장음표시 사용
441쪽
aa Bepro artieulis fidei edita non fuerint. Firmatur hoc ex actis ipsius Constantieti. sis Concilii , quibus in Sesiona V. refertur . quod elebus POEnaniensis publieaverit ea Decreta per modum constitutionum S ηοdaIlum, di quod post ejusmodi Decretorum publicationem idem Poetnanienss legerit quadam adrisamenta in materia fidei, o supeν materia Io--nis Husi detenti per Crecilium, o quodam I anne Uricless ibidem subjuncta. An non igitur planum hine redditur , ipsa Selme V. in qua illa Deereta sunt publicata , disserentiam factam fuisse inter nonnulla, quae per modiam constitutionum Synodalium publicara sunt, ac alia,que ad materiam fidei spectabant Quandoquidem igitur ipsum Conlianti ense Concilium decreta Sestionis V. sub materia fidei non
comprehenderit, consequens est; Martinum
V. Sessione XLV. probando omnia o singula
in mater3s fidei conciliariter determinata , corio clusa dc decreta, non confirmasse Segionis: U. do i potestate Ecclesiastica statuta, per modum con- lstitutionum Synodalium duntaxat edita. Hoe igitur Schel est rati argumentum ab adis iversa parte non integr/ allatum confer eum quarta Elliesij exceptione, atque statim intelliges, hanc nullius esse valoris ac roboris , aristentis praesertim illis, quae antecedenter a no
442쪽
IN ducitur hie auctor argumentari hune in se
modum. 'Tantum abest, ut Martinus V. gessionis lU. O U. Decreta δε aactoritate Com*ρ π Papam approbarit, quin econtra Pontirificiam Concilio Acephala superiorem ostende xit, dum totus obstitit Concilio, ne liber Ioaannis de Falkemberg damnaretiar , cumque unus ex Potomae Regis Legatis ad futurum Concilium sele appellaturum diceret, Pontio sex et illentium sub poena excommunicati nis imposuerit. Huc apprime facit etiam quod idem Pontifex finito Concilio , teste Gerlone, promulgaverit constitutionem, in qua haec reponebatur assertio : Nultisas
facere consueverunt omnes ad summum ovecti fastigium, ut immemores eorum, quae prius tenuςrunt, aliam mentem induantquippe eam is ad Pontificatum a Concilio meis nas, quamlia Concilium stetis, sese moria: tum
443쪽
ao . , ae Concilii gerum & obedientem Synodo praestiteritnςc suam potestatem illius praetulerit auctori. tati. At statim atque Concilio . finis impositus est, coepisse suam extollere auctoritatem rTum quando de libri Io/nnis a Falli embergdamnatione actum et , de quo amplius fierimentionem noluit: tum quando de appellatione ad futurum Concilium agebatur, haec propositio eidem displicuit, dc demum statuit, Non posse a Pontifice ad Concilium appellari. In quo haud advertebat. id si verum esset , nare non posse ipsius electionem, & Ioannis
XXIII. Benedicti XIII. ae Gregorij XII., abdicationem et quippe cum tantundem sibi iuris potuissent arrogare contra Pisanam de Constantiensem Synodum, sicque prohibere, me a suis sententi js provocaretur ad Concilium ; cum praesertim unus ex ijs legitimus esset Pontifex. Secundo. Si reponatur, in easu schismatis locum habere provocationem a Pontifice ad Concilium, tune illam Martini constitutionem de non provocando ad Concilium, defendi non pbsse, cum necdum schisma finitum fuerit eo tempore , quo illa promulgata fuit, utpote superstite adhue Petro de Luna, qui se jactitabat legitimum Pontificem. Sed ut
res se habeat de Martini V. privata mente , responderi adhuc posse, eum Sessionis Iss. θV. Decreta nunquam publice ct authentice reprobasse. Nam conititurionem itum, cui
444쪽
adornatae isentionem facitGerson,promuleia tam non fuisse per orbem , sed hucusque latuisse ignotam . . . tar
Vastat rus sinistras adversilisMartinus
imputationes, ne dicam criminatio nes, jactitat, minimὰ elidunt Sehelestrati duplicatum hie productum argumentum. . Primὸ. God attinet Ioannis a Falk-herg librum, res ita se habet. Cum nempe Legati Regis Ρoloniae Sestone XLV. institissemiro damnatione famosi libelli Ioannisa Faukemberg. qui teste Cromero Marmiens Epic copo, a Cruciferis subornatus, in Uladisuum Regem, oc in omne Polonum Nomen seri . serat , ita ut teste Gersonio Dial. apoluen. in eo ageretur de occisione omnium Polono erum: Martinus v. quia librum illum Sessiam .sutima Comitiariter damnare nolebat, videns Iumultum inter plures exortum filisse,& jacti 'tari ab aliquibus, orrorem Ioannis Parvi in Coneilio Constantiensi damnatum , de ora :no per quemlibet occidendo , fore renovandum. nisi libellus ille censura publica proscriber . tur: exinde idem Pontifex ad hujusmodi e probratioties respondendo declaravit: Se om nia ct fingula in materia fidei .per Constantieημ.ConciliamConciliariter sancita tenere,ct inviοι
445쪽
tione manifestum omnibus fecit Pontifex , a se quoque confirmari Constanti ense Decretum adversus Ioannem Parvum cinciliariter editum D non occidendo Dranno, quod Decretum quia Martinus v. specialiter non appro- , . baverat, aliqui ab eo non confirmari crede.hant. inandoquidem ergo in hac declaratione authentica Decretum de non occidendo Dranno, computetur in materiis fidei a Synodo Constantiensi Conciliariter sancitis, ideo melas est, talem Martini v. confirmationen extendere ad ulteriora Deereta, quae vel non sunt in materia=dei, vel non fuerunt Concilι riter statuta.
