장음표시 사용
11쪽
imperatorum constitutionem, qua sanciturr ,, Nemo Iuridaeorum morem suum in coniunctionibus retineat nee iuxta
, egem suam ruptias sortiatur . nec in diversa sub uno tempo
, re coniugia convcniat. Cum itaque nemo Iudaeorum morem suum in coniunctionibus retinere debeat, eo ipso nuptias corum probatas esse intelligimus. Quod si enim nullum ius matrimonii Iudaei haberent, perindu profecto foret, an suum, an alium, aut etiam nullum singularem morem, adeo- , que uia propinquitatem personarum certam, an nullam in coniunctionibus Obseruarent. Idem fere dicendum est de eo, quod iuxta Legem suam nuptias sortiri non pollint. Certe quicunque nullum ius nuptiarum competit, ille nec Legem aliquam in contrahendis nuptiis habere praescriptam, nec adeo negligere eam potest. Dcnique quando constituitur, Iudaeos in diuersa sub uno tempore coniugia conuenire non posse, hac Lege clarissime indicatur: dari eorum coniugium certum atque validum; si enim nullum esset, nec plura eaque sub eodem tempore diuersa contingere possent, adeoque tota haec Legis dispositio, qua in diuersa coniugia simul conis uenire inhibentur, vana et superflua foret, quod tamen hoc loco nefas esset astirmare. Quodsi praetcrea in considerationem vocemus, Iudaeos iure communi Romano vivere, ' dubium nullum superest, quin corum nuptiae, eodem iure iustae censeantur. Est vero ius Romanum a Germanis receptum , ita, ut quod eo cautum , omnem in Germania valorem habeat, quatenus ab huius reipublicae statu non est alienum. Hinc et illud, quod de Iudaeorum matrimonio a me dictum, in Germania obtinere credendum est, quia Iudaeos apud nos tolerari et in tutelam receptos esse vide
12쪽
mus. Superest ut hoc loco etiam iuris canonici mentionem faciam, ex eoque ostendam, quid de matrimonio Iudae rum statutum sit, imprimis quia hoc iure protestantes etiam prae Iva TINI ANI Praeceptis utuntur. Tantum vero abest, ut iure canonico nuptiae Iudaicae habeantur inualidae, ut potius disertis verbis constantes declarentur. Ait enim pon--i sex iN NOCENTi us III.): a Diaeis Dominus requisitus issi liceret, uxorem ex quacunque causa dimittere, usis re', pondit: quos Deus coniunxit, homo nou separet; per hoc innuens esse matrimonium inter eos. ,, Ea igitur in re fere omnia iura conspirare hacteous obseruauimus. g. VI. . Quid vero moribus hodiernis obtinet p eane seruan- L ' obtinet
tur, quae ius naturae et gentium, Pariter atque ius ciuile adr δὸ Himittit 3 Equidem Dicor de iis vix esse quod multa dicantur, quia id quod quotidie videmus, neque demonstratione nequo illustratione pluribus verbis exposita indigct. Attamen ut intelligatur, quo praecipue in his moribus diiudicandis respiciendum sit, praecipua huius rei capita paucipiantum enarrabo. Videlicet ante omnia quotidiana cdoc mur experientia, quod Iudaei matrimonia celebrent, et ex iisdem iura exerceant. Ita marito, et patri Iudaeo nec malitate, nec patriae potestatis, ius denegamus: uxori autem Iudaicae, quae ei ex inito coniugio propria sunt, sponUtribuimus. Pacta dotalia horum coniugum seruamus, nec non uxori tacitam hypothecam intuitu paraphernorum in bonis mariti aliaque concedimus, quorum omnium Io ANNES IODocvs AECLivs tum praestantiis morum I Cto-
xime in Germania Cap. I. g. I a.d c. 4. X. de consatagia in . et assinis. . item e. 8. X. de diuorriis. a) B. BOEHΜERi Introductio in Ius digestorum Tir. de Ritu n
13쪽
rum auctoritate, tum variorum Collegiorum iuridicorum prae- , iudiciis et responsis munitum assert testimonium. Deinde
