장음표시 사용
381쪽
enritas patitur , ad He emtam . N libera. Matrau propendere, semper honesium os JHonestatis id est , adeoque virtutis . non vero juris seeus si deditio sub conditione elementiae facta , eaque a victore promissa est; tunc enim excluditur saevitia, ct quicquid eum clementia in genere pugnat. .autum securitia patitur J A Etsi ergo is deditus poenam mereatur, tamen quia is clementiae victoris se tradidit, eam magis,, victor sequi debet; at tantum quatenus se id silva securitate publica fieri potest. Seni per Mnesilam es J ., De eo non quaerimus, sed saltem de eo , quod jure li-
Etiam ex morum regula necessarium Ise Ratione scilicet politica accaedente. Nam cum eo , quia νοι diguram es patri JA Adeoque jure omnia in deditos licere . is neque iis injuriam fieri, hoc ipse innue-
miu me facere par sit 3 se Id est , quid
,, clementia , ct humanitas suggerati, Tradere se in Mem J Vid. Liv. l. 42.
, , c. g. Val. Max. 6. s. I. Missam de frem. 34- p. 3 . Te di Nihil aliau, quam deditionem meram imtelligi J - idque Polybius diserte testatur, cujus verba recenset A uctor in nota s ν, quenti. Contrarium exemplo Faliscorum M probat Valerius Maximus l. 6. e. s. u. I. , , adversm φω- civitatem Faliscorum deo,, dieam saevire cupiens populus Romanus , ,, rosquam a Papirio, cuius manu , iu-- hente consule , verba deditionis scripta um doctus es , E scor non potesasi, seu fidei se Romanorum commisisse , omuem is iram deposuit. Sic Senatus admodum im- ,, Probavit, quod M. Popilius Ligures de-- clitos in fidem populi Romani, sub co. ,, Ona vendiderit, addens , tot millia is ,, π iorum ea puram fiam implorantia podi, puli Romatri , ne quis unquam se pineari dedere auteret , pestas exemplo inuisse , is apud Liv. t. 42. c. 8.. Id os mauset J Et decretum concilii , .
in quo id scriptum erat, ostendisset. Imperium habree tu deditor suo deere. DL J Hinc Livius addit : taudem cratus,, couitionis usent censere; Og maueri s. quidam scire facienda esse quis imperemm . se dixit , Ue. & mox : ingemuertini quiri dem principes couditioni stias parendumis tamen et clari ceras aut. d. l. 36 c. 28.
In Graeo es , Uc. J A Scilicet, Polybiu
ra his verbis apparet, gnarium inmmees non viislato gentium iure facere poUR JA Immo loquitur de jure naturae, quod is ex natura deditionis infertur ; non deis jure aliquo gentium externo, quale cois,, gnitum nec Graecis , nec Romanis suit, , , nedum de aliqua impunitate : Huic tutim naturae opponit Polybius oscium, V δε-- corum, tanquam res virtutis, & arbitrii, se quae a clementia victoris dependent. Neqne raram hac pote se usin es Consul Romanis i is Immo usus est, dum legatosis deditorum. negantes imperata sacere, ca- is tenis vinciri jussu 2Dolorum concilio de integro deliberandi fecit potesatem J is Consul Auctores belli de. ri poscebat ; legati decem dierum inductas, , petebant, ut in concilio de eo decerneis retur. Concilium noluit in genere se deis dere , idque postea aliquoties recutivit. M Lis. l. 36. c. 29. I. II. c. 7. V c. 49. M L. 38. e. 8. Tandem certis conditionio bus pax cum Tiolis inita est. Liv. e. 8.
fiscis 3 , , Verba ex Valerio Maximo
is modo adduximus. Ad GFison Dero ejus, ε'. 3 ,, Haec Per- , is tinent ad Ethicam, non ad ius natura .
Non sub formula I Quae judici prae-
,, scripta erat. . Via. f. 47. u. I.
Da ex aquo. N bono I ri Prout miseri-eordia, ct humanitas impellunt, d. g. 47.
