장음표시 사용
511쪽
esset atqui non hi solum tenet noster codex, Vmm e iam τόπου habet, non πότου. Utrumque verum, &a ctori restituendum e εἰς τὸ ἀποκρουεσθαι τι τοὐ το- εν ο ὐr id est, ut vini vaporem demtiam aliquarentis a Par re adsecta, scit. a ea te. Vel in vulgus notum est, quid adpellent medici topi ea messi menta, scissiciet quae ipsi Iab ranti parti admoventur: eadem ratione ο τόπος medicis dicitur pars eorporis adfecta. Vide. Foes incon. Hippocr. in Tόποι. Diae Pro του minime male eu των. in eodem ms. a.
Ibiae. cap. 2 s. nostrae M. υδωρ -- λεπτὸν me, διαυγές. D Lege λευκόν. α CORAY. Perspecte: sic paulo post, ταυτα γαρ λευκοι, & passim alibi. Noster quidem ms. hla vulgatum tenet. Pas. 46. b. καὶ εἰς χαλκεον ἡ ἄργύρεον ἄγγος ἐγχεόμ νον α ποιεῖ τ . ἱῶne. . Lege τοὐτε λ τὸ ἁγγος ιωδες. ΜGesneri emendatio, σιδηρσον pro γῆμονὶ iniuria sor-nsan a Casauhono damnata, nititur Hippocratis verbis Deis Usu Liquidorum . initio: καὶ γὰρ σιδηρίοισι καὶ χαλκεisi N melius χαλκiοισι κράτιστον. p. 399. T. I. ed. V an derm Linden. α CORAY. ibid. καὶ ὁ 'Iπποκράτης. Caret O ms.
CORAY. Apud Polyhium quidem plus semel . τι pro ὁτιουν usurpatur: vide Ind. Polyb. in οστις. puto de apud alios scriptores. Quare illud οὐr , τις non videtve soliuitandum. Sed de οντως perspecte viderat Vir doctus, haud satis commode positum esse. Scribe omnino του δi
γηστου οντος, εὐδ' η τις dic. Sic perspicue noster mS. a. Ibid. οσα εα μετεωρων χωρέων ρει, καὶ ε α λωφων
ρων. Priora verba eodem quidem modo vulgo leguntur apud Hippocr. sed ibi ante λόφων abest repetitum έκ. Pl cet vero, de haud paulo commodius, quam vulgatum, videtur id, quod habet noster ms. a. in hunc modum, ἴσα εν μετεωρω ρεῖ, καὶ ι κ λόφων ξηρ.
Pag. 46. d. καὶηκιστα καρηβαρικὴν, κινητικόν τε aiata σώματος. n Negationem ηκιστα reserendam esse απου
512쪽
Non modo concinnior, sed ipsa etiam librorum scriptura
h. in Eubuli V. a. οἰκεῖν κελευοι. Nil mutant Libri. Sed κελευω legendum censeo. in prima persona; quicumque fuerit qui loquens inducitur: sic bene habuerit quodU. 4. sequitur σ υ δ' οξυπεινος. Pas. 47. d. In Alexidisus. Σ.-υπεβρε ν h. l. mM. a. de ι. quod tenendum, & Q. sq. ἐνωγαλιζε legendum, cons. Anim adv. pag. 332 sq.ὶ licet l. 28. e. paulo aliter expressi sint iidem versus, ubi etiam versus primus paulo plenior adin
post dias est. Pag. 47. e. in Alexidis versia: συντόμως. συντομον videtur esse in m. a. quod probo. Amrορον ἀριστόδειπνον, - eouri depurier Anatoire. Pag. 48. a. in An.rxandridae us a. γέ ροντι. In ms. a.
