장음표시 사용
21쪽
initio aderat, sacramento baptismatis postea accedente, rem,
mrei-- Superest ulti mus calus , quo Indaeus Iudaicae uxori 'μM 'μ matrimonio iunctus, postquam ad sacra Christianorum transi- alterius eonim it, Iudaicam tuam uxorem deserere atque Christianam du-gis eoauosis- cere intendit. - Cuiusmodi exemplum ante triennium , et ze d is, qu eXcurrit, Dremae obuenit , ubi Iudaeus sacro babibsmate lauatus C. D. R. Iudaicam uxorem Loschilgii in Morauia superstitem delerere, et aliud cum Christiana matrimonium inire cupiebat. Quo ad sacerdotem relato , hic tam proclamationem , quam sacerdotalem heiacdi stionem dcnegabat, et ab illo C. D. R. poscebat, ut haec omnia nota sa- iceret Iudaicae uxori , eiusque animum eXploraret, an non forte eum maritum sequi, fidemque Christianam aeque amplecti vellet. Quamuis vero ad praecedentem iudicialem requisitionem, Iudaica illa uxor coram magistratu interrogata responderit, se quidem neque ad Christianorum sacra transituram, neque maritum suum secuturam, attamen nec ut hic aliam uxorem duceret, permisturam esse , sacerdos tamen horum omnium certior factus, nihilominus denuo re proclamationem et ipsam benedictionein denegabat, ratus
ea, rebus ita comparatis, sine speciali supremi Consstorii permissii fieri non posse. Qua occasione quaestio oriebatur: ian illi conuerso iure concedendum sit, ut neglecta desertaque Iudaica uxore, aliam duceret Christianam 3 Ego itaque hac in re , quid secundum iuris principia statuendum sit, paucis disquiram. Quo loco ante omnia pervestiganduin vi detur, an matrimonium a conuerso, quondam apud Judaeos celebratum, nunc validum adhuc durci; quod ut aisrmem ra- tiones partim a me supra traditae omnino faciunt firmissimae. Satis enim iam dedi probatum, quod matrimonium
22쪽
TvM INTER SE TUM SI ALTER CONI v X ET C. Hnium Iudaeorum, inter se contractum iure tam naturali et gentium, quam ciuili, nec non moribus nostris iustissimu in habeatur, Quod cum verum si, tanto magis idem adhuc Malebit, postquam alter coniux nostrae religioni est addictus, cum ei hac ratione nihil detractum conspiciatur, sed potius secutum sit id, quod Christiani exoptant. Quid igitur haberemus cur Iudaeis plus quam nostrae fidei sociis hac in re fa- ueremus p Accedit, quod nulla Lege cautum sit, Christianam fidem esse causam, qua coniugium aliquod ratum tollatur. h) Colligo inde, quod hoc nostro casu Iudaica uxor, a marito Christiano facto, retineri quaeat, etiamsi illa nostris initiari sacris nondΗm cupiat, quia matrimonium eorum adhuc suo gaudet valore. Neque obest quod hoc modo cum infidelibus fideles commisceantur; nam hi coniuges, cum Una caro fier&t, ipsi iam erant infideles , quorum commixtio iam non demum sit, sed tantum conseruatur. Eoque maior est aequitas, qua eiusmodi matrimonium Conservamus, quo maior spes cst , sore , ut infidelis coniux perpetua cum Christianis conuersatione, tandcm in rcchim viam, id est, ad
veram religionem reducatur. . Plenius omnia quae dixi iure canonico conficiuntur ἔ ait enim INNOCENT ivs IlI.