Neque reserere emisimo J is Suffcit enim, is quod in potestatem victoris se dedant. Blandimenta sunt I bolebant enim Ro- ,, man I rerum acerbitatem verbis mitigare ,, quod exemplis probat Gronovius in nota ,, h. F. Ut victor oerbiter fias I ,, Et libet a m deri victis statuendi potestatem habeati
DEDI TIONER conditionasa I ,. Omniis pacto conditiones adiici possunt ι & prout ., partes disponunt, ita ius est. De dediti , , ne conditionata actum est supra I. a. c. is x q. S. I. U. z. l. 3. c. 4. g. Iz. Pi ι vita salua J - Ita Gabaonitae ubsi iam sibi salvam stipulabantur. Am eorporum libertas 3 o Ne servi fiant. Aαι N quadam Mna 3 , , Exempla video supra L 3. e. 6. f. II. n. a. . dis
382쪽
Mixtum imperium possum inducere d. Quomodo id fiat, expositum est l. I. c. M 3. S. II. Et tunc sule dedentes non plus v juiis possunt transferre , ac ipsi habent ro indeque de sua saltem imperii parte dis.. ponunti
PR1MCgps obsides dare potest . etiam invitos; etsi onera aliis civibus communia snt, quia in iis, quae praestari tantum possunt a quibusdam , & a capacibus , electio , & judicium principis est, ut in milite eligendo. Sed princeps ipsis, vel haeredibus eorum , damna pensiare tenetur . utpote quae ex communi causa sentiunt. Ceterum . obsidis persona libera manet, quia obses non est hello captus. Mortuo oblide is, qui deindit obsidem, liberatur, si personae obses est, uti fuit Demetrius apud Iustin. I, 34. c. I. ε' ibi not. Secus si ratione reipublicae , si scit . ad hanc res pertinet, L s. S. R. F. de pollunt. Addisio.. princeps obsidem etiam invitum v dare omnino potest , neque is se . vus fit quamdiu princeps fidem datam. colit. At ubi eam violat , hostis esse in-- cipit & obsides, qui judicium principis
. sequi tenentur , itidem pro hostibus t m putantur, adeoque omnia in eos , quae in is captos, δe servos, licent.
Acce oves pactionum 3 Hactenas Au- . ctor egit de fide publica, qua hellum fi-- nitur , quatenus in illa spectantur princi-- palia. Via. sup r. I. I. Sequitur nunc tra . ctatio de eadem fide, quatenus in illa in spectantur accessiones , Hud.
Osiri J . De quibus agit usque ad s.s'. piguora J η De Mibus S. 9. ι sua voluntate J η Exempla dedimus
Aut eitu. qui imperium habet J . Etiam . invitis obsidibus t quia hi tenentur de sen-- dere rempublicam opibus & operis. Ne- . que obstat , onera reipublicae non posse in uni ptae alio imponῖ. Resp. verum est.. Omnes teneri, si per omnes res expediri in potest , non si pauci saltem, iique capam cra requiruntur. Cum igitur omnes dedi, Tom. IV. . non possint, ex medii necessitate quidam is saltem inde eligi debent. Tenebitur iliud incommodum repmore 3. Quia hactenus causa communis est, &o quod pro omnium salute impensum est , . ab omnibus sustineri debet.
Ut sorte res dirimasur 3 - Quia inter plu-
res capaces unus prae altero non tenetur . . adeoque sorti res committenda est. Secus
. li rei publicae intersit, ex paribus quosdam
Iu ossallum ius Me fetidi dominus non hahet 3 . Scilicet, ut vasallum obsidem det. invitum. Grou. h. Nimi & subditus sit r. quia vasallus non subest imperio domini. directi, sed ex pacto ei Paret. Huc usque pertingunt 3 - illa enim nonis debentur jure impetii, sed vi beneficii, in & ex pacto.
IM TaRν rei obridem posse. diximus I uod verum saltem est si is . qui obsidem dedit, fidem datam violati Vid. g. prac.
pr. V l. 3. c. II. S. I 8.Pιr Iω geutium externum J . Nimirum,
in bello solenni, ad effectum impunitatis inter gentes : quod examinavimus supra
I. 3. c. 4. S. I. u. Φ. V d. e. 11. s. I 8.
Nis par ipsius culpa accedas J . At obsidum culpa semper accedit si is , qui obiadem dedit, fidem violavit ι quia obsides judicium principis sequuntur. rvi quoque non sunt I . Quia non ab hoste bello capti, sed ultro in securitatem promissi traditi suntiti jure gentium Bona hahere 3 . Cum enim
omnia sua jura relineant, etiam facultate de iis disponendi gaudent..auquam Romans jure cantum es Idus Romanum loquit ουt de obsidibus ab holle datis. Hi testamentum de suis M.
nis lacere non potuerunt , non mEgis, a
captivi, l. D. F. resam. Ratio in promtu est, quia cives Romani non sunt. qui soli testamenti factionem habent secus ergo si id eis permittitur. d. l. ix. vel jus civitatis eis datur, quod fit per acceptionem togae
decedunt. bona eorum tanquam vacantia
in fiscum coguntur l. 3 i. V m e ueta Atqui haeredes sorte ab intestato ipsis sunt, quibus haereditas non ex tute civili, sta
383쪽
is ex jure naturae desertur. Resp. Haeredesis illi hostes sunt , qui nihil ex testimen- . to capere possunt. Hinc aliud in Galliam obtinere, ajunt , si oblides liberos , velis agnatos in Gallia habenti midi ad L 3I.
