De carminis Graecorum elegiaci origine et notione

41쪽

unus vera- iambinus dicit ut nam utriusque non a mratio eat, quum alterum Versuum gem κατα σέστη uae, verum κω στι- eomponMur ita ut Pentameter per se po- sinuo absolutum numerum non efficiat, quod in iambim -- aliter no habet.

Qui in m ---isum ἐλην- avs Η - verbum ἐμ ut ab eo quod est ἐλεγεῖω ita distinguunt, ut M. -- pentameter ait ilia totum armen hex-etris e min-vis alternis ompsaltum D, quanquam etiam sunt istos grammaseos, qui ἐλεγε. eodem aenaudieant quo ἀλε M. D. M se usum, quina apud να-que scriptores emetis' respiriasino ἐλεγεῖον ea distisium, ἐλεγε- -- dia aeviu riptum, id quod recto jam perspexerit inius D. Balismo formida, quam idem constituit 'ra ἀλε - - unum distis,im esse, ne in diat in alvo uno iv phum Ma omprestensa arminibus fleet in plur-- Meo. Mat, non ubi a laeum habet, quod quum ipse in limist, saeumn B auo is S re Vera repugnantes .rrigendo. -- - -

sebat. Nonnullos autem injuria repugnare putari dicit, equorum numero ait omis incerti seriptoris do Aesctylivlia n, quo pierique elagiam Iugubrem de iis, qui is pugna ει Theodos p.ras: Λιαφέρει δὲ ελεγεῖον ἐλεμ- - - ει, ἐλεγεῖω εἶς ἐστι στιχος ποτα-ρος, ἐλεγει δέ ἐπτι τοελον ποιημα uino ἀμοιβαον τὰ μέτρον καὶ πεντώρ- ναῶ ξαι περον. Idem iisdem saxo ex is docet vitia ad Dion.

42쪽

Marathonia eviderauit, signifieari arbitrantur, qua Aeschylus a Sit nido victus sit ertamine instituto immo nemonem eas de uno disticho, quale oleberrimum illud ejusdem semoturis sit in Spartanos ad Thermopylas Misos. At vero de tali epigrammato Minonei non esse, non solum Mipsin Simonidis exemplum eum verbia, quae in Aeschylivitata natura του ἐλεγειον adduntur, omparatum docet ''J, ae etiam manifesto sequitur o Plutarini loco, quo αἱ A πηλου εἰς τὴν Μαραθωνιαν ἐλεγεέαι ommemorantur 'D. It quo grammatio illius quisquis fuerit locum re vera Franckii praerepto adversari statuendum est, quod tamen haud magni est momenti P. Falso etiam ue referri Franinius ait Pausania loeum, ubi ἐλεγειον ἐζ υρυτέ- Κένταυρον glo' 's σώνακτος ποιημένον attingit 'D, quae 'erba no eum

Eurytionen Centaurum, id est in statuam ejus, accipiendaemo eontendit. Quod linet prorsus absonum esse diei nequeat, tamen quum leni urbis Muratiorem in illo ἐλεγειν mentionem laetam esse appareat, itaque admodum probabile ait, Mermosianaetem de eadem re versus fovisse, quam τε νω- ωγειφ ψωμεὶς Σιμωνιδη' το me ἐλεγεῖον

πολυ τῆς περὶ συμπαθὲς λεπτουμος μετέχ- Θέλεε, του Αἰσχυλου, ως φαμεν, ἐστὶν αλλοτριον.

67 CL Sinneide n. ad Simon rei p. 80. Baeh. d. lugubri Gree et .speo. II, p. 18.

eum illum de epigrammato accipit, Plutaris Ioeum corruptelam passum

MYNeque igitur eum Baini Ioetis eorrigendus est; nonnullos enim inferior aetate a vulgari usu recessisse et alia exempla doeent et quia rotum