pontifex : De infidelibus ad Mem converss , utrum s ante conuerson sim n, secundum Legis Oeteris iustituta circa eradus a canone denotatos coniuncti Derint, separari debeant post bapti um: consultationi tuae duximus re pondendum, quod matrimonium se contractum non es post bapti l lauacrum separandum, cum a Iudaeis dominus rep/stusos liceret uxorem ex quacunque causa dimittere, Vss respondit: uuos Deus conmiunxit, homo non separet: per hoc innuens esse matrimonium inter eos. Cum coque punitus conuenit, quod idem
23쪽
pontifex alio loco constituit, q) simul ad Apostoli dictum prouocans: Si quis frater infidelem habet uxorem , et haec
consentit, habitare cum eo, non illam dimittat. Ego itai que hoc matrimonium eo quod alter coniugum Christianam religionem secutus sit, ipso iure infirmari asi ercre non
q. XII. a meis tome . Intelleximus itaque quod matrimonium inter Iudaeos L . contractum etiam tunc maneat firmum, si alter coniux ad Afrilis di- fidem fuerit conuersus. Quinimo perspeximus, quod pars - conuersa, cum altera parre inuita ne quidem druortium lac 'emidis tibia re possit. Verum enim Vero haec tam diu valent, quam diu transire pars infidelis in coniugio permanere consentit, quippe quaeqvς inuita non retinetur. Ait enim Apostolus : Si in Hisdisest a fitili, discedat. Idum repetitum et in positivam Legem redactum est ab INNOCENTio III. pontifice, M cuius. rescripti haec sunt verba: Sane tua Frateraitas inti mauit, quod altero coniugum ad haerem transeunte, qui r
linquitur, ad Fecvnda vota de Merat conuolarer quod Grumpos is feri per tuas nos duxisti litteras conmendos. Nos liatur consiuitationi tuae respondentes distinguimus, licet quidam praedecessor noster sensi se aliger videatur, an ex duobus insi 'delibus ainfidem cathoncam couuertatur, vel ex duobus Meliabus alter labatur in haeresu vel decidat in gentilitatis ere rem. Si enim alter in elium coniugum ad Mem catholicam conuertatur, altero vel nullo modo, vel non Ane blasphemia diuini nominis, vel vi eum pertrahat ad mortale peccatum, ei cohabitare volente : qui relinquitur, sid secunda si voluerit vota transbite et in hoc essu intelligi u, quod ait Aposto-
d in c. 8. X. de diuortiis add. I. ad Corinth c. T. V. II. 13. T4.conL CARPT. Iurisprud. Consistorial. Lib. II. def. 7 et Iop. Corinti . c. 7. U. I . cons. I. UT HERVS in Explic. ad I corinth. c. 7. g. Sit ni stib in c. r. X. de diuortiis. . , I
24쪽
las: Si is elis discedit, disicedat frater enim vel soror non esseruituti subiectus in huiusmodi. Et emonem etiam in quo
dicitur: Contumelia creatoris soluis ius matrimonii circa eum, qui relinquitur. Cum itaque hac pontificis constitutione, intuitu fidelis coniugis, propter discessum alterius infidos, matrimonium solutum censeatur, atque relicto ad se- c nda vota tum, si relinquens nullo modo flli cohabitare velit, Conuolare concedatur, sequitur inde, ut infideli diis ereliceat, fidelis autem tam diu teneatur, quam diu alicra pars in coniugio manet et consentit. Discessii secuto, quod fidelis relictus tanquam innocens, aliud cum Christiana licitum inire possit matrimonium, partim ex propositis abunde patet, Partim ex eo certum est, quod Apostolus dicit, quodue repetiit pontifex, eo casu fratrem vel sororem eiusmodi haud esse subiectum seruituti.
Cum itaque conuerso, qui ab infideli coniuge suo reli- Matrimo .ctus est, ad secunda vota Christiana conuolare permissum sit dispiciendum iam venit, quo modo id ei sit concedendum h. virum statim qualicunque huius rei demonstratione praece-gnis, et fendente, eaque ad sacerdotem relata, an vcro post causaegnitionem iudicialem, et sententiam subsecutam demum proclamandus atque per sacerdotalem benedictionem coniungemdus sit 3 Ego vero eum non aliter quam causa cognita et sententia lata, cum proclamationem tum ipsam benedictionem impetrare posse arbitror. Nam constare debet, infidelem nullo modo, aut non aliter nisi cum nominis diuini contemtu
c) De altero east, qui adhue In aII. eap. eonfIner , quamuis in eo quaedam notatu digna obueniant , iam parum tamen sollicitus ero , quia scopum meum non attingit. Interim de eo conferri meren
25쪽
16 Ivs MATRIMONII IvDAEORUM IN GERMANIA. ei cohabitare velle; ' quo ipso, ut omnem operam de coninciliando retinendoque deserente adhibuerit, maximeque de matrimonio continuando sollicitus fuerit, praeceptum, quinimo sub hac tantum Lege ad secundas nuptias transire permissum est. Unde vero alias de his omnibus legitime ac satis constare potest, quam ex publicis Actis 3 Quamuis enim de iis ipse conuersus testetur, testi tamen in propria causa non taeditur. Quamuis etiam declarationem duserentis coram magistratu, veluti per solam implorationem requisito,
