장음표시 사용
81쪽
16 o Prohibita Rerum Alienatisne.
iare pitηοεis ἐρὶν Iam es, ad Senat tonsastam non perlinera , hoe est, quod si reditor distraxit, qui id a parente pupilli accepit, ut patet ea ι. a. Caeιit. vide hie Argent rarum tosties. Emanniae arti. LII. 7. num. 3.io . V. Jussu Magistratus quoque sundus pupillatis recte distrahitur, vel quis in possissionem
rerum pupillarium mittitur, quia non ex tutoris vel curatoris voluntate id fit, sed Magistratus auctoritate, ut inquit Iutis consultus , iis ι 3. q. i. p. de reb. ea .ao8. VI. Sub hae prohibitione non eomprehenditur, alienatio, quae fit per ultimam voluntatem. Minor enim testamento bona sua imm bilia alienare potes . I. a ris 3 . ιe iam se. φοβι. Drarer q. C. eia. ubi additur , licet Gnor
VIGORIs, id est, eius prudentiae , di 3udicii
non si, ut idoneus videatur ad rerum suarum administrationem, tamen ei permittitur, testa. mentum sacere sine Curatoris consensu, tuns pater Tr. h. Caratoris i f. de Iegat. a. l. Aurelio aci. q. Grivis e siserat. legas. .i . Hinc cum donatio mortis eaussa instar si ultimae voluntatis L sinis. C. .e Laal. man. ageique assimiletur ,& mortis caussa donare posse dicatur, eui testati permissum est ιum Mis Anat. inser Up. υ χον. communiter receptum est, minorem viginti.
quinque annis sne consensu Curatoris , di abl-que decreto mortis causia donate posse , ita post alios tradunt Michael Grassiis in h. donatia maestita fias. η. Ferdinandus Masquius lib. q. n-
iro. Alii c quos reserunt Crassus, va quius, S Fachinaeus, di quibus adstipulatur Gutierrerin Dact. de Dramens. tansem. ι . a 3. simpliciter negant minorem mortis eatissa donare posse.
iii. Mediae sententiae quae mihi magis probatur auctor est Antonius Faber decad. 46. Enon 9. qui subtilitet distinguit inter donationem mortis caussa , quae fit per stipulationem, & eam, quae fit per traditionem, itemque inter adultum, qui habet Curatorem, de eum, qui non habet. Per stipulationem donationem hanc ab adulto fieri posse etiam sine Curatoris consensu, quia puberes Curatorem habentes sine eo recte oblingantur , L pubem IOI.6. de verb. M. praesertim si exactio disserat ut in id tempus, quo mortuus fuerit, ut fit in donatione mortis caussa, L n ut 1is e fia sq. ssis aestu. incla d ML Donationem Vero, quae fit per traditionem mortis inusia, misn em , qui curatorem habet, sine ejus minatu iacere posse, negat Faber, quia haee donatio annexam habet aaministrationis causa m. quam rerum luatum nullam habet minor sub cura alteistius constitutus. At donationem mortis caussa faciam per traditionem ab adulto, qui Curat rem non habet valere censet, Ha tamen, ut d
minii translatio non nisi post mortem incipiat
fieri. t ia. Ab hoc sexto easu exeipitur iure Frisiecitestamentam dispositio , vel mollis causta dona tio de re immobili a minore as. annis saeta Curatori vel eius laberis, aut concubinae, ea enim nulla est ex Constitutione Caroli V. Imperato ris Λm. t qa. in Belgio promulgata dc in leges
Friscas relata, sibi I. Oran. tit. 7. 4 κθ. de cunis Constitutionis intellectu fultus dixi, M. a. m. iaditat. 1ir. 9. definis. 39. I.
ii I. Septimo & ultimo, minor bona immobilia delinquendo absque decreto amittere potest; ipsius enim delinquentis bona rectὸ publicantur Iacob. Menoch. 4 teta p. ρέδ. remeae P. mum. 78. Hue facit regula a Doctoribus tradita , Quod quando alienatio prohibita est consideratione, Segratia ipsius prohibiti, non prohibeatur alienatio, quae propter prohibiti delictum fit per eonfiscationem seu publicationem inam propter delictum
cessat favor probibitionis , ut tradunt Bait. xui. si qui timoram. c. unde vi CP abi, quos refert de sequitur Carolus Molinaeus ad ινημι. Paris tu.
iiq. Hi sunt casus, quibus res minorum imis mobiles absque decreto . N aliis solennitatibus supra memoratis alienari possunt. Exua quos si facta sit alienatio quantumvis minori non mutilis , ipso iure nulla est , ut supra dictum. Si tamen pupillus, vel minor alienationi solennibus deinstitutae stare velit, nec de ea e queratur, quia se sol te talam non existimat, alienatio valebit. argummio L mn eo mim I . C. de pyretiyat. Nec Adversarius praetextu omissi decreti ab eo eo tractu, invito minore resilire, nee etiam hunc ad observandum eontractum cogere potist. Nam
singul1ri savore pupillo & minori tributum est, ut de vi eontractus libeia statuere possit, an velit eum ratum, aut irritum hibere, atque contractus eum his personis initus hoe casu elaudicae t. Iuri s r 3.*. piis a pupilla 29. f. de αλ em . i. pr. Inst. δε othar. Da. de ita post alios docent Fr. Duarenus M. T. de sauris Eules mini'. ωp. 9. D.
