장음표시 사용
501쪽
dex noster perinde ac seperiores editiones sic habet: μου
δὲ δ ιυ καὶ Θαλου 'Eπιλυκος. Xῖος Mis ιημένος. Tum a maiuscula rubra litera incipiens, ut solet ubi novum adponitur testimonium, pergit: ἄνος Λέσβιος, δν ἀυτὸς &c. Super voce 'Eπέλυκος est signum. quod refertur ad ea quae in interiori ora minutis rubris literis qui mos est illius calli graphi, ubi alia id quod in contextu praetermiserat, in ora libri supplet scripta leguntur. Ea
nonnihil abeunt ab his, quae ex Corseliano codice a Schotto depromta in nostro contextu repraesentavimus, & pauisio commodius sic habent: Κώ ἄντιδοτον δὲ Θάσιον ἔγχεα
τουτ, ευθύς ὐγιὴς γέν- αν 'Aon1πιος-R Oe utique δὲ, pro και, post ἀ-ώστον : tum recte ὀ nono & κατα-γει, non κοιταφαγεῖν ζ perperam vero λα- βων μου, pro μου, quo-d me prehenderit, eorria inu, quo a cor corrodat meum. Denique pro γώομαι, quod habebat Schottus, quod in γονοειαι mutaveram praeter necessitatem in haud incommode γένιτιιι dat, ad καρδio referendum. Versus eodem modo, quo a nobis factum ,
distribuendi fuerint: sed primus aliquam habet dissicultatem, cui medebimur, si pro εγχει licuerit .va scribere:
- - καὶ kντιδοτον δὲ Θάσιον ἔγνει. In vers. a. si opus esset, possemus ιι τι γὰρ pro . γὰρ ponere. videntur autem ipsi isti versus, EPI LYCI eite: verba autem sequentia, Xῖος καὶ Θάσιος ήθημένος, ex alio quodam scriptore prosaico esse depromta; soritae iun- penda cum sequemibus Cleariau verbis. Paulo post, ad
1sta verba Λεσβίου πόματος &c. in ora exteriore nostri codicis haec scriptae 'Oτι o Λεσβιος οἶνος ἡ δι- των αλλων. rων, φησὶν ' εξις. Quae sunt Athenaei verba, ex integro opere conservata. g. 29. b. in Archestrati V. s. Βυβλινον. Βυβλιον ms. a. non male. Sed idem infra p. 3o. f. & 3I. a. in B λινον& Βιβλι ου consentit. PN. 29. d. Κάρυα, ροιὰς, φοινικια. Scripturae compendium, quod h. l. est in ms. a. , φοινικας significat, quod adeo in contextu ponendum, ut iusserat Casaub. Vide Animadv. nostr. pag. 233. ubi corrige repetitum operarum errorem: bis ινικας pro ινι is ponentium. Caeterum νοιγαλιυλπια pro νωγαλα haud dubie Diiomator nescio an etiam Auenario
scripsit; idemque deinde post Oi οὐ vocem μικρὰ omisit: Duiliasu by Corale
502쪽
quae vox utique eum Caraub. addenda. & νωγαλἀ scribendum fuerit, si ipsos Poetiae versus restitutos velis. Mox ibid. υπ-επιν το, quemadmodum edidimus, sic habet h. l. ms. a. Ibid. Nυν δ' αν iδοι. Recte ιδν uterque cod. a.& b. Diae καὶ λέγει. καὶ λεγεται -- a. male. Pq. 29. f et miας. - ms. a. ut fere constanter.
DU. ΙΠερκωπην. Vide Animadv. p. 223.ὶ Περεωτην ms. a. & sic in eiaem re scribit Schol. Aristophan. ad M. 84. & Plutarch. in Themist. p. I 27. a. Et est τη Troadis oppidum, Homero memoratum Il. 83s. S saepius alibi: quare mirum videri potest, quid sit quod in Stephani Byzantini Epitome legatur, τὴν Περκωτην prius Περκ ην fuiste nominatam; cum istud nomen iam Homeri aetate fuerit usurpatum. Sed nimirum semel apud Homer. Il. λ'. 229. memoratur IΠερκωπη. quod nonnulli idem oppidum cum Περκώτη statuum: Euitatbius vero pag. 7 6. l. o. diversum ab ilio esse contendit. & mox ibidem i. 43.
