장음표시 사용
191쪽
retulit Marcianus. De eiusmodi denum lationibus, ab acculatore factis , quaedam notavit Salmasius , & alia alibi occurrunt . Inde olim lege finitum , quot testibus licuerit denunciare ; Va
Prael. Sicli. p. m. II 6. Ut autem verum
est , accusatorem praecipue testimonia denuntiasse , ita non desunt exempla, id ipsu in secisse reos , quo innocentiam suam probarent. imo & patronos, qui vel pro accusatore vel pro reo dicebant, exploraturi se . instante iudicio, quemadmodum accusatio vel defensio esses peragenda. Formam ejus rei , in causa Milonis, luculenter exposuit idem, quem modo laudabam , Asconius in a 'm. ad Tullii orat. pro Milone . Uetantur igi
tur hac I. accusatores . vetantur patr
ni , corrupti pecunia, sive a Provincia. libus, frequenti malo, sive etiam aliis, quicquam fraudis admittere in prod cendis testibus . quin nec in omittendis , corrupti sorte a reis , ipsisve testibus
Atque ita res ipsa postulat, in
Iegi oportere , denuntiandum , non reis nuntiandum , postulat & L ult. F. de concuss quae idem dicit. Post Herat dum quidem & Grotius sor. pars add. ι.uis. jussit legere , renuntiandum veι non reis nune iandum ; sed illis parendum non est, cum ob plurium librorum contrariam fidem , etiam a Gratiano transcriptam
quod plane nesciatur, quid hac in re sit tesimoniam renuneiare , utique si distinctum sit , ut esse debet , a res monium dicere , quod incontinenti additur.
Imo , ait Grotius d. loe. Renunciam idem est , quod negare tesimoniam ' no va , opinor. Latinitate, adducta tamen,
ut id probet , b. I. I. 6 a. sed valde
perperam : nam si hic serves renuntias. dum, sere est, ut contra probet , utpo te quum distincta mox sanctione agit de iis, qui corrupti testimonium negant. in vers disendum veι non dicendum is Nili & ipse, sequutus Heraldum , emen dationis auctorem, in his postremis Glon sema agnosceret, de quo tamen videas altum litere . Et sane . concessis facile Glossematibus . non alia via est . qim promtius eatur in perniciem jurisprudentiae, quaque ego non facile incedam. si vel olinrem prae incerto . Denique si , auctore Geotio , renuntiare hie sit negare testimonium, velim scire . quideo auctore esset . test monium remistere
Sed , ut dixi . omnino legi debet, δε-
nunciandum, quomodo & Pithoeas apud Coll. II. Mos oe Rom. tit. 8. ιoe. s. vers. sed o , recte reposuisse videtur pro denudandum, non autem recte addidisse.
denunciare aecusatorem reo, ut. eos tesses
producat, quibus suam ipse aecuistionem confirmare velle se dicit , ut , inquit . ex Apuleii priore a uom conssat . IA . inquam , non recte, nam aliud esse te. simonium denunttire , constare opinor ex iis ι quae supra aicebamus . Neque a reo etiam exigi potetit . ut contra se testes producat. ut juris est certi ex L7. C. de νesis. Sed alia est denunciatio. cujus Apuleius meminie , ea ' nempe .
qua domino, in quibusdam criminibus. indicebatur servorum exhibitio, ut de iis haberetur q iaestio , & sc Apulejo . Magiae reo, exhibitio indicta apolog. p. m. 28o. 8c 281. Idem in iudicio vi mobtinuisse ex eo probabile est , quod idem Apuleius d. p. 18 a. sic ajat : De quindee m serυis denuutiasi e quod si
DE vl secusares . quia tandem se os
postulares & Μilonem de Vi reum , exhibere similiam coactum aliquoties
memorat Asconius in areumento Milo.
manae . Atque ex his sorte supplenda
192쪽
est I. I.. F. & I. I. C. de quiesion. Hactenus Marcianus dixerat de iis , qui ob pecuniam testimonium inducunt vel remittunt, de ipsis testibus cautum est his uerbis : dieendum via non dicen d . Sie absolvit omnes species falsii , quae in testimonia eadunt . Paulus I b. s. sent. tit. f a. hune Iocum de testibus ita extulit : qui ob falsum fimonium perbibendum , vel verum non serbibendum, pecuniam ace erit 3M. ententia translata est in Colt. II. ' Rom tit. 8. loe. 4. omissis his, vetverum non perbibendum , ut dubites, an apud Cullatorem utriusque legis exciderint, an vero Paulo sint addita. Quie-q iid sit , secundum haec non lassicit , it pecunia detur ob testimonium , sed quo salsum perhibeatur , vel Verum non perhibeatur . Quae verba tantum abest , ut Heraldo concedam , Paulo esse adjecta a mala manu , ut Contra censeam , ipsum Μarcianum hie ea amoplitudine accipiendum videri r si enim, ob pecuniam , salsum non dixerint te. ses. nec vero abstinuerit, legi CommIiae de salsis locum non dederim , sed serte edicto de calumniatoribus I. I. pr. 6 a. i. 7. F. de ealumniat. Atque hare de testibus , una testimonii menti uis dandἰ voce expressit SCrum, quod do bus Gemitiis conss. in hane rem factum esse memorat eou. u. Mos o Rom. tit.
