장음표시 사용
241쪽
otospatharius, Aspracania praesectus a Basilio. sucus ab N. Omnena Michaelis Doceani iis Italiae protospatharii uxor. Comnenus seba incla Comnena uxa Mungarius. Taronitae. Eudoeia uxor icephori ΜΕ- , di issent Caesaris. uxor Gregori Theodora nuptam ni di curiam geni.
C Anna Comena nupta Niceph Myennio, V Caesari.
Eudocia uxor Constantini Iasitae. Theodora nupta Constantino Angelo. Maria omnena nupsit Ioanni Rogeri Caesari. N. Omnena uxor Stephani Contostepham. N. Omnena nupta Theodoro Mariae. ins ex 2Alexius innenus Alexius omnen imperator uxor, sebastocrator, Agnes de Francia thus.
242쪽
qui Isaacio Angelo imperante tyrannidem assectavit. Domno Irene omnena notha, Alexio Comnenothus Manuelis imp notho nupta. David omnenus Paphlagoniae princeps. . circa A. 1295. us post patris excessum cum matre Constantinopolim prosectus.
Os iunioris imp F. notha. m Andronici ex Anna Sabauda F.
si ex Irene concubina filii nothi. at Turco satrapae. Ioanni Palaeologo imp. instantinopolitano.pta Io N. Omnena Carallum resolum imp xum principi nupta. N. Georgii Serviae despotae uxor. gius Comenus Anna agano nupta.
243쪽
alatissam vulgo nuncupatam. inius magister europalata et magnus domestia fratre dictus, sarangis occisus. cui uxor datur a patrem Tarchaniolae soror. N. Boennia nupsit Mariano Maurocatacaloni.
. 1154. uxor, N. Abasgiae principis F. Isaacio Angelo imp. C. An. 1189. , Alexit imp. F. Elogio.
244쪽
V. u- - mater Rogerii princip. Antioch. rdus Ra Willelmus Sibγlla uxor Willelae ducis
ines nullas comes Normanniae. A. an Conversant
igerius princeps Antiochenus. Stephani abbatissa or . soror Balduinim, regis S. Mariae maioris Hieros. Hieros. 1 Ray Sibylla 2m nupta 2 abilia nuptati omiti uxor bali Hugoni eo Willelmo de comitis miti Ceno Grentemescit.,miti Ruciaci.
Imus E Grentemesnil Robertus de Grentemesail. Rarnaido de Castellione. nupsit Belae 2 Alix nupta marchionigariae regi. Estensi.
245쪽
Masour. N. N. N. filii tres. N. filia nupta Tetaehae Smyrnae te L 251.
Tetacha Saermae dom. Anna p. 321.
nupta Dadu Camero nupta Ioanni Comino Caesareae mneno Andronici imp. filio.
Rucratinus Sullanus missi, Calchosroeli fratre in ordinem redacto, Iconie em prin-M cipatum invadit. C. A. 1200. moritur C. A. 120 .
ditanum Iconiensem A. 121 tradunt Iacobusu alii. Nitens donatur principatu Tartari illo impe 13. moritur Attaliae A. 1245.
R.hiis, Iadinus ex regina Georgiae
246쪽
P. 6 v. 5. ὁ τῆς βασιλείας δίκαιος Etsi nobilitas generis re 196rumque praeclare gestarum gloria et animi corporisve dotes ut Plurimum apud Byzantinos ad supremam adipiscendam dignitatem gradum videantur secisse saepe tamen legere est mediocris vel etiam infima sortis homines et fortunae, ut ita dicam, laetus, posthabitis non paucis, quibus ex iure debebatur, ad id fastigii non semel evectos et sane non admodum proclive est decernere, cui rei publicae administrandae seu monarchiae potius speciei tribuendus sit Orientalis principatus neque enim electione Vel successione ex legibus aut recepto more sere unquam delatus suit, immo ex utraque imperandi ratione constitit, legitima nimirum et quae haereditaria successione cernitur monarchia et quae populi vel optimatum consensu ex susiragiis desertur erunt sortasse qui feliciori coniectura harum neutri censeant adscaeibendum: quod certe magis probem cum sere semper aut militari plausu aut incondito plebis tumultu, nulla habita generis vel legitimae electionis ratione, potentioribus delatus aut ab iis usurpalus tradatur. Verum cum ad consequendum imperatorium diadema non modicum praestiterit praesidium natalium splendor, id etiam in consesso esse debet, ad familiae et posteris illud asserendum pluo 197ximum momenti ipsam imperii contulisse possessionem quamvis enim ex praescripto liberis posterisque nullum esset ad paternam, avitam, aut familiaret dignitatem consequendam ius desinitum, haud temere tamen discedebatur a stirpe Augusta quam praeterea, cum ceteroquin, lato iunctis imperatoribus, universa penes illam remaneret supremae dominationis auctoritas, a possidentium manibus avellere nec promptum nec tutum erat sic imperasse diu Constantinopoli et Trapezunt per longam satis generis seriem omnenos legimus, quorum gens praeclara adeo et illustris habita est, ut qui deinceps Constantinopoli imperii clavum tenue--eph. Beten. 14
