장음표시 사용
42쪽
AB HETERODOXORUM ERRORIBUS VINDICATA. .
Aeramenta. quae pro singulorum saIute a Christa Domino sunt instituta ,s non pro eorum dignitate, tamen quantum instituti nostri ratio pollulabat, ex Plicavimus. De illo etiam Sacramento egimus, quo perficitur homo in ordine ad totam Communita tem , quantum ad naturalem propagationem , quoa fit per Matrimonium , tam in corporali, quam im spirituali vita , eo quod est non solum Sacramentum. sed naturae officium . Superest ergo ut modo expcimnere aggrediamur Sacramentum illud per quod homo aecipit potestatem regendi multitudinem , & exercendi actus publicos in sparituali vita, & hoc est Sacramentum ordiris. Ordinis nomen plurasgnificat, hic vero certis ecclesiasticis gradibus designandis accommodatur . per quos pulcherrime Ecelesiastica Hierarchia disponitur . Ab actione autem illa , per quam aliquis in Ecclesiastico Ministerio constituitur Veteres ordinis nuncupationem immutarunt in mansum impositionem , quod nomen Sacrae
Literae suppeditant, quia Apostoli primum , deinde eorum successores hac Ton. III. Λ Caerem
43쪽
Caeremonia Eeelesiarum sublimiores Ministros consecrabant. & qui ita erant initiati spirituali gratia muniebantur , de spiritualis potestate ad obeunda
Ecclesiastiea Ministeria, quae duo illa potissi na tandamenta sunt , propter quae ordo Sacramentum elle cognoscitur . Scriptura huic Sacramento testi In Onium Perhibente , tum Actuum 6. ubi per manus impositionem Diaeoni ordinantur, tum in epistola I. ad Timoth. ubi cap. 4. seri hem Apostolus: noli neglieere ait ingratiam, qua data es tibi per prophetiam cum impositione mauuum Pres, terit , quam gratiam esse ordinem Epycopalem . ρω potesatem inc aractere, Ambrosius, de Chrysostomus interpretantur: Nec reluctante naturali congruentia , propter quam vix aliquis sibi persuadebit Divinum Apostolia defuisse mandatum, ut manuum impi sitione uterentur ad conserendam gratiam , quam ipsi prosecto sciebant nullum hominum posse certo externo signo alligare ; de de hoc Novatores ipsi non dubitant. Prae incipuum Heterodoxorum caput in hoc situm est . quod distinguunt Sacerdotium a deputatione Ministrorum, ut negent postea illud Sacramentum esse, ti non mutir patiantur quod reliquum est , nter Sacramenta enumerare . A qctor hujus discriminis habetur Melancthon in Apologia Conseis. Au-Fust. cap. i3. eamdemque distinctionem non respuit Calvinus in lib. 4 Instit. Cap. Io. 6ζ 14. dicit tamen in capite I9. Ordinatio iem non esse Caeremoniam a Christo institutam , de Catholicos omnes perstringit , qui huic signo Hocent promissionem gratiae esse annexam. In Luthero nihil reperitur quod faveat Melanationi lententiae, sed totus est ut neget utrumque in libro de Captiv. Babyl. cap. de ordine , a quo non dissentium Illyricus in Confessio Ne An tu erpiens e . it. & Κemnitius in a. Parte Examinis de Sacramento Ordinis i imo in libro de abroganda Missa Lutherus contendit eosdem esse Clericos. & Laicos, quod ab antiquioribus quibusdam haereticis suisse traditum Tertullianus eonqueritur in libro de Praescrip. c. 4r. ει rursum Pro mulgatum fuisse a Vicleso scribit Thomas Ualdensis Tom. a. de Sacramentis τὰ T. oc iterum repetitum a Calvino legimus in cap. 4. citat. libri tuarum Instatur. Mirum est quot. Ec, quanta nuperrimi etiam Haeretici excogitave Tint ut Schismata inducerent quae Sacram Hierarchia in confunderent, EcProtererent ..De bacchantur adhuc audacissimi homines: stabit tamen, semperque suus manebit Ecclesiastico Principatui splendor, suumque decus , nec Portae Inferi praevalebunt adversus eum. In hoc Tractata consutatis errorI-hus , quibus Pseudoresormati variis temporibus Christianae legis Sacerdotium sive ordinis Sacramentum ,& Hierarehicum fastigium impetere moliti sunt. Catholicis heclesiae fidem de sendimus, δι ut Controversiarum quaelibet suum Iocum sortiatur, materiam ipsam distribuimus in duas Partes , in quarum at
xtra agimus de indive . dc in altera disputamus de Sacro Principatu .
