Delectus opuscolorum medicorum antehac in Germaniae diversis academiis editorum. Quae in auditorium commodum collegit, & cum notis hinc inde aucta recudi curavit. Ioannes Petrus Frank m. d. ... Vol. 1. 12.

171쪽

mata propter cutis duritiem increscant . Declirium si sequantur intumescentia , aut gangraeona , signa sunt pessima . Funestissimae morbi eomplicationes sunt, ad quas debellandas vitae vires imminui oportet; quam tamen methodum pellagra minime admittit. Neque minus nimiae eorporis agitationes, inprimis amplexus veneret .malum insigniter augent. Ad quos quidem , ut singulari invitantur salacitate, ita plerumque

sueeessu temporis impotentes evadunt . Chronico plerumque vitio morbus tandem finituῆ . Sunt quidem nonnulli, qui febre nervosa acuta, eum deliri is vehementibus insultibus maniae ix cito succumbuἡt ' at longe plures morbo diuturno ,

viribusqtie sensim exhaustis, pereunt . Saepini

me ' di arrhoea accedit, aquosam emittens materiam; quae, quemadmodum per se iam fatalis est , sic varias insuper hydropis speetes, anasaream vel astitem , quin hydrothoracem, pertunaees, in curabilesque indueit. Similas aquae Ill. LEONRARDI meeum benevole sommuni

eavit methodum, qua in impetiginibus pertina-eioribus felici laecessu usus est. Praeter fomenta ex vino ea lido, extrinsecus repetita, partem tela cerata studiose eoopertam habet; interne in corporibus siectoribuς diluentia ; in humidis resolventia , saponaeea, gummata , adhibet. . Fotis & inpellagra huius generis Quienta commendanda essent. ut transpitalia iuvetur ὶ r

172쪽

couectim es praeternaturales, eontrario quandoque vitio , obstructionibus haud reserandis , nituntur . . Utrinqtie idem tamen mali exitus Instantis ex pellagra mortis pleraque signa reliquis quoque morbis communia sunt , ut pulsus intermittens, fornicans, convulsiones varii geneis ris , aliaque hic uberius non com moranda.

NATUR A. H , Expoβtis sic Pellagrae decursu , symptom nege, caussis , divisione inde formanda, di prognosi, tandem quaestio , quid χό einsdem

natura, tu licandum sit, . . merito mouetur. Dissia

cite sane officium no*loM , Veἐum, nUrbi ca racterem atque natui am pς quaed m signa constantia , qx omni sympi qmatum cohorte delecta , decernere., Cum morbi, quales animo concipi

possunt , saxissime puri, & simplices, sed cogi-plicati atque inter se confusi incedant , magna. que observandi diligentia , magnoque ingenii acumine ad necessaria ab iis , quae accidunt , distinguenda, opus sit. Haec mothos diiudicandi

difficultas, eo etiam augetur, quod non rar. Praeeonceptae quaedam opiniones animum vel maxime attenti ita 'ccupetat, ut rationem atque Caussaria fiet, mente conceptam, vere observasse

s bi persuadeat. Idem 'quoque pellasrae accidit ,

173쪽

eui me diei, diversa illius forma seducti, diverse

indiderunt nomina. ODOARDI, novam scor-bliti speciem , Alpinam nempe; VIDE MARhypochondriacis affectionibus accensendam ; de DALLA BONA elephanti asin Graecorum &lepram Arabum esse , iudicant ' in primis p stremus magnam scor butum inter & pellagram offendisse analogiam sibi visus est. Non est huius loci longa comparatione dilucidandis his distri. minibus inhaerere, id, quod eo minorem nobis operam facesseret, quo maiori diligentia ab aliis hie locus satis iam tractatus est . Quaedam solummodo momenta ad speciem mothi recte in. formandam attulisse sufficiat.

iod primo ad ODOARDUM attinet ;qui, cum ignorum , nec in libris medicis hue- usque descriptum observasset morbum , in P IATI partes, pellagram propter similitudinem pro scorbulo Alpino habentis, transit. Quam

sententiam recentissime ei. DALLA BONA ialibro suo ulterius comprobare studuit. Quaedam omnino inter utrumque morbum intercedere si. militudinis momenta, quibus uterque in hane sententiam deductus fuerit , Dei te intelligitur . Num vero tanti sint ponderis , ut bellagra proscor buti spe ete haberi possit, nostrum iam est disquirere . Primo quidem' singulares illa cutis assectio, pellagrae, cuius characterem adeo evu

