장음표시 사용
411쪽
dicatur, Aethiopes Orientis populi intelligendi, ita ut propius ad veri similitudinem accessorint, qui Cissios seu Susianos, vel Assyrios, quam qui Aegyptios interpretati sunt. Cons. IIVn. ad Apollod. III. XII. 4. et ad Aen. I. 751. in Εxc. Orienti quoque vindicandus alter Aurorae filius Emathion, cui nomen adeo ab hac origine factum. Namque est ab ημαρ, ατος, cum sit eadem 'Ημερα atque 'Hως. Εum Apollod. II. V. 11. S 10. 11. mosum in Arabia tradit ab Hercule, illuc post lustratam Asiam v niente, quod item probabilius aliorum ti aditione, caesum feronto in Aethiopia ad Nilum Emathionem. Vid. Diod. sic. Iv. 27. Schol. ad Pindar. Ol. II. 148. Certo autem non, quod vult Schol. ad h. l. , ab hoc Emathione dicta Emathia. Locum hunc respiciens, Ε tym. M. p. 425. 50. 'Hμαθί-υae Ηουe κ A' 'Hσίοδον.vv. 988-991. Ex Aurora et Cephalo Phaethon , quum virum iuvenem Venus rapuit, inque templorum adyta receptum δαύριονα διον, Deum in serioris ordinis, socii. C phali non meminit Homerus, quamvis Procrin memorans Od. A. 320. Sed adamatum ac raptum ab Aurora Ceph
tum celebrant etiam Apollod. I. IX. 4. Ovid. VII. Μ. 701Mqq. Her. Epp. IV. 93 seqq. XV. 87 seq. Hygin. f. 189. Anton. Lib. I. 41. ubi, quemadmodum apud Pausan. I. III. I., dicitur 'Illώρα, quae hic 'Hως) facilemquo hic mythus explicationem habet, cum passim a laudatis auctoribus venator Cephalus dicatur. Tributum autem hic et
alibi Cephali ot Aurorae filio nomen, eωθαι, suit inter appellationes Solis. Vid. Hom. Il. A. 734. Od. Ε. 479. A.
6. T. 441. X. 388. dicique mythico sermone potuit, ut e Nocte Dies seupra v. 124.), ita ex Aurora Sol natus. Sic autem, cum e Variis unius Dei appellationibus paullatim Diqisti Corale
412쪽
diversae exstiterint personae, ut Hyperionem diversum videmus factum a Sole supra v. 371. 374.), non est, quod miremur, diversum etiam habitum esse a Solo Phaethontem, quo nomine memoratur item celeberrimus Solis ex Clymena filius etiam in Hesiodi fragmento apud Schol. Ambros. ad Od. A. 325. At vero, cum alius mythus natum ex Aurora Phaethontem serret, alius amatum raptumque ab Aurora Cephalum, potuit sic Hesiodus, sive primus, seu post alios, Phaethontem Aurorae filium ex Cephalo sacere. Phaethontem equum cum altero Lampo Aurorae currui iungit Homerus Od. V. 245 seqq. Apud Eratosthenem autem c. 43. Phaethon dictus fertur unus de planetis, ut apud Hygin. P. A. II. 42. Cephali sit Aurorae filius idem est Hesperus. At Hesiodus quidem v v. 98 99 I. talem sibi Phaethontem non informavit, sed sormosum iuvenem a Venere raptum, ipsique templorum factum
συνναον. Contulit iam Hemius ad Apollod. III. XIV. 3. locos Homeri Ιl. B. 547. Pindari Pyth. II. 31., in quibus simile quid de Erechtheo et Cinyra refertur. Cons. et do Virbio Virgil. Aen. VII. 733 seqq. Traditae autem hic de Phaethonte fabulae Cypriam originem indicare mihi videntur Apollod. d. l. Phileas apud Elym. M. v. 'Mος et Schol. ad h. l. , quamvis Plinio XXXVI. 4. S 7. dicantur etiam Samothracum religione iuncti fuisse Venus, Phaethon,
Scripsit Pausanias I. III. 1. Κέφαλον, ον καλλαττον γε νηλενον φασιν υπo 'Hμερας αρπασθῆναι και οἱ παιδα γενέσθαι Φοώθοντα, και φυλακα ἔλοιησε του ναου. Ταυτα ιαλ-λοι τε καὶ Nσιοδος Πρηκεν εν επεσιν τοῖς εἰς τας γυνακας. Itaque illis aliis debetur mentio 'Hμάρας pro 'Hους et pulcritudinis laus Cephalo tributa; fortasse etiam, quod φυλακα του ναου sibi fecisse dicitur 'Hμέρα Cephalum, non Venus Phaethontem, nisi dixeris, vel librarios ibi turbasse,
413쪽
vel negligentius usum Pausaniam Hesiodi testimonio, cum
non esset ab eius lectione Tecens, unde errare etiam Potu
rit in citatione Carminis. Certe ad hunc locum potius, ubi nati e Deabus et Viris mortalibus memorantur, quam ad Carmen de Mulieribus, pertinuisse haec de nato ex Aurora et Cephalo Phaethonte censenda sunt. Cons. Μ uelaeli. p. 506 Sm.
