장음표시 사용
231쪽
loquutum: Tune numerosis iliastribus seria 'rebat. Cum enim facile tum pateret ut ait Rutilius )peregrinae Curia laudi , t ex prouincijs in urbis Romε Senatum lecti fuerant,ispe utriusque, Romanae & prouincialis Curiae Senatores dicebantur, licet munerum vacationem in patria, aut iure , aut Principis beneficio consequuti essent. Auserius Eidyli xxx. Luria me duplex' Uterque Senatus habebat,
Et in Burdigala: Diligo Burdigala,Romam colosciuu in hac sum, Γ οnsul in ambab . Quod de Palatio Viennensi habetur apud Seue rum Sulpitium & Gregorium Turonensena praetermitto; illud tantiim de prouincijs Viennensibus attingam, in quadam Notitia Galliarum quinque
tradi, in alia octo; quod veterum tamen monu mentorum authoritate manifesto refellitur: nam antiquiores Galliae descriptiones,Marcellinus, Rusus , Index prouinciarum, & ipsa Imperij Notitia
unam tantum Viennensem agnoscunn& nemo,ar
bitror, adeo veri accipiendi insolens,ut primas, se cundas, & tertias Aquitanias, aut Narbonenses, in plures rursus Viennenses diuisita existimet. Sed nec conuenit sitis cum illis octo prouincijs, quod de Viennensi Septem prouinciarum primatu narratur
232쪽
in antiquitatibus Viennensibus ; in quibus vetus quaedam legitur Siluestri Pontificis Max. Epistola ad iscopos Galliarum. Septem prouinciarumsquae Zosmi est apud illustrissimum Baronium tom.v. utraque enim ijsdem verbis conscripta: iubet haec ut ab Episcopo Arelatens,illa vi a Vienem si ex omnibus Galliarum prouincijs Formatae petantur. Adiecta sunt in Codice Viennensi nomina Septem prouinciarum,quibus ut aiunt Viennensis primatus dioecesis continebatur. Praeclara haec profecto: sed qui fieri potuit, ut in controuersia quam Viennensis Episcopus cum Arelatens habuit, silentio praetermissa fuerint Quis ea Taurinensis Concilij Patres Θ quis Zosimum, Bonifa cium , & Leonem Pontifices doctissimos quis ipsum denique Viennensem Episcopum , cuius res agebatur, latere potuisse censease Tum vero quam auget dubitationem Index Septem prouinciarum, epistolae subiectus in quo duae sunt Narbonenses; quamuis unam tantum longo post tempore agnoscat Rufus ; & in prima Synodo Arelatens, quam1ub Siluestro celebratam constat, una etiam non duae memorentur. Accedant quae de Septem prouincijs , & primatu Arelatens iam a me scripta sunt. satius ergo hanc Zosimo Epistolam tribuere: etenim quod ea cautum est,ne Galliarum Episcopi sine Formatis Arelatensis Episcopi longius absce-
233쪽
derent,confirmatur a Gregorio VII. epist. ij. lib. vj. unde coniecturam facio quempiam , qui cc lebrem illam de Arelate Septem prouinciarum metropoli Costitutionem dc qua hac & superiori Diatriba iam satis multa non a Galliarum Tyranno, sed ab ipso Constantino Magno promulgatam falso crediderat, Zosimi Epistolainingra-.tiam Viennensis Episcopi traductam; ut maior eius esset authoritas,Siluestro,qui tum ad Ecclasce gubernacula sedebat,ascripsisse. Sed nihil ego tamen de antiquissimae Ecclesiae gloria detractum volo; non desunt illi praesidia quibus dignitatem suam firmet & muniat: nam Alpes Graiae seu Poeninae quarum metropolis urbs Centronum seu Taram iasia in primatu Viennensi a summis Pontificibus constitutae sunt,ut scribit Leci III. in epist.ad Vol- serium Episcopum Viennensem. verumenimuero
idem illi quod alijs Gallicis Primatibus ius , ut
nesape diuisa Viennensi prouincia in Concit. Taurinens, primae merito honorem obtinuerit quae integrae prouinciae metropolis extiterat : primae enim licet aliud Iustiniano sorte placuit in Armenijs Novell. xxx. saepius appellantur quae in antiquarum metropoleon ditionibus remanserunt. Ita nimirum cum una esset Palaestina, quae metropolim habuit Caesaream, & ex ea secunda & salutaris abscissae & auulsae essent ue primae nomen accepit
234쪽
pars illa cui praefuit Caesarea: nec aliud reperies in Cappadocia, quam a Valente prim lina diuisam,&in tres demum prouincias a Iustiniano distractam alio loco ostendimus. Sirmium Illyrici caput in prima etiam Pannonia situm. Sed res, ni fallor, ex Belgicis, Lugdunensibus, Aquitanicis, & Narbonensibus satis perspecta est. primae igitur non se runt prouinciae ut vir doctissimus existimauit quae
proximiores erant urbis Augustae Postremo Germania in duas prouincias diu, ditur: primae metropolis est Moguntium in omniabus Galliarum Notitijs; nec repugnat Ammianus, a quo inter praecipua Germaniae primae oppida numeratur ; haec ducis limitanei sedes; haec postea Francici Imperij domus toto, ut ait Guntherus, uotissima regno. Golfridus Viterbiensis in chron. pari. xvij. de Pipino:
Inde mogunti spatriae remeavit ad oras: 'Ruia Francorum quae tunc erat inclyta sedes.
