Legatio apostolica Petrij Aloysij Carafae, episcopi Tricaricensis, Vrbano octauo ... ab anno 1624 vsque ad 34

21쪽

pertinet Hollatiae Cimbrica Chersonesus: atque adeo Ciuitates liberae complures quas Han isaucas appellant.

Cψloniae tum nulli erant magis crebri se imones, quam d* Ambrosis Spinotae Ca-: sitis ad Bredam ; hanc enim ille Urbem, propugnaculis, & firmis Operibus munitam, coeperat matura iam segete, ut suppeteret exercitui anno-ina, circumuallatione duplici aduersurinternum, di externum hostem , cum opportunis turribus,'

castellis. & fossis, obsidere. Porro ex ea propriae Vrbis obsidione ineuitabili, frustra tentatis auxilijs , Mauritius Princeps Aura μ , tabem atque obitum contra

xit.

Interim Vienna in Hionias redux.Orator Regis Catholici, Comes de Ognate, & ex Vrbe. Roma Cardinalis Hoen Zolleren, qui proficiscebatur Osnaburgum, aduenere Coloniam ;& ambos obsequij causa statim a divi, meque ij vici sim resalutarunt. Adfuit quoque Vladissaus Princeps Poloniae, sed occulte i nec ullo inter suos honoris discru

m Ined

22쪽

miner eonatus vero sum ipsi Plam obsequi . in

Radriuilium Principem iussit excusare consis' lium illud personam dissimulandi, caelandriue praesentiam;& eundem Principeri Radetiuilium ad me, ut gratias referret, postea destinauit. ' Dux Neoburgi pariter in Hispanias concessit, vi luliaci , Vesaliae , aliarumque 'Arcium suarum praesidia deprecare ; metuens videlicet, ne Bataui eas inuaderent, utpote armis liostilibus

defensas. - Φ

Coloniam perinde inuisit absque asseclis Al-

bertus Bauarus , cum Coniuge, priusquam Mon chium Bonna remearet.

Sed & paulo post adfuit ignoto habitu ipse Co.

loniensis Elector Ferdinandus, ut Virginalia Di-uae Ursulae, atque eius casti Sodaliiij coleret, frumeretque Sacram Synaxim in Aurea Camera, quam appellant a praecipuis earumdem SS. Virgunum lipsanothecis.. Postquam vero pietati suae morem gesserat :multo ante primam lucem, contulit se familiariter ad Collegium Societatis IE S V, inspeeturus initia Baslicae , quam Maximilianus Bauarus Elector , ac Germanus eius Frater , ibi extruebat magnifice. Prius tamen in eo Collegio . sponte

23쪽

sponte adiit cubiculum Religiosi, quem adduxeram ex Italia, ut esset mihi a sacris confessionibus, eique post multa, quae humanissimo in abloquio dixerat, iniunxit , gratularetur mihi ad-ucirium , apprecareturque selicem Coloniae mam

sionem. .

Bonnam reuersus, Nobilem Virum Coloniam non ita multo misit cum litteris, Rhedisque,& cum ala Equitum suorum , ad me inuitandum,& deducendum; excepit vero cum Regio Aulae splendore, primas deferens ,in aditu, in fessione, atque in omni congressu.

VIII.

ΡEisunt has ego salutatione illa , in qua Sere nitati Eius, tam Summi Pontificis, quam Em Vφ litteras tradidi, alijs negotijs dedi me tranquillius; & ut honorem Legati potissimum assererem; quoniam animaduerti Nuncios Apostolicos, sicubi coetus publicos frequentarent . sedere quidem supra omnes , sed in subsellio m. quali ; quod longa serie plurimi, conditione, de gradu impares, occupat. Iussi peculiarem sedem . constratam peristromate, ac supra gradus elatam ,

in posterum pro ijs consessibus ea i.