hane IΠερκωπηνο Παλαισκη ri ait Themistoeli a rege Perissarum donatam esse στρωμνης χαρον καὶ ἱματισμου, κελεύσας
ε κεινην στολὴν βαρβαρικην. Quibus ex verbis intellia gitur, ex ipso hoc Athenaei loco ista accepisse Eustathium, nec vero cum nostrD ms. a. Περκώτην hic legisse, sed cum aliis Verumtamen apud ipsum etiam Homerum, praedicto loco, vetustissimae editiones cum plu
legerant. Pag. 3o. b. ο Πρίαπος. o Πριηπος ms. a. bene. ioni. ca sorma. Pq. 3 . e. oινον, ὀν καὶ. Caret Dms. a. notando errore ob alia eiusdem generis exempla; quale unum notavi supra in Supplem. ad p. 24. a. Pap
Si e recte ms. a. sed idem mox perperam Λοπαδουσαι. Ibid. Oi lin. Oiνοίων idem. Pag. 3 o. f. 'Eν δορὶ μεν μοι. Caret μοι ms. a. male. Recte vero idem U. seq. κεκλιμένοe. Pag. 3 . a. μηδενα. Sic, quemadmodum ex coniect. ediis
dimus, videtur esse compendiose quidem in ms. a. Sed
praecedit haec vox. sequitur κραιπαλ. . P . 3 . b. Συρακουσας. Συροκόσας ms. a. Ibid. χρησμός. Πιν' οIνον &e. In ora nostri codicis adscripta sunt haec verba: 'Eν τω φησιν, o θεος ουτ οματ σεν. Quae verba
ex pleniore Athenaei opere conservata sunt. σὶν scit.
503쪽
IO Athenaeus. Pag. 3I. e. Ἀνθου τινὲς. Nil mutat in. sed puto, oportebat; si a viro, non ab Amraedone oppido, nomen 'Aνθηδονιοις deductum statuas. Ibid. σταδέως ἐπιά. 6άδια. e. ms. a. id est, ἐξηκοντα, δε--ginta. στάδια etiam, non πιαδέ ς, alibi passim usurpati
ἀντων videtur esse in ms. Ibid. Ἀμφις ens. a. recte. Vide Animadv. p. 233. Pag. 3I. f. υπνι τιμ. ὐπνωτικὸν, ut volueram, sic est in m s. a. Puruo in b. unde Brunch ad oram sui libri adnotavit.
Pag. 32. a. ἰσχυράσερος. υρότερος ms. a. bene. Pq. 32. διψηρὸς, ἄτοπος n Forsan ἄποτος. α CORAM Pag. 32. c. πεπτικός τε. πεπτικός τε mia a. sed alibi istam formam πε m. in assiectivo tenet: in verbo quidem alteram formam πεττ. constanter praefert. Pag. 32. e. ἁλμοπώτιν. αλμοποτιν ms. a. cum accentu in antepenuit. Ibid. τετυγηκε θαλασσης. Super τε T ὐ χη κ ε in mia a. rubro
superscriptum est verbum κεκοινωνηκε. Istud Epitomatoris esse videtur; hoc Athenaei. Pag. 33. a. διοι τὸ πολυς εἶναι τη δυνάμει. Scripturae compendium, quo usus est noster calli graphus, πολυς va-Iere potest . quemadmodum ec dimus. εις. 33. c. σκλη
. . perincommode h. l. positam. Ibid. Ad ista Sophoelis verba, υς' ης τὸ κρυφθὲν ἔκφαυ ς ἁνάκτορον, haec adnotavit GRAY: MUltima vox ut Nexprimat minc na, quod Interpres voluit, debebat sal-ntem scribi ἀνακτόρων, gen. plur. nominis ἀνακτωρ. . Ast. si lectio ἀνακτόρων vera est, quod probabilitaten haud caret, malim eam interpretari reme, a sing. Gn ανακτορον. Hesychius ἀνακτόρων interpretatur per οὶκων. βασιλεων. Dissicile sane est, fabulae deperditae partieuis iam & quasi laciniam resarcire vel interpretari. Nihilom minus aliam proponam coniecturam, priore non minusis verisimilem. Scripsit is an Sophocles ἀνάκτορος οῦ quodnvocabulum, relatum adiective ad ἀνάγκης, hunc exhi-isbet sensum, υ ' ης Eνάγκης ἀνὰν ος i. e. ἀνασσου ς. is idque insensu του κελευουσυ έκφανεῖς κ. T. M 'Aνα σέ- is μεν Hesychio est κελεύειν. Amat porro Sophocles partia Deipia cum adiectivis commutare. In Oed. Tyri 966. p vnit υφνοητῶν pro o*νγυμ ενοιν, de in eadem fati Iaω.nNηοητευ pro υφηγου Mνου. Diuiti so by Coosli
