De Anthologiae Graecae epigrammatis quae ad artes spectant

21쪽

14 Hoc epigramma cum ad ridiculum argumpntum detorsum sit ab auctore epigrammatis XI, 86 ut ab Nicarcho in epigram mate XI, l9): στάδιον Περικλῆς εἴτ' ἔδωμν ειτ' ἐκάθητο,ουδεὶς οἶδεν λως δαιμονιο βραδυτής. ψοφος ἰν σπληγγος ἐν Ουασι καὶ στεφανουτοαλλος, καὶ Ιερικλῆς δάκτυλον - προέβη, inde Jacobsius tom. XII, p. 59. Plutarchi uerbis supra exscriptis nisus disticho illi hae addi uoluit:

φοφος ην σπληγεος ἐν Ουασι καὶ στεφανουτο

Aάως - - quae nos Pausania norbis 3 2l, i quae supra exhibuimus insistentos sic continuamus:

καὶ κάμνων δάκτυλον ου προέβη. ita, ut totum epigramma hunc in modum scribondum oret: To στάδιον αδας ειF ῆλατο ειτε διέπτη, ουδὲ φρασαι δυνατο δαιμονιον το τάχος. ηνόφος ἐν σπληγγος ἐν Ουασι καὶ στεφανουτοAαδας καὶ κάμνων δάκτυλον ου προέβη. Huius autem Lada imaginem Fron sex aere sudit celebratam illam epigrammato Plan. 4:OD Di φευγων τον πήνεμον, ἔμπνοε αδα, Θυμον, ἐπ' ἀκροτάτω νευο ταθεὶς νυν ), τοιον ἐχάλκευσέν σε Μυρων, ἐπὶ παντὶ χαραξας σωματι Πισαίου προςδοκίην στεφάνου. Hic enim finitum esse pigramma eontendimus; qui his iunctioduntur uersus:

πληρης ἐλπίδος ἐστίν, ἄκροις ae ἐπὶ χείλεσιν ασθμα

ἐμφαίνει κοίλων ἔνδοθεν ἐκ λαγονιον. πηδησε τάχα χαλκὸς ἐπὶ στέφος, ουδε καθέῖει βάσις eo τέννη πνευματος κυτερα ).

qui si cum prioribus unum pigramma efficerent, misere non solum allocutio sisteretur praeter usum horum poetarum, sed I Siemecherus p. 8, πνευματι θελ. νυχα Plan. 2 πνευματος ἐσσι τερας Dissiligo by Ooste

22쪽

etiam eaedem sententia iterarentur, aperto ad aliud epigramma de eadem Ladae imagino pertinuerunt ). Sed Simonidis epigramma XIII, 14, unde exorsi sumus, hoe est: 'Aoγεῖος Λανδις η σταδιοδoο1ιος ἐνθάδε κειται νίκαις πιωβοτον πατοίν ἐπευκλ.χας, 'Oλυμπια δίς, ἐν ὁ Πυθων τοία, δυα δ' ἐν 'Dλιοι, πεντεκαίδεκα μιιέα. τὰς δ αλλας νίκας υ ευuciosi ἐστ οιλιῆσαι

Si Λάνδις illo uo Λανὁ1ὶς qualem scripsorunt uiri docti, alius

erat atque Ladas noster, duo isdem temporibus celeberrimi cursores fuissent et quidem uterque Argiuus, quod fidem excedit insuper iuro miraremur Pausaniam, quod Dandem tanta uirtute excellentem iacuorit. Iam cum AIBA facillime in

BANAI abiro potuerit, quid probabilius quam αδας Simo

nidi restituendum esse obstare quidem uidetur, quod a Pausania Ladas proditur δολιχοδροιιος, non diserte rαδιοδDυιιος, sed neque intogrum est Simonidis pigramma, et Pausanias, ceteroquin de ius ornicitato potissimum disputans, ad ulti-I Nobilem hanc Ladae statuam, qua sine dubio olim Olympiae

collocata erat, cum Olympia Pausanias non uidisse videatur, quoniam Ladas a Romani scriptoribus tam crebro commemoratur, Romae fuisse non omere iudicare nobis videmur. Ac mirum oret, si Plinius tam celebratum opus omisisset, ubi Myronis opera lustrat. Dicit illo 34 50: soci ci canem c discobolum o Person te. ubi offendit tam aliena quam nocopinata monti canis aliundo prorsus ignoti. Omnia quidem quae huc aciunt momenta rospicienti, si Ladam scribere proponimus, non audaculi uid bimur. es. Catuli. 55, 24: Non ego Lada penniposue Porseus.

