Hesiodi Theogonia librorum mss. et veterum lectionibus commentarioque instr uxit David Iacobus Van Lennep

401쪽

COMMENTARI S

cusasse, quod in eius templo vom illa cum Theseo habui sui. Itaque ἐτν, Aetinuit, illam Diana, scilicet mortem inserendo: detinuit autem sic in Bacchi gratiam, ac fortasse ibi quaerendus scans mythi, quo retenta illic serebatur, ut Bacchi coniux esset. Cons. Sabinus Ep. II. 51 seq. Apud

Homerum quidem d. l. non, ut coniux Dionysi, sed lutei demortuas prodit heiminas. Facit etiam Aratus v. 72. eius. ut mortuae, mentionem, fueruntque omnino multae aCvariae de morbo ac morte eius traditiones, quibusdam adeo

mortuam eam Post coniugium cum Baccho serentibus Fid. Plutarch. l. c. Pausan. II. 23. ex Pherecyde. Schol. ad Od. A. 320. et Eustath. p. 1688. 48.), quamvis vulgo magis Hesiodeam v. 949. traditionem secuti sint de facta in Bacchi

gratiam immortali Ariadna. Vid. ovid. ΙΙΙ. F. 510 seqq. Properi. III. XV. 7. ibique Broukh. Hygin. s. 224. ibique VV. DD. Videtur autem Hesiodus ita tradidisse, quod iam

tum celebrarentur in honorem Ariadnae sesta, quale cel bratum apud Oenionas Locrenses fuisse, quo die fluctibus ad eos dolatum Hesiodi cadaver, Auctor perhibet Cortaminis Homeri et Hesiodi. Sed sacris cultam etiam a Cypriis ut Noxiis Ariadnam ex Plutarcho I. c. discas; illaque, Seu COI Otia eius, quod tu coelo luceret, dicta, ut videtur,

'Aρίδηλα Crotensibus, quae glossa est Hesychii. - Bacchiot Ariadnae sit ios, quos memorant Schol. Apollonii IIli. ad III. 996. et alii, ignorasse Hesiodus videtur. Versu 947. dicitur χρυσο κομη ς Dionysus et Ariadna. Scilicet flava coma pulcrior habebatur. Ita tuo et Amor χρυσοκομιας dicitur apud Euripidem Iph. in Aul. v. 538. Miratiotioni igitur facit, quod Hom. I . in Baccli.

v. 4. 5. liuius Dei ἔθειρα κυανεαι memorantur. Passim autem Bacchus a coma praedicatur. Sic ευρυχαταν dixit

Pindarus Isthm. VII. 4 seq. Cons. Broukh. ad Tib. I. IV. 3.

402쪽

v. 949. α θανατον και αγήρω θῆκε i. c. participem fecit divinitatis, cuius est naturae proprium non modo, ut immortalis, sed etiam ut senectutis expers sit. Cons. infra v. 955. I l. B. 447. O. 539. P. 444. Od. E. 136. 218. II. in Cer. 242. , unde, secundum Heraclidem p. 448 seq., sabula de pocula Diis ministrante Hebe. v. 950-955. Hercules, post exantlatos labores in Olympum inter immortales receptus, uxorem ibi duxit Heben. Retulit etiam Hom. Od. A. 601 seq. hunc mythum, quo vix vliud quidquam significatur, quam Herculem cum divinitate etiam in perpetuum ἡβην, iuventutem, esse ad Ptum. Fuere autem, qui insuper natos ex Hercule et Hube liberos memorarent. Vid. Apollod. ΙΙ. VII. I. extr. De relato in Deorum numerum divinisque honoribus

cullo Hercule nonnulla lectu digna liabet Diod. Sic. IV. 39., ubi videndus etiam Wesseling. v. 952 legitur etiam Od. A. 603. Vt hic v. 954. ολβιος Hercules, ita apud Pindarum Isthm. IV. 99. dici tui

καMιπτον ολβον αμφεπων. Vers. 954 seq. construe cum H nio ος ανυσπας μίγα ἔργον νάει εν αθανίσοισιν. G oti lingi um, Construentem ανυσσας μεγα εργον εν ad ατρισι, v cte reprehendit Hermannus in Censura, animadvertens, ineptum esse ναει, nisi adiiciatur habitationis locus.

v v. 956-962. Solis progenies. Ex Sole et Perseide Oceani filia supra v. 365.ὶ Circe et Aeetes v. 956 seq.). Consontit Homerus Od. Κ. 136 seqq. . nisi quod ei Solis coniux non ΓIερ 1μ, scd sΠερση dicitur, in quo Homerum secutus ost Apollo . Rhod. IV. 59. 'Hελιον ακαμασα in- fessum tetimu) dici videas oliam Il. Σ. 239. Vt Oceaninam Soli coniugem darent, voluisso hoc potest, quod ΠΑ-

