장음표시 사용
491쪽
donibus intertexta, studioso Lectori hic exhibemus: sic non erit ei necesse, per diversas operis partes dispersa Sun
mina inutili labore conquirere.
Ad pag. I. a. M. Cas. Animadv. nostr. p. s. Titulum, τοὐ Σiο μμματος, ignorat m. a. Ibid. -ρήνσιος. Sic ed. Bas & Cas. Λαρένσιος es. Ven.& m s. a. & b. omnesque puto codices, fere constanter. Tamen lib. II. p. so. f. ms. a. Λαρηνσιος tenet. Coniecturam viri docti. qui Πρηνσιος oportuisse suspicatus erat, retuli in Praef.c textui praemissa, P. o. not. φAd p. I. c. Mασούριος. Hανσουριος ms. a. inserta litera ν, ut in vetusto editionis specimine, de quo in Praefui ne dictum p. XXvII. in not. Ibid. Μαγνος. Nomen Mονες. quod esse in mistis dixi, in ms. a. duobus punctis superne adpositis, ut mendosum, notatur a prima manu. Saepius ista nota occurrit in eo coindice, ubi vox mendosa est, aut calli grapho mendosa visa erat. Et, ut semel dicam, omnia in tuis membranis, etiam quae correcta sunt, aut inter lineas vel in margine adscripta, ab eadem manu sunt.
Pq. a. a. ἀπομαξαμενωσι. ms. a. sed inter lineas. Vide Animadv. p. 28. Pq. a. e. πάντ' λρωτου. παντα ἄφιστου ms. a. Ibid.
kρουργιῶν, ut a nobis editum est, recte scribitur in mia a. Puto & in b. unde enotavit Brunck. Pag. a. d. συναγωγῆς. Sic plane, ut edidimus, est inms. a. compendiosa quidem scriptura. Quod mox ibi vi τασεσι Moia vetustas Mes dicit au tor, in eamdem sententiam nonnemo apud A. Gellium XVI. io. ait: Omnis XII. tabularum anthvisus consopita est. Par. r. a. De Pis IsTRATI bibliotheeu vide A. Gellium VI. a . & cons. Wolfii Protegom. ad Homeri P. I 4 . v. h e. τις γὰρ τλ οῖκοι ποθεῖ- In ms. a. videtur
esse ποιν. Rectius puto fuisset τις γὰρ ποnis ,
Ibid. in Apia dori U. 3. μευς εἱσιόντ ι. εἱσιόντα pe spicue scriptum in cod. a. recte, usitata Graecis poetis allage. Ibid. U. s. in εσανε consentit ms. a. Videtur
492쪽
δέ τις. In ms. a. est υπάνσπσέ τις, dein demum s per et inter lineas scripta vocalis n. g. 3. f Xiου κεραμιον. Ad Animadv. nostri P. 4 . simanupenuia. adder Sed super istis verbis, quae nimis diu nos tenuere, audiamus, ut breviter, sic luculente. disputantem CORAYUM. DXῖον κεραμιον, inquit. Ita lego prom κυάμιον. Hodiedum Chia fictilia, parviora praesertun, n quibus pro vasis aquariis utuntur Graeci, in tanto sunt D pretio, ut mittantur dono ad incolas Simyrnae , Conis stantinopolis. Satis itaque erat, Ionem fictili Chio, velm vacuo, Viginti millium Atheniensium si solos cives is intelligere velimus 3 viritim quemque donasse. u In
Σῖον κεμμειον consentit noster codex. Ibid. συμποτικοω. Vox βασιλικους in m. a. notatur ut mendosa. PN. 4. a. ευτρεπισα ι στο ἰδια. ευτρεπισθαρ m. a. recte; parata habuisse. me. q. e. Percommodeέκγραψα μενος
dat idem codex: id est, eum fibi exseri fit, deseripsisset,
transscripssset. Vide Reishii Indie. Demosthen. Mox: pro ἁνειλάφει, idem α ιληψη habet, quod potest esse ex Iibrarii usu, σι ερ η permutantis. Nec tamen ille error frequens in hoc codice: quare suerit potius Attica plusquam persecti forma, quae in isto praesertim verbo etiam
vulgo satis erat usitata. Paulo post, pro πλωτας ἐγχέλεις, suspicabatur CORA v, fortasse Κωrariae έα. legendum; coli. Athen. VlI. 3o4. a. Ibid. Pro τῶν Παχύνου θυν- νων, peropportune των θυνν vis dat notae codex, implicato quidem scripturae nexu , sed neutiquam ambiguo. Ibid. Vox in msto ut mendosa notatur.
