장음표시 사용
181쪽
Orientis dioecesi Patriarchae instituti sent: ab illa tamen prouinciarum diuisione postea discessiim, si Balsamoni credimus in can.7. Concit. Nicaeni, crepugnat Tyrius lib. xiiij. AEgyptus secunda Praesecti Orientis dioecesis, Patriarcham habuit Alexandrinum, cuius potestas vj. can. Synodi Nicaenae in aegyptum, Libyam, &Pentapolim quibus verbis omnes AEgypti prouincias comprehendi ostendimus longe lateque protenditur ; quod claret apertius ex hoc Epiphanij
nescio qua fama, & veteris cuiusdam scripti authoritate permotus, duas ex AEgyptiaca dioeces prouincias Hierosolymitano Patriarchae traditas existimauit: Substraxerunt inquit Antiocheno Osriensem in Sc thopolitanum metropolitanos; D-xandrino ero Robensem. Berytensem. Extat in postrema Conciliorum editione vetus quintae Synodi fragmetum Tyrio, ut opinor,non incognitum ; cx quo haec videntur deprompta. At certe
Ruba a Ptolemaeo in Syria ponitur ,& Berytum Phoenices Libani caetropolim esse constat. Syria autem & Phoenice Orientis prouinciae omnibus
notae sinat. Nihil igitur ab AEgyptiaca Alexandrini
182쪽
Patriarchae dioecesi accepit Hierosolymitanus: quod si ita est, non temere Tyrio Sc veteri huic fides scripto adhibenda. .. Asiana, Pontica, & Thracii praetorio Orientis etiam ascribunt ut Thracia Coinantinopolitani Patriarchae dioecesis est: verum ille fines suos in
Asianam , & Ponticam pmmouit. Eo lpectat, ut opinor,quod a Theodorito seriptum est lib.v. cap. xxviij. Chrysostomum, cum Ecclesiae Constant,nopolitanae gubernacula tractaret, in eas quoque dioeceses aliquam curae & sollicitudinis partem derivasse: -ύτια, ἐαι- φανέν. υμ 3υ- μνης ἡ
mat quoque hic Concilij Chalcedonensis locus act. xj. Fhilippus reuerendus Fress ter Onstantianopositan an tissimae fcclesiae dixit: Sanctae me mori Ioannes Episcopus Constantinopolitanuae quindecim Episcopos depositprofectus in Asiam, in pro eis alios ordinauit. Nec vero Constanti nopolitani Patriarchae votis defuit Concilij illius
---αι. Illyric a etiam nouus Patriarcha suo
183쪽
PITHAN N DIATR. II. I 6 Isplendore perstrinxit l. 6. de sacros Eccles Sed &alia sunt non minus insolentis potentiae vestigia in l. 29. de Episcop. ata. & in can. 9. & I . Concilij Chalcedonensis.Nunquam consistit ambitio;celsis plerumque elatis ingenijs insidet. Si cadendum est,ea in 't ait ille cecidisse evelint. Uerum suos, aut volonte, aut inuito Patriarcha Constantinopolitano, Primates tandem Asiana 3σPontica aliquando nactae sunt, quarum metro potes Ephesum, &ὶ areani alibi indicauimusιVtrumque Episcopum, Ephesinum & Caesariensem honore illo functum probant duae sextae Sy nodi subscriptiones, quas subijciam: Flulatithes indignuι Discopus Laesareae magnae ciuitatis pri mae Cappadocia prouinciae,'primatum habens Ponticae ἀθensationis. 8c stati Theodorus misericordia vel spiscopus sphesiorum metropolis Asiana prouinciae prιmatum habens Asianae dissensationis. Atque ideo mirum non est Ephesinum Episcopum ante metropolitanos consedisse , ut ex hoc veteris cuiusdam epistolae loco addiscimus scopus obesinus pro tanti . soli aedi Fuangelistae Ioannis memoria,caeteris in tropolitanism onoris honorabiliorem locum obtinet. Macedonia & Dacia, quas Praesectus Illyrici administrauit, duae. postremae Orientis dioeceses; mim tanturi suspexerunt Primatem , Thessalo
184쪽
nicae Episcopum ; ex quo non mirum si plures ad eum ex tot prouincijs Clerici confluerent, ut patet