2 Sic Pal. - ατης Dinnys Halicarii antiqv. Om. IX, T d. Reish. - άνδης Diod. Sic XI, 3, sic quoquo S. I. Africanus in Ol. 77 p. 39 d. Rutgers. ubi interpretatio Armenica: Dandinus. a Pontametrum cesseraechorus p. 9 perspexit in hoc poeta non patris nomen utrique aetatem quod uidebatur Hechoro sed potius mortem eius nunclauit funobris enim inscriptio ost, adem, si uero restituimus Ladam Simonidi, quam Pausania 3, 2I, I legisse uidetur.

23쪽

mam tantum ius uictoriam respicor uidetur i). Ac no desideres similis nominum confusionis exemplum Demainetus apud Plinium 8 82 Olympionices idem atque Demarchus apud Pausaniam , 8, 2. BAccHYLIDIS pigramma VI, 53 ueram dedicationem con

Quam non luserint epigrammatis antiquiores poetae, luce clarius fit epigrammate de Acrono medico, quod EMPEDOCLI Diogenes Laertius 8, 2 9 tribuit hoco: Aκρον ἰατρον Ἀκρων 'Aκραγαντινον, πατρος Aκρου )κρυπτει κρημνὸς κρος πατριδος κροτατ ης. Id et uolutabundus lepor in cumulata κρον notioni commemoratione, et fabella, quae ei occasionem odisse narratur, domonstrant commonium suisso hominis sortasso circa uitas illustrium uirorum sudantis, actum illud, si uera est, quam Sicinius in Empedocl. fragm. p. 9 proponit coniectura, dsimilitudinem uersus 389 των καθαρμων. Non leuis est, sed spinis spissa de vENI poetis quaestio, in qua quid nobis persuaserimus paucis Sponamus. Teste Harpocration s. u. Ευηνος Eratosthones ἐν τῶ πεοὶ χρονογραφιων duos uenos, utrumque et Parium et legiographum suisse, minorem solum inclaruisso tradidit. Hune mi norem eundem esse, quom Plato compluries uide Wyttenb. ad lat. Phaed. p. 25 a Socrate aequali ut uidetur natu I Conspirat, quod Rutgersius p. 40 disputat: Altera Dandis

uictoria Olympica nec qua Olympiade reportata sit traditur, nec quo cursus genere; nam quamquam σταδιοδρομος Simonidi dicatur, certissimum tamen est alteram illam uictoriam non simplici stadio esse re

portatam. ε

2 Si Diltheos, κρου Diog. 3 Lusum in nominibus non demiramur, sed ita immodicum Funditus diuersi sunt lusus illi, qui saepius, tinni in inscriptionibus funebribus reperiuntur, uelut in corp. inscr. I n. 710, II n. 3bb9 III, n. 5860. n. 6205, in pigrammatis VI, 188 VII, 33, in Simonidis opigrammate apud Athenaeum XIII, p. 73 d, quale Berghius in lyr. gr. p. 914 edidit cf. elcher syllog. p. 82.

24쪽

maiore 3 sophistam et eloquentia doctorem et poetam auillari saeit, cuius uorsus aliquot Aristoteles prodit, id cum de alius Eueni gloria nihil adhuc innotuerit conicere non licet nobis, sed obemus. Coniecturae subsicivum fulcimen Suidas subministrat, qui s. u. Φαστος Philistum Syracusanum Dionysiorum amicum μήνου του ἐλεγειοποιο discipulum fuisse docet. Ad maiorem igitur Euenum procul dubio ueni Platonici auum, ignotum alioquin bominem reserendum quod Syncellus Eueni elegiographi florem Ol. 80 assignat Minoris autem Eueni nonnulla alibi seruata sunt uide ero lyr. p. 47475 et pars illa elegiae quae exta XI, 9 ei danda est, quod

uidit iam amerus diss de uenis Oet. p. 36, ceteroquin multa sutilia disputans. Sed alium uenum elegiarum poeta recentiorem fuisse lasciuum illum scriptorem ponimus, quem Ausonius Cent. Nupt. p. 17 d. Stoll. p. 214 ed. iponi a

