Commercii litterarii dissertationes epistolicæ historico-physico-curiosæ, Jodoci Hermanni Nunninghii et Johannis Henrici Cohausen

발행: 1746년

분량: 1042페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

61쪽

andique muniunt, clivium deinde o proximam Hiis planitiem recentibus Boum coriis insternunt, recen- Qium si non suopeditarit via, arida aspersione olei lιιbricant. Ibi in equis exeuitatismi bomines Bisiontes utra illum ambitum coetunt, qui per uncta coria delapsi in praeceps ad imam usque pia litiem devoluntur, illic ad quartum aut quintum a summum diem neglecti rellinquuntur tum a studine infame debuisaticadentibus yam animis facile consciuntur Num millimefiatu Bisontes ob serocreatetri vere dubites, M. si hanc arrem es fine adhiberi doceat Idem Auctor d. l. iacentibus enim adhuc pinea nucis nucleos interioribus exdmptos testibus apponi, alium mim cibum ullum belluam tunc appetere. Postremo tantulis districtos abigi ct ad hunc modum capi. Sed haec cognosce te, tanti forte patriae haud interest

nostrae.

vel ex his opinor V. C. Bisontes revera extiti Lia, atque etiamnum existere abunde compertum babes, utpote flavissa eorum perscrutatus, qui ad exteras nationes profecti Taurorum omne genus doctis animaduellionibu illustrarunt. In Thracia, inquis, tibia te dari, ut Appiano 3 aliis concedas, qui ad estphalorum pascua derivaverint, conlectando non assequeris; sed causam sciscitor , cur Bisontes nunquam genuerit

est ,halia Prae,irimis in saltu Heronis, omni Septentrionali plaga, ut Solinus in Polibystore docet Cupiso olim fuerunt frequentissimi, qui Bovis se,.similis, setosi colla iubas horris ultra Tauros perni citate, capti Desiere manu nesciunt. Immo noritantum in oris Septentrionalibus, sed ipsa in Cee

mania eo irasci linur Hist. Nam M. VIII.

62쪽

Cap. x et modo laudavimus testem. Ne apud Borianis la a bestias exulare fidem facit Erasmus Stella de Origin Barvorum. Itaque, si urit, lo&Sceu temporibus ori Nis M. dc HENRic Impp. ut ex eorum Diplomati

cimu . Fritonum, Tubantorum usque conterminas est phalorum ditiones magna copia incoluerunt, quorum in Sylvis hodie similium bestiarum nec ungulae nec vestigia supersunt Si nedum cogit ita sunt nomina quid prohibe. t cur Hen. res pariter horrida ejusmodi serarum latibula adamatIe, alit ex vicinis Nemoribus ad Mimica diae ora Catacismo provoluta non statuam Sed ad ipsam redeundum est Medullae figuram quo certius area Esotis non Uri, aut cujusvis alterius animalis capite gestatam. Si vera sunt Appiani praeestata Bisontum cornua apices summos non in se ipso retorqueri ut reliquis bubus, verum resupina ferti in astra: Nee eum Monocerotis, nec eum piscis Naharval, qui media fronte unicum, rectum, ingentis longit altriis atque exterius in gyrum acriam ferunt, quidquam commune habet. Incurvatus cumprimis apex Medullae sive cornu nostri ejusque basi adhaerens extrema Cranii particula tum milli proxime adsitum auris vestigium non meaia fronte, nec sine comite prodiisse aperte evincunt, demonstrantque hanc eorum gemino extitiis insigui

tam.

Hinc neque cum Bubali Iridici cornu hanc, dullam quoquo modo comparari in aprico est, cui,

63쪽

is de valeam. Tentabo tamen, quid valeant hu- is meri, quid ferre recusent Notum est cibi, vir, perspicacissime , longe alia iam die ra: Germa, ni a nostrae faciem, ac formam ac olfm einis oribus Iulii Caesaris Scorneli Taciti sti: t, nom- . peflvae opacacissima totan fere Raegionem

is universam Germaniam obuia ibi abant, ulta extabati apud nos Ferarum genera Decias, is quae modernis temporibus apud nos non rei ec - . untur. Testis mira exeesmone major it Iolius