44쪽
DE EXISTENTIA SACRAMENTI ORDINIS, ET DE EIUS EFFECTIBUS.
I quis Haereis Ordinem, Sacram Ordisationem non esse vere , o νε- o prιe Sacramentum a Chrasis Domino insitutum , OH esse femeatum
soddam humanum excogitatam a viris rerum Ecclesiasicarum imperitis, aut esse autum ritam quemdam eligendi Ministros Verbi Deι, ct Sacramentorum, Ana thema sit . Canonem hune, quem tertium legimus post Decreta Sessionis XXIII. Tridunt ni Patres promulgarunt, ut duo praecipua Perstringerent errorum capita disseminata a Sectariis contra hoc Sacramentum ἶ nunc fundamenta. quibus haec veritas Catholica demonstratur subiicimus. I. I. Existit atiquod in nova iste Sacramentum ordinis . per quod solam ,
velut os .m, intrant legitimi diuesatores Masteriorum Dei. II. Huius Propestionis veritatem hoe discursu demonstrat s. Thomas in Supplem. q. 34. ii. I Deus sua opera in sui fimilitudinem perducere voluisquantum post bile fuit , ur persecta essent , ct per ea cognosci posset. Et ideo
υν in suis oper/bus repr.esentaretur non solum secvndum quod infe es sed etiam fecundum quod aliis in is, hanc legem naturalem imposuit omnibus, ut ultima per media reducerentur , ct perficerentur, ct media per prima , οι Diuus icit L s. EccI. Hierar. c. s. Et ideo si ista pulchritudo Ecclesia non deessest posuit ordinem in ea , ut quidam aIiis Sacramenta traderent, suo modo De in boc assimilati, quas Deo cooperantes. Hut in corpore naturali qsadam membra atiis in uni. Divinam hane dili stionem praeseserunt haec Pauli verba Actorum 1 o. Attendite vobis .ct universo Gregi, in quo vos Spiritus Sanis aut posuit Episcopos regero Eccisam Dei. Eamdem notarunt illa quae scripsi eis 4. cap. stiae epistolae ad Ephesios r σ ipso dedit quosdam quidem Apo- solos , euosdam autem Prophetas, alior autem Pastores ad confammationem Sauctorum in opus μιηιsisti; de demum idem ostendit , id quod Paulus ipse in x. ad Timoth. e. 4. protestatus est. nimirum se per prophetiam, hoc essper revelationem quam habuit a Christo instinctu Spiratus Sancti , Timotheum in Episcopum eIegime , ipsique manus imposuisse , ut Ordinationis bacramen tum illi conserret . Quid enim, sublata institutione Divina, in promotione Sacerdotali remanere pollet praeter meram caeremoniam eligendi Ministrum verbi Dei principalem p At hoc iam Tridentini Patres damnarunt, ut supra notatum est : igitur in dubium revocari non potest existere hoc Sacramentum ordinis a Christo inmino institutum , per quod Sacramenta ab ordinatis collata valιda sunt, de rata , ab aliis collata invalida sunt; ει irrita, quae discretio
45쪽
eum ab alienius institutione proficisci debeat, non ab hominum ἰn Iret Ione,
qui circa validitatem , & invaliditatem Sacramentorum per se ,& directe nihil possunt, debet proficissi ab institutione ipsius Dei, cuius tantum est v a. Iidi Sacramenti conditiones statuere . III. Praeterea homines in iis, quae ad sacra, & Divina pertinent , non. nisi Saeris Personis se subiectos esse putaverunt . nee ullis , nisi Sa eris, Deoque devotis hominibus ad Sacrifiei a Deo offerenda destinatis in iis , quae ad Religionem spectant, parere Religiolum putaverunt; ab iis divi-Nam legem , voluntatemque discendam crediderunt, quos ipsi Deo devovellant , de ad victimas offerendas destinaverant , tacito scilicet naturae instincta credentes Deum se familiarius iis communicare , qui Deo devoti essent ab iisdem Divina responsa ad nos reserri debere, per quos dona nostra ipsi Divino Numini offeruntur. Igitur hos Religionis duces ex illere , illis semper Persuasum luit, qui ad Sacrificia i eo offerenda destinarentur, quibus PO
testas, de auctoritas circa populum Christianum ordinaria, stabilis, dc ex Consecratione concederetur, de qui nota quadam , signaculo , de charactere Dominico consignarentur, ut Christi eastris ad specialem militiam aggrega Tentur. Porro character , si ille excipiatur, qui Lateis omnibus Christianis haptizatis, de confirmatis communis est, ut V. Thomas docet P. 3. q. 23.