14. Secundὸ. Quia idem Pontifex in pret
Ea declaratione adjecit elausulam, ct non alιter, nec alio modo, reet4 hine advertit Spondanus . Martinum v. non solum respondisse ad peti. tionem Legatorum Poloniae, indieando, licet libellum Ioannis a Falli emberg damnare noliniet, a se tamem reprobari errorem de Occidenda Dranno : sed ea Occasione significasse, quae., Concilij Decreta ipse auctoritate Apostolicii
ac suprema probaret, quae vero non: Ne si antea quidquam sunt verba praetacti Spondani) de iis agere voluisset, tumultum in Patribas excitaret ob ea, qua ambiguὸ decreta suerant δε auctoritate Concilν supra Pontificem , o de υηedi potestate reformandi Ecclesiam tam in Capite .
quam is membris. μ' enim propostimes, uti s
446쪽
nare videntur , absolute sumptas , nati modo Martinus aProsicere, auι approbare voluit, utpote sontrarias existimaras o praxi antiquioris Ec- ιυ ia, ct collata a Christo Domino Perro , nusqae
successoribus auctoritati ac potestati, iρ ι demam
naturae rei, qua Caput debet membra regere, non regi a membris. Hoc adeo testimonium hujus Gallicani Episcopi tanto pluris faetendum est, quanto certius noscitur sedulo pervolvisse manu scriptos Constantiensis Concilij codices Parisi js in Bibliothecis Christianissimi Regis, ct S.
exceptione iactare, ac si Martinus V. ad Pontificatum a Concilio evectus , stante quidem Concilio . sese huic obedientem praestitisset . , eo autem finito, plus aequo extulerit suam auctoritatem, interdicens appellationem a Ponti fee ad suturum Concilium. Non enim l vibus de causis adductus fuit, ad Concilii super Papa eerto praesertim , ac indubitato auctoritatem impugnanda moverat enim, quanis ι1 animi eonstantia Cardinatis Zabarella sese opposuerat articulo, quo Constantiens Syn do tribuebatur auctoritas reformandi Ecclesiam in Capite is in membris. Μemoria retinebat, quam graviter pleriqueCardinales cum Regis Galliae oratoribus contra Sessionis U. Decreeta protestati erant. Optime sciebat, quot contentiones post trium obedientiarum unionem
in Concili' excitata lacrim, nς Mret refor-
447쪽
matio Ecclesiae ante electionem unius veri, de indubitati Pontificis. Oculatus testis extit rat jurgiorum, rixarum,& periculorum, quae Cardinales subierant, ut Patres Concili j materiam reformationis reser varent judicio suinturi Pontificis. Oblitus non erat responsi , quod Nationi Germanicae petenti Decretum Pontificiae electionis irritans per modum cautionis de f.nda per futurum Pontificem reformatione, darum fuerat: quod scilicet Papa eleoctus tigari non posset. Praesens fuerat, quando Concilium auctoritate coactipa abstinuerat in suis Decretis, legitimum Pontificem spectantibus. Non multum temporis transiverat, quo ante Sessionem ad articulum II. doveborimationibus Sedis Apostolicae , & articulum
VIII. de Uictys Cancellaria o Poenitentiariae reformandis, ne verbum quidem Nationibus de
Patribus Concilii responderat, quia ad ipsos
reformationem in Capite , seu Curia Romana spectare, non credebat. Mente tenebat datum eodem tempore a se,& pluribus Nationibus responsum ad arriculum Germano.
