장음표시 사용
41쪽
Γαίου δε τοι πρωτον μεν ἐγεινατο ἶσον εαυτηουρανον ραττεροενθ', 7να μιν περὶ παντα καλυπτη,
VARIAE LECTIONES.C. Ceteri SS. et plerique Edd. πυσσαμ m. Scribendum κυσαπιεν recto praecepit Heyn. ad Il. Z. 26, quod κυω prae a 3um, unde εγκυμων. productum v habuit. Recepere igitur iam Dind. et Meili. In vs. 126. Codicum nulla variatio est, nisi quod Flor. A. vitiose 'Iseo . Rehd. 7 v. Sed Pata μέν τοι
orio Elym. p. li8. 50. Γαῖα δε τοι --ου Sehol. ad Pind. Nem. VI. l. ζῶα πρῶτα μὲν ἔγείνατο Origenes t. c. Γαῖα δέ τοι πρῶτον γείνατο Scholia ad Aral. vs. 22. p. 270. deinde D αυτ Orio, ἶσον ἐαυτος Schol. ad Aratum l. e. Adsert tamen ἐαυτῶν scrupulum : quippe apud Hesiodum non nisi unum hoc exemplum exstat compositae pronominis reciproci forma ἔ apud Homerum au- rm nusquam ια-ν vel Misa reperias; et, quod apud eum ἐαυτην Il. E. 162. P.SS . probavit Zenodotus, id divisim seribendum Aristarchus aliique Vetores Grammatici censuerant. Vid. Apollon. Iriscol. de Pron. p. 102. l. de Synt. II. R. p. 140 seq. Schol. ad Il. ll. . et A. 2I . Eustath. p. 103, 22 ἔ p. 1202. 8. atque esse illud Homericae utique in pronominibus rationi convenientius, nemo, opinor, qui subtilem super his Apollonii dispulationem legerit, inficias ibit. An
autem Grammatici, quae Homerico sermoni seriptae crant consuetudinis leges, earumdem ad normam Hesiodea exegerint, nobis non tam exploratum videtur, ac visum est Muel rellio p. 406. Certum est in Hesiodeis multa observari potuisse ab Homericis diversa, nee potuisse aut certo debuisse Hesiodea semper ad Homericam normam Oxigi, quamobrem nequo statim admittendum est, quod
e Grammaticorum de Homericis iudicio collegii Muetaollius, Iσον ἐαυτο aut serrih. i. non potuisse ab Aristarcho, Seleuco, Aristonico, si acceperant traditum, aut eo tempore nondum comparuisse in libris. Quid Aristarchus aliiquo
memorati a Muotrellio Grammatici h. l existimaverint, prorsus ignoramus et parum firmum est omne indo potitum argumentum. Didymus quidem, cuius sententia in Scholiis ad h. l. exstat. ulique Doν ἐαυτα legit, videturque mihi tum Cratetis disputatio in iisdem Sehesiis. tum Zenonis Stoici de h. l. sententia apud Diog. Laert. VIII. 48. satis osten dero, lectum etiam ab iis h. I. pronomen fuisse, quod Doν reserendum ad Terram argueret, quo referri non tam planum aut perspicuum est, si cum Muet rellio suisse in libris statuas Movἀπεντη. vel cum Hermanno in Cens Goetli., item ad Mire 1 offenso, πάντοτε Dev. Nam potest sic Doe Οὐρανὸς alia ratione, magis ad ipsum pertinent , aCeipi , ut dicuntur visae ἐωπι et ἀσπιc πάντοσ' ὲs . Tum pronomen quoque legit certe iam Cornutus, cuius vide explicationem p. 1 II. Attamen etiam mihi suspectum est ἔα- , eum, ut dixi. unum hoc eius formae apud Hesiodum et ex illa aetate exemplum exstet. Ita isque sero est, ut a poeta prosectum putem αυτε Fisos vel αὐτῆ Hσαν. quod a posterioribus ad morem sui temporis immutatum fuerit. vs. 12 . δύναιον περὶ παντα καλύπτεin Origenes. καλυπτη recepimus Oxoriono et Schol. Pind. l. c. Cyrillo adv.