Ait , pecunuam , pro quocumque dato pecuniam dixisse non est dubium . I78. r. 6 de verb. signis. i. r. hJ de earumn. qua de re & Pauli sententia esse videtur eod. xit. 8. eoII. u. Mos Rον. Ioc. 1. Hi , inquit , qui falsum veι. AM.A testimonia diaxerunt aut in exilium axunιων
die. Exhibetur laeuna ante τὰ aliqua , quae sorte supplenda est vocula is, aut
quae similis in notionis ' hi, qui DL
sum , via ob aliqua res imonia. dixeruntdce. ob aliqua, nempe data a . Alioquin si pro aliqua legas alia , satis . si nomverbis certe lenia , conveniet locus eidem , unde desumtus est . Paulo ιib. s. sent. tis. I s. 6 qui falso, ut & ι. id. F. de testis. quae ipsa hanc Pauli senistentiam repraesentat . Ita dicereis exiislio & reliquis poenis coerceri , qui dixerit testimonium falsum vel MIia . quae nempe similia sunt. Qiiod autem Pisthoeus ps aliqua substituit obliq- . nequeo probare , cum me lateat j quae sint resimonia obliqua. Mallem pro ali qua rescribere varia, qtue ipsa vox ea apud Paulum in fragm. sent. & ia d. I. 6. quam verbum , adeo , ni fallor , a testimoniis alienum Paulo obtrudere ἔsed tamen neque illud probo ob vim
Ita vero Senatus censuit , - si ob pe4euniam testimonium dicatur , vel non
dicatur. Quid igitur, si ob inimiciti aut gratiam ὶ ita enim frequenter fieri
Lycurgus ait Orat. contra Leocratem a
Sed pecuniae dationem SCtum exigit , nec ab eo ausim vecedere, & tamen diiscere , SCto locum esse . daod porro sequitur in h. h. x qui judicem coris'
ruperis , corrumpendumve curaverit, trana
seo, . quia dissicultatem non habet ' ut transeo quoque alias , quas vidi . huius h a. interpretationes , nam ignobiolis opera esset . quae iis refutandis daretur.
Cornel. de . falcNondum dimitto Μareianum,adeo me. trahit dulcedo argumenti. Pergit receiisere, qui obligentur legi Corne
-r constitutiones Principum neglexerit aPuni
193쪽
ροαἰρων . Haee interprete non egent , nee etiam retulissem , nisi monendum esset , Salmasium obse . ad ius Att. γRom. cap. 3o. p. 88 I. m 882. insigni
audacia hune ρ adscripsisse Triboniano interpolanti. pro huo Marcianus dixis.
eiter o reliquis omissis; nempe judex, qui se corrumpi passus est , nam ante dixerat de iis, qui judicem corrum
punt , corrumpendumve curant. Ruum.
que de ipso judice cor pto nihil quo.
que sit apud Paulum sentem. ιib. s. sinus . , a. de hunc, aeque ac Mareia. num interpolatum credidit Salmasius . Insigni utrumque audacia; atque si scio licet iis loeis necessario & de judice corrupto dicendum fuisset, 3c rurius , quod ad Marcianum , atque si verum non esset, ejus auate judices salsi fuis. se reos, si Constitutiones Principum neglexerint , cum tamen id ipsum &Paulus, Marciani aequalis, aperte adfir mee sent. ιib. s. rit. 23. 6 3.
mihi jus novum , ex quo haec inter lata essent ; quin potius illa iuris pristi severitas in punieadis judicibus, qui
neglectis legibus pronuntiant , ΥΠ 'exolevit. Alexander Paulinum repulit in ι. a. c. ad legem Iut. M . quod judicem . qqi adversus Constitutionem suam judicasset, Majestatis accusare coninstituerat : nec scio . ejusmodi judices unquam Majestatis suis e postulatos .
contra quam tamen Salmaso visum est.