24쪽

. Ad haec; Canonici Summae AEdis perrogauerant ces ebri die ut Rei Diuinae interuenirem proismilerasitque Se dem ipsam Archiepiscopi in Odaeo, interq ieiolemnes ritus , obieruantiam eandem Sed cum occurrere venienti, deducereque abeuntem et si mode ite, ac verecunde ὶ rccusarent; tum quia nulli Apoholico Nuncio eam significationem honoris antea exhibuerant ; tum etiam ex alia ea persuasione, uti postea deprehendi) quod metuerent, ne Archiepiscopus Elector id grauius acciperet, si nimirum esset par, aut communis honor ipsius, S: Apostolici Legati; negaui praesentiaira ; & poli modum datis Viro, graui litteris fiduciariis, curaui ut Bonnae ipsi Archiepiscopo res exponeretur : qui doluit se et a Canonicis . recti lati honoris, velut insimulari; atque adeo significauit eisdem, fore imo ex voto animi sui, si obvij prodirent, & comitarentur ve-

nientem , abeun emque.

Qtiocirca litteris redditis, ubi se primum occasio dedit, inuitarunt me denuo Canonici; adfuere ob vij, reduxerunt; nec ad Templi fores modo, sed unus corum genere illustris. me ad proprias AEdes prosecutus est. Quin imo sanxerunt ipsi mei, ut deinceps obuiam iretur Aposto-

25쪽

licis Nuneijsι & ut in digressu perinde, usque ad

Templi limen reducerentur.

SV scepto itinere Romano, diem vitae pos reismu obierat in ditione Tiro tensi, Theodorus a Cle pigeia, Sc laolasticis & Canonicus Ecclesiae Coloniensis S S. Apolloloriam. Contulerat vero Summus Pontifex Sacerdotium eius Michaeli Reinardo, cum is interea temporis degeret in V be Roma,& cum Sacerdotium illud in mense Apostolico vacasset. Sed Coloniae pariter Sena. tus, ex Pontificio aliquo indulto, idem Sacerdotium alteri addixerat; qui uti praesens erat, mox eius possessionem adierat. Ea re comperta. iussit Em' U ut ego intercederem, ac Senatui persuaderem, ratam omnino esse habendam gratiam P5tificiam. Quocirca ostendit nunquam Romanos Pontifices alicui tantum facultatis tribuere; quin facultatem pro se multo maiorem retineat; oc quin anteferri debeat eorum collatio; si tempore aut aequali aut superiori emanauerit: quemadmodum reipsa emanauerat triduo antὸ collatio Romana, qua collatio altera Senatus. Imis tametsi haec praecessisset; adhuc assupsi, existimari siem

26쪽

per potiorem debere collationem Ecclesiasticam quae utique est simul institutio quam collatione Laici Praetor ij vel Senatus, quς est Ela & mera nominatio. His itaque rationum momentis Senatui Coloniesi facta demum persuasio est, ut aequi boni consuleret; honorem in praerogatiuam deferri Pontiliciae collationi. .

Illii stres Canonici, & qui per explorata Auorum stemmata Sacerdotia Coloniensis Ecclesiae Primariae adipiscuntur , cum vellent habitu discriminari a Canonicis Presbyteris.qui ex sola eruditionis commendatione, numero noueni, in eorum Senatum transcribuntur; induerant saulo ante aduentum meum, pileos, & rogas, ex

holoserico panno rubro villoso, aureis insupertaeniolis fibulatas. Falliis hic, excedens modestia Ecclesiae, arque illum ipsum Purpurae usum sacrum , ac tempera intum, quo S. R. E. Cardinales ab alio Clero distin gui solent,omnium oculos perstringebat: sed de Canonici Presbyteri. qui veste nigra amicie- bantur . prae alijs aegre discrimen illud ferebant. Ego proinde statim effeci, ne plures Canonici, eam vestium lucem induerent, atque imperaui C a Quo-

27쪽

vi Dreamulamen Franciscus a Lotharingia, Episcopus Veta dunensis, qui tunc abcrat, uti conscius tam redinditus erat a Canonicis partium suarum, me intercedere velle Auctoritate Apostolica, dc impγ dire, quominus ab ethsurpura gestaretur, Vetaduno, magnis itineribus Coloniam remeauit, dc defensus tenebris, clam noete Vrbem intrauit. Metuerat quippe, ne si de aduentu ipsius ego certior essem, exigerem statim, ut Frpuram non

indueret.