42쪽
VARIAE LEGIONES.Iulian. II. p. II. Theophili Cod. Bodl.
Hesiodeorum Flor. A C. Ven. Vat. Par. C. D. G. pro καλυτ σι. quod ab aliis Codd. oblatum Editiones vulgo occupavit Familiaris est Hesiodo post ἔ,ae subiunetivus. Vid. infra v. 46l. 2. 892. S. M. 107. 'Εργ 46l. 539. 626. vs. 129. o ατα Par. II. Pro θεων χαρ. Origenos l. c. εσα χαρ. Sed cum
Theophilo l. e. θείου Codd. Hesiodi
omnes. Hermannus in Cens. Goetit. --quente Nυμφλέαν, θεβν scriptum fuisse coniicit. Exemplum equidem huius sormae vereor ut apud epi eos exstet: neque tamen dixerim Hermauno sine causa suspeetum suisse hoc loco θεῶν, cum de seminis epicorum sit θεά-.vs. 130. Nυμφά- Flor. F. Vat. Par. A. B. E. F. II. Ald. Iunt. l. 2. Bas. Frob. Nυμψαι is origones. -' σύρεα Neap. Par. A. Ald. μησσήνσα Par. B.
vs. Il. ἡδὲ καὶ , quod habent Ald.
endum duximus. Stephalius II δὲ, incertum quo spiritu. Prima Heinsiana minor ἡ δὲ και. quod temere postea re- ecptum ab aliis. Namque, ut recte animadvertit Muet rellius p. 80 seq. ἡ- δὲ και eum singulari vi dictum est, quemadmodum us. 112, IlI, sis et aptius sic iuuguntur haec cum superioribus, eum hic quoque sermo sit de prole, quam Terra ex se citra nuptias genuit. Consentit Hermannus in Cens. Goetll. Codi eum eerto Rehd. ἡδ . I e ceteris assirmare id non ausim, eum
in mihi saeta collatione ad vulgatum in Edd. ἡ δὲ nihil variationis enotatum
vidcam. τεκμ abest a Par. I. τέκο
exemplo scriptum est ἐφημέρου. Scilicet, eum dictata haec a librariis exinciperentur , eonfundi saepe voeales η et ι debuerunt. vs. 135. οὐρανδ δ' εἰλν. Flor. Ε. τέ- Ωκ. Flor. C. Par. D. Rclid. vs. 134. Κρεῖον ε' omnes Codd. tuentur, excepto, quod Par. B. Κρεῖόν τ'. ilionum autem solae Iuniimo ΚρεAεν In exemplo Nombrilii nimia admota nomini eopula fecit, ut bonus vir redderet Creontem. Firmant vulgatam Plutarchus de Plae. Philos. I. s. p. 880. Origenes t. c. Cyrillus adv. Iulian. II. p. 53. C.Τum etiam aVeterum plerisque. Τitanem hunc memorantibus, nomen Κρεi-ος, vel Κρ ς seribitur, paucis Aristar-ehum secutis, qui . lest Et m. M. P.
43쪽
Iιs, 41 χιιοe, ei iam cum Titan signifiearetur, scriptum voluit. Vide eo. piosius do his disputantem Muotastilium p. 189 seqq.vs. 155. abest a Flor. D. Qiis Belid. Ceterum Satav τε Patas τε eum Origeno et Cyrillo omnes Codd. Hesiodi, neque aliter Edd. omnes usque ad Goelii. qui primus Eri re edidit, in hoe Ditiuorsio Obsecutus. Id temere factum equidem arbitror eum uileiaellio p. 140. Sata, Deu, por exeollentiam sie dicia, numen fuit antiquioris Graeciae, cuius op ad posteros obsoleto cultu minus indo frequens ei iam memoria fuit. Itaque nomen etiam rarius usurpatum eo sincerius priscam formain retinuit, non, ut alia, constante et communi Graecorum cultu per varias tractum Graeciae dialectos, promo divorsis iis diversum factum est: mam ob rem etiam in reserenio sermotiosii ea versu, quod sub Orphei nomine ellat Proclus apud I obeck. in Α-sla h. p. 505, scriptum videmus Satas τε, subi to 'Paιην τε. in quibus au-eior priore nomino tarmam secuius viis deri potest, quam apud Hesiodum in- enerat, aliis raro Deam illam memorantibus, posteriore aulom sequi maluisse
vulgarem seriorum poetarum consuetudinem. Apud IIomerum i l. E 203. Ρatae scriptum voluere Aristarchus et Aristophanes, teste Schol. Von. Λ. ad illum
er . , secundum quos Paλίωτa h. l. contra Dindorsum luilus est Gelliingius, seri-hens retentiorum epirorum essu 'Pείην.
