장음표시 사용
411쪽
, g. 298. Praeda, Slipendium. 405 Cabat, Jud. 8, 24-25. , quod David imitatus, thesauro S pro exstructione templi collegit, 2 Sam. 8,D-I2. I 2, 3o. 2 Paral. 28, I 4-19. I9, 2-5. Pe cudes autem et homines congregabantur, et numerati, in duas partes dividebantur, quarum altera cedebat illis, qui domi remanserant, sed hi quinquagesimam partem Levitis tradere tenebantur; altera vero ad milites pertinebat, qui 5oOmam duntaxat partem sacerdotibus tradebant, cons. Gen. 14, 2o. Intev milites partitio erat aequalis, sive praelio interfuissent, sive interim castra custodiissent, i Sam. 3Ο, 2O-25. Hinc, ut portiones fieri possent aequales, pecudes et homines capti, Venditi, et pecuniae distributae fuisse videntur. Ast si urbs anathemati, subjecta fuit, praeda omnis interdicta erat, raro exceptio locum
S. 299. An Hebraei praedam ab Aegyptiis
ouum antiquo jure res hostium, quae ante exoΓ- tum bellum ad alterum populum quocunque titulo de- Venerant, occupantium fierent: etiam illa, ab Aeg p tiis accepta pretiosa vasa et Vestimenta, Exod. 3, 22. Il , 2., PTaeda Hebvaeorum fuisse videri possent postquam Pharoo illos cum exercitu persecutus es Sol, et eis bellum intentasset. Ast obstat, quod Deus ipse
per Mosen jussit Hebraeos, ab Aegyptiis illa omnia petere, et quod percipi non potest, Aegyptios res
pretiosas mutuo dedisse Hebraeis, quos bene noverunt, non esse re vel Suros; quare Hebraei potius xi-
412쪽
299. An Hebraei praedam ab Aegyptiis tulerint
dentur potiis se haec omnia tanquam pretium pro domibus, quas rclinquebant, ut Ac gyptii illas satis ovi Protio emerint, et Verbum , spoliare, E x o d. 3 , 22. tropice u Surpatum sit.
Arabes, maxima parte Hebraeis cognati. olim quatuor obserVabant mensos sacros, quibus ab armis abstinebant. Simile quidpiam Moabitis, Ammonitis et Edomitis aliis quo gentibus usitatum fuisse videtur.
Unde sortasse explicandum est, qua ratione Hebrae Oxum possessiones potuerint ab invasionibus manere immunUS , quum omnes m3ΓPS adulti, ter quotannis, ad sacrum tabernaculum vel templum proficiscerentur, atque urbes et pagos , otiam in limitibus, incursionibus vicinorum populorum patentes, sine praesidio relinquerent, quin unquam do direptionibus mentis occur-xat. Festis quidem diebus Securitas, Num. 34, 24. Promissa suit, sed sine perpetuis miraculis inter populos hostiles ol tingere non potui et, nisi similes induciae consuetae fuissent. Idem etiam de sabbatho Hicendum foret, si antiquiores Hebraei usum armo-Yum laboribus in tot dictis d putassent; verum haec nimia religio primum post exilium, intor Hebraeos literae Iogis inhaerontes, orta est; quare et ipsi paulo Post senseruu , saltem dosensionem contra insultus hostium, laboribus vetitis non esse occensendam, I ace. 3, 39-M., quae restrictio nihilominus permagna illis incommoda attulit, quibus similia in onti inquiori historia non leguntur.
413쪽
De antiquitatibus Sacri S.Caput prim Um.
Conspectus ii istoriae religionis Biblicae.
sol. Religio usque ad diluvium.
Protoparentes nostri, adulti insantes, Omni experientia destituti, ab ipso Deo educabantur, et ad agnitionem creatoris et gubernatori S universoΓUm , atque ad morum disciplinam ducebantur, inprimis per illud interdictum de arbore cognitionis boni et mali, i. e. , in cujus interdicto ratio hominis cognitione bο- ni et mali moralis excolenda crat, id enim phrasis, ex usu loquendi Hebraico, significat, Gen. 2, 8 2O- JeS. 7, 15. IIinc nempe Primi homines obserVabant, non solum, esse ens aliquod intelligens supremum, a quo ipsi et omnia alia dependeretit, sed etiam, non pro lubitu quaecunque esse agenda
