De carminis Graecorum elegiaci origine et notione

5쪽

ELEGIA CI

AUCTORITATE ET CONSENSU

7쪽

Non sine dubitatione hanc coaunoniasionen au.Publio im minis, Mus sorsitan inscriptio ae missis taedium afferet, quae uim promittit iam nepe et . talibus viris recentissimis maxime temporibus pc tractatam, ut vix novi aliquid addi posse videatur. Auamis ne quis hanc ob causam totam veram, quam in hoo libello impendi, perditam sudicet; nam in rosa e in dii putationem vocata eorum, quae Variis sententiis Vera subesse videntur, couectio non Pro ma ηpornonda est, et sorsitan primo ingenii eruditionisque Pecimini non minus -Venit, quam reruni absconditarum indagatis. At qui accuratiorem his rebus veram dederimi, non suffra-huntur Viris motis lanacensibus, quibus an quaessione de hi- Moria bricae Graecorum poeseos publico certamini proposita elegia .praetermittenda esse Visa est, inspequae jam alis superque tractata sit. Itaque verae pretium sacere mihi visus sum non esum virorum D inrum sententiis in medium proserendis, Sed tota quaestione, quantum fieri possit, accuratissime atque plenissimo denuo tractanda, unde etiamsi meae Senientiae non accedant, eam certe utilitatem capere

8쪽

possint, qui postea eandem rem investigare velint, ut omnia, quae adhuc explorata sint, collecta et e tum habeant fundamentum, in quo niti possint. Opus igitur erat, ut quae alii indagassent, in meum usum comerierem, quanquam, ne aliena pro meis venditare viderer, quibus ea deberem, non dissimulavi qui vero has res perscrutari Velint, me non aliorum a claritatem esse secutum intelligent. Quam proposui sententiam non ita esse oo aratam, ut omnes en hine ab hac re remotae sint, nemo me ipso magissentit tamen ea ad veterum scriptorum locos et ad verisimilitudinem quam proxime accedere videtur nonnulla etiam nunc omittenda erant, accuratius e ponenda, ubi istam elegia historiam, ut in animo est, persequi concessum erit, id quod maxime inquinium caput cadit, in quo multa magis indicata, quam ad amussim explanata sunt. - Haec Praem nenda erant, ne quis omnisne praejudicata ad hunc Iibellam accederet jam ipsi causa sua agenda erit. Reliquum est, ut gratias agam viris de hoc si diorum meorum specimine bene meritis, quae quantum

emolumenti ceperint, quum Got iuga Versarer, e C. O. Μuesseri liberalitate et e Leuischii consuetudino non dissimulas C. M. Hemanno, quo per complures

annos usus sum praeceptore, quae debeam, quae meae ipsius operae, Vix possum discemere.

Cassinis mense Aprili ΜDCCCXXXVII.

9쪽

Iueramni Graeearum vix ulla pare magis in eontae versiam vocata est, quam elegia, praesertim eam ob sausam, quod, quae recentioribus temporibus huic voci subeam solet notio, ea non in omnia armina a Graecis hoo nomino apponata adit, et quod magna arminum pars ei, quod in no- milli inest, non videtur respondere, quae res iam Veteribus grammaticis disputationis oeasionem praebuit, et quanquam recentissimis temporibus multi hac de re quaesiverunt, tamen hunc usquo ad diem non est composita. Et pristinis quidem aetatibus plerique, vocis εχεγος significatione commoti, princeps elegiae argumentum lugubre uias dioere solebant, ad quam opinionem uno etiam multi revertuntur; hae sente

tia orat Iulii Caesaria Soaligeri, qui tamen sibi ipse non constat, Lilii Gyriadi D, Gerardi Ioannis ossit ); sed a u- ratius et data opera postea domum hau de re agi coeptumeat, et primum quidem a Souehaeo Gallo ). Ab originatione Verbi λεγος prosectus eorum grammati ruin sententiam sequitur qui id ab I aγειν dueunt, unde olligit,

I De poetamin historia diat L. Opp. T. II. p. 41 F. et Lugd. Bat issss Instat poet. lib. m. cap. XLM Muina dimotus fur elegie, in Memoires de Aead des laser T. u. p. a I asT mediae sunt has tres dissertationes annis iras,

leta et iras.

10쪽

praeter Didymi gramnatis definitionem et Plutarini testimonium id maximo confirmare arbitratur, quod elegia ad tibiam eantata ait, musicae funebri propriam, ut a Mero ait, quod lamentationes eum tibiarum cantu oriunetae eodem nomine, quo elegiae, θρῆνοι in appellatae, et magna simu tudo inter talea naenias, quarum ostigia tam apud Aegyptios et Assyrios, quam apud antiquissimos Graecos reper antur, et elegiam intere a Quae lamentationes siue ad

Qegiam reserendae sint, tamen ostendere non audet -- chaeus, eas eadem forma ompositas suisse, qua elegiaea Mimnermi armina quam rem decem non posse en et, quum quo emis Versus elegiaeus ait inventua, non sit in aperto. Mimnermo potius, quam Callino, hane inventionem tribueret, nisi et Pittacum Solonemque his versibus usos

ae oonstaret, et eos primum ad deplorando mortuos usu pato ense demonstratum emet ). Mimnermum versum et

gineum magis excoluisse atque molliorem reddidisso lamitanetiam primum elegiam a salieribus ad amorem transtulisse, in quo postea maximo versata siti Initio enim poeta et inaeo soli luetui et dolori operam dedisse, neque Prorsus

discessisse a ha notione elegiam, quum ad amantium dolores transiret, neque vero os dere posse, quod iidem, quum pulvitro prooemissent, eadem poesi uterentur. In disse latione alteram ouehaeus Profitetur so antea nonnisi veram

elegiam spectasse coeli e qui gremit mr u ere ellis quimin lauriue eis meme a Die dea amanso, ad quam earmina historica, qualia sint Callini et Mimnermi, et dida tisa, ut Ovidii Fasu, non sint reserenda. Distinguit igitne vi iam a carmine elegiam ' illius generis armina integra

me non demonstraVexat ouehaeus; nam de res posse nega- - veteras lamentationes, μοι, et ipsa forma illa in meruerint.