xiiamen 'Passo invenias u . in Cor. 442. 'P.R II. in Ap. sa, ad quae provocans Herm. in Cens. Goetii. etiam lite cum Dindors. 'Passis, itemque Casre seribi iussit; versu autem Th. 45I lectioni
Ρῶα δ υποδμηθιοῦσα praeserendam statuit alteram 'Pas, αδ δμηθι7σα. Cortum est vers. 46 'Ρει , vers. 634 'Pεμυomnium esse Codd. lectionem, quamvisibi 'P. aes . 'ΡΠα pariter ferri possint. At v. s25 Flor. D. 'Pata. Equidem inro dubia non tomero discedendum eonseo ab auctoritato Codicum, neque -- quendum in his constantiam, quam soriasso ne poeiae quidem ipsi sutit seculi. Quod enim uuetrollius in ne- euralissima ceteroquin super his disputations p. 340 seqq. statuit formas Padi et 'Pane consendas esse Homeri proprias suisse, eontra 'P- et Pasis vindi n- das esse Hesiodo ae poetis serioribus, illud vereor ut tam certum sit, ae Viro metissimo videtur. Nam quidni tum Homero. tum Hesiodo licuerit, ut in diversis vocibus, ita subinde etiam in iisdem diversassoqui Dialocios' 'Pε- τε Trine. Gociti Celeri omnes reei ius 'Pείαν τε.vs. 356. Φοιβου Ta Flor. Ε. Τηθῖυἰρ. Flor. D. Par. C. vs. III. τους μετ' ακρότατοe Origenes. Vulgatam firmat Cornutus p 178. apud quem, quod in F d. Gaio ilegitur απλιτατος, eorrigendum est ex ipsius expliecilione et Iodoei Velaret ex inplari p. 159. ὁπλότητoe vitium est Iuniinae 1 , quod inde adoptavit etiam Frob. αγκυλο τι e Flor. E. Par
44쪽
οι Ζοὶ βροντην τ ἔδοσαν, τευξαν τε κεραυνον.
οἱ δ' ἡτοι τα μὰν αλλα θεοις εναλίγκιοι η - ,
deatur in Schol. ad Eurip. Alcest. Pr. ubi de Pherecydis auctoritato traditur: κτεινει 'Απόλλων in τού Βρόντεω, και' Αστεροπεω καὶ Αργεα παπαe. Sed ibi Codd. Florentini duo Στερ rέω, fr-manique h. l. vulgatam Nonnus ad Grig. Naa. sab. II. Eudoeia p. 265. Eustath. p. 1622, 50. nititurque Cyclopis nomen Στερόπης consensu tum Apollodori I .p. 1 et Hygini praes. p. 5. Staver. tum poetarum Graecorum pariter ac Latinorum. Vid. Spauhem. ad Callim. H. in Del. 68. Muci acti. p. 224 seq. Αρπην Med. Vulgalam ' Αργην Omnes mei Codd. tuentur, agnoscitque h. l. formam eam etiam Eustath. p. 906, 44. p. 1528, 36. monens de discrimine ac-eentus in nomine proprio Αργης et ad-leetivo ἀργης. Vide illum etiam p. 1622.50. Itaquo Αργος, quod apud eum exstat p. 157, 4. errorem esso Oscitantis puto librarii, quamvis hoc Cyclopis nomen habeant cliam Athenagoras C. xv. 8.Schol. ad Aeschyli Prom. 35 l. Sehol. ad Euripid. Ale. 5. Hic certe locus cisormae non est, firmantque alteram Callim. n. in Dian. 58. Philostephanus apud Steph. Byzant. v. 'A , vis, Nonnus Dionys. XIV. 60. Pherecydes, Luducia, Nonnus ad Greg. ll. cc. ὀμβριμθυμον Med. Flor. Λ. B. C. E. F. Vat. Par. B. E. F. U. I. Bodl. Iunt. 1.2. Frob. quos secutus est G illingius, probante Her- manno, ita tamen, ut reiecta Goett- litigii etymologia haud sane probanda, το βρῖ vocis radicem esse, νε autem inter o intensivum et s3 euphoniae causa inditum putet . Nobis Muel rellius p. 69. optimo ex Sexto Empir. ad T. Gramm . c. IX. p. 253 et Elym. M. 613. 