414쪽
I. sol. Religio usque ad diluvium.
sed discernenda, quae huic supremo rerum omnium Domino placerent et quac displicerent. - Castigatio, quae Violationcm in evdicti subsecuta est, perpetua deinceps erat hac de re monitio , ut, quae noxia esse Cognoscebant, vitarent, quia Deo displicent, et eunditionem hominis detoriorem reddunt, C O n s. Gen. 5. 29. Acc Ssit monitio Caini in Dalrcm ex nici bati , ot o jusdem deinceps fratricidae relegatio peY-
Olo sta, quae, Coae Vis et poste ris Ob OCulos Versans, perpetuo inclamabat, malum esse Deo PYOSUm, et poena digitum. - At progreSsu tempori S , quum Plura delicta manersent impunita , plurimi, Sensualitate Qt Iovitato abrepti, negligebant illa monita divina in factis posita, atque potentiores opprimebant infirmos et debiles, omniaque caedibus et Sanguine comple bant. Des jam circa annum 235 post hominis creatio-Mem Gen. 4, 26. 6, I. , eo delapsae erant, ut Dei
cultores neceSSavium esse duxerint, sese nomino fi-1iorum seu cultorum Dei, distinguet e a reliquis
tanquam i i l i i s hominum, qui, Dei obliti, humano impetu ad quaecunque audenda abripiebantur. Hoo malum per Connubia cultorum Dei cum filiabus hominum, i. e. , irreligiosorum , latius serpsit; has enim uxores, familias quoque piorum corrumpe bant, quum insormationem prolium, ad quam matres plus, quam patres contribuunt, negligeront, at quo ita progeniem nequiorem relinquerent. Hinc cor ruptio paulo post omne genus hominum ita perva Sit,
ut ropclita Dei monita per spiritum propheticum,
415쪽
g. 3o2. A diluvio usque ad Abrahamuin. 4o9Gen. 6, 3. , nihil proficerent; quare diluvium subse
g. Aou. A diluvio usque ad Abrahamum.
Haec terribilis omnium Viventium StrageS , t 2 annis antea, Gen. 6, 3. annunciata fuit, ut Noachisamilia agnosceret, eam esse a Deo, eo quoque fino immissam, ut insigni hoc facto, cujus memoria facile PDP omne S generationes ConserVaretuP, Patosiorct, Os Se Summum universorum gubernatorem, cui Vistin hominum displicent, et qui, etsi longanimis, nihiI-ominus in sceleratos demum animadvertit. Accessit post diluvium monitio divina, omnem homicidam morto plectendum e Sse, et nullum porro diluvium fore; atque haec securitatis spes signo visibili, arcui in nubibus, annexa suit. Posteri Noachi has doctrinas allamente reposuerunt, et, consilio aedificandi tuPrim,
ne dispergerentur, dissipalo, facile observabant, id Deo displicuisse. Ita quoquo ilIud, quod Nimrod aggressus est, vi regnum sibi condens, reprobabant, quod ipsum nomen Ni mr Od , , rebelli S, ct proverbium: sicut Ni mrod venator potens coram Iehova, innuit. Ast progressu temporis homines rudes, sibi consulere non Valentos, et imaginatione ducti, coeperunt, diversi S objectis vim sublimiorem et divinam tribuere, et ab iis opem exspectare. Ita in numina tranS rmata Sunt SaXa, arbores, animalia, venti, fluvii, Sol, Iuna, astra, defuncti homines, etc. accesserunt demum imagines sculptae, aliaria, templa et c. Primum quidem, Deum creato-
416쪽
4io g. soa. Λ diluvio usque ad Abrahamum.
rem et gubernatorem universorum , et has creaturas ,
simul venerabantur, paulo autem post, Dei obliti, Iias solas adorabant, et cum haec ficta numina morum probitatem non curarent, disciplina quoque morum magis magisque negligebatur, ut tandem plurima gravissima Scelera nihili fierent, imo et in cultum deorum verterentuT.
g. 3ο3. Abraham, Isaac et Iacob.
