De carminis Graecorum elegiaci origine et notione

31쪽

naturimi, inde apparet, o propter hane ausam auloedia, qua Ohombrottia uiuerat, a ludis Pythieis remota me dicitur D. Sequitur aetate Euripidos, qui ompluribun loci voce auro ita utitur, ut grammati rum explieatio eonueniat; ita in Iphigenia Tauri hae exstant verba: δμωαὶ δυσθρ 'πτοις ώς Θρvνοις νειμιτώς - σμουσου μολπας μαν ἄλυροις ἐλέγοις, ε ἔ, εν πινδειοι οσκτοις, neque a ceteris ejus loeis, quibus hoc nomen exstat, eadem vis abeat. Eadem ratio est loci Aristophanei B, ubi upupa Iuscinia eantus ἐλέγους, eandemque νομους ρων μνων Θ μνειν diei propter Ityis mortem lusciniam autem lugere et iumentari diei ob eantua vetuosos non solum in sabulis illis do Pandaro filia Aedone imum filium lugente ' et de Prome a Philomela sed etiam in exeontis antiquom recentiorumque poetarum locis, inter omnes Oumat. - Apollonii Ioma, ubi Lyeus, Mariandynorum rex, Priolaum fratrem, a Mysis interfectum, οἰκτιστοις ἐλέγοισινο ρεσθαι a populo narrat '), nihil aliud docet. Sed accuratiorem etiam hujus vocis suis e mutarini Deo D cognoscimus, ubi into nomos auloedicos, quibus

32쪽

votisma Nomos Cis a et Polymaestus usa suit, ἐλμους-- quod nom- o ad illorvin virorum Maiso resera. voeat, an antiquissimum hoc est de ejus usu testimonium. Et in h- significationem id quoque quadraret, quod duobus

it dis Iovis λεγοι die itur Δυροι. quanquam in lino

Voeo non inesse videtur, tibina, non istaram, cum elegis esse oriunetam ἄλυρα enim ea leuatur, qua a sesi a hilaritate absunt μ). Accedit tamen, quod in Helena loco εχεγος simul νόμος γοερος appellatur, et apud Aristophanem iidem λεγοι dicuntur νομι ἱερῶν τρι- ubi is νομοι non promus praetermittenda est, id hod pleri quo ab interpretibus fit ' . De nomorum ratione eet non satis constet, id tamen erium est, eo modos fuisse ad musicam potiunquam ad poesin pertinentes, et eum Deorum cultu retius

haerentea δ'). - etiam in eo locos adit, ubi εχποι modi queruli esse videntur, qui avibus et Nymphis meis tribui possunt; neMe vero in omnibus loris hae noli Oarenda est, quum proprio sensu αεγο vita sint nitia querelas et hae ratione in Appollonii loco res se habet, is, aio de modis musicis quidem ogitandum est. Difficilior es est in Et e roti pigrammato, in quo ἔλποι καὶ μέure riunguntur, quae Verba Pausanias per εμα οὐ θαν explieati Quum vero ex ipsius verbis areareat, eum au tantum arbitrio ἐλέγους, qui in epigrammate die tur ἐλε- appellare, ante omnia videndum est, an hoo quoquo loco nomoriun signineati tu verbo illo inesse possit. Quid au- tam impedat, Mo minus Sebe , tum homos auloediuos,

mutemus.

33쪽

-tis miretiremur, nisi illum, quem auloediae victoriam repo insae tradunt, nomas auloedicia usum esse in ipso epigramin malo inessot Μέλεα autem lino plerumque latior aenaudieantur, ita ut omnia armina eum instrumentis musicia oonjuneta et non os ipsos eo leviantur ' , tamen ita qu quo elegis opponi possunt, ut alii qualesemque sint eantus, qui ad emtum nomorum genun non pertineant P. At Moere aliquis Osrit, non injuria Pausaniam ἐλεγεια dixisso videri earmina, quae in epigrammato ipso ελεγοι diota sint, tam Graeci varia posseos genera seeundum sormam mouisam ita distinxerint, ut εστος armina hexametris Omposita, αμβος et ἐλεγεια quoque aeria metrorum genera, μέλος reliquas omnes diversas metrorum species omprehenderet 2 itaque ἐλεγεῖα et μέλος aeptus inter se opposuerint D. Recte, sed nunquam ἐχεγο et ρώχεα illo sensu inter se opponuntur, o quum locus, de quo agunus, alio modo bene expliearip ait Pausaniae profere motoritas ne movere non potest, ut eam explieationem, quae veterum aeriptorum usu non eonfirmatur, praeferamus. Nam apud priorum certe aetatum aeriptores vox λεγος nunquam eo sensu exstat, ut metri

aliquid insit et lios postea eo modo usurpatum sit, ut notristis quidem argumenti notio inesset D inde tamen do proprio signifieatu onleeturam mers non ieeti litor Fran--us iudieae, qui ouem ἔλεγος significare lugubre armen

is Strab. IX, p. si C. Procl. I. e. p. 380 Gaist. - Verba νομος et μέλος distinguereridesvrPollux Ononiast. Tv, 78 sq.