A N fingere obsidi liceat. quaeritur I Resp. Non poteli fugere si ipse se dedit, quia contra pactum suum agiti Secus si princeps Obsidem dedit, quia princeps dedendo jus
saltem suum imperii transtulit , adeoque quoad jura privata habetur pro capto, &injuria se detineri , contendit. At recipi neutro casi a civitate potest , quia contra proprium factum veniret. Atque hinc me. rito Eduardus III. accusavit Philippum regem Galliae, quod obsidem fugientem receperit. Quid si vero obses invitus datus aula giens mox recipiatur ' Resp. in eum tanquam in hosteni statui potest. Hinc obli. des Tertintini fuga retracti virgis caesi, &de saxo deiecti sunt. Liv. l. 2 s. c. I. Addisio.. Obses sugere nequit. Cum enim se, in omniaque sua iura in civitatem contule- rit, ejusque legibus se pariturum prom, in serit nunquam invitus dedi cemetur , in inprimis cum de salute civitatis agatur , quam etiam vitae periculo defendere te.
Si ab initio I . Adeoque si sua volunta- iste deditus est. Ais postea quo laxitis haberetire 3 in sim quidem ab initio invitus fuit, sed postea . . fidem dedit. Non is animis suisse eivitatis obligaudicivem ne a ugeret J . Vera ratio est, quiam civitas ius suum imperii saltem transtulit,. juribus privatis integris rellatis. Sed holi dandi faciatatem qualis vellet cristola J Si proinde non satis custodiat. . sibi imputare debet.
Au Tox ait, obsides in unam causam datos, in aliam retineri non posse , quia odiosa est obsidum obligatio. adeoque striiste interpretanda. vera ratio naturae est, quia 4xtra illηm causam deficit dispositio, ex qua sola obses obligatur. Auditio. . Atqui pignus ex una cauti datum ob. aliud debitum retineri potest. L. un. c. . etiam ob chirogr. Resp haec. lex est metiis juris civilis. Md. δεν meum contris. tit. . de pigu. q. II. cons inst. g. 69. Odisse autem est obsitum obluisio I. Immo nec Odiosa nec favorabilis est ;in Oritur enim ex jure, quod superior ha- . bet in subditos . ex horum consensu. Ideoque fricia inter Natio hic Actim ha bel J immo nec sitieti, nec favorabilis . . sed ea , quae ex natura negotii, id est ex is consensu sequitur. MuMe in uuam eausam dati , in. I. Adeoque qui dati sunt obsides ad indu-- cias, iis cessantibus non possunt ex cauis. sa belli retineri: non quia odiosa est obit -- dum obligatio , sed quia deficit dispositio. Si aliud quid si re obsidum accessisue promistim sis I se id est si praeter id , in quod ri obsides dati sunt , de alia te fides data, , sit.
At s in alia eausa fides iam violata Id,
e c. iam poterit obses retiueri, uou ut omses ,-J is Hoc verum est si postquam, , obses datus est , fides ex nova causa vim ., latur ; si ante jam violata fuit. Ob vel , , rem perfidiam retineri nulla ratione se se terit, quia recipiens obsidem a perfido is jam contrahere videtur cum perfido quais tali. Aut contra m debitum J - uod is , ,, qui obsides in alia causa dedit , praefixo is tempore non solviti.
Sed eo gentium iure, quo subditi ex ficto perantium detineri possinit 3 , , id est ,ri jure repressaliarum , de quo supra ΔΘ. 3.
Κας ανδ ολκω, 3 per Prenhensionem ,, hominum : de qua late egit Auctor l. 3 c. a. F. 3.
384쪽
Cameri poteris adjecto pacro de reddendis si libus, O . J - Ιmmo etsi pactum tale adjectum lit, id tamen intelligendum tan-- tum est nisi alia causa superveniat , ex. qua obses retineri iure reprel saliarum pot-- est. Adeoqne addi expresse debet, ut . nec ob causam lubsequentem retineri dem beati
Eo moritis liberasur I Quia obligatur tantum pro obside, cuius obligatione cessante, uti cessat per mortem , extinguitur quoque accessoriae atque huc pertinet exemplum Demetrii. . Nam tu ilio, dum moritaer, ius pigre ris exsincti m eis 3 η pignus enim non estos ne obligatione prineipali. Ut in eaptivo redemto dixis inpianus I Si quis patiem alicujus redemit . ut r cepto pretio a filio eum dimittat, ct isu pater mortuus sit priusquam pretium ais filio redderetur. Ulpianus ait, patrem si- . ne obligatione obilite, utpote cessante pi- gnore per mortem redemti, LI e. εἰ capi.
