장음표시 사용
21쪽
b. De C. Cornelio M. Manili Oolos C. Manilius tribunus plebis fuit anno 688 66 euius de tribunatu, ut intelligatur alterum crimen Cornelio obiectum, nonnulla verba hoc loco facere necessarium esse videtur Duas enim leges Manilius in tribunatu tulit alteram rei publicae pernicioSam egregiam Lalteram. Post pauculos enim dies, quam tribunatum inierat pridie Cal. Jan. Compitali bus legem tulit perniciosam ad libertinorum suffragiiS qua lege idem constitutum est quod iam P. Sulpicius Rufus L. Cornelio Sulla Q. Pompeio Rufo consulibus anno 666j88 voluerat eo tempore, quo rem publicam per vim poSSederat, cum rogaSSet ut novi cives libertinique in omnes tribus distribuerentur. x Duo autem hae in lege Manilia reprehensa sunt, et quod Compitalibus, quibus eum populo de lege serenda agere nefas erat, Iata et quod a multitudine conducta servorum ac libertinorum(bonis civibus invitis aeeepta erat 'x Quam ob rem mirum non St, quod iam Cal. Jan. 688I66 S. C. illa lex damnata est, quam pSe quoque Manilius non ultra defendisse dicitur Alteram egregiam quam tulit legem de bello Mithridatie Cn. Pompeio dando a M. Tullio Cicerone in oratione pro lege Manilia commendatam 8Se no
Sed quaeritur hoc loco imprimis, quo impulsi adveret sarii edixerint Cornelium participem fuisse eorum, quae Manilius in tribunatu turbulenter gegsisset. Dicitur enim Cornelius auetor fuisse legis de libertinorum suffragiis, neque tamen intellegitur, unde hic rumor ortus sit Equidem disticultatem hae ratione tolli puto quoniam enim conici potest ' Manilium inter eos fuisse operarum duces a quibus iudicium Cornelianum ann 688 turbatum es8et, ab hoc ipso tempore, quo factum id esset, reptimates ex
baret. Quae si Vera esse arbitremur, priore in aestuSatione Cornelio id crimen, de quo agitur, a Comini omnino non obiectum esse videtur. - Tribunatus autem anno
peracto Manilius iam extremo anno 688i66 apud Ciceronem praetorem de pecuniis repetundis postulatus est; iquod quidem e Ciceronis verbis, uti loco laudato facit, apparet. Qua de po8tulatione et apud Plutarchum et apud Cassium Dionem legimus, sed Plutarchus' accusatum Manilium esse dicit λonec, i. e. peculatus, Di poStulationis cau8am prorsus silentio praeterit. Sed cum et
Ciceronem anno 688 repetundarum praetorem fuisse et apud Cieeronem postulatum esse Manilium Sciamus, Plutarchum errasse apparet. Ceterum qua e cauSa repetundarum reus fuerit apud Scriptores non legitur. Cicero, cum praetura pauculos tantum dies fungeretur, Manilium, cui, cum Pompei paritum eum esse sciret, gratificabatur, prid. Cal. Jan. adesse iussit. Quod cum aegre populus tulisset, mos enim erat in decimum diem reos itare, et cum tribuni ad eius rei rationem reddendam Ciceronem vocarent, excusaVit Sege verbis gravissimis, quibus impulsus eum populus oravit ut insequenti anno Manilium defenderet. Sed iam Drumanno ea ' - quae a Plutaretio narrantur, maXime erant SUSpeeta, neque sane negari potest has res te, ut Plutarcho persuasum cst, vix saetas esse. Equidem id tantum his ex verbis constare opinor anno 688id iudi- dieiuni Manilianum de pecuniis repetundis nondum Xercitum 8Se. Quaeritur num omnino Xercitum Sit, nam
iis, quae apud Cassium Dionem leguntur, demonStrari potest propter tumultus uitio anni 68s 6 exortos id iudi
22쪽
eium Manilianum de peeuntis repetundis numquam exer
Eodem autem anno 68s 65 maiestatis quoque accusatus est C. Manilius seu propter legem perniciosam quam tulerat, em quod mihi, quoniam ipse illam legem abie cerat, veritimilius videtur, propter iudicium Cornelianum disturbatum. Quae quidem sententia tribus ex locis naseitur, qui hac in libelli parte paulo accuratius tractandi Sunt, ut alias et diversas inter se sententias hac de maiestatis causa prolata examinemuS. Progesseendum est a verbis Aseon p. 53, quibus d monstratur Manilium condemnatum esse. Ceterum de corruptelis quae ui loco insunt paulo post disseram. Alter autem loeus apud Dionem 36. M 2 exstat euius e verbis probabile esse videtur iudieium Manilianum Ue pecuniis repetundis non Sse