Corruptione hac nova se latius diffundente, Deus vocavit Abrahamum, cujus majores inde a primo homine religionein et morum probitatem cusis diVerant, Gen. 5, I 2. II, IO--32.; ast demum quoque in
idololatriam prolabebantur, J O s. 24, 3. Hunc Chaldaeum et posteritatem ejus, Deus decrevit custodem religionis usquc in illud aevum, quo ad reliquas genteS propaganda esset. Hoc sine Deus promisit huic Semi generationis decimae postero protectionem,
amplissimam progeniem, posSessionem regionis Canaan, atque omneS genteS quondam per ipsius semen beandas fore , seu religionem veram recepturaS e SSe , Gen. I 2, 13. I 8, I 8. 22 , 18. Has promissiones Dcus nomini Ahr ah am et Sarra eOpulavit, atque obligationem, religionem custodiendi, Gen. l8, I9., circumcisioni annexuit, ut haec ipsa nomina et signa ossent perpetua documenta et promissionum et cuStOdiae veligionis. Has easdem promissiones Deus redei ivit deinceps Isaaco et Jacobo Gen. 26, 4. 28, 14., qui, quod Suarum erat Partium . sedulo praestabant,
et cultum veri Dei domesticis suis praecipiebant, et ad Posteros suos proΡogabant, Gen. 23. 20 - 22. 35,
417쪽
3χ. Abraham, Isaac et Iacob. 411
que haec ossicia Abrahami et posterorum ejus per
Isaacum et Jacobum, sunt cardo totius antiqui laede-xis; quare omnia, que deinceps consecuta Surat, Bd illa reserenda sunt, atque ipsum quoque nOVum se diis cum illis arctissimo nexu cohaeret.
g. 304. Patriarcharum religio.
Notitia itaque unius veri Dci, generi humano CoaeVa, Ex PQVelatione descondit. Patriarchao illi noverunt Deum creatorem, gubernatorem , Pt judi-Cem totius terrae, non ex principiis philosophicis , quae tum quidem prorsus ignota erant, sed quia Deus se ipsis talem revelavit. Id ea vero Dei, primum aretioribus limitibus circumscripta, progΓeSSu temporis diversis eventibus ordinariis et extraordinariis
ampliata suit. Modus quidem de Deo loquendi, erat
anilii opopathicus , Gen. 6, 6 p. 8, 2I. II, 5-I7.18, 2O-2i.; Sod Verbis hujus generis, subest Veritas. Cultus Dei orat liberrimus, prout sensus inteΓnu Sdictabat et ratio npprobabat, atque fere orationibus, altaribus, sacrificiis, Udecimis et Votis absolvebatur, Gen. 4, 3-4. 8, 2O- 12, 7. 8. 13 , 4. I 8. 14 , 2O. I 5, 8-2O. etc. De celebratione Sabbathi hoc solum ostvestigium, quod periodus septem dierum Gen. 7, 4. Io. 8, IO. 12. , et iPSum quoque hebdomadis nomen, , Gen. 2', 27. occurrit; unde colligitur, diems septimum, juxta Gen. 2, 2. , saltem singulari quopiam modo suisse discretum. Dc disciplina morali plura oecurrunt indicia, Gen. 4, 6-16. 6, 3-8. Ia,
418쪽
dia f. so4. Patriarcharum religio: 6. 22-27. 13, 8. 14, I 4-24. I 8 , 19. Cogitandum vero non est, pientissimis illis patriarchis non plura de Deo et morum disciplina, cognita fuisse, quam quae in his historiae fragmentis attinguntur, in quibus tantum decerpta sunt illa, quae prae reliquis ad legislationem Μosaicam praeparabant.