403쪽

vigan tibiis, ut manu Orivi Sol e mari, ita vesperi in illud se Decipere videtur. Dicebatur autem Voleribus Oceanus iam ad Oriculum , quam ad Occidentem, maris pars remo lior. Itaque Mimnermus apud Strabonem I. p. 47. memorat Αἰήταο πολιν , τόθι τ' ωκάος ἡ διοιο 'Aκτινες χρυσέωκεἱατα εν θαλαμιω 's1κεανοῖ παρα χείλεσ', vis φχετο 'Iησων. Atquo itinc facile intelligitur, quomodo dictus sit Aeetes Solis ex Oceanina silius, eiusque coniux Iduta sv. 959. item Oceani filia. Nequo dispar ratio in Circe, Si quidem Aeaea et ipsa et insula, in qua degebat, Homei aDd. I. 32. A. 70. dicta fuerit ab Aea, Colchorum urbe, seu regione. Sed dissicultatem Circe facit, in illa Hosperii

maris insula dogens: Diade suere, qui duas Circas commini-werentur, alteram Colchicam, alteram Hesperiam iVid. Schol. ad Apollon. Rhod. II. 399. III. 311.), quod tamen manifesto refragatur Homeri atque Hesiodi sententiae, qu rum uterque cognitam Vlyssi Circen Aeetae Colchorum regis sororem sacit sinfra 1011 seqq. Od. Κ. 13T.). Itaque alii varias causas commetili sunt, cur Circe Colchos suos reliquerit. Vid. Diod. Sic. IV. 45. Val. Flacc. VII. 120. 217Νuqq. Eam pallus curru devectam in mare Hesperium tradit Apollon. Rhod. III. 309., non Hesiodum ille in ea re, quod I. H. VOssio visum sEpp. Mythol. XV. T. II. P. 327.),Md in hoc secutus, quod Circen incolam maris Tyrrheni insulae facit. Vid. in sua 1015 seq. Sic enim accipienda verba Scholiasiae ad Apollon. Rh. l. c. Sed fortasse Cit con Hosperiam et hinc Solis filiam dictam Poetae γενεαλο-

γουντες earn Ob causam etiam Aeetae sororem et sic Origine Colchicam finxerunt, praesertim, quod iisdem, quibus Medea, artibus excelleret. Certum quidem est, etiam Hesperias Solis filias agnovisso Votores. Sic Lampetien et Phaethusam , patris Solis boves in insula maris Hosperii Trinacria pascentes, memorat Homerus Od. M. 131 seq.; siCDiqiliros by Corale

404쪽

ad Eridanum Ob casum Phaethontis lugentes Heliados Apollon. R laod. IV. 603. et alii: noveruntqiac Vetores haud dubie Solis utramque domum, quam dicit Ovidius Her. Ep. IX. 16., itaque etiam Hesperiam, sive Occidentalem, ut ad illam Oceani partem Solis praedia, stabula, armonia. Vid. Apollod. I. UI. 2. ibique Heyu. , a quo minus, quam Vi deri vult, dissentit I. H. Vossius Epp. Myth. XIX. Τ. II. p. 155. ipse fassus p. 160. , Nonnum Dionys. XII. 1 seqq.

in describenda Solis regia Hesperia antiquiores secutum EMO. Pro Persa, seu Perseido, Aeetae matrem Antiopon facit Εumelus apud TZet g. ad Lycoph P. V. 175., Varia admisceris; matrem Circes Asteropen Pseud ,-Orpheus Argon. 1222.; Dionysius Milosius Cimos et Medeae patrem Aeeten, matrem Hecaten Perseidem, Sophocles Neaeram, uuam Neriudum,

teste Schol. Apollon. Rhodii ad III. 200. 242. Aeetae et Circes sororem Pasiphaen, Solis filiam, quam Apollodorus habet Ι. IX. 1. et III. 1. 2. , Hesiodum ignorare hic vi

v. 956 seq. respicit Eudocia P. 26 l. v v. 958 962. Aeetes βουλησιν, Deorum consilio, Diis auctoribus, uxorem duxit 'Iδυιαν scientia pollentem), quae filiam ipsi peperit, item a scientia consiliisque uomen nactam, Mηδειαν. Non memoratur hic Aeetae filius Absyrtus, quem, qui memorant, etiam diversa matre genitum perhibent, priore Aeetae cola iuge Asterodia, Caucasia Nympha secundum Apollonium Rhod. III. 242., Oceanina s cundum alios, testo ibidem Scholiasta, qui versum hic 958

cum v. 960 citat. V v. 963-968. Poeta, cum in superioribus natos e Diis, Certe maribus, Deos, praesertim Coelites recensuisset, iam, Di iii od by Cooste

