장음표시 사용
41쪽
vel certe serpentis dens est, Universali Cataclysmo ad varios Orbis tractus
Vaha Superficiaria Philosophia
Nestientium Naturae polydaedalam technicena Natura, inquis, hane petra obducens Ex Regno animali ad minerale traduxit. Mira narras. Diluvii teliquiae sunt, ais: Nam Et Procul a pelago Concha jacuere marina Et vetus inventa est in montilibus anchora summis.
Sive apis- planta. Quae ex suem lapidescente plantae ad instar Per introsusceptionem nutrimenti crescit. Dubitas 3 Inspice, Ut suae matrici ad haereat; Ut radacem habeat; Quaesensim sine sensu fugit succum alimentarium, Ut gaudeat nativis fibris, Per quas facile instar ligni finditur Secundum fibrarum longitudinem. Adhue dubitas Fidem faciet Cinis vegetabili similis,
In quem calcinando reducitur. Veritatem agnosces in Coralliis. - quo primum contigit auras,
Tempore durescit, mollisfuit herbasus undis. Et ho Uthophytum est,
42쪽
Hi plantae- lapidest speeifieum semen habent,
Et radices proprias. Ex quibus sine miraculo succrescunt de augentur. Apage denticulatas serpentum linguas. Piseium dentes, Horum petrificationem, & devolutionem Ad loca, nescio quae, etiam estphaliae remota. Vos, qui vultis naturae recensere miracula,
Ne quaeso scribite nugas, Figura horum plantamineralium Non aequilita est, non accidentalis, Sed Formalis, orta ex seminali principio
Et ipsi producit ad Rheni tractum Germania. Sabulosus hic lapis radicem habetis truncum, Et instar ramorum arboris propagines, Et non raro crustam, quasi nigricantem corticem. Falleris, Si haec diei animalis ossa, aut frusta lignorum Petre facta, Ex seminae specifico ista nasci quis ambigatqQuod halitus terrae glutinosos Subtilissimis sabuli particulis compingit, Et in teretem longamque instar virgae tornat figuram Non omne labulum hujusce lapidis Matrix est, Quia deficit opifex semen petrificum, Nec ubique Gossvetras inveneris, Quod specificum hujus semen non omni solo subsit: Quo in loco unicam forte repereris, Si plures habeat comites,
43쪽
Crede in eo natam, Non otiosum est in natura semen, Harum snnumeras in matricibus destinatis producit. Naturam igitur consule, non phantasiam, Quisquis super hae naturae prodivsta commentaris.
Antithesis Critica II. in lapidem cordi formem.
Resipit Physicorum sapientia, iam maginando iungendo nimis subtilia Subtiliter deliranti Lapis Corculi praefert figuram.
Non dubitant naturam ita finxisse, ea an an duritiei, quam pectore non unus claudit, Symbolum pNon istam in natura agnosco prudentiam. An ut sculptricem se callere ostentet Irritus hic foret natur: labor, Quae nihil frustra facere dicitur.
Ridend ipsi sunt, qui tam ludicram faciunt naturam. rorte olim in animalculo viscus fuit. Qui nunc est Cardiolithus, Ne hoe fidem habet. Nisi fibrae, ventriculi auriculae monstrent I aliquando verum cor fuisse. Quid ergo ira huic concreto a ititis Maecidentalis est, Nempe argilla vel limus In conchula vel inter duo alia coopercula.
44쪽
Aceldentalem hanc Armam contraxit. En totum quod rei subest Mysterium: Testimonio sunt Tot in antia talium visceribus nati Stupendae saepius figurae calciat, i solis asorum processibus Vivaricationibus Suam debent consormationem. Superbiant his Musea, Rarithecia, Non invideo ista, si ita velint appellari, Cimelia. Saltem in illis nihil rari invenio, Nec pretium majus quam lici addico. Mirentur alii corticales has rerum figuras, Ego in illis praeter fortuitos rerum concursus Et applieationes nihil agnosco.
