De Anthologiae Graecae epigrammatis quae ad artes spectant

4쪽

ΑΝΤΗOLOGIA E GRAECAE

DIE IT MENSIS AUGUSTI ANNI CIOIOCCCLXII

RITE IMPETRANDORUM CAUSSA L

SCRIPSIT

GREIZENSIS

ADVERSARIORVM PARΤΕS SUSCIPIENT

8쪽

In tantis studiis, qua hodie de antiqua arto instituuntur, est quod mirere neminemdum extitisso, qui uellet antho logiae graecae quae ad artes spectant epigrammata cinaequalem illam quidem, fatemur, strigosioremque interdum materiam, nihilominus tamen utilissimam non raptim lustrare, at digno examine pertractare. Etenim post Heynium, quido pigrammatis illis haud inutilitor uorum obiter disseruit diss soc Gotting. tom. X, p. 80- 20 fuere quidem, qui ea interpretarentur emendarentque uel in diuersos hic illi usus uocarent nemo, qui integram quaestionem dedita opera susciperet susceptamque persolueret. Atque ut fit, ubi ro aliqua utimur non omnifariam percognita eius natura, in anthologiae copiis illis utendis saepius a uiris doctis, peius alicruando

quam decebat, erratum est. Mittamus tales errores, quales

commiserunt uiri docti in explicando Tulli Gemini epigrammato Plan. 30 uide inis p. M, qualem commisit illigius, qui in catalogi artificum p. 402 Pythagora Rhogino Bacchi

statuam imputare uoluit propior Procli epigrammatic insuper

de pictura aceipiendi uerba haec sapp. 9):

Ῥηγίνου μελάθροισι το ευαστην ιονυσον δέρκεο . . .

Grauius est, quod nonnulli uidentur o recentioris et uetustioris aetatis epigrammatis eandem fidem habero. Secus alii aut immerito eorum auctoritatem detrectauerunt, aut nimii ponderis ea apud se esse intompestiuo passi sunt alii ludorum illorum imprudentes turbauerunt, qua in interpreto nil nisi simplicem a scrupulis acuitatem requirunt. Quae cum l

9쪽

ita sint, non oloum operamque nos perdituros esse sperauimus, si de industria quantumquo licero plene de hae materia

disputaremus.

In qua disputatione duo intellegimus epigrammatum genera nobis esse probo discernenda: unum eorum, quae ad monumenta pertinebant ut inscriptiones, alterum eorum,

quae ad monumenta spectant ut usus poetiei. Illa nihil aliud uolobant nisi ut opera, quibus infixa erant, indicarent, quae essent, a quibus dedicata persectaque cotidiana uilao usui cum servirent, ius legibus adstricta separatam quandam auctoritatum nunquam aspirabant. Haec unditus alia, audaciora quidem et soluta aut oscribunt artis opera, aut sales de eis promunt, non aperiunt noscenda, sed nota illustrant. Igitur huiusmodi potissimum epigrammatis qua liceat nο- bis in hac scription simplicitor domonstrativa ἐπιδεικτικα)nuncupare, studium aduertemus segregatis quantum fieri potest ueris quae sunt in anthologia inscriptionibus epigrammatis demonstrativi primum originem historiam quo investigabimus, deinde qui de boat usus es sol historia artis summatim exponemus. Diyiligo b Cooste

10쪽

I. Antea autem, quam ad ipsam quaestionem incohandam succingamur, quaenam in ea impedimento sint, quaenam adiumento uno uerbo nos commoneamus. Verum est, incerta

nonnumquam sparsa lux in lino silua, non mediocres adeo tenebrae. Namque multorum auctores prorsus ignorantur, nonnulla quorum sint fluctuatur, haud ita paucis falsa aperte nomina praescripta sunt. Deinde quorundam poetarum aetates

propter reliquiarum exiguitatem uel quia aliundo nihil suppoditatur, strictius definiri nequeunt. Noe tamen has obseuri-

talps cum Haelinolio do pio graeci historia spee. I, p. 5

lamentabimur praeposter exaggeratas sunt enim reapse multa minus caeca quam uidentur neque nos ita auxiliis fraudauit fortuna, ut lucem promouere aegro licitum sit. Nam Meleager Gadarenus, qui sub nom secundi a. h. n. saeculi epigrammatis κατα στοιχειον compositis anthologiam condidit, in primo carmino IV, ynomina XLVII poetarum, quorum flores collegerit, recensuit, ceteros utpoto νεα νεογοα- tacuit. Post eum

I Talis ordo quantum moris fuerit, indicio sunt Aeschyli tabularum tituli, item uripidis, Plauti, Naevi, Ciceronis adeo orationes quales olim extitere, Theognidis uersus a sciolo similiter consarcinati etα uide . Ritschol parerg. p. 39I, Th. elch. praef. in Theogn. p. CV, O Jahn mus Rhen. tom. 3, p. 40, O Schnoide r. de Callimachi tabula te. p. 4. Nescimus an nondum nimaduersum sit a Maximo Planudo epigrammata hic illi secundum argumentorum initia omposita esse, uelut in capito duodecimo libri quarti. l.