82쪽
De donatione prohibita inter uirum dc morem.
i. Roximo eap. vidimus de dolainis, quiali bus . ipsorummet gratia omnia alienati Lohibita est. Nune videamus de iis, qui Li tuai intuitu certa tantis alienationis species est interdicta. Hi sunt conjuges, quibus prohibitum est sibi invicim do re quadruplicem ob
I. Ne coniuges mutuo amore spolientur, erinatio uibus non temperantes.
. II. ut potius liberis socreandis studeant,
III. Ne venalia sint matrimonia, & distra. hantur, ea non donante, qui donare potest. IV. Ne melior in paupertatem incidat,dete ia
Haea alienationis prohibitae species 3 scipione Gentili quatuor libris prolixe u elegante est pertractata i idia ne actum agamul, sitirem de ea disseremus, & notatu maxiase digna uige. imis hoc ordine. i. A emus. de ipsa. prohibitione , & ad quis personas ea perii mat. . a II. De effectu huius prohibitionis. III. Quas exceptionet haee Erohibitio ad minat. 3 . ' . .
auu probis ator at quas perm. nas prohibitio pertineae 3
x. Cola donatio est prohibita. Alia eri ne-o gotia, & contractus sunt permissi, ut ἔτ'
. r. Nisi per hia contractus donatioui color quaesitus λ, & hoe actum, ut donatio cesaretur. cum tamen reveri donationis caussaserent.Nam
. Prohibetur autem donatio solis eonjug,
Unde insertur, I. Hanc donattinem non perat inere ad sponsos. Itaque s sponsus sponse quid donauetit, valet donatio i si θι as s. p. Δ iis.
3. Id quod Doctores etiam obtinere putant in sycinia de praesenti, A Zo in sumnis C. de LMI. an te avi. Ioan. Pyrrhus in Dab. de Lavi. mar. I. et lia. in Ara iras. 1. Campegius ti Aet/Jan. I. quas .
1 9. Sed mal3r omnis enim dispositio laqueus de coniugibuI etiam locum habet in sponso desponsa de praesenti per regulam , L nuptias Io. II.
da Reg. Dr. Et hanc sententiam apertὸ confirmati. pe h. ste h. tit. Et ita quoque u desur Scipioni Gentili lib. 4. Iv. i. ubi tamen addit, hodi/Mochos citistianorum exorem vix diei aes celebrationeti, de sollennaa nuptiarum , ide Q. putat totum istud tempus, quod antecedit, doti villanibus libetum esse. . 'ε. II. Insertur . Rcte donas coocubinae saluam 3 ii A. 1 ianati sorariae I a. C. h. ra. meretrici , I. at emam . f. is donat. I. idem 4. . M aud meretriti 3.st. de ι εαμ ιιι p. cog - , ininquis Orgemraeus ad ιan Mι. Brisomae in . 166. titii Raariansa, simpliuυν naias uiam. 3. illorum hq- mitium & imporum tuta seeruot sed Christianae senti denuntiata verbo Dei prohibitioheselcortatiope Paula jnter nefanda posι , ae vetito coocubinatu. haud dubia hic casus intre vetitos quoque reponendω est. Quae Areei traei eonsderauci pia est. sed. nihilominus discipi e dum vivitur , uitiim meretrici quid smplieitctnbn ptopter eoneubitum donatum siphane enim donationem n fitiat meretricis. per n3 , d. t. asse bonis 3. f. L. tu. . An vero pcopter concubitum scorto dona tum si, Et Iune, vivendum ias res meretrici data, di tradita si, haee et auferri non potest ob -
83쪽
18 o Prahisita Rerum Alienatione.
s. τοῦ i sectui huius est, quAd donatici si Ipso
o. Hactenus autem condictio tantum c mis. petit quatenus dbnatarius ex re donata suerit ia
P. An autem locupletior factus si specta sum est tempus itis maestatae L qaod amem I. L
I. Caeterum dodatari ux sumptu, in rem sibi λeoniuge donatam factos recuperat I. cum vis Io.s'. is risi mat edite . I. Adsi vir. 3I. q. st vis uxoria. UL u. . ' 3. Porr3 quamvis dominium ex me re donainta non transeat, possessio. tamen , quae facti est, transfertur ff. δε asstr. post. sed naturalis tantum N iniusta, quia donat artis pro possessore possidet, ut inquit inpianus, in t. qassurar. as. g. I. ni. . . I. . Haius tamen possessionis hoc primhm commodum es, qudd donatarius ex re dclpata fiuctus sibi nequirat, quos industii a sus percepit ι.ptimo que .st. ri Uar. i. de puchias II ff. de LM. inter Ur. ω mear. Non en es hos fructus tam ex re donata, quam ex opera & industria sua dona. arius percepisse existimariduli est. rs. Fieri enim poterat, ut etiam non a d matione , eos fructus donator coni x patvae Dr-tas,h aut nullius industriae nunquam percepisset. 16, Alia est ratio fructuum naturalium, non eis im magis pauperior sit donator in ipsa re qu3m donati quam in his fluctibus, quos. ei vel igno--rant;& nihil curanti natura dedissi, has ergo su Aus donatarius non lucratur, dia. fructus η .e ser Ferdinandum Vasquium fib. s. tenuav. aea
m. Alterum huius possessionis λuantumvis iniust e commodiun est , ut si res aliena a conjuge conjugi putanti eam rem donatoris suisse , do nata sit dea 'dohatario usura pi possit, L. fisse.
f. P . donat. i. Retsi a 3. J. is innat . inrer vir. ux . Quia line cessit depauperationis causa , in qua totum sundamentum hujus .Fohibitionis tutis Auctoribus collocatur, qua de re susus dis ieruscipi ὀ Gentilis a. lib. 2. s p. 18.
Exceptiones hujus probibitionis.
