장음표시 사용
201쪽
PITRA NON DIATR. II. I79 merito dubitant viri iudicio, & doctrina praecellentes;in ea nihilominus nullum Patriarchae aut Primatis vestigium agnoscas.metropolim quidem Flaminiae suisse docet Losimus lib. v. Pαci
ciarum index: Flamima in qua Rauenna. sed hoc initio, postea Tmiliae attributam veteri hoc lapide
V I D E B A T v R. nam Picenum ne quis hic
haereat candem cum Flaminia prouinciam alibi ostendimus. Denique aemiliae metropolim fuisse testis non solum Valentinianus, sed & Simplicius Ponti Max. qui aliquot post annos Ecclesiae Ca tholicae curam suscepit 9 in epistola ad Ioannem huius ciuitatis Episcopum, in qua, ordinationes inquit tibi Rauennatis fecisae mel Emiliensis
noueris auferendas. nescio an tunc aemiliae addita fuerit Flaminia: tenim ciuitates sere omnes, quae a
Valentiniano Smiliae ascribuntur , Roman)iola quae vulgo Flaminia exponitur comprehcnsas in prouinciali Romano habemus: adeoque Paulus Diaconus qui easdem Smilita ciuitates assignat, Z et
202쪽
18o PH. BERTERII Rauennam tamon in Flaminia constituit. Sed haeenimirum tenebris offusa latent adhuc in sinu antiquitatis. Id vero exploratum unam tantum a Rauennatum Esscopo prouinciam administratam, in qua nullum unquam Primatis ius habuit:quo fit ut eius quoque modestia a Gelasio magnopere commendetur. Taceo ut verbum Anastasij in Dono usurpem autocephaliam, indignum hercle
facinus, & silentio aeterno obruendum; cuius a
thor post institutum ut credi potest Exarchatum
cruditus Graecis moribus fuerat:
Et tamen auditum aliquando nomen Primatis aut Patriarchae in quibusdam Italiae prouincijs non inficior. Aquileiensem Patriarcham nemo ignorat; ita Paulus, ita Seuerus, & Abbas vocantur a Paulo Diacono.Et quidem Istriae quondam Venetiaeque fuit metropolis Aqthleta; iactata etiam celebritas Romatianae , palatiumque vetustissimum , cuius egregia pictura laudatur in panegyrico ad Maximianum;neque quenquam latet Ecclesia eius ant quissima, de qua Manasses Arelatensis apud Luit- prandum lib. iiij. cap.iij. tametsi incertum quo primum tempore Episcopus ille Patriarchae nomen sibi asciuerit: pellatio certe non admodum Vetus. Verum & eadem Venetiarum prouincia Gradensem Patriarcham habuit: nec dubium quin Aqu,
203쪽
leia a Longobardis capta,Patriarcha,qui profugus in paruam illam Insulam concesserat, noui huius patriarchatus author extiterit; ex coque Gradum nouam Aquileiam , & Gradensem Episcopum nouae Aquileiae Patriarcham dixerit Leo IX. Pontifex Max. epist. ij. Diuersa ergo partium studia in medio belli diuturni aestu effecerunt, ut Patria chae ambo appellati sint: utriusque sane fit mentio in prouinciali Romano, & apud Paulum Diaco. num lib.iiij. cap.xxxiiij. Adijciendus Foroiuliens qui Patriarcha quoque dicitur a Uvalfrido Str, bone de reb. Ecclesiast. cap. xxv. Etenim post direptam , ut arbitror, Aquileiam, Forumtulij Venetiarum fuit metropolis. Paulus Diaconus lib. ij.
cap. xiiij. venetiae Aquileia eluitas capust exeitiis
pro qua nunc Forumtulit. Sed postea cum Gra- densis Episcopus & Foroiuliensis de finibus inter se disceptarent,Venetiam & Istriam obtinuit Gra densis,Longobardiam Foroiuliensis. Leo IX.epist. ij. iam citata: Judicio totius sanctae Synodi de
nitum fuit , mi noua Aquileia totius Venetiae
θν JUriae caput' metropolis perpetuo haberetur, secundum quod euidentissima praedecessorum n strorum astruebant priuilegia: Foroiuliensis mero Antistes tantummodo finibu Longobodorum esset contentus. & hoc opinor iure usus est postea Aquileiensis Patriarcha, cum aliquam pristinae sortunae
204쪽
partem recuperasset;atque ita Venetiarum prouinciam amisit Aquileia, & Longobardiae Transpadanae quam Aliniliam vocat Guntherus, mel polis facta est. A diae primam fama cognouimus Urbem
aese elut ex Aquila cunctara rege νolucrum, omina clara gerens, Aquileia rite iocatur.
