장음표시 사용
481쪽
ν8 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. a '
eationes eaeaet in dicere pro exhortatiombus obtundie filios suos, aut omnino exhortationes M It ro citroque iactat; quemadmodum fere Terentius , frequens Menandri imitator, Iermo res eaedere dixit, pro se mones ultro citroque iactare, S intempestive multa verba facere. Poteras alioquin etiam σε ποiηκεν suspicari: sed non est verisimile, pervulugatum adeo verbum cum isto exquisitiore per librarii emrorem suisse permutatum. Verbum παραλαλεῖν absque auis toritate in Lexicis solet adferri. Habemus vero, puto,
hic sontem, vers. 8.ὶ unde ducta glosia apud Hesycnium:
Eiusdem MENANDRI iambi, nullam quoad metrum habent difficultatem. Caeterum nec verborum incorruptam spondere possum int ritatem, nec latinae interpretationis, quam subieci. exactissimam veritatem ANTIPHANIs duo Fra enω, quae sequuntur, iam edita erant a Kopplers in Observat. Philol. p. 38. cui ea Ruhmkenius ex eodem nostro codice excerpta communicaverat. In eorum priore non magis ego , quam Κopplers,
aut metrum extricare, aut sententiam certa ratione coninstituere potui. Nec, quo illud pertinuerit, liquido adparet. Cum in codice nostro intersertum sit poti duo Fragmenta , quorum alterum ad II. 48. a. alterum ad II. 48. c. spectabat, proxime vero ante illud de Tripode, quod ad pag. 49. pertinebat: videtur hoc ea occasione prol tum a Deipnosophista, ut Graecis istis ad Regis Persarum epulas admissis, p. 48. d - f. Cap. 3 r. nostrae edit. p. poneretur alius nescio cruis, qui, in menaicus, pro foribus cutim evere coactus fuisset. In fine fragmenti και τις , non is τὰ , scriptum in codice. Alterum ANTIPHANIS Fragm. spectabat, ut, Ο ἄ- sone eorum quae de vocabulo Tρiπους pag. 49. disputantur, adnotaret Athenaeus, diminutivum vocab. Tριπόδιον apud hunc poetam legi. Verba ita distribui, ut praeivit Κopplers L c. qui & adiiciendam δii particulam vers. r. Censuerat. ποτἡριον tacite correctum' a Ruhnkenio puto. Corrupte πότερον scriptum in codice, ni fallunt nostra
482쪽
μα 3. IN EPI M. LIB. II. CAP. LXXXVIII. cyAD CAP. LXXXVIII.
Framemum de CAussis INCREMENTI NILI FLUviI primu edulit H. Stephanus in libello, cuius iam supra p.
xo3. extr. . harum Animadu. mentionem feci, cui titulus r
D TELIs ET TREOPHRASTI Scripta quaedant, quae vel n-ν quam antea , vel minώs emendata quam nunc, edira Deruncis Ex ossicina Henrici Stephani Parisiensis typographi. AN.nΜ. D. LVII re sorma oclona. Ibi, post Photii Excerpta ex Sotionis libello de Fluviis. Fontibus & Lacubus, legitur hoc Fragm. pag. I 44 - 146. praefixo titulo: ΓΠερὶ τατοῖ Naiλου ἀναπληρωσεως διἁφαροι incipiens a veris his , Θαλης 4 Μιλησιου. & desinens in ista, προς τὴν ἄρκτον ἱένM. In tabula contentorum libello praefixa, titulus huius fragmenti sic repetitur. Περὶ τῆς του Νειλου ἀναπλ. δε φοροι ἀνων κω. Unde vero acceperit illud Stephanus , nusquam declaratur. In nostro cod. a. Epitomea
Athenaei continente legitur idem fragmentum paulo iafine auctius, postremo codicis istis inscriptum; cum caetera paralipomena ex secundo Athenaei libro infimipta sint spatio vacuo, inpostrema pagina Epitomes libri XIII. relictum erat. Porro in exemplo editionis Venetae eodem ipso. quod olim Iacobi Bedroti fuerat, Basileensis Editoris Athenaei, reperi schedam duobus soliis in quarta sorma constantem, qua exhibetur notitia Codicis msti Epitomen Athenaei continentis, qui codex quidem ubinam locorum exstiterit, aut cuius fuerit, non adnotatur. Ipsum quidem Bedrotum non usum esse codice insto, ex ipsius Pra setione constat. ta Notitia ab his verbis incipit: Biβλοe ἡ καλουμένη tum per singulos XV Athenaei libros adponuntur prima & postrema cuiusque libri verba; & suo numero indicatur solium, quo quisque liber Epitomes Athenaei in illo codice vel initium capiebat, vel finiebatur. Iuvabit h. l. ver tenus adponere postre mam illius Notitiae partem, quae sc habet:
Nimi sex lineas complebant. Primum ex illis Fragm.