IA ui huiu, probibitionis xxcepti ea subiis ...
mus, non quidem omnes in legibus passim ocaturrentes, sed insgniores.. 18. I.' Exceptici est. 'Nis mortis causia alteneoniugum alteri donaverit. 3. νε- 9. in D. υχ. Qib. sqq. I. h. iit. t. si mortistium D. d. de mo- iri eosL danis. Italici hillus ex septionis est , quia donationi evenuis excurtit in id tempus, quo vir & uxor ere dessinunt, I, quia in Le i . g. de ιu. Et hie exceptio dictis legibus tam clare Proba istur,ut mirum si ei eontradici a Didico Covarrulde testameniis pari. s. rubr. h. se a. qu3 nomiis ne juste reprςhenditur ab Ant. Fabio vitai a
i 9. Non sollim autem Ulp;ano auctore ni Lialerim. 31 h. i. J. h. tis. donatio mortis eausa inter virum & ux em valat, ita acta, ut res sad oris vel mariti, cum mors insequatur , sed 'etiam omnis donatio mortis caussa. Ergis Nea, cum quis ita mortis eaossa donat, ut velit B tim rem accipientis seri. sed hoc inter hane Millam donationis speciem interest, quod donat eaussa mortis ita Lasa , ut ex eo tempore valeat,
'o interposta est ', non statim quidem effectum ortitur Ued in pendenti in i morte autem don totis semia retet stabitur,& redueitur ad Ad tem puti, quo interposita est, d. I. simulis Q p. Λάι-
adi. Donatio' autem ita facta , ut tune domi nliam transferatur in donatarium , eum mortuus eiit 4'nator, non retrotrahitur , d. l. se iam/um.
11. I. Ereceptio. Nis mutua vel recipimianister conjuges donatio acta sit. Quas excepti bedextre acci ptatur, stilandum , donationem mutuam duplici ratione dici posse. Primhm cum alieti ab altem fit, se, ut alter tantum & sesternes capiat. Se est A , cum .uterque capit. priorem eventus ince tutudo, quae mu8 in utroque eo tingere potest, sustinet, praeterquam quod videat ut esse mortis raussa donatio , nee alter tonis iugum sat arauperior. atque eent prohibitionis
. 2 a. 'Altera mutuae donationis species, inur . ' qua
84쪽
qua uterquE east, s nihil amplius datum Ru macceptum a sed donatici utramque aequalis est, petis mutatio potius est . quam donatio, vel fit donationum compensatio, ut inquit Iurisconsultus , in L Fad virum I. q. uir a. st a Lavi. isti ν
1 3. At si donatio mutua sit inaequalis, quais tenati ab altera parte excedit, transi in donati nem smplicem, ideoque prohibita est de eotariamatione Dpus habet, ι. tum Lotam 3 a. --ti l . verssed cum Maser. g. LIB. Scipio Gentil.
a . Excipitur Doctoribus Nis remunera toria sit donatici ob benemerita , Soarez, in II. D. num. 233. Iaecibus Menochius M. 3. nissum .ia. Hine inserunt Doctores, si vir ignobilis uel senex donet uxori nobili vel iuvenilae, valere donationem quas remuneratoriam de in compen sationem nobilitatis N iuventutis e ita volunt Andr. Gail. M. a. εκ Ao. Matth. de Afflict. δε-
. 23. Quae Exeeptio eum sua illatione merit reprobatur ab Arici Pinello, ad I. pari. 3. - .co. c. is , . mason. Α r. Fachineci M. 3. ιυ ιν .' 4 . 8o. & Scipione Geotui M. a. D p. 3. O at. Quia leges formam , nobis talem , atatem de smilia hae in parte non cons derant et sed donationem pecuniat iter astimant. Et ad merita quod attinet. dispiciendum est, an talia snt, ob quae actio detur, nec M. Priori casi non tam donatio, qu m lutio & eompensatio quaedam est . argumento ι. Asir as Rutilas 27. A. h rinati Posteriori rasu prome donatio est, ideoque in prohibitionem legis incurrit, nec per naturalem obligationem ad sustinetur. quia ejus obligationis hie non habetur ratio. 26. IV. Exceptior Nis donatio iuramento
donantis sit confirmata. His exeeptio frequenti Doctorum ealculo est reeepta, attestantibus Alexandro Trentaeinquio M. 3. tari ν υβιM. ιis. δε Ano. rasuus. s. num. I. & Antonici Thesauro detis 3 r. m. a. & hane sententiam probant Andri Fachinaeus M. 3. amrod. eap. 8a. N Ant. Faber Cod. Salatia. M. f. tis. XL desinis. i. or 2. A multis tamen haee exceptici rejicitur enumeratis ab Antonio Thessauro .. istis 3 r. nam. 3. eamque
multis rationibus impugnat seipio Gentilis M. 3.
Mihi distinguendum videtur inter Ius Civile , & Canonicum.1 . Iure Civili omnἰs actus lege prohibitus aded nullus est, ut nec iureiurando confirmetur,1 non dubium s. in fisa C. ἀὲ isb. I iuri 3 miam q. O generaliter i6.β. Iepact. I siqvis inquilino rix. h. ati. ff. de tegas. a. Ergo nee donatio inter υirum fle uxorem hoe jure prohibita iuramentos mari potest, viAe Ludovicum Charondam in
18. Seeus est de iure Canonico dἱctitante, miste iuramentum ese servandum , quod absque salutis aetereae dispend o servir; potest, nee in alisterius vergit detrimentum e . si vera, O cap. tunil ingas de Iureiar. cap. quamvis. vi pacti, in s. Nec hoc suramentum contra bonos mores esse proba tur, ex La. r. 3. C. ι ἐ- ι. inser vir. O in . Nam quod luris .consultus in I. a. moibas, inquit νεις rem apianas. & in l. s. m ares, ait, nostra denam nem inter virum O Me em Πρει aerum,hoe de motibus Populi Romani & de iure civitatis Romanae accipiendum, non de bonis motibus, quhnaturae vi & communibus gentium senss ubiquelaeorum obtinent , de quibus loquitur, t. non et abluas iam de Reg. I p. in s. non de moribus civialibus. Nee etiam sunt publieae prohibitionum causae in his donationibus ut nonnulli putant sed tant sim privata . Prima enim de praecipua eaussa in ipsa interdictione donationum polita& infixa in qua Iuris-consulti totum prohibitionis se amentum eollocant. 8e qua cessanto valet donatio, L sed eis, tonstante dis . f. de An L inistre vis. ω axe . l. i. q. si imo visam. I. vis Mari 3. Pra donoso) est. Ne alter ditior, alter pauperior fieret. Quae eausa privata est, respiesens certas per serias , nemp/ coniuges , eoque ad extraneos nociporrigitur; sed in personis prohibiti, subfstiti
Caeterae rationes ex honestate & ossicio eonjuga.