Itaque si quis ad ea respiciat quae in Galliarum prouincijs passim obtinuere, & illi quoque diu,
tali utriusique arbitretur Germaniae iure ac merito primatum deberi,quem tandem etiam consequuta cst , ut memoriae prodidit Marianus Scotus hoc loco: Fipinus in ciuitate Suessionum a sancto Son Scio Archiepiscopo in Regem inctus regni honore sublimatus est, s r deinde ob id post 'Papam
235쪽
secundus habetur ofoguntinus Archiepiscopuι et que in hodiernum diem. Mariano suffragatur author vitae Bonifacij cap. xliiij. decreuerunt ijdem principes Carolomanus & Pipinus) Fcclesiam
Noociacensem , quae prius alteri subiecta erat, metropolim omnium in Germania positarum FG
clesiarum epicere , moxque legatione facta istud a Praesule Apostobco impetrauere. Et Moguntinum quidem Episcopum, florente Imperio, Germaniae primae quamuis aliter sentiant omnes rerum Germanicarum scriptores Metropolitanum fuisse non dubito: nam quis hanc unam, non solum in Galliarum dioecesi , sed in toto sere Orbe Romano metropolim, ius suum non retinuisse crediderit. At enim ubi maiestatis Romanae nomen post in Germania extinctum est,sormas ciuiles & Ecclesiasticas perturbari illic facile potuisse non inficior. Sunt etiam tres aliae in amplissima ista Gallia rum dioecesi prouinciae: Alpes Graiae & Poeninae, Alpes maritimae, & Maxima Sequanorum: quae cum singulares sint primam sedem non habent. Sed videndum nihilominus, ne nos decipiant qui Gallicos primatus prouincialium formarum , &ciuilium administrationum exemplo egregie confirmari arbitrantur: diuisia enim prouincia, & sub duobus Praesidibus constituta una amplius conseri
non potest. In altera natus ait incer si in alia
236쪽
assideat,in silia non mi detur prouincia assedisse. l. 3.
de ossic. assess. omnesque prouinciae in Repub. eodem iure utebantur, ita ut nullum cssct inter primam , secundam, aut tertiam discrimen. Siquidem ciuitates a metropoli, metropoles prouinciarum a primaria totius dioeceseos urbe, ut ostendimus, tanquam a capite pendebant. Habuit & unaquae que prouincia rectorem suum, Consularem,Praesidem, vel Correctorem; quorum par aequalisque fuit authoritas cas excipio quae a Proconsulibus regebantur Praesectus praetorio, & eius Vicarius, in dioeccseos metropoli ius vice sacra reddebant. Quamobrem vereor ne sic in dubium reuocari possit quod a Ioanne primae Lugdunensis Episcopo dictum est: metropolitanum secundae , tertiae,
vel quarta cum ad prιmam Ῥocatur, ad alienam prouinciam non trahi. At concedendum certe extincto Imperio, cum nullae tunc essent metropoleon dicereses, insignes illos primarum prouinciarum titulos multum habuisse momenti ad istos honores adipiscendos; quos Pontificum munere datos semper contendo:ab his enim veluti a sancto augustoque fonte manant omnes Ecclesiasticae dignitates; eoque spectat Capitular. Caroli Magni cap. cccXxxv I .lib. VI I. Iactantur adhuc & plures Primates , ut Senonensis, de quo Aimoinus lib. v. cap. xxx II I. Rothoma nsis, Magdcburgensis,
237쪽
Coloniensis, & alij quos sedis Apostolicae Vicarios & Leetatos fuisse censeo. Mcam ergo de Primatibus Gallicis breuiter &ingenue,ut mos est meus,sententiam opos .sed si quid non satis meditatum excideri veniam dabunt sanctissimi Antistites , quorum dignitas mihi sem- pecerit antiquissima. Multa sunt in eorum Archiuis & Bibliothecis recondita, ex quibus f quid probabilius aliquando emergat, haec retexere non
pigebit. JACTA J N S CCLESIA B