504쪽
His versus, in interiore ora codicis in. a. haec leguntur verba rubro scripta: ---οῶ 'Iωλεώς τε καὶ
δης γυησομυ. id est, Eso mihi 's Iolaus Hereuias . Quod percommoti dictum . an & alibi aut ubinam scriptum reperiatur, mihi non liquet: &, cum haud dubie e poeta quodam ductum sit, metrum tamen non expedio, nisi fortasse penultima brevi, pro stria here licuerit, quod nescio an hactenus ferri possit, ut
Per paronomasiam quamdam non tam ab avo Herculis. Auaeo, quam a nomine ἀλκη, robur. derivatum istud n men statuerit poeta. Ea si valet ratio , eri legitimux sena, rius cum initio sequentis: Aυτὸς έμι-ου ωλεως τε καὶ Ἀλκιῖκα
ut p. 31. c. Pag. 34. c. κα ὶ μέχρι τού δευρο. Et καὶ particulam & distinctionem post ignorat ms. a. commode. Ibia τὰς - - Maaθυπιο . tadem ratione dici tur ἡ ἁμέθυστος, qua η αλιι ιος & η αδιψος. II. 38. f. sc licet συνθεσις. Pag. 34. OI. 'στι καλοκα - Εἰ est in ms. a. quod verum videtur. Sic vero a τι divisim strisbendum fuerit. & punctum post κράμβην commate muta dum, hac sententia: Si id, Pod nos ράφανον vocamus, Vcta Aos ιυ eontria κραμβην nominatis, tu id curare Putas mulieres ' Poteras etiam, si opus esset, coniectare EI ε' ἴτι l gendum, pro iame οτι. Nec vero dissimulare debeo, tria verba in rine, nisi τι. deesse nostro codita Est autem nonnihil spatii vacui relictum Pag. 34. e. παυσετ πιανσεται mS. a. bene: Sesinet, ut vertit Dalech.
Pq. 3 s. 'a. Inscriptionem noster Codex auratis literis hanc habet: 'Mηναιου ἐκ του δευτέρου βιβλkυ : & sic deinde initio reliquorum librorum. In interiore ora, fere ubi
in contextu illa verba sunt. 'Oτι τὸν οἶνον &c. rubro scripta haec leguntur, o υκ απου σκο που τοξευσιν : quae
scilicet ex pleniore Athenaei opere, in quo illis hac in regione usus auctor erat, conservata sunt. Simillima dicti
505쪽
ne iam usus erat I. 2O. h. Pag. 3s. Hoc sic in in s. b. scriptum este adnotavit Brunck. In mS. a. v ro ἐπὶ σιλεια scribitur, minus re Ete. Ibid. Mendosum αυτ,, κατορ. tenet m s. a. Corrigendum esse . iam a Brunchio adnotatum erat. Pag. 3 s. e. Verba ista, 'O τῶν Κυπρiων τουτο - ποιητὴς 3στις ὰν sis, de quibus in Animadv. p. as . dictum est, leguntur quoque in interi re ora nostri codicis. Pag. 33. d. Ευρρεέτας. Eυρεέτας idem
Pag. 36. b. In Mnesithei vers. I 3. recte των ab que, habet noster ms. a. itemque mS. b. ex quo eam emendationem duxit Br. Vide nostras Animadv. p. 237 sq. g. 36. d. spag. 138. nostrae Edit. in Pavasdis vers. 4.πDος bene dederat Hoesch. Noster vero ms. a. ποτὸς scri hit. In eiusdem Pan . U. I 4. non κακην επιώσειε, ut in Var. Lect. p. I 39. nostrae edit. dietum sed κακην νhabebat & Η schelii codex oc noster m s. a. Pag. 36. e. In Alexidis Q. 4. ὰπανείσακτα δὲ. ὰπανθiσιαι