Sed quod Majestatis crimen non stat temporibus Alexandri, potuit suisse legis Corneliae de salsis, idque Marciano& Paulo , idoneis auctoribus , facile largior. Tandem ejus juris nihil quic..quam observatiim est; unde iactum opunor, ut & Basilici bune ε 3. omiterint. Et quis custodiat ipsum custodem iudices iudicibus facile ejus delicti gratiam secerunt. Mavult quisque ex aris bitrio, quam seeundum leges ius diem
re , sordidum ratus, potestatem suam loge contineri. Rigorem iuris veteris reo ductum iri magis optandum, quam spe.
Sequitur 6 4. Qui is rationibus, e
hiatis, cerei e , μι alia qua re sne emorinatione. falsum fecerint, vel rem am veriat , perinde ex bis causa , atque fleraat falsarii , puniuntων . Sis Diavus Loer- ιege Cornelia de fassis da. ravit Praeferitum aranti, quod instruis mentis Dis, cum Reerat Provimia, M. sum feeis. Quid sint cerea in Pandectis Flor. & apud Halaandrum , qGn cor stat. Scholiastes Graecus BUI. lin
videtur , tabtilis cereis. vertit enim , πινακιδίοις κηρον εροπι , sabellis cream
habentibus, mutatione non dissicili, qua, si, me male repetito ex sequenti v cuia via: nee derunt, qui in eam seriamuram proclives essent . Sed ei & Lotinorum Codicum auctoritas obstat, &ipse uias' quo enim illa adjectio . e bulis cereis P an ut duntaxat de eeraris tabulis ageretur Imo potius simpliciter exprimi oportebat. tabulis, quo g neraliter omnes intelligerentur. ut in Lἔ- ssise bonori poss. secund. tab. Non liocet etiam pro cereis legere eeteris , ut legit infelix quidam Criticus , . quia seinquitur , mes Hia qua re : quae inepta
repetitio esset. Atque adeo quia cerea3 tabulas non recte dixeris, neque cereas
L tabulis recte distinxeris , malo sequi antiquissimam editionem Bla ubi mii, quae Parisiis prodiit Isa . quaeque procereis habet ceris. Hanc seq ratus est Robertus Stephanus I 8. & deinde
Editores alii. optime, si quid iudico.
nam ex antiquis formulis ea locutio obtinuit. In nuneupatione testamenti apud
Ulpianum fragm. in ara. 4 9. ita legi-
194쪽
CRIPTA SUNT, ITA IN , ITA LEoo , placuerit , me pulicem habebis aequum. ITA TESTOR . ITA Dra vos Quini TM Co se ris.autem opponitur ei, quod T TIMONIUM PLAEhi ToTR . Non est . sine seripto fit L s. F. d. Me inseram. ut hoc in transitu moneam , cur illud & accipitur m omni eo, quod proba. praebitore mutetur in perhibitoee, ira m tionis ergo in scripturam redigitur. Ut lavit Cujacius obse . tu. o. cap. 37. de Fabius Inst. lib. I 2. cap. 8. Premi di ad Paulum sentent. lib. 3. tit. 4. 6 sit illigaων omata, rassem , purarum, 4. Veterea enim dixerunt eum dare , rarusmas CoNsIGNANON , 1 - tum praebere resim iam , & ita Cicero AE- versarium quaedam non negat Orat. pro Flacco cap. Io. & Seholiastes rem. Et Seneca controv. ιib. cap. 8.Juven. ad sat . Io. et ref 3I. interim hoc thema proponite Bino eAuit. patre de tabulis cerisve liquet. Extat quoque inu victus er proscriptus ad I tum ea geminatio in Fiaere Albano apud confugis. Receptus est σι - , roga.