405쪽

Viris mortalibus concubitus, Vel nuptias, Dat isque itide Diis similes heroas. v. 963 et seq. suspectos Wolfius habuit, HVnius duntaxat versum 964. Priores Interpretes ad eos offendisse nori apparet. In Scholiis et Allogoriis silentio praetermittuntur. Mombritius vertit Vos O, ρolus omnis Quos tenet et sed 'audet regnrare beatas, Sal te i tibi, Terra parens, tibi dicosnlutem Et quaecunque Mago divergeria insula ponto, ut haec ad cosmogonicam partem carminis reserantur. Vide supra v. 106 s q. L. Baulaeo νῆσοι sunt Insularum Pra sidos Dii metonymice, ἡ ειροι terrarum numina. Neutra Oxplicatio facilitato se commetidat, molestiam Praesertim saciente ενδρ', quod alio pertinere videtur, quam ad ζαλ- λυρo Vt versus 963 retineatur, 'Oλυμπια δώαατ ἔχοντες ad Do is restringendum erit mares et maiores. Versum autem 964, ut hic est positus, tuendi nullam equidem satis ex omni parte probabilem rationem video: nam milii non magis, quam Wolfio, satisfaciat quis scribens: νησους τ' ἡπειρον τε καὶ αλμυρον ενδόθι ποντον. GOetlingit coniecturam: οἱσιν υπ' μπειροί τε και αλμ. ἔνλ ποντος, minus vero similem habens, Hermantius in Censura locum vel sui

Positus censeatur, una probabilis ratio se Osfert, si statuamus, medios aliquot inter utrumque excidisse versus: lum autem est, ut intercidisse iam antiquitus videantur. Facit

enim, quod apud Dionysium Perlog. legimus v. 118 l.

'Tμεὶς δ' ηπειροι τε καὶ εἰν αλὶ, χαίρετε, νῆσοι, ut iam

illi obversatum hunc locum pulus, qualem eXsluim NUNC

videmus.

406쪽

siodum scripta esse videntur. Rationem iudicii reddere neglexit; nec vero in eo satis ipse sibi constat. Vide enim quae notavit ad v. 986. 1015. Ceterum habere nos hic divorsi a Theogonia carminis initium facile adsentimur Wolfio, VOssio, Creugem, Her- manno, Mucigellio: at non item Wolfio, lacinias quasdam Catalogi Hesiodei fortuito in hunc locum comportatas suisso contendenti, non VOMiO Epp. Mylli. I. p. i03. ut Creu-Zero sΕp. ad Herm. p. 223.), EOearum nos hic principium habere arbitratis. Convenit nobis potius cuin Muet gellio p. 503. , diversam hanc heroogoniam fuisse a Calalogis, quamvis ei subnexis, diversam itum ab Eoeis. Dicit Proclus in Praef. ad 'Eργα, Opus illud καινουργησαι Ησίοδον

μετοι τὸν ἡρωικην γενεαλογἱαν, καὶ τους καταλογους. . Ila- quo illo ot carmina haec diversa ab se invicem ut Cula logos heroogoniae subiectos novit. Catalogorum autem plures orant libri. Citantur a Veteribus varia ex Primo et secundo Catalogo fragmenta : quamobrem non recte Mueinellitis p. 504. Εoeas κατ' εξοχ talogi nactas inscriptio-Dem censet. Scuti initium, quod haud dubie Eoearum pars fuit, εν τω δ καταλογω fuisse, ex Scholio Aldino ad Scutum constat. Ei aut igitur Eoeac Dactae Don eximie Calalogi inscriptionem, sed quartum in Catalogis locum, satis longe illum ab heroogonia remotum, quam Theogoniae proxime subiectam novisso etiam Luciatius videtur, dicens Ritet. Praec. c. 4. 'Hσίοδος - ηδε θεωγ καὶ ηρ ν γενη. v v. 96 974. Venusto mytho Ceres post coniugium cuin Iasio in sortilis Cretae agro textiato Cons. Eργ. 456-460.), peperisse traditur Plutum. Cons. Di . Sic. V. TT. I uno mythum Homerus ruserens Od. E. 125. insuper Iasionem Ob illum cum Cerere concubitum ab Iove fulmine Percussum Darrat. Neuter poeta Iasii .sive Duiliam by Cooste