483쪽
4M ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 178.
modo exhibuimus cap. 86. nostrae edit. Postrema ve ha claudunt Pavoris fragmentum , quod a nobis suo loco II. 36. d. img. I 38 sq. nostrae editi insinum est ex nostro cod. a. in quo illud pariter postremum locum in Praetemos ex seeundo Athenaei luro obtinet. I
In illo igitur codice qui an hodie, aut ubi locorum s persit, inre perquam velim illud Fragmentum, de quo
quaerimus. haud dubie ad Athenaeiam auctorem videtur relatum. Et in eamdem utique partem accipiendum vid
tur , quod noster eodo a. idem exhibeat; quippe qui nihil aliud, nisi quod ad Athenaeum pertineat, continet rnee sere dubito, esse illud ab H. Stephano pariter in aliis quo codice Epitomes Athenaei, quem ille in Italia ex. cussisset, repertum. In eodem quidem Mediem codice . cuius paulo ante ad cap. LXXXVI. mentionem seci, idem Fragmentum eis, de quibus supra dictum, subiectum est. De mlo disputatum videmus apud Athenaeum lib. II. pag. 43. f. & 4a. a. Ea occasione lacile moveri imter Deipnosophistas celebris quaestio de cati Iner menti Nia potuit: & in ratione, qua hic tractatur illa ouaestio, ae potissimum in formulis, quibus utitur a Aor in citandis aliorum auctorum sententiis, Athenaei stylus haud obscuri perlucere mihi visiis erat. Quidquid sit, eo minus dubitare debui quin illud isto loco adpone.
rem . cum praesertim & haud paulo emendatius, & no nihil etiam auctius, quam adhuc vulgatum erat, e coducis nostri praescripto exhiberi potuerit. Inteyum se mentum nostra . tia ex praeaicto codice descripsit virruvenis doctus THORLACIυs, Halaiensis. cum superiori anno Parisiis studiorum caussa versaretur. De Argumento conserri Herodotus debet, & Diodorus biculus, aliique auctores, quorum disputationes super e dem quaestione adnecti vulgo editionibus Herodoti s ient. Nostrum est, nonnisi ea potissimum hic adnotare. quae ad lectionis varietatem aut ad veram iudicandam pluram spectent. Igitur p. a78. nostrae edit. M. Penuis. Dissiliam by Corale
484쪽
p. x 9. IN EPI M. LIB. II. CAP. LXXXVIII. 48i
duo verba τα ΝεIλου e nostro cod. adiecta, desunt Stephani exemelo. Pag. 279. lin. a. κωλυειν την ἐπιόρσὸν - των, scit. τῶν πιοματων εiς τουν θαλα- οπ. Pro istis quatuor verbis, haec odio habet re Steph. την ἐκβασιν του εκπέσσειν εἰς Vν Lin. 3. Oportebat προσπiπτον ἀντιον τοις στόμασι. Vox αντιον, quam S noster cod. & H. Steph. agnoscit. nostro errore omissa est. Ln. 4: καὶ την ἀναπλ. Deest τὸν Steph. L. ουτωγiνεοαι του Νειλ ί Ουτως φησὶ mi εσθαι του ποταμου. St. L. 6. ἀπο πόνος. τῆς absque ἀπὸ St. L. T. γίνε-s dita του Νειλου. τοῖ N. γ. St. L. 8. των τρογφδιεποιων. ποιηταὶ St. n. καὶ 'Aναξ. 'ΑλM 'λνι4. St. L. 9.την λέγει. τὴν γενεσιν, ποiησιν λέγει St. L. II. Commode verba illa ἐν δραματι Ἀρυελ.ὶω.