- καὶ ἐδα Θρνορος, γριοι, ποια στερον καὶ τὰ λε- νομα μέλη καρικὰ καὶ οι His μοὶ δὲ εχποι- ἐστι θρῆνοι si με αυλου, φασὶν, μοντο. at Proes p. 37ε καὶ το suis διηγηματικὰν ἐκφέρεται δι ποος ἰάμβου τε καὶ ἐλεγεια καὶ μέλους.

34쪽

distichia ompositum eontendit ae nullo oo deminis, atravit. Qua opinio ne ad nihilum reeidat, in loco, quem ex Euripidis Iphigenia in medium protulimus, pro ἐλέγοις aeribi jubet ἐλελευ, quod neque anapaesti apondiaei, qui Blamentetur Iphigenia, neque ineonditi lamores hoe nomine appellari possint q); in eo, qui exata in Troadibus, ubi eum Midior legit ἐπιου αἰεὶ δακρυ- αγους Im-bam optare enset, ut per mentis agitationem lineat sibi querelas elegia temperare, ae mollior eant lenire dolorea, semperque o dicere in eo esse, ut canat elegos, i. e. diatia

in elegiaea, pro anapaestis '); de Aristophania loe dicit, avibus eriusvia motri armina tribui posse U). At nequo

audaeiam in eorrigendo priore loco Euripideo, nequo qua sitam alterius explicationem quisquam probabit, in Aristophanis autem Iom satia perspicuum esse 'idetur Iuscinia. tribui non posse armina distichia elegiacia omposita, posse vero modos musicos querulos, quos etiam μέλη, quae

illo Ioeo eum ἐλέγοις eomponuntur, ignificare Franckius ipso vidit Grammatio quidem plerique non tam a Malo loqui solent, ut ex iis hae de re judicari possit, attamen neque ii, ex ptis posterioribus, qui omnia oonfundunt, dia eunt, in voce λεγος ipsa metri signifieationem ineano. De Iugubri autem hyius Vocia significatu grammaticorum

auctoritas, veterum seriptorum imis aeeodens, quum propter omnium onaenaum, tum eam ob causam non est spemenda,

quod, nisi ho e eertia sontibus hausissent, quidvis aliud potius conjecissent, quum antiquissima, quae servata erant, carmina hexametris pentametriaque eombosita non essent lugubris argumenti Idem judicium variis rationibus,

pag. 41. Praeterea elehems l. e. p. 430 alitini eiusmodi loeum profert Callimaelii dig. si et Siameideson ad Simoni reliq. p. 104 , ubi tamen dubitari potest, quo sensu aeripienda sit vox εχεγοι. 24 Pag. i. aa Pag. 45. 26 Pag. 3. 27 Pag. 2.28 Eodem redit ranini sententia, de qua V supra p. s.

35쪽

quibus vocis naro radinem emistituere tentaverunt, Bubeat. Sunt enim, qui eam ad υ λέγειν referant, quod elegia homines mortuo laudare soleant '); quam notationem per nere ad ymnmati Nam mmmenta perspicuum est, quum talem mutationem fieri in eo onendis Moabulis, per lingua. legos non lineati Multo minus etiam refutatione dignae sunt aliorum grammatinorum sententiae, qui issem ab επιλέγειν

derivant v, vel ab ἐλεγαινειν, quod idem sitis παραφρονεῖν ' via a muliere quadam libidinosa, cui lagoidi nomen morit D. Dravo Stratonicensis verbis ελεος et γοος originem nominis repetit; neque vero his illa dirma prodire potuisse videtur. Quid grammatio sibi indulserint in tymologiis quaerendis, etiam Diomedis, Molorini et Seholiasino ad Dionysium Thraee loe docent, ubi suisse audimus, qui ἐλεγεῖα idem esse quod λαια et ab ἐλεεῖν deaeendore -- as Orion. his p. 58 'κλεγος. ὁ ωνος, δια το ς αυτου

