De Ecclesia Septempedana libri 3 auctore Joanne Carolo can. Gentilio e Sanctoseverino

1쪽

Clarorum virorum facta posteris tradere an liquitus usi latum.

2쪽

DE ECCLESIA

SEPTEM PEDANI

I leum sane videbitur, nune Post raecula

rursus quaerendum, cur ea quasi minus videant homines, quae Propius ipsos attingunt, aut, quae vident , demonstrando obseurent. agitandoque permisceant. Illud quidem in multis accidit . ut, postquam a majoribus diuti sime disputatum est, nihilo minus copiosa di-aeeptandi materia nobis relieta sit, et posteris reservata. Ex quo tamen illud redundat com modi , ut antiquitatis , dum excutitur, refricetur memoria, et, si quid olim suerit expen-gum negligentius, accuratiore dein trutina pensitetur , fiatque landem salsi verique liquida et definita secretio. O pulchra veritas i atquanto artis studio conquirenda tertio hoe ia

3쪽

. 4 libro, quem de Episcopis, de Equitibus, et de Viris, aut literis, aut toga, aut armis illustrioribus aggredior i Felices labores hosce

nostros putabo , si cives veritatis inquirendae studio inflammaverint, et melius sentiendi occasionem eisdem praebuerint.

4쪽

. 'eptempedanis eadem in principio, quae eae ieros Piceni populos illustravit, christiana Iucassulsit; Iesu que Nagareni doctrina primaevia ipsis Eeclesiae saeculis altas validasque radices in eorum animis egit. Postquam enim ha haricis nationibus datum fuit pedem in Italia figere , eam cives nostri solertes. Vigilantissimi propugnarunt. Ita saeculo VI. ineunte, S. Severitius Episcopus , quem nos tutelarem , et patronum urbis praesentissimum eneramur, Septem pedanae Ecclesiae censum ampliavit, citra spem et metum quaeque Perpessus, Gothis hostibus ingruentibus. Sed brevi romano imperio labente atque inclinato, eadem plane sortuna, quae plerasque Piceni ecclesias , Septempedanam quoque miserrime ami-xit ; et longam malorum seriem contexerem, si ea rursus in medium Proserrem. Sat igitur de Episcopis verba sacere, qui ante et post ealhedrae instaurationem magnis muneribus integre laneti apud omnes auetoritate et gra tia plurimum valuere.

5쪽

1 minem adeo vecordem puto, et antiquitati insensum , ut Primaeva Ss. Severint, et Victorini Fratrum acta a Bollandianis, et a Colucio edita cavillari queati cum ea ipsa, quae de aeribuntur, aperte testentur, esse Prorsus antiqua , et usque ab antiquissimis temporibus usurpata. Sane rerum, quae in eis enarrantur, verba, phrasis, stylus tempus longe antiquius evidentissime demonstrant, nec sunt sequioribus saeculis posteriora, sed sapiunt omnino tempora, quae VIII. saeculum Praecesserunt. Nec pauca in eis apposita , nec varietates in secundis actis , a Bollando et Colucio paritere uigatis , inductae primaevi codicis auctoritatem laedunt, nec ejus obsunt fideir nam haec sumpserunt augumentum ex libertate, quam albi temere post annum millesimum scioli quidam arrogarunt. Nullum enim saeculum, nullum regnum literis utens olim in Europa ex-

6쪽

titit, quod immune se ab hujusmodi ausu i

clare potuerit. Plurima et ego uaticarum urbium tabularia ingressus, innumeras quidem charias reperi et evolvi germanam originem Proeul dubio praeseserentes; at simul sursuris aliquid multis in locis commixtum animadverti. Dum igitur tam primaeva , quam recentiora Ss. Severint, et Victorini acta hic recudo, et

ea, quae non recte constituta erant, diruenda,

praetermissa inaedificanda, nimis exiliter constructa ornanda et amplificanda susci Pio; spero, homines eruditos mihi pro eorum benignitate condonaturos ea, quae mihi exeident disse renti de re Prorsus salebrosa. Illud tamen quemque breviter admonendum puto, traditiones ecclesiasticas ita esse observandas, uti a maioribus traditae sunt, dummodo historieae eritati, et ecclesiasticae temporum disciplinae non ossiciant. Romanorum res, ob barbari eas copias ex Oriente in oeeidentem conversas, in situ et squalore iacebant. Humanitas sere ipsa in de uetudinem venerat , et veteris integritatis splendorem vix dum conservabat Italia. Plurimum i Arianarum sordium ipsa contraxerat rimo arx iam facta erat ae propugnaeulum bar