Pq. l. e. γὰρ δέμας ἀνορθοῖ. Pro ἄνδρ epossis & τουτο γ' suspicari legendum. scit. τὴ διατρωγειν βολβούς. Id quidem commodius quam eυτος, quod coni ctaverat Casau b. cons. Animadv. p. 6s sq. Ibid. μετ' ολυον. μετ' bλιγα videtur indicare compendium scripturae in cod. a. Et sic legendum puto, quemadmodum perspicue scriptum II. 36. b. & alibi. Pq. s. d. in Platonis vers. ult. pro παυσειέ γε est παBaiέ γε in ms. a. In Animab. ad eum
493쪽
PU. e. t. Anima . p. 69. ' ω τινάγον. v In hac locutione quidem T. a ιτεχοι non sinum si ria teneo. , ut existimat Calauhonus: sed valet tantum n Ba Infra apud Nostrum IX. 378. d. κατεχω & αγνῶνm usurpantur ut voces oppositae. Hodiernis Graecis, m v xime Cretensibus, νωιτέχω est plane synonymum verbo-nrum οἶδα, γιγνώσκω. α CORAT.PV. 6. a. ανακυψαντα. Merataiκοντα perspicue habet Ins. a. sicut ed. Ven. & Bas. contra quod dictum est in Animadv. p. a med. Videtuxque ανιμυψαντα ab Athenaeo esse, ανοικάμψαντα ab Epitomatore. pag. 6. b. ως εοικε.
Ex superioribus editt. istud propagatum : corrige Aς ἔοικεν, quod & recte habet ms. a. Ibidem, in eodem codice verisba sic distinguuntur, ἐπιμει, λενος την φύσιν εἰς την ἀπόλαυσιν. ηυ ἀτό που &c. commodius, ut videtur 2 quod ad sens voluptatem adunci, naturam accusans PV. 6. e. Φα ιας. Φαιν-ς ms. a. & sic constanter alibi.
nonnisi uno quodam loco inferiore excepto. Ibid. τuν δὲ ἡροομμ. αποκεκρ. Si verae est librorum scriptura οὐκ ἁ-- κεκρiσθαι, intereidisse necesse est verbum siδεναι aut aliquod simile. Pag. 6.f. τὸν τώγλην. Recte τρίγλαν ms. a. sicut paulo superius & apud Suidam conc Aninis adU. Pag. 76. PV. 7. b. υανέρ γε τὰς ἐν Σμυρνη μεγιστια Vide Praef. contextui nostro praemisiam, eag. LI. n. g. Pq. 7. d.