quae detunt nostro codici. adiectii lant in Stephani editio. ne, quae jlle haud dubie in suo codice repererat. Nam potuerat quidem Stephanus, ex collatis inter se Strab. v. p. aar. a. d. & Diodoro Siculo I. 38. tum Stephano Byzant voce Αἰθιο4 . discere esse istos versus ex Eusetas Aretiistio ductos: ac potueras suspicari, fuisse sortasse illum ia-hulae titulum cum primo versu ex istis aviaribus ab Il. Stephano e suae doctrinae copia, nulla codicis ipsius auctoritate, adiectum; qualia multa subinde illum sibi peris misisse constat. At, id si secisset Η. Stephanus . cum Str hone & Byzantino nam Diodorus Siculus fabulae tit tum tacuit nude ἐν 'Αρχελάω scripturias erat, non ενῆα.ματι , quae est formula Athenaeo passim usitata.
Pag. 28o. lin. i. Recte τεθριππευοπος cod. noster, ut
legendum monuerat V ossius ad Melam I. 9. pag. ω8. -- peram τεθριππου ἔντος Steph. Ibid. κατὰ scit. A,' πιδα, ut monuit Vossius l. c. ubi etiam docet, eodem modo scriptum suisse in apographo, quo usus erat Stephanus, eamque scripturam temere ab illo in κατα ἰθέρα esse mutatam. L. 2. καὶ ἐν 'Eλενιε. In ipso fabulae initio. D. δμοιον τούτου. Desunt haec ed. Stesa. L. 4. ἀντὶ δiae
κάδος. Perperam ἄν διὰ ψακάδος St. Lin. 7. AESCHYLI versus repetiit Stant ei in Fragmentis Aeschyli p. 648. conceiusdem Stant. & PauWi Notas p. 88s. ω Is 9. καὶ MMὼν. quod habebat Stephanus, tenens Stant. commode vertit δmpernu. Praeter rationem και correxerat SalmacΕxercit. p. 296. quod adoptavit Voss. ad Melam l. c. iam 8. kντάρρους recte noster cod. ut ex conlin. emendaverant Imari. Vol. I. II h
485쪽
viri docti. Perperam ἐπ- ους Steph. L. 9. κυλινδει. κυλιν δων Deo. In πνευματων consentit Steph. correis xit Voll. & adoptavit Stant. L. ro. π ν, scit. ἄρα, quor ore. D. πυ-ὴς ευμ noster cod. ut correxit Vossi Corrupte πυρπιὲν Steph. quod varia ratione partim corrigere, parrim interpretari
tentarunt Salmasius. Stant ei, & Pau . IAZ-ὶ pe commode noster cod. Steph. Uod & ipsim varie tentarunt viri docti. Aeschyli vertim istum in animo h
huit Euripides, cum scriberet illum, τεθριππευοντος ἡλιου κατὰ L. II sq. Duo versus τεκμ πετρ. εἰ Mγυπτος εα perperam inter se transpositi iunt in ed. Steph. Pro σι ιιν, habet πετραχν Steph. L. 13.άντελλει --
περὶ μὲν St. L. II. λατρο μένης. ἀτμιζομὐης St. L. 13. υπὸ. ἀπὸ St. L. 24. τως ἐτησ-. τους έτη in Stime. 8M L r. εμερον. ηυφον St. praeeosito asterisco. Deinde runt apud Steph. octo verba, τουν ουν usque Δ λόκριτος. p. XC Pro Εὐθυμένης, perperam Enaaνύης Steph. De ΕυTHYMENE . cuius haud satis perspicua, aut mira ce te sententia, cons. Plutarcit. de Plac. philos. IV. r. Seneci Quaest. Nat. IV. a. Aristot. Meteor. I. ε 3. Videtur illet ni plane mentitus est quae hic ab eo stripta referuntur e mari Atlantico in magnum aliquem Asticae fluvium navigasse, quem cum Nila coniunctum putaret. Cum isto fluvio coniunctus fuisse ingens lacus videtur, alias aqua fere destitutus, alias dulci aqua repletus; ad quem spectet id, quod de ipso mari in eis locis narrat navigator. In aliis Ahicae fluviis, praeter Nilum, reperiri pariter &crocodilos & hippopotamos satis constat. Lin. 4. s. quis b.