45쪽
Clasti fimo Expertissimoque Viro,
Medicinae Doctori, Λrchiatro, S. P. D.
ua aviditate geminas tuas tu Glosrapetramae x Cordiformem lapidem Antitheses criticas e manu reducis nutitii receperim, vix credis. Sterili, ais, rena scriptas esse, ego solita Aristarchi ae mine instructas dixero, quibus disertissima Vulei nugas sitis superque explosisti Lubeat nunc missis Linguis exordibus ad Cornua velitando tecum congredi, quorum geminaMuseum nostrum ostentat tum mole, tum raritate insignia, si non stupenda. Primum Ammonis est; sentis, ut reor alterum. De utroque sententiam tuam fas est experiri, cum
Primum quidem nosti a Plinio Nat Hist. L. XXXVII. . . . m. 6όλ inter Sacratisimas AEtbiviagemmas referri, aureo colore praeditas em-giem arietini cornu reddentes, per quas praedivina somnia repraesentari promittitur. Sacratissimas vel gemmas vel offucias sibi vendicet Ethiops. Quidquid Conehyliosi his insit mysterii, ad prolanam rudioiam lapidum lassem reducimus h re
nosium, absit Divinitatus quicquam illi affricare. Est
46쪽
Est tamen illud, qua magnitudine, ira pondere insolens, cui aequum nemo Orycto-graphorum sive Typis sive memoriae prodidit. Habet libras XXXVII. in Diametro sesqui pedem Color Iraeter lapideum nil fert observat dignum. t. antis aures exigit insueta moles. Arietem dixeris evertendis Ethiopiae Pyramidibus conflatum. Arcanorum Mystae, naturae lusus an animalis Scele. to lis demum nos doceant. Itriae, ' dorsi Spinula, acta in gyrum compages, ipsemet configuratio non ex vagis Phatriasiae nugis, sed ex perpari tuo singulis animantibus a Protoplasta indito se
mine ortum ditiuuare tantum non protestantur.
Accedunt his conformandis cervicis non obscura vestigia, tanquam caleaput nescio, qua per riorum iricuria effodiendo resectum lit.
mandri L Lysimachi, basiorum, Bacchi,
aliorumque Heroum MDeastrorum capita Ammo. ni cornu ita Nummis, conibus decorata vulis
2 antiquariorum depingit. At Davi mecumit in Origine demonstranda. De Lysimacho quidem Avianus Alexandrinus in Syriacis memorat inde faciens ejus in Numismatis apparere cornig ram, quod ferum Taurum de Sacrificio Alexandri M. vinculis elapsumis ambabus manibus retentum occiderit, atqueis id, inquit, προστι Verum Ill. uerus De Brandenb. . aqq. ob iservat Appianum factum hoc non de Lomacho, sed de Seleuca tradidisse , erroremque Politiani qui ad L machum id transfert, dudum a Danbemio det cium esse. Itaque gratis ex mente Politiani Appianum carmine suo Usimachum Cormi
47쪽
taurino stipatum anitGU. Landus Complani Comes
in Exposition. Selectior Numismatum p. m. 23. Sunt qui in Nummis Hebraeorum caput Moysis cornii Ammonis decorum festive satis confingant, eoque sensum sacri Codicis probe assecutos se opinentur, tanquam 7. p. Ex04 3 29. Cornu denotet, cum Metaphorice Splendorem, sive gloriam significare ex 2 Cor. . . doceat Steph. Morinus Exercitat. de Primava Lingua Cap. IX. p. 3I . A. extendens ex facie Mysis radios emicasse, ut ex animalium capitibus erumpunt cornua. Et si Aquila tost eum D. Hieronymus cornutam faciem habuisse docuerint, eo quod per Cornu splendor, robur sive declis intelligi debeat. Horum comparatione in Psalmis passim ex sacris paginis ab eodem derivantur, testibus Psalm LXXIV. . ult se omnia cor-xva peccatorum confringam, O exaltabuntur cornua
Et cornu ejus exaltabitur in gloria c. c. Hinc rejiciendos non immerito jubet Morinus similes Nummos, quos, ut ait, abominarentur Iudai, quia
in speciem Diaboli Moysis decus converteret. Ingratus sim, si liberali hoc cornu Ammonis dono Museolum meum campestre a Viro Ill. perquamisegeneroso qui te Domino Ioanη Antonio de Gratis, Dynasta in Divenbroic Λ Loburg, auctum non m amnero, in cujus postremi castri prope cesseidiam Civitatem agris hoc Anno 733 fottuna repertum est. Quanquam passim terrarum hujus commatis reis periri cornua facile persuadear, indubitatum tamen
48쪽