174쪽

dentem eonstituit, propria est , innitumque diis stat ab illa scor butica cutis immutatione. In hae enim maculas latas, ecimulionem referenistes, per omnem corpolis superficiem sparsas, nulli temporis periodo aditi ictas, planas, sine phlogoseos signis, sine vestigiis furfuracei ceris nis , quae omnia sub morbo invalescente in conspectum veniunt. In pellagrae contrario primis statim annis cutis apparet desquamara , in progressu autem absque ullo amplius incommodo durescit. Alterum pellagrae symptoma nervorum imbecillitatem respiciens, utrique morbo commune . Haec autem dira omnium morborum, Praecipue chronicorum comes, innumeras admittit diversitates, quas sentire quidem attentus observator, sed verbis explicare satis non v let . Pedum vacillatio gravitasque , dc scorbii. eicis & pellagrosis , aeque molesta. Idem de doloribus varii generis, vagis, dicendum, qui praeter nervorum affectionem nihil proiias indicant . Attamen turbae, quibus sensorium commune in utrisque aegrotis subiicitur, haud elusidem generis sunt. Rara scorbuticorum demeriistia, Sc mania, tristitia potius pusillanimis, de statu deplorando eonquesta ' pellagrosos contra non raro suribundos videmus, de frequentissime stupidM. Pathognomonicon vero scor buti signum , teste

175쪽

gingivarum tumore, rubore, fungositate, stoma.caee, dentium vacillatione, nigritie, carie, lapsu cernitur; quae quidem omnia in peli prosis observantur, haud constanter tamen, ut morbi eharacterem essiciant quin imo complieitum sic malum putarem , quod scor butica labes non adeo infrequens hi, regionibus se. Habitus scor buticorum immutatus, cutis pallescit, flavescit; pellagrosorum color naturalis vix mutatus. Nihil de anti se orbuticorum remedi eum in pellagra inessicacia addam , eum plures morbi similibus prorsus symptomatibus incede nistes, in praxi medica occurrunt, qui ob varias, unde orti sunt , caussas, variam quoque curam exigunt. Exitus utriusque mali sere idem, perdiar rhoeas , hydropes , paralyses , 3c smiles ,

plerisque malis chronicis communes, eventus.

Iisdem, quibus haec de scorbuti & pellagra es militudine, opinio, altera quoque dechondriaca sectione subiecta est, dubiis. Nullum fere morbum tam diversa prodire sorma , tantaque arti nostrae facessere negotia, quam hypochondriasin 3c hysterismum , unanimis medicorum consensus est. Dissiculter ergo verus ipsius character , nisi ad primum harum turbarum sontem recurreris , erui potest . In utroque

176쪽

17oquidem morbo symptomata nervosa praecipue conspicua , ad eandem mali speciem constituen. dam, haud suffieiunt. Cl. V IDEM AR strenuus huius sententiae defensor , ad primas vias , ad atram bilem , ad obstructiones abdominales , tanquam ad hypochondi talis sontes refugit. Neisque exempla sectionum fuisse, negari potest ,

ubi ei iismodi signa in pellagrosorum cadaveribus reperta fuerunt; sed dubium oritur, an eadem, pro effectu magis, quam pro caussa morbi ha- heri debeant. Nam in multis intestina abdomianis, ut & lienes, frequentius in illis regioni. bus obstructi , maximam partem sana suerun ,

a naturali constitutione haud recedentia. Accederet quidem , quod inter rusticos harum regio. num tensiones abdominales, flatu lentiae, anxie. tates de alia hypochondi iasis eriteria, valde frequentia sint ; nullum vero certum argumentum praebent , cur ad illam pellagra reseratur. Secundum recentiorum placita hypochondriasis caussa rectius euidam nervorum , quam primarum

viarum vitio, tribuenda est. Itaque, si interutrumque morbum , hypochondriasin tque pel- Iagram , comparationem instituere aliquis velit ,

ad constantia, quae veram morbi naturam coninstituunt, neutiquam vero ad variabilia signa confugiat, oportet. In pellagrosis , si impetigo; tum quoad temporis, tum partium affectarum ,

177쪽

tum deeursis tam singularis ordinem, accura. tius consideratur, accidentalibus illis cutis affectionibus, quas hypochondriaci patiuntur, plane aequiparari nequit. Qiiamvis enim interdum contingat, ut hi morbo cuidam curaneo subito e tantur: is tamen sine ordine ullo, sine res la . subsequitur. Symplomata etiam nervosa siis milia offerunt discrimina qui pellagra laborant, stupidi sunt, delirantes, non raro furiosi; qui hypochondriati , tristes , melancholici, uni rei intenti, & non raro, si grata occurrant, ingeniosi - nunc in tristitia, nune in gaudio modum excedentes . Quod denique ad medieamenta attinet, quae hypochondriasia infirmant, pellagrosis parum prosunt. Tertia iam qua pellagra statuitur, ad elephantiasin Graetorum pertinere, opinio restae, paucis nunc examinanis da . Ipsa emis affectio, quam antea diligentius exposui, multum in pellagra ab elephantiasi differt. In hac omne defoedatur corpus, praeacipue facies, ut vultus fiat horridus, summa cutis inaequaliter crassa, dura, crebri tumores, tubercula, ulcera foetida; in pellagra facies quasi immiinis a labe , solumque nasi apicem , labiaque oris parum desquamata, habes. Capilli in elephanti asi in eanescunt & decidunt, in pel. lagra neutrum aceidit. In illa malum cutis,