ἀυτὴς πε-λευκὼς, τὸν θαλασσαν έπη ρ. Ante την A. est comma in codice; ne putes cohaerere πεπλευκώς
την .ξω θαλ. Simul vero satis adparet, ad verbum πεπλευ--se consecutione orationis ex communi, ut Munt, i Di iliaco nu C
486쪽
telligi debere eadem ipsa verba τὸν ἔξω Steph
Steph. L. . συναναφέρειν codex noster. ι--απληρουν
M. Male uterque. Desiderabatur passivum verbum aut ne trum, non activum. Nec dubito assirmare. συναναφέαιν nostrum ex συν ἀναβαινε ιν corruptum esse, quod idem ac συνα πυερο υσθαι valet. i. e. ineram in caprae. implui,
- . Sic imo recte legitur p. 18 I. lin. 9. eademque notione προσαναμνειν apud Polyb. III. 72, 4. IV. 39,8 sq. Verbum βαινειν haud semel librariorum temeritate cum permutatum observari: scilicet, ob vulgarem literae s & diphthongi vi pronunciationem ex βιώνειν primo φένειν facium; i ue dein ab eo. qui emendare vel in Iet , in φέρειν mutatum. OENOPIDAE sententiam, prout bic prirnitur, ex Hem. Stephani exemplo sic latine convertit Iungerman. in Adpendice ad Herodotum: is Oenopiandes chius ait, tempore hiberno Dolorum fomes exsicca , qiam aestate ea re refoti noluant. Quod trapra repleatur illa quaen accidit Actias, in caussa esse aquas coeleses hieme decide nies: M quum in Nilum nullae tune eadam pluviae, iis destian tutus, haudquaquam impuri potest: O hanc esse caussam, curis hiemae minor is existat, plenus vero μι aesau. M Longe al ter eiusdem Oenopidae sententiam proposuit Diodorus Si
δὲ Oisa rib. Dativum casum recte dedit Steph. qui quidem οἰνοπι per a scripsit ut supra. Perperam Ois. M
in recto casu habet noster cod. L. 6. του Νώλου τει--την. Temere in nostro exemplo omissum verbum. Scriptum oportebat cum Stephano, τis μὲν γὰρ ἐνσιν του Νειλ- φνσὶ τοιαυτην. In nos o maere σι, minus commode. In Athenaei codicibus frequent imme permutata ista inter se φασὶ & φησὶ reperiri, iam saepius. monuimus. I 8 sq. - Μνὶς δὲ Sερινάς. - δὲ θερινὸμ τρο νοις Steph.
487쪽
peram πρὸς την ἄρκτον lora habet stephanus; & in his' verbis finem ille fiat huius Fragmenti. praetermissis his quae de Nili ossis adiecta habet noster codex & alii. E septem OsTIORuM NIta nominibus, quae hic adponuntur. postremum nomen 'Oπε υντικὴν scribi in nostro
cod. visum erat Thorlacio. Inspecto his diebus codice ipso,
liquido cognovi, 'Osr συεπικὲν eum dare; eamdem prin issus scripturam, quae & in altero Codice, de quo supra di- eum, reperta, & e Medium codice a Bandinio in CataLT. II. pag. 383.3 adnotata est. Sed non masis crenitum hoc nomen. quam istud. in ostiorum Nili nominibus. Ceti minis septem ossa illius fluvii, referente Plinio lib. V.