rum I propter quae, di quomodo Papa possit corripi oc deponi: quod nimirum ea de re , quia novitatem sapiebat, nihil statui deberet. Et ne quisquam sequentibus temporibus ex Sessionis V. Decretis probandum susciperet, . legitimum Pontificem judicialiter corrigi, vel deponi posse, Sessione XLV. eκ periritione LMaiorum Regis P0loniae , ipsonaei tiam
448쪽
Ham Spondano animadvertente, ea sonetrice iteκponen si mentem suam de eorum in
validitate , dicendo , se auctoritate Pontifi, cia non probareSynodi Constantiensis Decre- ita, quae aliter, quam in materia fidei Conciliaruter acta fuerant: ut sic indicaret , Decretum primum Mssimis F. da reformatione ructi a in Capite ct in membris, dc Decretum secundum de potestare coactiva, quatenus contingere possene Papam indubitanter legitimum, tanquam liter ω alio modo, quam Conciliariter & inminaeria fidei facta, a se neque probari, neque in auctoritatem recipi. Quartὲ. Proinde ei rea Martini U. Deere. eum de non avelando a Pontifice ad Concilium audiamus Universitatis Parisiensis Cancellarium in Dialigo apologerico pro constantiosi concitio, ita loquentem : Pro ν rte Dominorum m.
tinorum interjecta est tandem appe aris ad sui .riam Concilium. Cui appellarisi , cum respondeuindum est, ura est, ut dicitur , in consistorio nerati θ publico , quod altimὸ constantia celebra 'tum est , minuιa quadam Iub formὰ Bassa et contiis nebatque , in nullo casu licere appellationem a P .pa facere, nec ejus judicium in causa dei declinare. Idem Gersonius refert insaper hujus Bul is tenorem: Martims V. inquiens, is flua comstitutione ad perpetuam rei memoriam sati r re. -uuavia in Consistorio Generati celebrato stantiae siexis udi Marti, Pontificarἡs sivi anno pr i
449쪽
assevera me, Decie tuni illud Pontificium pugnam cuni Synodalibus constitutionibus anis no r. rs. sexto Idus Aprilis Constantiae editis. Cum igitur in se Synodales constitutio- nes imi ipsa duo priora Decreta Sessionis V.
de potestate Ecclesiastica, sine communi deliberatione, Cardinalibus ac Regis Galliae Oratoribus in contrarium proteliantibus edita;
quae Gersonius de superioritate Concili j intellecta , probat per Martini V. Constitu- . tionem labefactari: idcirco planum hinc re ditur , Martinum v. non approbasse , sed improbasse illas constitutiones quinta Contiam tiensis Sessionis. Quintὸ. Adversos piat tactum Martini V.
de non appellando Decretum , excipit equidem Maymbourgus, non fefactum Concilιariter, neque sacro approbante Concilio, neque cum consensu Ecclesiae. Sed hoc etiam posito , minime ad . huc verificatur , Martinum v. habuisse ratas Sessionis V. Constantiensis de authoritate Concilii constitutiones ' Hoc autem posito, hisce jam deficit forma substantifica Oecumentisci Concilij, juxta Matth. ιδ. caput consistens eK. Christi vicario, Papae proprio charactere, consensuque Duorum, corporis scilicet una & Capitis Ecclesiae, Christum in terra repraesentantis. Iano vero, quomodo fieri potest, Patres
Constantiensis Concili j tacite saltem non ap- probasse illam Martini V. de non appellando constitutionem , utpote quae in Consistorioe
450쪽
invicem strio It s. σήν naimque Decreta fidei fuerant conciliariter conclusa, ad sui firmitatem , de consumma tam fidei infallibilitatem, ex Christi ora scripto, ita indigebant Papae consensu authois
rizativo, ut ad hunc a Summo Pontifice exiis gendum jus esset tum Concilio acepti lice adishue spectato , tum singuIis Praesulibus, vel etiam fidelibus universis. Quod si proinde
Papa tunc Decretorum Conciliarium authorizativum consensum suum non tantum denegasset, sed, si quae a fidei veritate fuissent dii
cordantia, positiv/ reprob Isset, tune Decreta ejusmodi nulla,& inania extitissent. Ubi vero Pontifex suum consensum, sanctionum Synodalium authoriZativum, suspendisset , tune harum firmitas tamdiu mansisset in Q. spenso, quamdiu non esset eisdem accessura Summi Pontificis approbatio dc confirmatio. Quare tum Concilio , quamdiu haec non a cederet, Acephalico, tum Praesulibus Ecclesia ius erat semper integrum, apud Papam inisi aridi pro tali consensu: & dum iterum , iterumque suspenderetur, causam pertia hendi ad futurum Concilium , ut in eo caperetur experimentum , vel de conjungendo utriusque, Concilij scilicet & Papae consensu, vel de hujus ρο itira, sicque Decretorum annullatiis reprobatione. Juxta quem adeo modum
sub Constantiens s Concilij finem interposita hypothetica, a Papae gravamine si nimirum nollet suum avthoriotivum consensum D