a. 3. est Character Christi , & participatio quaedam Saeerdotii Chri ili ab ipso
derivata , quia Laicorum sorte , & conditione hominem eximit, & in superiorem Drdinem transfert oncludendum igitur est hune ordinem in EcclesiaChristi exi. stere , credidisse qmiles, per quem potestas aliqua , vel remota , vel Proxima ita vitrumque Christi Corpus reale , ει mysticum conseratur, de eo magis quia natu ratis eatio dictat existere aliquid per quod homo prius consecretur ad Alinearis ministerium, quam ad Populi purgationem, illuminationem , bc Perse
Dionem , per quod homini prius Corpus Chrasti, ει Sanguinem in Sacro Missae Sacrificio distribuendi potestas esset, quam illi in populum Christianum haec eadem potestas conveniret, per quod demum a Sacris, de Domimici Sacramenti susceptione arcerentur, qui ita delinquerant, ut illos oporteret a communicatione orationis, Conventus, & omnis Sancti Commercii relegare, ut Tertullianus Apolog. c. 39. 6c Gregor. Nazianz. Orat. I. docuerunt.
IV. Clarissimum adhuc existentiae hujus ordinis documentum Sacra Rem Iiquit historia in cap. s6. Isaiae . ,in c. a. Io. I . 23. SO. & s . Ieremiae, Eze chielis 34. Nahum 3. Zachariae Io. de II. dc Numer. 3. & 4. ubi prima xii , de secundarii Sacerdotes memorantur, de ex his duo maxime insignes , quorum alter in Levitarum praecipuorum Provinciam inlpiciebat, alter vero , qui erat illius legatum , inquirebat in interiorem Levitarum Provinciam .di diligentiam. Fuisse item Principes cuiusque familiae Leviticae in eo ossi Cio firmatos Exodi 6. narratur, quos suturam in nova lege Sacerdotum successionem longe nobiliorem portendere, Prophetarum oracula Praedixerunt Isaiae 66. Ieremiae 33., de Malach. a. quemadmodum illa exposuerunt Hiem Tonymus, Theodoretus, de Iustinus martyr in Dialogo cum Tryphone . Praetereo singula illa loea Pauli, quibus Apostolus ordinationum Epitcoporum , f. quo nomine etiam Presbyteros intellexit in de Diaconorum regulas prae-cripsit, quae omnino fuissent inutiles, si in Eeclesia deesset Ordinis Sacra mentum . Patet igitur putandum non esse Christum Ecclesiam instituentem in necessariis ipsi defuisse, eumque voluisse hoc Sacramentum instituere, per
qdod solam , velut ostium intrarent legitimi dispentatores mysteriorum Dei.