7쪽

hariet, latinaeque ipsae literae exules atque

extorres e Patrio solo Profugerant. Hic status erat, haec facies miseranda Italiae, cum natus est Severinus. Neminem vero suturum esse arbitror , qui ejus ortum ad statulum annum eum Cancellotio aut cum Gentilio amandare Pro Certo audeate cum acta sileant, neque i idem scriptores ullam sibi curam suscepisse videantur , ut indubia hac de re posteritati monumenta traderentur. Minime opus est acta ad severiores criticae Ieges exigere, quum in eis Sincera argumenta in promptu sint, Severinum et Victorinum domo Septempeda fuisse. Inter nos sortunae bona eorum parentes habuisse, hos nostris in sedibus naturae sato concessisse , acta aperte testantur. Post utriusque Parentis obitum, distractis sacultatibus, pauperibusque divisis, haud longe a Septempeda eremiticam vitam Severinum, et Victorinum duxisse , ex eisdem actis eruitur. Ipsi in codice nostro laudantur Picentinae accolae Propinciae, qua να- dosus Hussor ρraeterfluit Smte edam. Hine factum est satis argumento , cui fidem minime resignant Hensehemius, Bollandus , Baronius,

Allestemius, et Sollerius. In hoc, tanquam in

8쪽

re explorata, Iacobilius, Cancellotius, Maran gonius , Turchius , aliique sexcenti consentiunt i et frustra tu Severini ortum requireres apud Scriptores, qui aut sacras Pannoniae res attigere, aut qui Unnorum viros sanctitate illustres recensuerunt. Quare nulla fides Fran, chio et Pamphilo est habenda, qui Severinum alio natum esse autumarunt; eoque minus audiendus est Lilius , qui Severinum Camertem dixit. Id merum commentum fuisse, jamdiu scriptum est a multis. Ut caetera praeteream veritati conson , quae in actis continentur, quaeque magnam

redolent antiquitatem, certi ex eisdem reddimur, Severini et Victorini parentes opibus abundasse. Et quia nequaquam di melle foret doetissimorum hominum judicio atque consensu illud ostendere, generis nobilitatem longe ante annum millesimum commentitiis argumentis suteiri; iure mihi adfirmare posse videor, su P posititium aliquod contineri in verbis, magna Ortor fuisse ρrosvia, quae in posterioribus actis habemus. Nec mirum: homines enim Plerique bona tum fide agebant , et, nihil salsi suspicantes, facile sibi patiebantur in chartis illustriores obtrudi res. Hoc vero Potissimum

9쪽

in usum post gaeeulum XII. venisse Iegimus, quoties, irruentibus in Italiam exteris nationibus , aut intestinis bellis inter Italiae dynastas flagrantibus, deperditis papyris, aut alio

asportatis, breviorem ad eas resarciendas viam majores nostri censuere, nova alia tanquam Vera, ut ut exagerata, supponere. Celebre est

illud Mabillonii estitum, cui consonat MuratOrius , collegia prope nulla, Paucissimas ecclesias aut familias immunes ab hae labe fuisse. Dum ita chartae fabrieabantur, nihil, in Sanetis Praesertim, usitatius, quam quod, sive unum in duos dispesci contigerit, sive duos in unum commisceri. Id etiam Severino et Victorino aciscidisse, ea, quae erimus dicturi, quodammodo praedicare videntur. Diversimode diversis in auctoribus Severint , et Victorini dignitatem perscriptam esse legimus. In longo et inamoeno labore nos pedem figeremus, nisi nobis praesto esset vir omnigenae eruditionis laude praestantissimus Canoni eus Mazgochius , qui in notis ad Martyrologium Neapolitanum eas rationes in medium attulit, ut nemo prudens in contrariam sententiam posset abire. Docet is, unum et ait

rum, tertium quoque Severinum sequiori aevo

10쪽

fuisse proeusum. Neque ei arridet Martyrologii Bos eidani opinio, quod multa comminiscitur, ut Severinum Neapolitanum tantum, et Consessorem reponeret. Neapoli S. Moerini Confessoris S. Victorini Fratris. Et reverardiligentissime Magetochio monumenta Perscrutanti, ut aliquo idoneo teste Severinum nostrum fuisse Neapolitanum adfirmaret, illud eontra votum evenit , ut sexcenta ipse nancisceretur, quae, id purum esse commentum a Floro, Adone , ac Usu ardo receptum, luce clarius ostenderent. Immo exhibet, quid causae deinesse Potuit, quamobrem auctores relati, in variarum opinionum conflictu, ex duobus Severis nis , Consessore uno, Episcopo altero , unum solummodo essingerent, eumque inter Antistites adnumerarent. Baronius eam in sententiam descendit , ut duos Severinos, Consessorem primum, Episcopum secundum, alios a Severino Pontifice Septempedano esse Putaret, euius

sestum reiectum ab eo fuit ad diem VIIl. iunii.

Sive ex errore, sive etiam, ut opinor, ex eo quod olim ecclesiae quadam sacrorum societate inter se tenebantur, et Sanctorum, Praesertim si Episeopi suissent, festa sibi invieem communicabant, tres Severinos Baronius memo-