Letit tu Myiani qua ne pretium nouribetur , quod in persona Deum fuerassis JMSupra enim dictum est , redemtum se M vum quidem non esse s sed tamen eum intuitu pretii pignoris loco esse, donec
Ita me bis persona manehis inclara, e persona Diearia facta es J ., Vera ratio est , ν quod in redemto deficiat obligatio dedi. . u. id est pretii reluitionis quia retro mortuus censetur , adeoquo & jus p - gnoris , quod in redemtum propter illud pretium competebat redimenti. Pari r . tione is, qui de persona sistenda cavit, ea mortua liberatur, quia principali de-- bito extincto , deficit obligatio accesso.
stuo mortuo enim obser It jureareJ,, ASM eoque cum obses amplius non esset, ui- mitti se postulabat,
eu AE U TU , an rege, cui obsea d
tus est, mortuo finiatur obsidium ' Nega- tur: quia non regi datus est, sed civiu
Au foedis halendum fit reais , an pers nais I . id est , an cum perscina regis initi. h. .h μη νς cum eo ut capite po Niam accessoria nou possuiu escere ut in
principalium interpretatione a regnia receia
datur J . Sensus est, quod, si isdus sien misi nate, illud non essiciatur reale ex eo, quod obses adjectus sit: uti nec tune. . cum sedus est reale, adjectio obsidis es-α ficere potest ut pactum sit personale. in amem naturam im sequi derintq. Si igitur foedus est reale , etiam obsidium . erit reale . proinde rege mortuo adhuc. tenetur obses. Si vero scelus est person .le, sublato rege tollitur quoque obsidium.
V r D si obses non tanquam accessici ,
sed tanquam piincipalis se obligavit' Resp. Tunc est instar expromimris , teneturque tanquam principalis : ut in sponsione Ca dina contigit , ubi id actum est, ut nisi populus rati haberet, Posthum ius solus t
Interdum non aeressionem esse ooligatioris 3,. Id est non obligari ut fidejussorem Factum udu suum J Sed alienum, e . que deficiente proprium. υραν aia is, quod inseres J Remus, . tenetur ad id , quod promisit. Vid. l. a.
.e I s. f. 6. Mi vice obligantur οἱ des I Immo ν non tenentur vice ejus ad id , quod in-- terest, sed ad id , quod promiserunt: si . praestare non possunt, corpus dedi debet.. d. f. I 6.
Quam fiuisse sententiam Caudina spons
- J . Ubi posthumius promisit, se , ni p . pulos ratitaberet, rediturum. Hic autem . non liberatus est praestando ii, quod i - terest , sed deditus est hosti. Obsedes etiam Idis consensu suo, BD. I si populus, qui obsidem uat . utut inviis tum, fidem datam violat, obses omnino. tenetur ex facto regis, quia laetum illudi B b b N apyro.
385쪽
33o murta de Cocceii Commemaritu
o approbat . & approbare tenetur: causam is igitur hostis sequitur.
A L r A speetes aecessionis est pignu' , quod in securitatem De aeris datur : quod ex pacto, & dispositione partium depen- ω det. Et ex alis jam debito retinentur J . Iure . repressaliarum, Vid. q. Nis obstet furi data J - Nam caveri potis est pacto adjecto de reddendis pignoria. bus , ubi id cujus nomine data sunt , Mimpletum erit. d. s. sq. od verum in esse, diximu , si expresse additum sit . . in nullam aliam causam interveni ea tem. retineri posse Non tam fricte sumatur, quam illa de obsidibus; neque enim aquale o odium J. Sensus est , causam pignoris esse favora. Obiliorem , quam obsidum. quia laxius
mage te possumus cum rebus , quam Cum . hominibus. At verum non est. pignoris causam magis esse favorabilem. V erum quoque non est, iure naturae differen-vtiam juris oriri ex odio , vel favore, uti . alibi vidimus. Rer enim nata sunt in teneantur 3 - Id. est ut alienentur, & usu consumantur. Non est homines J. Equidem non sunt. nati ut teneantur; sed nati sunt ut, si v civitati se subjiciunt, factum suae civita-- tis praestare teneantur.
v sunt juris civilis ; adeoque iure naturali M temporis lapsu jura non finiuntur, etsi . praesentis possessionis deficiat memoria. Si id praestetur . Ue. J . Tunc enim tol. . litui obligatio principalis.