46쪽
inter veteres apertissime de huius Meramenti existentia scripserunt pluribus in locis Augustinus , & antiquior Augustino Auctor Quaestionum Veteris, de Novi testamenti, Flaymo quoque Hormi. in octava Palchae , Leci. I. Hieronymus , Ambrosius, Tertullianus, Ignatius, ceterique, qui de VII. Ecclesiae gradibus scripserunt. I. II. Ordinis Saeramentum praeter Ministerii potestatem, Gratiam etiae producit, ut tam Sacrum, re tam necessarium miniserium salubriter persiciatur is U. Ex hoc quod certa fide tenendum est Sacramentum ordinis non esse
figmentum humanum, aut ritum tantum eligendi ministros , ut definivit Concilium Tridentinum, sed habere Divinam institutionem, manifeste aeducitur Sacram ordinationem gratiam conferre . Ad hane gratiam exprimendam ea reseruntur , quae Apostolus scribit ad Tim. a. e. i. Admoneo, ut resuscites eratiam Dei, qua es in te per impositionem mansum mearum ; siquidem eisdem verbis utuntur Tridentini Patres in c. 3. Sess xx rit . ut probent Sacram ordinationem esse Sacramentum , Ec ipse Paulus explicaturus, quare oporteat
Timotheum gratiam hanc suscitare, statim hanc rationem subjungit; Non enim dedit nobis Deus Spiritum timoris, sed virtutis , ct dilectionis , ιν δε-brietatis. Spiritus autem virtutis de dilection is est charitas, de gratia iustificans, non gratia gratis data , qualis est gratia prophetiae, tum quia haec impiis esse potest , tum etiam quia haec non datur rita , de signo aliquo ad hoc peculiariter instituto , sicut potestas, de gratia characteris, de tandem quia uni in cuique notum est, quod quoties haec vox Spiritus Sanctus absolute proseriue in Scripturis, pro gratia sanctificante accipitur, est enim Spiritus Sanctus omnis sanctificationis auctor; quam propterea saetificationem ut Chrillus Dominus ostenderet superadditam Apostolis, quando post resurrectione ni in sum a vie in eos, ut illis potestatem daret Sacri muneris exequendi dixit eis: Accipito Spiritum Sanctum; ut scille et per hune illa iunctio Sacra ab illis rite , de Sancte administraretur . Non secus ac legitur in eap. ultimo Deuteronomii Iosuh repletum fuisse spiritu sapientiae , quia Moyses posuerat super eum manus suas. ει Sacerdotibus Leviticis per milii sterium eiusdem Moysis colla
tam fuisse sanctificationis gratiam invisibilem, iuxta illud quod Dominus ad Moysem ait Exodi 18. Sancti abis illas ut Sacerdotio fungastur mihi, quod
multo magis credendum est contingere in Ordinatione Sacerdotum, aliorumque ministrorum novae legis, in qua Sacramenta veteribus illis virtute sunt esse actora.
VI. Facit etiam plurimum ad demonstrandum hune essectum saerae ordinationis vetustissimorum Conciliorum Auctoritas, Calcedonensis nimirum Act.
s. can. 1. Bracharensis II. cap. 3. 6t Florentini in Decreto unionis, quom
rum primum damnat eos qui pecuniis ordinationem vendunt, eo quod gra tiam Dei vendere centeantur . Facit item Romanorum Pontificum testimo nium, Primi Innocentia , qui in Epist. I 8 ad Alexandrum Episcopum cap. I. Sacram ordinationem cum Baptismo conserens, sentit aperte ordinationem sicut de Bapti l mum Sacramentum esse. Tum Leonis i. in Epistola 8 i. ad Dioscorum, dc 87. ad Episcopos Mauritaniae, qui Leviticam, de Sacerdotalem ordinationem vocat Sacram Benedictionem. Benedictionis Sacramentum quod
onsis o jejuno occipitur, neque in alio die nisipos diem Sabbati iuue 'c- ιte
47쪽
Dominua , eo quod in tuo die collata fini omnia dona ratiarum , tum etiam Anastasi II. in Epistola ad Anastasium Augustum cap. 7. qui eamdem doctrinam tradens, eos qui ab Acacio haeretico baptizati, de ordinati sunt Saeee- dotes . Et Levitae, vere Baptizatos , & ordinatos fuisse ait, neque ullam portio nem laesionis Aeacii ipsos attingere, si tamen errori ipsius scientes non com
VII. Sunt praeterea non minus praeclara aliorum Patrum testimonia , δέ quidem ex Graecis Dionysii in cap. s. de Eccles. Hierar. Chrysostomi l. 3. deSaeerdotio , Tharasit in epistola ad Adrianum , quae legitur in I. Tomo Bi-hliot. Saerae. Theodoreti in illud I. ad Timoth. s. manus cito nemini impo- fueris Ate. Et Oecumenii in illud x. ad eumdem Timoth. C. I. admoneo te ut refuscites gratiam dec. Ex Latinis vero Ambrosi libro de dignitate Sacerridotali cap. s. Augustini in libr. contra Parmenianum , & alibi, Hieronymi in libro contra Vigilantin m , Auctoris quaest. Veteris & Novi testamenti loco supra citato , quibus si addantur tum Latina Pontificalia , tum Graecorum antiqua Euchologia , in quibus fit mentio huius gratiae, quae per Sacram ordinationem refunditur, merito a Tridentinis Patribus loco supra citato agnoverimus esse definitum , Scripturae testimonio, Apostolica traditione . & Patrum unanimi consensu esse peripicuum per Sacram ordinationem , quae verbis . de s gnise Xterioribus perficitur, Gratiam conferri, & neminem dubitare debere Ordinem esse vere , de prcprie unum ex septem Sanctae Ecclesiae Sacramentis. VIII. Palmarium est Novarorum ei rugium illud , ad quod se convertit
Eemnitius loco sup . cit., ubi dicit manuum impi sti ne σὲ fuit se caereminiam ua uti solebant Apostoli cum pro aliquo orabant, & eum Dc mino commenabant, non autem fuisse ritum dc signum xxternum, quod vim Sacramenti.& prc missionem gratiae annexam haberet, cum praesertim eadem caeremonia communis esset fidelibus. Ec infidelibus , cum significabant aut lustragium alicui datum ut eligeretur ad quodlibet Reipublicae munus obeundum , aut Neo Philorum confirmationem, itemque peccatorum reconciliationem, & nullibi in Scriptura legatur Christum Dominum hoc exteriori ritu ulum fuisse cum Lucae 22. Apostolos Sacerdotes ordinavit, de cum Icannis 2 ., elidem con tulit Ecclesiasticae complementum Potestatis ut peccata remitterent.