nritas ms. a. ἡ δέας fortasse debebat, quod esse videtur in ms. b. Vide Animadv. p. 8 I sq. Diae vers. 9.σαι δ' ἐλπιον ἐπιχέM. IAmo vero ἀπο ἰέσας, ἐλπιον έπιχέας. Sic plane & perspicue optimus noster codex a. qui ει δὲ piniculam recie ignorat. Eodemque modo Sui das, in 'A φυα, apud quem prava vulgo di itinctio verboserum turbas diait, cum sic oportuisset, πιζέσας, ἔλπιον
πιχέα , ἁλας καὶ μάκωνιις επιπασας. Idem cod. a. r die etiam επι αὐας habet, pro δεωνασσομ quod olim ed,
Pag. 8. a. γεγονὼς Μυκε νέου. Sich. l. peta breve scribit hoc nomen ms. a. quemadmodum paulo ante ter delucem. Ibid. 'Αγαθὸς . . Unorat αa particulam ms. a. Vocem Vero 'Aγαὸbe ab maiuscula litera rubra incipit; significans scilicet, nihil haec verba ad superiora pertinere. In ora
494쪽
παρακληθεν T. Bene noster cod. a. ῖν φασι περ κλη-
θεντ'. Ibid. pro πρὲς φιλου dat idem ὼς φιλου. Quas dein duas voces ἀυτου τινου adiicit idem, eae sunt ex in
Pag. 8. e. Pro ιι laὶ-, habet α lὲ ν ιδοὶ codex noster. Vide vero ne ante ἀοιδοὶ interciderit οἱ articulus. IM. τι και has; Nostra de coniectura interrogative ista extulimus. Vulgo, Mονοφαγ- ηδη τὶ uδη τι ms. a. Mes βλαπτεις ἐαι. absciue interrogatione. Quare poterant etiam sic distingui verm: Μονοφαγεῖς ἔδη τι καὶ έμέ. Mox Ainde: verba ista, Περὶ του τῶν ' Ηρώων καθ' 'Oμηρον βιου, in ms. a. ipsi contextui inserta leguntur, ut in ed. Ven. Vide Animadv. pag. 9a med.
videtur esse in ms. a. Ibin ἐξαιρέτως. ἐξαιρειτ haud dubie habet idem codex, quemadmodum coniectaveram in Animadv. p. 97. Dein τους πρωτου vel πρωτου habet idem, quod ex προτου corruptum suspicatus eram. εις. Io. ι. ποτοῦ ο γν. ποτεὼ ωι ms. a. quod & ex cod. h. enotavit Brunch. Sic & infra, p. 24. c mg. IO. e. βλά- σθαι φησι. Scribe cum nostro eodice ἐν 'O δυσοι rint: nam id valere eam abbreviationem,
qua ibi usus est librarius, collatis aliis locis I. I i. h. &r7. e. liquido cognovi. Mox, pro διεκέλευε, sic δεισra
scriptum m ms. a. sed non sine mendae nota superne adposita. Pq. I . e. ῶς οἰ- φλεγονὴν ουτε tamσὐν πασχόντων τῶν εο βεβιωκότων, καὶ σωφρόνως ἁπτο1λένας. n Ul-n rima vox refertur non ad γυναῖ ις. ut putat Casaub.
is sed ad eosdem quibus auctor tribuit' σύ-M-ngendum itaque videtur απτομένων, in sensu του γευ- Μομένων, in quo passim & apud alios scriptores occur-Brit. α CORAT. -- Sic sententia fuerit, O qui cibo moderate utuntur. Quibus scriptis, nunc demum animadverto, quod iam pridem in schedis meis notatum habui, utrumque cindicem a.& b. vocem πασχόντων prorsus ignorare: qua a tecta, utpote ex παραδεομώσει primi editoris nata, deletoque commate post βεβιωκόσων, quod & ipsum noster cooex a. ignorat. satis quidem & frequens alioquin & adcuratus in ponendis orationis distinctionibus recte omnia habent, hac sententia: conserataneum est rarus nisa libissinu
495쪽
vixissent. Sic ἀπιομένας relaretur ad eυτε -εγμονὴν ουτε ἄκροισisis. eritque accusativus participii absolute positiis, ex usu haud infrequente Graecorum; cuius exemplum habes apud Polyb. XI. I 4, 7. DU. τως παρακολουὲ ησαντας. Aptius est ὲπακολου ησα ντας, quod h. I. habet ms. a. Pag. I. a. 'Ἀλλ' ο πεὶ ἀασάwiν. Nescio quid sit quod pro λασὰμην ms. a. ακοκὴν habeat, quod quidem verbum ibidem ut mendosum notatur. Pag. II. d. δτιέχθωιντο οἱ παλαιοι. Post τροφαῖς insere τέσσυσιν vel τετταρσιν ex nostro codice, qui eo loco M i terserit, constanter sere nudis literarum notis numeros
Pag. II. a. λ' - μὰν σῖτων πολυν ἔρον. πιλυν, ut nos
edidimus, sic habet ins. a. tum idem ηρεον, mendose quudem , sed in quo ρεον lateat, quod adeo adoptandum tu rit. Vide Animadv. p. 3O8.
