장음표시 사용
81쪽
Quamvis uni iri dumtaxat verbii fututriritimi, quod dicunt, subsidio incus nostra quodcumque iudicium suum patefacere valeat, affirmando scilicet vel negando entis alicujus existentiam ; maluerunt gentes omnes, vel Iumano potius genrri at, initio inditiina fuit brevitati simul atque varietati consulere in iudiciis eliciendis , dictiones pene innumeras ad id usurpando quae M . PerspicuRi acciuataque prolatioue misistepidi actum cum aliquo Praedicato inauerent i has vulgo dicimus Merba ; ad normam vero universalis grammaticae disciplinae oerba adtributiva vel concreta appellantur , simplici substantiis , cui latinoritin esse respondet, auxiliaris Der bi nomine reser ato. 2. Primigeniae simplicitatis aegyptii ubique studiosi linguam quoque expertiem aliorum sere Merborum lia humunt, uno excepto .verbo substanti Oseu auxiliari, quoa lamon diversimode modorabantur prout infra di De Verbo stibs antino Primario.
d. Verbum sabscianti Drem existentiam notat stibiocli una clun respectu ad aliquod praeincatum in specie. 2. Monosyllabae voces quandam veri, una substanti viam Primarium in lingua aegyptiaca constituunt, quarum ea vis est ut existentiam Praesentem sive Praeteritam generatim quod ait essendi modum indicent; verum , quo lad stdjecimn , distinctius ; etenim si sui,iectum sit e genere masculino et singularis numcri IIC a libitietur; Te si singulare semininum; HGVcro S plurale sit ex alterutro goncrci. Hi ne tempus existit ΠΕ ille est uci μιιήτE illa est vel suis; ng uti vel sinit vel quod congruenter tem Pus vagans dicitur , cjusque forma tribus diatretis communis est: ex. gr. i
82쪽
5. Tempus uagans ΠΕ, - , ΠΕ evadit Praeterisum relatiυiam Seu Praesens anteritis vulgo Praeter. imperfece. quotiescumque vocula riC in sermone Praecedit: ex. gr. Marc. 34, 1. ΠΕ-ΠS M. t ην το
6. Cum subjecti vices pronomen separatum gerit, tunc ΠC , TE , ΠC subiungitur eidem pronomini non variata istius forma in qualibet persona r ex. gr. Ps. 89. 2. ICEEri a cenEZ Ud. -- ΠOOK ΠΕ M. iεως του αιωνος σὼ εἶ. Ps. 23, 3 in nomI ΠΕ Ποπpo nTeΠω- M- iαυτος εστιν o βασιλευς της Integrum paradigma Perspicuit iis ergo subiicimus:
Praesens et Prae critiam. Persona Niam. Genuae
83쪽
Praesens anterius seu i erfectum. Persona Num. Genus - Τ.
7. Quod si post ΠE, Te , ΠΕ sequatur particula , verbum substantivunt induit sorinam negativam i Arin ΠE Sri non Sum , nTR ΠΕ ΔΗ non es, his τε δ Π sem. non es &nii ne Sri non sumus etc. Interdum tamen antecelit &Π et Πε, τε, ΠΕ immediate subsequiturr ex. gr. Ps. 58,6. ΟΥΣΕ τι .d.ΠOMI& ΔΠ TE Oπλε ΠαΠΟRI diri IIS M ): ουτεη ανομία μου , ουτε η ἀμαρτία μου 8. Ratio coniugandi verbum initiismodi ope pronominis compositi separnti Primitus obtinuisse videtur apud aegyptios respectu nominum quali ut Mu ; ita quidem ut praeponendo eadem pronomina existentiam denotantia nominibus qualitrittim praedicatum seu attributum exprimentibus, Ver-irurum formae gignerentur quae parum abluderent a verbis concretis vclattributiois passim obviis in linguis tum nostrae tum Priscae aetatis. s. Hinc tale pronomen addendo voci ONII Τ., ΘΟΠ M., οπωl B. quae vox qurilitatis nominis instar est, valet nempe qui est, qui habet etc. cs. Peyron lexie. pag. 444 - 46. et hic S. X. huj. cap. dixerint riali et o h ego existens, habens tempus vagans); IITR OπII tu exia Stens, habens . ilTO OTit idem sem. Pari ratione it erfectum: itecillic OTIl eram dixistens , habens; ΠΕ ilTR OTII eras existenS , ha sens , et sic deincePs.