eXercitum. Tertius locus est scholion obiens, p. 28d , di IIolaeti' sententiam, quam is non modo hoc de Sebosio, verum etiam de tota causa Maniliana profert probare non possum: Asconius enim s. 3s ad Cieeronis verba ex Miloniana sumpta dederas enim, quam contemneres populares insanias iam ab aduleseentia documenta maxima adnotat haec: Constantiam L. Domiti uam in praetura praestitit, significat Nam eo tempore, eum CnManlius si seribendum est eum P Ioggii apographo neque C. Manilius, quod Manutius suspieatus est tribunus plebis subnixus libertinorum et Servorum manu perditis- Simam legem ferre ut libertinis in omnibus tribubus suffragium esset, idque per tumultum ageret et clivum Capitolinum obsideret, discusserat perruperatque coetum Domitius ita, ut multi Manlianorum eum P, eeteri eodices Manilianorum interficerentur. Quo saeto et plebem msimam offenderat et enatus magnam gratiam inierat
Baec verba ad Cn. Manlium tribunum L anno s6i58 pertinere apertum est Tulerat enim ille per vim rοgationem de libertinorum suffragiis C. Manili vestigiis in-3i8tens. Num autem ad eadem Milonianae verba scholion Bobiense pertineat, scholiastam quoque de Cn. Manlio, neque de C. Manilio verba fecisse, et C. Manilium repetundarum tantummodo, neque umquam maiestatis reum fuisse Moelgelio persuasum est Bis igitur ex oelgeliratiocinatione C. Manilius de repetundisseeuntis accusatus esto et anno 688 66 apud Ciceronem, et, cum eo anno causam illam peractam non Sse e Plutarcho atque Dione Sciamus, anno insequenti Cicerone defendente apud praetorem C. Attium Celsum, quem repetundarum praetorem sui38 arbitratur. Quaeritur, num laesi sententia, quam Langius A quoque accepit, comprobari po8Sit Exstant enim in scholio verba haec: Nam cum C. Manilius po3 annum tribunatus baugam de maiestate dicturus Sset Quodsi id, quod Boelgelius suspicatur, verum SSet, Cn. Manlium tribunum L anno s6 maiestatis accuSatum esse nece8sarium Sset, sed illius causae Manlianae apud rerum scriptores nullum inveni vestigium quare hanc Sententiam verum Sse negο, donec IIoelgelius certo te3timonio demonstrat Cn. Manlium anno 6simi vel postea maiestatis reum fuisse. Equidem adtollend-m dissiduitatem hanc viam ingreSSUS SUM: Scholiasta enim in mente confudisse videtur propter nominum similitudinem et C. Manilium et Cn. Manlium, quorum uterque legem de libertinorum suffragiis tulerat, ac deceptus Ciceronis verbis, quae Milonianae loco laudato leguntur inde ab adulescentia L. Domitium Ahenobarbum, quem anno s6 58, cum legem tribunus Manlius ferret, coetum Servorum perrupisse Asconius recte dicit, putavit adule3centem iam anno 68s 6 accusator C. Ma-
23쪽
nil Cn. Minitet a conspirata multitudine obsesso auxilium tulisse. Quare mihi quidem verisimile est Aseonii commentarium SeholiaStam non inspexi8se quod si fecisset haec consuSi fieri vix potuisset. Itaque C. Manilium fuisse maieStati reum atque a Cn. Manicio accuSatum esse probabile e8t Sed ea, uti L. Domitius seeisse fertur,
ad legem Manliam anno s6io promulgatam neque ad
Jam redeamus ad loeum illum Aseoniripp. 2 et 33,
cuius verba Sunt haec: Sequente deinde anno L. Cotta L. Torquato 688. quo haesi oratio a Cicerone praetura nuper peracta dicta Sth cum prima par .... ManiliUS,
qui iudicium per operarum duces turbaverat, deinde quod ex S. C. ambo congule praesidebant ei iudicio, non respondisset absensque vel atque 3 esset damnatus, recreavit se Cominius ut infamiam acceptae pecuniae tolleret, ac repetiit Cornelium maiestatis Iam primo dere obtutu mo- legia S laeuna, quae initio huius loci est: quo aceedit, quod Seriptura codicum aprima pars reum ceteri renuntiati verbis coniungi non potest Quae lacuna ut suppleatur, quamquam multae viae initiae sint, tamen una excepta nihil iis prosicitur. Primum quidem conStare videtur tres Voce ,eum prima pars in omnibus codicibus pari modo e88 tradita8, quare nec Sigoni coniectura, qui putat Seonium SerlpSISS , eum primum apparuisset Manilius, qui iudierum te bee omni seni, eui persuasum Si Seriptorem feci8Se verba haec Geum primum effugisset maiestatis aecuSationem Manilius, quia ete nec verba quae in textum reeipi iesstingius et Sehollius volunt cum primum par modo elusisset accusationem collegas Corneli C. Manilius, quia te probari potest laeeedit quod
