장음표시 사용
121쪽
g. 69. Vindemio et torcular. 115venit, qua potita, etiam triplex est Vindemia, prima
mense Augusto, quae Num. 13, 2O. =p=vocari videtur; secunda Septembri, et textia octobri; uvae tamen in vitibus adhuc Novembri et Decembri habentur. Becematio, , ala Heria eis relin quenda fuit pauperibus, Le V. I9, IO. Tempus vindemiae erat laetissimum. Jud. 9, 27. JOS. 16, IO. Jer. 25, 3O. 48, 34. Canticis undique
Tesonantibus uVae, ab Scindebantur ot
comportabantuae in torcular, λο1ννl, quod erat in ipsa Vinea, de S. 5, 2. Zach. I 4, 1O. Hagg. 2, 16. Matth. 21 , 33. APO Cal. 14, 19., et constabat duobus receptaculis, quae Vel lapidibus aedificata, et gypso obducta, Vel grandiori saxo excisa erant. Alterum suΡerius, ri l dictum, nunc quidem in Uersia est sero 8 pedes l0ngum et latum,et 4 pedes pilum, in quod uvae conjiciuntur, et a quinque viris calcantur , ut mustum, dii 'I , Per foramen, quod in pariete penes fundamentum receptaculi adaptatum et clathratum est, in receptaculum inserius, Ip= dictum, defluat. Calcatio torcularis erat molesta ot squalida;
vestes enim rubro InuSto inquinabantur, Je S. 63, 1., laeta tamen, et cum cantu ad modum instrumentorum musicorum peragebatuΓ, atque caleatores Saepe EX-
clamabant hedad, ut saltatio quaepiam suis sovideatur, Jes. 16, 9 - ΙΟ. Jer. 25, 30. 48, 32 33. Tropice vindemia, recematio, et calcatio torcularis, praelia et logentes clades Siguli eat, de S. 17, 6. 63,--3. Je T. 49, 9- Lament. I, II.
122쪽
ta6 g. 69. Vindemia et torcular.
Mustum, ut liOdie dum in Oriente usitatum est, in magnis amphoris asserVabatur, quae in terram de
fodiebantur ; l n ni v)s , cellae Vinariae, non
erant subterraneae , Sed Super terram aedificatae , in quibus amphorae, ut nunc in Persia, in terram inses- fac orant, vel humi consiStebant. Olim tamen mustum quoque in utribus aSSeTVabatur, qui, ne fermentatione xumperentur, I OVi erant, Job. 32, 19. Matth. 9, 17. Mure. 2, 22. MuStum partim quoque coqGebatur, ut Syrupus fieret, qui nomine mellis, , comprehenditur, Gen. 43, 11. 2 Paral. 3I, 5. Ipsae etiam uVae partim in aprico siccabantur, set in massas eo agmentabantur, quae et
Sam. 16, 1, I PRURI. I 2, I 4. II OS. 3, 1. Ex his uvis passis, Iino impositis, et rursus expressis, Vinum dulce conficiebatur, quod aeque muStum,
γλευκος, dicebatur, Ac t. APO St. 2, IS.
olora et arbores frugi rae, prima erant agriis culturae objecta; hinc horti sunt antiquissimi, et nullo non tempore frequentes erant. Ab Hebraeis dicebantur a , recentiori aevo nomine quoque Persico , παρχῖεHτος, Ρ a P adisus veniebant, et sedulo colebantur. Hebraei recentiores ad Lottorum culturam eo magis excitabantur exemisso Syrorum, quos Plinius ab hac cultura prae ceteris laudat . - ΑΓbores multiplicabantur semino et surculis visi malleolis ; dein transplantabantur, sodiebantur, stoi -
123쪽
eorabantur, et putabantur J o I, 8, 16. Jef. II, IO. Insertio tropice occurrit Hom. II, 17. 24. - NNI Cquidem horti in Persia bono ordine dispositi, scd in
regno Othmanorum simplicissimi sunt, sons tamen. aut riVus , Vel receptaculum aquarum nunquam deeSt, Dan. I S, 4. E C Cles. 21, 4o - 41. - Ιn Bibliis horti a potiori parte arborum denominantuΓ, ut
sus malorum Punico Tum Seu granctio Tum,
tus grandis in planitie Ierichuntina, in qua, testsi
Strabone p. 763., Palmis aliae quoque arbores interpositae erant. orientales hodierni hortos non minus amant quam antiqui Hebraei, non modo quia fructus delicatiores ferunt, sed etiam quia umbra est gratiS-sima, et aquis, quibus horti carere non POSSunt, aurct refrigeratur, I Re g. 22, 2. I Re g. 25, 4. UOS, 9, 13. Cant. 4, 13. 6, I. Eccl. 2, 5. JOh. I. 19, 4 I. 2O, 15. Hebraei etiam post mortem in hortis qui oscere amabant, ideoque in ipsis passim sepulcra Parabant, 2 Reg. 9, 27. 2I, 18. 26. Ma To. II, 46. Matib. 26, 39. JOh. 18, 1 - 2. Hinc etiam Γ giO- nos amoenae dicuntur hortus Dei, i. c., peramoenuS, et arbores qu0que Dequenter tropice pro hominibusTDnIunt; Semper virentes et frugiferae significant proboS; infructuosae autem et aridae improbos, et altissimast cedri, rege S Job. 29, I9. PS. I, 3 5. 2, i5. II O S. I 4, 6 - 7. J e P. II, 8. D a u. 4, i. 7, - Io. Luc. 23, 3 i. Matth. 3, 9. 7, IZ - 2O. I 233. EZech I, 3. 4- a1.3i, 3. IS. Imo Coetus quo-
124쪽
que hominum sylvae, atque multitudo improborum ve- protibus assimilatur, J e S. 9, IO. ID, I9. 33. 34. I Qua spiam arbores, in Bibliis saepius commemorata S, et aliunde minus notas paucis enarrabimus.