κρυμ A. ms. a. Debuerat scilicet τά δὲ καὶ κικρ. ut est apud Stobaeum : sed καὶ absorptum a sequente syllaba M. Pag. 37. c. εγκλινθε,τες. n Imo ἀνακριθέντες, interrogati. α RAY. Percommode; nisi paulo longius recederet a scripturae vestigiis. Tum vero & id ipsum, interrogati, mox
illis verbis ανυνθανομενων των αρχόντων continetur. Quo minus dubito. ex εγκληθήντων corruptam esse scripturam Iibrorum nostrorum, qui ἐγκληνθεντων habent. εις. 38. a. oi ιος - - οἰκεῖος. Utrobique οἰκείως habet noster mS. a. Pag. 38. c. τει του οiνου κρῆσιν. κράσιν idem. Pag. 38 d. ἐδειμεν. ἐδωμι idem ms. cum exiguo spatio, S mendae nota. Ibid. ἄκρατον μὲν ον ἴσον γεὐσασθαι.
DΕx hoc loco emendat Calaubonus locum parallelum p. Μ693. e. ubi Iegitur ειρα τοὐμενος , εν γεηκα καὶ δεῖγμα. is Malim utroque loco legi ἀκράτου μὲν γσον γεύσασθαι, δειγμα dec. M CORAY. Pag. f. ἁμα δ' ευωδίας. ΝΟ.hiscum faciens CORAY, ad vulgatam lectionem εὐδρας alnotaverat: n Lego ευωδiας. Mox habes καὶ τά τῶν λιθῶν
χοησεν ms. a. optime: sic S apud Eustath. Od. e. pag. 36o. 49. Quamquam & negligi augmentum verbi potuit, quemadmodum in prosa etiam oratione οἰνωμένος pro
506쪽
diei apud Epictetum nuper observavimus. P .
πλεῖον idem. Ibta. Ubi de Cranni ebriositate agitur, in Ora ms. a. est nescio quid; sed videtur voluisse aut debui sese librarius, καὶ παρ' 'Aρi'. p. D 'lππευσ1. Mil. ArAmph. in E iat. ubi vide Sehol. ad vers. Ρ6. At disertius de eodem crasino locutus est Comicus in tace. Ibid. Μουνυχιε. Mουνυχέν idem ms. a. sicut 'Iκοιριν pro 'I eρia pag.
ρασθM. Huc spectant ut monuit CORAY quae habet
ῶ -υυησεις γένοντM. Quae ille ex pleniore Athenaei opere oepromsisse videtur. Pag. 39. In Bacebitas us . λυτὴ lais πόλεων scribit cod. a. , ut αὐτὸ sit η ελπι . Id si probetur, fuerit tamen id, quod sequitur, ad ipsum referendum. Md praeferam equidem vul
Pag. 4o. a. Ubi est versus Sophocleus in Contextu, ibi in interiore ora rubro haec scripta sunt in ms. a. ως δ γεπινων, νι μου, γεγηθε, μαινεται. Id est : Qui bibit. Hsi laetus e', injanit. Ubi si πι- pro π-ν scripseris h bis legitimum senarium, 'sau δ γε πιὼν, οἱ μὴ γεγηθε, μαiνετα .Qui versus sertasse apud Sopnociem proxime secutus erati eum, qui in contextu adpotitus est Hulo post, ubi in nostra ed. incipit cap. XI. ab illis verabis. ει ρης πιὼ η τει κώμ.eνδιας dici ibi in exteriore ora eiusdem ms. a. haec lacinia ex Athenaei opere olim integro servata est: οτι τὴν αὐτὸν ἁ
is pres melius legisse videtur τοσουτον μόνον. v CORAY. V de Animadv. nostri p. 283. Pag. duo. d. τὸ μετὰ τὸ 2υειν. Fors. τω μετὰ T. θ. aut παρά τὸ μετὰ τὶ cf. Animadv. p. 284. Ibid. λωιλαιμεν τὰς ἔτι mi ους. Fors καλοῶμεν καὶ ἔτι τὰς μειζ. ut καὶ ἔτι idem valeat ac ντι καὶ riis, adhue etiam, esiam nune. Pag. s. e. In Alexidis V. 4 sq. χἀριν πινά ἔχειν εα ῶ. χαψιν τιν' αυ- τῆ ms. a. εις. ψ.s ἀνελευκρως τε. ρσυς τε idem. Et ibid. καὶ - καιρου habet idem cod. pro nudo πὶ καιρου
507쪽
