장음표시 사용
91쪽
in eo me notare memmi, quorum exempla nonnisi sere apud ascos seriptores deprehendebam. Porro eadem qua Iulius Valerius aetato nonne latine serit, otiant Claudianus alexandrinus, Ammianus ox Asia antiochenus 7 Denique quod iis temporibus plano necesso eratὶ historiae
auctor in Romanorum ditione degebat. Quare et dominis quodam in loco non obscure adulatus est, quianique apud higloricum Memnonem dicium acμAnam Alexandri iti Romanos logisset, naviter id ipses ceu jaculum ad Carthaginienses dolorsit'. Tum ad aesopi sertam quod attin t , lsestia ejus historia, christianis certe sacris nemo imbutum hominem
OPUA ET IULIUS VALERIUA ANTE UAM EDITIΟΝΕΜ QUATENUS NOTI FUERINT. VIII. Dicendum est et quinam ante me homines opus Asopi vel Julii Valerii, si ust appellato auctoris tuto reti suo nomine sive secus, aut
manu tractaverint aut certo commemoraverint.
. vincentius Burgundiis, vulgo Bellovacensis , toto libro quarto Speculi sui historialis res gestas Alexandri recitat, ex historia ut ipse ait, ejutilem depromptas. Iamvero eam materiam ad O similem multis editionis meae partitius deprehendes, ut Prorsus μxistimes compilatum a Bellovacensi Iulium Valerium t cujus rei caussam mox Pxplico. Pra ter Iulii Valerii codicem alius est anonymus in bibliotheca ambrosiana F. las, pari. suP. in saeculo circiter duodecimo scriptus, cujus est titu- Ius Ortias, vita et obitus Alexandri magni Macedonum rellis. Is codex et stilo paulo quidem rudiore utitur, et multa prἔetermittit, nonnulla etiam aliter narrat; cariorum ita Julium Valerium plerumque Sequitur, ut hujus quoddam brevius exemplar osse videatur. Hus yso codicis in edendo Iulio Valerio porpetuam fere collationem utiliter usurpavi, quod ex meis annotationibu A idemtidein Patet. Idemque opus in aliis quoque hibliotlieci, servari arbitror, et certe in regia Parisiaca cod. VIM CCXXXI. Porro ol Salmasius ad Solinum P. 65, b. C. Di 79I, a. G. IOCos duos laudat ex latina vetere interpretatione graeci operis de Alexandro. Quoniam vero auctorem non nominat, immo eum p. 637, L. G. dicit inceditum, ego enimvero hanc ipsam, de qua loquor, breviorem historiam lectam a Salmasio suspicor. Nam operi quidem Julii Valerii praeponitur
auctoris sui nomen, ut deinceps dicam, Don uno i a codi Ce. Iamvero ut illuc, unde incepi, rovortar, hae e historia brevior codicis ambrosiani F. ia9ὶ totidem saepe vorbis apud Bellovaceraserit occurrit. Et si autem Hellovaeensis nee ipsum Iulium Valerium edit, neq)ie cum umquam
92쪽
appellat; tamen quia rivulos ab hoc proxime deductos sectatur, idcirco is in Julii Valerii, si minus lectoribus, perte asseclis quodammodo numerandus videtur . a. Divus Antoninus Florentiae pontifex in Chronici titulo quarto cap. a eadem Paene r citat quae Bellovacri sis. Quia tamen interdum non mediocriter ab eo differt, idcirco Antoninus non semper Bellova- censem exscripsiss , sed exemplar aliquod paulo diversum ad manum habuisse videtur ejusdem brevioris historiae, quam ot ip e appellat historiam Alexandri. Eatenus ii tur excerpta Antonini, quatenus B llovaeensis, ad Julium Valerium Pertinent. 