407쪽

Iasionis gemis habui, do quo varia recentiores tradid runt. Cretem faciunt cum Nostro plerique. Vid. Apollod. III. XI. I. ibique II n. Ovid. III. Am. X. 25 seqq. Itaque Cretensem mythi originem suisse non dubito, quamvis cum Cereris Peligione ac mysteriis ad varios deinceps populos translatus et hinc variatus sit. Cous. Theocr. Id. III. 51. Diod. Sic. V. 49. Dicitur Pluti mater Ceres in Molio apud Athen. XV. p. 694. C. - Ad fruges variis modis transvectas acquisitasque hinc divitias pertinere videtur, quod v. 972 seq. dicitur Plutus vadere pei Omnem terram et lata maris spatia. Sed cum Pluti, ut Dei, personam sibi informasset muta, subiicit v. 973 seq.τω δε τυχοντι L. Barlaeus ταν απαντη ταντι, Ι. Η. VOssius

εθηκε πολυν τε οἱ α πατιν ολβον. Cum illo, quod de erratica Dei natura poeta habet v. 972., convenit alatum Pluti simulacrum apud Rhodios, de quo vide Philostratum Imagg. II. 27. Alas Pluto tribuit etiam Euripides in Meleagro apud Stobaeum 74. et in Ino apud eundem i05.

Ad notionem autem, V. 973. eXpressam, respeXerunt, qui in templo Fortunae Τhebis simulacrum eius secerunt, Plutum puerum manibus gestantis. Apud Athenienses Pax erat, similiter Ρlutum serens, teste Pausania IX. 16. Memorat idem IX. 26. Minervae εργα/η apud Thespienses adstantem Plutum.

v v. 969-971 respiciunt Eustath. ad od. p. 1528. 7 seqq.Εudocia p. 233. Esse κριτα 'Hσἱοδου Ιasionis ac Coi oris silium Plutum scribit etiam Soliol. Pal. Q. ad Od. E. 125. Priorem partem versus 969, ut Hesiodui, Citat Ε m. M. p. 677. 16. v v. 973 seq. GOelliingius in pr. Ed. recentius additos sibi

408쪽

videri dixit. In altera tantum notat, negligenter additum πάσαν post interiecta vocabula νωιὶ εὐρέα νωτα θαλασσης et anacoluthiam, quae sequitur, τω δε τυχοντι - τονδ' αφνε ὰν ἔθηκε πολυν τε οἱ ωπασεν ολβον. Scilicet Hesiodo vindicare hos versus viderat in Censura Hermanuum, cui tantum πασιν reponendum visum pro πασαν id enim et ana luthon, ex hoc πάσιν ortum habens, et loci sensum arguere hunc: Omnibus hominibus; at illi, qui consecutus fuerit, hunc beatum reddit. Mihi autem convenit cum Goett- lingio, dici non posse Plutum ire omnibus hominibus. NO-tavit Wolsus ad h. I., posse cuiquam corrigendum videri

παντη seu πασης. Attamen, inquit, non sine exemPlo sunt huiusmodi traiectiones Derborum in petustioribus poetis. γ.

seq. . Ad eorundem morem pertinet quoque anacoluthon, quod in datioo τω τυχοντι hic animia ortitur. Puto equidem ium τύποντι iam Obversatum poetae, quod sequitur, πολυνωπρπεν ολβον, factum autem currente sermone et interiectis mediis quibusdam, ut anacoluthon existeret. - τονδ' ut

vulgo Edd. sic enim illae, non, ut in Varr. Lecti. Vitiose scriptum, δε) retinuit etiam in ali. Ed. Goeulingius. o. 974 - 978. Ex Harmonia et Cadmo Ino, Semele, Agave, Autonoe Aristaei uxor, Polydorus. Hesiodum, ut in hoc Dearum v. 965.) recensu locum hic Harmoniae, infra v. 992. Medeao tribueret, movisse praecipue hoc videtur, quod erat utrique genus divinius: Harmoniae quidem e maioribus Diis, Mario et Venere; nam Vix est, ut eam ceterum pari loco habuerit, atque αθανάτας, quales erant Ceres, Venus, Aurora, Circe, Nereides, quamvis sortasse ignoraverit, aut non admiserit aliorum de illa in serpentem mutata, aut mortuae apud Illyrios sepulcro traditiones. Vid. Heyn. ad Apollod. III. V. 4. Vt autem poe-