23. demonstrasse videtur οβριμος veram et antiquam esse formam, itaque ρι inditum recentioribus deberi. Cons. idem Nuelzeli. p. 150 seq.vs. 141. Codd. in principio versus non variant, nisi quod 'εδωκuis Flor. E. Par. B. F. I. Λt Seholiasta Paris. ad Apollon. Rh. I. 750. citat es βρ ντην τε Ζηνὶ δήσαν. cui similem editi in Braubachiano cxemplo varietatem assert luetaeli. p. 410. si βροντὴν Ζ, ΗΥ--. Vulgatam autem tuetur editus in exemplis Stephani, IIoelirlini, Brunckii, firmatque eam imitatio poetae Orphici apud Lobeck. Aglaoph. p. 504. O 2 Ζηνὶ
βροντέω τε ποον τεύξαν τε λαραυνόν. Mihi Zηνι non ineommode versus principio positum videtur. Cons. tamen uvet. zeli. d. l. τευξα, τε Par. A. Ald. τευ- ξαντι Flor. G. κερ-οῖς Par. D. vs. 142. οἱ δ' irroι, quod plane cx-hi boni Flor. C. Vat. Par. B., cum G il lingio secundum egregiam Ilermanni dis-
45쪽
putationem ad II. in Ven. 226. recipiendum duxi pro vulgato OI δέ σοι. De verw, quem pro hoc substitutum voluit crates,vid. infra Commentar. vs. 145. Qui apud Herodianum περὶ μω. λιξ. p. 18, 29 citatur vomus ὁφθαλ- μὸe δὲ IMe εν μεσει Gτωπ , mihi. ut Goeli lingio, videtur ab Hero
diano citatus memoriter. Confusis uv.
45. 145. non, ut Divdorfio placuit, habendus pro genuina versus 143 seriptura, si modo pro μέσω seribatur μέσσα, ut fecit, versu in contextum recepto, Bois. sol adius, vel, ut ipse vulgalao lectioni convenientius proponit, μέσσω ὲνέκειτομετωπω. Verum μούνας δ' ὀψε. omnes
uesiodi codd. quodquo hic post δὲ ingratissimum hiatum facit, Tme, in
v. 145. commodiore loco positum agnoscunt Veterum bene multi. Cons. Iu laeti. p. 4ll. μέσα Flor. C. E. F. Par. c. Rehd. Iunt. l. 2. Frob. Trine. ἐνέκειτο tum Metti . pro vulgato ἐπέκειτο scribendum ille quoque duximus, oblatum a Ven. Med. Flor. A. B. C. D. F. Vat. meo et Goetii. Taur. Par. D. G. II. Iunt. l. 2. αἰέκειτο vitioso Trine. vs. 144. δ σύναμ' ἔσαν ὲπ. Par. C. Trine. Melius ordine inverso Etym. M. p. 544. I. Κυκλωπae δ' ἔσαν σύνομ' επ.pro quibus vitiose Schol. ad Od. I. 106. p. 513 MLh. δ' ἰοῦσαν σύνεμ' ἐπ . In Flor. B. legitur δ' ο σμ' ἐσαν. Ceteri omnes δ' ὀνομ' ἔσαν Oxhtheni et sic Elum. Gud. p. 525. . . el Havniensis liber apud Di Lium ann. ad Elym. n. p. III. ἐπωνυμ- Hesiodi Codd. , quod sciam , Omnes : at ἐπώνυμοι. de quo Guyetus cogitavit, plane exhibet Elym. l. l. c. Vulgatum autem δ' εν-' ἔσαν ὲ--μον recte iam Wolssus animadvertit confirmari locis Homeri Od. n. 54. T. 409. Quamvis enim ibi paulo
diversa sit stra iura, certe lamen industabilitur 3νομ' ὲπώνυμον, nee dubitan
dum , quin bona locutio sit ἔσαν δὲ
κατ' ευσμ' ἐπώνυμον Κυκλωπες , erant eo omine Cyclopes, ut Volteium nomine