omnibus illi Supplementis enuntiati verba quae Sequun-ur eum se damnatuS comingi vel verti non possunt. In ... st a d err Verunt editores, Cornelius trib. plebis erat anno
bd tibi, Manilius 688I66 ergo collegae non erant.
etsi illo supplement enuntiati verba verti non poSSunt est enim illius libri eriptura: cum prima par M. Manilius, qui te qua quidem scriptura, quam,almius quoque in editione Ciceronis seeutus est, permotus Langius ' hanc sententiam promit: Estero eisirlera n b C.
Quod si solam eodieum auctoritatem spectas codicem parvae esse auctoritatis erit concedendum, et quoniam omnes alii oggianam scripturam respuunt, non intellegο, eur eam retinendam esse censeamus. Deinde autem de Mareo quodam Manilio apud ceteros rerum ScriptoleS
nihil legi, hic solus est locus, quo Langi Sententia Onsirmari videtur, sed, ut modo dixi, hae scriptura eo di- eis P teneri vix potest fortasse M. Manilius ex ditio- graphia ortum St. Multo autem simplieius hae dissiduitas tollitur, si ea proba quae advigius hunc ad loeum affert seripSit enim pro Verbis seum prima pars G Manilius cum prima parte anni C. Manilius. Equidem nihil inveni, quo melius corruptela emendati po8Sit. Quibus expositis ad vocabulorum constructionem tran8grediamur incipiendum nobis 8 a particula eum, quae cum nullis aliis verbis coniungi potest, niSi cum duobu coniunctivis respondis8et absensque esset damnatuS. Faeillime autem haec essent vertenda, nisi summa rire tur diisseultas enuntiato, quod interiectum est ,deinde quodUX S.C. ambo consules praegidebant ei iudieio : hae verba quo modo hac in vocabulorum collocatione intellegenda
sint non intellegitur Mihi quidem saepenumero hoc de
24쪽
quorum Versuum ordinem librarius, qui odicem descripsit negligenter mutavit. Quodsi retinemus: cum prima parte anni C. Manilius, qui iudicium per operarum duce turbaverat, nοn reSpondisset absensque esset damnatus, deinde quod ex S. G. ambo consules praesidebant ei iudieio, recreavit se Cominius te conStructio verborum sit, qua -- mea quidem pinione, melior cogitari non potest Id autem unum SuSpectum esse potegi, quod cogimur, rutenuntianum deinde quot iudicio, Si posteriore loco ponimuS, non Manilio, sed Cominio tribuamus Sed Manili nihil interat utrum consules iudiei praeSiderent, an non, ita, ut SuperFaeaneum esset, Si seonius id addidisset, contra Cominio gratis,imum id fuisse arbitror propterea, quod sperare potuit ore, ut cauSam Suam proSpere perageret. Sed ad materiem institutam redeamus accuSavit igitur ut iam vidimus, Manilium Cn. Minucius cuius de hominis vita praeter id unum nihil notum est Defen- Soris autem parte3M. Tulliu8 Cicero praetoriit SuSceperat, ii
a quo maxima contentiones C. Attius Celsus praetor 'petiverat, ut Manilium defenderet Desideratur autem Vera Fau8a, qua adductus Cicero Manilium maiestatis
Iogi p. ii . sum. In codicibus litterae exstant , T , quas significare putant tessungius et Schollius praetor, Madvigius app.crit disput de Q. Ascon Ped. p. ij pater ; sed tamen Madvigisententia ferri vix potest, quare coniecturam praetor ab illis propositam praefero. - J Cie pro Corn. I. Io b) Asc. p. i. -
reum defendit, ac mea quidem sententia iam Drumannus i)hac in quae8tione rectam iniit viam, qui Ciceronem Pompeio, quem Manilius lege sua de bello Mithridatio sibi obligaverat, gratisseantem defendisse reum pro certo habet Atque erat forsitan C. Attius Cel8us praetor, cuiu precibus permotus Cicero Manili defensionem SuSceperat, Pompei partium. Neque tamen ieeronis arte et industria reus absolutus est, cum enim iudicio conspirata multitudine disturbat non reSpondi8Set, absens condemnatus est si Ceterum orationis illius, quam ieero pro C. Manilio maiestatis reo habuit, unum superest fragmentum ' brevissimum, e quo nihil iudieari potest de rebus, quae ob oratore ea utittractata.