Ii petitae , non sunt principales interdicti caussae. sed in turba pugnant, eum per se non possint consistere. Frivolum quoque est, quod aiunt, Magistratui politico ti bonis legibus ab eo latis non parere esse precatum feeundum Apostolum
ad Romanos cap. 33. Iuramentum autem Vinculum peccati esse non debere, d. t. non est ablua- rorium. Nam quamvis & naturalis δὲ divini iuris Haeceptum sit, Magistratui obedire t innumera tamen ex iure civili & postivo exempla peti possunt, quibus actus eontra iacti non protinus irri tantur di nulli fiunt,praesertim quando fines prohibitionum expenduntur. Unde quando probi bitiones sauorem personarum prohibitarum respiciunt, remittentibu his, quorum ea res est Wohibitionis necestatem , sine noxa eomia si, nec peccatum admittitur. Ideo diligenter ob servanda est distinctio ptivatarum caussarum , ex quibus proh bitiones inducuntur, a publieis,quae in universum agunt, & per omnia pollent, nec snsulorum renuntiationibus de dispositionibus subiiciuntur. 19. V. Exceptior Nis donator donat one non
revorata decesserit, tune enim donatio , quae ab initio inter virum de uxorem non absistebat , ex oratione imperat citum Severi 'Ae Antonini eo simatur L ι- έιι Rarus 3 a. d. iu danis. im. vis OQM. Producitur hare exreptio ut ei locus sit, etiams Aonator & donatarius simul mori intur,
ta, talis. 3o. Cessat autem haee exceptio,I. in donatio ne verborum, Que stipulatione interveniente fit, e tantum locum habet in donatione , quae traditione persecta est , L pipinianas a I. si. de dorat. inere vis. o ina'. Per quam legem ita vulgo sen
85쪽
sinis. Alexand. tentacinquius d. tis. ae danai. ν suas. s. Andr. Fachin. Iib. 13. ι-r . tap. 79. Seipio Gentilis a. m. 3. cap. HI.3 . Contra hane exceptionem generaliter procedete in omni donatione, sue verbis sive traditione facta sit. doeent Fr. Duarenus ad tis. δερ tr. imo vis. ω Bχον. Joan. Corasus M. f. M. se 1 cap. i. Fr. Balduinus in instimana pus , fui. a 66. Ant. Faber M. r. canject. es. 8. derad. qt. Em
3. Henricus Meems in tras. de donat. cap. 3. nam. et2. II. quorum argumenta solide confutat seisio Gentilis L cap. BII. 32. II. Hule exceptioni non est locus, s do. natorem poenituerit,uel aliquo voluntatis indicio revocaverit. I. cum hi stariu 32. .eratio. a. h. να-riremiam si L tis. Nam de tacita poenitentia ad revocandum donationem se init , quae ex variis indiciis eolligitur, ut si donator rem donatam specialiter creditoti suo Oppigneraverit, L I. tam his strias 3 a. q. s. I. h. tis. vide Anton. Fabrum isae a. . En. .de Scipionem Gentil. d. tib. I. cap. 32. vel quocunque alio modo alienaverit, L si maritas idi. C. h. tiι. Gentilis Lib. 3. rap. 43. O iq. vel si divortium inter donatorem & donatarium s ctum sit, L l. cum hie strin1 32. . adoratam. OL iti. si . . i. J. h. tis. L a martia i g. Q ee 33. li I. Haee exceptio non proe it, si dona toe, qui tempore donationis liberos non habeabat , postea liberos susciperit. Andri Tiraquess. a. I. uasam. C. A remeavi. . H. in prooemio nam. 61. Seipio Gentil. d. lib. I cap. 26.3q. IV. Haee exceptici eegati s donatio coniugalis excedens summam quingentorum aureo erum, non suetit actis insinuata, L donatianis, quas
Caeterum hie donatio propter desectum insinuationis non in totum; sed tantum in eo, quod. legitimam quantitatem excedit annullatur. Iul. Glarus la s. vinaria quis'. t .mers nil his inridentiti scipio Gentilis L lis. 3. cap. 32.33. Ad extremum . an donatio haec coniugalis morte donatotis confirmata retro trahatur,
tam quoad dominium,quim quoad fiuctust videmst .lios disputantes Anton. Fabium δι d. o. Err. 3. de Scipionem Gentil. d. ii 3. ω'. 3 .
De interdicta filiola milias bonorum adventitiorum alienatione.
i. I Idimus, quando vel omnis alienatio vel
V eerta alienationis species dominis ipf, tum mei dominorum eaussa interdicitur. Nune inquiramus, quando dominis alienatio est inter Aicta aliorum consderatione, quibus ista alienatio esset nocitura. Hie pri md occurrit filiussam. i interdicitur alienatici bonorum adventiti rum tespectu patris.
a. v Iliussam. enim prohibet ut sne eonsensul patiis alienate bona adventitia, quorum patet habet usu miructum L au. q. ipsem 3. vos Filio, orem smilias ci vi bonii qua lis. Qui patiis consensus requiritur non tam ad integrandam vel
habilitandam ut loquuntur per tum filii et
quam ne patri, qui habet usum stuAum δέ liberam administrationem horum honorum , fiat praejudicium. Et quamvis Iustinianus in L iras. Filiisaarem , hane etiam proserat rationem, siaad me in litis sit tiarctare immitis talores, ne is, ni is si ιν sem exitum semiant, qui eos pis auersum expectar p.
rrimum . Hanc tamen non esse primam praeci
puamclue interdicti ea usum vel hinc patet a quod iuveniles isti calores non cadant in filii Am. virilis statis. triginta sei licet, vel quadraginta arinorum, & quod filius iam. absque consensu patris bona castrensa di quas eastrensia alienare possit, ι. filiassem. . q. titi. 1 is donat. non aliam ob Causam, quini quod pater in iis nihil iuris habeat. conset Andr. Fachin. IV. s. tiatraves cap. 24. BeΛnt. Fabrum auia. 43. Err. q.