est γιροντ, scit τ litera superne adscripta cum accentu ad ρον non ad γε spectante; quod γερόντιοι interpretor, idem valens ac γεροντειοι vel γεροντι-i. Si γεροντι di voluisset librarius. caudam usitatam ad τ adiectu rus erat, qua literae ικ significantur. Pag. 48. b. in Dias amni. οῦ ἐνὶ ρ inia a. non ων. Pag. 48. e. ro αυστελλετο & 'Am-κεin. recte ἀπέστελλε &Ἀ-αλκιδει habent mss. a. b. Pa 48.1 Ουρανόροφον. οὐρανο φορον mS. a. ut m&sti Osauhoni: puto & ms. b. Pag. 49. a. Verba ista, τημερον εο ω &c. iustum facient senarium, si modo primam in πράγματα corripere liceat: T-ορον vis πράγμαs'-ές απραξιας. Pag. 49. c. In Epistrami U. I. quod τim ον habent mmii nostri, id ex τi μ- ὼ ν corruptum videtur: ων Dorice
a. & b. Sed p. 47. e. in similem isti sormam κατεκλυθημεν consentiebat uterque. Pag. 49. e. In Alexidis V. a. pro νικητάριον, quod nec ad sententiam satis. Et ad metrum neutiquam aptum erat, νε κητικὸν est in ms. a.
quod verum utique videtur. Sic vero in I. pro εν ζπνοις legendum ι ν υ πο ον fuerit; nisi fortasse ex iisdem verbis ιν υπνοις deinde ad νικητικὸν satis commode substantivum νύπνιον vel eφάσμα subintelligi possit. In fine vero eiusdem U. a. idem ms. a. προσεχειν δέ habet; quod serriob metrum non potest, nisi aliud quid turbatum statuas.
513쪽
Pag. O. b. μεσως εἶναta τοτα ευχυλα. μοτρέως habet mS. a. tum vero p. si . f. ubi eadem Diphili verba repetuntur, eam vocem prorsus omittit: tenet tamen μέσως inferius lib. III. pag. 8a. f. Pag. so. f. in
Amphitas V. a. o πρῖνος, ut edidimus, sic cum circumflexo scripta vox in ms. a. Pag. I. a. πρωτος διεκόμισεν. Sic recte ms. uterque &ed. Ven. Temere δισιαμιζεν ed. Cas. cum ed. Bas. Ibid. Λυσίμαχον βασιλεα. τὸν habet ms. a. quasi volui se set δεύτερον, quod quidem non pro . Pag. II. b.
εωσπ έπὶ τοις φυτοῖς. του φυτου ms. a. recte. g. I. α μιλτοπρ πτοις. In mS. a. videtur μιλτοπρεπεις esse, debuiste vero μιλτοπρεπέσι. Ibid. μορ iis τε α α λῶν. καλεῖ ms. a. muἰto commodius. PU. e. διατρο φῶς. διαφυας nas. a. in contextu, & διαφορας inter lineas. Pag. 32. a. περι πεσεῖν δὲ τουτω τω δεινω καὶ Hπόλια
Superiorum editionum scripturam, περιπεσεῖν δὲ Ουτω δεινὴν καὶ α ἐπολiφ, omni ex parte perspicue tenet noster nas. a. Ubi cum pulcre nossem, recte graece diciet. δειν , ἐπιπέπτειν τινὶ, sed Casaubono essem adsensus, eamdem constructionem cum verbo περιπiπτειν non serendam censenti, meliora docuit CORAY , proferens ex Aristophanis Thesmoph. a 2. verba illa, ἔν μοι τι περι- mi τν κακόν. Igitur satis iudicavit idem Vir doctus, si ου- τω in τούτο mutaretur. At, verum si quaeris . ne ea qui dem mutatione fuerit opus. & tota tenetina librorum scri plura. τὸ iam per se idem ac τουτο που δεινὸν valet , nec illo pronomine adiecto opus est: adverbium umro ουτον signate hic positum est, ad sequens ως relatum. Tum vero peropportune rursus idem CORAY monuit, αἰπόλιον unice caprarum gregem denotare, vocabulum πρόμμτον vero de Folibet pecudum genere usurpari; quam in partem multa exempla Foesus in oecon. Hi pyocr. collegit.
Quare in latina nostra versione p. I99. pro pecudum ς ς'
ses, castrarum Peges repositum velim . tum, pro ovis duas partes, duas pecudum partes: intelligendas autem adparet duas terrias partes, sive duas de tribus. Pq. 3. a. ναὶ μὰ τὸν ἁ λυγδαλην. ἀμυγδαλῆν ms. a.