, Sed priusquam hane commentationis partem abSOl-Vamus reStat, ut accuratius inspiciamus rem, cui viri docti summam dederunt peram dicit enim Cicero in priore Cornelia q): ab alii8 si cum,almio I seripsi in illum furorem magnis hominibus auctoribus impulsu est, qui aliquod institui exemplum disturbandorum iudiciorum(reip. pernicio8i8Simum, temporibus suis aceommodati8Simum, meis alienissimum rationibus cupierunt quae ad verba explicanda Asconius adnotat , L. Catilinam et Cn- Pisonem videtur Significare.
Ex iis, quae tu antecedentibu expolui, hoc loco iudis sium de Manilo maiestati reo exercitum a Cicerone signi-
sidari intellegitur illis autem tribus locis, quo modo tractavi, demonstratur: I. Manilium condemnatum ESSE, 2. Manilium repetundarum non condemnatum iSSe,
quoniam illud iudicium exercitum non 8Se videtur,
25쪽
d. Manilium maieStatis accusatum ESSe.
Ergo iudicium de Manilio maiestatis reo disturbatum
egi, atque abSen reu est damnatus
Quae eum ita sint, nullo modo Langi sententia terri potest, qui putat iam pridie Cal Jan. 68 6 Catilinam iudicium de causa repetundarum exen itum disturbasse. Trimunt enim illud iudieium, etiamsi revera id esseeXercitum acciperemuS, Vix eo tempore, quo Langiu exi- Stimat, exercitiam est: deinde, sicut iam dictum est, ipse scholiasta obiensis mi mat tumultu illo iudicium de Manilio maiestatis reo turbatum esse. Quibus te lausis Langi assentiri non possum, sed meam Sententiam, e qua
initio anni 68s 6 magni rilli viri exemplum lupierunt institu disturbandorum iudiciorum, praefero. Equidem
ipse ante annum id iuveni, et magno cum gaudio, tum magno dolore affectu sum, cum eandem meam Sententiam, quam modo protuli, eodem fere tempore a dolinio rum viro docto iam excogitatum Sse neciperem.
Tota igitur quae tione de causa Maniliana sinita dicendum mihi e, de argumento, quo Cicero Cornelium auctorem demonstrat legis Maniliae de libertinorum suffragiis fovi fuisse. Summa autem retus defensionis inoeontinetur ragmento, ' quo quamquam admodum cor ruptum St, tamen defensoris ratiscinatio cognoseitur; et cum de corruptelis, quae huic fragmento insunt Sanandis in proxima huius commentationis sarte dis8erere mihi proposuerim, hoc loco Solam defendendi rationem breviter exponam. Num enim adversarii dixissent Cornelium illam legem Manili dedi88e, Cicero se ignorare confitetur,legem dare quid ibi velit di non Latini termonis esse,legem dare. Ac profecto ne hortatus quidem erat Cor-
neliu populum, ut legem aeciperet, itaque de crimine ab adversariis reo obiecto cogitari non poterat. c. Tertium crimen C. Cornelio esse obieetum Drumanno a persuasum erat; doeo enim laudato diei haeo:
quidem sententia utrum ferri poSSit, neene, optimo iure ambigitur, neque enim apud Aseonium, neque apud Dionem exstat tale crimen, quale rumannus SuSpientus est; confra ipse Aseonius in argumesito ad Cisieronis orationes pro Cornelio dicit reum perturbatum illo tumultu, qui, eum tolli tribuniciam interce8Sionem eouSul quereretur, ortus est, concilium dimisisse Reus igitur vix in tanta culpa fuisse videtur. Attamen unum exstat prioris Cornelianae fragmentum, quo id, quod Drumannu profert, concludi fortasse potest. Edixerat igitur ex illius ratiocinatione Cominius Cornelium induxisse Philerotem Ser-Vum, Ut consulem Oeeideret Quod crimen te excusavit Cicero, ut disieret alium multoruni illorum Corneliorum, qui in urbe Ssent, qui ipse quoque haberet PhilerotemserVum, impetus in consulem sedisse. Sed quamquam hodnon male a Drumanno exstogitatum St, lanae ViX certi aliquid de tertio quodam eri iniue ex brevi illo trag-nient iudienti po8se arbitror.