extra casum litis expositam afferat, haec tamen consessio neque confitenti nocere, neque id quod postulamus, videlicet deserentem nequaquam redire velle, certum reddere potest, quia eiusmodi confessio citra legitimum procedendi modum explorata est ; si enim competens magistratus ita processit, ipse nihil egisse videtur, quia reus et hoc casu sub comminatione citandus, et super contumacia commissa, sententia serenda erat: sin vero magistratus incompetens id negotii sus. cepit, is per se invalide adeoque nullites egit, quia in causis matrimonialibus ne quidem prorogationi locus est. ' Hinc, ut omnia rite eueniant, utque certissimum sit, fidelem desertum admonuisse coniugem infidelem, eumque ut in Comiugio remaneat, omni diligentia commouere studuisse: hunc autem nihilominus in deserendi voluntate persti osse, pros cto necesse est, ut coram illo magistratu , cui huius causae cognoscendae facultas competit, tractetur moduSque procedendi legitimus observetur, tandemque, ne quid causae decisioni desit, sententia feratur, eaque transeat in rem iudica tam Neque aliter in eodem casu , quem supra enarrauimus, Consistorium Regium Supremum Dre Mense procedendum esse decreuit- Quamuis enim iam nominatus C. D. R. Iudaicae sitae uxoris declarationem, quod maritum sequi nolit,
26쪽
TvM INTER SE TVΜ SI ALTER CONIV X E T c. 27
nolit, ad requisitionem praetorii i Dresdensis, a magistratu Loschugiensi explor/tam et transmissam impetrauerit; re tamen ad Consistorium perlata, hoc ad Superintendentem et Senatum Dresdensem hunc in modum rescripsit: Dass biirod
sen molle. Quo facto, cum ex magistratus Loschugiensis 'responsone, aliisque circumstantiis apparuisset, infidelem itilam uxorem marito cohabitare nolle, ab Illustrissimo iudicio haec emissa fuit citatio ,: Das dor den veroxdneteil Praesi,
teli sollie. Qua citatione infideli uxori insinuata, hac autem contumace emanente; in laudato Supremo Iudicio Ecclesia
arallageis. En itaque modum procedendi legitimum, siuo aduersus coniugem infidelem utendum est, si fidelis ad secun
Quidsi autem fidelis coniux desideret, ut infidelis aut coram quo cohabitet, aut diuortium fieri patiatur coram quo magistratu ... .e s. DI. . . . Q - actio
27쪽
28 Iug MATRIMONII IUDAEORVM IN GERMANIA
sur genere Ii- amo instituenda, quoue procesius genere utendum erit γUtrumque paucis disquiram. Ad magistratum quod attinet, sentem agri quin Christianus ille, coram quo causae matrimoniales venti-ρ ς, lantur, hic etiam sit competens, non dubitandum esse arbitror; nain et haec matrimonialis est causa, ubi agitur ad m, , trimonii dissolutionem. Iudaeis vero sue inter se, siue cum fi- delibus, de matrimonio vel contrahendo vel dissoluendo litem serant, singularis magistratus non est constitutus, sed more Christianorum iis quoque ius dici selet; ' quare ne nostro quidem casu a regula recedendum, sed instar causarum matrimonialium Christianorum, ille non minus in codem soro pertractandus est. Ubicunque igitur causae matrimoniales ad consistorium relatae sunt, ut in plurimis locis usitatum ) ibi et ea causa, de qua nos quaerimus, nonnisi coram consistorio ventilari potest. Praeterea cum accidere possit, ut illi coniuges in diuersis locis commorentur, ulterius videndum est, quodnam consistorium alteri sit pr serendum, an id cui maritus fidelis, an vero istud cui uxor infidelis subest λ Ego vero eiusmodi causam semper ac indistincte ad illud iudicium, sub quo deprehenditur fidelis, pertinere statuo; aut enim fidelis agit, et tunc infidelis habetur pro deserente, contra quem' semper in foro deserti agendum est: q) aut infidelis ipse agit
ad continuandum matrimonium, et tunc actor sequi debet forum
t, se H NRIDEwl N ad Instit. Tit. de Nupt. Pari. IV. n. 6. . In S atonia vid. Ord. Pol. de anno I 6I2. Tit. Tori Conlistorial - Sao et n. 7. g. Sonsten sis; αιι ghe, Salen re, conL C A R P E. Iurispr. Consistor. Lib. II. def. I. n. aa. c) via. c. 4. X. de consangula. et assinit. et c. 8. X. de diuort. ibi: pu relinquitur. 4ὶ Quod eo eas in mo, ubi deserens commoretur, innorum est, dubio caret, usuque serensi quotidie probatur. De casia, quo locum, ubit reus deprehenditur, cognitum habemus vid. G ΛRPa. Iurisprud. consistor. Iab. m. Def. IO. n. Ip.