Menandro sapientem uocatum esse refert, cuius erotica nominat Artemidorus Oneir. I, , cum Aristidis sabulis Milesiis obscoenitate famosis componit Arrianus disp. Epict. 4 9 6. Huic tribues non sine ueritatis specie epigramma XII, 172 in Stratonis musa cf. Bero lyr. p. 77 vers. 3). Verum quae alia in anthologia Eueni leguntur, nulli horum debentur. Nullum uenum Meleager in prooemio recenset, nulla epigrammata ueni inscripta in eis partibus xhibentur, quae Meleagri corona deberi in confesso est ' Sed Philippus hessalonicensis cum in coronae exordio uenum nominet, quoniam prouenit in parte quae ad Philippum reuocatur Euenus grammaticus X, SI ad hunc poetam si non omnis, maior certe pars eorum deleganda est, quasi ueni in anthologia supersunt. Nec parta lux eo obrui debet, quod o lemmate ad IX, 602 Euenus Athenionsis euadit, ad m, 2 uenus Siculus, ad IX, 5 uenus Ascalonius. Nec enim tot Euenos

1 Quod caueas norauidae auctoritate effici rearis, in cuius uita Socratis olim cs. esterm Biogr. p. 442. inter Socratis discipulos uenus legebatur, cum reniterontur optimi codices uido Suid. d.

25쪽

poetas eodem sero tempore eminuisse probabile, et quam uariis nominibus idem interdum appollati sint satis aliundo constat. Itaquo summo iure lacobsius in cat poet. p. 94 Σικελιωτου ox Ἀσκαλωνίτου deprauatum esse suspicatur epigrammati IX, 60 propter peculiar argumentum φωλας enim σελιδri να- γος ineropitatur uidetur Eueni grammatici inscriptum esse; eodo autem iuro quo alii cum diuersis locis degerent diuersis idom nominibus designabantur, poterat saltem Ascalonius etiam Atheniensis uocari. Ergo unum solum Euenum corona Philippicae poetam agnoscor inclinat animus id quo uide quam inde probetur, quod magna regnat in omnibus argumentorum et tractationis poetica similitudo, conspicua illa praesortim in limata quaesitarum oppositionum elocutione ). Sed utut de hac re, quae strenuo iudicio exiguas ansas praebet, aliter sentiri potest hoc e tum in Philippi corona suisso uenum poetam, illud ueri simillimum, huius ueni superesso epigrammata IX, 17. 18Plan. 165. 66 - aperto illa unius poetae Epigrammata IX, 7 17 7l tritas do Myronis bucula facetias promunt cetera doVenere Praxitelis scripta sunt haec: Παλλας καὶ Κρονίδαο συνευνέτις εἶπον δουσαι

τὴν Κνιδίη αδίκως τον Φρυγα μεμφόμεθα.

LIροσθε μὲν Ἱδαίοισιν ἐν Ουρεσιν αυτος ὁ βουτας

δέρξατο ταν καλλευς ποιῆτ' πενεγκαμέναν.

Πραξιτέλης Κνιδίοις ὁ πανωπήεσσαν ἔθηκεν μαρτυρα τῆς τένης ψῆφον χων Παριδος.

I Qua in re Berghium miramur quod epigrammata illa inter tros poetas uenos disposcuerit. Sed ille, ut hoc saceret, uidetur, adductus esse, quod mira prosecto neglegentia IX, 2b epigramma

Μeleagri corona oriuntum esse putauerat, quod constat ex Philippi corona receptum ess a Constantino Cephala os Passo. opusc.

acad. p. 102, Caesar diurn antiqv. 1838 p. 178, eigand in ua. Rhen ton .HII, p. 45). Idem praeterea in hoc epigrammate de re grammatica sici agi affirmat.