26쪽
De fragmentis orationum pro cornelio,
A quibus rationibus prioris Cornelianae fragmenta
ordinanda Sint. Statuendae nobis sinit, priusquam ad ipSam fragmentorum ordinationem aggrediamur, ratione quaedam, quibus qua8 regulis utamur Atque tria poti88imum Sunt, quibus indicetur, quo modo Cornelianae prioriS, quae 8spersunt, diSponenda, Singulaeque rationis parte reStiluendae Sint. a. Quarum ordinandi rationum prima Si ordo fragmentorum illorum T quae apud Asconium inveniuntur; qui quidem ordo maximae est auctoritati8, neque umquum,
nisi forte odiet optimi seriptura id postulatur, negligendus St. Mutandus enim ordo institutus est . o, ibi eum editoribus ex optimi libri S auctoritate pro alterum quod vulgata tenet Seriptura, si quartum Seribendum ESt. Quam Seripturam si tenemus lota enuntiatum ioAt id. tu ad oeabulo tertium incipit, ponendum sine dubio ALQuo luidem ordine in disponendis si agmentis ab iliis
Seriptoribus servatis utimur ita, ut singulis lacunis, quarum umbitu Saepe in gnus St, ea quae apta Sunt fragmenta seramus Quor enim versus Ciceronianarum oratis num ingulos inter loes cxplientos intersint in ipsis Asconi Commentariis interdum magna eum diligentia iudicatur numeris vel enuntiationibus talibus adscriptis, uuales sunt hae: , Cir Ver a primo CC. -- Sequitur. - Paulo po8 ete.
Disceptati autem sit, utrum ab ipso Asconi enuntiata eius modi in adseripta, an ab iis, qui postea Ci- coroni orationes simul cum Aseoni commentariis di aetaverunt. Et primum quidem hae in quaestione ambigua non levi momenti est, quod adseriptiones illae non in omnibus quinque commentariis leguntur inveniuntur enim in commentariis in Pisonianam, Scaurianam, Milonianam duas Cornelianas compositis, sed in commentario in ora tionem in toga candida habitam prorsus desunt Quare eum certo sciamus iam in deperdit rei,die, Sangallensi
negligentia librarii vel reuhridatoris ix cuiusdam imites illius adscriptione depeir litas esse putes, reputandum est in altera quoque Coriteliana, cuius sola quinque si agmenta apud Aseonium Inveniuntur ununc exstares eiusmodi enuntiatum, legitur enim inter si agmentum tertium et
Quamobrem, quoniam rationis in toga candida , νιηm fere ragmenta apud Ageonium leguntur, redere non po88um omnes illa enuntiationes neglegentia librarii
Sed hoe loe inutile non est paulo aesturatius numerorum illorum sident examinare. Quare fabula, suae sequi-ur, numeros Versuum Ciceronianorum, qui singulos inter locos explieato interesse feruntur, comparando esse cum numeris versuum editionis, quam curaverunt Baitorias et nauserus, smus paginae singulae versuum sunt quadra-
27쪽
et gen riam, cenSuimuS; ut cognoscatur, qua ratione et codicis, tuo usus est librarius, et editionis laudatae versus sibi respondeant. Et cum caurianae et Cornelianarum Sola fraglaienta Superbitat, Solae Pisoniana et Miloniana possunt inter se comparati Qua ex al)ula cerni potest, circiter 'luilio codicis versus Nilaternis fere editionis laudatae versibus respondero. Sed tamen in constituenda tabula id unum dolendum est, quod Pisonianae initium in manibus nobis non est Quare, ne inter se discrepent tabulae et prior et poSterior pars, o numerorum ratiοue, qua editio iii versus Q indiei versibus aestiondent studebimus, ut Poniectura numerimi deperditorum ci Suum
restituatit US. Pisoniani: niimeti in eo dicon is Vii Pii.