v v. 992-1002. E Medea, Aeetao filia, Solis nepti v. 958Seqq. , et Iasone Medeus, quem Chiron educavit. Huius occasione genealogiae memoratur obiter magni, sed importuni regis, Peliae, superbia, iussuque eius suscepta Mgnautarum expeditio, qua factum, ut Medea in Graeciam abduceretur. Uberius actum de expeditione illa fuisse in Catalogis, complura arguunt servata inde fragmenta. Apud Homerum Medeae, quod mireris, mentio nulla exstat, quamvis invitante νεκυίας argumento, nisi ille quoque --
mortalem Medeam credidit cum Hesiodo Cons. supra v. 965 seqq. , ut crediderunt otiam Pindarus P. IV. 18., ΑΙ- cman, teste Scholiasta ad eum Pindari locum et Musaeus, teste Scholiasta ad Euripidis Medeam v. s. Navis quidem Argus et Iasonis meminit Homerus Od. M. 69.; huius otiam Il. II. 469 seq.; Peliae quoque, sed sine Contumelia, Od. A. 253. 255 seq. Quod hic v. 993. Deorum consilio abducta Medea, quodque ex eius cum Iasone nuptiis nato filio Modeo perfecta Iovis voluntas dicitur v. 1002., nescio, an indicet, tum ignota Hesiodo fuisse, quae super Iasonis in Medeam perfidia posteri prodiderunt, tum ab ipso clarum inprimis habitum esse illum Iasonis et Medeae filium
Medeum, de quo tamen ceteri auctores tacent, tametsi
multi Modum Medeao filium agnoscunt, sed ex Aegeo, Post Iasonis perfidiam, ab illa susceptum, qui cum matre deinde Colchos ot Asiam repetiverit, ibique domitam ab se gen-
414쪽
tem Medos vocaverit. Vid. Apollod. I. IX. 28. exti'. Diod. Sic. IV. 55 seqq. Hygin. f. 27. ibique o. DD. Iustinus XLII. 2. , ubi ost duntaxat serma nominis, Hesiodeam P serens, Medius. Illa autem de Medo sabula nata demum milii videtur, quo tempore Graecis magis innotescere iam Medi coeperant, quod aetate Hesiodi multo est recentius. Itaque ille Medeum aliam ab causam clarum habuit, fortasse ob multarum in illo artium peritiam, quo duxerit eum tum matris exemplum, tum magistri institutio Chironis. Cons. I l. Δ. 219. Od. A. 831. Orpheus Argou. 383
nad ot CPoni silius dicitur etiam Pindaro Pylli. III. I. IX. 50. et Apollonio Rh. I. 554. , quoin vido etiam II. I 231 seqq. Habitasse eum in monte Pelio disertius traditur in fragm. Hesiodi apud Schol. Pindari ad Nem. III. 92. Cons. Homerus Il. Id. 143 sm. Eurip. Iph. in A. v. 695. Εd.
Matth. Institutos a Chirone heroes recensens, Xenophon de Ven. pr. Medei non meminit, sed neque Iasonis, de quo tamen ex aliorum testimoniis constat.
Medeam ab Hesiodo immortalem habitam huius, ut videtur, loci cum versibus supra 965 seqq. collati argumento rostri Solioliastes Pindari ad Pytii. IV. 18., consentiente Athenagora Legat. p. 14. , ubi S. Ρetiti, Varr. Lecti. III. c. 3. pro 'Hσἱοδος legentis Καδουσιος, emendatione nihil indigemus.
