장음표시 사용
11쪽
tis videretur, intelligere. Ea sententia ferme huc redit: rationes, quae Viros Doctos impulerint, ut Theogoniam,
quae Nunc exstat, variis locis vel interpolatam, vel conglutinatis variis eiusdem enunciati recensionibus deformatam, vel mancam et mutilam ad nos venisso statuerent, non tam certis argumentis niti, ut non possit contra cum aliqua veritatis specie disputari. Scilicet esse in eo carmine mulla minus concinna et Parum apte Hsposita multasgue otiosas repetitiones, ita demum, moiudice, cerIum interpola senia indicium Λαberi potest, si censendus est Hesiodus eae uae iam ad aliquam perfectionem artis poeta. Atqui causa, cur Ialis ille censeatur, manifesto nulla apparet. Potitia iusta suspicandi causa est, illo tempore, quo visu Hesiodtis, poetas fere magis ingenio, quam arte valuisSe, artemque poeticam longe tum adhuc a perfectione abfuisse. aeque me laudes movent, quas Hesiodo tum alii Veterum tribuerunt, tum disertius Quintiliantis Inst. Or. X. L. 52. Namque illae laudes non ad artem pertinent, sed ad lenitatem verborum et compositionis, quam a dis
positione distinguit idem Quintilianus VIII. GL 59. Est
autem artis , eiusque iam ex ullae, disponere, ut est item eius repetitiones offigere, quas rudioris adhuc et simpliacioris aevi poetae passim admittere non reformidant, ut docent etiam illorum exempla, qui repud recentiores Eur
me populos ante renatas liferas rhythmica carmina composuerunt. Daque, cum crebra in Theogonia eiusdem enunciati repetitio praecipue in causa fuerit, cur de variis in
eo carmine recensionibus Viri Docti cogitarent, vereor, ut reuerum ex altero colligi necessario debuerit. Diuiti bν Corale
12쪽
Neque, quod rene versus in Theogonia, quales vel sedem vel similes apud Homerum exstant, statim semper tit interpolationis indicium agnoscendum mihi videtur. Primo, quis desniat, uter illos ab altero mutuatua sit, cum ipsis Veteribus incerta habita et comroversa fuerit virtusque aetas p Deinde licitiam, puto, sua utrique sis alterum ab altero mutuari, vel utrumque ab antiquioribus mutuari Demaus, qui paullatim solemnes facti essent in re certa quasi formulae. Possit fortasse quibusdam in iacis recentioris operae ac proinde interpolationis certum satis inditatim haberi nec vero non habitam est) neglectum digamma, fateorque ultro, mihi quoque Omnino rationem eius habemdam videri in Resiodeis: neque tamen ei rei tantum tribuo. utpropterea statimabitidicandos Hesiodo versus dicam, ubi neglectum amarerat, cum 'frit, quo te ore et Ioco p ta ille rixit, minus iam constans fuisse observatio digammatis, ita ut liberum poetis fuerit pro re nata vel usurpare digamma vel negligere. luisse statuebat, L heseidiva, in Epistola quadam, ad C. L.FOxium scripta, non omnino temere m&nuit, similiter Balos modo ovo, modo uOVO Mεν are, congruitque a me facta observatio similiter in carmine aliquo mertantia, Belgae
rhythmici poetae, qui saeculo ου Geunte fortia, idem
vocabulum, ostream signiscans, scriptum exstare modo oester, modo hoester, modo WOester. Mancam ac mutilam ad nos pervenisse Theogoniam, sic demum admitterem, si citar&mur a Veleribus ex eo carmine loci, nunc in eo non e stantea, vel adessent eorundem alia de
ea re testimonia, quibus pos3et satis tutosdes tribui: quatia
13쪽
mihi nondum ae iatulerunt. Nam, quem locum ea Chrysippi quodam libro cavi Galenus, neque Theogoniae, quam Gram-misici Aleaeandrini agnoverunt, pars fuisse probatur, neque colorem habere mihi videtur EeaAdeum.