ινόματα. Ubi duo prima verba, & tria postrema, ex Athenaei opere servata sunt, media ab Epitomatore adie- Oa. Amavit verba ita iocose sormata, ut illud οἰνολοειM vide I. 23. a. & quae ibi adnotavit cisaubonus, e cuius Nota ad eum locum intelligimus, eadem verba. quae h. I. codex habet noster, ex alio codice msto ipsi pariter innotuisse. Postrema verba an apud Athenaeum cum superioribus proxime connexa suerint non liquet, cum praeiertim haud adpareat, utrum λαφύσσοντος an voluerit librarius; nam terminationem verbi nulla ratione indicavit. Si λαφυσσονται legas, sensus erit, deglutiunt vianortim nomina: & ipsum iocosa quadam ratione dictum. BL. 'AA, ιστ' ἐν δαιτὶ. 'Hδυ ἐστιν εν διωτὶ ms. a. cum hoc loco, tum in Fragmentorum nonnullorum Suinplemento . quod Epitomae libri XIII. adrextum est. ας η I. b. e ἡσαμεν, ut edidimus, sic perspicue h MI ms. a. Ibid. κ ατ Oo νεῖ καταιον λ ms. a. sed siuperscripta terminatio e ι. Mox vero, pro επαεο ῖ, unice πιι ιονῆ habet. Vide Animadv. p. 29 . Pag. 4 l. σθένης in ν, ἰυδαρD dcc. , φησὶν υδαρῆ ms. a.
comma post 'D GOGDης ponens, & φησὶ vel φησὶν compendiose scriptum cum υδαρῆ iungens: unde probabile fit. illud φησὶ ex φυσει esse corruptum, mox deinde vero recte suo loco stare idem verbum. Vide Animadv. Pag. 42. a. καδε τὸν ἐν Κιθαιρωνι, παρ - Ζηνος καὶ τονεν Καρι φ, πας - Ποσειδῶνος perperam Il-σειδ. in nostro contextu ἱερόν ἐστιν. Vereor ne ista ρῆσις, primum a Dalecam pio ut in Animadv. docui in latina versione in eamdem sententiam prolata, dein a Casa ub no graece conversa, & tacite in contextum illata, mera sit παραδieρρωσις. Primum meminerit lector, Plinium XXXI. 3, 3o. cum haud dubie eumdem Theophrasti locum. quem Athenaeus, ob oculos habuisset, cithaeronem h. Lignorare; & nihil aliud habere, nisi haec, O in Caria, tibi Neptuni templum est: tum vero cogitet, e mons lus quidem finus S riuos descendere; sed, i n monte Cithaerone fluvium commemorari. absurditati proximum esse: denique sciat,
Cithaeronem etiam optimum nostrum codicem ignorare. Fu
rat haud dubie ille codex, quo usus olim Venetus editor Dissiliam by Cooste
508쪽
est . scripturae compendiis atque nexibus sere ut noster Sedanentis impeditus & intricatus. Nexum, quem h. l. in suo codice reperit Musurus, Κιθαιρῶνι ille interpret tus est: aliis dein viris doctis, qui alios codices cum impresso exemplo contulerunt, idem accidit quod Godosredo nostro; cum Κιθοειρῶνι expressum viderent, compendioa
scriptura suorum codicum minus diligenter inspecta idem significari arbitrati sunt. At mihi perspicuum videtur &extra dubitationem positum, eo scripturae nexu, quem
hoc loco noster codex habet, nihil aliud nisi Καρι* si-enificari. Igitur sic ille praefert: καθὰ τὸν ἐν Καρι , παρ' ρ Ζηνος Ποσειδωνος iερόν ἐστι. Ubi quidem, si opus
esset, posses suspicari, Zηνὸς καὶ Ποσειδωνος oportuisse, id est, Iovis et Neptuni templum: e quibus renistis alterum, ptuni, omisso Iovis templo, nominaverit plinius; ait rum, Iovis, Srrabo XIV. 639. b. ubi Carsi Iovis templum,