suffragio ad Electicnem saepe usurpari consuevisse e Neque ii sumus, qui
Contendamus per hanc Caeremoniam semper Sacram ordinationem praemon
urari. Ultro iis assentimur, qui censent Paulum, de Barnabam Actor. II. a Discipulis qui erant Antiochiae per manuum impositionem non fuisse ordinatos Episcopos, de cum Chrysoli omo his mil. 17. in Acta , 5c Hieronymo in libro de Ecclesiasticis Scripturis dicimus Paulum , de Barnabam impc sitionem maianuum recepisse, ut hoc visibili sgno designarentur a Discipulis Domini ad praedicationem ,& Apostolatum , tametsi Paulus ipse scribat a Christo se proxime missum, iam antequam praedicasset, it cum Apostolis Evangelium contulisset . Id vero eo ccnfidentius dicimus , quo inverisimilior apparet aliter semientium opinio. in qua opinione , oporteret primo statuere Paulum usque ad illud tempus ni mirum ser II. annos non fuisse L piscopum , & Apostolum ordinatum , quod adversatur iis, quae t pie scribit ad Galatas i. Scilicet se statim post converinia nervi a Chri Lo fuisse in Apostolum electum , de ordinatum, statimque se Mntuli se in Arabiam antequam ullum audiret Apostolorum , a quo aliquid - adisce
48쪽
disceret. Quis autem ignorat non ita pariter a Christo D. immediate eae. te tos Apostolos fuisse ordinatos Illud quoque ulterius dicere oporteret. tunc cum Paulus Antiochiam venit, ibi aliquem tuisse ex xit. Apostolis a
quo in Episcopum ipse potuisset ordinati, quod dicere Sacra prohibet historia
quae in eodem Cap. Actor. I 3. testatur tantum 1 Octores, Dilcipulos , dc Prophetas tunc adfuisse Antiochiae. Qui ad Ephaesios 4. expresse a Pastoribus. N Apostolis distinguuntur , quod si verisimilior etiam habenda esset illorum Ecclesiae Patrum, & magni nominis Theologorum lententia, quae probat VI I. Diaconos ab Apostolis electos per manuum impositionem , non fuisse tunc ordinatos ad Sacra. Officia , sed fuisse dumtaxat institutos , ut mi astrarent, mensis, efficacius adhuc ex verbo Dei Scripto Novatorum errori consultum esset, quamquam non ita satis firmis momentis, ut sunt illa, quibus Catholicum Dogma supra probatum est i quibus inquam de illud accenteri potest, quod sicut non repuguat Baptismum esse Sacramentum primam gratiam Pro ducens, licet in Ueteri Testamento mos invaluerit 1lebraeis , de in Protinis historias plurimis Ethnicorum Baptismatibus uti , ut se ipsos, dc sua hae pur
gatione mundarent, ita non repugnat manuum impositione ad varia significanda usurpata, exprimere etiam Sacram ordinationem, ut non repugnae
applicatio , dc usus ejusdem materiae pro diversis Saeramentis hoc ipso quod
Ministri verba ad varia significanda illam determinent. X. Ceterum hane vocem ciebotonejam frequentissime, de vix alitersuisse acceptam quam pro Sacra illa actione , qua quis Sacerdotio inaugura tur, vel aliquo alio ministerio ad Saeerdotium spectante Auctores Graeci Christiani, de Rituales antiqui, de hodierni demo strant, quibus Cheritone jaeli ipsa ordinatio, de rarissime hac voce utuntur pro Electionibus, ita ut debuerit Zonaras hanc interpretationem quaerere, ut Canonem 4. Concilii Ni cmi, I9. Antiocheni, 4. Laodiceni, dc primum Apostolicum interpretaretur . XI. Apertius adhuc ex Canorae 8. Concilii Nicaeni urgetur vanum Κem nitii commentum, in quo Canone, quia dicitur quod Novatiani ad Ecclesiam