Metuenda scilicet erat captio , si simis deliores tabula S lanae proscriptismis .plieitct tabulis dixissent', quia tabulis Controversiam Vero, quam eo themate erat inscriptum nihil, verum cerae . ea. pmposuit Seneca Pomponil sententiabulis inductae . Similia sunt cavillati, definit in ι. g. 6 I. F. quod men eaos num exempla , quae Cicero notavit & Utque ita neganda videretur restitutio, rasit in Orat. pro Muraena. quia, te liberando , -- mea merce. Ait deinde Marcianus: via alia qua dem accepisse videor ' in quam sente re a confignariona. Quasi dixisset, vel tiam est quoque Lo h I. .ss de do. alia qua re non sinata, & ita Basilici, uatisn. Sed tamen in liberto contradio
πινακιδAis εἰσφραγιτois . Interpres ta- xerim , cum is non recte petat mere
men ita haec transfert in Sebialis, ae si dem operae, quam ipse debet. de re ageretur, quae obsignata esset: ut Sed pergamus. Ait, via rem amove. legisse videatur , non me, ut Floren- rint. Est id obscurum , 3e species suditiae, verum με consignatione, quae Be ei potius , quam falsi . Tentabam alia antiqua lectio est, etiam ab Haloandro quando , an non conjunctim legi ponexpressa. Utraque potest ferri, & qum tit , removerint , rationes scilicet uodammodo explicari. Florentinam defen- bulas , & ceras , de quibus dixerat ,
dit & explicat Rinardus in κον. & pro nee adhue id displicet. Basilici arundiea stabit Paulus in L Is. β 2. h. eis. - , aut deleverit, sed Men. ubi plane similis est locutio , nisi δt di verbum satis eontinetur inibi sequaris libros vulgatos & Haloam τδε πο-σαι, in falIo faciendo , quod
drum . Sane negari non potest, senten- praecesserat ; rem ere autem & in emerintiam minus tortam , magis commodam tem rationes , tabulas , ceras , poterat
esse , si utrobique praeferas scripturam videri . alia species , quam idcirco &antiquam & Noricam, sed ita, opinor, Scholiastes Basilicorum servat , & sic
195쪽
II 2 funecem it , resignaverunt, quemadmodum Paulus relponder in ι. Io. 9 2. h. sis. quaeque hic interpretationis loco esse pollunt, cum idem plane argumen. eum tractet. Accursius rim exponit --σitatem , satis perperam . Alii interpro
gantur , rem , ut erat, an overint, mu
tarinx , corruperint ' quod huic locci inutile est supplementum . Possuma ,s ita videatur , lectionem, ubique conis stantem . retinere , & rem intelligere . de qua proxime locutus erat . ut hie sermo - st de amotis vel interversis rationibus . tabulis, cerisve . Solemne est Veteribus , praesertim Keis , de qui. scunque rebus agant, ea voce, velut formula , uti . Atque ita .usus est Ulpianus in i. s. F qui mi. in plan. Si navis fuit obligara , ad armandam
eam rem veι resciendam ego credidem . Perperam enim ibi Haloander τὰ rem expunxit. Utuntur etiam , quum de rebus pluribus agant , etiamsi plurium numero fuerint propositae ' ut in h.
& in formula interdictionis bonorum apud Paulum lib. 3. sentent. tit. q. hinoribus quae ita ha i r se nis tua
bona paterna avitaque nequitia tua diastodis, ιiberosque tuos ad egestatem peraducis , ob eam rem tibi EA Est comme cioqua interdico. Et in stipulatione em. tioneque ovium apud Varronem de remss. ιib. 2. cap. 2. IIIasce oveo , qua de re agitur, sanas recte esse. Id autem satis constat , de amotione quod Marcianus dicit , de ea intelligendum esse, quae fit veritatis intervertendae ergo . nam lucri causa si fiat , furti compete.
re Ulpianus scripsit in ι. 27. 9 i. F
ri furti Aie, quia instrumentis suIs . . , DI. sum fecit. Dubito. an satis Latine diis catur , falsum faceνe infrumentis . Nihil erit periculi ; si τό in . ex usu antiquo, geminemus: hoc modo: via iniafrumentis suis . . . salsum scis . In. strumen a lune vel ιitera publicae , de quibus I. 1. b. tis. vel dyρ mata , de quibus ι. 27. hia eod. ἰit.& Plinius lib. I . epist. 46. 47. vel alia, his similia. ' i
CAPUT XXII. De quaestione dotis Liciania. εΡostquam Iavolenus, Servii auctorutate , adfirmasset , in his rebus , quas praeteri numeratam pecuniam doti vir habuit . dolum malum & culpam eum praestare oportere , ita porro infit in ι. 66. Pri . ff. soluto matr. Ea sente ala Publii Maeli es , nam is in Lisi nia . Gracchi stxore . Ratuit , qὼia res dotales in ea seditione, qua Gracchus o cijus erat , periissent. ais , . quia Gra ebi cuipa ea seditio facta esset , L eiania praesari oportere. Contorta est sententiis in posterioribus : unde fictum opinor , ut illud ais plurimae ex antiquis Ediationes omiserint, servari tamen poterit, ut' est in Florentina , si ordinem dum rum vocabulorum mutes , & pro ait , quia legas, quia , ait . Alioquin , eum iam dixerat , Raruit, abundat το ais , nisi i merjectae rationi applices . Quo. modo & in ι. 3. F. si para. beria. peri
post το scribit , o Laelius seribit ,
mox additur , quod t.:men abesse pol rat . inouit. De re ipsa videamus. Reπcte observatum est a Francisco Balduiis no in Dri pr. Mucian. p. m. q8. &Guidone Panci roto lib. 2. variis L cap.