Pax. I a. d. επεὶ γὰρ ἡ τροφὴ τῆ ἀγα γνλναγκοον ἔν , έπεκτεινας φησὶν εkη- έεσην. Proώγαφον habet quidem ms. a. ut vulgo edebatur sed id ex corrmione, ab eadem quidem manu: prius a
tem αυαθον scriptum fuisse videtur, sicut est apud Eustath. Vide Animadv. p. III. Tum vero post pro ην est τ ἡ ν, in quo videndum ne lateat diversae I Gonis vestigium. Ac statim quidem probabile videri debet , intercidisse nomen substantivum φωνὴν, ut τὴν φωνὴ, sit accusativus a verbo ἐπεκτελις pendens; ad quod verbum utique desiderabatur accusativus casus. nec id quidem satis esse videtur: desideratur enim declaratio ipsius vocis, quam aetitaverit Homerus. eum τὴν δυωτα dixit ιεσην. Igitur vide, ne sc scripserit Athenaeus τὴν ιυς vel ιὲς) έκτεινας φωνὴν ε-ηὐν ι1σην. Sin aegre cureas verbo φησὶν, quod equidem iacile patiar abesse, stria hes νοὴν *ησι σιρηκεν έὶσην. Cons. Animadv. nostras p. III sq. Zenodoto autem consule WoLFIuΜ in Proleis som. ad Homer. p. I99 sqq. Pag. II. f. έκ τῆς προσθεν -ς. Cum προαιρετικῆς ante nos editum esset, cf. Animadv. p. xx s. suspicabatur CORAY, pro βὶς fortasse βουλης oportuisse. Sed post id quod meliores libri dedere, nihil amplius desideratur.
496쪽
. 93ω. a. Pq. 13. h. p καὶ συγγράμι ιτα Caret ratὶ ms. a. Ibid. Παγκρατην. Sic , uti ex Suida edidimus, habete iam noster ms. Pq. I 3. d. πα-κειται πιτάρ ν. Non dubito, hoc nomen signi licari illa abbreviatione, quae ML adhibita est in m. a. Cons. Animadv. p. II 8. & 248. Pag. η. E-έβουλοντο ms. a. Ibid. δύω δε κυβιστητῆρ . Mendosa scriptura κυβυστ. ex ed. Cas. in nostrum exemplum irrepsit. Sed sicut paulo post utemque nostrorum codicum κυβι τάρων, non κυβιστητήρων, se & h. l. alter certe ms. a. κυβιστηρες exhibet, quod non repudiandum. Vide Animadv. p. ta .
δ α antepena te scribit noster c x. & hic & deinde comstanter. Pag. I s. a. 'Eκαλειτο δε φαινινδοι ἀπὸ τῆς ἁ φ Lσε ος. CORAT, ἐφέσεως tenens a Casau no propositum, sic legendum coniectavit, 'EMιλειτο δὲ καὶ ε φετiνδα--, ἁ- τῆι ἐσω M. Idem Vir doctus mox, pro ποώζων, in Antiphanis versu, παiξων malebat. Pag. I s. b. In Dem risi vers. I. recte εις, prorsus ut a nobis editum est, exhibet ms. a. niae ad vers. a. monuit CORAY. vocem iσως non debuisse a Desecampio perforte reddi; sed valere ebra, einetur. μή quo sensit & infra lib. XI. occurrit, χωρουν Πα κοτυλας πέντ' ἴσως. Sic &is Apud Hippocratem, inquit, lib. IV. Epidem. p. II 22. g. nedit. Foec initur de quodam aegro : τραχηλος σκω1 n ἀπεγένετε. τριτην δραν ισων ωδυνηθη ἴστερον. Nec menis radam huius loci, nec sensum vocum ἀπεγένετο & iσως n perspexerunt interpretes. Lego ac distin uor
ri quam secunda vita dolirerat. Eundem duplicem sensum imis venies & in Italorum sese. Aliquando & Germani suiunn rn quod proprie est forte γ in sensum του circa deflen eiere amant. Hinc & Hesychius explanari potest: Βιωρ n f. Biso ρ ὶσως, μεδον. Λάκωνες. α - Νos in eamdem sententiam sere scripseramus: eumdemque vocis huius usum saepius olim apud Polybium observavimus, ubi quidem subinde corruptam vidimus a librariis. Bid. In Demox. U 7. τό τ' ἔρος .gτε τάξις. In ms. a.