EApostolis politiae Iundamenta. Ecclesiasticae
prouinciarum formae non raro cum ciuitibus convcniunt. Jn Oriente suum quaevis ciuitas
habuit Spiscopum. Velitae sancti imis f onciliorum decretis prouinciarum diuisiones. Summa Imperatorum ea in re licentia. Tres Γapp.tL-ciae , gr totidem earum Metropolitani. Tertua
Cappadocia a uestimano instituta. Gregorij aciant eni Interpres reprehenditur. Insi
gnu Graecorum Impcratorum audacia. Data
cundae Narbonensis Prouinciae Spiscopos pote
Ais. Imperatores Ohristiani Pontifices appe
238쪽
ris P L B E R T E R I Iiati. Ecclesiastica potestas a ciuili distincta. Ad tuendam Fcclesiae dignitatem Principis author eas nccessaria. Suas habet formas seu Τυπωρ' Ecclesia..Magna Parisiensis Episcopi modestia. Singuiares silanissimorum Regum inretι-- nenda Scelesiae politia studium. auid in Eb
. IIII L in orbe Ecclesiae politia ill stri . iacta fuerant aureo Aposto
ο fundamenta; tametsi ante stabi- litum Christianae religionis cultum totius operis facies haud plane cognita: illud certe non nege ecclesiasticas quod tota hac diatriba satis perspici potest Dioeceseon, Prouinciam, & pDroeciarum Armas cum ciuilibus plerumq; conuenire:ob eamque rem non male eas coniunxisse Nicomediensem Episcopu act. xi ii. concit. Chalced. vi aduersus Antistitem Nicaenum utraque se auctoritate tueretur. . V emoratus inquit reuerendus Anastasius , neque timorem iei prae oculis sumens, neque leges pietatis i ira reueritus con fundit , conturbat in Pith iorum prouincia
239쪽
P i T H A N O N DIATR. II. 2IT absque consuetudine formas Scissi ιcas. Zmperiales, quas tenuisse baotinus noscuntur, inua dendo sera qua nobis pietatis restrae legibus , Ecclesiasticis sanctionibus costata sunt. Quamquam autem cautum suerat in Concilio Sardicensi
auctore magno illo otio Cordubensi Episcopo,
sio appellatur,ne humiles & obscurae ciuitates Episcopali 1ede ornarentur ; alia tamen fuit Concili j Chalcedonensis sententia in can. 17. ie πις Ἀ
runtur can. 3 8. sextae in Trullo. Sed nimirum nulla in Oriente ciuitas erat quae suum Episcopum non haberet,ut notauit etiam Uualfridus Strabo in lib. de reb. ecclesiast. Fertur in Orientis partibus per singulaου rurbes, in praefecturaι singulas esse Episcoporum gubernationea. noluit propterea a rece pio more prudens Synodus recedere. At nihilomsenus codem Concit. Chalcedon. can. I 2. seuere &vehementer vindicatum est in Episcopos, quorum ambitiosis precibus prouinciae diuisae, & duo in una prouincia Metropolitani cunilauti fuerant:
240쪽
hac de re quidem non dissimile habes Innocentij
primi Pontis Max. sententiam in epistola xx. quod sciscitaris ierum diuisis imperiati iudicio prouin ciu it duae metropoles fiant, sic duo dMetropoliatani Discopi debeant nominari, non iere misimest ad mobilitatem necessitatum mundanarum iei Ecclesiam commutari, honoresque.aut diuisiones
perpeti quas pro suis causis faciendas duxeris Imperator. optime prorsus&ut decuit sapientio simum Ecclesiae principem. Sed vera equidem fatebor,quaecumque suerint: non deserunt Imperatores multa licentius sibi arrogare,ut docet exitus celebris olim controuersiae inter Basilium Caesareae, quae una primum Cappadociae fuit metropolis, Antistitem,& Anthimum Thyanae Episcopum; quo,cum diuisa esset a V lente Imperatore Cappadocia,& secundae metro polis facta Thyana seque Basilius tueretur priscis Ecclesiae moribus, Anthimus contra sorinis ciuit,bus, ut scribit Gregorius NarianZenus in orat. de