Aneedd. p. 750 διο καὶ καλεῖται ἐλεγεῖα, οἱονεὶ ἐλεεῖ του γ ἐκ in μενου , παρα - ἐλεεῖν τον τετελευτηκοτα - ευλεγεῖα, παρα et ευ λεγειν τον ἀπομυσαντα. 30 Eim. Μ. s. v. ἐλεγεῖα - ἐπιλεγεται τελεωμέτρου τοπεντάμετρον.

at Suidas Elym Μ. s. v. ἐλεγαινειν. 38 Ab his, leui a multis lexi graphorum glossis, manum abstinere me stat quam quibuslibet conjecturis operam dare, quum re natur ea sit, ut, nisi alia ae dant, ex ipsis loci nihil, quod veri specie mmmendetur, colligi possit. equo qua mela rasi. e. p. 430 de his nominibus monet, veri similitudinem prae so ferre videntur. Ceterum memoratu dignum est, aliam quoquo mulierem intemperantem ac plane nouam Proeti filiam, -- dici ab Aelian Vari isti I, 2.

ἐλεγεῖα

36쪽

oerent; amnquam hae aerimitia a moentioribus vilmad- non omniano reiecta est, qui , quod ea nam oriun Iovis -- arbitrio intremui me videbatur, o digammate explicare ais ni D, quae explicatio Inlaeterquam quod nullo ara monto adjuvatur, eo minus laret, quum, utram digamma -tua etiam in mutatum ait, an potius ejusmodi exemplis lori geminorum inscitiae sint tribuenda, admodum dubium in D. Nisi vero ho modo fieri potuit, omnino non intel-vimur, quam ob ea amo intorsertum ait. Quae apud Theodosium grammaticum xstant μ' , intrepta age vidontur; latero tamen videtur in iis a notatio, quae non solum et Tum, verum etiam moentiorum plurimorum assensum tulit,

Minuci pa λέγειν indicinosa visa est. Ea forsitae iam Eur id obvernata est, ubi ἐλέγοις cie eonjungit μ' , tum ovidio, nisi Megiso ax vero nomon osse est D; --- morant eam Eustathius, Suidas, tymologieum Magnum, Soholi tam complures, Plotius '' . inter recentiores hano

Ἀτακτα. p. 26M. an Theod. p. s. Gotting. εκ' α δ το ἐλεγειον - του ἀκαὶ ἐπαινεῖν ἐπιπακμους τους των γοτας Grammatie aententia esse non potest, vocem λεγος ab H ar et ἐπαινεῖν effoderiminuam, quod Baebius dicit p. ii00, quum forma inde nullo modo e beetur, neque quid sibi velit ἐπιταφίους illud intelligatur. Loeus comiptus est forsitan post, a aliquid excidit. Illud, αι

37쪽

mann , elevor in deusque G. Hermuiri in sonis eam Iomiti sunt Baebius si viamus, qui Franovi auspicionern lamin unitam susesperunt, et Uriolus D qua omitaliquid inesse in Mo ptatisne, eamque stiοm ejus, quod ou λέγειν, eontrariam esse arbitratur, quippe quod mentis potius actionem quam animi motum signa et M -- inhil sit nisi loqui, pronuntiavo, non magis ad mon-quam ad sensum speetat, immo in iis omnibus ι-- h oh quas pronuntiantur Mavior est dubitatis o grammati ea legibus - neque inmon, ut Videtur, ita eon arata, ut removeri aequoM. Nam quod ineunt ex analogia orborum natiuo γω, κακολπος, sutium et quae innuis eris eiusdem,

ἐλογος potius dicend- misso quam μνος, aliquid dissese

πω ulum significationem teneret, sed eodem modo ortum a vi tur, quo ex aliis exesamatior ua armina, in quibus loeua illis erat, nomen duxisse exivi ost ' itaque,q- ο is ex Det λέγειν compositum, quam Iampu.-tandi sormula Dur ωtum sit verbum ἐυγ- voealis civis non mutata tandum abest Bais idat, ut mutatio vix lusum habore ouaerit. Neque materimit da es Uaomatopoeia in repotito e eos spieua, quam in Graecis verbis formandia

non M osso momenti satis constat. Medit praeterea aliorum verborum, quae tribus syllabis instant, analogia, quorum numero nostro simillimum est unos, ubi ex usu teroquin recepto dicendum erat ελογχος D. Lugendi autem formulam ε γε non absonam os neque inis νε--

