De carminis Graecorum elegiaci origine et notione

21쪽

ctitur, Masionem praebebant, sed et antea et eodem tempore alia genera suisse videntur Pentameter inde ab initio eum hoxametro oriunotus est, et ita quidem, ut diatio m unam sententiam continoret, quam legem quum Callinus avemigret, hinc etiam sequitur, ei multos hujus generis poetas antecessisse D. Hae parva sorma nihil eontiners poterat, nisi gnomam, quae tamen nequo antiquioribus temporibus apta est, neque tam Moto eum elegiae forma ooniuneta, ut

indo hujus forma origo repeti possiti Itaque nihil restat, nisi ut grammaticorum sententias de propria vocis που signis sono sequontes, distiohum elegiaeum initio epigrammanopulerate suisse statuamus Pentametri autem origo hao Hoetum explieari videtur: Quum thronodiam formam sibi poeuliamin eamque simplicem habuisse oonsentaneum sit, dactylio autem antiquissima sint metra, trimetor dae lima a ponthemimeris dactyliea ei tribuendus eas videtur, initio quidem solus per se positus, deinde eum aliis ordinibus rhythmicis coniunctus. io rhythmus eum lyriea hujus noria indolo oohaerere potest, quanquam id demonstratu dimouo eat D; quomodo ex eo pentameter ortus ait, ponis patet. E disticii lugubri paullatim majores elogiae lugubrea orta sunt, quae deindo ad Dominum genus a Mohanti ignomia origines ninium animi affectionum insunt, quae postea singulatim explicitas elegiaea forma exprimuntur.

40 At hoc profecto est, iretrio versarii Pax M. Osaim is h. l. in quo cardo rei Versatur, iusto obseurius Ioquitur, neque ei, quod ipse postulaverat, satisfacit, explieationem aretae conjunctionis inter formam elegiaeam et arguarientum, quod e eontinetur, inter dentis abjiciens Laudat inprimis Proeli hae do

δὲ ἐλεγειαν συγ-σθαι ab ἐξ πένου καὶ πενταμέτρου

στιχου αρ ζειν δὲ τοι κατοιχομένοις οθεν καὶ του ομπος τυχε. ο γαρ Ῥῆνος λεγον ἐκάλουν οἱ πα--λαιοι καὶ τους τετελευτηκοτα δι αυτο ευλογο- οἱ

μέντοι μεταγενέστεροι τὶ ἐλεγειρ προς διαφορους ποθέσεις, χρησαντο. - ει δὲ και πιστευσαι τελειέ q

22쪽

Quum vero νω- ad Maelisur Rrgumentum magis o daret, elegia propria paullatim ab e Moemebatur, et pro variis vitae rationibus in Varia genera dividebatur. Iis, uno planunque numerantur, oneribus praeeipue MdEndum e egenua symposiaeum liuet alia quoquo uisa conuentaneum

alti

Statim adjiciamus Woleveri sententiam, quam in eoisin aura libri, da quo modo loeuti sumus, protulit D. Operam p.rdoro eo contendit, qui pentametri originem ex hexametris ducem tu ant. Soue eum B in re sequitur, quod a mina sepulcralia prima linisis sinposita s. eenseat,

emus rei argumentum tiam in ipsa voce in ponit, in qua formula Pia 4 it in finiustumisum mutata, eodem modo, quo in exesamationi a via, ma, ut me. -- φιμῆ-, ο σαε, ι ελε au tantivorum radioea lateant' ). risimile videri, in ano orationis iugubris transitum lautum se verbis e re itaqua o loquendi form da eorum, qui tantum moderarentur, inter hymnos et lamentationea tuto posita, ε λέγε, ε γε ἐζ ortam esse pentametri sormam D.

Throni ephymnium, e quo pentameter ortu sit, tanquam qummonia imaginem eum hexametro oriunvium ad ino--- tam mortui laudem, dolorom o memori- jus Pronuntia dam aptiarimum suisso, deinde quoque arminibus, in qui adesiderium o sollicitudo amoris inesset, faetendis. μα--maticorum locis, qui hoc proprium elegiae argumentum onao tradant, a edere ait veterem Cisomnis Seholiuatam φρ , uisa

in Μus. IV, 3. p. 4M sqq. 43 Pag. 4 8. 4n Similia est aententia G. Hermanni, proposita in Zimnermanni est- staris fur die AItemthiunx issensehan. 1836. N. 66. . ,31, ἀ- everi ratione non habita: Lugendi formuis est ε ε λέγε, eae eaque es origo carmenis etesiaci, quo versu heaeametro ac pentametro constat, et appretatio e sicari potest is erim dubitanaum et Meur, quin antiq.issimi inus lugubris arm is ea ratio merit,