s3. agi heie de Caio Graccho non Ti herio . quia Caii uino fuit Licinnia .Ejus Licinniae diuem, quia in sediti ne perierat culpa mariti, illi praesta dam esse , respondit Piibli Mucius , sed a quo. & quemadmodum id Hist viae convenias , meretur despici. Panei-rolus
196쪽
OBIERVATIONUM TURN ROMANI LIB. ΠΙ. C. XXII. Is 3
eoliis d. tie. ita videtur Mucium exauωἡire , atque si Licinniae dos periisset Iublicatione, publicatam quippe eo
at . ex Plutariti in C. Graccho P. m. asa. sed filisset aestituta smintia Μ
cii , magna scilicet aequitate judicantis. Quia manifeste refutat h. ι. 56. quae ait res dotales periisse in Iedisione , &quis perdita restituat λ de pretio igituel uitur dotis deperditae , & cujus id
damno esse debeat. Non certe populi, quem Gracchus concitarat , ae Ipsi
Gracchi, cujus culpa otia seditio , 3e per seditionem dos de edita . Me i nute Mueius; sed nullus tune Gracchus erat , nam in tumultu & ipse perierati Imo nulli heredes, nam bona qua pinblicata esse Plutarchus auctor enuique sea nee heredes de debuis ejus conveniri potuerint L a. er F dosent. pus er resit. Quid igitur e an
aerarium a Licinnia conveniendum erat ita diceres ex E. I. I. σὰ sed in aer
Hum redina fuit & ipsa Lkinniae dos.
nec unquam remisia . Remissa in utique nullibi Iegimus. , quod tamen commem rasset Plutarchus in C. Gracc--, mmmmmorare certe debuisset. Dicemus igitur,
non obtinuisse Mucii sententiam de praestanda Lieinniae dote & nullo jure Lisse publicatam λ Puto rem ita comis modum posse explicari . Perierunt res dotales Licinniae vel in ipsa direptione domus Gracchanae nam domum ejus direptam memorat Appianus εὐ. cmia. lib. 1. p. m. 37. in vel alias in sedi. tione, periit Gracchus , bona ejus p blicata sunt. Si, antequam publicarem tur , Mucius fuisset consultus, quod fieri potuit, ab heredibus Gracchi dotem
repetendam dixisset ς si post publicati
nem, . ab aerario, ut a Graccho po Lset repeti. salva enim Licinniae dos sita esse de te . quamvis mariti bonis p blicaris , ob crimen auod ipse , non BU . T. Luxor commissile lagitur . Incertum ve. m. quo tempore consultus iuerit Mucius , nam simpliciter respondet , res dolaus Veianis praestari oportere , nee ait, a quo, ur sic inde tempus Responsi nequeat dignosci,
Sed quid ii post publicationem λ eam
aestimationςm rerum dotalium praestabie Fiscus nee ob publicationem dotis agentem Licinniam repellet repellet sine dubio , Eccur igi eur . pro dote re. spondet Publius Mucius e Franciscustilduinus in m ur. me. ad b. ι. ria comminiscitur , quo se eximere . Nune Plutarcho, , publicatione dotis testimonium perhibenti. fides .abrohannunc stigillat integriistem. P. Murai . atque si parum candide respondisset iarausa Licinniae . quae ejus .ex fratre nopiis erat; vel dissimulasset. Licinniam cum marito eonsilia communieasse de concitanda plebe . & hine sorte esse mulctatam ; nune de favorabili invia dotia, nunc de aliis tricatur . sed n mo haec pmbaverit ; ego nondum p tui discere, quo auctore Balduimis seriabat. Licinniam fuisse P. Μucii ex se tre neptim . nee , fi .suerit, mihi unis
quam persuadebisur , Mucium gratiae vel sora bus dedisse locum. Scio & iu Scaevola id krgui in L 14. m. de tra fact. gentilitio forte vitio , sit Mucius hic praecesserit, & , ut Cubeius exustimabat , ex Μuciorum Gente saeiae Cervidius Scaevola ; sed horresco reis
rens . Omnino est sequendum quod isse Balduinus non obscure etiam signia at. Μucium respondisse , eum Lia cinnia nondum rea esset, vel, ut presisus dieam . mspondisse ante publimistionem dotis, tunc enim verum erat .
vel ab heredibus Gracchi , vel a Fisto dotem Lieinniae praestari oportere, post publicationem .i nulla Licinniae actici
M sane plusquam stultum esset , bonis V meis
197쪽
meis publicatis , respondere , mihi jussasque esse ea denuo a Fisco repetere .