Epiri, & alijs etiam Illyrici Metropolitanis prae- suis e facile colligas ex magni Leonis epist. lxxxiiij. nec parum facit ad dignitatem eius illustrandam quod est in actis Synodi primae Nicaenae apud Ge
etiam primatus Thessalonicetas antiquitatem videntur asserere Quod vero a Iustiniano Nouell.xj. dictum legimus: Thessalonicae Episcopum aliquam sub imbra praefecturae meruisse praerogatiuam. ad Pannonias, & alias pertinet Illyrici Occidentalis prouincias , quae nondum in Attilae ditionem v nerant et eam enim olim ciuitatem nos iam supra totius Orientalis Illyrici metropolim fuisse de monstrauimus e nec ius hoc ei ante ademptum, quam Iustinianae primae Episcopus,impetrato Archiepiscopi seu Primatis apice, omnes Daciae prouincias obtinuit citata Nouell. xj. dictus propterea λ μος a Procopio oratiiiii.ubi scheurbis
185쪽
PITHA NON DIATR. II. Is3 illius amplitudinem ita praedicat: πολις μεγάλη
Atque hae fuerunt in toto Oriente Patriarcharum & Primatum sedes: mansit supremis Imperij temporibus Asiae primatus; reliqui omnes de mmati , ut comperio ex Notitia Ecclesiastica apud
Curopalatam, cuius haec sunt: μῆ-M c Καυ--
Sese κ κ; Mωαδενι-. Sed illius in elicis saeculi quo Ecclesiae, & Imperij maiestas omnis conciderat, iucunda nulla potest esse recordatio. DE. FONTIFICIS *AXIMI potestate. βuae sit sacra Synodus in NoueP. Theod. e t Ualentin .de iscv.ordinat. Roma L ωας μεο λυς. Vcopi ab Scclesib μὰ deiecti,ὰ Fontifice ax. restituti. Hunc s-mum Fcclesiarum omnium TIctorem prisca
onori agnouerunt. Vices eius obire magnum in Oriente decus. . pestationes ad Fontificem
186쪽
chae,alia Fontificis dioecesis. Rescriptum In uocentij III. de Fatriarchae 6 onsantis. ρο-
lirant electione, explicatur. l ' '
IENTEM ergo percensuimus; posthaec eadem est celeritate percurrenda orbis Romani pars altera , dignitate & gloria longε praestantior i in ea primo sumanium Pontificem non audent Graci unius dice
Nicaenae canonem exponere, quam Vt agnoscant
ei totius Occidentis curam obtigisse. -- Pώiam Emmιοπα, ait Nilus ) Kτο δεδεθ δελαδη, εα ρύων quod ijsdem pene verbis expressites Balsamo. Verum nos, quibus nomen Romanum grauissimum est,& sanctissimum,uti hanc solam Apostolicam sedem esse credimus, ita soli eius Pontifici uniuersae Ecclesiae clauum immortalis Dei munere datum profitemuriquae haud dubie fuit Concilij Nicaeni sententia; sacra nimirum illa Synodus in Novell. Theod. & Valent. de Episcop. ordin. quae supremam hanc,& coelo proximam potesta
187쪽
SoZomeno, & Nicolao Pontifici doctissimo lex Ecc Astica ; cuius praescripto fultus Iulius Ponta Max.suam etiam in Oriente quondam retinuit authoritatem. Quin & Episcopi Eusebiani, quibus alioquin odio maximo erat Romana sedes, Roma
praedicabant, ut ex eorum epistola quadam retulit Sommentis lib.iij. cap. vij. ubi de Iulio verbis meminit tam honorificis, ut nihil supra possit: ἀα I s
nempe de Episcopis, quos in Oriente cxpulsos,&exturbatos sedibus suis, ille in pristinam dignita tem post Nicina tempora restituit:quod fieri certe non poterat nisi ab eo qui in celssiimo Principis Ecclesiae solio ius diceret. Notum denique, Vt ala'nuente ςIarissimo fidei vindice Cyrillo , nec re pugnantibus Episcopis qui ex toto Oriente Ephe-fima couenerant,missi illuc a Cailestino legati eum
vique.in Synodo Chalcedonensi , cum magnus Leo mir . postolicin,is Muniuerse Ecclesiae Tapa, ab ipsius legato Lucentio appellatus esset, nemo ex sexcentis illis Patribus licet omnes impensius
188쪽