23쪽

rimna. Quo loe pro Altino non scribendum esse eum 3 auo et rellio Muinos, ae Ailin s Linum enim μα- olide auetore strenum, et Phylarcho apud Malom Com tom est elogiam lugubrem invenisse. Praeterea Oollatas omnibus, qua ad defendendum lugubre elogia principium dici solent, sententiam suam firmare ludo Ad sanni

opinionem de genero symposiaco quod attinet, opera. με-tium non esse arbitratur, tale genus statuere, quum carmina illa partim inter ea, quae variis modia omposita in eoru tationibus eanerentur, partim ad gnomas sint referenda propriis ologiis faciendia oouasionem illam non aptam salsae D. Eodem fere tempore, quo sannus, ita ut eius librum invisere non potuisset, de quaestione nostra disseruit Herm.

Jahrbb. T. III, p. s et sannum l. e. p. 14 iugisse videtur, Iani iudieaverat Francicius Callin. p. D. Mineri mauectura, quam iam in dissertatione de Lino Schulaeitu . 1M0. Ν. 4. n. 76. protulerat, Vix probari potest; nam etiamsi Linus elegiae carminis i ventor diceretur, quod tamen neque o Plui. d. Mus P. 1138 A, qui nihil nisi Linum θρηνους πεποιηκέκα dieit, neque e Natalis Comitis loco lib. IV. p. 347. d. Genev 1εβi aequitur, qui, siquidem omnino rimarchus tale quid dixerat, facile lamentationes cum eamine elegiae confundere poterat, et urius auctoritas non magni facienda est et quis tamen unqnam χλινον tanquam personam commemoravita uin genius de scol poesi. p. XV. nomina λινος et Maum plano nihil commune habere dicit quod etiamsi temere dictum sit, tamen ne weloxerus quidem ipso ejusmodi loeum indieavit cos. Sebula. l. e. p. to . . Ceterum ech. l. non apparet, stotelem Callinum elagiae inventorem habuisse, quanquam inter elegiacos poetas ab eo nominatus esse Videtur; et de quoque leveri sententia reiicienda est, quod statuondum esset, eum calli

num romia omisisse.

24쪽

Uriei Elogiam, quae lyriea Jonum poesis diei possit,

ad epis- armen se appli re dicit, ita ut nonnullis in YB- hos hy-1 Homerici et Homeridarum armina transitum α- viant D. Nam Jonum moribus optime respondisse etiamMivom nulla lyrici poematis para tot variationibus obnoxia su- aerit, tamen etiam in ea oenum et immutabile landament rine asino rolinqui, in quo ejus vis et natura 'sita LNimirum admiaeetur in ea, ut Holus enses, pio pars maioriae lyricae, ita ut hae quidem maiorem vim habent, illa tamen non minus Messaria sit ad naturam et propritatem totius generia emendam μ' . Inde Varia elegiaea poeseos genera pro unt, in quibus omnibus id, in quo Has notio emitur, visa extemas rei perceptis et conjunctio eum vita lyrio animoque lyrico hominia, inesse debot. Unde verbum λεγος derivetur, non magni esse momenti Urielus arbitratur, quum doloris ot luctus significationem in se ortum sit D. De tempore quo nomina ἐλεγεῖον et ἐλεγει orta sint, eum Manahi consentit, εχεγο tamen antiquiua esse oonset. Quod initio armina elegiaca πη sint diota, inde probari, ea maximo ad opinum poema Messisse,

jus o Callini, Mehilochi, Tyrtaei reliquiae et ipsae argumento sint. Initio enim externa vitae, inprimis civilis,

25쪽

rationes omni materiam dabant, deinde ad intomas civitatum eonditiones a Moomodabant; postea demum poeta sua ipsormn sensa elegiis exprimere poterant, et timnermus non solum amatorii generis metor est, sed threneticam quoque indolem in eas transtulit; ambo genera ponte a diversis poetis excolebantur. Duplici elegia natura sorma ae modata erat, quum hexameter epime, pentameter lyrieae parti responderet μ'. Simul elogiae poeseos lyrieae pars eum auloedia nomio oohaeret' ). Lugubribus arminibus, quae ab antiquissimis temporibus apud Graecia in usu erant, tibia multo magis eonveniebat, quam cithara simul autem pentametri natura sonis queribundia optimo respondet, ita ut mirum esset, nisi Graeci ho potissimum metro in armissebus queribundis a Ma t. Cum antiquissimis tibiistibus nova threnetiei poematis vestigia apparent eum vetere tibiarum usu in funeribus Graecorum mos ortamina gymnis pleraque e ludis sepulcralibua orta, tibiarum cantu prosequendi eis visae Videtur, qua re explieatur, qui facium ait, ut Spartani armina bellio eum tibiis oriungerent μ' . Compluribus autem veterum aeriptorum narrationibus, de