86쪽
2Gustut Me prohibitiost extendat.
3. o R Ohibetur filiussam. haee bona adventiis L tia alienare , tam per ultimam volunta tem , Im inter vivos L nnuo. C. ues testam.
cci ilienatio eonti, hane prohibitionem si
cta adeo est invalida, ut ne juramento quidem filiitim. eonfirmari possit in praejudicium patris, de quamdiu is superstes est. Andia Gai l. lib. 2 abces .inis. Emanuel Mendeta in re fit. I. cum oportet C δὲ m. sis liber. Drt. a. m. 13 3. 1. Mortuo vero patre tenet alienatio iurame
to confirmata in praeiudicium filii. Et ita ab ΑΩlitatibus Camerae Imperialis iudieatum refert Ioachimus Mynsing. crat. 3. As Io. 6. Porro haec bona adventitia nee ob deli-λ,m filiisam. publieari possunt per regulam vulisi traditam. Quod quando quis alienari prohi-setur respectu de favore tertii, tune bona ob deis lictum prohibiti, in praeiudicium tertii non publicentur, I. tisi ita a se l. si is vegliga u 26. g. derim. instrui. starias Fumi 8. in D. θ. de iurem.
Carolus Molinaeus adtonsori. Paris. u. 1. h. 2. U. q. Emanuel Mendra L para. a. min. 83. Hoc bin
que dissimitate procedit in bonis adventitiis, quorum pater habet usumfructum ν L ais. C. δε
dventitiis, quae pleno lure filii fam. sunt, metito dubitari potest, eum de his liberδ filiussam. disia
ponere possit, ut mox videbimus. Uerior est sententia, nee in hri bonis confiscationi laeum esses ument I. I. C. de ,- p cri . ubi in eastre
sitius bonis, in quibus plenum ius habet filiussam. Et de quibus liberὶ disponere potest, publicaticini laeus esse negatur. Hoc ius rectὸ porrigiis tur ad ea bona adventitia, in quibus de iure miniti denegatur usus fractus. Accedit hue , quod peculia , quae habent filii sim. iis damnatis pater occupet etiam castrensia & quasi castrensa, fiseo exclus . Nam privilegium, quod filiissam. in castrensi meu lici Constitutiones dederunt, illi capitis deminutione amittunt, perindὸ aesi m riantur intestati patre superstite. itaque pater j re suo. 8e jure molli ut Theophilus ait in n. Inst. stan . non est permissM. testam. occupat filii
capite deminuti peculia etiam castrensia, ut sua, ι. . Gr 3. C. δε tinia damnar. Nec obstat. quod filiusfam. bona eastrensa, de adventitia, in quiis Bias pater nullum habet usumstinctum, liberia possit alienare L 2. Q de is irens prini. Milis. Grnas M. I 2. Nam quod haec peculia non veniant in confiscationem , hoc meuliariter datur patriae potestati, de hec est ejus potestatis praerogativa, ot pater in huiusmodi bonis fisco praeseratur. Conser, eum his, quae scripsere Rodericos sua-
q. I Casus ab hae prinibitione excepti.
I Am videamus, quas restria ones di excepistiones haee prohibitio patiatur.
reliquit filios . bona , hane legem adiecit , hetissis fructus patri aequireretur. Nam in bonis hae lege donatis aut relictis, pater nihil juris habet, sed administratis eorum competit majori viginti quinque annis, vel minotis euratori, a testat re vel donatore, vel a Judice dato in eis bonis. Itaque fili uasam . maior de istia bonis, quo velit modo disponere potest. Nomeli. III. in pri
C aviisam. D. post. Est enim testamenti factio non privati, sed publici juris, ut dicitur m L 3. β. sim tes . m. pag. hoe est, iure publico ita peram ista, ut non si libera, di in potestate cuiusvis. Iam autem lex in . tata quae mma tectament tum ius apud Romanos introduxit , de solo patresamilias est locuta his verbis, priιν amyri vii super . Ergo soli patresfam. testari possunt,non etiam filii iam . nis quibus id nominatim jus ecina cessit. M is Lia . c. Qui tim. μ. o is i iiis. α
si a & ouasi eastrensa bona, de quibus filius famialias teitamentum sacere potest. Prsterea chm ex hae lege quae lata suit Anno 3 3o ) existimari poterat , Justinianum testandi facultatem filiis sim. permitisse in rebus , ouarum usu, fructus patia non acquiritur . Idio Justinianus id praeeavens, aliam legem edidit Anno 3 3 i. N fgnificavit, ne minem ex praedicta sua lege existimate debere in iis rebus,quae parentibus acquiri non possent, alia quid esse inno v tum & filiosam permissum atque haee es /In h. irestam. D. Nec mutat et iam Men ii .ia n.ibi tumiam habe ima te ι- αιδε duponere. Nam cui alii observarunt non loquitur Imperator de dispositione testamentalia, sed de dispositione administratoria, ut molet ex Greeo textu, qui habet quod tagniscat ad Urare, non qum vox adtestamentum resertur. Et in eodem loe' ait Im. perato. si non est iustae aetatis si ius administrata
possit, dandum ei Curatorem . qui administret. i. Denique solet opponi exemplum dona iationis mortis ea sa Filius sim. moriis eaussa d nare potest, cum consensu patris. I. Missam. .pini' ibis do ι. i. ramisas. ι GaI. myr. tia'. undὸ videtur dicendum, quod 3etestari filiussam. cum consensu patris possit , prae sertim , eum hae donationes eomparentur lega
87쪽
legare potest, idem & testaci, I. I. st. de legas. 3. Et qui non potest testari, H nee donare mortis caulsa, I. a. 6 r. 6. δε isset Nι. --. R spondendum disserentiam esse non unam inter
testamentum ti mortis causa dosatibnem.. ε si 2. Primo enim tempore Digestorum. filius -'Lm. nihil proprium habebat, eum omnia patri acquireret. Unde quando filiussam. eo tempore donabat iussu di voluntate patris , ipse pateriam. donare videbitur per filiumiam, Lia assibus 9. tentiis.sἶδε Laal. Do tio fieti potest per alium. I. a. in n. i. q. a. Lis ad Itis P q. mullis. II. δε donis. Testamentum vero non potest fieri per alium Lilia in I Hia 31. F. de lauis.. Testamentum enim est actus legitimus, qui alieno nomine peris agit nequit, Vide Pettum Fabium lib. a. Sems.
