De carminis Graecorum elegiaci origine et notione

11쪽

- intiquitato minissa sema πινει- , quod in Euripiadis Andromais e tot et ammachi e erram in Heraemimortem. Deniquo, Postquam do ingulis Graeeormi poetis vi iacia verba serit, addit ' , si elegi eum versu Melaeo

eon datur, mae res sine disrarimine elegia arguminis .mo posse versum enim non nolui in arminibus iugubria

hus, sed histor is otiam philos hisis, helheri, divinas res

quin etiam math-ati a quaestiones speetantibus laevinhiabor meo in modium proserenda erant, W- ut mi illis astato 6. D. hae do in iudaeaverint, hon exempla a M.tius eris et herius, quam ah - laetae erat rem tra tante intelligoretur, tum quod usque ad finem secvi dorem octavi nihil huis Mintentia oppositum est, ita ut plerique in ea nequiorisse videantur. Prorsus diversa est Boottigeri ' sententia, qui anto omnia de origino pentam νε quaerendum isisse eenset, eam- . - - tibiarum .minar- --karo studet mmirum tibiam geminarem in pugni usum ' a Lyssis ad

nos tranclatum offerisso, ut hexametro pentameter adderetur, qu-- averem masculis smae dextra, verum seminina

rivossinistra tibia imaeeata sit ' uam eonteoturam eonfirmari arbitratur antiquissimo disti hi Memaei usu, quum in us

12쪽

o Tyrtaeus armina bellio eomposuerint Mimnerarum rimum es iam duleiorem atque molliorem reddidisse arminibus amatoriis et teneris quoretis, ita ut ab eo altera earnainia elegiae poriodus initium habuerit tertiae denique originem ad Simonidem reserendam me, qui lugubribus arminibus et epigrammatis eodem metro ompositis effecerit, ut quodcunque distichum hexametro pentametroque mustanct ἐλεγεῖον dioeretur. Simonidem ipsum sorsitan ideo hoe -- tro in thronodiis unum esse, quod gemina tibiae jam tum insaninbus usitata merint Verum eum non solum armina hexametria pentametriaque, sed aliis etiam metris composita, modo lugubris ement argumenti, elegias dixisse videri ἐλέγους enim nihil esse nisi carmina lugubria Quum vero Simonide hoc maxime motro in Omponendis pigrammatis sepuleralibus usus ait, laetum esse, ut metrum ipsum, quod postea semper huic usui inserviret, ἐλεγεῖον appellaretur, et tibia ad omnia carmina lugubrsa transferretur. DIn eorum numero, qui do armine elegiaco seripserunt, aequuntur ratres integelii D, eo maximo nomine hae de re meriti, quod notionem, quam olim multi do elogia animia noeperant, quasi lugubre armen esset, relsam esse ostenderunt, et quid de hujus generis origine et progressu judieandum sit, a Matius explicarunt.

Conradus Se eidem primam epici poematis ut

is Boettigeri eoiuectura ab omnibus sere, qui hae de re scripserunt, ut ingentosior quam Verior improhata est in Sinneide in dimeri moxa uratius memoranda. p. 13 sqq. Maneh. Callin. Append. p. 118-I34. Bae in immermanni Sehulaeuung 18ss. p. 10sa. sann. Mi- trage u Mech. v. nom. Litoraturgesin. I. p. II. mei Gesin derHenon nichthunst. II. p. 112. - luerae in Ae philol. Μonaci III, p. 584 eam probat, modo ne quis sibi fingat, longiorem versum ad alvis m, breviorem ad dextram tibiam eantatum esse.

Is Ipsos eorum libros inspiciendi occasio mihi defuit A. Guil. Soleges Iocutus eat hac de re in Vermisiste Sehriston L p. 33 M. Sinisgeli Opp. IV, p. M. et G in de Poesis de Grioine und Romor. I, p. 218. Is Ucter das elegiacto odient de Hellenen, in Dauhii et re ori βω- diem IV, P. 1 - 4.

13쪽

tionem ab Ionibus laetam esse eenses, quorum indium in ea poeseos ab eo separandae in hymnis Homericis onapis euum sit quanquam Verum lyrieum poema, inquit, oriri non P terat, antequam ex epioi carminis forma egremum erat, tum vero variae Graecorum genios Varias sibi sormas finxemit, et Ionea quidem distichum elegia m M , quod ab iis solis non modo inventum, verum etiam Multum est, ita ut vel ii, qui ex alia gento Oriundi elegiae operam darent, Ionio dialecto uterentur. Lyrio elegiae Via neque in pentametro neque in hexametro inest, sed in utroquo ita oriuneto, ut strophaemeiatur, Messaria ea carmini Urieo. ano sormam toti lyriea Jonum poesi ommunem fuisse, ex ipsius natura