26쪽

Horum quattuor uersuum acumen haud planum ae uix plonum est. Omnes se uersus uno tenore legendos esso proponeremus, ita ut hic sere sensus euadat: Nos i. e. Minerua et Iuno Paridem iniuria uituperamus, nam antea solus Venerem et uidit et primas ei detulit; nune Venus cum Praxitelis manu facta omnibus pateat, omnibus pulcherrima probatur , ni ultimi uersus conformatio coniecturae obesset Τ).ANTIMActu do Venero armata epigramma IX, 2I: Ttat μοθων ἄτλaητος, Ἐνυαλίοιο λέλογχας,

Κυπρι τίς ὁ ψευστας στυγνὰ καθαψε μάτην

εντεα σοὶ γὰo Eoωτες ἐφίμεοοι, α τε κατ' ευνάν τέρψις, καὶ κροταλων θηλυμανεῖς τοβοι. δουρατα δ' αἱματοεντα μέεις ριτωνίδι δία ταυτα συ ὁ ευχαίταν εἰς Ῥμέναιον ἴθι, in parte coronae Meleagrica legitur Sed cum Antimachum

in coronae prooemio Meleager non commemorauerit - quod, 1 Leonida Tarentini epigramma IX, 9: ξαλος ευπωγων αἰγος ποσις ἔν ποθ' ἀλακῆοἴνης τους παλους πάντας ἔδαψε κλάδους ἡ δ' ἔπος ἐκ γαίης τοσον απυε κεῖρε κακιστε γναθμοῖς ἡμέτερον κλῆμα το καρποφορον ἐίζα γαρ πεδος ουσα πάλιν γλυκυ νεκταρ ἀνησει,

οσσον ἐπισπεῖσαι σοί, τραγε, θυομένο', scito monuit Berghius eundem Euenum imitatum esse epigrammate hoc Pal. IX, b:

οσσον ἐπισπεῖσαι σοί, τραγε, θυομένομ. Indo autem appRro hoc ueni epigramma mutilum osso, et cum lo-nus in eo sensus desideraretur Iemma ortum esse εἰς πελον ἡ τραγος κατέφα. Quamobrem Leonidae potius quam Eueni epigramma non asseuerauerimus in mente suisse uidi eum in ast. I, 353 seqv. Poetaretur: Exemplo territus huius Palmite debueras abstinuisse, caper. Quem spectans aliquis dentes in uite prementem, Talia non tacito dicta dolor dedit: Rode, caper, uitem tamen hinc, cum stabis ad aram, In tua quod spargi cornua possit, erit.

27쪽

2nsi eius epigrammata recepisset, qua florebat ille gloria apud

Alexandrinos, sine dubio secisset cum Antimacho neque ullum aliud epigramma detur nequo usquam ab e epigrammata condita osso audiamus cf. Antimachi rol. d. Schellenb. p. 33); cum epigrammatis argumento ad seriora tempora relegemur , sine ulla haesitatione Antimachi nomen ex epigrammatum Poetarum catalogo eximendum est. Iam uero Ruhnhenius ad Callimach. p. 72 p. 332 d. Ernest coniecit scitantem librarium

Antimachum pro Callimata dedisso, ut alibi passim dignum certe epigramma esse ius elegantia. Ruhnhenium secutus est Stollius in animaduere in Antim Coloph. Dagmenta et in Antim Coloph. reliqu. p. II; einehius oro, cui nos adstipulamur, in Callimachi d. p. 1l negat habero epigrammacharacterem Callimachium. Fortasse Antipatri est nempe eius, qui in idem argumentum procudit Plan. 75. 76, cuius aliud infra legitur epigramma IX, 23. Sed cuius auctoris fuerit,

minus nos tangit contenti sumus indubitatis de caussis uetusto poeta detraxisse pigramma demonstrativum. Ad quaestionem uenimus lubricam de PLATONI quae seruntur epigrammatis. Adulescontem enim Platonem poesi indulsisse Socrate uero audito cum quo ingenium naturaque

duceret intellexisset, quidquid Musis debuerat Volcano dedisso multis traditur es. ornichi do pigrammatis quae uulgo Platoni phil. adscribuntur dissert. p. l). Huc accedit quod epigrammata illa ad unum fere omnia Platonis ingenio indigna uidentur cf. C. F. Hermannum Gesta. u. System de platon Philos. 4. I 0l). Sed antequam iudicium fiat, utrum aliqua an nulla Platonis extent, si extant, quot qualiaque, necessario id anquirendum est, quaenam lini Platonis habita sint. Non omnia enim qua Platonis inscribuntur Platoni philosopho vindicata esse indo colligas quod perhibentur in lemmate epi