247쪽
runt Augusti, comenicum identidem cognomen sibi arrogarint familiaeque suae admiscuerint cognominibus, quo iura ad imparium ex usurpatione aliundeve sibi quaesita veluti ex Comnenicae familiae, cuius ex diutina possessione esse videbatur, legitima successione firmarent cum igitur Constantinopolitanum imperium neque ex consanguinitate neque electione, sed ex quodam ex utraque mixto iure deserretur, magni tamen suisse constat momenti ad illud consequendum aut sane ad usurpationem legitimae successionis velo obtegendam, paternam et familiarem haereditatem huius certe specie et iure lexium socerum a Violenta sceptri occupatione purgare conatur hocce loco Bryennius, dum contendit illud capessere renuentibus ducis, aut abrogata iis a proceribus potestate, ad Comnenos haereditatem veluti legitimam delabi debuisse verum si ad omnenos devolutum fuit imperium, quod ortus ex ea gente Isaacius id tenuerit, secundogenitus Alexius primogenito Isaacio sebastocratori fratri praeserri non debuit si ex Ducarum assinitate, supererant quibus iustiori longe
titulo debebadur, iique Porphyrogeniti seu Porphyrogennetae, id est post adeptam a parentibus dignitatem nati, quibus ex iure deberi videbatur id ut diluat B ennius, opponit primogeniti Isaacii fratris consensum, et a Constantino Michaelis Ducae imperatoris fratre recusatum, constantino denique Michaolis filio, ex aetatis desectu abrogatum imperium sed haec mera essetagmenta quis non videt, cum Alexium constet imperium arte et in suas allectis partes proceribus et militibus consecutum, et ad illud firmandum tum demum eiusmodi in medium post adeptam dignitatem adductas rationes contrariis et oppositis prorsus usus videtur Alexius Angelus, qui cum Isaario fratri per summum nefas eripuisset imperium, quo scelestam quoquomodo tegeret usurpalionem, hac se unica defendit ratione illud nempe per electionem a proceribus solitam deserri, non per successionem, nisi superesset qui post adeptam dignitatem esset in lucem editus ita pro
libitu quas sibi magis rebantur profuturas, tamquam arreptae Drannidis velamenta, in medium asserebant rationes, quas pra terea rerum praeteritarum exemplis firmare haud aegre poterant,
cum nullum unquam ad consequendam imperatoriam dignitatem certum fuerit ius definitum de Alexio Angelo audiendus Innocentius III. π l. 5 epist ad eumdem Alexium ex parte insuper tuae celsitudinis adiecerunt, quod Alexio filio Isaesit Angeli quondam imperatoris, qui ad Philippum ducem Sueυiae acceserit, ut imperium contra te ipsius possit auxilio obtinere, faνο- rem nullinenus praestaremus, quia imperium non debet ad eum aliqua ratione deMOD. cum iuud non per auccessionem, sed per electionem nobilium conferatur nisi forte genitus esse post a
vium fastigium imperatoriae dignitatis, quod nunquam idem Alexius poterat allegare, eum priusquam Pater elui se in im-
248쪽
peratorem promotus, natus fuerit et quia Pater eius fune pri Mata erat persona, in imperi non potera sibi ius aliquod Dindicare cum igitur per nefandas artes, per caedes et parricidia, et cuiuslibet generis maleficia, ad istud proveherentur culmen P 198 Orientales Augusti, quid mirum si deus non supremam modo imperatoriae dignitatis auctoritatem et titulum transtulit ad Occidentales, sed et universum, quod sceleribus quaerebatur et a ministrabatur imperium, mutuis invicem dissidiis et barbararum gentium irruptionibus labefactari ac tandem dissolvi permisit. Glaber Radulfus I. 1 ist. Franc. c. 4 constat igitur ab anterioribus illud principale totius orbis imperium fuisse divisum,
scilicet ut quemadmodum uniνersae latinitatis Roma gerere, heret principatum, ita Constantinopolis tam Graecorum v eiale caput in transmarinis orientia Partibua quam ceterorum.