S. 3o5. ΜΟ Se S. Hebraei plerique in Aegypto jam deos Aegyptio
rum colebant, quum Moses divinitus mitteretur, ut eos e servitute liberaret, Exod. 3, 13. Ut igituPverae religionis custodes, non solum ex Aegypto, ubi ulteriori temporis progressu, cultum Dei dimisissent, educerentur, sed etiam ut ad agnitionem veri Dei redu-Cerentur, neceSSaria erant opera extraordinaria, quae
ita simul et praedicerentur et patrarentu V, ut Dei omniscit ct pnini potentis argumenta
essent manifesta, et non modo Pharaonem ad dimissionem Hebraeorum cogerent, et exercitum ejuS, ne
Hebraeos persequi posset, perderent, sed etiam Hebraeos conVincerent, opera haec esse Dei gubernatoris uuiversorum, et Mosen, per quem haec praedicta et patrata sunt, esse ejusdem Dei Ic-gatum , EX Od. 6, 7. 7, 5. 9, 14 16. 29. IO 2. ii,
Deut. 4, 35, 39. His operibus simul Ostendendum fuit, alia numina, quae suos cultores Λegyptios a plagis immissis liberaro non poterant, esse inania, et ViribuS carere, Exod. 12, 12. Nisi autem Hebraei deinceps in Arabia . porro similibus omni scientiae et
419쪽
omnipotentiae testimoniis confirmati, et divinis hujus generis auxiliis adjuti fuissent: nec in cultu veri Dei perSeVerassent, neque eas dispositiones et leges suscepissent, Sine quibus inter gentes, quae idololat viam et multitudinem deorum sanae rationi deputabant, voram uulus Dei invisibilis religionem non con- Servassent, ut Vel ex eo liquet, quod sub providis licet his cautionibus constituti, nihilominus toties ad
diversas superstitiones abrepti fuerunt. Qui Mosis miracula praestigiis, vel imposturis, vel mythis
deputant, aut conficia esse contendunt, assertum suum, nec cum egresSu Hebraeorum eA Aogypto, neque eum subsequente certa historia conciliare, neque etiam ori
gi ae in hujus ideae Dei, quae in his scriptis erihibetur, exinplicare possunt, ut adeo ipse hic egressus, et subsequens historia, atque haec Dei id ea testetur, illa miracula vere patrata fuisse, cons. Archae ol. Germ. P. III. f. g. ira.N o t. e t g. 13.
S. 3o6. An Μoses docuit Deum mere nationalem '
Mosen non docuisse, nisi IehOVam Deum tute larem Hebraeorum, seu nationalem, tot loca reclamant, ut mirum sit, quo Spiam in hanc delapsos esse sententiam. Nam nomine Jelio Vae compellat illum, qui creavit coelum et terram, Gen. I. Ex Od. - o, S
12. 31, i 7. De ut. 4, 23.; qui diluvium immisit, Gen. 6, 9. qui ab Abraham O et Melchige deho dici
tur celsissimus, dominus coeli et terrae, et judex universae terrae , G2 n. 14, 18 O. II, I, 13, 16-24. S
420쪽
414 3.3o6. An Moses docuit Deum more nationalem Za Josepho agnoscitur omnis eius gubernator universo.
Tum, Geu. 39, 1O- 45, 5, 8, 5O, ΣΟ.; qui se Iulio-Vam, Semper eundem, CSSe dicit, E x o d. 6, 3.; qui illa miracula in Aegypto et in Arabia et praedixit et
patravit, quibus Se OmniScium et Omnipotentem esse inanifestavit, De ut. 4, 32 6. IO, LI. Ex Od. 6, 7. 7, 5- IO, 1 2, 14, 18. 31. I 6, 12. 29, 46.; qui est auctor vitae omnium Viventium, Num. I 6, 22.
27, 16.; in i sibilis apparitiones enim factae erant in symbolis) Ex Od. 33, 18-23. D e u t. 4, 12 2O. 39.
cujus est coelum et terra et Omne, quod in Cis est, et qui etiam peregrinOS amat, De ut. Io, I4-I8., PI ne ter quem denique nullus est Deus, De ut. 4, 39. 6, 4. 32, 39. Moses Jelio valli ubique proponit Omnipotentum Omulum hominum et populorum gubernatorem, qui nec donis, neque Sacrificiis corrumpi Potest, T sipiscentibus Voro se miSericordem et clementem e X- bibet. Hunc vorum Deum docet esse illum, qui ab Hebraeis colendus sit, Non tantum, quia unicus CSt
Deus, Sed etiam, quia Patriarchis , eorumque Posteris permagna beneficia promisit, et partini jam pracstitit, o OS ex Ac gypto eduxit, legibus instruxit, ut jamjam in Canaan introducturus est, atque suturo quoque ae Vo Protoget: donique quia Deum hunc clegerunt Tegem. Universa lex Mosis spectat ad cultum Dei creatoris et gubernatori S Omnium, CONSCYVandum usque in ea tempora, quibus ad alias GPule S propagandu esset, quod ipsum Deus ab Ab-xabamO ojus quo Posteris postulavit, Gen. a Z. 9 14.18, 29.