장음표시 사용
431쪽
aa papa, ae pro articulis fidei edita non fuerint. pirmatur hoc ex actis ipsius Constantiemss Concilii , quibus in Sssone V. refertur . quod electus PoEnaniensis publieaverit ea Decreta per modum constitutionum Synodalium, di quod post ejusmodi Decretorum publicationem idem Poetnaniensis legerit quadam
adrisamenta in materia fidei ,'supeν materia annis Hugdetenti per Crecilium , or quodam I anηεUVicleg ibidem subjuncta. An non igitur planum hine redditur , ipsa Sessione V. in qua illa Deereta sunt publicata , disserentiam factam fuisse inter nonnulla, quae per modum constitutionum Synodalium publicata sunt, ac allia,que ad materiam fidei spectabam Quandoquidem igitur ipsum Constanti ense Conis cilium decreta Segionis V. sub materia fidei non
comprehenderit, consequens est; Martinum
v. Sessione XLV. probando omnia o singula
in mater3s fidei conciliariter determinata , eon. clusa& decreta, non confirmasse Segionis: U. d. potestate Ecclesiastica statuta, per modum constitutionum Synodalium duntaxat edita. Hoe igitur Schel est rati argumentum ab assiversa parte non integr/ allatum confer eum quarta Elliesij exceptione, atque1 atim intelliges, hanc nullius esse valoris ac roboris, at tentis prae serti m illis, quae antecedenter a n
432쪽
. modum. Tantum abest, ut Martinus V. Sessionis IV. o F. Decreta de octoritate Conciιν super approbarit, quin econtra Ponti ficiam Concilio Acephalo superiorem ostende. xit, dum totus obstitit Concilio, ne liber Ioia annis de Falkemberg damnaretur , cumque unus ex Poloniae Regis Legatis ad futurum Concilium sele appellaturum diceret, Pontiis, sex et silentiain sub poena excommunicati nis imposuerit. Huc apprime facit etiam .mod idem Pontifex finito Concilio , teste Golone, promulgaverit constitutionem, in qua haec reponebatur assertio : NMisas . ta supremo juocis, Melimr apsουσε, sea Roman. Fontifice , Iesu Christι Uuario in torris appellare sam irim jadurum in causis =dei, qua tanquam majores ad ipsam ct Seiam adistatuam ιιθω fuat, inare.
facere consueverunt omnes ad summum vecti fastigium, ut immemores eorum, quae prias tenuςrunt, aliam mentem induant quippe eam is ad Pontificatum a Concilio meis stus, quamlia Concilium stetis, sese moria rum
433쪽
,ae cimem' i n. gerum & obedientem Synodo praestiterit , nsc suam potestatem illius praetulerit auctoriistati. At statim atque Concilio .finis impositus est, ecepissis suam extollere auetoritatem rTum quando de libri, nnis a Faikembergdamnatione actum est, de quo amplius fierimentionem noluit: tum quando de appetia latione ad futurum Concilium agebatur, haec propositio eidem jisplicuit,&demum statuit, non posse a Pontifice ad Concilium appellari. In quo haud advertebat . id si verum esset nare non posse ipsius eleutonem , & Ioannis XXIII. Benedicti XIII. ae Gregorij XII., dicationem et quippe com tantundem sibi iuris potuissent arrogare contra Pisa nam de constantiensem Synodum, sicque prohiber me a suis sententiis provocaretur ad Conci lium 3 cum praesertim unus cx ijs legitimus
Sua . si reponatur, in eas. schism
iis locum habere provocationem a Pontificet ad Concilium, tune illam Martini constitutionem de non provocando ad Concilium, delam
di non posse, cita necdum schisma finitum fuerit eo tempore, quo illa promulgata Lit. utpote superstite adhue Petro de Luna, quiis jactitabat legitimum Pontificem. Sed ut
res se habeat de Martini U. privata mente iaresponderi adhuc posse, eum sessionis IV . eri U. Decreta nunquam publicὸ- authentiia r
probasse. --co tutionem illam , cui h
434쪽
Ressitatio istarum Exceptionum UasHilesius sinistras adversi isMarti nutri
imputationes, ne dieam criminatio nes, jactitat, minime elidunt Sehelestrati dia . plicatum hie productum argumentum. l. Primὸ. sed attinet Ioannis a Falk-here librum, res ita se habet. . Cum nempeiLegati Regis Doloniae Sessione XIV. institissent viro damnatione famosi libelli b annis a Fal. Lemberg, qui teste Cromero Marmiensi Epic Copo, a Crucilaris subornatus, in. Iladislautia Regem, oc in omne Polonum Nomen seri . serat , ita ut teste Gersonio Diati apoluen. ine ageretur de occisione omnium Polono erum: Martinus v. quia librum illum Sessione. Murma Conciliaνitti damnare nolebat, videns Iumultum inter plures exortum filisse,& jacti, 'tari ab aliquibus, orrorem Ioannis Parvi in Concilio Constantiensi damnatum , de oram :m per quemlibet occidendo , fore renovandum.. nisi libellus ille censura publiea proscriber auri exinde idem Pontifex ad hujusmodi e probratioties respondendo declaravit: Se om :nia o Ingula in materia fidei . per Constantienst.Concilium miliariter iancita leuere,ct invio