Ex his porro contemplantibus, quae illis tempo ribus miseris plane,& luctuosis fucrit Italiae facies, nihil usquam in Ecclesiasticis ciuilibusque prout clarum' rmis fixum & stabile videbitur. Sedenim ut hoc quoque addam ) Dominicum Gradi Antistitem Gregorilis VII. Venetiae vocat Patriam cham lib.j. epist. xviij. Gradensem eum fuisse pro bat epist.xiiij.lib.iij. nondum enim parua illa Insula patriarchatu suo exuta fuerat,vt fidem facit epist la xxxix.lib.ij. At Venetorum urbs clarissima quae, iactata turbulentissimis tempestatibus & procellis Italia, velut Rhodus altera celsum undis caput extulit, ut perpetuum florentissimae Reipublicae domicilium esset patriarchatum tandem, Gradensis nomine extincto , eliciter est adepta. Censetur etiam inter Italiae Primates Pisanus, cuius authoritatem ornat & amplificat innocentius III. epist. ad Hubaldum lib. j. Sed videor forsan de his nimis multa: ad veteres enim illos Patriarchas & Primates , qui integras administrabant dioeccses, pertinet nostra Diatriba.
205쪽
Sequitur Africa praetorij Italici tertia & cel berrima dioecesis,cuius ducentos quinque Episcopos Carthaginensi aliquando interfuisse Concilio obseruauit Leo IX. epist.iij. & iiij. fuerunt autem
omnes illius Metropolitani Primates, se rHomo siue κνει θαας Lm--ι, scd dici non poterant can.X ix.Concit. Carthagin. quamuis &hoc etiam verbo nonnunquam Metropolitani designentur, ut ab Euagrio lib. iiij. cap. xj. um τέ κε
Verum hoc parcius : proprium enim solis dioecession Primatibus,quibus adnumerandus est Carthaginensis Episcopus, Leoni IX. Pontifici Max. recte dictus in epist. iiij. maximus Myricae . M etropolitanus. eum certe toti Africie a se praepositum gloriatur Iustinianus Novell. cxxxj. V δε-ον - α'
φώ σε φυλα R κἈλκύον . At sine dubio non sunt haec iura a Iustiniano primum concessa, sed post receptam a Vandalis Africam restituta: magnamque tanti Antistitis iam antea fuisse aut ritatem apparet satis ex can. 3 6.Concit.Carthagin.ubi Epigonus Episcopus Aurelium Antistitem ita est
206쪽
Sunt & alia permulta in Synodis Africanis, quae Carthaginensis Episcopi in totam dioecesim au thoritatem prolixe declarant, ut quod Clericos ex omnibus Asticae prouincijs consecrabat,quod sine
eius sermata, quam λ iam vocant, ad comit,
tum iter institui non poterat, quod caeteris Africae Episcopis solemnem indicabat Paschatis diem,
quem tamen antea Pontifex Max. praescripserat, ut ex epist. x. Innocentij I. ad Aurelium Episcopum Carthaginensem aperte conuincitur: & haec qui dem fuerat Alexandrino Episcopo cura olim delegata ; sed ille ad summum Pontificem referebat, ut Beda cap. xlij. de ration. temp. & Magnus Leo in epist. lxxij. ad Martian. Aug. luculenter exponunt, neque immerito : nam quod uniuersa Ecclesia
simul eadem die exequi debebat, id par fuit ab
ipso uniuersitatis Rectore promulgari;nec aliud incan.j.Synodi Arelatensis primae decernitur. Transeo nunc ad praetorium Galliarum,in quo tres sunt item dioeceses, Galliae nimirum, Hispa- nite, & Britanniae. Galliarum metropolis fuit Augusta illa Treverorum, urbs utique nobilis & c piosa,cuius Episcopus primatum amplissimum an liquo hoc epigrammate tuetur:
207쪽
PITHA NON DIATR. II. I 8 seaccipe primatum post Alpes Treuiribique AEuod tibi T)ma oua lege dat in meteri. Quibus verbis sane tres maximas dioecesis com prehendi nemo non intelligit: Sc vero magnam eius ciuitatis, quae Tranialpinis omnibus anteces teret,dignitatem esse oportuit; quanquam Episcopus qui illic sedebat adaequandam si Gelasio credimus cum ciuili potentia Ecclesiasticam authoritatem nunquam putauit: quod verecundiae forsan ει modestiae tribuendum putes,quae tanta quidem priscis temporibus in primis Ecclesiae moderatoribus elucebat, ut speciose omnia honorum voca bula facile respuerent, & extraordinaria potestate,
quam obtinerent, comiter uterentur;res in Concilio Carthaginens Aurelio totius Africie Primati ab Epigonio laudi data: Emρονος Emmemme. ἀπιν ἡ