communae omnibus caribus, commemorat. Sed quaenam tamdem necessitas urget, ut istam optimi codicis inscitemus scripturam Pluto apud Homerum Ζεύς καταχεόνιος, apud Virgilium Stygius Iu ter adpellatur. Δia. τὶν έν ,
id eri, marinum Iovem , ex Aeschylo quidem Pausanias
memorat, II. 24. p. I 66. monuitque Elymologici M. auctor, pag. 4 9. 7. Vocabulo Zευς nonnunquam etiam τὸν
Ποσειδῶνα designari; quo quidem ille verba traxit poetae, Ζεύς δὲ κισά l οντον ἐταραξεν. Quae si vel maxime omnia contendas parum conferre ad id, de quo quaeritur, efficiendum; tamen eo valent, ut intelligatur, non debere incredibile videri, Theophrasti aetate Cares, maritimum populum . supremum Deum mari potentem sub Zum Ποσειδωνος nomine coluisse; sive latine Iovem Neptunum redis dere illud velimus. sive, priori vocabulo adiective sumto, Stimmum Mytunum. Quare interim, dum in aliam partem certius aliquid adferatur, istam codicis nostri scripturam ad verbum aenendam censuerim. Idem quidem nomen an & alibi occurrat, mihi non liquet: nec, quem auctorem Dammius spetiarit, compertum habeo, cum in Lexico Etymologico Homerico p. 2884. ait, alibi Ζηνὸς Ποσειδῶνος templum memorari, nisi ipsum Athenaeum in animo habuit, apud quem eadem verba Ζηνὶς Ποσειδωνος ἱερὸν
tenuerant veteres editiones. Caeterum, quod Ζηνὸς n
men apud Plinium non expressum legatur, id quidem turbare neminem debet: potuit illud suo arbitrio Romanus
509쪽
seriptor negligere, potuere etiam librarii aut ipsi estores
sua vel levitate vel temeritate omittere. Ibid. πA'ειν ω, ν ὲ τὸν τόπον. επὶ ms. a. sed περὶ ab eadem manu sia perne adscriptum. Pag. 42. b. Numeros illos ἐπινήκοντα & τεσσαρά κω, ἐξ librarius noster, pro suo more, brevibus notis literalibus expressit. Pag. 42. c. ἐν Κρωνῶνι. Sic prorsiis, ut editum est. perspieue habetri S. a. Pag. 42. e. σημεῖον δὲ. Eadem h. i. compendiosa nota usus est noster tali graphus, quae alias σηροέωσο significat: quod temere illi excidit. Ibid. ωρ. I . nostraaed. πρὸς ἔν φησε. Recte ms. a. ex quo intelligo, eamdem scripturam a Brunckio ex ms . .. Ae notatam. cf. nostras Animadv. p. 3oa. 'Pag. 43. a. τὰ σιλικὰ οὐπινα. Est Leontii Schol
sici Epigramma. num. 17. in Brunckii Analectis T. III. p. ro . sic inscriptum. ξις τὰ Θερμὰ τὰ Arivero de his Thermis 'Uunsibus ibi agatur, mihi haud liquet. Ibita Tρ ἁλλεμ. Sic recte ms. a. quod & ex in. b. adnotaverat Brutich. Pag. 43. c. in Amiphia vi us s. τυ- ους. πυρους perspicue ms. a. ex quo colligo, eamdem
scripturam a Brunckio non ex coniectura, ut in Animadv. pag. 3Io. dixeramὶ sed ex in. b. adnotatam sui sese. Quo loco si quis ex me quaerat, cuius fere generis quaestione memini nonneminem publice olim mecum expostulare) cur tandem, pro mea cum Brunckio familiaristate, non ex ipso doctissimo Viro quaesierim, quaenam esset illarum notularum ratio in oris suorum Athenaei exemplorum consisnatarum: is sciat, nullam me discendi