i Numeros sterisco notatos coniectura n3Eocuti Sumus.' Sunt autem revera Go. v. ins n. Iio do mendo sanando nul PoEt verba faciam.
circa do ii circa Ibo circa I 25 Qua VHmpnratione cernitur bis aut librarium in vel Sibus numer indis, nut eos, qui liostea Aseon librum deserip8erunt, in depingendis litteris errasse loco enim ex Pisonianae para grapho 26 Sumpto additum est: eir vera primo DCXL. Sunt igitur inter hunc et eum, qui praecedit, locum ober, ii Ciceronis, id quod, si tabulam in- Spicis, 'erri non potest; respondent enim versibus ripis 2s versus editioni laudas aetas, quae rati probari non pote8t Quare mihi in mentem venit pro DCXL scribere DCL, quod i tenemus, eorruptela emendatur Stenim CL DCXV XXX ad Io: Is idem sere est, quod Altera eorruptela est haec: se. p. IV odice praebent en . ver a noviS DCCC, quod si eum iis conferas, quae XStant P. 2 cir ver a novis DCCCXX prorsus abSurdum esse videtur Quod cum bene sentiret ilicho,terus o loco tiro DCCC seribendum esse DCCCC cum lciessiiugio et Sehollio, Assioni editoribus, communiemit.ded tamen res longe aliter se habet, jam torruptela in vis numero CCCXX inest responderent enim, si iuncnumerum Verum ESSe censeremus e versus bis iditionis 82o ver8ibus odistis id piod ceteris numerorum rationibu8, quas tabula noStra complexi sumus, contradiceret Itaque pro DCCCXX scribo DCCXX, qua mulatione Sane
qui ei e deeeu versiis iiddis, limbus ontinetur inseriptio M. Tulli Ciceronis pro T. Aunio Milone ratio.
28쪽
quam sententiam Si verum esse censemus, codicum quoque ei iptura DCCC retinenda, et Buehelei coniectura reprobanda At, nam D editionis versus bene respondent veraibus os codicis, sed vix sos. b. Sed ad alterum, quo in disponendis prioris rationis fragmenti quasi regula utimur, tran8eamu8. ES autem locus apud Marcianum Capellam, cuius e verbis laudatisi cernitur primum a Cieerone diluia egse crimina quae Cornelio tribunteio munere iam funeto obieeta sunt Edixerat enim accu8ator, ut iam exposui, participem suisse Cornelium eorum, quae tumultuose C. Manilius in tribunatu ge88erat, quod crimen, quoii iam maie8tatis reus Corneliu erat, a defensore probatione extra eausam resutatur Umnia igitur fragmenta, quibus aliquid de Manili studiis indicatur hane ad probationeni extra eausam periment Cum autem ip8 huius orationis argumentatio in line sola quae8flone vel Setur utrum revera Cornelius legis codice lecto populi Romani maiestatem minueris, necne, nonnulla restant, quae, quamquam in tribunata facta sunt, laniel ad ipsam causam non pertinent, ergo iterum extra causam ducenda sunt Qua propter post ipsam argumentationem altera accipienda est probatio extra causam, qua Cicero de legibus Corneliis et de ambitu et de ediet praetorio
c. Denique tertio loe inquirendum nobis est, utrum Cornelianae prioris exstiterit narratio, noene. - Quam ad quaestionem pertinet locus Quintiliani, ' quo agitur de parte ea rationis, quae propositio nominatur, et verbasaei hoc loco rhetor de ea parte haec: e8t et nuda propositio, qualis fere in coniecturalibus caedis ago, surtum obielo et 8 ratione Subieeta, ut ,mai tatem hinuit Cor
i v. Marc. v. p. 166, 2oriod. yssouhaidi pro Cornelio primo refutata sunt crimina, quae secuta sunt tribunatum, post ad nominatur. - Quint. g. g. 8.