Cesertim supra dicta non sic accipi velim, quiaSi negem, esse nonnunquam in delata ad nos Theogonis certa satis interpolationis vel alius corruptelae indicia, aut repugnem, quo minus in aliis bene multis locis scrupuli adesse censeantur, ad quos ostensus aliquis haud omnino temere in suspicionem de interpolatione vel aliqua corruptela incidat tantum hoc volo, temerarium esse, si quis, ultra suspicionem procedens, pro certo habeat, quod certum non siι, neque ut certum demonstrari unquam possit. Quam lubricum autem Sit Omne Super re tam antiqua et incerta iudicium, etiam hinc liquet, quod, νιi sunt maxime ad interpolationes vel varias recensioneε admittendas proni, inque
hoc consentientes, ceterum tamen magnopere inter se variant
sententiis, saepe alio tuense, quod alius reiicit, recensionum etiam numerum et rationem aliter definiente alio. Itaque ipse tandem eo demeni, ut mallem in eorum iudicio acquiescere, qui Theogoniam, ut nunc eastat, pro longe maiori certe parte ab Hesiodo profectam censuerunt: quam sententiam fere Veterum fuisse tot ab iis ex eo carmine citati loci
arguunt. Diligens pridem fueram in citationibus iis ad
suum quamque carminis locum adnotandis: cumque nren
minus diligens in ea re fuisset melzellius, eius vulgato libro constitit mihi, comparatione facta, non nisi perpaucas vel me vel illum fugisse. Consequens sua, is, collectis rationibus, quae mini pro illa Veterum sententia facere
14쪽
riderentar, eas item ad suum quasque locum amonerem, additis etiam iis, quae mihi dissen lentium rationibus Dide. rensur posse obiici, sed ita, ut fere non procederem ultra illud sic videri mihi, neque meas rationes proponerem ut certas, sed ut aliquo modo probabiles. Sic paullatim ac serius mihi nam est altera pars mei in Theogoniam Commensarii, post elaboratam a me multo iam prius illam, qua res in eo carmine proditas verbaque ac sententias illustrare studui: quam quidem partem aggredientem me statim a
uertit celebratus Herodoti locus sΙΙ. 53. statuentis, Hesiodum es Homerum esse τρυς ποιησαντας Θεογονίην' 'Eλλησι ,
καὶ τοῖσι θεοῖσι τας ἐπωνυμίας δοντας, καὶ τιμας τε καὶ τένας διελοντας καὶ δεδεα αὐτ- σ ληναντας, in νο loco
quod ab Herodoto coniunctim cum Hesiodo memorari Homerum videbam. continuo me impulit, ut hos poetas inter se conferens , accurate notarem prodita ab iis, Dθεν εγενετο εκαστος των θεων, εἴτε δε ἀεὶ ησαν παντες, ρκοιοι τε τίνες τα ειδεα.me eollatione instituta cum viderem, illos in nonnullis con sentire, in aliis diversos abire, nec raro factam ab uno i Iei Dei alicuius mythicae personae aut historiae mentionem apud alterum frustra quaeri, consequens fuit, uι crederem, ea, in quibuS c Sentirent, fuisse tum pridem iam opinioine Graecorum recepta, nondum vero ea, in quibus dissentirent , vi potueriri de iis pro sua uterque opinione su Me lubitu tradere. Neque enim mihi densanda visa est utrique omnis inmeniendi in hac re laus, ut verbum ποιη- σαπες apud Herodesum l. c. ita accipiendum sit, quaar uoluerit ille, Homerum et Hesiodum primos esse carmino complea , guae iam pridem ante illos vulgo innotuerant. Diuitiam by Corale
15쪽
Ad Hesiodum quidem quod attinet, tametsi illum non eo usque progresSum puto, ut Deum αliquem primus sivereι,
tamen in memorandis Deorum nuptiis, generationibus, cognationibus , Uinitatibus, itaque Theogonici Proprie sic dicta, multa eum, quae illo tempore ετ λοκτιν ὁμοῖα viderentur, invenisse primum ac finxisse, mihi persuasum habeo. Ceterum post absolutam illam, de qua dixi, Homeri a uessesiodi comparationem, neque negligendae mihi visae sunt, quae celebriores exstarent aliorum poetarum super iisdem
illis rebus traditiones. Daque illas etiam in Commentarium recepi. Simul quoque recipienda in eum censui, quae de memoratorum ab Hesiodo seorum Mariis Graeciae locis notitia ac religione prodi a apud antiquos Scriptores exstant, νοscilicet manifestius piaueret, non sinxisse Beos Hesiodum, sed contra religiose caviεse, ne quem Deum, alimbi in Graecia lium, silentio praetermitteret. senipue inguirendum quoque mihi post alios duxi in causas, quae in carmine nesiodeo de GεmNOnia ac Theogonia commemoratis mythis, seu poeta illos antiquioribus debuerit, seu primus illos prodiderit, occasionem es ortum dederint. Attamen illa inquisitione neminem Usse ulterius, quum ad probabilem aliquam quasi veritalis speciem pereenire, facile statim intellexi, gualem si ridear