Nec dubitandum est , quin fuerit , cur publicaretur dos Licinniae. Balduianus, si Plutarcho , id narranti ered ret , inde suisse existimaret , quod &ipsa Licinnia alicujus criminis fuerit convicta , aut alias marito , Rempublicam turbanti, adfuerit, sed , quod sciam , nemo est ullus , qui id mem riae prodidit. Crediderim potius , Licinniae, ob luctum mariti , ademtam dotem ; placuit sci licet, Maiestatis damnatum non lugeri ι. 33. de rella. --. m. nec hostem L Ir. ρ a. I d. bis not. ins nec quemvis cavi to damnavim ex interdicto Tiberii apud Suetonium in ejus visa cap. 6 r. de vero hostem luget , quae luget maritum , ob concitatum populum, tumultu interemtum . Interdictum quoque fuisse . ne C. Gracchus a muliere lugeo retur , Plutarchus retulit d. De. inre
dicto luctus mox.addens publicationem dotis , uno quasi spiritu. Et paulo ante Plutarchus quoque dixerat, Lici
Drum, exeuntem maritum prosequutam,
viri rari , neque mariti sui luctum sibi 'relinqui . neque causam suam eum his parem esse, quae maritos ad bellum p fecturos , di gloriose defuncturos, honeste deflent . Neque , praeter hoc , aliud Licinniis erimen video reseret . Sane id crimini fuisse datum , etiami ei liquet , quod , ut Coriolanum luis pere liceret , smi aliter impetrandum erit . ut idem Plutarehus auctor estia cα ivino p. m. 42 2.
f. de aedit. edict. an , cui 'os oleae, sanus sit , 3e ait Trebatium rein spondisse , πσο esse morbosum , alicui os Mera , veluti bircosum , Rrabonem . Me enim ex iuuυis oris aecidere solere . Quum binosus sit, qui hircum olet , & hireus sit alarum , non oris Letor , dixeris . mue sanam hie esse videri Ulpiani 1 cripturam ς maxime , quum &in exemplam βω--em addat , qui utique bene olere potest , distortis quamis vis oculis. Gulielmus Budaeus legendum
censuit , veluti hircos via tragon , Vel, A reostim tragonis. Sed ita his idem diceret, semel. Latinae semel Graece, quemadmodum& si eum Lindenbrogio ad forinum de die natali ev. I 4. legas hircosum gras sonem , quia sesundum .Glossas Philo veni bireUus est υρα an ita tameα& Culaeius , Lindenbrilio non laudaistus , tentaverat tib. II. observ. cap. I .
quamvis ipse proclivior sit in hircosum
scabranem , ut scabro sit , qui dentes. aut gingivas alluvie scabras Be spurcas habet . Sed non puto , quemquam L tinorum ea voce suisse ulum , nee , sinisset usus , animadverto , qui eunσscabro disserat ab hircoso , largiendume, im est Cujacto , hircum etiam oris
esse. vitium; & id largiri postulat quoque Censorini locus d. eap. I . qui τρψlrso ad os & vocem retulit Ios phus Scaliger eonis i. ad Varron. de ling. iat. lib. s. p. m. Iga. legit tureosum raponem , 8c mox ingluvie pro illuvie . sed quae omnia , tacito nomine , recte insuavit Cujacius ι ibis II. abje-
198쪽
cap. Io. cujus sententiam hae parte , omnino probo, quamvis raponem qu que exhibeat M S. Rinardi , ut ipse ad i. notavit. Ceterum absque ulla emendatione haec verba Ulpiani satis
mihi videntur subsistere , si vel bis
S Rrabones significatione , vulgari accipiantur ' i a enim dixisset, eum, cuI os olet , morbosiam mon esse , uti neque hircosus , neque straho morbosus eli , aeque scilicet lanos esse . quibus os male olet, ac quibus asae. Dissicilius est,
quod de stra ne sequitur , sed quum
id vitium non sit vitium , quod ad AEdilitium edictum . recte etiam hoc exemplo utitur, his ita, quamvis stra.
bones non sceleant , recte comparatis .