plo ornelio prioris constat, neque tamen quiduuam
praeSertim cum apud eundem Quintilianum auida et o tur: Sunt qui narrationi propositionem ubiubet et quam partem iudidialis maioria o
ter propoSitionem narratio statuenda sit, an so
p po itio. Qua in ambiguitate sane de pol heu ubie
2. do Prisc. i. d. ii ut a Jove optumo maximo osserisque diis deabusque opem et auxili in petam 3. 1 Ase. p. bb. Postulatur apud me praetorem primum de pecunii repetendis. Pro,pectat videlidet ominius, qui
li' modi alii dissimulation uti ei elisi .... in uiuatio sit suo.
29쪽
agatiir videt homines faeneos in medium ad templandum
Quaeritur, quid significetur verbis: videt homines aeneos .... proieetos. Equidem illorum verborum sesilentiam hane esse puto: Optimates Pompei, quem popularium parti lege de restituenda tribunicia potestate gratificatum esse sciunt, auctoritatem minuere student; quapropter, quoniam in ipsum Pompeium impetus facere vix possunt, infestissimi eius amicis vel sociis sunt, quorum nuXili tantam assecutus est gloriam; itaque C. Manilium condemnaverunt non tam propter crimen nosne maiestatis, quam propter
studia in Cn. Pompeium optimo igitur iure hoc loco, quo Cicero et Manilium et Pompeium inter se comparare videtur, Manilius homo dicitur faeneus quo tauri, priusquam cum vivis hominibus,
h. e. cum Pompeio certant, irritantur. -
. 2 Ase. p. b. nido Metellus summa nobilitate ne Virtute, cum bis iurasset, semel privatim, iterum lige, nonne privatim patris, publie legis religione vineius deiectus est ratione an vi at utrimque onmem suspicionem animi tollit et C. Curionis virtus ne dignitas et Q. Metelli Spectata adulescentia ad summam laudem omnibus rebus
ornata, Codicum scriptura nonne privatim patris, publie legis deiectus est ferri non potest ideo, quod non intellegi tui, quo vocabulo duo genetivi et patris et legis pendeant quam ob rem Eiessi ingius et Selicilius, ut suppleretur ne una, officio in textum receperunt Sed si imaginem libri Sangallensis deperditi spectas, quam editores in praefatione sp. XXVI et XXVII. ex ipsarum laeunarum sertis Intervallis redeuntium momputatione rex libent, falsum esse illud ,officio videbitur Cum enim constet in Sangallens libro per plura deincops folia versuum et in pagina in-lle elausulas et in aversa cupita marginum partes deleta evnnuisse, hae in lacuna supplenda, si vorsum paginae aversae, qui huic, quem truetamus respondet, inspicis pluribus litteris nobis opus est Sunt autem duo versus hi: a P . rilicet privatim patris, publice te sis Volo2 H I. Nerεα γαclla St, tit nec arbitrum delibertate porageres Cum igitur numeri litterarum, si eam rationem supplendi, quam editores secuti sunt, tenemus, duobus his in versibus idem non sint, aliud quia pro officio reeipiendum est. Et mihi in montem venit scribere privatim patris publie legis relictione inelus deiee
tus est , qua quidem seriptura et lacuna illa suppletur et genetivi
D. Quint. . . . Haim. l. l. p. 22): Maiestatem minuit Coria eliuS, nam codieem tr. l. ipse pro contione legit.
s. Grillius dlli Halm. l. l. p. 22. rhetor. l. min. p. os . i). Aut Certe ne narratio esse debet, sed aut a lege aut ab aliquo firmissim, argumento inchoare debet orator, sicut in Cornelia:,Unde igitur ordiar an ab ipse lege P
Significatur autem his verbis lex Cornelia ne quis nisi per Populum logibus solveretur, quam ut ferret codicem Cornelius ipse legerat. Cum autem Manilium quoque adiuvisSe reus argue retur, Cicero paulo post dicere potuit:
rer altero. III. Probatio extra causam Prior.