κωμικος Ac Meleagor quidem αεὶ λίοιο Πλάτωνος pigrammata coronae inseruit. Extant autem Platonis in eis partibus qua propter literarum ordinem Meleagro deberi censen-Diyitiae by Ooste

28쪽

tur VII, 265 268. 269, ut nobis uidetur etiam VII, 69. 70; in eis partibus, quae propter poetarum nomina a Meleagro repetuntur VI, 3, VII, 256. 259. Hae octo epigrammata, oisi sola VII, 69. 70 Platonis philosophi inscribuntur, quin Moleager omnia a Platone philosopho profecta esse putauerit, uix iure dubitaueris. Accedat eis quod Platoni magno tribuitur epigramma IX, 45. Iam uero Platonis philosophi esse

confirmantur:

V, 78 a Gellio N. . XIX, II qui ueteres scriptores sequitur, a Diogene Laertio III, 2M qui quin omnia

quae affert Platonis epigrammata, ex Aristippi quarto περὶ παλαια τρυφῆς petiuerit, dubitari uix potest, V, 79. 80 a Diogene Laertio ib.,

VI, 1 ab usonio ep. 55 , ab Olympiodoro in Alcibiad.

VI, 3 a Meleagro in Plan. est α ποτον , VII, 99 a Diogene Laortio ib., VII, 100 a Diogene Laerti ib., ab Apuleio de mag. cap. 10 p. 3 ed. Bip., qui eodem Aristippo niti uidetur, eadem enim habet atque Diogenes Laertius, VII, 17, quod in anthologia Asclepiadi datur, ab Athenaeo XIII, p. 589 c, qui fortasso undem Aristippum sequitur eum alibi p. 566 d narret quas Diogenos Laertius II, 5 7ox Aristippo hausta proponat), a Diogene Laertio ib., VII, 25 a Meleagro, quod in Philostr uit Apoll. I, 2

αδέσποτον St,

VII, 259 a Meleagro, Diogeno Laertio ib. in Plan. est αδηλον), VII, 265 268. 269 a Meleagro, VII, 669 67 a Meleagro, ab Apuleio ib., a Diogeno Laertioth. Apostol. I, , IX, 3 quod Musici est in Pal. αδηλον apud Stobaeum 61 p. 388, a Planude et Diogene Laortio ib., IX, 44, quod Staiylli Flacci inscribitur a Diogene Laertio ib., App. 63 a Thoma Magistro uit Arist. p. 160 est. ab Olympiodoro uit Plat. p. 384 est. Dissilia πιν Corale

29쪽

Haec cum maiore ex parte amatoria sint, confirmatur

quod Apuleius in orat de mag. l. l. nimium fortasse utpote sui ipsius patronus negat ulla latonis carmina extare nisi amoris elegia undo probatur nobis quod suspicamur paene omnem Platonicorum cuminum notitiam ex quattuor illis περιπαλαια τρυφ)j libris prosectam esse, ab impudenti aliquo homino post Alexandri Magni tempora os Diog. L. V I, 5 et V, 2 6 sub Aristippi nomino suppositis, in quibus quam leuiter auctor desultorius in amores magnorum uirorum inquisi- uerit, intellectu procliuo est ex eis quae supersunt perpauca

sed singularia fragmenta cf. MulL fragm. hist. II, p. 9).