venam dixit Horatius. ούνεκ' af αὐτοῖς Elym. M. et Gud. I l. cc. vs. 145. κυκλοτερεις Vat. Iεις. quod maior pars Codicum h. l. exhibet, firmant Apollon. de Adv. p. 55 . 26. Behv. Herodianus l. e. Schol. ad Callim. n. in D. 53. Eustath. p. 1055. 3; 1592.36. Grammaticus Paris. Baslii ad Gregor.
ποις Natalis Comes Myth. IX. 8. aa ἐνέκειτο μετώπω notiori li. Annot. Viringit. p. 1448. Grut. Formam IMe post Hesiodum usurpavit pocla incerius Anth. Pal. cccx L . p. 404. Simile est yης Π. n. 208. ubi vid. Eustath. et Iloyn. Alia exempla πλεονάοντος τού ε habet Apollonius i. c. vs. 146. τ' ἰδὲ Val. ex lolacismo. ἔσαν
46쪽
αλλοι δ' - Γλης τε καὶ ουρανου ἐξεγένοντο τρεις πρυδες μοεγαλοι και οβριμοι, ουκ ὀνομι-ττοὶ, Κοττός τε, Βριαρεως τε, Γύγης θ', υπερήφανα τέκνα.
s. 148. μωγαλοι καὶ ουβριμοι Codd. quod sciam, omnes. Attamen Hesiodeum esse eum IIemanno puto μεγαλοι τε καὶ 'εβριμοι. εμβριμοι Flor. Λ. B. D. E. F. Vat. Par. B. E. F. G. I. Bodl. Ium. l. 2. Frob. et sic cum IIermanno G tilingius. Vide supra ad us. 140. ἡδ' ante Moμα-σὶ antiqua manu correctum ex οὐκ νορι--οι in Flor. B. habetque id etiam Par. B. Versum hunc et sequenlcm inverso ordine exhibent Par. D. Rehd. vs. 149. abest a Par. G. Κοττὸς dieitur Κοπος apud Greg. Naa. Or. III. 3. p. 103. quem sequitur Elias Cretensis p. 582. D. Fortasse alteram formam poeticam habuerunt. Certum quidem est Κorie ira et Κοττος Centimani nomen Cognata esse Origine voeabula. Codd. autem Hesiodi omnes Κστὸς, ut item omnes Βριάρεως τε nulla hic variatione. Sed rὐης, ut Iunt. l. 2. Codd. exhibent Taur. Med. Flor. B. Par. II. traditque Muretus V. L. VI. 15. fie quae . dam optimae notae exemplaria, in quibus sic scriptum esset, vidisse. Variant Codd. etiam apud Apollod. I. init. p. a. nec minus in Latinorum pocla .rum libris, ubi nomen huius Centimani exstat. Vid. Heius. ad Ovid. Am. II. l. 12. nil. ad uorat. II. XVII. 14. Γύης, quod post Lambinum et Scholium prau- stabilius hie visum est Ilermanno in Ep. ad Creuaer. p. 85 et Buli manno in Lexic. I. p. 2II. in contextum reeepit Mett- lingius; sed alteram formam praeclare luitus cst Muetaeli. p. 20 I. citatis Hesiodi Schol. ad h. v. et si I, 659. Io Diacono in Alleg. Athenagora apud LO-beck. Aglaoph. p. 504. Hygino praes. p. I. Palaephalo c. 20. Schol. Flor. et Paris. ad Apoll. Rh. I. 1165. Schol. Platon. p. 552. Bekk. Gregorio Naa. et Elia Cret. ll. G. Eudocia p. 29. 144. Elym. M. p. IG8. Suida . τριτοπ-ορες, Sehol. ad Nicandri Ther. 653. Schol. ad Aesch. Prom. l. e. Quod VV. DD. o nomine Lydiae regis et memorati apud Virgilium Aen. IX. 762. Gystis prioresγllaba producta argumentum Petunt, quo minus hic stare possit Γύγης, id nihili est, cum diserte Choeroboscus in kkcri Ancta. p. 155s ex Herodiano xid. Priscianus L. VI. e. 1 l. P. 257. scr. Γύγης, ζυγου καὶ Γυγητος' ἐπι
λεως τει Λυδίας λέγεται. σπονδειακον ἐστι και ωοσυλλάβως κλβετω. Itaquo Gigantis nomen non st spondiacum, sed priorem correptam habet. vs. 150. ἐπ' Mesis Med. Par. Il. Iuni. l. αίσσαντο Flor. F. Par. II. Iunt. I. s. i5l. απλατοι Flor. A. Ven. Par.
47쪽
mam hie et in aliis Ilesiodi locis unico veram statuit Herm. in Cens. Goetii. At vero forma illa, quam in mullis poetae loeis tutii sunt librarii, eum hica nullo retenta sit, videtur neque adfuisse hic antiqui ius. unde tiee temere nune recipienda in contextum est. αργ.
v. 148 similiter Codd. multi mei et
lus απλητοι. Itaque optio datur inter ἄπλαστοι ei ἄπλατοι, quorum hoc e quidem admittendum non censeo. Cum enim haud dispari vocis a πaλέω reis petendae significatione forma Ionica α - πλητoe saepius apud Hesiodum recurrat,
videtur, ubi quibusdam in locis in forma variatur, Id potius seriorum negligenitae, quam Ilesiodi tribuendum esses inconstantiao. Quin Attici eonstanter Xπλατoe dixerint, dubitandum non est, deelarante id manifestius loco Sophoelis in Trach v. 1095, ubi leo Nemeaeus dieitur ἄπλατον θρεμμα καπροσηγορον. Sed in Epieis, antiquioribus quidem,
forma Ionica απλητος item est, ut constanter relenta suisse videatur. Restat απλαστοι, quod h. l. maior pars Codicum exhibet. Interpretatum illud Scholiastam ἀπροσπέλαστοι seeuli sunt Nombrii ius, Basil. Dasor. Heinsius, alii, reddento maecessae. Graevio placuit mustriae, ut in Soph. Aiaeo v. 256 αἶθ' απλαστας sal. Kπλατρe in Schol. maior. expositum est μεγάλη. Schmidius primus reddidit informes voce a πλάσσω repetita. Vide Indic. Pa oris. Recentiorum similiter v em aeceperunt primum
s itling. qui informes, denique Mueiaeli. p. 5ι. qui prae maynitudine deformes reddidit, hie quidem igitur partim
Graevianam rationem culm vero, tametsi πλα ω Ot πλα ,
inyendi notione apud Hesiodum inveniantur, mihi lamen haud videtur Hesiodeum osso ἄπλαστοι signiscalione ea, quam ei supra momorati xv. DD. tribuerunt. Pariter ab his dissentiens iter- mannus in Cons. Coeill. a πλασσα ductum ἁπλαστοι nihil significare I Mosi aluit nisi nichι eruinter . Equidem illud. ab ea duetum origine, in epico Nihil
notare posse arbitror nisi non manu fetae. Sed nequo causam video, cur a πλάσσω vox repetatur, posthabita Seholiastae, secutorumque eum antiquiorum interpretum ratione. Nam quidni sil απλαστος contractum ex ἀπελα'oe' Non utar Hesychiano πλαστὰ προσπελα ris,
cum pro eo Photii Lexicon habeat πλα τὰ, προσπελα ra et sic in ipso Hesychio
restituendum esse suadeat vocabulorum
Ordo, neque provocabo ad Sophoeloum in Aiaeo l. c. αἶν απλαστος et Scholia ad eum minora ne Demetrii Trielinii ἀπελαστee exponentia , cum sit ibi quoquo alia lectio απλατος , sed confirmabo syncopen simili apud Aesch. Prom. 22. χάλυβse, Οὐη φυλάξασθαι ri χρη ' Ανήμεροι γὰρ, αυδὸ πρόσπλαστοι ξενσις, ubi lectio πν σπλαστοι a Scholiasta item
exponitur προσπελαστοι , nec , quod sciam, a quoquam sollicitata est, et videtur utique eo, quo Seholiasia voluit, neeipi sonsu debere, eum paulo aute v.
l8. do alio item inhospitali populo di-
48쪽
pro προσπελαζον , προσεπέλα , non temere, ut videtur, censuerunt Grammatici.
A. D. C. F. Vat. Par. D. E. n. Frob. I . ιαπλ. Flor. D. Par. C. Trinc. ἀπλα-τoe maior pars Coclieum; sed απλα roe Flor. D. Par. C. απλητoe, quia in C . regio Par. ab se inventum ait nuhn h. ad Il. in Cer. 85 in meorum nullo repperi. Sed sunt salis clara eius lectionis indietain aliis codd. Nam B l. ἁπλητοι, Flor. E. Par. I. ἄπλετoe, Par. F. απλιτος siei. απλητος autem claro exhibent Iunt. 1. et 2, ad quam eum nulla enotata sit Medicet Cod. apud Gaissordium varietas, ideri potest etiam hie Codex eam offerro lectionem. Certe mihi quoque constantiae causa scribendum hic απλετος visum est
eum Volso et M uetetellio p. II. ui h. l. e ἁπλi Toe dicatur, quo sensu M. 250. Γοργονες ἄπλουτοι. Forma altera in maiori codicum parte non dubito quin
prosecta sit a seriorum usu, quemadmodum etiam in Herodotum muli an formae invectae sunt non Ionicae.
vs. 154. εσσοι-Par. F. Mueuellius p. 95. legendum proponii τόσσοι : sed Codd. neque id, neque aliud quid iis
h. versu et seq. osterunt, quo saeilior et plauior constructio sat loei, de quo vid. infra Commentarius. vs. 15I. παντρ' . sic eadem manu
Flor. C. ἀπεκρυπτασκa Par. C.; αποκρύπτεσκa Flor .C. Ceteri omnes vulgatam agnoscunt. Simplex κρυπτασκε exstat apud
Homerum Il. Θ. 2I2. G--a SS. lanium non omnes et hinc Ald. Das. Iuni. 1.2. Trine. Steph. Commol. Ite ins . Uinieri. nobi ns. sed iam risor reponendum vidit Aia xvi, recepitque hoe Graevius et sic, eorrigentem Volsum secuti, reposueruiat Caid. Boisson. Dind. Coeli l. avis σκευ ha
het Flor. Λ. Simile est muεσκευ apud Apolloti. Bhod. III. 2 4. Mira quadam
ratiouo G tilingius, quamvis recepta altera leetione, aisiae a ad Hesiodi posse referri censuit Dorismos. Certum est, ut huius laudari raseraea, non τAησκa in fragm. apud Elym. M. p. 21. 26. vs. 158. ἐπιτερπετο, quod dedimus, exhibent Med. Val. Par. E. Iunt. 1. 2. ἀτερπετο Par. c. ἐπερτετσe Fργων eorrupte Elγm. Gud. p. 51 . 40. Par. C. Ald. ἐντοe Froh. στοαχmτο, ut scripsimus, habeni Med. Flor. C. D. Par. G. n. Rehil. lunt. l. 2. Celeri omnes στοναχmτo. Alierum
49쪽
τευξε μέγα δρέπανον, καὶ επεφραδε παιαὶ φuοισιν. εἶπε δε θαρσυνουσα, φίλον τετιημενη ἡτορ Παδερ εμοὶ καὶ πατρὸς ατασθαλου, αι κ' εθέλητε
praeterendum duximus, quod infra v. 858. στενάχι omnes scripti habent et v. 843. επεισμάχιζε maior pars Codicum. Celerum proba censenda est utraque forma. Namque, ut recto doeuit Buti mann. Lexit. T. I. p. 215. a - αχη ductum esse σμαχι . sic non minus vere MuelZeli. p. 56. . - άχω, Wrοαχη prodire posse censuit στεναχίζω. vs. 160. σπεινομενη omnes C d. , nullus, quod Seleuco placuit, ἄχνυμεν'. δολίην τε Par. B. Scribendum Goelii in-gius suggerit δολιήν τε κακην τ' ἰ. π.ἐπεφράσατο. Flor. A. D. Val. Par. C.