te a Lib in de est. G.. c. tibi hoc, o M Gerrnaniam nostram an inlitaria et crat, i DLIM M in Germania genera ferarum nasii p. sta- is Lit, qua reliquis in locis visa non flori ex uiis bus, qua maxime differaut a cerer O mentoria, prodenda videantur, haec Iuvt. Est Mosie: diluu-M ra a media fronte inter aures uuκm or xv xia

is fit excelsius magisque directum his, Ea ibi nytatis lint , cornibus, eius Militis irait 'alma ratiuis liων late di*nduntur. Santiem, quae app. stanis tur flaes, Dum est consimilis capreis Hur. θ, varietas pestium m magnitudine paulo antece- is sint, murtiaque his cornitas ct crura sine n dis, articulisque habent; eque quietis causa procu/-υrtiis neque s cta ab consitiserunt, erite, eis se aut sublevare possunt Hactenus Caesar. Figuis ram harum bestiatum videas apud Munneruinis in Cosmographia, Hulo De Ger=nania. Duri tem igitur nominibus si e voeabulis I o is scHELO, Alcem ut ein Eblandis u sen, is signifieari, salvo tamen rectius sentiemis Iudicio, is, Lilva tua censura ammadversione. Cur, vero haecce animalium geuerum species hodie

is in

64쪽

is sere extirpata, extineta snt in media Germ is a nostra, erudite, ut selet, explicat Cluve- , rius in Germania antiqua, verbis: Cum immania , densit a fuerit Hercinia sylva, mirari haudis aequum est, feras multas in ea a Caesare, Plini ori Miris recenseri, qua odie nusquam conspiciunturis in Germania, prater Urai, quos feros Pulsa illari sunt e Germania, simul cum sylvarem excissio. In se Prusa, Litavit Musco a que olva Hircinia, extensa fuit, hodieque visiuntur. , Huc usque Cluverius. Valde igitur prob bileis velisi ite videtur, Herciniam Sylvam eo, aevo adhuc per universam Germaniam prole M sam etiam ad pagum illum descriptum, ni fallor. eniensem usque processisse ideoque Alcesiis Capreas praedictas inis 3 seMELO Eleia vulis gari loquela genuisse ae pioduxisse venandiis vero studio maxime delectatos fuisse Germanos, veteres ex eodem Caesare . l. apparet hi ve is bis Hoc se tabore durant adolescentes atque hocis genere venationis exercent , Et qui plurimos ex bis, interfecerunt relatis in publicum comitas, qua meis testimonio, magnam ferunt laudem 3 Amplitudo coris Mouum O figura species mussium a nostrarum Boum is carnibus dissere, hac uriose conquisita, a labris ar- , gento circumcludant, atque in amplissimis epulisprais o si urantur. Hucusque esar ubi obiter, monenduma Ex hoc loco corrigendum esse' , cum aciti de moribus Germanorum f. s. Ubin vulgo legituta uoties bella non ineunt non via, tum venatibus, plus per otium tran gum deditiis somno ciboque cc. Ubi manifeste legendum, , multum venatibus &α Ubi recte quoque notavie

65쪽

Lipsius Nam Caesar ibidem desertim scribit:

, Uita Germanorum omnis in venationibus, atque in studiis rei militaris consiumitur. Iterum de Sue- , vis Multum sunt in Venationibus. Et hoc mo-

, deria Germanorum vita confirmat ac declarat. Monendum ad Veteres Germanos ejusmodi, cornibus, auro vel argento circumdatis pro po-

, culis suille usός adeoque fabulosa sunt, risu, dignissima, quae de cornu oldenburgensi, qui, dam Scriptores nugantur, Cornu enim illud pro, poculo invitato ii olim in usu fuisse valde probabile V certum videtur. Haec sunt, vir longe, eruditissime, quae de animantibus iv cognitas Et Lori 6 scia EL Diilertationi nostrae subnectere pla- cuit. Tn omnia aequi bonique consule, vale, ac studiis nostris Antiquariis, ut facis, fave Bib- othecam quandam curiosam sphalicam, Veterem dc Novam Scriptorum partim editori rum , partim ineditorum singulis mensibus ad modum de methodum Actorum Lipsiensium, Lemgovae in to publicare destinavi, in ani- mo habeo, modo Typographus velit sumptus, subministrare, Meruditi suas symbolas conferre; An vero tuas, vir Clarissime, ad me datas Epiri stolas, vel earum partem huic Bibliothecie paceri tua liceat inserere, de eo tuum consitum, mari, datum exspecto Pollent hoc modo publicariis multa scripta volantia, & Epistola Eruditorumis Vltorum, quae lucem merentur, reum tem, pore evanescian 6 abolentur. Fac ergo, ut , mentem tuam proxime perspiciam. Iterum