28쪽
TvM INTER SE TUM SI ALTER CUNIUX ET c.
sorum rei. Haec de foro competente. Quod ad processus genus attinet, quo in eiusmodi lite mota utendustrest, processus desertionis quem vocant, procul dubio lo eum habet; is enim toties obtinet, quoties ad matrimonium dissoluendum contra deserentem instituitur actio: nostro autem casu infidelis habetur pro deserente, adeoque desertinis processus huc eo magis pertinet, quo minus pro Iudaeis aut conuersis afium procedendi modum introductum inesse constat. Accedit, quod etiam desertio animorum eis- .cere soleat, ut processiti desertionis locus relinquatur, quam uis deserentis domicilium sit certum; hinc et nostro casia quamuis, ubi degat infidolis, cognitum habeamus, nihilominus desertionis processus obtinebiast omnia haec , tam quae ad sorum , quam quae ad processus genus spectant, quaeue iamiam tradidimus, a Consistorio Lipsiensi, inense Iunii anno MDCLXXIII. ut resut a Ecgius, in caula Rabbi Salomon Benmaior, Iudaei conuere, lata sententia illastrat. Ita vero pronunciatum est : Ob niin id Ohi im
29쪽
3o Ius MATRIMONII IUDAEORUM IN GERMANIA
ist T. N. B. Ex qua sententia plenius intelligitur, eiusmodi causam ad cousistorium pertinere, quia ipsa in consi- storio lata est, et quidem ad illud, cui desertus subest, quia deserens uxor per requisitionem illius magistratus, sub quo
ea commorabatur , citanda erat. Porro inde perspicitur, processui desertionis locum esse, quia libell; repudii missio illicita declaratur, atque diuortium, contra contumacem ema nentem, ob desertionem iure fieri, haud obscure statuitur. S. XV. Matrimonis i Postquam diuortium secutum , atque per sententiam ' eonuersus a Iudaica quondam uxore solutus est, Iudaea inde Iudaea non im non potest non etiam plene toluta censeri, quia praecipuus ing repudii instituti processus desertionis suit finis ,' ut matrimonium penitus dissolueretur. Sed inter Iudaeos adhuc hodie mos est, ut Iudaeae, quamuis illius quondam maritus post factum diuortium Christianain duxerit in uxorem, aliud inire matriis, moniussa tamen non permittatur, nisi solennem Iudaico more acceperit repudii libellum. Fit inde ut eiusmodi Iudaea eiusque cognati neque pretio neque operae parcere soleant, quibus ad dandum repudii libellum quondam hunc maritum commoueant. Qua occasione, an Iudaea id iure poscat, et conuersus teneatur, adhuc pervestigandum est. Multuin quidem ea de re inter D D. iam disputatum fuit, quorum nonnulli conuersum repudii libellum, attamen meo iudicio ex ratione Parum Congrua, dare posse negarunt. Etenim arbitrati sunt conuersum ideo mittere non posse repudium, quiae a) Repudiorum formulas et ritus recenset BUXTORDVa in Synagog. Iudaic. cap. 4 . p. 643. seqv. et B EcΚst Vs de Iurib. Iudaeor.
30쪽
ex arbitrio ei diuertere non liceret, quod nihilominus fac ret, si repudium dare non dubitaret. Ego vero ab iis reipsi non dictiatio, quamuis alias habeam causas, cur neque conuerso ius dandi, neque Iudaeae ius poscendi repudium, tri- uam. Primo enim cum EI EGLEsto repudia Iudaeorum in nostra republica tolerari non debere, firmiter statuo, partim quia eadem ipse crinia Υvs ad duritiem cordis illius gentis aperte remisit, paltim quia Iudaei nostro iure vium re, adeoque matrimonia non aliis ex causis, quam Christiani dirimere obstricti sunt. Deinde si aliquod matrimonium s mei publica auctoritate riteque solutum est, quid quaeso noua eaqQ priuata solutione opus est 3 Si igitur conuersum reis spiciam, eum iure dandi libellum repudii penitus reperio destitutum, quia nec publicas contra Leges quicquam agere, nec id quod iam solutum est, denuo luere potest. Ad Iudaeam vero quod attinet, si repudium poscit, ea non minus id, quod Leges prohibent, quodue animo vis cogitari potest, postulat. Et si dicendum quod res est, Iudaea repudio solenniter a mpto ne quidem indiget, quia publica magistratus auctoritatς iamiam dimissa est, illoque tanto magis carere saluo iure potest , quanto minus ea, etsi pro parte immente habeatur, ad secundas nuptias conuolare moribus nostris ) inhibetur
Unica quaestio adhuc decidenda est: virum conuersias, co-ersus amante legitimam ab uxore Iudaica sectam separationem, insti- g. tuto tamen processit, cum Christiana concumbens adulterium ci si is
an vero stuprum tantum committat p Quodsi communem do- concumbens,
CARPE OvIvΜ ,' sequamur, eiusmodi adulterii, tum bigamiae delicto comm prum commisisculari statuendum erit, quia prius matrimonium nondum est '