Ibid. νυν τάς αμυγδαλας. ἀμυγδαλῶς idem. Ibid. λμυγδα λη τῆς Rursus M υγδαλῆ videtur esse in ms. a. D inde vero pro αμυγδάλην μis videtur in eodem ms. esse
ἀμυγδο-η μὲν, quod hactenus bene habere videri pos-
514쪽
nominativo videtur positum ; sed, quod sequitur, πι-- 'ris, accusativum arguit. Rursus vero dissicultatem h het illud ipsum ἀμυγδαλη δὲ τὰ δένδρα : nam si cum superioribus conferas, videtur πιωγδαλῶ, in accusativo poni debuisse; si spectes τὰ δωρα. quod sequitur, vid tur oportuisse se δαλας in plurali. Quam difficultatem levaturus Η. Stephanus in Indice Thes. p. 39o. e. ista verinha ex Athenaeo citans, posteriori loco ἀμιυγδαλη δὲ δενδρ' scripsit in nominativo singulari; at priori loco tamen ἀ-γIλλην μὲν in accus. tenuit. Pag. 4. a. ευχυλωτερα, dc aliquanto post rursus εα Priori loco eamdem scripturam tenet noster ω. a. altero vero loco per Obreve scribit. ut alias constanter: istud male, hoc bene. Utrobique ευχυλότερα oportebat. Pag. 34. d. in meandri . a. καλέσαμπo. καλεσαντες ms. a. Ibid. αμαντα καλεῖ. Scripturam
hane firmat Galenus de Aliment. Fac. II. 38. notante ScMNEIDERO ad Nicandri Alexiph. pag. 362. Pag. 4. e. πιθηκου - - δυσοχα . Vide ne δυστυχὴς eadem sere ratione sit accipiendum ac ατυχης & -υνημα apud Epictetum, de quarum vocum ulu dixi ad Epict. Dissi I. 3 , ν sq. & ad Polyb. V. 67, 4.
Pag. s s. a. in Alixtas V. I 4. θειοφανὲς. Adnotavit hoc Brunck h. l. in ora sui libri: nec vero e insto, sed a Gr tio id sumsisse videtur. Noster quidem ms. a. θειοπα ς te. net. Vide Animadv. pag. 368 sq. & debuerat hoc a nobis
sub contextu adnotari. PV. . e. ἁπέ-ms. a. quod & ad metrum convenit, & ad constructionem cum G πω ποτε commodius eae Pag. 6. a. συκα τὰ ξηρὰ. Sic & mss. sed συκα τε puto oportuisse. Pag. 36. c. πὰντες α ἱ εὶ ἐμβάλλουσι. Non deis in adverbium nostro ms. a. sed sic habet ille, πάντες ἐμβάλλουσιν ἀεὶ: commode, si in αἰεὶ mutes. Pag. 36. d. ελεγον τε μόνον. Recte ἔλεγεν mS. a. ας T. a. πυαρ. Notaverat hoc Brunck h. l. ex viro. rum dociorum coniect. non e msto. Pag. 37. f. γεγενο- μενη. Recte γεγεννημενη m. a. Sic mox Omnes γεννηθῆναι, & γννωμενους.
me. 38. d. in Di aria verbis: ἔγωγε -Recte
tio. Pag. 38. f. οὐκ εἷναι ἐν μερος ἰδεας. Recte ἐν μέρει
515쪽
ms. a. id est, particulares ouis; quemadmodum equidem, addubitans licet, suspicatus eram. Vide Animadv. pag.
94. Dubitationem levat id quod est apud Epictet. Dissi Iv. 7, 6. ubi τλ εν μέροι quibus opponuntur' ολαὶ
idem valet ac, ἐπὶ μέρους vel κατοι μέρος. Cuius generis etiam exempla nonnulla H. Stephanus citavit in hes. II. 849. e.
εις. 9. a. κολοκυντας τὰς περ. Caret δὲ ms. a. sed eius loco eomma habet. Pag. 39. στρούθεια. στρου διαh. l. ms. a. ut infra. Pag. 39. e. in Hermini versu. ωηλοκυντη. perspicue οσην κολοκυντην ms. a. quod videm verum sit.