sc scribitur, actu. η δ ε . quod adfectum in.
497쪽
dicat loquentis, ac vim & robur addere videtur verbis. Vers. 9. ιοὶ κάλλους. Codex noster, prius verishum ad superiora reserens, sic scribit & verba distinguit: --ἀνδρες, ουτ' -η α ηαπροσθεν οὐτ' ἐωρακα τοιαυτην χἀρν. Ipsi quislam Versus in
hoc Codice nusquam distins seint. .
τ super δ inter lineas. Pax. I 6. d. 'Dἀ o. ούτω δεῖν γεγa. Abest δεῖν into a. Pag. f. Scribe 'Απι--ἐ 'Aλε ανδρεύς καὶ α - κοέναι φησι particulam καὶ percommode dist noster c
Pap. l . a. Ad verba καὶ πάλιν στάντα τὴν Πενελ πιεν, quae sic absque ἐκεῖ stripta erant in editionibus f perioribus, adnotavit CORAT: . Melius ἱ-αντα, vel
Pag. I 8. a. καὶ ταύτα ἐαυτοῖς σκευάζοντας. σκευ ἰενται ms. a. recte, in verbo medior quo adscito, fu rit paulo sortior distinctio ante καὶ ταλα ponenda. Pap18. c. Ουτω στερεόν τι προγροι. n Ironice capiendum hicn τὸ se, pro ούτω τακερὰς ποιεῖ τὰς σάρκας δε θιγομὸν υ ρ' quem sensum indicat vel ipsa aquae calidae na-ntura. Comice auctor dixit οὐ vi στερεόν : id est, ου- στροπρεας πειει τὰς σαρκας. D CORAY. Ibid. In scribendo Hermippi priore senario indicari debuerat, primum deesse pedem. pag. 18. d. ουτωφηri τινας ὀχευτικὰς δυνά- με- ῶναι. ὀχευτικους εἶναt, absque δε μεις, ins. a. multo commodius; nam sequentia verba επιτελεῖν & ἀπε- iνεσθαι ad homines reseruntur, non ad τὰς δυναμις.
Pag. 29. a. μονονα ωσι. In m. a. non perspicue est ρονονου, sed potest videri nude μόνον esse, quod equidem malim. aut ἀεὶ βοῶσι. Ibid. ποώτην ἐποιησαν. Imo ιπσιάσαντο. μ Co T. Percommode monitum, Sex usu sermonis. Parique ratione Eustathius. hunc I cum ob oculos habens, ad Odyssi p. 313, 4 . πολ-ν ποιησαμωι scripsit. Pag. I9. d. 'L3αυρια ευ δὲ. Caret δὲ ms. a. BM. έ-ιησε x οἶ- καὶ παρ λ τας 'Αριστοτέλους ἀθως. n F temen lius κατιι, ut interpres. α CORAT. Nos praepositioni να-
498쪽
ibi similem vim inesse existimavimus, atque in verbo& in nomine Neque vero idcirco hic circulator cum illo Matrea sive Matrone parodo, de quo
p. a. & alibi agitur, confiindendus videtur. Pax. I9. e. τῶν νευροσπάθν τὴν σκηρον δμων ἁ γ' ης &c. Nobiscum consentiens coRAT , ad scripturam olim vulgatam ad notavit: n Lego ποσπαστι, & εφ' ης. re Vide nostras Anim. adv. p. ls8 sq. In ms. a. nescias, utrum νευροσπάστω, Ea νευροσπἁ voluerit librarius, nam extremam vocalem suo more prorsus praetermisit. εις. ao. a. Nοωων ὁ ἡ... Abbreviata vox, quam ibi hahet ms. a. , ut mendosa notata est ab ipso librario: nee vero dubito. 