Sic licet interpretari Ulpianum , vel potius Trebatium , & simul abstinete plurimis, atque his incertis emendati nibus . Μagis existimarem. aliquid mendi latere in sequentibus Ulpiani , quae sie habent ; Si tamen ex corporis vitio idaeeidit , veluti quod jecur , ves pulmo , aut aliquid similiter DoLΕΥ morbosus est . Quid verba velint , in aperto est, sed non .ene habet τε dolet, quod miror animadversum non esse ab iis , qui in b. A interpretando & emendanis do versati sunt. Legendum est omnino , semiliter o LET , de istore quippe, is non de dolore loqui debuit : qium τὀ smiliter ad os reseratur, quod in minc. A. 6 non dolebat, sed olebat di nisi dicamus το dolet idem esse, quod morbosum est , quod tamen signincatio verbi non patitur, neque etiam ejus loci semientia, quia negaverat, os foetidum tenseri morbosum . Quare, si ulla rationeve. dolet poterit defendi, non simul relegendum est , ut nunc Florentiae imittit, sed ut in MS. meo, 8c veteriisus quibusdam libris , aut aliud quid A. , quo simila reserarui ad' is revel pulmonem , non ad GIet. Sed vero ita erit insolens significatio τοῦ dolet ,
cum omnis dolor non arguat morbum.
Igitur sequenda est emendatio , vel si mavis, genuina lectio ex veteribus Ilis bris . Postquam enim nactus sum v rias editiones, Florentina antiquiores , magna pars emendationum , quas pridem annotaveram , mihi periit, inte que eas & haee est. de qua nune m neo . Nam & in antiquissima editione apud Chevallonium . Parisiis Is 13. &apud Robertum Stephanum . ibidem Is 27. non duo vel doleas , sed alas vel oleas aperte scribitur, quam seriapturam in sua quoque editione sequutus est Petrus ab Apea Boudoea , Lu
suemadmodum pubertas fuerit aes ara apud Veteres , emendatis levitis Institutionibus,
um de contrahendis nuptiis , de
finienda tutela , & aliis, quae pubertatem desiderant, in jure se mo est, quaesitum olim fuit, quo argummento censenda esset pubertas. Narrant Insitutiones pr. Dib. mis. tui. sin. Veteres
quidem p ertatem in masculis aestimasse non solum ex annis, sed etiam ex habitae corporis , hoc est, per iaspectionem babimis Ainis corporis , ut mox id efferunt Iiniatur ser, sive , ut ipse ille loquitur Iu
ris in bonefam . Quod eum 8c olim, ut ipse ais , displicuerit in sceminis etiam in maribus abrietat, pubertatem simpliciter finiens anno quarto decimo. Sunt, qui existimant , Tribonianum in ena
199쪽
' solectori fur tum fecisse , ad commotisdationem scilicet juris novi. viamque adeo marium ini pectionem , tanquam lepidam fabellam, irrident & explodunt. Alii non tam crude , sed quod de imspecto babitu eo*oris dichur, de exierinna corporis specie . de gesticulatione vultu; barba, non de inspecta pube in . lanugine prima intelligunD. Ab utris que aurem peraeque cavendum puto: nam, ut de posteriori sententia prius dueam , quis credat . Vereos ex vultu conjecisse saeuirerem virilem. starunt illi prudentes juris . non artis Physi gnomicae: nee vel prese aruspex id niselle prest remet.. Et quid tunc. suberae probri, vel inverecundiae, vel indagatio. nis, de quibus tamen totiens Tribonu nos endacii eum accusare , ut accusant quoque , qui quicquid ejus inspe-sionis est negant, indignum 3e illi .
. rate facimn est: praeserrim , cum omnis in contrarium abis auctoritas; ut certe hie a st Ae si non credimus Trib niano , credamus utique Ulpiano , qui fragm. rit. ir. , an ita scribiercii erem aintran Cassavi quidem eum ego aut, qui habisti corporis imbes apparet;
M o qui generare potest . Promisse
res sententias veterum prima est Caia sanorum ,. qui pubertatem. maris aestia mabant ex habitu.cor As , secunda 'Procul ejanorum , qui ex anno quum
d cimo, tertia Prisci Iavolent , qui ex
utro ue. Cassiani igitur rem cernebant ποι την φυσιν , naturaliter quippe pubes est , qui generare potest : eamque -definitionem putabant esse certissimam, haud concedentes scholae eontrariae . ex numero annorum hanc rem recte definiri , utpote cum in alio. natum scyus,
in alio setius exsergat . Quid autem , si pubertas fuerit incerta Cassianorum 'sementiae eonsequens est , ut eundum fueris in rem praesentem, nudandae comporis partes, unde viri sumis, nec foriste nudandae solum, se , ea quoque per genda , ex quibus. de argiunentis viri. Verecundia prohibet , haec laetius exsequi . sane absque eo vix LRecerit sola inspemo τήν οὐ I 6 3c tantum non Ilabrica fuisit ejus rei definitI. Sed .Proculejanis dis laute, Praetorem sorte ventrem maris inspicere . & mox te rare pubertatem o quin potiua omnem de pubertat quaestionem solis annis dis rimebant, servato eo , quod fit ε τι τὸ πλεῖτον. Inter has sententias media fuitrii set Iavolent , qui pubertatem non
censebat ante annum XIV. imo nec post annum XIV. nisi ex habitu qo M. eo poris ea de re constaret. Haec Vere naeontroversia muta saerit , cur in inti- Iianus lib. 4. DAE oras. cap. 2. non eonstare dixerit, amms, an b.ibiis aestiis manda sit pubertas. Hinc etiam ejus
dissensonis vestigia apud Auctores exaterua , Iano a Costa ad Inst. de aliis laudatos . Iavolarii tamen' sententiam plurimum valuisse eoiligo ex Ioeo Se vii ad metit. Mog. vers. . m. 4
δεα mare iam se vicinum fusis pube
BRRTAS . EX UTROQUE COLLIGITUR .