Antiquissimum et admodum quaestuosum objectum rei rusticae , erant oleae , C , m, quarum Tamus jam Gen. 8, 12., et deinceps omnibus gentibus Perpetuo fuit symbolum pacis et prosperitatis. Oleum jam occurrit Gen. 28, 18. Jo b. 24, M., quod cultu- Tam arboris multo antiquiorem fuisse docet. In Pa-Iaestina oleae sunt optimae indolis, es praebent Oleum praestantissimum; hinc regio etiam ab his arboribus Iaudatur, inprimis opposita Aegypto bonis oleis ca-Yenti, Num. 18, II. De ut. 7, IS. II, 14. Ι2, I p. 18, 5 i. His arboribus cori ducit Solum jejunum, 'Pe-DOSum, Si cum t montosum; unde et mons Olivarum
nomen duxit. Arbor, aspectu jucunda, et hyeme quoque Vire SconS, ramo S late porrigit; quare Symbo-1um crat multarum prolium, quae singulari Dei fa-Vori deputabantur, PS. 52, IO. I 28, 3. HOS. I 4, 7 Jer. 1i , 16 - II. Perdurat etiam 2Oo annos, et ea vivente jam adsunt juvenes oleae , quae locum moriturae occupant, et dicuntur Ps. I 28, S.; nihilominus etiam surculis plantavi solent. Cultura non est alia, nisi fossio terrae, et putatio ramorum vel frondium. Fructus palato quidem Suaves Sunt, sero omnes tamen in torcular conjiciuntur, ut
125쪽
f. 7 i. oleo e. O iarbore nonnunquam Iouo librae percipiuntur. Hinc Hebraei cum Tyriis quoque magnam Olei mercaturam faciebant, E Z e c h. 27, 17. cons. 1 Reg. 5, 25. et regibus Ας gypti oleum dono mittebant HOS. I 2, 2.
Ceterum baccae olearum, antequam matuI escant, manibus decerpuntur, vel lonitor decutiuntuΓ, Je S. II 6. 24, I 3. De ut. 24, 2 O. , atque, Si adhuc virides sunt, et non torculentur, Sed Solum tundantur et exprimantur, Oleum genero Sissimum fundunt, quod omphacinum, et etiam lusum et viride,n Ilt nq, dicitur, Exod. 27, 2o.I OrcuIuria Vero ad exprimendum oleum erant singulaΓia, dicta, unde nomen γηΘσεμανη, Mattii. Σ6, 30. Jola. 18, T. , descendit), in quibus olivae calcabantur, Mich. 6, 15., et Primum numen secundo, an secundum tertio generosius erat. Maturae baccae olivarum tandunt oleum levius. - oleum genePOSisSimum aromatibus mixtum , ad unctiones , reliquum ad
omnes cibos adhibebatur; quare etiam in sacrificiis, quae quasi convivium regis Dei erant, Olei usus praecipitur, Le V. 2, I. 5. 7. II, 6, 8 9.
Coitu β, κοτινος , et oleaster dicuntur amabae quidem oleae sylvestres, diversae tamen sunt arbores, etsi nonnunquam ab ipsis Graecis confunduntur. Fructus cotini nonnisi ad colores inducendos utilis; oleaster vero,
Sine cultura, cujus ramusculi, teste Sehulgio in der Sammi. der Reis. von Paulus VI. 29o. , si ilibus oleis cultis inseruntur, ut sertilitas Promove Atur, cons. Rom. D, 17. 24.