Nam qui acteu cassim veterem, M.tain habet, Ue. J . Sensus est, quod actus . hujus causa duplex reddi possit: alia imis tuitu diligoras, qui ex veteri contracta. se tutum putat ι alia intuitu ereditoris,
. qui ex derelicto sibi jus quaesitum opia,
Non creditur ex nova procedere I - id est, . ex derelictione. At frustra haec dicuntur. . Vera rario est, quia tempus non est mo . dus finiendae obligationis. Veteri eoutra i J ., Scilicet, pignoris , . ex quo Constat, creditorem rem alienam. sub conditione tenere, qua existente Ies. ei restitui debet.
Nou derelictioni I . Id est , non praesum, istut derelicta , sed is animus probari de.
eerta eonjectura aliam interpretatis. nem exprimam J . Ex conjecturis nihil pto is batur: sed animus ille factis cetiis, sta indubitatis probari debet. Uti s quis luere eum Deliae . hnpeditu id sumis transmisiFG J . Hoc factum nonis sufficit, quia debitor allegate potest, sq. ob potentiam creditoris impedientis , velis ob penuriam sum tuum . ius suum perseq. qui non potuisse. Tanto tempore, quod ad consensur eon iecturam suscere motJ . Immo nullo tem-- pore conjectura talis lassicit. Via. d. c. a. c 4. s. I. & jure Romano id demum . ex utilitate publica stitutum est, ut do- is minia, ct possessiones rerum aliquandon certa sint.
386쪽
De fide manente bello , ubi de induciis, commeatu,
L diduciae quid sint, an id tem- XVI. Ire, venire, abire , quomon hic pus venias pacis an belli nomine. accipienda rΙΙ. Vocis origo. XVII. De extensioue ad pei Duo: III. μυa indictione post intactas non XVIII. Ad bona. opis. XIX. Comitiis, ta gentis nomine qui N. uiιomodo computanda sint tempo- veniant rra induciis praefinita. XX. An concessio iuris commeandi ino U. uuando obligare incipiant. te extinmatior rVI. uuid per inducias liceat. XXI. Quid si data sit, donee qui deduVII. An retrocedere , es reficere m. voluerit Zuia, FUj similia. XXII. An securitas N extra terr VIII. De Meis oe pandis distinctio. torium debeatur. IX. An reiure possit, qui υi majore XXIII. Foor redemtionis captivorum rretentus est , circa exitum iu - XXIV. An lege interdici redemtio posciarum. sit, distinctione explicatur. X. De Decialibus induciarum pactionia XXV. Ius tu captiυum cedi posse rbus, V quae inde quaeri solent. XXVI. Posse ab uno pretium pluribus XI. Iudaciarum pactionibus ab altri a d Eri r parte ruptis , alteram bellum mo- XXVII. Ovυentio an rescindi possevere posse. ob ἀυiti, ea mi ignoratae.
XII. Quid si pana addita fuerit ρ XXVIII. Quae bona capti captorem fis
XIII. Priυatorum faeta quando indu- griantu .cia. rumpant. XXIX. An heres pretium debeas, d XIV. In jure commeandi extra inda- fiuctione explicatur. cias qualis sumenda interpretatio. XXX. An redire debeat qui dimissus XU. Qui militum nomine veniant. es ut alterum tiberet, eo mortuo. a Ita. ' I. I. Colent & inter hellum ' a summis potestatibus concedi qua O dam , ut cum Virgilio , & . Tacito loquar , 3 ' belli com- Xlv.e. M. mercia , Homero φ --ύν- , ' qualia sunt induciae , ' commeatus, I' captivorum redemtio. ' Induciae sunt conventio, per quam, bello ma- e I Lvente, ad tempus bellicis actibus abstinendum essi Bello, inquam , m
387쪽
aga LIBER IIL CAPUT XXL 3. Lnente : nam , ut Cicero ait Philippica φ octava, ' inter bellum, & pacessi nihil est medium t ' & bellum liatus est nomen ; ' qui potest esse etiam
eum 3 operationes suas non exserit et δοκε, Dv - έ εχπrx ῶν ἀεir ς α emisti, βίου , ait Φ Aristoteles : feri potest ut υirtute quis sit praeditus, V aut dormiat , aut vitam agat actione vacuam. Idem ς alibi: ia Hes. λαλυουσι --α--, οἰηλα rκη ἐνι - Non 1 ans amicitiam dissolvivit A eorum interealis, sed usium eis. Andronicus 4 Rhodius e tav ἔ, lirium trahanais ἀουοmaala' habitus esse potes, ita is nihil operetur. Lustratius al
tiae simpliciter dictae ratioue habita , ' actus dicitur : at ipsi actioni me exo cisis comparatus υ0catur potentia, us ars meustoria in dormiente mensore. in quamυis tacet Hermogenes , cantor tamen atque Optimus es modulator e V Alfenus vafer omni h Afecto insistimento retis, clausaque tabernantor erat.