unave ea Iavolam sementia vide
200쪽
tvr sitisse frequentara , id sorte causis
fuerit, cur hanc solam Tribonianus pro. posuerit in priae. IV. ρω b. - . in . . puberrarem, inquit , Vetereι quidem. - solum o annis, sed etiam ex bab corporis . in masculis assimarἰ -lebant.
Noa filii tae sententia Cassii , non P inli, at sola Javolent, quosquo. illed ceps habuit hct 1tores An igitur hos postremos intelligemus nominα δε- raram 8 se dicendum videbatur , sed o
eum Cassiani & Proculejani de re, , qua de agitur, dissenserint, appellatisne V as m simpliciter intelligere licet Iav lenum , quique ejus sinPlari flatentiatis sunt. Mallem igitηr , msi magna
auctopitas intercederet, in a. princi ta levissimo motu pro Uerens quidem rescribere V ieres , quo significet, non omnes simpliciter Veteres, sisequo dam ex his . sequutos eam . quam mmmorat , sententiam ς Iavolenum puta, ceterosque eius sectatores e Plane quemadmodum Festus in Voc. pMυγ Procu-lejanorum sententiam recitat hix verbis:
Pubes 'ber, qui generare pares in improbo hane scaligeri emendationem , nisi malis , quod magis Meedit ad te.ctionem vulgatam, pcibes es, qui pube
s quatuordeiam ann s. farmina is duod . em vir' - , sive patiens, ut mi DAM putanι. Ait, Piaam, quia de omnibus verum non est : & hae ratione potes quoque restringere Institutionum verba;
alioquin germalia. Etiam alias in libris antiquis quidem &. Uam, proclivi virio , eommutari observavit Ritterisuissus ad PauIi sentent. lib. s. tit. 4.3 s. sed an idoneis exemplis p averit, sub-ssto: de hoe certe tacet. Quamvis δurem Cassiani in aestimanda pubertate ni turam sequerentur, facile tamen adsemtior iis, qui existimat, non promiscue in visionibus pubertatis partes nocesserias fuisse exploratas e nam cui id bono in finienda tutela , in condendo te stamento, & reliquis, quae virtute In, scula non 'ruuntur non oportet homminum gravi minorum sententiam deindiculo aer ponem .. In nuptiis alia ratio
est , non enim in his suincit pubertas, ut ita dicam civilis qui virum se praestare debet , nec vir in . x nuptiis abstinere iubet ratio, jubet Cassianorum& Iavolent auctoritas. Sola tamen Pr culejanorum sententia, a Iustiniano post probata , in Pandectas rium filii, norue ulla ibi , quocunque demum casu, e insis ciendis maribus mentio . Nigvestigium esse dicas in L 32. Is de m non quM tunc verum est , si aspectum
corporia cum Cujicio ad inte pretesis non de partibus externis , sed
de ipsa inspectione των αἰδοί di de Motamen est , cur dubites . Hae de mari x . De sienunis co stans opinio est, earum pubertatem se per fuisse aestimat ex anno duodeuin .: qui tamen id probet, hactenus vidi neminem . Cujacius ea . ad L A. F. de excussi. provocat equidem ad Lprinoc Iasitur. euibias modis tu . m. at
ibi ni it reperio , quam foeminas Olim non suisse inspectas , quod ipsum satis quoque indicat inpiani locus fram. d. 3it. II. 6 utri loquitur enim de solis masculis. Sed diuerunt haec , virgines inspectas non fuisse, & viri potenteis cenis seri ex anno XII. Cassiani , qui eam
rem tractabant φυσικως . niihi non via dentur in hoe articulo scemellas a m
sculis distinxisse, cum alioquin desecisisset ratio . quam illi in adoleseentibus
urgebant a sola maturitate & naturae
potentia . Et si quid rursus eredimus Servio ad istud Viroilii , Iam matura iam &e. Poeta ibi locutus est & l,