3. Clauditis Chimotius in Ammiani Marcellini vita ait, bute scriptori synchronum fuisse Iulium valerium. Unde vero id compertum Chimetio fuit, nisi ex cognito ipsius Valerii opere 84. Fraticiscus Iu retus ad Symmachi epistolam xxxiit, libri IV ed. Paris. an. MDC v, in mis ell. p. 327ὶ Particulam inoditam recitat aesopi in vita Alexandri magni. Dicondum autem Iureto fuisse Iul iam Valerium pro AEsopo nos suo loco doCuimus 3 t Praesertim quum emendat locutus fuissot idem Iuretiis in priore editione Symmachi Paris. an. NOLxxx, in notis p. 97ὶ ad libri decimi epistolam l.tv his verbis: . Asopus in vita Alexandri magni Iulio Valerio interprete, quem ma-u nuscriptum habeo, secretim pro secreto dixit: Nectanabus accipitrema secretim Porat. u5. Carolus Cangius in glossario modiae et infimae gr- itatis vor. λινοe haec ait r ω Callisthenes ms. scriptor Psam molietici mondoso a fortasse Cangius pro Nectanabo); iratia εστι, ι ἐα-ἐν ἀ- ν τῶ --τοῖ- hi Asopus riu dem Calli ae thenis interpres, qui et versionem suam Constantio Constantini magniis filio dicavit , tamarisei Diryam vertit . . Iam quum dixit 2Esopum Pro Iulio Valerio, eumdem errorem peccavit Cangius qriem Iuretus. Porro
eo in loco tum Bellovacensis eap. tum Anicininus sub initio cap. a tum codex ambrosianus F. 129 habent Dirytilum ex Ityno hebent. Nempe, ut dixi, illa arctior historia, non brevitate solum et stilo, sed rebus ipsis interdum diffsert a Julio Vatorio. 6. Ab auctore catalogi rodi eum Anglia, T. I. in codd. collogii Oxoniensis eorporis Christi n' vox lx, 8a profertur t Iulius Valerius de Mita et obitu Alexandri.
t. Idein sere dieendum quod adtinet ad duos loeos ex epistola Alexandri ad Aristotelem laudatos a Belliavacensi, . m. not. xlI, 43, 67. . Recole supra dicta in prietatione nostra ad Alexandri linerarium, cap. 6.
3. Ad dulii Valerii. lib. I, cap. 46,
in nota de Fr. Iureto. 4. Hae super re videsis dicta in P sat. Itinerarii. CaP. s.
93쪽
. Ab auctore cataloci codicum Libliothecae regiae Parisiorum t. IV,
rum libri tres qui sub insopi graeri vel Callisthenis nomine circura eruntur, Iulio Valerio intemprete. Atquo hi quidem homines Iulii Vatorii scriptum prae inanibuq habilerunt. Si d nonnulli praeter a Iulium Valeri uin scriptores commemorunt fama tantummodo alteriaque traditione cognitum.
i. Gaspar Barthius in Adversariorum libro II, cap. IO, monachalem
quamdein ut ipso loquitur de Alexandro hiktoriam prodigiosis mendaciis sarciam et contemptibilem, in charta eripiam habuisse se ait, quam anonymam quum Videret, idem opus existimavit, quod Jur tus laudaverat Iulii Valerii. F go vero nulluΑ dubito quin Barthius sam infi-eotam historiam possederit, quae Argentorati edita olim est, cujus Praeter impressum exemplar, Codex quoque chartaeeus Modiolani ium in ambrosiana bibliotlioca servatur, tum in liraydensi nass. I. vi I, as Error aut m Barthii primum ex eo coarguitur, quod ait, a Silvestro Giealdo satis vel re auctore hanc historiam Cilari; rursus quod riua auctorem dicit romani sermonis ignarum. Jam quem locum Giraldus
ex epistola Alexandri ad Aristotelem prosert Topogr. 1Iitiem. cap. 4ὶi ad Iulii Valerii opus non pertinet, sed ad historiam scholasticam, equa reapse se desumerct pumilem Giraldus ait. Qui vero Iulium Valerium latinitatis ignarum dicerot, is de sua potius inscilia Confiteretur. Ne plura; Barthii auctoritas, qui Iulium Valerium non vidit. nulla est. Tum et alia fabula, quam Advers. v. a 4ὶ Alexandri momorat nempe de Iudaeis ab Alexandro intra montos conclusis) ea petita est vel o Gothndo Viierbiensi Chronic. pari. xl, vel e Comestoris historias holastica lib. Hoster. cap. 4, unde eamdem fabulam etiam divus Amtoninus desumpsit cap. 2, Π. IO. a. Gerardus Io. Vossius Esopum et Iulium Valerium memorat iutortio libro do historicis graecis inter historicos incertae aetatis, iteinque in tertio libro de historicis latinis inter anonymos. Et ille quidem recte facit quum nititur in auctoritate Jureti; quod vero Barthii errores non sensit, id viro celsoqui doctissimo condonandum est. Frustra autem