explieatur, in qua propior originem ineorti aliquid ineat. Ma diversis grammati eorum sententiis de elegiae inventore Selmeiderua eam oteris praeseri, quae Callinum antiquias mum habes, et etiamsi hae gloria immerito ei tribuatur, tamen inde, quod illo Megiam forma usus sit, apparer ait, sub Olympiadum initium eam jam extitisse eundem Ionem fuisse, et his duabus rebus pro fundamento utendum esse. Elogia historia Suhnoidoro optimo in ima partes dividi videtur, pestiloam, nomicam et eroticam in Archilocto, qui primae periodo tribuendus est, posterioris generia fundamenta latent, sed Solonis demum aetate politieum genus in

ethinum transiit, quod tamen non ratione a via ethie praeeopta traotabat, sed in precibus iis adhibitis aut sontentiis poetarum do ita humana, quas parvae gnomae eontinebant, vorsabatur. aliud gnomisae elegiae genus non mi uua vitam

14쪽

speetat, ae eam partem, Ma natura ι mutationa eparaucis au ecta est, id quod a te cohaeret Oruri Jonum conditione, qualis Mimnerarii aetate erat Mati eranua salinet Simonido. o sunt reserendi. E igrammatum, quae idein Simonides multa fecit, origo in prima periodo ponenda Bat; qua quum aut ad gnomicam, aut ad tragicam elogiam au-dant, ex altera parte nominii ἐλεγεῖον, quod recto abaa λέγειν derivatur, origo repetenda eat, sonsitan a Simoni

ipso, nisi ad initium hujus periodi referonda est, quum Sappho iam epigrammata epularalia socerit. Amatoriis deniquo minibus hae forma apti ima erat, id quod indo forsitano Alieari pomis, quod MKametri e pentamistri, eum marium

a semininam natura comparandorum, conjunctio amoria vinculo, quo uterquo sexus colligatur, quodammodo eos i-Mi. In hoo genere primus Mimnermua exeolluit, tum Aammae a, quem poeiae Alexandrini secuti unt paullatina tamen istichum elegiaeum tantopere ab amatorio generodis debat, ut Eratosthenea vel in iam massismaticis .

nendis eo utereturi

Maximi momenti inter eos, qui do armine elegiae. scripserunt, eat M. Va Franckium B, qui, ieet multis in

rebus vestigia ante dentium sequerotur, amon quum mpter ingenii acumen, tum propior accuratiorem ham rerum emispositionem ceteris ante IIui Quum in quaestione do e sine arminia elegiae omnia ad eam Faestionem redeant, quis elogia invenis suerit, primum explorat, num onusino quid do elogia inveniore eo uiuiis ait, pro negandum osse arbitratur, si lugubris initio fuisset elegia. ano autem non solum Horatii fuisse sententiam, loco illo, qui plerumque in harum disputationum initio ponitur, declaratam δ')16 Cassinus s. quaestionis ste origine armis elegiaci tractatio erium. Alton et Lips. 18is.17 Epist. ad Pis. v. 5 seqq. Quo loco querimoniam non amatorium, sed lugubre genua spectare, M. Ostendere studet p. 9-io, eo maxime laetus argumento, quod Mimnermum, amatoriae elegiae primum au- eis mi nemo unquam Veteriam inventorem I a tradiderit Loeos,

qui contra inne sententiam esse videntian aliis explieat, iis ut

15쪽

sed plurimorum etiam grammaticin mes '); -quam oratiua non, sicut reliqui omnes, Igubri argumento metrimi elegiaeum prascipuo convenire mitendat. uodsi igitur

verem esset, ita fere in in Franchitis quod illi vesunt,

vi iam principio imbrem fuisse, o variis grammati rim sententiis de inventore arminis logiae nael sane proh ossis δ' ue duae enim potissimum parte sunt, quarum aliora ad Callinum, altera ad Mesuloesium hane inventionem resisti Et Cautarum quidem elogia inveniorem orat a minisue .gnoseero potuit, quippo qui bellieus poeta suerit, et uitia nullum vel ommemoretin iugulato armen ' ; neque verodi re tieet, Mehil hum forsitan lugubria armina Deisse, nobis deperdita, quum quain Proteua in uini gendite, quod quid- vellet attingero, pariter inrignia suorit vimini. ei um negandum eae, Arehiloinum voluisso talia carminano ore D. Si faisa est Horatii novientia, grammaticis, qui vel Arohiloisum vel Callinum invenuntem elegiae e

sabant, nee auri medendum eat, ita ut alteri- overa

ventor ait habendus nequo enim eredibile est, ad grammatia eorum, qui ima Arista hi tempora viverent, Matem nomentionem quiuinii ori inventoria pervenas B. Quibun expositis inaninius eo pergit, ut ologiam non inino, sed apud Atti a demum Simonidis aetate obrem se se a Mat, quam quaestionem non differre ait a qua auono de origine carminum, quae primum a proprie λεγοι

Thebanus et Plotius veterum loeos perperam intellexisse dieantur p.