'κακησιος eum debuisse. Ibid. πλάνοι - ξοι ων Κεκφισόδωρος καὶ Πανταλέων. ir Est hodieque apudis Graecos in insula Chio genus hominum, his πλώιme. nde quibus Athenaeus, persimile; qui quasi artem profi-ntentur iocosam illam Gipiendi industriam, quam Gallin per mustior aut domer dra missons ιυνHI exprimere si olent. Et, quod singulare videri potest, novi ego homiis nem Chium eiusdem nominis Πανταλέοντος. alioquin qui- isdem etiam inter Chios usitatissimi, qui in sutili ista arten prae caeteris excellebar. M CORAT.Pq. sto. λχτι OIMυμένης. Perspicue χρος ms. a. quod vel ex χρα οτι, ut dixi. vel ex 'O decurtatum est, ut τον φιλόσοφον Athenaeum dixerit Epitomator. Ibid. λέγον. τοξευων ms. a. leviter corrupto p steriori verbo. Cons. Animadv. p. I 62. Diae Ῥωμαιων πόλιν. 'Pωμην πόλιν per icue ms. a. cum quo facit Suidas in Ibid. κατ' ἰδέαν δὲ τὰς πολλας. τὰς πολλὰς intellige magnas, amplas, sterentra, πuuntas.
is brorum. Male cepit interpres in sensu musico. M ORAT PH. II. b. πάν- δυναMένου. δυναμενους haud duri
hie habet ms. a. sicut editt. vetti & Suid. Cons Animadv. p. 369. Et paulo post idem non λαβόντοι habet, sed λαβόντα, mendosum hoc quidem vel decurtatum pro λαβόντας. Pag. 2I. e. in GVhus vers. r. ἀγροιῶτις habet idem eodex, non ἁγριωτις : & vers. 3. ἔλκειν non κιν) ὲπὶ των σπιρῶν. Vide Anim. p. z7 sq. Pq. 2 .
Et facile carebimus articulo. citra necessitatem a Casauri adiecto. Duilirso by Corale
499쪽
ὁ Κορίνθιος. In ms. a. est Et μηλος δὲ Ο Κvis θιος, tum demum verba ἡ 'A τῖνος, primum omissa, superne super ο Κορίνθιος rubris literis cut solitus est ille librarius, ubi aliquid omissum supplet adposita. Debuerant autem puto illa verba magis ad dextram poni, ut post Kvi νάιος ins renda. Viae Animadv. pag. I79. Pag. 2 a. d. ' ἐξανδρος
δε, έν τῆ πρὸ. Φιλόξενον ἐπιστολη &c. Vide Plutarch. invita Alexandri p. 676 sq. Ibid. τι τὸ Mουσεῖον. Quid sit quo i codex noster ἐν Πρυτανειν μυσεῖον habeat, viderint docti. De Atheniensi certe Musto, cuius Pausanias I. 23 sq. meminit, cogitari hic nota potest. Nec rem conficit, quod a Socrate dictum apud i dices Laertius refert II. 42. Alexandrinum Muisum, pars regiarum aedium c των βασιλεiων erat, teste Strabono lib. XVII. pag. 79 . extr. uod si risia Alexandrina etiam τὸ Πήυταισω fuisset adpellata. quod parum quidem verisimile mihi videtur suspicarer pro 'Αρηνμι oportuisse ἐν
Ἀλεξα νhaia vel 'Aλεξαι δμνον. Pag. 23. d. In Auxidis vers. 3. ιυ λέγε τις. Fors. ἄν λέγη τ ι τις.Fq. 24. a. εἰς κόρον γ ιι ρ ἐλθεῖν. Ignorat γαρ ms. a. D huit istian δ ν εἰς κόρον ἔδεεῖν. cons. Suppl. ad pag. o. c. Ibid. κεῖται ἄσιτος. κεῖτ' ἄσιτος ins. a. sere ut apud Homer. Od. 788. Perperam Od. γ . 788. ex premimest in nostris Animadv. p. 386. sub sin. Pag. 24. b. Πω
τικελλων. Recte ποτικολλον ms. a. sicut editt. Vetti
Vide Animadv. p. I 87. Cognatam vocem σύγκολλος h hes II. 6 s. f. Mox, ante χτι Σελευκος , in ipso conis textu verba haec inserit ms. a. 'Lτι περὶ τοὐ των 'Bρωων βιου. IAU. τὰς Κερκυραιας γυναικοις. In Κερκυνα iας recte cum Corseliano codice consentit noster, contra quod in Animadv. pag. 388. dictum est. Pas. 24. d.