redeuntes per manuum impositionem recipiantur, de maneant in Clero, Prosecto haec manuum impc sitio pro Sacra ordinatione lumi debet, de hoc patet ex antiqua hujus Canonis versione apud Gratianum I. q. T. ca P. A quia Eamdem interpretationem tenuit illa quoque Canonum Nicaenorum versio facta auctoritate i exti Carthaginensis Concilii: Si aliquando venerint ad Catholicam Ecclesiam Cathari , piacuit , fui ct magna Sanodo eos ordinatos figmanere in Gero: Et in Epistola quam Patres ieribunt ad Ecclesiam Alexandrinam 5e Regiones illi lubditas, dc quam refert Socrates i. I. c. 6. dc The O dorcius i. I. c. s. eamdem vocem , eodem sensit usurpant, quem sensum tenuit etiam Theophilus Alexandrinus Patriarcha in additis ad Balla monem: interrogatus si quidem Teophilus quid faciendum esset de Catharis. qui voluissent ad Ecclesiam accedere presponditi quod si ad Eccsesiam Dei accedunt; quia magna, edi prima Nicaena isnodus statuit ut bi ordinentur, fac tu quomque secundum ,anc formam CAi Cugia T Nii Tus PROTERCilOMEN Us , ct ordinae οι , qui accedunt , uis ahquod impedimentum ex eorum vita adversietur . Quae
Postrema verba plane ridiculum esse convincunt Interpretari hanc vocem, Cheirotonia reconciliare , absolutionem dare, quod Putarunt aliqui, cum a P
POsira conditio ordinandis omnibus pateat, tantique fiat a Sacris Canonibus ut si Post Ordua auonem ejuimodi crimina commisiue ordinatos notum fuerit, sia ordim
49쪽
ordinati deponi iubeantur. Tenuit postremo eiusdem Nicaeni Canonis sensum
Sanctus, Papa Innocentius in Epistola 21. cap. s. in qua non reprobans id Quod Anysius secerat vitandi scandali caula, recipiendo scilicet nova in danatione hereticos ad Ecclesiam revertentes, quos Bonosius ordinaverat, ces sente necessitate, ait, debere cessare pariter quod urgebat, nimirum hune modum recipiendi Bonos a nos. etsi Catholici Episcopi obiicerent auctoritatem citati Canonis Nicaeni , & Novatianorum exemplum , addebat enim privilegium hoc fuisse tantum Novatianis concessum , dc in exemplum trahi non debere , sed deinceps huiusmodi haereticos revertentes , antiquo more inter Laicos recipi oportere, ει nullo Clericatus honore dignatos . Quomodo antem Nicaeni Patres, caeterique manuum imp)stionem tamquam caeremoniam , de ritum ordinationis agnovissunt, nisi fundamentum habuissent in Scriptura, &Praesertim in assignatis locis, aliisque , in quibus Apostolus agens de manuum impositione non meminit orationis i imo scribens ad Tun oth. I. C. s. Ne mini cito manum imposueris, ne communicaveris peccatis alienis. Videtur prosecto nulla ratione de caeremonia adhibita in sola oratione exponi p ise, L. cum nulli bi legatur orare pro peccatore , eique manus imponere ad commendandum Deo esse communicare peccatis alienis; quemadmodum legitur illum graviter peccare, qui cito, & absque debito examine II milium ordinon , manus eidem imponit, ut infra probabitur. a. quia in Actis A posscdicis, & ubi Vitur de Ordinatione Diaconorum apertissime oratio a manuum inii' sitione distinguitur e ct cum orassent imposeerunt illis manus ἰ quare I lieronymus i caput s8. Ilaiae Cheritoniam interpretatus est manus imp sitionem, quae cum vocis imprecatione ordinationem perficit, quod certe non repugnat , cum
a Veteribus verba Sacramentalia mysticae preces vocentur.