2. Sic ergo, ut 3t Gellius ς dixit , ' non pax es inductae r benis enim manet, pugna cessat. Et in panegyrico h Latini Pacati legimus: timducie bella sipeta aus. Quod eo dico ut sciamus, ' si quid convenit, ut belli tempore valeat . id per inducias quoque valere ' nisi manifeste appareat, s non statum spectari, sed ipsas fimctiones. ' Contra , si quid de pace dictum erit, id induciarum tempore locum non habebit ; quamquam Virgilius ε ' pacem sequestram dixit, Servius ad eum locum' pacem temporalem, ut & Τhucydidis scholiastes τ ει aras πεμψwo,M- ωδί-rio , Varro ' pacem rastrorum, ' paucorum dierum: quae omnes
sunt ' non definitiones, sed delineationes quaedam, 'eaeque figuratae. Qualis A illa Varro uis, cum ivducias dixit ' hellorum ferias , potuerat R
s Roma in quamvis Mora Hermo eues J Imrea de beneficiis. IV. c. aI. ut d sertis , etiam qui
h abiecto infriammis ἄνι- , elatis .e ιaberna Sutor erat IMina dicto iam loeo : artifex est etiam eui ad exercendum artem in unota iam suppetunι. G k o N O I. a 'adiu es nome. J Conditionem temporum signat. I. l. 2.3 Operationes δε- nsae exseris I Non pugna tur , eaeditur, rapitur, nocetnr, turbatur.
nerale, aut de universis circa rem aliquam
ctionibus. sed de eo , quod semel, iterumque fieri debeat. 6 Pacem sequestram J Sequester , Penus quem res eontroversa interim deponitur r aut qui medius intervenit duobus certantibus 3 ita pax sequestra I per quam ad tempus deponitur certamen belli , aut quae intervenit certamini media. 7 Esium ν προσακι is I Paeem temporariam , duram, quae bellum parturit. 8 Pumn eastrorum I Quia castra esse indisium est esse bellum : non ergo haec pax surispliciter , sed bello durante pax intercedens. Varro dixerat, Pax eastrensis Aco. Loeus est apud a. Gest. d. L. I. e. as. ubi & quod Ie-yitur eiusdem , ab Auctore nostro observatum.
388쪽
s. I, II. De fide manente bella, usi de induciis, Ue.' belli somnum dicere. Si e & ipsas s ' forenses serias pacem vocavit ' ει
pinius : & ' somnum aa Aristoteles vinculum sensuum, quo exemplo. A inducias ' belli vinculum recte dixeris. 3. In M. Varronis autem expositione, quam & Donatus ' sequitur, k Iaoc ' recte reprehendit . Gellius , quod paucos dies adjecit, offendens n. ' dic solere 'S in horas dari, addam ego & 'in annos etiam viginti, triginta, s-' quadraginta, etiam ' centum : quarum apud Livium exempla , ' quae . .:'' 'S illam ς Pauli Jurisconsulti definitionem redarguunt e luducia sunt cum e L. possis in breve, est vi prasens templa conυenit, ne invicem se lacessant.
q. Fieri tamen poterit, ut si apparcat, alicujus conventionis ' r, ea timι.tionem unicam. & per se moventem in scilidum fuisse cessationem a- ,- .ctuum bellicorum, ' ut tunc, quod de pacis tempore dictum est, per inducias valeat, ' non ex vi vocis, ' sed ex mentis certa collectione, de
II. Uidetur autem induciarum nomen non ab eo, quod Gellius Vult,' inde uti jam , nec ab eudoitu , id est, introgressu, ut ' Opilius voluit, venisse , ' sed quod iude , i. e. a certo tempore otium sit , quo e GHLmodo ' - εί- Graeci vocant. Apparet enim etiam ' ex Gellio & O--φ Pilio, Veteribus per l, non per c literam scriptum hoc nomen, quod nunc pluraliter profertur, olim haud dubie etiam singulariter. Vetus scriptura
fuit ' ludoitia : nam ostion tunc ' ostium enunciabant a Verbo viri, quod
nunc uti dicimus, φ sicut ex potna nunc paenam scribimus fit pulmo , &ex Pomo qui nune Reum fit Punictu. Sicut autem ex eo, quod cit Osia, s d. Dis..ilari ι- , factum est nomen d Osis Ostia i ' sic ex indoitia indoitio in ,αζ factum est indoitia, rudestiae, deinde insilia , cujus, ut dixi, ' plurale ii.