canonem ultro solere praetermittere . neque neglexisse
quin de ea ipsa re Brunckium compellarem; qui mihi ingenue professus est, se nihil aliud recordari, nisi quod
promiscue alia ex ciaice parisiensi, alia e sua continura, alia ex doctorum virorum libris adnotasset. Quare nihil aliud si rerat, nisi ut ipse ego , ubi certis rationi hus non possem, ibi de mea coniectura statuerem, quid ex manuurripto libro, quid e Brunckii ingenio ductum
videretur. Nunc, collatis eisdem notulis cum lectionibus quas in nostro into a. reperio, intelligo de earum nonnullis aliud, atque olim seceram, iudicium esse faciendum. PV. 43. e. 'Eν Tηνν κρηνη ἐστὶ ν. Nominatim ex Athenaeo citavit hunc locum Steph. Byz. in Ἀνος : ubi pro ιν τη νων oportebat puto εν Tmν τη riim, quemadm Dissiligod by Corale
510쪽
dum ab Athenaeo in opere pleniore scriptum fuisse suspicor. Sic & pro eisdem verbis ἐν τη quae apud eumdem Steph. proxime ante ex Aristotelis Ausculi. Mirab. citantur, apud ipsum Aristotelem pariter ἐν Tηνν τηνίσω legitur, cap. 93. ed. Bechmanni. Par. 43. d. παρ- ν Recte π ε ρὶ, ut volueram, sic perspicue so bitur in ms. a. Fluvii quidem nomen thidem est sic mendose & in fine compendiose. In nas. b. est 'EριγMω
aut aliquid simile. Pag. 43. f. Κλελορι. κλέτορι mS. a. mianus redie. Vide nostrum Ind. Polyb. in Clitor. Ibid. συα ἔτ' Caret ετ' ms. a. Ibid. τὸ δ' εκ τῶν μυρτων. Ad vulgatum olim μάγρων. quod noster etiam codex tenet, adnotavit CORAY : n Legendum videtur μόρων, aquae μελάγχυμα, vocat Aeschylus apud Nostrum instan pag. II. d. MPag. 44. a. in Antiphanis V. 4. αὐταδίαν αὐταδὼκ . Sic. quemadmodum cum Grotio edidimus, perspicue dat ms. a. Pag. 44. f. ανακυκλειται. In utroque msto verbum mire decurtatum, & dissicili nexu indicatum magis quam expressum. Speculator noster, in editis Ανακυκλειται e pressum videns. msstorum compendium interpretabatur λνακι λειτο. Mihi fere non est dubium, L i. e. voeiferatur fle voluisse & debuisse scribam nostri mstia. nec sane terminationis verbi passivi ullum vestigium adparet. Ibid. καὶ ἀπ έστ ησαν του ευρειν. Ninter-mpres legit καὶ nπέστησαν, non crediderunt. Quid si καὶ Μο υ κ ἀπέστωσαν legas Z Caeterum simile quid narrat deis Epimenide Laertius i. 344. α CORAY.Pq. 43. b. του δὲ μόνου πινει o Ignorat δὲ ms. a. retie. ut Herodot. I. I 88. nempe του ionice pro ου. Pag. 4 - Σειληνὸν. Σιληνὸν ms. a. quod & exms. b. adnotavit Br. Pag. 46. a. μετὰ δὲ τὴν προσφορὰν &c. perperam haec a nobis praeeunte Dalecam pio, de silente Casau bono. ad superiora relata sunt. Fortior distinctio ponenda erat post et ατος. Dein a maiuscula litera incipiendum, Me- τα δὲ Rc. tum ad συγχριμθαι ex illis verbis multo ante praecedentibus. οὐ δεῖ δὲ προ- σιν, verbum δεῖ intelligendum. Itaque & in versione pag. x 4 extr. sic scribendum : Post potationem vero unguento caput i Ilinendum. Ibid. εIe τὸ αποκροθεσθιυ του απὴ τού ποτου. Dixi in nO- ,
tuta sub contextu posita, τι, non τὸ , vulgo scriptum Diuitiam by Cooste