απεσκληρυμμενα. απεσκληρημενα ms. a. minus recte. πρὸς
ἁπεσκληρυνθαι scribit Eustath. ad Od. δ'. paε. r48. 9.Pag. 24. e. β λ η θ ει η. In ms. a. videtur esse βληθε , ut apud Eustath. Pag. 24. f. καὶ τοῖς καπιχ' ἀωτάτοις. καὶ εγκακοπιμοτάτοις ms. a. recte quod μο brevi vocali scripsit.
ob syllabam χυ longam: sed quid sit quod pro τοῖς articulo
500쪽
praepositionem ἐν nomini praetexuerit, non percipio. Mox
idem cod. pro π ο τῆ habet ατ οτου σέ. sicut supra P. IO. b. Pag. 23. a. 'Dθεν μακρὰ. Recte 'Ενθα ms. a. Par. 1 f. b. τοῖς θαλλοis. τοῖς θἀλοις idem. Pq. 2 . c. in Eubuli vers. 3. αυτων ἐαυτούς. αὐτῶν caret ms. a. sed habetms. b. Pro ἐαυτους vero uterque codex αυτους habet.
Pag. 27. a. λιπαρός πως. in ed. Ven. erat λιπαρὲς me
sic cum exiguo dein spatio vacin. In ms. a. est λιαρὸς so cum exiguo item spatio. Diat. ἐμφερὲς Ante ἔχει & capite truncata & in nne an higue scripta: puto voluisse librarium dare, debuisse vero εμφε ρω ς, quo posito reliqua recte habet nostee codex, cuius ex praescripto sic rennSendus locus: o B ξεντῖνος ἐφε ρως εχει τωτω Sic me. lior codex quamquam nec ipse vitiis vacans praestat ingeniosae coniecturae ex qua hunc locum constituerat suppleveratque primus Athenaei editor. Ibid. του Φ α λ ε ρ ι-
νου eis rou. Sic recte, ut alibi, mss. a. de b. Temere tal. Φαλέρνου erat editum. Pq. 27. b. Σιγνῖνος. Σίγνινος ms. a. Ibid. . Σπωλητῖνος δὲ Ουος. δὲ ignorat ms. a. non male. Pag. 28. a. 'Απὸ Ταυγέτου. 'AH Tees: γ έτοιο ms. a. Mox V. 4. perspicue εροχωταται, ut volueram, sic
hab* idem ms. Dein idem sic seribit & verba distinguit:
ἁρμα Θηβαῖον' ἀπὸ τῆς ἀγλαολιιαρπαις Σμελιας ἔχημα δαιδάλεον ματευσιν : ubi si τας ἁ γ λασκαν που correxeris , omnia recte habebunt, & tenenda fuerint. Pag. 28. e. Κνέδια κεράμια. κεραμεια ms. a. Cons. Animadv.& Suppl. ad p. 3. s. 28. d. Nάπυ Κ υπρο υ. Κυπριον
videtur esse in ms. a. quod commodius: & sic est quoque apud Polluc. VI. 67. g. 28. e. coli. AnimadU. p. 2I3. In contextu in Animo. GL I. I iDuili reo by Cooste