84쪽
4 st. Sed culti pronominis Osui se arati crebra ropctitio coimmode mi-n is evi K ret, ait eam congrua ratione evitandam duplici methodo usi sunt aegyptii. Primo quidem in locum &nK, I K , hTO , nTOV etc. pronorii ii si lex Conm/wtiam I, R, E, V, C, H, XII et Oπ subrogarunt, nominibus agentium, aut qualitatum, quae attributum Praeseserunt, suffigentes , praefixo iisdem vcrito substantivo ne qliae vox t ruris construitur etiam cum sem. singui. et cum Pluralibus Peyron Lex. pag. 364. 3. Qua in compositione animadvertendum est, nomen qualitatis vocali terminatum hanc leviter immutare ante sumxa ; namque e. g. Tin discens evadit subinde , TE vel aeri pro dialectorum natura . id quod conspicuum reddet subjecta tabula temporis vagantis Praesentis scilicet et praeteriti exhibens Paradigma rPersona Num. Genus
85쪽
notatis.,, Pleraque o norninit,us qualitatum antiquitus ut pronum est iu- ,, dicave) hac ratione copulata suerunt cum verbo Primitivo ΠC , verum , Cum minus id aptum esset ecteris icmporibus eorumque modificationibus M e Primendis, sequiore aetate Obsolevit; madente dumtaxat eadem ma quod ad Eliu dicens , in quo voluti nobis Mostigium relinqueretur se Primaevae simplicitatis in huiusmodi verbo coniugando is . 2. Mcthodus altera , qua usi sunt ad pronominum commiatorum repeti iioncni ovitandam , fuit omissio verbi substantisi ΠE , Husquc Ioco usus Pronominis simplicis , cujus sensus detorqueretur ad significandam existentiam cum respectu ad adtributum quodcumque. d. Eo in casu pronomina simplicia, quamvis suapte natura inseParabilia , seorsim poni licuit, eo quod ad statum transierint verbi abstracti
seu stibstanti t. 4. Porro nonnulla ex his pronominibus una cum novo sensu novam quoque formam sunt consecuta i I ego, ex. gr., literam τ eNPhonicam avum-
H vos TETCri vel Tinii; denique οπ illi, illae Ce. Sed η ille et Cilla nullam passa sunt mutationem. 5. Itaque e pronominibus simplicibus tum quod ad formam , tum quod ad naturam tali pacto immutatis prognatum est aliud verbum substant tuu Set Sum existentiae Praesentis revectis e praeseserens , tribus dialectis sere commune, quod sociandarium appellabimus.
86쪽
De Verbo substantioo reor durio.
plici pronomine constabat; istud vero nomen qualitatis si& jens adsciscensuIterius, ex. gr. lΠα ego sum Madens esse sem). Utriusque temporis puradigmata hic sistimus una eum exemplis , antea monendo, R 2. Pers. sing. masc. in dialecto memphitica vertendum esse in X ante litteras R λ, Ax, Π, οπ et p- Tempus Praesens. Persona Num. Gentis T. M. B. singili. comm. ego sum ... plur. comm . TII a TEII 3 . nos Sumus . . . singivi. Dimcul. R Α , T tu es . . . 2. sem. TE TE tu es . . . Plur. comm. TETit ' TETEΠ7 Vos estis . . . singui. mascul. V U ille est . . . a. sem. C C s illa est . . . plur. comm. CC CE illi, illae sunt . . .
δυνατος εἶ κυρα και ἀλγ γι ια σου κυκλω σου. PS. 88, s.
87쪽
oτι κλείετε τὴν βασιλείαν των Ουρα ν εμπροGιν των αν --'Matth. 23, 3.
88쪽
εὐρισκομεΘα καὶ ψευδομαρτυρες του Θεου Cor. 35 , 15. 2. Perspicue ab allatis exemplis edocemur, verbum substantivum secundarium non secus ac ρrimarium compositionem admittere nominis qualitatis ς quo fit ut huiusmodi verba verbis aequiparentur adtribulisis seu concreιis , quae vocantur, ceteris in linguis. Verum quo res magis in aperto sit, traditam doctrinam hujusce eompositionis verbi substantiui cum nomine qualitatis sequenti conjugatione radi eis Taeis claudens confirmamus:
89쪽
co M. COMMelaudimus. claudis. claudis. elauditis. illa claudit. illa claudit. illi, illae cla
dunt. Futurum. Persona m. Genus T.
claudent. 3. Quamvis per Verbum tum sussistantivum primarium, tum sec--rium existentia notetur iuxta tempora quemadmodum hucusque vidimus Praecipua , Praesens nimirum , ρraeteritum , ρraesens anterius atque futurum ; adhuc tamen ad orationis complementum aliquid desiderabatur quod varia temporum adiuncta valeret exprimere. Id assequuti sunt aegyptii promendo veluti tertium verbum sussistanti m quod nos commSitiam et auxiliare appellamus.
90쪽
De Verbo minaritim commsito υel auxiliari.
. Haec de huiusmodi Verbo in universum notandar coalescit e Verbo secundaris 4 , R , etc. nec non characteristicis aliorum temporum, assiditis nominibus qualitat m, seu vocibus praedicati vim habentibus. 2. Tres in eo distinguuntur formae, A rmatima, Negativa et Dansiti . Modi sunt quinque , Indicatious . Sisiunctivus, 'Potheticus, Im-ρeratiotis, et si itisus. Postremi duo modi tales improprie dicuntur, tunc enim solum existunt in re quando verbum auxiliare alicui praedicato
3. Tempora sunt, Praesens, Praeteritum et Meiarum appellanda simplicia eo quod alia tempora composita ab iisdem oriantur. 4. Notae characteristicae temporum sive simplicium sive compositorum quatuor recensentur, Ε, Δ , ne et ,
E tempus notat Praesens indesinit m ἔα tempus praeteritum indesinitum ἔΠS iam vidimus pag. 62. in ρraesens anterius signare, sive imperfectum ἔIlia tandem notat tempus futurum desinitivum. 5. Characteristicae ct , ne, Πα verbi substantivi vicem sustinent persaepe ; quibus in casibus d. orationis subjectum anteire solet, ex. gr. ΔΠΔΖΗT EP hoπM-λ8 M.t η καρδία μου ώσει κηρος, PS. 2s, 35. ne vero et rid. ante vel post subiectum ad libitum p nuntur. Ante, uti Πe omon ovpMMI B-ΟΠ ΠMIURPI C Παπxtra απ M. t ανΘρωπος τεκνοι δυο Matth. 21, 28. Post autem , ut