435쪽
- , ae Conris im una e ct ratificare Q, proinde declara,rionem nifestum omnibus fecit Pontifeκ , a
se quoque confirmari Constantiense Decrotum adversas Ioannem Parvum conciliariter editum Onon occidendo oratino, quod Decretum quia Μartinus v. specialiter non appro-it . baverat , aliqui ab eo hon confirmari cred
hant. Quandoquidem ergo in hae declarauei M. authentica Decretum de nou occidenis
computetur in materiis fidei a Syn do Constantiensi Conciliariter saneitis, ideo metis est, talem Martini confirmationem ritendere ad ulteriora mereta, quae vel non sint in materias i, vel non suetunt Cocui
Ba declaratione adjeeit elausillam , eri alite mc atis modo , recte hine advertit Spondanus Martinum t. non solum respondisse ad peri. tionem Legatorum Poloni. . indieando,licet libellum Ioannis a Mikemberg damnare nolis let, a se tamem reprobari errorem de occidendasvranno e sed ea occasione innificasse, quae: Concilij Deereta ipse auctoritate 'Apostolida ac suprema probaret, quae vero non: Ne si amua quidquam sum verba praetacti Spond ni) de 3s agere ' Misisset, tumultum in , Pistribas excitaret ob ea, qua ambigia decreta μιν t Aisuctoritate Concilν supra Pontificem . o de S νηοῶ potestate reforma di Ecclesen tam in ire,
436쪽
grare videntur , absolute sumptas , nati modo Martinus ario cere , asu approbare volait , utpote sontrarias existimarar o praxi antiquioris Ecclesia, ct collata a Christo Domina Petro, ejusqge
successoribus auctoritati ac potestati, iρ ι demam
natura rei, qua Caput debet membra regere, non regia membris. Hoc adeo testimonium huius Gallicani Episcopi tam6 pluris faetendum est, quanto certius nosci tur sedulo pervolvisse manu scriptos Constantiensis Concilii codices Parisiijs in Bibliothecis Christianissimi Regis, o S.
Tertiὸ. Desinat igitur Ellielius in prima sea Ff
exceptione iactare, ac si Martinus V. ad Ponti- , fitatum a Concilio evectus , stante quidem Concilio . sese huic obedientem praestitisset. eo autem finito, plus aequo extulerit suam auctoritatem, interdicens appellationem a Pontifice ad suturuna Concilium. Non enim levibus de causis adductus fuit, ad Concilii super Papa certo praesertim , ae indubitato auctoritatem impugnanda: noverat enim, quanista animi eonstantia cardinatis Zabarella sese opposuerat articulo, quo Constantiensi Syno. do tribuebatur auctoritas reformandi Ecclesiam in Capite membri3. Μemoria retinebat , quam graviter pleriqueCardinales cum Regis Galliae Oratoribus contra Sessionis U. Decreta protestati erant. Optime sciebat, quot conistentiones post trium obedientiarum unionem
in Concilio excitata lacrim. nc fieret reforis
437쪽
matio Ecclesiae ante electioneiti unius veri , Mindubitati Pontificis. Oculatus testis eκtit rat jurgiorum, rixarum, M periculorum, 'Mae Cardinales subierant, ut Patres Concili j mas teriam reformationis reservarent iudicio faturi Pontificis. Oblitus non erat responsi , quod Nationi Germanicae petenti Decretiam Pontificiae electionis irritans per modum cautionis de fιηda per futurum Pontilicem reforma-itione, darum fuerat: quod scilicet Papa electus ligari non posset. Praesens fuerat, quando Concilium auctoritate coactisa abstinuerat in suis Decretis, legitimum Pontificein spectantibus. Non multum temporis transive-- rat, quo ante Sessionem ad articulum II. davefomlationibus Sedis Apostolicae , & articulum VIII. de Uscys Cancellaria o Poenitentiariae reformandis, ne verbum quidem Nationibus de
Patribus Concilii responderat, quia ad ipsos
reformationem in Capite , seu Curia Romana spectare, non credebat. Mente tenebat datum eodem tempore a se,& pluribus Nationibus responsum ad arriculum Germano.