409쪽

tae non indigua loco, quem hic ei tribuit, videretur, valuisse etiam hoc potest, quod honores ei tributos sciebat Thebis, ut Divae, qua de re constat tum ex Plutarcho in Pelop. c. 19., qui Thebanos eam urbi suao tutelarem Deam Consecrasse reseri, tum ex Scholiasta Pindari ad Pyth. III. 153. , ubi, cum Cadmum Omnium maxime Graecorum et

ab hominibus et a Diis honoratum dixisset, διοπερ, inquit, κα ρελὸς απεθεωθη μετα τῆς γυναικὸς 'Αρμον 1ς καὶ πιαλ- θων ἐπὶ δρακοντων αρματος κατο, κεσεν εν 'Hλυσίον πεδιω, ως οἱ ποίητα κρῖ οἱ /λυθογραφοι παραδεδωκαπιν ημ.ιν. D vectos a Marte Cadmum et Harmoniam μακαρων Eς αἰ- , Euripides auctor est in Bacchis v. 1283. Ed. Matth. - Inreserendis Cadmi et Harmoniao liberis secuti recentioves sunt Hesiodum. Vid. Apollod. I. III. IV. 2. exu. Di . Si C. IV. 2. E filiarum Cadmi maritis unum poeta hic Aristaeum memorat, insignioris utique famae. Vid. Pindar. Ρ. IX. 104. Apollon. Rhod. II. 506. Di . Sic. N. 81 seq. Virgil. I. Georg. 14. IV. 317 seqq. Nonn. Dionys. V. 22sseqq. Memoraverat eum Hesiodus etiam alio loco, teste Servio ad Georg. I. c. Hic v. 977.ὶ Pulcritudo cius a pax te commendatur, uride praecipuum maribus etiam Diis decus. Sic Bacchus χρυσοκ λης dictus supi a v. 947. ΡOlydorus v. 978.), Cadmi in regno successor, nomen nactus sertura donis, quae Dii in Cadmi et Harmoniae nuptias contulerant. Vid. Schol. ad h. I. collatis Pindaro P. III. 165. Diod. Sic. V. 49. Nonno Dionys. V. 125 seqq. - Dicitia Pευστεφανος Θηβη etiam apud Hom. I l. T. 99. v v. 979-983. Ex Callirhoe Oceanina et Chrysaore Geryoneus, quem Occidit Hercules. Sed haud tomore Clericus iam et Wolfius iniecta haec ab aliena manu censuerurit, cum et res iam supra fuerit narrata v. 287 seqq. , et Chrysaor haudquaquam accenseri possit θν-τοῖς ανθρωποις, de Diuiti oti by Coosl

410쪽

quibus acturam se poeta dixit v. 967. Attamen colorem in his non multum ab Hesiodis diversum agnosco equidem

cum Mueinellio p. 38., quem vide etiam p. 104. v. 980. Dubitabat Wolfius, an Graece dictum esset εν φιλό τι 'Αφροδίτης. Sed recte observavit Mueisellius p. 43S ., eundem esse versum in fragmento Hesiodi apud Schol. Pindari Ρ. G. 35. v. 981. Ad βροτων offendit Goetilingius. Attamen o cisus ab Hercule Geryoneus aliquo iure βροτοῖς accenseri potuit. Versu 983 synizesin in βοων tuetur Spitgnerus de Versu Hemium p. 187. exemplo similium apud Hesiodum 'Eργ. 492.607. Th. 28. 283. Cons. Muet ll. p. 38. Malim etiam

ego Unigesin hic admittere, quam cum Goetilingio statuere, esse genitivum hic pluralem βων a singulari βου, quo

usum Sophoclem in Inacho testatur Antiati. apud Behher. Αnecd. T. I. p. 84. v. 984 seq. Ex Aurora et Τithono Memnon et Emathion. Auroram Τithoni coniugem novit etiam Homerus Il. A. I. Od. E. I. H. in Ven. 219 seqq. Memnonis idem meminit Od. A. 521. ut heroum, qui ad Troiam Venerant, Pulcherrimi. Xαλκοκορυστυ/ eum dicit Hesiodus, item beIIum respiciens Troianum, in quo Memnon, ductis ad Troiam Aethiopum auxiliis, Nestoris filium Antilochum occidit, ipse autem occisus est ab Achille, quod inter praecipua Achillis facinora aliquoties praedicat Pindarus. Vid. Pyth. VI. 41. Nem. VI. 83 seqq. Isthm. V. 51. VIII. 16., idem Aurorae filium Memnonem tralatus Ol. II. 148. et Priami dis cognatum Nem. III. 111. Cum Memnon Aurorae filius

라틴어 텍스트