178쪽

r quando morbus inerescit, vehementer augetur , aspectu tandem horridissimo; contra in pella graereseente morbo malum cutis insigniter imminuitur. Si ad nervorum laesionem respieis iuelephantiast, ignominiosam, ab hominum consortio alienam tristitiam habes: in pellagra, placidam, constantem , maxime, ubi delirii , supiditatisque gradus aucti fuerint. Qirae dentisque utrique morbo signa conveniunt, videlicet digestio isellis , vox rauca, balba quasi de nais re, oculorum interdum lacrymatio, ea potius ad accidentalia pertinent, Sc praeter ea, alia adhue differentiae momenta ex hominum pellagra laborantium genere, ex salacitate, urina crassa, diplopia, sudore singulari, aeque ac ex inaequali cutis vitio, ex symptomatum nervosorum in utroque malo discrimine, peti possent.

Morbus Asturiensis THIERRI , quamvis

plura cum pellagra communia habeat, in multis tamen ab eadem differt, magisque ad lepram

Graecorum accedere videtur. Crustae enim illae;

ut in manibus & pedibus conspicuae sunt, ita nec reliquis corporis partibus, capiti, abdomini, parcunt, insigniter dolent, summum laeto rem spargunt; vestigia ipsortim in eute longe sunt manifestiora , cutis glabra, splendens, pilis P ivata, profunda apparet; autetur haec impe

179쪽

tigo quovis anno. Tremor eapitis, thoracis continuus, vigiliae, auctus caloris & fiigoris sensus, animus pusillanimis; maiori morbi gradu , sensus externi, praecipue tactus , pereunt . corpus crustis , ulceribus fastidiosis, de laedatur, vera leprae phaenomena evolvuntur. Exitus huiemalo eum pellagra eommunis, morbi plerumque chronici aecedunt. hydrops, phthises, mania. Infirmatis ergo aliorum de pellagra sentcntiis, nostra nunc erit subiicienda' ex qua satis patebit, illam , quemadmodum eius pathologia

antea exposita docet, peculiarem quendam morin hum eonstituere. Negari quidem non potest, multam pellagrae eum aliis morbis cognitis esse similitudinem . quae vero non tantum valet,

ut pro iisdem prorsus haberi possint. Itaque

pellagrae nomen, non temere olim conditum, iure retineamus, eique aptum inter morbω,

ordine legitimo distinctos , locum assignemus. In quo quidem opere, maxime symptomata potiora, constantioraque sequamur , debilitatem nempe universi corporis, impetiginem partium soli expositarum vernalem, symptomatum nervivosorum familiam, stupiditatem, deliria, in suu

us mania eos, reliqua. Certo autem haec inter se iuncta ordine sunt, ex quo , qua ratione alterum symptoma ex altero coῖnoscatur, Petis

180쪽

spiei possit. Fuerunt, qui ob insignem nervos

rum symptornatum apparatum pellagram morbum absolute nervosum appellarunt; in quorum partes,

praeter supra iam laudatos, VIDEM ARIUM , SOLER Uiri, ine linare quoque ei. VAN DEN. HEU UEL L s J videtur. Hi enim systema primo nervosum affectum esse, deinde aerimoniam, cutim defoedantem generari, eandem morbo progrediente nervos vehementius pati, statuunt.

ciunt, locum inter morbos curaneos assignarunt ;ut adeo caussa eius proxima ex aerimonia constaret, quae quamdiu cutim habet perviam , sanitatem minus , ac sequenti tempore , laedit , quo poris in cute per fissuras, per duritiem ex inflammationibus repetitis contractam, occlusis, materia ad systema nervosum revertitur, ibique

Tentamen nosologicum sistens morborum, a vitio vis vitalis divisionem, &e. Lugd. Batav. 3787. 8.pag. 4 I. seqq. '' Legendi hie sunt inter nostros Auctores, quitatus morbi, quantum ipsis ex aliorum seriptis inno uerat, mentionem Deerunt. In primis exper. CHR. ERH. KAPP in suis animadversionibus ad CULLENS Ansang*ν. δεν practis an Amne=huus ate Auis. B. IV. Lei pz. t 789. pag. 3O . seqq.- Exper. I. CHR. GUIL IUNΚERI Conspectus rerum, quae in pathologia mediet nati pertractantur, Vol. II. Hal. I79o. 8. pag. t 8o. seqq. Ill. HENSLER in l. e. pag. 38 I. seqq. by Cooste