aliquatenus adseculus meis de signiscatione mythico sermomi Personarumque mythicarum nominibus tribuenda conireturia namque hac de re scripta mihi in Commentario fere non nisi pro meris accipi coniecturis volo) satis superque habebo. Commentarius quo minus, quod Pri- constitueram, camminis contextui subderetur, fecit maior sensim facta esua moles. Fueraι quidem commodius, si, quae ad poetam il-Disiti Cooste
16쪽
lustrandum pertinebant, legentis eum statim item fuissent oculis subiectae sed non patiebantur illa se dixelli ab longiore saepe de controverso loco disputatione, quae requireretur ad meam locum explicandi rationem tuendam. τα- lea autem disputationes, ipsae quoque contextui carminis subiectae, ita maiorem cuiusque paginae partem occupaS sent, nec fere ita nisi perpaucis carminis versibus ac saepius
non nisi uni in quaque pagina relictus esset locus, quod Flane inelegans, neque ulla ratione legenti gratum fore putabam. Sic igitur potius duxi, carminis contealui nonnisi inrtas Codicum M . Eduionumque lectiones subiicere, addito subinde, quam brevissime res sineret, meo de singulis iudicio. Longiores criticas, quae vulgo di ntur, super locis, de interpolatione vel aliunde suspectis, disputationes Omnes, ob causam supra mihi indicatam, reservandas duxi Commentario. Ad conteatum constituendum mulla, ut disi, mihi adsti runt subsidia, de quibus iam accuratius dicendum, ac priamum quidem de Codicibus HS.Codicum igitur Florentinorum sex collationem, ad Ediationem D. Iriinsit a. 1603 factam, Viro eruditissimo Francisco de Furia debui. Sunt hi, literis a me maius culis designati, Flor. A. chartaceus in 8 Bibliothecae Laurentianae plutei XXIV. n. 31. comprehendens hera et Dies, Theogoniam et Sculum Herculis, scriptus saeor. XVI. Vid. Bandinius Bibl. Laurent. T. u. p. 95. Floa . B. chartaceus in 4 q, plutei XVI. n. 32. praeter multa alia comprehendens Opera et Dies, Theogoniam et
17쪽
Mulum Lyer tia: xcriptus saeculo XIII, atque infer meliores habendus. Vid. Bandin. ibid. p. 142. FIOr. C. chariacetis is 4 q, plutei XX. n. 31. continens Theogoniam et Sculum, scriptus sae-ο XU. Vid. Bandin.
Flor. I. quondam Abbatiae Florentinae, nunc Bibliothecae Laurentianae sub n. 2823, continens Theogoniam, Opera et Dies, et S sum, scriptus εaeculo XIV. Flor. E. chartaceus in 8 plutei X. n. 9 i. comprehendens inter alia Theogoniam, sed quae mutila desinit in v. 705, scriptus saeculo XIV. Vid. Bandin. P. III. p. 429. Flor. F. membranaceus is 4 ' plutei XXXII. no 31. continens S Ium Herculis et Theogoniae fragmentum, quod desinit in v. 577, scriptus saecula XV. Horum Florentinum C. Mue mellitia de Em. Theog. p. 157. eundem esse putat Mediceum, cuius, facta ad Edit. Iunii-
nam a. 15 40, collasio, e dy Omillianis libris deprompta, exstat in Gai ordi Ρoetis Graecis Minor. T. I. p. 197εeqq.: Sed repugnat magna lectionum in Flor. C. es Mediaceo dicto Corice diversitas. Vid. e. g. notatas mihi Varr. Lec t. in -. 55. 108. 150. 158. 273. 288. 336. 370. 384. 398. 405. 454. 482. 499. 593. 595. 601. 605. 669. 697. 703. 72l-723. 748. 763. 764. 795. 827. 847. 98l. 991.).
Aliquanto magis hic Codex, neque tamen in omnibus, conspirat cum memorato mihi Florentino B., mullo autem minus cum Morr. A. B., recteque iam met ellius eum a Florr. E. F., qui e mutilis, diversum esse censuit. His δε CauSis leorsim semper a me nota ae stiri Medicet dicti Codicis Varr. Lectiones. Diqiii od by Cooste
18쪽
Debeo item Viri humanissimi Francisci de Furia singulari in me benevolentiae, quod collationem accepi Codicis Regia Neapolitani, Opera et Bies, Theogoniam et Scutum continentis, factam a Vesro doc O Saluatore Cyrillo ad Gra vianam Edit. a. 1667, cui collationi doleo non additam fuisse descriptionem Codicis. Ceterum illum non magni
Vaticanae Bibliothecae Codicem n. 915., quo te Ore d latus Roma fuerat Paricios, ibi cum Gesneriana ELeontulit mihi Uir Mimius L F. Boissonarius, qui Coricem esse notavit bombycinum, folio parvo, scriptura non b ria, Saeculi forsasse XV .el XV. Ab hoc diversus, Goetilingio collatus, Vaticanus n. 1409, uius item in Varr. Lecti. rationem habui, sicut etiam habui collatorum ab eodem Cori mTaurinensis B. ΙΙΙ. 16. saeculo XVI scripti et Veneti Bibliothecae S. Marci Codd. Gr. n. 464. 4 q, scripti manu semetrii nielinii annis 1316-1320. Vide Iae. Morellum in Wolfii Anal. Lili. III. p. 263.