dubitat Vossius num Julii Valerii opus idem sit atque illud quod incipit Moris est initati. Sunt enim haec verba initium prologi ad Gualterianum postma de Alexandro in ambrosiano codice l. 57, Part. sii P. 3. Iohannes Freinshemius in indice Seriptorum Alexandri alti Iulius Valeritis latinam feeit historiam fabulosam de Alexandro, quae ab aliis APsopo, ab aliis Callis--i adscripta fuit r unde fabulas suas certatim
hauserunt Antoninus, Vincentius, Ursperyensis, alii. De Antonino et Vincentio falsa opinatum Freiushemiuin constat ex supra dictis. Nora
94쪽
aeque cci astat unde commenta sua deprompserit Urspersensis, quoniam ejus mondax de Alexandro laistoria non videtur impressa. Vidosis Urspergen is Chioni oti edit. Basileae ari. Μ DLXIX, P. 4. Quod vero Fre in-sbomius litatoria in , de qua loquitur, ait editam germanice Argentorati anno MCCCCLXXXVI rursuq fallitur. Noti enim gemnani o dulii Valerii
opus editum ibi est, sed latino pessimum illud barbari a vi commentum inseriptum IIistoria Alexandri magni resis Macedoniae de proeliis. Vid
sis Patigerium Annal. ρυ r. t. V, P. 22.4. Petrus Ilaylius in toxico voc. Esve et Iisopi meminit et Iulii
Valerii: ita eo vero falsug est, quod Parum considerato Bariliti loco,
potavit hiae homini ad manum fuisse Iulium Valerium, quod, ut dixi,
5. IO. Albertus Fabricius I sopum ot Iulium Valerium momorat in graeca bibliotheca ed. nciv. t. III inter scriptores Alexandri vos. opus, Callisthenex, Ioh. Harilieb. Moller, et Iulius Valerius. Vide setiam t. I, pag. 622. Vide ptiam ejusdom Fabrieli Bibliothecam lat. med. et infim. aetat. cum Mansio tom. IV, p. 2 14. Quod autem Ot Fabricius falsa quae
dam super hoc libro et auctore dicit, nil mirum est: errores enim ex aliena auctoritate contraxit.
6. Denique novissimus Sancti ructus Examen critique des historiense lex. p. 366, n. in quatuordecim sive latinas satis diversas interpretationes sive earumdem codices vidisse se narrat graecae historiae de Alexandror quo in numero Julium quoque Valerium ab eo visum autumo, quoniam in parisiaco Codice hunc auctorem in psse superius do- alii. Iulium tamen Valerium nominatim, quantum vidi, Sanctierueius non appellat. Quinam vero sit liber cuius titulum origo, ortas, vita et actus Alexandri Sanctierueius diserte profert, superius item demo
stravi. r. Jo. Allierius Fahririus hiblioth. gr. ed. vet. l. lI, p. 218, ait JO. Hart lietium monacensem Loiuui, jussu ducis Bavariae Atherii, historiam Iulii Valerii de Alexandro magno e latina lingua in ger
manicam convertisse, editamque esse
Augustae Vindel. an. 478, citatque Fabricius Lambe et uni, lib. I de bu,lioth. Vindob. p. 949. Atqui Lambecius tum in loco minio, tum in altera ejusdem bibliothee..indob. editione . pag. 8, 7, cum nota r. Fabricio eoinradicit . qua doquidem historiae, cujus interpres fuit larili ehus, latinum auctorem vocari sebi tun ait: idque cognoscitur etiam ex titulo germanico Haruiebiani operis apud eumdem Fabricium ed. nov. T. II, p. 37. Et Ioeus sane Fabricii antequam hane editionem molirer exploratus mihi
erat, neque tamen eo llum Commotus.
Etiamsi enim Haruietitis reapse edidi se germani e Iulium Valerium, hie quidem latine, quantum ego seio, adhue erat inedittis. Sed enim hac super requum amicum quemdam doctissimum consuluissem, ex ejus ad me litteris prorsus deprehendisse mihi videor, Harili hi interpretationem l quae mihi non est ad manum in aliunde omnino quam ex Julio Valerio eMe expressam.