38쪽

malleorum ommenta reserendam, similia Meet apud Aeaci Hlam ima ἀμον, δι- εἰπέ φ . Quae quum ita sint,aatis probabile me videtur, elogi nomen abra γε o o duoendum, atquid omnino in talibus rebus ultra eo jeeturam inoortam progredi neet. Nam quae restant aliorum explieationes, Vel lingua eo uetudini contrariae sunt, MI Drmam non omnino explieant, qualis est illa, quam temem et Urisius probaverunt, de verbo ἄλγω ogitantes, riuularma Mundaria n 3, quam Uricius fingit, non exstat, et oui eum verbo μγω, quod ille quasi taedium intercedem arbitratur, fomitan ne stirps quidem ommunia est scias. autem voeabulum ε γος, unde per transponitionem εχεγος ortum ait Uriel vix quisquam eone et Altera sententia ore Pamowii et aerii, indieata iam a Souehaeo D, de interjeetione qualis nil λελευ cogitandum Mao; at inde ipsa sorma, quae est λεγος, non explicatur quo Bainio dicendum erat, B voeabulo λελευ ipso vocem λεγος oriri potuisse β . Ex iis, quae quum de veterum usu et testimoniis, tum do notatione verbi λεγος disputata sunt, oenum esse id tur, recto granunati a dixisso in o notionem esse θρονουστρος αυχον ἐδομένου ' ; neque vero idem adit in verba ἐλεγεῖον et μγεια, quae ab illo derivata eas manifestum est. Quorum Verborum lamam si speetamus, λεγεῖον --prie adjeotivum est, et ho modo haud raro ab antiquis aeriptoribus Murpatur ' ; nequo vero minus sormam λεγεω43 Agamemn. v. Isti Dind. 44 L. α p. m. 45 V. supra pag. s. n. s. 46 CL Eustath ad Biad. p. I37s. Suid, s. v. εχεγος Franckius P. 24 sq. negat elegos eum tibiis comuncios fuisse, itaque et gramma

tim sua ratiocinia enae semios, et alios Ioeo eorruptos esse dicit.

ετ Maneulinum exstat in Ioeutionibus ἐλεγεῖος ιη ς ἐλεγεῖος

στιχος femininum erium non eat, quum apud Strab. VIII, p. assis ποιησου, quae post ἐλεγεια additur, o glossa orta esse ia

deatur et Bais Tot mos, neutrum avisaam invenitur. Cf. Fruno. i. o. - De Mentu notandum est, apud Aristis. d. Μω.

39쪽

proprie adjectivam esse vel Meentus prodero Videtur, inmo substantivortim quae syllaba εια terminantur numero, praeter ea, quae ab aleotivis in ης exitum habentibus d Mondunt, ea Ola Ormam par nonam habeant, quae ad verba in recis eadentia resere pussunt. Supplendum igitui os ad ἐλεγεῖον ιημα - πω, quod nonnunquam addi tur ad semininum ἐλεγεια ψωρ vel 1 ιησις. Maninius B quidem non opus ess ellipsi eo et, quum ἐλεγεῖον per aesignissim quidquid elegiam eat alis hexametro et pent metro eonstat, id quod conoedi nequit, nisi in ipso verbo ελεγος hexametri eum pentauietro coniuncti notio inest. Nἐλεγεῖω μέτρον igitur proprio est id metrum, quo λεγοι inviuduntur, simi ηρωκον dicitur id, quo earmina heroi eomponi solent. Si vero veterum scriptorium vestigia a quimur, in primis quae exstant xemplis nihil logorum querulorum ineat; neque enim invonitur αγεῖον nomen ante

Thucydidem 'D, qui epia amma tripodi a Pausania vi inooraevio post Persas devietos dedieato inseriptum ita appina unde apparet, jam illa aetate nihil nisi larmam hexametri

eum pentametro oriunet hae voce notatam esse idem sequitur e Platonia loco μ' ubi Theognissis armina ἐλεγεῖα dicuntur, et luculentissimum hujus rei testimonium apud Aristotelem D exstat, homines poetis appellationem non propter imitationem, sed propter metrum impertim dio tem. grammaticorum quoque numero si certe, qui accuratera

typothetae error est.

48 Poet. α , s. 10. 1υν οἱ ανθρωποι γε --πντες, πῆ μέτρον το ποιεῖν, τους μεν ἐλεγεμ πιιοις ονομαζουσιν, οἰχως τους κατα τὴν μιμησιν ποπητας, αλλα καὶ ἡ κατα

40쪽

l. e. p. si.