166 PH. BERTERII quam par esset Episcopo Constantinopolitano fauerent Lucentium verbo refellerit, aut legatorum subscriptiones quae sedis Romanae maiest tem adhuc tuentur arrogantiae damnarit, aut reij ciendas esse censuerit. Omitto Cyrillum Caelestini in Concilio Ephesno 3, τααν- unde Patriarcham Alexandrinum nomine Papae nuncupatum
tradunt Nicephorus & Balamo. Sed quid opus, si nulla fuisset in Orientis Imperio Pontificis Macauthoritas, ut ille Heracleano, Sardanens, Corim
thio, Philadelphensi, & alijs Episcopis a quibus
Orientales Ecclesiae regebantur, vices suas committeret λ Atqui certe non tantum Episcopos, sed ipses etiam Thessalonicae, & primae Iustinianae Primates a Pontificibus Romanis studiosius id effagitasse , & acceptum pro summo beneficio habuisse docent Pontifices Max. Leo epist. lxxxiiij. Martinus epist. v. &vj. Iustinianus Novell. Cxxxj.&Balsamo vj. in Trullo. Supersunt adhuc in Synodo Nicaena quam ad
nos intcgram minime peruenisse certissimis argumentis compertum est haec verba can. sexto:
Stin quibus ostenditur Alexandrini patriarchatus exemplum ab Ecclesiae Romanae sorma ως ἄπὸ τῶ
189쪽
desumptum fuisse. Sed alia tamen Patriarchae , alia Pontificis semper dignitas. quamobrem hoc tibi persuadeas oportet magnum nihilominus in aegyptiaca dioecesi Pontificis nomen,& imperium fuisse: etenim in prouocatione quam Concili j Nicaeni decreto firmatam non dubito, summi sacerdotij lumen maxime elucere negari non potest. Pervulgata est Athanasij,qui maximae Synodi pars magna fuit, ad Iulium appellatio. Et exciderat tamen Graecorum artibus lex illa de qua in Camthaginensi Concilio actum est; sed eam denuo in
Sardicensi renouatam habemus. Passim occurrent in antiquitatem intuenti appellationum huiusmodi exempla, quorum authoritas nulla ratione labefactari, aut minui potest: indeque ius istud in ipso
etiam Oriente receptum fatetur Flauianus Princeps Ecclesiae Constantinopolitanae epist. ad Leonem in actis Concilij Chalcedonensis hoc loco: Libellos mobis direxit fuliches plenos omni salta- cIa,atque calyiditates dicens iudicii tempore libellos se dedisse appetiationis, in nobis, st huic conu menti L .ncitio appetiasse mestramsanestitatem, quod nequaquam et erum est. Hic & fiequentes
relationes quibus nihil fuit in Imperio Romano augustius ut a summis magistratibus ad Impera torem , ita ab Episcopis ad Romanum Pontificem saetas facile possem astribere;sed unum pro multis
190쪽
testimonium dabit Synodi Sardicensis ad Iulium epistola apud Hilarium: Optimum in maiae congruentlymum esse iidebitur, i ad caputia d est,ad Petri opostoli sedem desiingulis quo quepro ι ciis domini referant Sacerdotes. Ad Patriarchae igitur non Pontificis dignitatem respexit sextus bile
Sed residet adhuc in verbis Rufini qui Graeca
Latine reddidit)nubecula quaedam: Alexandriam inquit)ntit in Orbe Asma, etμφω cΦn- Iuctudo seruetur , ut ille pti, ut hi suburbicariarum Ecclesiarum sol icitudinem gerat. Ego Rufini interpretationem tuendam hoc vico non suscepi , nec Concilij Nicaeni mentem eum assequutum essta contendo quin sic existimo satius fuisse in re quae tantum habet momenti verbum Verbo reddere; verumtamen id sne ulla dubitatione confirmauerim his verbis Ecclesiae Romanae maiestatemno .di.Nam ut breuiter,&summatim ea complectar quae de Italiae diuisione a me supe-
2G riori Diatriba pluribus explicata sint; obserua
dum Romam, & suburbicarias regiones a Praesecto urbis , & Vicario, ut reliquas Italiae prouincias a Praesecto istorio Italiae, Sc eius Vicario' regi atque gubernari consueuisse.έDuas igitur habuit Italia dioecessis; nam dioecesis nihil aliud est, quam coniiuinarum prouinciarum administratio: