Inscriptiones Græcæ vetustissimæ. Collegit, et observationes tum aliorum tum suas adjecit Hugo Jacobus Rose ..

521쪽

α et

522쪽

Gnopius hoc marmor in vico cui nomen Agio Sarando prope Crissam se vidisse dicit. IIughesius autem, cum in eo loco versaretur, neminem invenire potuit qui ejusmodi saxum unquam vidisset. Multae quidem e literis vix Graecarum literarum formam referre videntur. Quare spurium esse nudacter dicerem nisi Graecarum literarum imperitum esse Gropium intellexissem. In prima linea mihi legere videor

Caetera corruptiora sunt quam ut ex iis ullum sensum elicere possis Diuitiaco by GOrale

523쪽

CocnΕRELDUs in Samo insula leporem seneo-cupreum emtum domum attulit, cujus in uno e Iateribus et ventre ea scripta sunt quae in tabula exhibui. opus satis elaboratum videtur ita ut haud ex antiquissimis esse judices. Κn ightius aut spuriam aut barbaram inscriptionem esse putat, quare in hanc operis partem relegavi, quamvis nescio an viro doctissimo omnino assentiar. ΜOs βο--τροφηoou scribendi diu post longas vocales inventas servabatur, ut ex inscriptione septima Class. primae discimus. Ita haec mihi legere videor:

Sed pro ταμίη i. e. ταμίαιὶ in lapide extare videtur hujusmodi aliquid, ταπι,1ληι et voci 'Hθαι σαων nullum nomen Graecum simile certe vidi. Alii forsan mallent legere Θα , caeteris literis in medio relictis. Disii iam by Corale

526쪽

TAB. LII. FIG. I. Biagi Μon. Gr. Nanian. Τom. II. p. S. Donat. Suppl. ad Murator. Τhes. Vet. Inscr. p. 48 l. Corfini in libello cui ii tutus Spiegazion di due Anticlaissi ine Iscrigioni Greche. Roma 1756. Zannetti in libello cui titulus V Due Antichissime Iscrietione Spiogate V Venet. 1755. Perelli in Epistola de vetustissima inscription o apud Donat. Νuov. Misceli. Lucches. Grubbisich. in libello cui titulus 'Nova Splega E. della colonna Naniana. ' Venet. 1757. Lang. Sagg. di Ling. Etrusc. I. p. IOI. Scriptor Anonymus in libello cui titulus V Daniel Secundum LXX. Romae 1772. col. 2.

INTERPRETATIONEs hujus inscriptionis in columna quadam, a Melo subvecta et apud Nanium Venetiis servata, extantis a viris doctis confictas exscribo. Tannettius ita Iegit et Latine vertit;

monumentum,

Μihi h. e. ex me enim fabrefactum perfeci in mensura ter

renum.

Hanc interpretationem doctissimis ut Biagio placet

527쪽

328 CLAss. V l. Jam Grubbisichium audiamus :

Pueroruin saltantium sustineo hanc defatigantem me choream Mihique pedibus bene obstrepentem per ci ad normam inetri flans.

Nulla in scilicet veterem inscriptionem, ut videtur. honi isti Zannettius et Grubbi sicli ius viderant, antiquas certe literas legere non Potuere. Melius, sed ad finem ma Ie COrginius:

ΙΙαι Διος Ex Μντοι cεξω τοo ciuem ς ἄγαλμα Σοὶ γαρ επευχόμενος τον τε τελεσσε τροφον. Fili Jovis suscipe ab si phanto hoc irreprehensibile munus. Tibi enim supplicans tuum absolvit nutritorem.