sed dum semel in se novit dispertiri postmodum paulatim pars utraque usitatius didicit minui: idelicet donec contingere i Iud eoartari praeliis, ut foret reseius, et istud appetere moderari extraneus et quoniam magis contingebat tyrannide imp rare, quam Mel liberali pietate, et originali propagine, idcirco par eras talium contumaciam cum sibi subditis, crebris infest
p. 13, 11. ἐξαδελφος ἐν J Fuit igitur Ducae istius parens,
quem a Constantino M. urbis ducem dictum vult ryennius, Constantii Chlori frater verum id neque fidem meretur, cum de fictitio illo Duca, ut et de istiusmodi dignitate sileant prorsus scriptores vix enim crediderim quemquam sub Constantino vel etiam Constantini successoribus hac lanctum dignitate, nisi sorte Thraciae duces intelligantur, qui ea in provincia, cuius metropolis erat Byzantium, militibus praeerant auctor est quippe Zosimus I 2 Constantini aevo in universo imperio praefuisse duces, quorum potestatem in magistros militum traduxit idem Augustus, hac in parte praesectorum praetorio detrahens auctoritati, penes quos antea bellicae rei summa erat. ἐφεστωτων γα τοῖς
τας ιν επειχον, στρατηλατας καταστησας, τον,εν του που, τον
δὲ των πεζῶν, εἰς τουτους τε τὴν ἐloυσέαν του ταττειν στρατιωτας καὶ τιuωρεῖσθαι, τους uαρτανοντας αεταθείς, παρείλετο καὶ ταυτης τους παρχους τῆς αυθεντείας porro Thraciae provinciam sub Constantino M. rexisse Taurum procos auctor est Constantianus orph. l. 2 de Them. c. 1. denique Constantinopolim praefectis, non ducibus paruisse ex scriptoribus colligitur certo Scylliges in Michaele Stratiotico Ducarum familiam ἐκ του γένους
τῶν ἐωρον του δουκος videtur ortam innuere, atque inde natum Ducarum cognomen. sed an Ducae qui Bryennii supererant tem-Pestate, ab antiquis illis ducis genus duxerint, in dubium vocat
249쪽
Zonaras, quod iusius discutiendum reservamus in stemmate Du
p. 13, 21. -- του Λουκικ udo ιατος LInscriptio crucia Grandimontanae, quam in Dissert. 26 ad Ioinvisam pluribus ex . ponimus, de Irene Alexit imperatoris uxore, ἐκ Λουκικῆς φυέντι--λιδενδοίας,
mehael Attaliates de Michael Duc imperatore. ὁ κοσειοτεormi του Ουκῶν γένους κλαδος, ὁ σται μέγιιστος M.χαὴλ ωτοκοατο o. p. 18 v. 12. -νὴ του τουδίου Exstitit enim monasterium Studianum ad portam auream, ut discere est ex Chronico Alex A. Heracli 1 et Cedrono in Mich. Rhang. unde ex urbe in Philopatium suburbanum, sto venationis et exercitationis ergo imperatores ipsi concedebant, prodire tacite erat. v. not adsilia hard. n. 93 et Syntagma de Inventi cap. S. Ioann Bapt. c. 8 n. 8.