.i3. secundo testamenti factio, hoe est, jus potestastiue testandi est iuris publici, L 3.F. Ute .sae. p. vel nemini testamenii factio commistit , nisi cui iure publico testandi saeuitas permissi est. Ut hye regula constituenda sit. Quibus non est lege generaliter vel nominatim leuandi faculistis concessa , iis censetur ea potestas denegata &prohibita. Iam autem lex ia .rab. quae testamenisti factionem introduxit, eam eoncessit solis patribussam. Et A filiissam. ea est adempta di prohibita. Donatio autem mortis caussa non aeque
est iuris publici r nulla enim lex requirit patremissam. in donatione mortis causia. Ut hie obtu δt regula, quemlibet mortis caussa donare posise, qui non prohibetur. At si iussam. nulla lege prohibetur. Vide Viglium Zuichemum , & Fr. V tomannum in n. inst Θιλ n est pera f. faci
quo fit donario mortis mussa, est verus contra ctus, non tantum , quando si per stipulationem, sed & quando perficitur traditione r quia in ea negotium aliquod geritur a donatore, dum vult aliquo easu ad se reverti donationem L Senastis. 31 . pna maritis'. δε donat. -νι. t. s. & fit a praesente praesenti ι. infra 38. g. eod. m. vel per epistolam aut nuntium aecipienti. Lahenti io. Lis dori. I. 6. C eod. i. 8. D. de bis Iberi. Hati. Pistor. M. a. e est. a 3. num. 6. 7. Michael Gras sus in h. Lnaria mariis cavis a Daniel Mollet. lib. 3ζSemen. cap. 39. & alii quos citat Rauchbaert Lela.est. 31. nam. 38. sedi. Et hanc eommunem sententiam prolixe propugnat Ant. Faber istis. ηε. ειν. X. Non ergo mirum , quod filiussam. ut reliquos contractus exercere, ita quoque mortis caussit donare possit volente patre, euius tacitus ti sensus hIe suisieit . ut si filius donat patre pri sente & non contradicente et quin de ratiliabitio patris confrmat d nationem mortis caussa se ignorante factam. Ant. Faberi L δι a/. 46. Fn. q. Et videtur tum facta donatici, eum accessit pci se sensus patris, argumema I. r. ε. i. f. deluia. 3.
43. Est his nune consequens est, hodie filium.
sam. proprietatem bonorum adventitiorum Huciarum usus fructus est patris, iam huius eonsensu mortis causa donare posse. d. f. uti. s. Mia1 -- ι rasa si a C. is La. qais Iber. Et cum hic mosinissus patris non solennitatis caussa, uel ad inte- glandam filii personam . sed ne fiat praejudicium patri, in adienatione horum bonorum requiratur, ut si μὲ dictum est i a nonnullis traditur dona tionem horum bonorum ips patri factam valer quos sequitur Andr. Fachin. M. s. ιμπου. 26. & Gerard. Maynard. 5b. s. hQ. TEHq. s. m. a. Id quod non immerito displicet Anton. Fabro des a. 63. Ebr. 4. ia M. quia nulla donatici valet, quin obligatio contrahatur, cruae inter patrem de filium nolla esse potest, obstante jure patriae potestatis; I. Imperasον. sci. J. ASC. Trebel L semamipatis i7. C. dae LMI.is. Quin , cum de honis adventitili , quorum pater non habet usumstuchium, filius iam. lihere, fle quo velit modo , disponere possit, L
Noeil. III. in p. quod ea donare mortis caussa absque patris. consensu possit, ut tradit Andri Fachin. M. I. tansuri t . ai. de alii citati a Matth. Bolichio d. ιaruis . i . nam. 2 r. a qua tamen sententia past Didacum Couanu. discedit Ant. Faber. Δυί. 43. Dν. 6.ir. II. Exeeptio est Nis alienatio sat obeausam necessariam , puta ob aes alienum. Hine Baldus A: reliqui Doctores , ad i. φωδ. in 1. ωI. g. scriptum reliquerunt. filio e dem
nato, vel bonis cedente, executionem in pecu .lium adventitium fieri posse. Quo tamen casu pari trem retinere usum fiuctum, dum vivit, humanius esse monet scipio Gentilis D DEI. δε itis. mutem. cap. ias. prae im s filius decoxerit dolo malo, hoc est luxuriose nequiterque prodegerit,
aut aes alienum conssaverit contia Senatus .eonis
saltum. Adde Emanuelem Mendea. reperis. d. i.
g. Denique hie notandum I cum sim diti
Frisorum consuetudinem consonam moribus multarum aliarum gentium, stitiam. contracto matrimonio, patria potestate liberentur, quddpater in bonis si totum coniugatorum amittat usum fructum, ut tradunt Nicolaus Boer. δει 1 97. nam. 3. Matthias Colerus decis cla. m. s. 9. Ioannes Schneidewinus ad tit. I sui. de patriapsis. Olli in ad i. Matth. Vesemb. Arius pi-
19. Cui consequens est , quod si ii per mattimonium μm sui iuris 3e patres sam. effecti de omisnibus indistincte bonis, non tantam inter vi slibete disponere, sed de testari possint , ut tr
88쪽
De prohibita. Emphyleus S alienatione.