Olympo ἐλεγεμ poeta, de Mimnermi nomo auloedis eum elogiis conjuncto, do Clona nomis, quibus λέ- nomen

fuerit, et aliis, oriunetio pentametri eum poes threnetis et eum auloedia jam maturo laeta probatur μ). Quaeritur tamen, num Veterum illorum carminum et natura et forma

eadem uerit atque elegiae, quae postea hoc nomino appella-hatur. Et antiquissimus quidem vocis ἐλεγος usus ad artem musicam potius quam ad poesin ejus significationem spectare

26쪽

Urinius D. Elegiam, quae lyriea Jonum poesis diei possit,

ad eptoum armen se appli re dicit, ita ut nonnullia in m. hos lumini Homerici et Homeridarum armina transitum faciant D. Nam Jonum moribus optime respondisse etiamin vero nulla lyrici poematia pars tot variationibus obnoxia na- erit, tamen etiam in ea istum et immutabile landamentum necessario relinqui, in quo ejus is et natura posita nit Nimirum admiseetur in ea, ut Urioius enset, opto pars materia lyricae, ita ut hae quidem majorem vim habeat, illa tamen non minus necessaria sit ad naturam et propritatem totius generia vinciendam D. Inde varia legiaea poeseos genera prodeunt, in quibus omnibus id, in quo Hos notio emitur, pio enomao rei pereepti et conjunctio oum vita lyrio animoquo mo hominia, inesse debes. Unde verbum λεγος derivetur, non magni esse momenti Urielus arbitratur, quum doloris et luctus significationem in se ortum sit D. Do tempore quo nomina ἐλεγεῖω et ἐλεγει orta sint, eum ranario consentit, tiro tamen a liquiua esse eenset. Quod initio armina elegiaca πη sint

dista, inde probari, ea maxime ad vinum poema messisse, jus si Callini, Archilochi, Tyrtao reliquiae et ipsae argumento int. Initio enim xternae Vitae, inprimis civilis,

27쪽

rationes omni materiam dabant, deinde ad interuas civitatum eonditiones ne eoomodabant; postea demum poeta sua ipsormn sensa elegiis exprimere poterant, et timnermus non solum amatorii generis aueto sint, sed threneticam quoquo indolem in eas transtulit; ambo genera ponte a diversis poetis exoviebantur. Duplici elegia natura sorma ae modata erat, quum hexameter epime, pontameter lyrioae parti responderet μ'. Simul elegiae poeseos lyrieae pars eum auloedia nomio cohaeret ' 3. Lugubribus arminibus, qua ab antiquissimis temporibus apud sh aetas in usu erant, tibia multo magis onveniebat, quam cithara simul autem pentametri natura mnia queribundia optimo respondet, ita ut mirum esset, nisi Graeci ho potissimum metro in arminibus queribundis a Mamti Cum antiquissimis tibiistibus nova threnosci poematis vestigia apparent eum vetere tibIR- rum usu in fimoribus Graecorum mos ertamina gymnis pleraque e ludis ae loralibu orta, tibiarum eant prium- quendi cohaesisse Videtur, qua re explieatur, qui laetum sit, ut Spartani armina villa eum tibiis oriungerent 'D. Compluribu autem veterum aeriptorum narrationibus, o

Olympo nantio poeta, o Mimnermi nom auloedis eum elegiis oriundio, de Clona nomis, quibus λέγων nominfuerit, et aliis, oriunetio pentamotri eum poesi omnese et eum aulaedia jam mature savia probatur μ). Quaeritur tamen, num Veterum illorum arminum et natura et forma eadem uerit atque elegiae, quae postea hoc nomine appella-hatur. Et antiquissimus quidem v iacituro usus ad artem musicam potius quam ad poesin ejus significationem spectare