Haec verba ad has in statuae Sileni Baccho sacra laeet ab Ec phanto confictae scripta et OL Lx posita

Homero nec Hesiodo vel Bacchum vel Silenum notum esse docet. Quod verum est, quamvis Homerum Biagius advocat ; quae enim advocat proculdubio insititia sunt. Idem Corfinium suscipe ab Ecphanto scribentem merim reprehendit, et cum Perellio 'E φαντου legit, cum Διος conjungens, quamvis 'Eκ φαντου divisim mallet, et postea τουτ' ετελεσσε Γρόφων. ' Ex marroι pro Eκφαντου Doricum

esse docet Vil Ioi sonus Melium Langius qui postea Γρόφων' legit, et statuum Ecphanti esse a Grophone

enim ibi, quod obiter monetidum, proculdubio legendum eat, non autem

ΤΡΟΠΗΟΝ Τροφόν ut perperum existimaverunt praestantissimi illi et Supra meas lauius positi duumviri Cors. et Pereli: Multo minus assentiri possum eruditissimo illi viro qui, utilissimo instituto, Dan. s Duilir o dile

528쪽

IΝscit. III. J329 dicatam statuit. Scriptor anonymus Corfinium in prima linea sequitur, secundum sic legit:

Σοὶ γαρ επευχonενος ποτε τεὶν ετελεσσε τροπῆον. Nam tibi constituit, persolvens vota tropaeum. VUtramque sc. lineam ejusdem esse metri debere putat. Quas tam vanus conjecturus referre puderet, nisi hinc disci posset quantula doctrina instructi homines ad haec studia accesserint, et quantum saepe viri

digni qui docti dicantur in monumentis explicandis lapsi sint atque titubarint. Quod ipsam Epigraphen

attinet, proculdubio spuria est, et recenti aevo ab iniiceto quodam consecta, cui scilicet non notum erat nullum extare marmor ubi l l H pro et, et κΣ pro E scribuntur. De hac re in Praesutione fusius dixi. Haec nuper disseruit Welcherus h de hac inscriptione. Dativum 'Eκφαντ p scriptura quidem legi sinit, grammatica ratio respuit. Equidem cum 'Exφαντοι legendum esse viderem, statim de Dianae cognomine cogitavi, quod aliunde quidem non innotuisset, sed quod fratri olim cum ea commune fuisse nomen Εcphanti videtur indicare

cundum LXX. ex Tetrapi. Origenis

edidit e Cod. Chigiano Rom. I 772.

et qui de hac vetustissima itiscriptione agens p. 388, 389. doctissimae suae Dissertationis secundae huic editioni subjunctae τροπῆον legit, illudque pro τροπαῖον dictum putat Tota autem illa antiquissima et notatu dignissima inscriptio gie legeuda est pro idubio: Παῖ Διoe 'Εκ φάκνοι Οεξαι ποδ' ἀμευ φεα sic pro αμεμφειὶ ἄγαλμα,

Ubi 'ta Proi i. e. ωγαλμα Εκφαν ποι est nomen proprium Dorice positum pro 'Lκφ roi, nisi dictum sit pro 'Eκφ rv i. e. δεξαι 'tatis praντε, ab Ecphanto accipe.

529쪽

33o CLAss. VI. in Musaei genealogiam receptum, et Ecphantidae Comici veteris serius fragmentum ex Eustathio Schneiderus ad Aristot. Glit. um. 6. 6. ingerit , ab Apolline id, ut plurima hominum nomina a Diis et Daemonibus, derivandum

530쪽

TAB. LII. FIO. II. Bimardius in Proleg. ad Murator. Nov. Thes. p. 35.-48. Cor sin. Diss. Agon. III. p. 53. et Not. Gra C. Proleg. P. 17. Massi Μus. Veron. p. 4IO. et PML ad Donat. Suppl. ad Murat. Nov. Thes. it. 19. Fischer. ad Weli. Gram. Gr. I. p. 24.

HANc inscriptionem a Montesalconio acceptam Bi-mardius, qui primus edidit, ab Athleta quodam Nemeae victore positam esse putavit. Nec Corfinius de hujus monumenti fide dubitavit. Sed Masseius et Villoisonus spurium esse merito dixere. Eni Μasseti verba. Parisiis degebam quum Montiauconio accidit ut chartam hoc monumentum exhibentem januae suae repagulo insertam summo mane deprehenderet. Quisnam obtulisset, nunquam scire potuit. Adnotatum erat in Anglia lapidem asservari, sed quo in loco-minime indicabatur. Londini, Oxonii, Cantabrigiae. inveni neminem qui de illo audierit'.- Literarum sormae aspectu vario dissidebant a se ipsis. Literae in tabula typis datae aliquanto aptius