nunc tantum in usu est. olim , ut Gellius f monuit, etiam unitatis nu- ε Liv. mero enunciabatur. non longe abit Doliatus, τ cum inducias dictas vult,
quod in dies otium praebeant. ' Sunt ergo induciae in bello otium bb , i Aret. Lnon pax et itaque accurate loquuntur historici . ,' qui narrant saepe, p, An Icem negatam, inducias datas. sinis.' III. ' Quare nec nova ra indictione opus erit : nam 3 sublato M N. impedimento temporali, 'ipso jure se exserit status belli non mortuus, . '''
ctum est ostrea , ostre . GRONO V tr. renses feriis pacem I 4. Silv. 4. Crete jam Latia non miseeue surris leges , Et pacem piger annus habet. vers. M. ro cessatisne' actuum J Non ut cessaretur propter aliud , velut colloqnii eausa, aut religionis, aut similium. sed tantum ut cessaretur, velut in longis multorum asinorum induetis.
ri Otium sis J Otium pro pace cicero a ,sam. I . Si an ea auditum erit otium esse in SVia . legiones ventura nou μι. Agrar. a .a . Ego vobis in itine anniam emiful popularis Uero parem , tranquillitulem , otium.
Ia Indietione opus eris 3 Ad bellum post im
I3 Ahialo impedimenis tempreati J Elapso tempore induciis praestituto. t 4 Non mortuis, sed sopit-J Non extinctu . abolitus , sed intermissus; non finitus, sed suia
ax) Vide Philosophi Librum De Somno , N
389쪽
sed sopItus, ut ' dominium, & patria potestas in eo , qui a furore convaluit. Legimus tamen apud ' Livium , ex feci alium sententia ' finitis induetis indictum bellum t sed nimirum istis non necessariis cautionibus ostendere veteres Romani voluerunt ' quantopere pacem amarent , et ' & quam justis de causis in arma traherentur. Innuit hoc ipse Livius ecum Vesentibus nuper acie dimicatum apud Nouientum , O' Fidenas fuerat, induci.eque inde, non pax facta , quarum V dies exterae, V ante diein rebe
laverant et missῖ tamen fetiales , nec eorum, cum more patrum jurati repe . terent res, verba sunt audita.' ΙU. I. Tempus induciis adscribi solet ' aut continuum, ut in centum dies, ' aut cum designatione termini , ut usque calendas Martias.' In priori si ad momenta temporum facienda est numeratior 'id enim naturae convenit. nam ' quae fit 37 ad civiles dies computatio, ' ex legi bus, aut populorum moribus venit. ' In altero genere dubinari solet, ' - ,1 - trum ad quem diem, aut mensem , aut annum dichini est duraturus imistis 1 34. ducias, is dies, mensis, β annus exclusus, an comprehensus intelligatur. D. v o. 2. Certe in rebus naturalibus duo sunt terminorum genera , im ''u' tra rem , ' ut cutis terminus est eorporis r ' extra rem , ' ut flumea terminus est terrae. Ad utrumque hunc modum , ctiam qui δ' voluntate constituuntur, termini ' constitui possimi. Magis autem naturale Videtur,' ' ut terminus sumatur qui pars sit rei :-γotri σο δαrev εκ ου, ter
minus dicitur quod ultimum e usque es , inquit φ Aristoteles : ' nec usi se δω. V. repugnat. si . quis sic dixerit , is intra diem inortis ejus aliquid sat , ipsa s et Nise dira, strio quid mortuus est, in ieratur. Praedixerat Caesari Spurina is i 33. periculum , quod non ultra Idus Μartias proferretur. Interpellatus ipsis D. de vir Idibus . dixit L ' venisse quidem, sed non praeteriisse. Quare multo in . St. ι. A, gis sumenda est hR interpretatio , ' ubi temporis productio favorem ine s. e. M. se habet, ut in induciis , quae humano sanguini parcunt. 3. At vero , ' a quo die mensura aliqua temporis incipere dicitur, is dies intra mensuram non erit: ' quia ejus propositionis vis est Oiscemnere, non conjungere.
senatori hus. Areladiaconati in e. ecclesias. XIII. q. I. merammis de Monte lihro de finibus c. I .