θ ,κ sed nullum fere Hsura si rameτο in veteri memoria tantae Occurrit potestatis vestigium. Nec ego mihi persualerim quenquam Episcopum Treverorum in tribus his dioecesibus Primatem umquam egisse: si quis tamen in propria eum Galliarum dioecesi praecipuo quodam & exorti honore
olim donatum contendat, minime obnitendum arbitror. Nicetium Treuericum sic compellauit Venantius Fortunatus:
208쪽
18 6 I Pim BERTδRo Totius orbis amor. Pontificumque caput.& alio loco Magnericum: f ulmen honori sicu Patra Pater Archisacerdos. Sed nihil ibi quod quivis Metropolitanus suo iure sibi non vindicet. Et iam pro sto notus erat in Gallijs primatus Arelatensis, cuius origo inuest gationem habet no difficilem.Laborante Imperio,& rebus in Occidete iam inclinatis,nouum istud in Gallijs sydus apparere coepit,de quo Iustinianus ineptaequae superest in collat.ij.quintae Synodi: sed
mm Ualentiniano Oisicopo Scythia' Muretiano
Arelati quae prima est sanctissimarum Galbae fcet Drum, scripsit Ψ manifestauit. & Pelagius apud
Nicolaum I. in epist. ad Michaelem Imperatorem: Pasti susurripi iobis , Sabatidium statrem coepiscopum nostrum Arelatensis elisitatis Antistitem,cisius Ecclesia in regionibuw GAicanis prima tus priuilegio Sedis . ostolicae Mulcibus decoratur. hunc enim Sedis etiam Apostolicae Vicarium
Sed caue putes, ob id vicarios omnes Apostolicae Sedis Primates fuisse, ut quibusda viris doctissimis visum est.Enimuero Primates aliquando PotiMax. vices sustinuisse in dubium vocari non potest ; sed disserunt tamen a Vicarijs:nam quis Heracleanum, Sardanensem,Corinthium,& alios huiusnodi,qui
209쪽
Vicarij Sedis Romanae in Oriente fuerunt, Pri mates appellauerit eos Balsamo vj. in Trullo Le
gatos Vocat - ανυσωπου a latere dixerunt nostri
Pontifices , quod nouum non est ; siquidem in Concilio Carthaginensi de Pontifice Max. dicitur:
-έ-& in epistola Magni Leonis ad Faustum &reliquos Archimandritas Constantinopolitanos: cum propter causamsidet, quam Sut chespertur
bare tentaui de latere meo mitterem,qui di sensioni meritatis a flerenr. ab Imperio sumptum vocabulum,ut ostendit illud Possidonij in vita Augustini de Tribuno&Notario, qui ad componendas de religione contentiones in Africam ab Honorio Imperatore legatus fuerat:Tropter quod perficiendum etiam de suo latere Tribunum Ψ otarium LMarcellinum ad osticam Judicem miserat. sed maior semper Legati a latere , quam aliorum omnium qui Pontificis vices obirent potestas ex cap. 8. & 9. de ossic. legat. Arelatensem igitur &Primatem,& Vicarium fuisse eonstat:ad primatum respexit Gregorius Magnus cum Virgilium urbis illius Episcopum Galliae Metropolitanum appellauit epist. iiij. lib. v. cuius dignitati ne quid temere detraheretur, consulenti ipsum Augustino Britamniarum Primati omnem in Galliarum Episcopos authoritatem denegauit, ut est in can. iij. V. q. ij.
210쪽
&apud Bedam lib. j. cap. xxviij. quin euocatum illum e Britannijs, ut author idem Beda, ad ex tremos Galliarum fines ab Arelatensi Episcopo consecrari voluit; nimirum ut a summo Antistite Galliarum quarum Britannia quondam pars f rat tanti facerdotij honorem acciperet. Haec sanes quis attentius cogitet Arelatens totius Galliae primatum putet asserendum; sed rem altius adhuc ordiri,& a capite repetere non grauabORPrimum, Synodi ex diuersis prouincijs cogendae potestatem eum antiquitus habuisse discimus ex can. I 8. Comcit. Arelatens II. qua ratione sorsan ab eo de prouinciae primam, hoc est, de iure metropolitano cum Viennensi Episcopo disceptatum est in Concilio Taurinensi ; cuius hoc suit iudicium, ut qui ciuitatem suam metropolim ostenderet, is Metropolitani honorem, & prouinciae curam susciperet. Attamen in omnibus Galliarum Notitijs quae ad nos peruenerunt Vienna semper totius est prouinciae metropolis, & in Synodo Arelatensi prima
Arelas inter ciuitates Viennenses numeratur: Fx prouincia Uiennensi Auitate Arelate ruarinus
Episicopus. Verum ex ipsius Concilij Taurinensis sententia controuersia demum transacta, & prouincia inter eos diuisa est; quod Zosimi,& aliorum etiam Pontificum quorum literae ex tabulario Ecclesiae Viennensis nuper in lucem prodierunt