v v. 1003-1007. Nereidum proles. Ex Psamatho supra v. 260.) et Aeaco Phocus; ex Thetide supra v. 244.ὶ ut Peleo sΑoaci L) Achilles. Itaque Aeginetarum maxime et
Aeacidarum mythis celebrata fuere Nereidum cum horoibus connubia, quibus originem dedisse mythis potest susceptus Aeaco ex puella mari advecta filius, Pelei cum Argonautis navigatio, Achillis varia per mare itinera, venientis dein Diuiti su by Coos e
415쪽
ceps Scyrum, Lesbum, Τ iam. Certe, cum simili de causa Theseus, Aegeo Patre natus, mythico sermone dictus sit
Neptuni filius, potuit etiam Achilles, quamvis Polymela, Actoris Myrmidonum regis filia Fid. Eustath. ad Il. p. 321.4. , aliave matre natus, Τhetidis Nerelidis filius perhiberi, cupide arripientibus mythum hunc poetis. Pindarus Nom. V. 12. 'ta δὲ Κρονου καὶ Ζηνὸς ἡρωας aiax τρας φυτευθεν- τας Καὶ ατο χρυσέων Nηρεί3ων Κιακάδας εγεραρεν. Mem ratur ibidem v. 22 seqq. βία Φωκου κρέοντος 'Ο ταρ θεου,
ον Ψαυιαθεια Dκτ' ἐπὶ ρηγιώνι πωτου. Congressum cum Nereido invita formamquo ideo mutante Aoacum Apollod rus tradit III. XII. 6. S 12., dissentiente Arnobio IV. p. 145. Dictus Phocus hinc tu, enis Nereius Ovidio VII. M. 685. Interfecerunt eum Poleus et Telamon Aeacidae ex Eucisside, Chimnis filia. Vid. Ovid. XI. M. 380 seq. 397 seqq. Pausan. II. 29. Anton. Lib. f. 38. Phoci rorumque eius nulla sit apud Homerum mentio, Ρesei, Thetidis et Achillis frequentissima. Vide e multis locis Il. D. 59 seqq., ubi Iuno datam ab se Peleo coniugem Thotin dicit, omnibus Diis illas
nuptias celebrantibus. Harum autem nuptiarum uberior etiam mentio facta suerat ab Hesiodo in Catalogis, non sine uberiore etiam Pelei rerum et generis mentione. Cons.
Accius apud Gellium III. 11. Τget g. ad Lycopii r. in P legom. et ad v. 178. Achillem ρη 1νορα, θυμιολεοντα dixit etiam Hom. Il. II. 228.
v v. 1008-1010. Ε Venere et Anchisa natus in Idaemoniis vertice Aeneas. Consentit Homerus Il. B. 819 seqq. , tradens insuper Il. E. 313., silium hunc Anchisae βουκολέοντι Peperisse Venerem. Congressa etiam in monte Ida Venus cum Anchisa in huius stabulo traditur II. in Von. 75 seqq. Dedisse autem videtur Aeneae pulcritudo ortum mytho, tot deinde sabularum sonii. Memorat Apollodorus Diuiti oti by Coosl
416쪽
ΙΙΙ. XII. 2. exu. alterum Vonoris et Anchisae filium δευρον, sive, ut Ilonius ibi legendum coniicit, Λυρνον.
et Vlysse Agrius et Latinus, Tyrrhenorum reges. Ignoravit hos Homerus, quamvis multus in praedicando Circes in VIyssum amore. Alii sero Telegonum Circes et Vly sis filium celebrarunt, sive solum, seu cum aliis, in qu rum nominibus variant. Vid. o. DD. ad Hygin. f. 125.
Sed et Hesiodi Codd. h. l. quidam post Agrium et Latinum versu memoratum exhibent Telegonum, qua de revid. Varr. Lecti.
tione declaratur, hos Italiae ad mare Inserum populos iam Hesiodi aetate aliquatenus Graecis innotuisse. Agrii, qui Rex ibi fuerit, nomon, alibi non exstans, reserendum Videtur ad se s horum populorum mores, ut fuisse videtur similem ob causam dictus etiam Agrius Centaurorum unus
et item unus de Gigantibus, nisi sorte quis suspicetur, Agrium hic dici regem, qui apud Ovidium et alios in Latinorum regum recensu Acrota vel Agrippa dicitur. Ἀρ- 1νοὶ praedones memorantur Hom. H. in Baccli. 8., sed hi quidem dubium, an Itali. Vid. Heyn. ad Apollod. III. III. 3. Hic de Tyrrhenis cogitandum esse Italis, manifesto satis ex adiectis liquet. Tyrrheniam autem dictam antiquitus omnem Occidenti obversam Italiam, auctor est Dionys. Halic. I. p. 20. Erat illuc e Graecia navigantibus iter praeter Siciliam aliasque insulas. Itaque non inepte dicuntur sv. 10 14 seq.) Tyrrheni habitare H ῶν kράων. Nec sortasse salis tum sciebant, essetne ipsa Italia insula necne. Nῆσοι ἱεραὶ variis de causis dici potuerunt, vel ob morum ibi domicilia aut pascua sui fuisse seruntur Solis in Sicilia), vel simpliciter, quod essent magnae. Cons. Ιl. B. 626.
417쪽
Uersus 1011 - 1013, ut Hesiodi, citat Schol. Apollon. Rh. ad III. 120. . ubi item est, ut in Codd. SS. Omnibus, Αγριον ηδε δεα ενον, pro quo Goeti lingius h. l. restitutum voluit Γραικον τ' ἡδε Λατινον, ob haec Laurentii Lydi de Mens. I.
4. p. 7. τοσουτον Ουν επιξενωθεντων της 'Iταλίας, ωσπερ
εδεἱχθη, Λατινους μεν τοὐς επιχωρια ντας, Γραικους δε
Λατινον ζ quibus verbis adiectum fuerit in margine εν --ταλογοις' Κουρη δ' εν μιεγαροισιν αγαυου Δευκαλίωνος Παν- δωρη Δίι πατρι θεων σηριαντορι παντων, Mιχ μισ' εν φιλοτητι, τίλω Γραικον μιενεχαρμιγ'. Equidem Puto memoria lapsum Lydum, qui Latinum et Graecum fratres secundum Hesiodum habuerit, Versus autem tam 1013 in . . quam illos de Pandora, addidisse alium, qui, lectis illis Lydi, inquisi- vorat in Hesiodea de Latino et Graeco testimonia; tum certum duntaxat habeo, ista Lydi nihil movere uos debere, ut 'Aγριον, quem et Eustathius agnoscit, locum cedere hic
Solem ' πριονειν ab Hesiodo dictum reseri, vorsum hi 101 1 respiciens, Elym. M. p. 779 pr. Ad v. 1013 in Parisini B. margine scriptum oυτως λεγειο Σθβιος εν ῆ, Αἰνέαδος sic). Rrespicit Servii locum ad Aen. VII. 47. , ubi ille Circes et Vlyssis filium dici ait ab Hesiodo Latinum, quod repetens ad Aen. XII. 164. traditum illud ait ab H iodo in ἀσπιδοποισα. Corruptum e selibri indicium apparet; quid restituendum sit, non item. Versum 1015 respexisse vidcri potest Schol. Apollon. Rh. ad III. 311 seqq. scribetis: τἰ1μ δε Κ-κην ἡ 'Aπολλώ
418쪽
λήγει, - ἁρασγὸς ην 'Hσίοδος. Tyrrhenorum meminisse Hesiodum tradit etiam Eratosthenes apud Strabonem I. p. 23. vv. 10 16 sm. Ex Calypsone oceanina supra v. 359. et Tysse Nausithous et Nausino . Liquet nomina pertinere ad proprium Tyrrheni maris accolis studium rei navalis. Namque, ut Circes, ita Calypsus insulam in eo mari suisse, multa credere nos iubent. Vide Apollodori
fragm. Ed. II n. p. 421. Plinius III. c. I 0. S 15. Prolem
Homerus ex Vlysse et Calypsone nullam memorat. Apud Hyginum f. 125. memoratur Vlymis et Circes filius Natis hOus, corrupto nomine, quod Micyllus correxit Nati-
v v. 1018-1021. Absoluto carmine de natis e marum cum viris mortalibus congressu heroibus, transit poeta ad memorandum γυναι-ν φυλον s. ad καταλυους γυναικων, in quibus equidem primum locum tributum fuisse puto Pandorae, non quia movet me, quod Ιriarte Catal. Matri t. p. 26. in Codice Octavo, continente Theogoniam, Lascaris manu scriptam, post v. 1021. adiungi tradit quatuor versus hexametros supra in Lydi loco memorat in , quorum primum adponit hiano: κουρη δ εν μεγαροισιν αγαυου Δευκα- διωνος nam neque Catalogus tuitium ducere potuit a κουρηδ' et est, ut cum Mue tetullio P. 509. confictos recentius hos versus habeamus), sed quod ex Prometheo et Pandoragonitum Deucalionem ab Hoesiodo tradi εν πρωτω καταλογων
diserte dicit Milol. Apollonii Rh. ad III. 1086., quodque
419쪽
O MENTARIVS. rei naturae congruum erat, ut φυλου γυνακών mentionis
initium fieret ab illa, εξ ἡe γένος ἐστὶ γυνήκων θηλυτερα
supra v. 590.3. Ρ latis apud Lydum versibus, si vel maxime Hesiodei censeantur, locus demum esse potuit Post Deucalionem memoratum, cuius tum fortasse filia habenda mater illa Πρακου, Pandora. v v. 1020 se l. Goetilingius apparere dicit a Poeta aliquo additos esse, qui transitum pararet ad Catalogum heminarum. Id quomodo appareat, non video. Nam quidni poeta ipse sic transitum paraverit 7 Diuili od by Corale
420쪽
Franckius. ad Call. . Franctius ad call. ω 52.
a ετὰ 'Hσίοδ . Adptilare, adponere pro appellare, apponere et huiusmodi alia perperam saepius in contextum irrepserunt.