XII. Abeli etiam L ngissime ab Apostolorum facto Κe innitiana explica tio, quos Actorum I 4. Scriptura non dicit cossiluisse Presbyteros ad Cheira toniam populi, ut inepte, scripsit Era smus, ted ipsos Apostoli a Cheirotonia usos suisse in constituendis Presbyteris, ut patet legenti versiculum 22. citati capitis Actuum , quem dum ita vulgata vertiti Cum couΤituissent iliis per svolas Ecclesias Presisteros, ct orusent cum jejuvantibus, commendaversut eo Docii o. idem est ac si dicas manuum impi sitione eligentes illis Presbyteros, quem liquendi modum adhibuit S. Lucas ad denotandum peculiarem modum
constituendi Presbyteros impositione manuum , qLae non consentum quomodocumque dent, taret , sed peculiaris ritus eligendi Sacerdotes rat onem habes ,ret, a quo ritu neque abhorruit Ieremias Patriarcha Constantinopolitan uiui.i Centura orientalis Ecclesiae cap. I 4. refellens Germaniae haereticos s. quod Pacram Crdiuationem contemnerent, di per cheirotoniam illam demonstrari probans. xl II. Nec multum quoque favet Icem nitio non haberi in Scriptura. bule manuum impcctioni fictam promissilonem gratiae iustificantis, quae mi niti a requiritur ad eGentiam , & rationem Sacramenti Novae Legis, quare ipsa de eantur peccata , sed satis est quod Sacramenta possint augere tu ilitiam, ta conterre etiani primam gratiam , si opus e tat; quod contingeret iii casu quod suscipiem Sacramentum ordinis ignoraret se esse in statu pec- cst ι m. rtalia. Hoe acamentum iustatiae esse essectum cheirotoniae ex verbis Api stoli clamit me eruitur, eum enim dicat in loro saepe citato ad Timot. ut sustio si ἰiώω Dei, qua es in te per impositionem manuum mearum
50쪽
nee Peopositio per manifeste huius gratiae indicat instrumentalem caussam, non aliter ae illam indicant haec eiusdem Apostoli verba ad eumdem invisettigere gratiam, qua data est tibi cum impossione mansum. XIV. Quod vero addat Ke innitius Christum Dominum non ita Apost Ios ordinasse, ultro concedunt omnes, qui fatentur Christi potentiam non uisse alligatam signis exterioribus, & nos quoque alibi diximus sine ullo ritu exteriori eumdem potuisse hanc potestatem Apostolis conferre; quam quam nec verum sit abstinu:sse Christum Dominum ab omnibus signis , ut pε. tet legenti tum caput. 22. Lucm , fit 16. Matth. in quo narratur ipsum in Caena manum extendisse ut panem Apostolis porrigeret dicendor hoc es corpus meum tωι os sanguis meus , bibite ex hoc omneε : tu in Ioan . Io. eum dedit illiis potestatem absolvendi in eosdem intumando, & non in verisimiliter etiam manus imponendo cum ait et accipite Spiritum Sanctum , eum ritum hunc religiose observet Ecclesia in similibus casibus, profecto a Christo Domino per Aposto tos instructa, dum suis fidelibus Sanctum est datura Spiritum in Saeri Chrismatis unctione , dc. in Poenitentium reconciliatione. Quoniam igitur nulla ex rationibus a Kemnitio proposita sententiae ipi ius suffragatur , ad aliud Argumentum Pseudoreformati confugiunt , quo conantur ostendere supervacaneum esse Sacram ordinationem Inter Sacramenta recensere, ut per illam veluti per ianuam legitimi intrent dispensatores mysteriorum Dei, cum baptizati omnes aequales sint, tum in obtinenda a Deo suorum operum mercede , tum in gratiarum consecutione, nullumque Divinum ius habeatur, propter Quod Ordine insgmati distingui debeant a Laicis. Maximi sane ponderis est hoo argumentum , si ansulas , & adminiculis non careat, quibus innitatur. Verum quia potius Controversiae gravissimae argumentum est, quam nova ratio , quae
DE NUMERO ET DISTINCTIONE ORDINUM ECCLESIASTICORUM.
in ciues . ct m ore , di mi ores, per quos, vetat per Eradus σuosdam is SacerdMΩιm tendatur , Anathema fit. Ex hoe Concilii Tridentini Canone , qu