Ciceronem in ea probatione extra causam crimina refutasse,
quae Cornelio propter ea, quae post tribunatum gesserat, obiecta Sunt, iam XpoSui. Restat, ut, priusquam fragmenta ordinemus, singulas illius probationis partes constituamus. Ae tota probatiodunbus ex partibus constitisse videtur, quae separantur laeuna ab Asconio P. b indicata ver Cir. X. Quarum partium prior de omnibus iis est, quae post Cornelitribunatum facta sunt. Quibus rebus commemoratis Cieeronem indefensione si sero perrexisse censeo: Quamquam Manilium inter eos fuisse, qui iudicium Cornelianum disturbarunt, constat, tamen inde concludi non potos Manilium a Cornelio adductum id fecisse. Lex autem de libertinorum suffragiis abieeta nee Manilio, qui eam tulerat, nee Corneli erimini esse pote t et quod attinet ad turbatum iudicium Manilianum omnes qui adsunt non ignorant id a Catilina et Pisone, non a Cornelio disturbatum esse itaque ab omnibus illis criminibus ornelius absolvi potest. Sequitur probationis pars posterior, quae, quomodo eum Rutecedentibus cohaereat propter laeunam, quae pud Asconium indieatur, vix intelligitur. Sed ex iis quae sequuntur Ciceronem in ea parte attulisse haec fere existimo: Non solum Manilius vel Cornelius, verum etiam omnium eruditissimi, velut L Aurelius Cotta,
Ita Licinius Crassus, Q. Mucius Scaevola in legibus, quas utiles rei
30쪽
publieae fore putet velunt, ferendis interdum erraverunt, .uuas uter murum non est quod saepe senatus consulta fiunt de T. bus abrogandis Sequitur deinda sexpositio de quattuor generibuquibus per senatum aliquid statuatur de legibus; isque exsoma
probatione ad plane excusandos sit Manilium Oh ohnonii et vipli gratia Cicero Affert P. Scipiono Africanum quoqu' re publicarum ea, quo floruit, aetato sano perilissimum octaggo Tiam aequalibus 'ehementer uitiinhiatu 'eddet enatoria subsellia a populuA et O , 'A '' , ' β' , Legem Inquit de libertinorum suo ridiculum est, quasi legem aliquam aut ad seribendum dissici em, aut ad excogitandum reconditani, quae lex paum hi aum non modo scripta sed etiam ai, a a, quae odaces praebent an tulit uti hostiiri vi
lo. b. Aseon. p. bi Pelivit tamen a me praetor maxima contentione ut eatisam Manili defenderem.
Post hoc fragmentum lacuna apud Asconium indieatur, quae fragmentis ab aliis scriptoribus servatis, in quibus ceterarum rerum quas aetas esse post Corneli tribunatum commemoravi mentio fit 'dupplenda est 'II. s. Acro in or serm l. 2. Hi Aperuit orem calarum. Ita esse seribendum, neque fores cum Orellio, primus,almius' animadvertit Scholiasta enim hoc fragmento collato demonstras vult non alienum esse ab usu Sermonis Latini substan tivum foris singulari numero dictum.12. bo. Sehol. et ad uven. i. 118. Correpsit in Scalas. 13. bl. Fortunat. 3. b. v. IIalm rhetor lat. min. p. 12 v. IS).. latet in scalis tenebro,is Cominius. h. es tria fragmenta(ll. 12. Id. ad judicium Cornelianum anno
bd disturbatum pertinere inter omnes constat, nam in Assioni argument legitur: Et cum in scalas quasdam Comini fugissentit:
l . l. Arus. p. Id. Da enim mihi saeuitatem eos, quitum adsuerint Cornelio nominandi Optime Sane iure quae,
xitur, utrum hanc ad rationis partem id fragmentum pertineat, eque equidem imprimis verbis Aqui tum adfuerint Cornelio id-queor, ut putem ad disturbatum illud iudicium hoc enundiatum
ab ri T. Arus. p. 226 Quid T quod ne eum iis quidem expertu e8, quo duces perarum sui38 dixisti 'i
dam sequuntur fragmenta Asconiana.
16. 6. Ase. p. i. Nam cum tr. l. iactus duas leges in eo magistratu tuli8set, unam perniciosam, alteram egregiam quod malum visum est rem p. non aegit, Sed ab illo ipso qui paraverat abieetum est, bonum autem quod excogitavit de summa rep. manet et in Serii vestri ordinarios hostes dispulit.
In extremo fragmento restituendo quamquam Mommseni, quem Niesstingius quoque et Seliollius secuti sunt, rationem emendandi satis audacem esse existimo, nihil tamen inveni, quo locum leniore