126쪽
Non minus frequentes in Palaestina sunt scus, z' NI, rusn , quae in Solo quoque arido et arenoso
Proficiunt, atque nequaqnam, ut in nostris hortis, frutices, se I arbores sunt, non quidem recte in altum excrescente S, attamen altae et frondosae, quarum umbra peramoena est, Hebraeis bene cognita, Mich. , 4. Hos. 2, 6. Pullulant aequinoctio Verno, Luc. II, 29 - 30. Matth. 24, 32., et primum Ductus, nullis praccedentibus foliis et soribus, protrudunt; folia demum circa finem Martii progerminant, Matth. II, 19. ΜΘΓ C. II, 13. Fructus triplicis sunt genexis : I. ficus praeco X, quast aequinoctio Verno progeΓ- minat, nondum matura aB, gro S su S, et maturar Ut , sicus praecox dicitur, Cant. 2, IS.
HOS. 9, IO. de T. 24, 2.; altero dimidio Junii matu- escit, cons. Marc. II, IS.. Matth. 21, 19., ctiqueaeeliquis sapore praecellit , Ηοs. 9, Io.; ΙΙ. ficus aestivalis seu carica, circa dimidium Junii prorumpit, et Augusto maturescit; III. ficus hyemalis , quae Augusto protruditur, et non maturescit nisi defluis jam soliis arboris, circa finem Novembris, longior et colore magis susco ost. Ficus omnes, inprimis autem praecoces, ma urae Sponte decidunt, Nah. 3, 12. Manducantur re contes, Partim Vero in aprico siccantur, et in maSsas coagmentantur, quae z I ,
dicuntur, I Sam. 25, 18. 3O, 12. 2 Leg. 2O, 7.1 Pa Pal. 12, 4O. Ceterum parabola Lu C. I 3, 6. Seqq. ex studio hortensi orientalium depromta, et a palma,
127쪽
. 72. Ficu S. 12 Ioui sterili hac ratione medori posse fingitur, ad si cum
translata e St. Syeo mori, figura et magnitudine moris similes sunt, et non modo in Aegypto, sed in Palaestina quoque, inprimis in planis littoribus Iudae frequentissimae sunt,
a Paral. 27, 28. et Paral. 1, 35. 9, 27. I R e g. 20, 27. P s. 78, 4 . Stirps crassior, moX in plures rRmOS, fere horigoni aliter μxtensos , diffunditur, et altissime quidem eXcres scu , facile tamen in ramis conscenditur, Luc. 19, 4 - 5. Semper viret, et lignum ejus, quod nigrescens est, in millia annorum perdurat, ideoque in aedificiis praecipuus erat ejusdem usus, I Paral. 27, 28. I OS. 9, 9. Fruelus, qui non eκ ramis et inter frondes, sed eX ipso stipite prorumpunt, similes scubus, granis tamen interioribus carent, et praedulces atque hinc stomacho molesti Sunt e quare iis non vescuntur, nisi qui melioribus carent. Non maturescunt, nisi ungue Vel ferro vellicentur, , quo
facto succum instar lactis emittunt, et vulnere dei iceps nigrescente , permaturescunt, A m Os 7, 14. Arbor est fertilissima; septies enim per annum hos large profert hue tus , qui a pauperibus quatuor mensibus manducantur. C O n f. meam C h r e S t O m. Arabio. P. II 4 - 116.
Malus Punica sive granatum) Persiae,
Arabiae, Aegypto et Palaostinae domestica, arbor genero Si SSima, nequaquam tamen alta, et mox ab humo in ramos dissus a, ideoque a nonnullis accensetur seu
1icibus; verum fructus est aspectu pula errimus, et gu-8tu suavissimus, magnitudine magni mali, diametro
128쪽
za 73. Malus Punica. nempe trium Vel quatuor Pollicum, superius quasi co- Tona cinctus, Colore prii num viridi, Λugusto et Sep-tombri autem rubescente et SubsuSCO, cortice craSSO et duro, sed tamen fragili. Interiora nava sunt, et pluribus pelliculis earnosis completa , quae multum succum dulcem amarulentumque, et grana quoque alba purpureaque complectuntuV, Num. 13, 24.2O, 5. De ut. 8, 8. Forma horum fructuum, arte expreS-sa; non leve erat ornamentum, EX Od. 28, 53 3434, 39, 1 RQ g. 7, 18-
Citti et mali aurantiae recentiori aevo ex Persia in Palaestinam transplantatae fuisse videntur; si enim Palaestinae indigenae Essent, nomen quoque Hebraicum non deesset; nam iri, fructus arboris decorve, Le V. 23, 4O.,
nec citrum, neque mRlum Rurantium , sed fructum cujuslibet arboris generosae , uti malum Punicum et dactylos significat.