vi hodienum Iudaeis dicta omnia largiamur, imperii nostri dispositio postulare videtur, qua neminem facile, qui inter
Germanos commoratur ac toleratur, quinimo ne seruos
quidem, quos habemus, ab usu communis iuris, et potissi . mum a iure connubiorum excludimus. Cum enim in Germania Iudaei commorentur ac tolerentur, neque Legibus domesticis iuris matrimonii exercitium iis ademtum sit, eodem iure tam diu utuntur, quam diu aliud quicquam nouis Legibus aut consuerudinibus non est introductum. Ιdque in omnibus imperii partibus atque territoriis assercndum est, quatenus in iis, ex iure recipiendi Iudaeos, ab imperatore cum electoribus ceterisque imperii principibus atque statibus, communicato, ) Iudaei vere recepti sunt, quia subditi prouinciales simul imperiales, adeoque iuris imperii communis capaces censentur. ' Hoc tamen negari nequit, quod receptio sit liberrimae voluntatis; hinc a statu quodam imperii ea vel plane recusari et prohiberi, vel si decernatur et fiat, sub conditione iuriumque limitatione fieri omnino potest. Ubicunque igitur vel Iudaei plane non recipiuntur, sicut in Saxonia, ' vel receptorum tus, forsitan quoque intuitu matrimonii, determinatum ac limitatum est, ibi de plenissimo effectu et iure matrimonii Iudaeorum multum disputare superuacaneum esset, quia Lex totam rem iam composuit atque consecit. Quidsi autem Iudaeis alius territorii, ubi recepti erant, legitimumque matrimonium conistraxerant, nunc in alio territorio ex suo coniugio ius quoddam exercere velint, veluti si Iudaica uxor Halmss, post
14쪽
matrimonium solutum, ex rebus quas maritus in Saxonia habet, dotem repetat, aut aliud quoddam ex pactis dotalibus . postulet num audienda eique iustitia ex iure matrimonii administranda sit λ Ego cur dubitem, nihil habeo. Quamuis enim in Saxonia Iudaei non tolerentur adeoque fieri vix poΩst, ut eorum matrimonium ibidem contrahatur, INR tamen alibi rite celebratum etiam apud Saxones ratum habendum cst, quoniam ex iure gentium valorem habet atque ess
ctum. Deinde idem ius gentium effagitat, ut id quod in
aliqua republica, quamuis ex iure sngulari tantum rite per Elam est, in alia republica haud irritum reddatur. Et in genere iustum est, ut in alicuius negotii persectione ac validia tate diiudicanda, ad Leges illius loci, ubi illud contractum est, respiciatur; unde et Iudaicum matrimonium aliquo loco rite celebratum , alibi procul dubio iure validum erit, et plenissimum effectum Producetis
Cum itaque matrimonia Iudaeorum in Germania iustameris esse ostenderim, merito iam quaeritur, quo iure illa contrahenda sint atque diiudicanda ρ Possunt cnim Iudaei sorte Obeimis, Monreligionem suam ad ius Mosaicum adhuc adstructi videri, vel Mosaicum di- etiam, quia in nostra republica vivunt, secundum nostras φ η Leges actiones suas dirigere teneri. Qua in re ego quidem eos ad nostras tinctiones alligatos esse constans assimo. Etenim matrimonium in se non est spirituale aut mere ecclesiasticum sed profanum atque ciuile negotium, quod mutui adiutorii, boni ordinis ac publicae utilitatis causa, veluti ut comiuges sbi assistant, et si soboles procreaverint, parentes certisnt, liberique bene educentur, tum ab ipso Deo introdu- Eluna, tum Legibus humanis magis magisque confirmatum est. Quae cum ita sint, matrimonium Iudaeorum ut potissimum secundum ius ciuile contrahaturi et contractum diiudicetur s
15쪽
16 rvs MATRIMONII IVDAEORUM IN GERMANIA