Trinc. ἀπεφράσατο Bodl. ἔφράσσατο scribendum ait Goeti lingius, quod Hesiodus non admisit Atticas correptiones, qua de ro nos videre iubet Hormannum in Orphicis p. 756. Sed Ilermannus, postquam docuerat eorreptiones huiu modi, quoties vitari posscnt, ab antiquis magna cura declinatas fuisse, tamen ipse latetur, in horum carminibus pauca quaedam Parum exempla inveniri, do quibus dubium sit, ipsorumno negligentiae, an Criticorum malae sedu. litati debeantur, atque, Hesiodus, inquit, in Theogonia v. 160. ieeundum in ἐπεφράσσατο et v. 652 primam in Ω ρυοe eorri. Duil. Itaque Ilermannus ibi non, ut in aliis Iosiodi locis, quos deinde citat, correeli
onem tentat. Pulo equidem veram esse Hermanni doctrinam super illa veterum poetarum cura; sed tamen hos ei non tam religiose addiclos luisse, ut eam nunquam neglexerint; rerte nobis, ubi neglecta appareat, non continuo recurrendum esse ad correctionem. Ille quidem in ἐπεφράσσατο minime otiosa est praepositio. vs. 161. ποιησασθαι Par. G. Rehd. ἐποίησατο Taur.
Alu. Dind. lori Seripti et Mili πατέρος
M 83nlaxis et scillentia postulant. Facito autem a librariis sibi dictata scribentibus γ et κ eonfundi lintuerunt, cuius rei inplum pxstat etiam infra v. 17'. s. 166. γαρ abest ah Iuni. l.
50쪽
'ste φατο τους δ' αρα παντας ἔλεν δέος, οὐδε τις -των
εργον, ἐπεὶ πατρός γε δυσωνυμου ρυκ ἀλεγίζω
D. E. ct in margine C. Taur. Vat. Goelli. in margine, Par. C. D. F. G. I. Bodl. R. S. Re . pro quo ita τε λεαροι o legendum suspicabatur Meynius. Sed sormam λοχεola, quam eum Scholiis ad h. l. exhibent Flor. A. D. C. F. Neap. Par. Λ. ct post Aldum serme Edd. salis confirmant citati a Muetrollio p. 20ι. Ne ihodius Grammaticus Byzantinus in Elym. l. p. 59. 43. alius Grammaticus ibid. p. 742. 5 l. quique analogiam illustrantorio p. 148. 13. aeq. Elym. Gud. p. 520. 566. Elym. M. p. 130. 49. seq. 509. 4 . 656. 2 . Schol. A. ad Il. U. 160. Eustath. p. l682. 36. 1295. ι . s q. παῖς π ωρέφατο Flor. A. δρεφατο Flor. I . item Par. E. sed in margine ἐδεξατο. quod Medicet quoquo margini adteriplum est et rce plum in Iunt. 1.2.