Balsamum est frutex, et arbor; succus vero ille odorifer et saluberrimus, qui proprie balsamum,
dicitur, non ex arbore, quae in Jaman
Αbu Schae mm, dicitur, sed ex frutico stillat, qui montibus Meccae et Medinae domesticus ost. Quem-
admodum autem hi frutices adhuedum seculo XVI. et XVII. in Aegypto ad Matarcam non procul a Rahora Cairo), in horto arte colebantur: sic quoque olim in Giload, et demum in vicinia Ierichuntis et Engedi cultos suisse, testes locupletis,imi sunt Gen. 37, 25
129쪽
chiel c. 27, 37., Josephus Fl. de Beli. L. IV. c. 8. g. s.coli. Archaeol. L. VIII. c. 6. g. 6. L. XX. c. 4. g. 2., Plinius Η. N. L. XII. 2. 5., Solinus c. 35. 5., Tacitus Hist. L. 5. c. 6. , Diodorus Siculus L. XIX. C. 98., Sivabo p. 763., et Justinus I rog. L. XXXVI. c 3 , ut
conjecturae, quae in contrarium prolatae sunt, prorsus nihil evincant. Tres sunt hujus plantae species, duae quidem fruticum, et tertia arboris. Succum emit-l tunt Iunio, duilo et Augusto, qui Vase testaceo excipitur: si ut ex quoque in Strumento serreo Vel Osse O obneratur , ut copio Siorem emittat succum, qui Vero mianus generosus e St. Hic Succus clicitur Oppobalsamum. Fri ius fruticis, qui aliquot grana continet,eXΡressus, fundit carpo balsamum. Rami denique abscissi, chemicis operationibus coguntur fundere xylobal Samum.
Palma, , φοινι in Oriente et Africa seequens; in Palaestina vero nostro quidem aevo rarior est, cujus ratio non est, nisi desectus cultomam; haec enim arbor, ut fructus SaΡidos producat, solertes Pe-quirit colonos. Oltiti sub sedulis Hebraeis erat frequentissima, uti non modo ex Levit. 23, 4O. De ut. 34, 3. Jud. I, 16. 3, 13. 4, 6. , sed etiam ex Diodoro Sis.
L. II. c. 43 et M. et L. XIX. c. 98., Strabone P. 763, 8oo, 818., Tacit. Hist. L. V. c. 6., Plinio II. N. L. XIII. c. 6. et 8., Solino c. 35. g. 12., Josepho Fl. de D. I. L. II. c. 9. I. L. III. c. 3. g. 3. C. IO. 8. L. IV.
130쪽
I 24 g. 75. Pa Im a. c. 8. 2. Archaeol. L. XV. c. 4. g. 2. 2, L. XVIII. c. 22., et eX nummiS quoque Judaeorum et Romanorum Iiquet, qui palmam aeque ac manipulum tritici et uvam, tanquam Symbolum Judaeae, exhibent, cons. Archaeo l. Geum, P. I, T. II, t ab , VI. n P O. 8.
Palma amat clima calidum et Solum arenosum, argillosum et nitrosum, in quo tamen rivus aut aqu3, qua rigetur, non desit; hinc in vallibus et pia Ditiebus Iaeto crescit. Exod. 15, 27. Stiros eSi rectuS. et altissimus, qui nonnisi in vertice corollam gestat frondium toto anno Virentium. Quare Uel Pacis non modo figura ejus pro ornatu Veniebat, 1 Π c g. 6, 32., Sed symbolum quoque erat Personae puleiae, Carit. 7, S., et etiam hominis probi, PS. 1, 3. 92, I3. Fructu Screscunt in pediculis, qui sx ipso stirpe in angulis frondium progerminant; et quum palmae aliae sint 1naves, aliae laeminae: Semen ex soribus palmae masculae tempore opportuno in arborem foemellam transferendum est, quod si omittatur, aut justo citius vel serius fiat, palma Demina, prout maScula, fruetum non seri, Job, 15, 31-32. Si autem tempore opportuno impraegnatus est fructus, exere Scit in magnos botros dactylorum, qui Λugusto, Septembri et octobri maturescunt, atque partim recente S manducantur, partim vero in t OPeul iri, ex SalicibuS plexo, exprimuntur, et expressi in massas compinguntur et asservantur. Succus Oxpressus est vinum dactylorum, Olim Percelebre, cujus nomine etiam comprehendebatur