Pan 6o. a. δῶν ἡμίτοροι. Sic recte codex uterque, a. de b. Pq. ω. e. κ' εἰ ἀπωπνοοι βρῶμά τι. κ α ὶ εἱ τι π ν μγει τι ms. a. qua in scriptura commode in indicativo ponitur verbum, tum nec male habet καὶ , ubi elisone non erat opus. Ergo versus sic constituatur: καὶ στρυ-νὰ μῆλα, καὶ εἰ ἀποπνιγει - . Nam repetitio quidem voculae τι vix poterat ferri. Pag. 6o. f. in meandri us 2. ροιῆς τε πρίνου τε δρυος τ'
SCHNEIDER ad Nicandri Alexiph. pag. 282. Μihi quidem
videbatur simplex κει ται percommode pro composito ιπέκειται accipi posse, praepositio ἀπὸ vero recte posita videbatur, e qua penderent praecedentes genitivi; ut construinctio in hunc modum conciperetur, ornματα κεῖτM i. e. έπικειται ἀπὸ ροιης τε πρiνου τε &c. In superiore Diacharmi verju, pro πνιξεῖσθε perperam επνιξεῖσθαι est in mLa. in quo tamen haud ita frequenter occurrit ista aliis li-hrariis solennis confusio vocalium t nam & doctum virum
S diligentem fuisse huius codicis sita ibam adparet, qui nonis nisi compendiosis verborum notis crucem subinde videtur figere voluisse lectoribus; sed easdem, puto, aut simillimas notas ille iam in exemplari, de quo suum exemplum descripsit, repererat: ac iam ipse olim Epitomator parcere
chartae voluisse videtur. Pag. 6 t. a. νοτιζοις. Ad Animadv. nostras p. 4 8. .
s. pos verba, null1 tamen mutorum facta mentione, haec addenda: Non equidem νοτιζοις scribitur in Casau ni Animadv. sed ποτιζοις, quod & SCHNEIDERUS recepit,
in Notis ad Nicandri Alexiph. pag. xst. existimans ex cod. msto ibi sic posuisse Caeaubonum. At codicis nullius Duiligod by Gorale
516쪽
auctoritatem thHem invocaverat Casau b. ac ne deliberato quidem ita scriptisse videtur , sed cassii, nec adtendens antismum ad id quod libri dabant, quemadmodum S illud quod initio eiusdem versiis ibidem posuit, τ'. pro Meκκρύψας ὐδὰτεσσιν, quod tenent libri omnes. Verbum vero confirmat etiam Eustathius, haec verha citans υδάτεσσιν λεινα iετσι νοτι et , ad li. la . p. 866. Iin. ult. de quo & iple Selmeideriis monuit. Pag. 61. e. pag. 237. est. nostr. ρIq. t. Vocem v suam hic noster nas. a. habet, duobus punctis pro moretio superne impositis r ut nurulosam noravit calli gra-plius. In promtu erat iuspicari, ex ριζαι esse corruptam; si caetera convenirent. Par. 6 i. f τά δὲ οὐδὲ φθει τινἀνθην. φυει, sicut ex coniectura edidimi , sic perspicuas riptum in ms. a. reperio: dein vero την μιν is habet idem
codex, non ανθινην ut olim editum erat. Ibid. σπεραατικῆς κορ ησεως. possis vertere, vestigium elavae semeneontinentis. Intelligitur foeminea plantarum pars, quod pi- lum botanici vocant. coni. SCHNEIDERUM ad Nicandri Alex. p. 2M '.
κόγχαὸν habet ms. a. & deinde punctum post σὲσιλον. optime. Quare si e rescribe: κόγχων δὲ τὸν σέσιλον. B. Ἀπαγ' ἐς τὸν φθόρον.
O eonehas commutane eum festo. B. Abi in malem rem I pag. 63. e. in Alexidis V. 3. αν τις ευροι. Bene ευρη ms... sed id ex ευροι correctum. Pag. 61 f. βυσαυχρο ν.