66쪽

Responsum ad Epistolam III

I. U. D. Canonico Scholastico redens &e. S. P. D.

I Mechinc hovium. In postrema Epistola decumano cornu armatus ad certamen litterarum me rursum premeas. Pt edo non invitus in arenam Bisontini tui eornu acumen oppositis arguinentorum armis haud dis-fieulae retusurus. Postulata tua sunt genuinum esse, quod Museum tuum oste luat, Cornu Bisonistis, in quo demiraris ex Cataclysmo antiqvstatem re velut e naufragio ereptam Tabulam, illud in Lapidicina Calcaria reperium profundeque desosis sum, in petram conversum esse tibi penitissime persuades. Contra quae arguam, Cornu hoc non esIe Bisentis, ne pertinere quidem certo cindubia talo ad Regnum animale, non esse Cornu petr factum non esse denique spolium ex Cataclysmo. tibi brevibus quoque ad examen vocabo istam Biasontis Venationem ex Pausania a te allegatam. Quae omnia tuis postulatis ita sunt adversa, ut me quasi data opera contradustionis fuisse studiosum, faeila credeces nisi id veritatis, quam maxime sectari debet reriam naturalium perscrutator, tantum erue dae eaota a me factum esse judicares. . . Imprimis igitur Cornutuum Bisonti Morphum citra dubium animale esse judicas, qu' tamen adhuc penitus incertum non inficiabetis, nisi omnia-

67쪽

ejusdem ex mineris eruta, quae animalium prae se ferunt figuram, ad Regnum animale praefracte velis reserre, Exemplis hoc magis patebit. Hominem totum Siliceum Mammas tenus in Museo suo possedit Olaus omius, exacte caput collum, humeros, pectoris summa, oculos, nasi protuberat tiam, capulas ac colli Musculos referet item Lib. I. Sed . . CU I . Clarissimus Imnas Baribolinus silices in externam hominis figuram arte quasi tornatos o servavit Cent. 3. Epistol. 8.Dentes mola resis incisorios humanis penitus aemulos exhibet specu Baumanni apud Deusimgium de Foetu Mussipontano S. a . Dominias Monconnysius in Itineri AEgyptiaco ex monte Sinai versus Cairum Lapides plurimos invenit, quorum nonnulli cpresentant corda magna, alii caput mortuum, alii pampinos vitesque.

Ossa sub terra inventa, a Metallurgis lapides Enosti dicti, costas, pedes, tibiasquc humanas exhibent, de quibus P. Athanasius Kirchenus Mund:

Subterr L. 3. Sect. a. fol. 6O. Maoum meam affabre naturae scalpro paratam in Mucio polsidit D. Sach a Lowenhelm, nec senis femoris G gantaeum , quod eleganter inisuprema infima parte ossis femoris capita aemu- datur, non minus quam pacia ista paululum in

medio excavata, quae in naturalibus femoribus propter situm musculorum uatur effecit Gamma. νοlog. p. s'.

Praeterea innumera ejus sortis Analecta Argumento nunc Si natura tam curiose tam distincte

68쪽

stincte hominum, variorum animalium partes estingere valeat, quas polidaedali illius Attisicii ignarus facile ad petrefacta referre polliet, patet. quid de tuo Cornu ad haec a te indubitate relato concludendum sit de cum medullam saltem pe-trefactam statuas, quid de ejus cortice, qui verum

cornu constitar l, statuendum decernes. Hic tamen

deesse conspicitur, quae igitur causa est occasio hunc Spiritu rapidifico subtraxit aeque profecto leve fuillet Spiritui, quem naturae Symmystae vocant, Gorgonico corticem corneum porosum moulem ac flexilem, quam ipsam medullam in lapidem

convertere.