Re igitur communicata cum duobus alijs Ca- 'nonicis lithistribus ac dato eisdem simili consilio, priusquam ego illos alloqui, ac praemonere P tuissem, mane post primam lucem ex inopina.

purpuratus prodijt , Summique Templi Odarum, dum canebantur Matutinae preces, cum

alijs Canonicis perinde purpuratis, frequentauit. Tum ego, recomperta; ad ipsum destinauiquam primum Ioannem Baptistam de Ninis, Au.ditorem meum, ac significavi; Purpurae illi auctoritatem deesse , quia Summus Pontifex non concesserat usum eius; dee sse insuper aequitatem, quia in grauem cedere iniuriam Canonicis Pres Dylcris ea videbatur: demum deesse modestiam.

- qua l

28쪽

qua vi que solet laudabiliter rcclesia metiri lim

nores suos.

Contra ille asserere priuilegia,& morcrnantiquum: cum picturae veteres, an tabulis, de in vitris specularibus, Canonicos in purpura reserrent.

Sed purpuram eandem scisse promiscui usus, C nonici Presbyteri affimabant: fortasse iuxta decretum Archiepiscopi Fcderici, qui anno M. CCC. LXXI. vestes purpureas induxi sepcrhibetur pro ijs Canonicis,qui Archiepiscopo eidcmin munere aliquo praecipuo ministrarent. Caeterum insinuaui, in Sacro Cardinalium Collegio, seu felicitas generis & splendor Auorum; leu sola virtutis magnitudo eos euehat, parem esse vestium gloriam ;nec pannum eum viblosum , & pretiolum squo Summus Pontifex dumtaxat quotidie in Epomide ac pileolo ; semel vero quotannis, hoc est, ipsa nocte Diuinorum Natalium in pallio utitur ac multo minus aureas taenias, fibulasque ab eis gestari. Admoniti a me iterum, ac saepius, per id neos, magnae conditionis Viros, cum sibi impcrare non possent, ut purpuram eam nihilominus exuerent ; venere in eam saltem deliberati nem, ut libellum supplicem darent, peterentque,

29쪽

aequi boni consulerem, Romae Sanistissitniora. culum, aut sententiam ab eis rogari, quo ita constaret; ponere, aut retinere purpuram deberenti annui vero, & idcirco pendet Romae adhuc controuersia,seu discussio eius. AFerdinando Caesare missi Leodium fuerant Commissarii , quos appellant cum inter Principem, de Cives non satis conueniret ut concordiae modum aliquem cogitarent. Hi vero . incertum sponte, an inducti prauis aliorum coiiiijs, miscere conati sunt Cleri Tribunalia; utque euerterent Ecclesiasticam, atque Apostolicam iurisdictionem, voluissent emcere; quo minus Laici, a sententia officialis Leodiensis prouocarent ad Apostolicam. Sedem, vel ad Metropolitanum Coloniensem. Quos inter Laicos ille idem Officialis , vel in causis prophanis, antiquissimam habet iuris dicundi potestatem: Erecti autem in spe successus, aperire nouum Tribunal meditabantur, ad quod tribunal deinceps prouocaretur. Ego re comperta, lim Serenissimum olonicensem Electore,qui est Leod ij Episcopus 5e Prin- p ,

30쪽

ceps, tum Leodiensim Clerum Primarium perquam essicaciter sum hortatus;vt mecum, infraeloan: mo, & summa constantia obsisterent Admi. nistris Caesareis: de fuerunt saluberrimi conatus; quia stetit dc sensa omnino ea Ecclesiae Leodie nissis,& Sedis Asostolicastuit dictio.

A Unum ς ςgetram Coloniae, cum debui

Leodium cogitare ob causas in primis graues, quas paulo post recensebo. Leodium. Civitas eis, cui a populi frequentia, a Viris omnis I uris humani consultissimis, a Cieri magni, & praediuitis gloria , & potissimum a professione obseruantiae erga Sanctam Sedem, debetur peculiaris commendatio. Haec postrema laus , in aduentum eo etiam fuit manifestio nam habui obuios, ad aliquot stadia, primores Cleri pariter, & Ciuium, aut in Rhedis, aut Equites; qui omnes honorificentissimo comitatu, me in Urbem propriam in

troduxerunt.

Omnes qui me antecesserat Leodij Sedis Apostolicae Legati in Coenobio aliquo habitauerunt. Quod cum animaduerterem incommodare non paru Religiola familiae, ob Laicoru ultro citroque