16쪽

eomminum, quod quidem non in migramma, nunquώων re eamen ali medro earmen aurem tincti qum m crimum ae non rugubre, ama Romanos demum eis a die mepu Graeci sale armen, o mi annua non erat, derivato inde nomine et ad universum meret se Matraducto ἐλεγειαν, imum ver inuictum ἐλεγεῖον, et prura omnino diastina rive uno vel epigrammare vel alio ἄν--mine movinia is umenti, arve muribu --rehensa, murali numero ἐλεγεῖα - ibant . . . . omina a semina apud Aui a demum a Simonidia inde empore aur-- pari me a avi Simonidem elmiae carmina una cum

heroicia ἔπη - ω Grammaticos, qui primi ἐχεγον poeo αννον--oaverint, in hae interpretatione non sae o -- laxuun, o Attisorum loquendi aum mutos, id quod eo maxime probari oonset, quod nullum a grammaticia res, bile nominia ἐχεγο e mon ait exeogitatum; nam otiam usitatum illud a unis suspeeium videri ). Mao sum eis Maninio videntur ad restitandam oratii opinionem; nam inveniendo nomini ελεγος Masionem dare potuisse Simon dis elogos lugubros. Inaeriptionem tripodia ab ohembroto iam ante Simonidem eonaeerati, in qua Ἀλπος reperitur, meis a Boottigero puriam judicari Postea nomen in- eniri non potuisse ab Euripido jam usurpatum, neque Voro anto suum Theognide otiam earmina non ἐλεγεῖα, sed επ' fiat appellata, neque vox ελεγος diu ante ἐλεγεω usurpari potu in ἐλέγους enim o Graeeorum usu non ossi re uatum vi quod genus motioum, sed nihil aliud esse nisi lugubria ἐλμmis, neque igitur fieri potuisse, quin, si oena quaedam l gubria armina distichia omponita ἔλεγοι dici ovissent, brevi hae appellatio aut prorsus in oblivionem veniret aut

nuntur in sequentibus, saepe quidem ita ut nimia audacia aua eor-Pat potius quam orrigat vel expilae seriptorum Ioeos. Sed hamnune ne persequamur, quum postea tota res denuo sit tractanda.

17쪽

ad imbria oujusvis metri amnina tradu retur, nisi paullo Post nomen oneris, appellatio τῶν ἐλεγει- a Mais - '

Neque id opponi posse, etiam a carmina hexametria non om-Posita, quae peculiare nomen haberent, πη vocata me hoe enim nonnisi a seriorum temporum aeriptoribus savium aso uua quum ita sint, ad totam quaestionem solvendam

nihil relinqui Maninius ait, nisi ut ostendatur, utrum Cal nua an Arctilochus antiquior fuerit. Sequitur quaestio de Callini aetate, cujus summa ea est, ut Callinus Mohil in Ionge antiquior eas dicatur '). Sed do his alio loe --

ratius videndum est.

Guil. m. eber non tam ipso novas de his rebus quaestiones instituit, quam ea, quae ab aliis, praes. tim a Sohnoidem et Maninio exposita orant, reoepit Callinum, qui, si quid auetoritatis hae in ro grammaticorum jussirio tribui possit, inumitor sit habendus, non vel Oetavo anto Chri soluto vixisse arbitratur. Novum elogiae genus addit ab aliis praeis missum, heroisum nive pieum 'in ad quod referenda eas. oonset quae Archiloctus do Abantibua dixisse seratur, Μ nermi Oarmen de pugna Smymaeorum contra Gygom, Simon

dis in pugnam Plataeensem, inprimi autem o Alexandrinorum fragmenta, quae argumenta epina e Deorum4--inquo indistis desumta, forma ologiae eontinuant. Quanquam ipso monet, istas divisiones eum rebus ipsis no necessario conjuncta

nonnisi ad rem facilius perlustrandam institui φ . Iam sequitur ici achiva, qui quum jam priore tempore breviter hane quaestionem tetigisset ' postea Murtiua et mutata passim sententia in eam inquisivit v, ubi