Amabo consideremus elegantia illa Ammonis cornua saltem a similitudine di figura si appellata. Quis non miretur exactas in illis quasi circino aequali dimensione contignatas strias ex eentro in circumferentiam quosdam quas radios a naturasne omni modulo productas. Hos vero esse lapides, nemo dubitat. liod si vero darentur animalia ejusmodi intortis cornubus gaudentia, ii quid jam pridem illain horum censum venissenr, Wintra petrefacta suissent relata ab illis, qui non nisi rerum superficies spectant 3 Ergo cum haec Ammonis cornua sint producta lapidea, in quibus natura artifieium innumeris parasangis majus, quam in Cornu tuo exercuit Quid enim facilius, quam aliquid in formam conicam una revolutione Quam tam variis Gyris, Srriis, & incisuris eurvare facile mihi assensum dabis , ejusmodi simplicis tantum figurae cornu ex marga, lapide calcinabili aut limo petrescibili a natura formari posse, ut proin in hujus definienda quid ditate non statim

69쪽

ad formalem petrefactibnemis ad ipsum Calais

elysmum sit recurrendum Natura figurare potest cornua sine modulo, sine supposito animali eornu, ut non necesse sit, ubi in lapidum conlarmation hominis aut eujuscunque animalis quid omnino simile deprehenditur, ad transmutationis Saxeae asylum eonfugere manet igitur tantisper in dubio, an

Cornu tuum excorticatum ad animale, anno potius a prima origine prorsus ad minerale regnum pertineat. Quo stante non opus erit illum tam longe ex Cataclysmo repetere, qui mos hodie plurium est, qui, ut sorte inventis addant pretium, omnia volunt Diluviana Herbas, Arbores, ligna ossa, quid non antediluvianum 3 Verum ne nimis videat contradictor, medullam hane animalem esse gratis concedam. Sed an ex cornu Bisontis Neutiquam sane. Ex uro sorte concesserim. Uros enim, ait Bochartus p. y sa constat non alibi

fuisse, quam in Hirciva visa, aut locis parum remoris. Ex quiqus probabilius est Cornu tuum, quam ex remotissimis Indiis quam illi Patriam assignat IOUOnus Bisontem ad lapidum calcariorum strata Oedingana devenisse. Bison est animal bobus longe majus latissima fronte, ut tres viri inter cornua considere possint, quae tanta sunt ex fida relatione jam laudati Inr-stoni, ut iis AEquum essestarem excutere, Minaerem ventilare possis. Ex cujus mole subsume, an animali, eujus illud tuum Cornu praedicas, tam angens frontis robur tantusque impetus tantillae

medullae esse potuerit milippus Rex Macedonum ad pedem Oitali montis Bisontem quam Poesum ppellat

70쪽

vi sedecim palmarum, Herculis religioni ab eo data. Ad horum vero longitudinem quantillum M quam pygmaeum est Cornu tuum 3 satius igitur ad bovem aliquena Germaniae seu antiquae Saxoniae majorem, cujus teste Tacito, magna elat gloria frontis, referemus. Nam e Bovem θ o librarum Lugduni Batavorum vidit Ionstonus QPtolomaeus

unius Cornu possedit, quod capiebat tres amphoras Romanas. Neque dubium est, quin Frisia,

Batavia, Vetusque Saxonia olim aluerit boves, quiabus cornua fuerint, tuo, si non majora, certe a xia. In istis boves sedecies tantum librarum pondus interdum excedere testatur Guicciariηus, quibus quidni parite convenientem frontem dc cornua parallela attribuemus 3 Inde tamen si medullam hanc ex domestici seu potius sylvestris bovis vel uri cornu dixero non minor illi, ac tuae gloria accedit, quod enim inter homines Gigas est, hoc inter boves urus. Iat igitur est ex tam grandi bove in Museo tuo ostentati non vulgaris magnitudinis Cornu Urus vastum, praegrande, spectu horrendum sylvestrium boum genus est Bo- russiaei Livoniae adhue hodiedum incola. Me .gio in monti Borussorum non infrequens cum ursis, fert Exceli Schroc ius in Misceil. at cur. Dec. a. o. a. in Schol ad obf. VI. cum oceiditur, cerebrum ejus craniumque Moschum penitus redolori indubitata observatione constat. Si medulla tua

SEARCH

MENU NAVIGATION