Qui de Goeulingianis Vaticano et Taurinensi accurate disputavit, metrellius L. II. c. 11. p. 239 seqq. de Veneto L. L. c. l. p. 6 seqq. , idem posteriore capite et Deo plenis- rem nobis notatam aperuit alterius Codicis Veneli, quem a Bibliotheca S. Ioannis et Paulli, ex qua in Marctanam delatus est, Paullinum appellavit. Ex hoc Paullino Codice notatarum passim ab eodem lectionum item ratio a me habita eSt.
Parisini Codae, quorum ad me collasio pervenit, hi sunt: Codex, mihi A., Paris. 255l, chartacens, contineris inter
19쪽
alia Scutum Herculis eι Theogoniam , saeculo XV, ut videtur, exaratus. Conspirant eius lectiones fere cum Aldinis. Codex, mihi B., Paris. 2678, continens inter alia Theogoniam et Mutum Herculis cum Glossis interlinearibus et
quibusdam Scholiis marginalibus, scriptus saeculo I VI. Codet, mihi C., Paris. 2708, saeculo a V scriptus, continens infer alia Theogoniam, cum Glossis passim inter lineas, Coniectisque ad maminem Scholiis, quae ab editis diversa; Mutum Herculis cum similibus Glossis et Soholiis etiam ineritis; Scholia in Theogoniam, quae ab Irainsio Vetera dicuntur: isera et Dies cum similibus Glossis et Scholiis ineditis: Manuelis Moschopuli Scholia in opera et stes: Ioannis Γιaconi Scholis in Theogoniam, Procli Dia- dochi Scholia in opera et Dies. Est hic Codeae G illingio et metetellio Parisinus 1., cuius lectiones iis innotuerant ea collatione, quam missordo fecit docius Vir Gregorius Georgiades Zalucus, natione Graecus, a Gaisfordo edita in Poet. Graec. Minor. T. II. Append. ad Gl. I.
p. IX se Egit de hoc Cod. IIvetetellius L. II. c. 2.
p. 158 seq. c. 6. p. 213 5eqq. Codex, mihi B., Paris. 2763, chariaceus, olim Conertinus, saeculo XV eaaratus, inter alia conlinens Opera et Dies, quibus subiecta Scholis, quam in Edilis breviora; S tum Herculis et Theogoniam. Est hic Codeae, Goeillis-gio et me vellio dictus Poris. 2. , ex quo cum Ruhnkenius
exemplari Hetasiano bonam rariarum lectionum copiam
opposuisset, eam Gai Ordus Lugduni Batavorum a se transscriptam in publicum emisit. Vide Edilion. Gaissor Diqiliaco by Gorale
20쪽
diani Hesiodi Lips. T. I. p. i70. et confer metetellium L. u. c. a. p. 159. c. T. p. 2l9 Seqq. Codex, mihi E., Paris. 2772, bombycinus, olim Guamini
Veronensis, saeculo XV, ut videtur, scriptus, continens
Opera et Dies cum Glossis passim inter lineas ministis coniectisque ad marginem Manuelis Moschintili Scholiis :Sculum Herculis cum Glossis in erlinearibus miniatis et Scholiis marginalibus, quae in multis ab eduis discrepant, praefixo item argumento, ubi quaedam ab editis diversa :Theogoniam cum Glossis interlinearibus et Scholiis brevi ribus, ad calcem reiecta huius poematis evlicatione allegorica sine auctoris Nomine.
Odex, mihi F., Paris. 2776, chartacetis, saeculo XV scriptus, continens isera et Dies cum Glossis hie illic interlinearibus, coniectisque ad marginem Scholiis partim minio, partim atramento scripti3, praefixoque argumento pSculum Herculis cum pauculis Scholiis, item praesao argumento: denique Theogoniam. Codex, mihi G., Paris. 2333, membranaceus, elegantissimis viseolis ornatus, Olim Mediceria, inter alia continens Hesiodi Opera et sies, cum Glossis passim interlinearibus coniectisque ad marginem brevibus Scholiis, praemissis Proeliargumento in Theogoniam eι Poetae Nita; Mulum Rercvlis, praefixo argumento adiunctisque Glossis et Scholiis brevibus: Theogoniam eum Glossis et similibus Scholiis. Subsnem saeculi XV exaratus videtur. Codex, mihi II. Paris. 2834, membranaceus, saeculo XV scriptus, inter alia continens Opera et Dies, Sculum et