pag. asI. E. U. u. Steph. ) Appianus: παρυσιν αἱ ΕUM , ω πα εληλυAmri,. Postreisma verba non tantum sunt Appiani . De Mil. civ. Lib. II. put. saa. ) sed & P Lux Α - CHI . qui tribuit ea Haruspici, caesarem de adventu Iduum shi gratulantem eastiganti ,
I. B. Is Domiuium J Administratio rerum suarum . υς Ad momen a aenis iam 3 Ab hora , qua consensum est in inducias , ad horam eandemeentesimi diei. Ad eiviles dies 3 ut quae superlant horae ultimi diei simul comprehendantur , ut LD. de V. S. ig Intra rem J Extremitas , vel ultimae pam
is μινa rim I De proximo rem attingentia. - μωκιαι. J Arbitrio hominum, ubi matti-ra non facit terminos.
at A qua die J Ut sit, post quem diem 3 non,
390쪽
ε. V VU. De Me manente bello , ubi de induciis, Ue. 38s' U. Illud obiter addam, inducias & si quid est simile , ipsos cono
trahentes statim obligare ex quo contractus absolutus est : at subditos utrinque obligari incipere , ubi induciar acceperunt formam legis, cui inest exterior quaedam publicatio : qua facta ' statim quidem incipit ha here vim obligandi subditos, sed ea vis, si publicatio uno tantum loco facta sit, non per omnem ditionem eodem momento se exserit', ' sed per tempus sussiciens ad perserendam ad singula loca notitiam. Quare siquid interea a subditis contria inducias factum sit ' , ' ipsi a poenis immu- a me . at
nes erunt, S ' neque tamen eo minus contrahentes damnum resarcire ι φ=ες
' VI. I. Quantum per inducias liceat, quantum non liceat, ' ex ς s. εσipsa definitione datur intelligi. Illiciti enim sunt ' omnes actus bellici , k ' sive in personas, sive in res, id est, ' quicquid vi fit adversus hostem: id enim omne per induciarum tempus ' fit contra jus gentium, ut in eoiicione ad milites loquitur L. Emilius apud ε Livium. b Lib. . a. Etiam quae res hostium casu aliquo ad nos pervenerunt , eae - ' reddendae erunt, ' etiamsi ante nostrae fuissent r quia , quod ' jus externum attinet, ' ex quo haec dijudicanda sunt, ' ipsorum sunt factae r Rhoc est, quod ait Paulus jurisconsultus , ς ' induciarum tempore postli- s. b. d. minium non esse, ' quia postliminium requirit , ut antecedat jus bello cutis capiendi : quod per inducias non est. 3. ' Ire, & redire ultro, citroque, ' sed eo panatu, qui periculum . nulluin ostentet, licet. Notatum hoc u a Servio ad illud 4 Maronis, Mixti- que imprive Latini, ubi & hoc narrat , obsessa urbe a Tarquinio inter Porsennam, S Romanos factis induciis, cum ludi Circenses in urbe cel brarentur , ingressos hostium duces curuli certamine contendisse , & victores coronatos.' VII. Interius *s recedere cum exercitu , quod Philippum secisse legimus apud φ Livium, ' cum induciis non pugnat : ' i ςc reficere min- xxxi 'nia, nec militem conscribere , ' nisi quid specialius convenerit. 3s. Aia.
VIII. I. Corruptis hostium praesidiis loca invadere , quae ipsi te- tnebant , ' haud dubie contra inducias est. ' talis enim acquisitio julia hcile non potest, nisi ex jure belli. Idem habendum , ' si qui subditi deficere ad lisitem velint. Exemplum est apud Livium, lib. XLII ro- fcap. s.
resareire debebunt I Ut de Seione apud Thucydidem Iv. cap. iast. 3 Defendi itaque non potest quod ab Isispanis in Italia factum narrat Mariana XXVIII , 7. h a Servio J Ad M. aeneidos. vers. 13 i Nisi quid Deeidiur e venerit J ut apud Tarutam lib. IIL
G a o H o v I Laa Aereperunt ferm- Irris J Ex quo solemniter promulgatae suntia 3 Per omnem ditionem 3 Per omne territ
a asilvs J Non industria, aut opera
as In eritis reced re Intra fines ex eo loco, unde alioqui non fatile sine eonflictu digredimur , ut Philippus. apud Liv. 31. 39. as cirruptu J Sollicitatis ad defectionem pe- evnia , vel premissis, ut Sulla illusit L. Sei stioni. Appian. I, civ. pag. 4OI. Eior. 3, 2I.