cap. I . sect. 13. suere: Proximum Alexandriae cinopi m. nae Binitivum. Seboraretieum. PMinimum, Mendesium, Tanitisum, iuramumque Pelusiararan. Eodem ordine eisdemque nominibus septem ostia recenset Strabo XVII. 8or. h. c. monens deinde pag. 8 2. d. ostium Tanitieum a nonnulistis ut ab Herodoto Satricum adpellari. Idem Strabo p.
r. α docet, Pharaucum vel Phinnisicum ostium maximum
fuisse post canopicini de Pesti eum. Atqui huius ipsius me tionem nullam facit Auctor noster; qui pro eo & dive so quidem loco, si ordinem situs spectes 'ουεπιων. -isum, nominat; cuius nominis nullum vestigium in tota Aegypti ora. quod sciam, reperitur. Cum tiarabone& Plinio e sentit Diodorus I. 33. Herodotus quidem II.
17. cum nostro Auctore pariter Phinniatim vel Phaeniti. eum ignorat ostium; sed pro eo Bucolicum nominat, quod a Diodori aliorumque Phalnifieo non diversum esse Weseselingius censuit. Suspicatus sum equidem, pro corrupto v. ονεπικὴν fortasse 'Oνουφιτικὸν scripsisse di strum; quo nomine eum adpellasset alveum, qui ab μα-phi oppido in mare decurrit, mi Disaleos apud Ptol maeum vocatur. cons Cellarii Geogr. Asric. pag. 21. de pag. 27. Licet enim minor olim fuerit ille alveus, & i ter fusa, quae dicebantur, Nitiosia numeratus: nihil tamen immit, quominus credamus, Athenaei aetate limo magis ourutum fuisse Phatrumum ostium; contra comm diorem navigationi factum hune, quem dixi, Onu sis eum alveum. Sed de hoc viderint doinores.
488쪽
SUPPLEMENTUM NOTARUM ET ANIMADVERSIONUM IN UR I. ET IL
ADM eruditae In Atti-- Adnotariones, quas C RAT noster, Vir doctissimus, nobis communicavit, nomprius in manus nostras pervenerint, quam ad medium sere secundum Athenaei Librum progressae typisque iam descriptae essent nostrae Animadversiones: commode me facturum existimavi, si, caeteras suo quamque loco inserens, has quae ad primum Librum & ad priorem secundi partem spectant, hoc loco continua serie adponerem; ita quia dem , ut nonnulla etiam interspergerem, quae in eadem operis parte a nobis sive in Animadv. praetermissa, sive in ipso Contextu minus recte constituta, obiter interim observassem. Istud Supplementum iam sic paratum & in eo erat ut prelo subiiceretur, eum insperato CODICEM ibium ΜAnusCRIPTUM olim SEDANENSEM, qui saepe a nobis in his Animadv. laudatus est, cod. Eriιomen e hi num Altinaes, his ipsis diebus ad me Parisiis delatum , in maniciumneis vidi. Memineru adolescens ille, qui ante hoc biennium conserendorum Codicum Athenaei operam Lutetiae susteperat, in Libro tertio & sequentibus, quibus ipsum plenius Athenaei opus exhibetur. Codicem hunc eadem continua & exquisit, diligentia, qua vetustus Venetus minutatim excussus est, conferri a se non potuisse, cum ob temporis angustias, quod in eum laborem impendere licuerat, tum hoc ipso, quod non nisi Epitome haec est, adeoque non pede preta sequitur verba auctoris. Μeminerat simul, quantum inter scripturae ductus huius dicis & illos alterius interesses: in Venetis membranis
489쪽
verba omnia omnesque syllabas eunctis suis elamentis pedispicue esse expressas; connexas quidem literas nonnullas, velut illas ' M υν. sed nullum usquam vestigium illorum Compendiorum, quae non modo linu dissicilem, sed se pe etiam prorsus dubiam iaciunt scripturam: contra S danensium membranarum scribam omne genus libidinis