95쪽
Appouili is loro ait extremum mori'o, tria insup r scripta de AI xandri gustis inter codices ainbro Sianos Occurrere. I. Opus gri una liuiniti quidem stilo sed nondum barbaro. Id cum aulio Valerio saepe congruit, saepe etiam uti oci diser pati Ego eo codice graeco qui est O. ii 7,part. sup .ὶ in edendo Julio Valerio haud raro usu A sum in annotationibus meis. Auctoris nomino caret liber. Sed proferto non est ille Pseudo-Gillisi hones quem dicit Sanctiorucius P. lt 3 et seqq. uti mihi innotuit conferenti riusdem locos et χαραπικρας a Sanclicrucio notatos. a. opus arabi eum fabulis inquinatum cod. C. as, pari. Rup. . 3. POpina Gualteri notissimum atquct editum, quod repetitur in tribus codieibus pari. sup. L. 57, Μ. D, P. 6. . a ULI Us VALEBIUS CUR ANTE HANC DIEM IN EDITUS. IX. Qin ret ad extremum aliquis, cur quiim Iulius Valerius doctis aliquot viris multo ante, ut vidimus, inuoluerit, lauidiu nihilominus in scriniorum obscuritate jacuerit' Prima Est generalis responsio, multos adhue in bibliothecis sordescere codices, in quos etsi identidem eruditus aliquis incidit oculus, iidem tamen vel rei nummariae difficultate vel locorum aut temporum adversitate vel alia quavis causa compressi sunt. Namque revera quod Vet rum sUripta lateant, fortunae saepe crimen est non hominum. Deinde pauci admodum homines oruditi opus Iulii Valerii manu versaverunt, nimirum Iurelus et Cangius et fortasse
Chimetius , qui quidem iis temporibus vix runt, quibus plurima vel
rum scripta nondum typis commissa erant. Iam ot qui homines codicum oxcini P Isium ae parisiacorum catalogum consocerunt ii quidem,
ut si, pe scribendis titulis uni o dediti, nulliini edendorum operum consilium inierunt. B liqui, qui de Inlio Valerio cuius scriptum non
viderant deinceps locuti sun , quantis erroribus Re imprudentes obstrinxerint, satis in superioribus docuisse me puto. Sane quum plerique pervulgato mentium errore barbariores Alexandri historias cognitas eum incognito Iulio Vatorio commutaverint, nil mirum Est, eos ad vestigandum aesturatius Iulium Valerium non incubuisse, Deque ejusdem cupiditatem prae se tulisse. LAUS PAENE PRAECIPUA HUJUs HisTORIAE EST LATINITATIS
X. Nunc vero his erroribus tamquam nocte depulsis, quis veterema. Qui Julium Valerium olim me dea e Gallia petitus fuit. Sic enim in
manibus liahiserunt. ii Galli erant, scia eo seripsit ille qui ambrosialiae hi tili licet, ut diximus, Chimetius. Iuretus, thecae tuerimus praestiti: . Hunc codicem et cingius. Revera et ambrosianus Cois Avenione vehendum curavitam . .
96쪽
et eraditum et disertum et varium et latinitatis copias augentem seriptorem non libenter excipiat Z praesertim quum ejus p cipirum consilium ad delectationem legentis spectare videatur. Λt historia Alexandri hoe auctore non multum veritate Procedri. Esto. Saepe tamen is nova vel mira existimabitur dicere, quum Pervelera et vulgata dicat, sed jam audiri desueta plerisque: quae res ex annotationibus nostri' clarescet. Nunc age isti naris emunctae aristarchi Pleraque sane negent, ficta esse
dicant: quidvis denique Potius quam auctoritatem dulii Valerii sequam tur. Num igitur, si hunc librum contineam in tenobris, latinitati etiam naviter consulam 7 num de linguae copia bene merebor Z Quin eia, hoc edito, hene multis vocabulis plurimaque loquendi novitate latitium
sermonem ornemus. Utinani vero labor noster aliorum industriam acuat
quo pulcherrimae linguae fines proferre longius ae dilatare studeant latque ad grandem illum seu vocum seu locutionum inauditarum th saurum, qui latet adhuc in mss. codicibus et lapidibus et diplomatibus, intendere digitum velint i Quippe, ut sapienter monet Fronto , oportet resiones verborum et saltus novisse, ut ubi quaesitis opus sit, perviam otius ad vestigandum quam invis Proctrediamur. I. De Orationibus. Eh. I, fragm. 4.
100쪽
interventus. - XII. PauSaniae poena.
XIII. Alexandri concio de bello persico suscipiendo. XIV. Husdem concio ad seniores. - XV. Alexandri exe