p. 25, 21. τινες δὲ οἱ λυρκοι De Turcorum origine ac
ita primis sedibus multa hactenus scriptores varii congesserunt illud in consesso est, ad Caucasi montis partes septentrionales Versus Tanaim et Bosporum habitasse, ex Bryennio Scylitae et Zonaxa, quibus consentit Porphyrogenneta tradit quippe lib. de Adm imp. c. 3. Turcos Patrinacia vicinos fuisse: c. 12 provinciam ab iis inhabitatam ab Occidente Franciam, a Septentrione Patetinacitas, a Meridie magnam Morariam habuisse auctor est denique, 88 et 40. Chazaris conterminos fuisse ait atque ut inde facilius deprehendatur quem incoluerunt tractus, observandum ex eodem scriptore c. 1, 8 et 37. Patetinacitas gentem fuisse vicinam Russis, et ad Danaprim et Danastrii celeberrimos fluvios, versus Cheseaonesum Tauricam habitasse Franciae appellatione intelliguntur regiones ad Septenuionem, quae Francis aut imperatoribus e
manicis, Porphyrogennetae aevo, parebant, oloni videlicet et via cinae iis nationes magna Moraria, quae Sphendopluci regio diacitur, eidem Porphyaeogennetae c. 12, 38 et 1 videtur eadem qua hodie Moldaria appellatur. Climari denique, quorum crebra est apud scriptores Byzantinos mentio, nitimi erant Getis, Alanis, Chersonitis, Bulgaris et ipsis Turcis Turcia igitur vetus ex praedictis exstitisse coniicitur in Lithuaniae provinciis, quae ad Pontum uxinum vergunt sed et ad Istrum ipsum habitasse Turcos docentra litetes et Zonaras in Leone Philos et in Constantino Monomacho cavendum porro ne quis existimet tunc pri mum Itircorum in Asia nomen auditum, aut in Septentrione in Orientem traiecissa urcos, cum Monomachus imperavit, quod primo intuitu velle videntur Bryennius S litetes et Zonaras. certe eo in errore versatur Theodorus Gaza Thessalonicensis intractatu, quem περ αρχαιογονίας Ουρκων inscripsit, Scylitetae, seu ut vocat, Scylacis verbis delusus, a quo pleraque, quae ha-
250쪽
het in hoc syntagmate, desumpsit, de quo scriptore istud appingit iudicium, Σκυλαξ ιis G ὁ τας πραεεις συγγεγραφὼς απω κη γορ- των Πνικῶν, uέχρι Ιωακίου του Κοιαν- ου, ἐφ' ὁ δὴ καὶ αυτος ἐν, νὴ uis ου ευκαταφρονητος, τήν ut ιν δὲ διω-
της , etc. aureos, inquam, non ex Hunnicis seu arctois regioni-hua , in auxilium evocavit Mutaemetes, sed ex ea quam hac ae- lato incolebant, ultra Araridem fluvium, provincia, horosanaeae Persidi contermina, quo Ionge antea ex Septentrione concesserant, ut ex Porphyrogenneta c. 38 discere est cum enim a Pa Einacitis debellati essent propriisque eiecti sedibus, horum
Para una versus Occidentem secessit, altera transiit intersidem,ihiquo incoluit regionem, quam de eorum nominea questanam etiamnum appellant. sane Aithonus c. 15 Turcos Persidem incoluisse auctor est longe ante eversum a Saracenis Persarum imperium. sed et ipso Mauricio imperante, cum Persis ipsis conterminis bella gessisse, iisque imperasse tributa scribit Theoph Iactus Simocatta I. 1, 8, ubi haec de Turcis Orientalibus habet: υνο δ' ουτοι, προσοικουντες τῆ go Περσων πλησιοχωροι, ους καὶ Ουρκους -καλειν τοῖς πολλοις γνωριμωτερον. agit praetexe de iis l. x 6 I. 4 c. 7 et 1 El-Macinus in Hist Arabum sub An. h. 701 720, 724 731 etc. aurcorum Persicorum, quitum regibus suis parebant, meminit. unde quo loco idem scriptor primam Turcicorum Sullanorum originem recenset, De eum Tangrolipecia abavum tradit gratissimum fuisse Turcorum regi, adeo ut eius uteretur illo consiliis. ex quibus ea etiam tempestato Turcos regibus suis paruisse constat. praeterea Theopha
nos A. 32 describens Arabum expeditionem in urcos, ait Masalmanem, asciam Casiphae fratrem, exercitum adduxisse in Turciam, et cum iam portas Caspias attigisset, correptum metu, retro cessisse. constat vero portas Caspias a Plinio et geographis P 200
in Asia, Mediam inter et Parthiam poni, proinde haud procuIab Oxo sumine, ad quem inhabitasse Turcos mox ostendemus, in extremis exsarum confinibus, ἐν τοῖς κροις των Πωσῶν,
ubi Tureomanos statuit Acropolita α 65. V. Astericum A. 1059. P. 26, 4. γαλακτοφαγον Willelmus Tyrius I. . de
Turcomanis gens igitur Turcorum, e Turcomanorum, nam ab eodem habuerum originem a initio septentrionalis fuit,
inculta penitua, et certam non haben sedem Magabantur e enim, ιpassim circumferebantur, Pa-uorum ectantes commoditatem, non haBentes urbes, et Oppida, et alicubi manentem civitatem et insta migrantes autem uni raam secum substantiam transferebant, equiιia, gregeθ, et armenta, ervoce ancillas, nam e in his eorum omne consistebat peculium, nu quam agriculturae dantea operam, etc. his consentanea habent
Iacobus de vitriaco I. i. c. 11, auctor Hist. Hieros. p. 161, a utor expedit Asiat. Frider. 1 p. 78 et Aithonus o. 2.