sibi indulsisse , quibus tachygraphi, atque etiam calli graphi nonnulli, ita intricatam reddere scripturam consueverant, ut non modo dissicillima lectu sit, sed saepe etiam nonnisi haricilando, quid potissimum dare voluerint, e tricare possis. Quare iam pridem pulcre intellexerat noster ille primus codicum horum explorator. haud exigui Dre ad perfectionem nostri operis momenti, si mihi ID cuisset hunc potissimum Codicem meis usurpare oculis. &ad manus habere; quem consulerem, ubi notulae a se ex e dem excerptae mihi non iacturae essent satis, aut super eis dubitatio aliiqua oborta fuisset. Igitur nupera opportunῖ te usus industrius Iuvenis, cum ad salutandum admisitis es set Virum omni laude ornatissimum CHAOALIUM , cuius
auspiciis Interiora Reipublicae n otia administrantur, me inscio rogaverat ab hoe Viro, impetraveratque, ut illius Codieis mihi copia fieret. Quem eodicem quemadmodum posthae in tertio Athenaei Libro & sequentibus dilige ter sum excussurus, sic eupide statim in eodem duos pri
res labros perlegi, quo , si qua supplementa ille daret ad
corrigenda nonnulla in istis Libris loca, ea continuo cum Lectoribus nostris possem communicare. Et nec poenitendus labor, nec exiguum sane spicilegium fuit lectionum. partim optimarum & unice verarum, partim probabilium utique, denique mendosarum quidem, sed tamen notab Ilum, quae vel praetermissae erant in prima collatione vel minus recte enotatae. Nec mirum: sunt enim ex illis Lectionibus primum hene multae, ad quas vix fieri pol
rat ut adverteret animum, aut, si animadvertisset, rationem earum ullam habendam censeret is qui non totus in
meditando contextu auctoris iam pridem fuisset ita oce Duilirco by Go le
490쪽
patus, ut minutatim syllabatimque verba omnia exeniassiet, & quamlibet in partem vertisset: deinde, in eodem codice, pulcerrime licet ad speciem & splendide exarato tamen, singulatim si spectes, ita lascive grassatus est calli graphus in adhibendis: quibusque eompendiorum scripturae generibus, & in his multorum perraro alibi occumrentium , ut non modo longo codicum mssiorum usii sit
opus, sed & peculiare studium in cognoscendo. huius scribae more ponendum, quo, quid sibi voluerit homo, intelligas; & vel sic saepenumero nonnisi divinare, ac pe etiam ne divinare quidem ulla ratione, quid vel voluerit vel debuerit, valeas. Nam in fine potissimum veris horum, ubi maxime sibi indulgere soliti erant illi homines, non satis habuit vulgatos illos scripturae nexus adhibere & compendiosas notas, lubricas saepe ac levi m mento diseriminatas, eoque facilius confundendas; verum persaepe etiam non modo unam ultimam vocalem. quod& ipsum ab aliis frequenter usurpatum sed duas- tres,& plures quoque postremas vocis literas ita prorsus praetermittere consuevit, ut ne ulla quidem adiecta nota. quid voluerit vel debuerit, significaret. Quae cum ita sint. non tam negligentiae postulandum Adolescentem nostrum putavi, quod alias lectiones, ratus ab impressis non dis:
sentire, non adnotasset, aliarum consulto rationem non habuisset, alias minus adcurate excerpsisset; quam iam
dandam cum animi constantiam, qua taediosum illum difficillimumque laborem. codicis huius conserendi suscepi sis, tum & industriam & sagacitatem quam plerisque in
laris nobis probasso. Nonnulla etiam, dum codicem e. cutio, animadverti, quae, cum iam ab eodem nostro speculatore recte fuissent adnotata, meam observationem, Mo tempore vel contextum Athenaei constituebam, vel Animadversiones conscribebam . effugerant. Ista igitur cuncta, quaecumque sunt, quae vel prius dare non potuimus, vel quae temere a. nobis praetermissa erant, ad