que Abasi agris non desiderari. Helvetae quoque
nretallica nobis transmittunt, ut taceam de ceteris. Dabam ex iiseo ιμι inari a una Calendis Septem
I. V. D. Canonico & scholastico redens &α
I chim g ovium. Et si cum nemime, si Te unum exceperis, impediente senecta nunc amem commercium Literarium, quod plerumque in mea saltem professione utilitatis parum adfert, multum autem temporis, praesertim, si circa argumentum moment sum versetur, utilioribus oceupationibus4 maxime in senio,destinandum, suffuratur, liceat tamen 1 riis ludicra interponere is iocando tecum confabulati. Accepi a Germano tuo Cornutam Epistolam tuam, a capite nempe ad calcem usque o nubus tam Sacris quam profanis gravem. Dissetis primum de Cornu Ammanis, omissa tamen primaeva appellationis origine scit non indigna. Insigniverunt Lybiae populi, teste Macro. bio, Iovem suum Hammonem, quem Deum solem arietinis Cornubus. Ratior
49쪽
Retionem addit penitus ridiculam quod id animal Cornutus valeati sicut radiis l. Ad hujus exem- plum Gentiles pluribus alias Diis Cornua astinx runt Uti Bacbo, nam hic, ut Horatius canit, addit cornua pauperi omni Pastoram Deo, ne, cum armentis rasit, ct horum instar cornutus ' bruti sibi similem aversentur. Attilae Hunnores Regi aliisque Tyrannis merito imposuit cornua antiqui- tas, qui instat Tauri ferocissimi cornu suo omniat susque deque everterunt. auete illi verae bestiae
Descendis ad caput Moysis opinione Hebrae rum cornutum. Videbant enim, ut sensus s. Scripturae literatis habet, faciem Moysis cornutam, de ipse Moyses ignorabat, quod cornuta elle facies ejus Exod C. 3 . v. 29. Quod tamen sensu Chaldaico juxta interpretationem Pauli TAsie audit Mo es nesciebat, quod multus esset spl dis gloria vultus ejus, se viderum Ilii I rael, quod multa esset claritas faciei Mysis. Cuinqa convenit septuaginta Interpretum explicatio Glori serus est aspectus curis seu coloris faciei. Eluc cratur hoe ipsum in nova Jege per Textum a Corinth. v. I. iis verbis: Quod non possent intendere
filii Issa i in faciem Mysis propter gloriam tutus
ejus, qua evacuatur. Cornu igitur roboris, vise tutis raecoris hieroglyphicum est. Quod nummos attinet ab Hebraeis cusos, quibus insculptum fuerat caput Moysis cornutum, quos ceu abominandosis rejiciendos erroneriubet Morinus, notat Thomas Brounius in Uudaxi Di. demica L. f. Cap. 9. revera exritisse, sed excusos
in Vitupectum di despectum Christianorum, qui Moysen
50쪽
Moysen ex ignorantia vel sensus textus chaldaici
finxerarit, pinxerant ornutum. Fuere nummi ex argento Symbolici, praeserentes uno latere Moysen cum cornubus expressiim, aversa parte
inscriptum Praeceptum: Non facias tibi fulptile, at adores illud opinabantur namque Iudaei st tua illas, picturas Moysis cornuti effictas esse a Chtistianis, ut in cultura veneratione habe
Epistola tua cum cornvbus incipitin finitur. Cui ut non sim asymbolus, huic meo pariter colonidem imponam cornuram. Pluribus antrumalibus, tam quadrupedibus quam avibris quandoque piscibus a benigna natura secunduimordinariam legem concedi cornua, unum vel plura notum est, rarius autem, quod Maliis animalibus, quibus ea non competunt, miro quodam lusu. largiatur Cornutos lapores recenset Bartholinus Cent. . Hist. 26. delineat in Ephemeridibus Germaniae Curiosorum mutirus. Qualia e lem iribus cornuta crania in Museo suo possedit cele iberr. laus Wormus L. 3. 23. . a I. Equum
cornutum, Regis Hispaniarum stabulum teste merenbero L. 7. Ηφ. pereg. C. a. ac riderisi 'IlI. Danorum Regis equite ostentavit testibus pra, laudatis Bartholiis, Vormis norum prior narra aliam se vidisse Gallos gallinaceos cornutos,
ut alia animalia, anseresa anates, cattos& corvos,
quos deseribit solertissimus Paullini, praeteream. Sed nunquid etiam dantur homines physice eo nuti Refert: -- L. Ia 3. Anno Is99. Parisiis se videndum exhibuisse Franciscum noviluvium Gallum, cui cornu arietinum in media frontis parte