dicetur oportet. Non tamen ius Mosaicum, sed illius reti publicae praecepta, in qua Iudaei commorantur, normam istam tantum pracstare, sum probaturus. Etenim ius ciuile seu sorense, cuius in sacris bibliis fit mentio, ad Iudaicam spcelat rempublicam, camque existentem supponit. Postquam auistem Iudaei dudum in sua re publica vivere desierunt, et in toto terrarum orbe inter varios populos disiecti sunt; hinc suas Leges, quas quidem in Iudaico statu seruabant, hodie amisplius seruarc ne quidem pollunt, quia republica quadam sublata penitusque extincla, totum eiusdem reipublicae ius euanescere , i in uniuersum verum est. Equidem cum Z illis CL Eno μὶ ea excipio, quae ad sacra Iudaeorum pertinent, 'quoniam unusquisque, ut religionem suam deserat, non tam gladio et igne cogendus, quam firmis argumentis de illius faliliate conuincendust est: neque minus Legem uniuersalem eamque moralem pariter atque Positivam, ab illa regula excipiendam esse statuo, quippequae, quatenus iure Moisico continetur, Ud Lex aeterna et immutabilis omniumque optima, nec non sanctitati et persectioni diuinae respondens, non Iudaeos tantum sed etiam cum iis Christianos ceterasque gentes in perpetuum ligat. Uerum haec matrimonium iure M Dico tantum dimetiendum esse non euincunt, quia matrim nium a nemine inter lacra refertur, Lex vero uniuersalis diuina non Iudaeis tantum sed omnibus hominibus lata, adeoque pro Lege Moseica particulari ne quidem habenda est. Quicquid igitur ex hoc iure matrimonii causam forte concernit, id quidem a Iudaeis qua hominibus seruandum, attamen solum in eo haud subsistendum , sed praeterea illius reipublicae, in qua Iudaci recepti sunt, ius in matrimoniis contrahendis sequendum est. Nimirum Iudaei eius reipublicae cui subsunt, ciues ac membra sunt, adeoque voluntati illius, cui
b ZI EGLER. all. dissi de Iuribus Iudaeorum e. I. ibique alleg. OLEARIus in Univers. Theol. System. The M. Postitu. arr. 72. s. a.
16쪽
omnes in ea republica parent, se quoque suamque voluntatem subiicere tenentur; hinc etiam in matrimoniis contrahendis eiusdem reipublicae Leges negligere non possimi, quoniam alias vel absque Legibus viverent, vel suam separatam rempublicam in republica constituerent, quorum neutrum tamen affirmari aut Iudaeis cuncedi potest. Quod- si ergo in Germania, contra ea, quae de matrimoniis Germani constituerunt vel receperunt, Iudaei coluerint, neque vir, ut ait imperator IusTINIANus, neque Pxor , nec nuptiae , nec matrimonium, nec dos intiligitur. Neque haec quae proposui, amoribus Germanorum auitis sunt aliena; nam a LUDOVI o Plo et I OTII A Rio imperatoribus ' iamiam seuere est constitutum, ut Iudaei iuxta Legem, quae Christianis est lata, usque ad septimi generis gradui a conces sum connubia contrahant. Quod hodieque, quia generalibus principiis conuenit, et Germani antiquos mores adhuc tuentur, usu seruari credendum est. , γ
Quamuis vero nuptiae Iudaeorum in Germania tunc Formulae redemum iustae censeantur, si secundum nostras Leetes Ger ptio manicas 1unt contractae ; tamen ad formam externam quod his rumattinet, videlicet ritus in ipso actu solenni obseruandos, hosproprii Iu- 'iis tanquam proprios adhuc hodie relictos videmus. SolenἹ- Tnitates has recenset late nux TORFIus ') et post eum su-λγι--.pra nominatus BECKIus '' quorum Uterque reseri, quod
sedulo Iudaei cauere teneantur, ne festiuitati ac imprimis epulis nuptiarum, Christianos interesse permittant, aut hos invitent, et si secus sectum sit, honos angelos quod Christiani intersint videntes aufugere, eorumque in locum di bolum