' vel utile , cui vocant dominium alienare vel in alium transferre inscio Domino , lege nrohibetur adeὸ IH t. de is r. l. at. C. 4e iitri Emphγι t p. mι x: de Mat. o tonsam. Haec prohibitio Emphyleutae facta est, ipsius domini directi caulia, thm ne contemni videatur se dum.
eius consensus negligitur, id m ne ipsi fiat pra- iudicium in dominio suo directo . .
Quid probitito hae alienatium cois: tineatur
di. O Me prohibitio imprimis locum habet in m ψ.ndito mani si Emphyleuta vendero velit Lmphyleusii'prius hoc domino suo denunt are debet t. an ipse velit emere ; cditi enim causissim ab eo habeat, is merito aliis praesertur, I. ultita de rura Eriph t. . . ' .
3. Uenuntiatio haec facienda est per bonos viros tanquam testes ei ut denuntiationis ino πομά s a. Bau. θ. Δoci. empr. I. Prora T. fia G. Prasi . 4. Una eum denuntiauone verum lis ni pretium insinuandum , e iudica pm est. Si enim q. non vitiisν. is. f. mia. his. ωι h ib. Denique Emphyleuta domino relinquere' debet duos menses ad deliberandum emere velit, an non LI. xli. c. him. Emphio Elapso vero b, inestri, vel deliberandi tempore, neque accepi tesponso a domino, liberum est Emphyleutae
meliorationes suas , ia quemcunque voluerit. tranget re au παρι ERAM Iit. q. C anies .
6. Nisi festὸ Emphyleuta Ius suum transferre . velis in impotentem , vel ades pauperem, ut non suserit solvendo Canoni, vel in nimis potentem di domino directo parem i hoc enim Leere non potest inulto gomino, ut tradit dason, in L I. is. m. 9. secundum euius doctrinam a Lipsens se- . natu responsum , & ab Electorali saxosiae Curia rescriptum esse testatur Daniel Mollerus M. .r. semes. ap. 47. Secundo. Emphyleuta irrequisno domino nec permutare potest, L I. au. ibi, vel jus Emisphyleuticum transferre, & ita post. quosdam ex .
s. Idque rem. Translationis enim appellatio eneralis est, omnemquς alienationem & conligqhenter donatioqem & permutationem complais ctitur. Vulgo tamen aliud Doctores seditiuist existimantes Emphyleutam licith absque consensu domini donare , de permurare pesse, ita Julius Clarus in Emphie fit sis L i . iurenus Cothusus istise Emphyt. tap. i . haeam. a 3. Guilislielmus Fornelius M. a. sil I. ων. Io. Uuher tu Giphanius a I. N. C. vi rura Emphi. qui docent alienationis. & transtatiόnis verbum hic esse eon . trahendum, & restricte aceipiendum de sua .enoditione. ma in sententia etiam 3idetur Esse Jacobus Cujacius in noti, imbns ad Indii. o in re iiivilia Ma/tia C. B Iara E h r. idem quoque.
1. o LM nam. s. Ioam Barcholt. λις. .m .. 3... io. Nee hare sententia recipiemis est . Prohibita enim alienatione, etiam oppigneratio πο-hibita censetur, tanquam prians lum. alictationis . per quod ad ea in diruenitur. I. a. or 3. II de pignor. ι. D. c. ri rab. ahea. non alisa. Undi prohibere alienationem , de permitiere oppignetationem, nihil aliud esset, qu m antico admit-
89쪽
tere, quod possIeo prohibes. Emphyleuta ergo
pecuniatis sub pignore accipere volens, denuntiare debet domino, uitam pecuniam sub pignore reremphyleuticae mutuari velit.Qua denuntiatione secta ereditor, cui postea res emphyt tira obligata est, volens eam jure creditoris distrahere, non tenetur domino denuntiare. i. Nee ad siletendam Doctorum contra senistientium opinionem faciunt, L L iura . 16. h. n.
d. l. lex istietas J. de pignorit. Nam olim quidem alienandi, transferendique Andi vestigalis. -- phyleutae eiusque haeredi potestas libera suit, LI. ω 1.Τ-υ νι Ergo Ee Oppignerandi. Sed ea potestas non- nihil imminuta fuit, dum Iustinianus tonstituit, consensum prids domini in alienatione iandi emphyleuti A esse require dum L L 3. C deiis. ΕΜ 6ι. idem igitur conse
sis, eademquodenuntiatio, de in pignore desiis deratur, ut docet Fr. sarmiento d. cap. 1. eaque sententia constitutione Electoris saxoniae ad pi hara est, ut videre est apud Danielem Mollerum, para. 2. caristis. Saaon. ιοψ. 23. uam. 33. πβN. πιι 3. Sem i. cap. M.
D. T Uiut prohibitionis hie est essestiis, ut ' LI non tantum alienatio, uti e tr1 se sprobi iaticinem iacta sit nulla a sed & Empisteuta , qui praedium emputeuticum sine consensu domini alteravit, iure tuo cadat, d. I. avi. C. de
13. Quaeritur, si res ab Emphyleuta tantum' vendita, nondum autem tradita fit, an nihil miniis eoinmissici sit locus i Sie sentit Hubertus Giphanius per d. I. u . quae videtur velle Emis
Myleusin amitia eo ipis , quod Empis leuia iussu ita vendit, antequam domines denuntiaverit. Sed frequentior, di humanior sententia est, ut res domino immittatur non lassicere venditio nis contractum esse celebrarum, sed insuder reis quiri traditionem esse subseeutam d. I. G. ibi, alub enim, vel pilam transfisne, ubi particula Nereondisiunctiva, sed copulativa' est, ut noci raro in
aliis uris nostH locis aecipitur. I. I. st. Δυ eL 'U. Vide Carolum Molinaeum ad c ημα.