αυτὰς δυνάμεις. Quam in Animadv. p. 43 r. in mendosam
iudicaveram librorum scripturam , αυτας τας δυναμεις, absim καὶ & amne praeceiante commate. ea ipsa vereor ne
517쪽
vera se, & praeter rationem a primo editore muta. Qua aes tata, ordo naturalis verborum talis fuerit cos .cipiendus: διά τὸ τας πρωτας φύσεις scit. αυτων δ ἔχειν αυτὰς τας δυνάμεις ὁμοειδεῖς τῶν θέη m. pag. 64. λοι καὶ κρειττονες. εισσονες in. a. Pax. 64. a. ἐν ζ' Φυτων. Recte Φυτικῶν ms. a. ut Volueram. Ibiacmuerat καὶ. ποδειακα absque καὶ ms. a. male. Gns Η Θeh. in Πόδια, de ibi Intia Pag. 4- α των συ oro σιων. Imprudens ego perperam acceperam notulam e msstis en
latam. τοῖ συμποσιου habet codex uterque; quod minime improbandum. Pag. 6s. b. In Epicharmi verbis, συκαλίδας & συκαλέ- scrihunt nostri codices, contra disertum Athenaei m nitum, quod mox subiicitur. Pag. 6 s. c. Xερσονησιτο χερρονησιτου Us. a. Pag. 6ς. d. in Nicosnati in. a. δασυ- ποδα Perspicue δασυποδα ms. a. quod in contextu ponendum, ad ἁγόρασον relatum. Vers A. pro νηττι' recte idem cia. a. νάπι ι habet, ut edidimus. εις. 6De. Περδεκα λάβε τέτωρ. λάβετε τέταρ ms. a. Ubi si
recte habet pluralis vide ne in fine verborum Eubuli τ' ta fuerit scribendum, i. e. quaeramque inciderint. At ibi quidem 6 Fatum ἐπιτύχες tenet
noster codex. Pag. 63. f κεφαλων τε. Sic recte ms. a. ut edidimus, non κεφαλας τε. . g. 66. a. in Euripid. Q. I. ως H εκειρεν. ῶς lasso ms. a. Pag. 66. d. in Am . U. 2. γ ράφουσι τουτον. γρὰ ην τουτον ms. a. sic α puto esse in ms. h. cons. Animadv.
P. 44s. Diae in Eubuli V. r. -rέριος. Sic & ms. in contextu, sed πεπέριδος imer lin. quod ipsum sit b fin. eiusd. pag. in contextu habent omnes: sed πεπερεως pag. 67. a. &IlI M. f. Pan 66. e. κενέζης. κενυς ης habent . a. scut ms. b. quod in contextu poni debebat. Did.
vers. se . pro δ' ἡ habet δὴ in. a.
κε λ κὲν hoc loco ubi etiam ferri poterat γ habet mia
518쪽
seribit & distinguit: σικυος' - ων Pag. 69. b. ωιν. ms. a. Ibid. in Amphio νέα ει φάγοι. et φάγει videtur esse in ms. a. quod magis Placet quam quod idem post μότε vers. R. ---βάνοι habeti Pag. 69. e. vers. 4. μηδέν τ ι πλεον. C
TO. a. cap. 8a. nostri edit. glMPA. Adpositum Rcc ium . . ebam. κυνάρα. ut in ms. a. Dein Trim)ν, ut edidimus, non dubie habet idem ms. a. perinde ut m. λεις γα b. Νησιωτοι,--γράσοι. Sic edidimus ex Co dicum nostrorum prae δμ o. Mox dis . scribe cum eisdem υλησιν, pro Pas. N. d. pag. 2 a. . nostr. Iiis ι δ' εὐδυι τῆς πρὸ ms. a. ἀπὸ est apud Theophrast. Pag. 7 . e. περικάμπιον. Perperam περι-μιον ms. a. Pax. m. f in Epicharmi verbis : τραχέες τε κακτοι. T ς-- . κεκτοι nudum commis ponit in. a. quasi sequentia cum superioriDia, cohaereant. Idem dein, pro eis τὸ πῖον, absque accenta εἰς τοπιον scribit sere velut unam vocem, sed eam duobis superne punctis ut sit spectam notatam.
Recte idem ms. Ibid. δταν viis detur in ms. a. recte. Apud Xenophontem ne stat cum ἴθεν. Ad eap. Lxxx Ur. nosrae est. p. 276. ου λαβω. Compem Arisa noνa, h. I. usus est noster calligraphus, non dubie significat. Quod vero in Anim3dv. p. 477. dixi, me verbum nee sileram ves unum in aeti MENANDRr ve ficulis a me mutatvm esse, video id imprudenti mihi excidisse: nec enim tunc recordabar, versiculum quintum p. 27 lin. 2. sic e muo enotatum suisse, quemadmodum &nunc in ipso codice scriptum reperi) ποοὴρ καὶ παρα- σις: ubi mea de coniectura articulum . adieci, & παραμυσις in παραινε εις mutavi; quae utrum emendatio sit, an depravatio, iudicent doctiores ac praesertim metricae
artis peritiores. Quidquid sit, scripturam codicis sub comtextu certe debueram adponere.