17쪽
i8 rvs MATRIMONII IUDAEORVM IN GERMANIAholum succedere multumque mali asserre, sibi persuadeant. 3Quam sutilis sanaeque rationi contraria haec sit opinio, nemo non animaduertit; ego vero nec in ca discutienda, nec inritibus illis enarrandis longius procedam, quoniam utrumque a scopo meo alienum est. Adducam potius iuris rationem, . cur suos ritus Iudaei adhuc observent, quae quidem alia
non est, quam consuetudo ex tacita superiorum voluntate orta. Porci at enim fieri, ut Iudaeis, cum reciperentur, si-Cut in genere, ita et in matrimoniali causa, Leges, sub quibus tolerandi essent, praescriberentur, quia ei, a quo tota re-Ceptio pendet, tolerantiae Legem ex arbitrio addere.non potest non licerc. Quod cum hac in re factum non sit, superiores tolerantes ritus nuptiales tacito approbasse manifestum est. Quemadmodum vero ius etiam non scriptum contrario iure tolli ac mutari potest; ita quin haec consuetudo pariter mutationi sit obnoxia, non habeo cur dubitem. Nolim tamen ex his inferri, matrimoniales Iudaeorum causas as' huc secundum Ius Mosaicum in totum esse dimetiendas, ut quidem sibi nonnullos persuasisse scio. Namque omnes eiusmodi ritus tantum matri rem ii formam eamque externam
respiciunt, ideoque introducti sunt, ut occasio sit cauendi, ne quid ex amentia amoris in reipublicae detrimentum sorte fiat, unde etiam publica semper auctoritate obseruari solent, ut testimonio sint, publico non aduersari, quod inter priuatos actum cst. Haec solennia sicuti solo ab arbitrio, principis determinationem accipiunt, atque alicubi etiam a Christianis coram iudice seculari, vel coram notario testibusque peraguntur, q) in Germania vero, et ubi ius canonicum viget, ecclesiasticis ritibus absoluuntur; ita non minus arbitrio
e all. Praes. Tr. de nuptiis. Cap. III. 3.
18쪽
arbitrio superiorum Iudaeis sorma in celebrandis nuptiis e terna proprli reli Ela est. Sed haec externa forma matrimo nil substantiam non constituit, adeoque matrimoniis Legem in ger re dare nequaquam potest. Hinc male is philos pharetur, qui ab hac forma, maximam partem ex iure Mosaico depromta, ad eiusdem iuris, omni ex parte, in matrimo niis Iudaeorum obseruationem, duceret conclusionem, quia ei, cui pars concessa, talum ideo concessum non censetur. Quibus ita comparatis, Iudaeos in Germania iustas nuptias non aliter, quam Christianos, modo formam exte nam cxcipias, inire posse, certissimum est. Quicquid igitur
laudatus nε cxius ct ante eum IvLIUS CLI, Rus nec non Cou ARRvvi As '' item WAGENfEILivs ) aliique in contrarium statuerunt, ex rationibus a me propositis facile corruit, Legibusque expressis etiam a me adductis iamiam infirmatum est, ita ut multis verbis eos refutare, Vix
verae pretium esse, arbitrer. S. IX. Hucusque de matrimonio Iudaeorum inter se satis udaeo quat quod opinor, dictum est. Videndum nunc est , quid Lm: ges statuant, eo casu, quo inter Iudaeum et Christianam aut eo ostro, α- versa vice coniunctio matrimonialis intenditur; ubi quidems alius casus, nempe si Iudaeus qua talis, ab alio diuerso, scilicet si Iudaeus conuersus Christianam ducere velit, separandus, ac de illo primum agendum est. Sive autem illo casii.Christianam Iudaeo, siue Iudaeam Christiano nupturam respicio, utrinque Legis expressam reperio prohibitionem
Audiamus hac de re vALENTINIANI THEODOSII et C et . ARC Λ
D all. Tr. de Iuribus Iudaeor. Cap. VII. g. I. p. 63. gὶ Lib. V. Receptar. sententiar. incestus. h) De Marcimon. P. II. T. I. A.' Io. n. 7.