Tum , propter quae,&quomodo Papa possit corripi & deponi: quod nimirum ea de re , quia novitatem sapiebat, nihil statui debe-' ret. Et ne quisquam sequentibus temporibus ex Sessionis P. Decretis probandum suscipiret, legitimum Pontificem corri gi, vel deponi posse, Sessione XLV. ex petiis
438쪽
tiam spondano animadvertente, casionem cepit exponendi mentem suam de eorum in
validitate , dicendo , se auctoritatecta non probare Synodi Constantietius Decre- ita, quae aliter, quam in materia fidei Conciliarister acta fuerant: ut sie indicaret , Decretum primum Sassimis U. da reformatione Ecclesia in Cotta ct in membris, & Decretum secundum de potestate coactiva, quatenus contingere possene Papam indubitanter legitimum, tanquam liter & alio modo, quam Conciliariter te inminaeria fidei facta, a se neque probari, neque in
Quartὲ. Proinde ei rea Martini U. Deere. tum de non appellando a Pontifice ad Concili imaudiamus Universitatis Parisiensis Cancellarium in Diales apologerico protio, ita loquentem e Pro panrte Dominorum martinorum interjecta est tandem appestatis ad sinu .lram Concilium. Cui appellarism , cum respondeu-
d- esset, tara , ut dicitur , in consistorio G neralio publico, quod ultimὸ GUantiis celebratatum est, minuta quadam Iub formὰ Bulla et canti. nebatque in nasso casu licere appellati em a Pa ira facere, nec nus judicium is causa dei declinare. Idem Gersonius refert insuper hujus Bul is tenorem: Martitias V. inquiens, in flua comstitutione ad perpetuam rei memoriam Iacta r re. omulgata in Consistorio Generati colebrato G nantiae siexto Isis Marth, Pontificatἡs siri anno prio i
439쪽
Christι vicario in terris appellare, aut salus judici um in causa fidei quae tanquam majore, ad ἔγ- sum & Sedem Amitolicam deserendae lunt MIinare. momodo igitur Martinus v. ous, ac expressius exponere potuistet Sedis
Apostolicae sisper Concilio authoritatem Z itur equidem Gersonius illud Decretum ita ponere, ut nemini fas sit, a Sede Apostolici appellare ad Eecliuias particulares , in Metropolitanas, de Epis copos Fugillatim mos, seceis tamen, ais . esse, qu/Mo amati sunt inConcilio, universalem EccIesiam iupraeie
. Sed quisnon videat , hane expositionem' pugnare eum apertis verbis Martini v. qu
. : hus continetur etiam ratio appellationis a Romano Pontifice interdictae. , quod nimirum Pontifex st Iesu Christi in terris vicarius, ἀ- deoque Divinitus ovili Ecclesae praepositus, . di supremus Iadax constitutus. Quomodo a tem iubsistere posset, Romanum Pontificem, uti alias decrevit Constantiensis Synodus, esse immediasam Christi vicarium , si Concilium EIet adhuc, mediat . seque superius Papa, Cum tanismaNe sis in Ecclesia superiorit3s, quanto auctoritas Christi vitaria est alatiiori Nequit ergo illa Gersonii responsio conciliari cum Martini v. constitutione . ipsemetetiam Gersonio in tractatu, quomia, . an Mad- - peltaret disert
440쪽
assevera me, Decie tum illud Pontificiunt pugnam cuni Synodalibus conititutionibus an. no r. ry. sexto Idus Aprilis Constantiae editis. Cum igitur istae Synodales constitutio- nes sint ipsa duo priora Decreta Sessionis V.
de potestate Ecclesiastua, sne communi deliberatione , Cardinalibus ac Regis Galliae oratoribus in contrarium proteliantibus edita ;quae Gersonius de superioritate Concili j imrellecta , probat per Martini V. Constitutionem labefactari: idcirco planum hinc re ditur , Martinum V. non approbasse , sed improbasse illas constitutiones quanta Conlia tiensis Sessionis. uuintri Adversus praetactum Martini V.
de non appellando Decretum , excipit equidem Maymbourgus, non ellefactum Conciliariter, neque sacro approbante Concilio , neque cum consen hEcclesia. Sed hoc etiam posito , minime ad huc verificatur , Martinum v. habuisse ratas Sessionis V. Constantiensis de authoritate Concilii constitutiones ' Hoc autem posito, hisce jam descit forma substantifica Oecumentisci Concili, juxta Matth. rδ. caput consistens ex Christi vicario, Papae proprio charactere, consensiaque Duorum, corporis scilicet una & Capitis Ecclesiae, Christum in terra repraesentanistis. Imo vero, quomodo fieri potest, Patres Constantiensis Concilij tacitὸ saltem non approbasse illam Martini V. de non appellando constis utionem, utpote quae in Consistorio