Restant igitur in anthologia quae nudum Platonis nomen serant VII, 35, cuius auctorem Plutarchus de anim procr. cap. 33 aut nescit aut addubitat, X, 3. l. 506 7 7. 23. Plan. II. 13. 60. 6 l. lo. U. Sed alius orat PLAT IvNIon is quidem

nobis iudicibus in corona Philippi. pigrammata enim IX, 3 Platonis iunioris υνέρα τις λ τογυιον, X, 4 Antiphili Byzanti Αἰγιαλο τεναγεσσιν, X, I incerti auctoris υτ τοπυ repetimus ex Philippi corona, in qua fuerit Antiphilus Bygantius ac ni sallimur pigrammata VII, 35 Platonis Αρμενος iv, VII, 36 Eryci An τοι, cum Erycius cf. eig. l. l. p. 5 7 in Philippi corona fuerit, indidem fluxerunt, sicuti IX, 746 Polemonis rogis Σπτα βοων, qui Polemo in Philippi corona erat IVeig. l. l. p. 48), X, 747 Platonis Εἰκονα

πέντε βοων. Ac sulcitur coniectum eo, quod etiam epigrammata IX, 748. 75 quas Platoni iuniori diserte uindicantur,oad sim litora incipiunt: α λίθος et α σφραγίς. Hic Plato iunior fortasse Sardianus illo erat, quem scimus ex Cic. p. ad Quint. D. I, 2 8 Epicureum fuisse, sub finem septimi u. c. saeculi uixisse, multum suisso Athenis ). ius igitur larent VII, 35. IX, 13. 47. 748. 75l. Quae cum maiore ex parto artis pera describant, quid impedit, quaeso, quominus eidem Platoni iuniori assignemus alia eiusmodi epigrammata simpliciter Pla-1ὶ isdem sero temporibus uixit Philodemus illustris illo Epicu

reus, idem pigrammatum auctor.

30쪽

tonis inscripta, quae a Platone philosopho tacta esso uix antiquitus censeri poterant uolui hoc in Praxitelis Vonorom Pl. 160:

timorepti Κυθέοει δι' ιδματος ἐς Κνίδον ηλθεν, βουλομένη κατιδειν εἰάονα τὴν ἰδίη πάντα ὁ Ἀθρήσασα περισκέπτω ἐν χωριν )φθυγιτό που γυμνὴν εἶδέ ita Μαξιτέλης: )o hoc in Satyrum in phiala caelatum Ian. 248 ni Antipatri est L infra p. 52 n. I):Tον Σάτυρον Λιοδωρος ἐκοίμισεν, ου ἐτορευσε ην ut ης ἐγερει οργίλον δ υπνον ἔχε ,1 περισκεπτο ἐν χωρι' uerba ex Homero petita cf. dyss. I, 26;10, 21 l. 253 14 6 sicuti in funebri inscriptione C. Inser Mn. 6779Joadem leguntur:

τευξα δὲ τοὶ μέγα σῆμα περισκεπτο ἐν χωρι', θηητον πάντεσσι, θυρας δ' ἐπεθωεα φαεινάς, te. sortasse indicant singularem illum apparatum, quom signifiea Plinius 36, 2 uorbis hisco aedicula ius Veueris Cnidiao tota aperitur, ut conspici possit undique, L Lucian amor. 13.2 Huic pigrammati, ut dudum intellectum est a uiri doctis, quod adhaeret in Ian. hoc:

ali debetur poeta Platonis acumen continuanti, quem inuicem alius etiam sequitur hisce: Ουτε σε Πραξιτέλης τεχνασατο, υπ' ὁ σίδαρος ἀλλ' υτως ἔστης ως ποτε κρινομενη. Omnia misco Boroius Lyr. r. p. 495; fugit eum epigramma Ian.

nil osso nisi imitationem epigrammatis supra propositi, inserta φευuoee, do iterata misero languontem. 3 αγρορος Plan. quod manifesto corruptum est, s A. Nauchium in clang. grgeor. II, p. 258. νυσσειν uerbum in usu erat, ubi quis dormientis quietem interrumperet s. Hom. Od. 14 485 colerum impolitior ictus utpote in Satyrum aptissimus urbanius alius poeta PIan. I 46 1αrνεας μὴ παυε τε τας Ἀριάδνας utpoto do semina. ργίλον quod posuimus, de Satyro perbene dici potest cs. Plan. 240, 3 ooγι-