19쪽
An CADii ' imperatorrum constitutionem: Ne quis Christianam mulierem in matrimonium Iudaeus accipiat : neque Iudaeae Christianus coniugisn sortiatur ; nam si quis alia quid huiusmodi admiserit, adulterii vicem commissi Duiusmodi crimen obtinebit: libertate in accusandrun publicis quoque vocibns relaxata. Quae Legis dii positio tam perspicua est
atque clara , ut neque interpretatione neque illustratione ἀquadam indigeat. Eidemque accedit ovi d iure canonico habetur, quippe quo cauetur: ut omnes clerici sue uiti Imdaeorum conuiuia mitent, nec eos ad conuiuium quisquam
accipiat: quia, cum apud Christianos communibus cibis non utantur. indignum atque Iacrilegum est ι orum cibos a Chriasiatiis fumi, cum ea, quae, Apostolo permitIente , nos Dinimus, ab illis judicentur immunda, ac ic infriores incipiant esse Christiani, auam Iudaei, si nos, quae ab illis Vponuntur, utamur, Illi vero a nobis oblata contemnant. Quanto minus igitur etiam hoc iure matrimonium inter Christianum et Iudaeam, et vice versa contrahere liccbit, quia Christianis ne quidem cum Iudaeis epulari est permissum. Quod si ergo secus factum, et nihilominus inter eiusmodi diuersae religionis homines coniugese consortium celebratum sit, illud non potest non clle nullum , quia Legum auctoritate et confimmatione destituitur , quinimmo contra prohibitionem expressam est colligatum. Hinc equidem cum Z iEGLERO S aisrmare non ambigo, eo casu non tantum nullum ius viri et uxoris, neque ius dotis donationisque propter nuptias, neque ius patriae potestatis , neque aliud quidpiam quod alias ex matrimonio iusto fuit, inde tribui , sed etiam ipsos , CoeunteS tanquam adulteros ac incestuosos capite puniendos, quin et liberos ex eiusmodi commixtione conceptos, pro in-
20쪽
TvΜ INTER SE TUM SI ALTER C NIvκ ETC. ar
eestuosis habendos, et a iure tam succedendi, quam alimenta petendi, esse excludendos. S. X. Sequitur alter casus, quo Iudaeus conuersus cum Chri- Iudaeus ram lana coit, qui dupliciter itidem contingere potest, Vel ita ' 'tarii, is ut Iudaeus solutus, vel Iudaicae uxori Coniunctus, matrimo- Mam durare , nium cum Christiana ineundum exoptet. Quod ad illum at. et vice vos νtinet, veluti si Iudaeus solutus post religionis Iudaicae cum 'Christiana mutationcm, Christianam uxorem desideret, ego quidem nihil video quod ei iure sit impedimento. Pota quam enim Chrstianam fidem amplexus est , ipse quoque non tantum appellari meretur, sed vere factus est Christianus. Hinc quicquid Christianis permissum , id ei prohibutum esse nequit, adeoque quia Christianis validissimum contrahere licet matrimonium, eiusmodi nostrae religioni nunc addicto idem ius denegari nulla ratione potest. Quod enim ea in re nonnulli Christianorum prae aliis eiusdem fidei s diis , aut etiam prae eiusmodi quasi modo genito , praerogatiuam habeant, neque iam constat, neque probari unquam ex Legibus potest. Quid Θ quod argumentum pro nostra sententia grauissimum ex Legibus depromtum iamiam habeamus. Etenim iure canonico statuitur: non oponet cum
hominibus haereticis misicere connulla, et vel Ilios velflias dare. sed potius accipere, si tamen se prodeantur Christi
nos esse futuros. Quo canone connubium haeretici Cum Christiana ratum habetur, si ille Christianum futurum se esse profiteatur : quanto magis igitur istud matrimosium ratum habendum est , ubi maritus iam antea Christianum se iamiam prosessis est Θ Ceterum ex modo dictis simul apparet, quod illud inter Iudaeum solutum et Christianam celebratum matrimonium , sicubi haereticus Christianum futurum se esse tantum profusius est, subsistat, vitiumque quod