28쪽

doeot B; attamen ne Marium est, et in melodiam laedi m distichorum metro aliquam in partem imitem uianae, quum hos ab illo nomen adoptaverit; nequo probabilitatsearet, antiquissimo nomo illo oolo pentametri rhythmo eantatos esse. Moto igitur Callinua propriae elegia inventor dici poterat, quippe qui primus hexametrum eum pentametro conjungeret Forsitan etiam id, quod Mnea latio tibiis sonantibus in pugnas prolaeti esse videntur, effecit, ut hexameter oum pentametro, id est poema heroia eum eum auloedia, in arminibu bellicis conjungeretur;

certo Callini, Aroh oh o Tyrtaei disticha ad tibia cano-bantur.

posita, in medium Proserenda est. Is in literarum Grae-rum historia gentium et dialeciorum indo pendentium divom sitatem probe ovendam με eoia dena μ' , Ionea omnsuo primum armine pie deciar se ait 'pium vero vita magis contrahi coeperit, eti a poesin breviorem arctiore uosormam induisso, et elegiam ortam esse, quae, dum in iis, qua a iuusvis natura repetenda sint, hilaritale, assimi concitatione et dolore, vernari viderim, re vera externam re myraesentium statum mutationi mojeoturn exprimat μυ. ehilochum primum ampliam carminis epici argumentum et formam in parva oorpora dividero ausum esse, qua sing

29쪽

lorum risu exprimenda apta Mont μ' . Cete- Parem, pentametrum jam ante Callinum et Aristis vim quamvis redem ab onam usurpatae , ana. Nova forma tempori apta in epici istinis iocuan an Mebat, o totam vitam humanam in s reeipiebat. Ab Iouis . . id elogia

De armine elegiam, sicut de quas que re, Rem misdisserturis ante ninia opus est ut de nominis igninoatione oonvenerit; quod licet multis alii in rebus, ubi omnia per--ima ni superva novi vidori possit nostra in ea a summi est momenti, quum inde ex parte quidem tota di putatio pendeat. Ubi vero de Graeeorum elagia loquimur, Graeeorum ipsorum usus est observandna, ne ea ratione, arat Mntioribus imp ibus hae vox usurpata est, in e rorem aduoaurari Nouudum est o .v- ελπος - quin ἐλεγεῖον et ἐλεγεια originem ει - , nemo dubitam potestiri grami lieorum quidem ovi omnes ita es distiunt, ut ἐχεγος idem signissem o quod οὐκ eontendant ); neque o stant ipsorum veterum seriptorum loci, quotquot hano vocem

exhibent, quamvis paus: illi neque ad antiquissimam aetatem mserendi Prian imperitur in pigrammato tripodi, quem Euhemhmina Aman avio hic me his olymp. XLVm,

30쪽

omini quidem qui purium id sa oontenderont, quippe quod non justo onelusum ait metro, quum tam antiquo tempore epigrammata pedestri oratione laeta non sint B; neque tamen prorsus metrie forma id arere, etiamsi in codd. nonnulla eorrupta sint D sponto apparet, et quod verba in initio posita in metrum cogi non possunt quanquam ethoo fieri posse nonnullis visum est' id aliis quoquo exemplis, uno quidem ab ipso Pausania memoria tradito ' , defendi potest neque quod in prima vocis μελεα syllabae produeta latet vitium, in epigrammate offendit, ita innovus quidem sit, ut tripodem inferiore aetate eonsecratum esse dicam ' Tristem autem horum elogorum auiano

a Paus X, 7, 3. De anno aliter iudieat o Lmuellariis Dor. II, p. st e p. 0M qui primae Pythiadis initiva in Ol. XLVII, 3. ponendum esse arbitratur, muti ea μεαίγγρω, non, ut ueterno, εγετηρὶς

fuerit. a Boettiger Att. Μus. I, 2. P. 4s, quem sequitur Franck. Callin. p. 50. 18 seq.M Loenm eorrectum exhibuerunt lebetisius et Iaeobsius thol. Pal.

5 G. Hermann apud Sisbelis ad Pa . . IV, p. Ire inseriptionem e tribus hexametris constitisse existimat Thierach. in Aet phil. Mon. III, p. 8 aliquid excidisse ex ipsis Pausaniae verbis apparere dicit. 6 Paus V, 27, , ubi epigrammatis initium υ - μέτρcla fuisse tradit, quanquam id serioris erat originis, quam nostrum; erat enim Dionysi Argivi, qui noruit sub l. LXXVII v. ueller Archaeologie. s. 8 p. s). Alia exempla suppeditant lebeiis ad Paus X, L . lever Syn Epigri p. si aeq. qui praeterea productionem prima syllabae in v. μέλεα similibu exemplis dolendi Bais quoque p. 106 epigrammatis auctoritatem defendit. et Sishelio. et ad VI, 10, 2.