. Iq. Tradunt quoque vulgis doctares, si t tum praedium fuerit alienatum, totum amitti,s pars, tune partem saltem, quae alienata est, domino committi, argumento seudi, in emo ita ius est, s. in fit. de RM.feia. alim. π Deseriam, Curtius Iunior riseia parti A. in I. da I. Cuius rei haec redditur ratio, quod paenae, qt suos
. non egrediuntur auctores, L inmmau 21. C. ἐπραμ
s. ita res tant dae a Seiunt, in quas pecatum est Iulius Clarus is ε. Eue levi piast. . -m. Q . Thomas Grammaticin deris ε'.is. Sed magis probo sen iam Gyphanti De. His casibus exceptis, & si qui sunt alii nodoceqtis ob alienationem partis, Emphyleutam tali r Doctoribus, qui ex prosita hane mateis. cimai jure sua cadere, perindὸ atque is Emphy- riam tractarunt , Emphyleusis sine eoasensu do- . . Gai alienari prohibetur. C teusin amittit ob non solutum eanonem eii patiste , vel ob rem de eooratam ex parte. Praetere contumacia & contemptus non miniis etreitur
in parte, quam in toto et & plerunque, qui pi hibetur rem alienare, etiam partem alienare picta hibetur , L F caem 7. in .st. ινι illo. Nee Mingumentum a seudoad . emphyleusin semper proacedit, eum divetia sihi negotia.
16. Utrum autem Emphyleuta Ipse iure cidit phyleusi, an sententia opus sit i inter Dinsto.
res non eonvenit. Verius est , hane poenam ipto iure committi, dic I. uis. verb. C A D Λ Υ,quod est verbum praesentis temporis, imperativi mo di , atque ita est canon latae & non serendae senistentiae, & operatur effectum ipso iure. late Andia
Cisseus ab hae prohibitione exeges.
i . DRimo huic prohibitioni non est loeus A si ab initio inter dominum de Emμytentata ita convenerit, ut liceat alienare ματα neglecto domini consensu, L L ah. q. sa mas C. Λjω. Em γι. Et licet nonnulli veterum, ut speeutitot & alii, qui antὸ eum fuerunt, uissima Into Ee hoc rati necessirium esse domini consensum, quod concessus actus ita existimetue permissus, s se a servetur. Recentiores tamen hoc recte negarunt , quia verba pacti non debent esse otiosa, Elipatius A. Aile astra. essent autem se pervaeua Ae otiosa, s eonsensus desderaretur.
a g. secunia, diviso quoque into Emphyq
Iulius Clarus d. s. si . t . Anti. Facian. IR
,is. Dummodo diviso ita fiat, ut Iudex uni
attribuat totum supdum emphyleuticum, hoc
enim potest fieri inseri& invito domino i sed ut landus inter bared;s Ze socios diuidatur reis gionibus rem μ ut una sorssundi unil altera pars alter, sic o vel hrredi adiudicitur. seri non poritis sne consensu dimini, ne penso, sive canone fundatur, vel potias distrahatur, L tammari Ais an a 7.ia n. g. commis. και 2C. Tertia exceptio est in Emphnetita fisi vel Reipubl. hie enim citra omnem consensum.
90쪽
Nee Vasallum absque consensu Domini laudum, nec Dominum laudi, dominium directum absque consensu Vasalli alienare posse.
Ultimum exemplum dominorum, qui alterius eonsiderat;one alienare prohibentui. nobis pre/hent Vasallus de sundi Dominus directus. Bipartitum igitur hoe eaput eiu
I. Pars aget de Vasallo. II. De Domino directo.
ad a. per Fnderis. 3. Alienationis verbum hie latissimὸ aeeipitur, ut omnem actum, per quem dominium trans- sertur, aut ius aliquod reale eonstituitur , comispis hendat , ι. uti. C. n rab. Hea. non alien. Et ideo vasallus absque litantia Domini non tantum vendete rem seu dalem, sed & donare, permutare . in Emphuleuta, in dotem , in solutum, pignori dare, legare vel quocunque alio modo de ea disponere prohibetur, ne quidem edi ne eessitatis caussa, ut haee tradunt 8e latida perse muntur seudisti ei iuris scriptores Ioan. Bore-holt ia tract. stu/. e p. s. hara. 28. sen. Mart- manus pistoris M. a. quae l. II. lib. 2. pari. I. ME . s. nam. 43. seqq. Ioachim. Mynsng. lem. s. ias 3 4. Quin & seudum valide alienari nequit abnque consensu agnat . ad quem Vasallo mortuo ἱllud esset perventurum c. I. de aliis. seuΞ σολυι. i. 4. Re uriae te suu s. feni. Qui agnatus mortuo uasillo seudum absque suo consensu, ii-eet domino consentiente alienatum revorare poterit . ut florent Audistae eitati ab Harimanno Pistor. λ l. 3 I. o I. Io 2.
natim is prohibitis sorice hse
veniat. r. onstitutionibus Lotharii fle Fredes ei Imperatorum , iureque Longobardie vasallus sium utile ut vocant dominium res
a. idque consideratione ipsius Domini, quem vasallus contemnit. dhm sine ipsus eonsensu ad alienaticinem procedit, ea . anit . . sin hii . . ' prima ta sis ad. amin. Et Domini interest, ne ipsi invito fle inscio alius Vasallus obtrudatur. atque ipsus donditio deterioretur, L ι. Imperi