18쪽

M n. ae lagiae ita sere dimitat Veterea ipso vo ἐλεγεῖον nihil nisi larimu notasse; μνος autem, quod ais Dianis derivari grammatiuae ratione vetent, et quod P uua o radiso implis uiam vel simili intorieotione ortum sas videatur et antiquius easo, et signifieare querim nia metri ratione non habita; neque avium Aembroti in riptione priorem rius usum onvinci, sed etiam id, quod Mida tradat, Olympum filias ποιγρον ἐλεγει- - dioendumisisse αγ-- et Midam ἐλέγους socisso D, eris probare,

veterea ipsos legi originem in satis antiquo tempore posuisse nego ab antiquissimis temporibus ad tibiam ea into Mao, id quod ex eadem Euhombroti inseriptione appareat, Postvriores autem soriptores hos elegos eum μγειοιgoonfudisse Metricam antiquissimorum illorum arminum se gubrium mimam aut omnino certam non suisse arbitratur, ut antiquis jam temporibus, larsitan auto ipsum Callinum, seat in hae netris pentametrisque alternia Omposita fuisses mox autem eandem sormam in argumentis promus diversia usurpatam esse Formam ipsam μνει- nomine ante umidia et Platonia aetatem non appollari quo tam tem Pore ortum sit, deeerni non posse. Qui sareum ait, ut Menomen ad formam argumenti ration non habita transiret, minis non aliis a Sohnoidem explicat oui etiam ea inro amentitur, quod poema lyrieum Jonum proprium ea eo tineri arbitratur. Callinum antiquissimum eorum poetarum habes, de quibus memoria proditum siti suae motorea de

Iss. Q. 108s dii . t. Jahes et Seohoen Neu Jahrbain fur Philol. und Padagog T. XIII. p. si sqq. - De lugubri Gra oriunelegia spee. I. p. 3 - β.

19쪽

-ms iamia generibus addit, a Mus, qua alii iam mo---rant, is a veranam non differunt. De quibus modo verba lavimua, . D. a Boottigero in Iloe in singulas nonnullis robus in diversa dis dant partem ea tamen in re inter s. consenti mi, o distici ahBxametro pentametroquo conatans non statim is initio ad iugianua carmina Muenda adhibitum ae nomen ἀλεγει--o sormae tum demum inditum eas diuunt, quum posterio tompore armina agubria in ea perso eoepta Mene qua quam Bactius, an armina lugubria jam anto Callinum Matiotia elagia- saeta sint, dubium relinquit D. Contra centissimi nonnulli id, quod mores negaverant, tamant, quorum numero primus est D Osamiua ' , Mi hoc sero modo disputia Res quae ad progressu artium disciplinarumque fisaeeorum pertinent, tum demum nobis eoia imae nori olent, ubi magnum pertietionis gradum sunt assumta ita ut viam quibus ad eum pervenerint, ignotae relinquantur. Neque solum id adici tempus, quod ante Homerum frit, quom ad summum vim poematis saviigium adaeendi a. V domus, sed postea etiam iisdem lacunis literarum historia laborati ovum apparet poema lyricum, quod quomodo exvio prodierit, non liquet, nam qui hymnum Homerioum quasi transitum sesisse ex vi Marmine ad lyricum statuunt, temere agunt, non intelliginitos, hymnum jam ante . Homericum suisse, et epos potius ex opici hymni elementis

20쪽

--n esse, quam eontis ' . Neque vero majus alumentum hae qua tio vitis Bainii explicatione lyrieam poesin eum paeane, strens, lino aliisque arminibus o laribus oriungentis, quum ea num posterioribus arminibus lyricis similia morint, do mi nequeati Quaeritur ante omnia, qui votum sit, ut antiquissima poeseos lyrieae forma, elegia, hoe maximo modo Meundum natura leges prodiret '). Praeterea id a Matius explicandum est, num revera poema meumox epis prodierit, et, etiamsi hoc concedatur, denuo quaeritur, quomodo forina elegiae carminis, qua ab aliis generibus distinguatur, orta ait si quis dieat, pentametrum ex

hexametro ortum esse, res, quae mero poetae arbitrio nil retur, antiquissimis temporibus novae formae metricae origo osse non potuit, et praeterea inter hexametrum et penta-- metrum, qualis nune est, nonnullas formas medias interoe

aisae probabile est. - Elegiae igitur arminia originem adhu caligine obductam eam apparet ne nomen quidem emto explieari potest, lico eorum aententia, qui id ab ε ώγειν derivandum esse oonsent, maxime placeat; nam quod

inius o jam Fra kius o opponit, formam tum potius

osso obero λογος, omposition ἰαμβέλεγος refutatin ' . mpus, quo prima elegiae carminis Vestigia reperiuntur, magnis erumpubli rum turbis ommotum erat, quae originiolegia politicae, cuius auctor Callinus fuisse plerumque di-