43쪽

Apollodorus et Monymus do duoderim Hereulis ortaminibus commemorant tale argumentum majus uno disticho spatium explevisse neque epigrammati aptum esse videtur a edit, quod de hujus generis epigrammatis ab Hermeaianaeto con-ssetis nihil aliunde eonstat. Quare verisimile eris est, Pausaniam h L de major earmine loqui '' eo magis, quod Pausaniam ejus usus, quem Franinius solum agnoscit, non semper tenacissimum misse mox videbimus. - Sed alii etiam uni loci, qui, quum aperte anoni illi eontrarii sint, Franckio eorrigendi videntur. Talia exstat in Plutarchi pers nati vita Homeri D, quo uγειον epigramma dieitur e compluribus distichia ompositum, ubi Franckius duo postrema disticta ab aliena manu addita esse affirmare audet. Deinde Strabonis oeum '' in medium proscri, quem et ipsum glossemate orruptum esse censet ne minus Soholi tae Pindarie verba o Theopompo desumta '' eorrigit. Quum tanto locorum corrigendorum numero jam appareat, quam tomeraria sit Manini ratio, o onmea quidem Iosos exeu sit eontra sententiam suam adversantes. Nam quod o Iutarchi et Seholiasta Pindari locis sequitur, epigrammaeompluribus distichia constana nihilo minus ἐλεγεῖον diei

τ3 CL Baeh. Phileta Coi, Hermesianaetis Colophonii atque Phanociis reliquiae. H. Bax. 8 s. p. 10 sq. qui illud ἐλεγεῖον de uno Leontii carminis disticho aeeipit, in quo iamen ipso illam rem traelatam esse eenset, id quod vix fieri posse videtur. 4 Eadem Melati est sententia et Sehulgettunt 833. Ν 44. p. 1 4 sq.

ξιν τεν ἐπὶ του ἀνδριάντος ἐπιγεγραμ iisq; ἐλεγείω εχει δὲ

τε Strab. XIV, p. 83 'm' - παρεστι σκοπεῖν 'se ρα ιιιαν του ποι : αντος τὰ ἐλεγεῖον τουτο, οὐ ἀρχV Ss-quitur distichum et paullo post alterum Maninius o. - ἐλεγεῖον

giossema esse Vult.

27 Sehol. Pind. Olymp. xlΠ, s. p. 73. Boeevh. Θεοπη-ος δέ φησι . . . εἶναι δἐ καὶ νιν ἀναγεγραμμένον ἐλεγεῖον εἰσι - οντι εἰς τον ναον τῆς ἀριστερα χειρος Sequuntur duo disti-

- , quare M. Theopompum pluralem reipsisse eontendit.

44쪽

- , id oonta vi Patu tua. --tudi , qua otia uin multa Iovia Manerii praeceptum haervat, haud raritis a gulari ut oro utitur 'D. Idem apud Diodorum Simillian invenitur '' , et vix dubitari potent, qui pluma etiam ista quaerenti suppetant, ita ut epigrammi viva unum disti anisi alvo pluribun eo tot eum. dici ortum ait. Idem vero etiam de elegia, quae epigraumia non esset, insaetioris aetati aeriptorea ibi indulsisse, Strabonia, Panaaniae et grammatici illius hieorti in docvit videnis Sed magis etiam nonnulli a vulgari loquendi usu rem .erunt, qui, quum epigran aia sepuleratis plerum o diri ista Moralis onatarente ἐλεγεῖα appallarentur, par ahiumn hoo nomo ad a quoquo pigram ita trans reont, quaae aliis metria aeripta essenti Dio Chrysostomis vim p ramuin Sardanapali epitaphio in emum, quod totum hexa--tria onstat, ἐλεγεῖω dicit 'D, eodemque verbo Paeudo-mrodotus heroicos diram in Homeri ae loro nota a quo posterior quidem tempore sum usum fuisse, ut ἐλεγειον eodem aena quo ἐπιγραμμα dicerent, notae eonstrinat D.

τM Epigramina e eompluribus disiis iis omposituri ἐλεγεῖα dicit auru' 20, 3 IX, 18, 3, ἐλεγειον , t 8. 23, . , , 3. Praeterea

non modo unum et dimidium distiolium plurali numero designat IV, 35. , sed velinteum IV, ε, η, quanquam hic locus ita explicari potest, ut sensuavit earmen Tyrtae elogiaeum, in quo dieit, et q. seq. Uno loe vel solus hexameter ἐλεγεῖον appellatur VII, 27, 23, attamen verisimile est, pentametriam, qui exstaret, ab ipso Pausania esse omissum. V. Siehelis ad h. l.

45쪽

. iurum usum vi pro Nun Hau vocis ἐχεγος -- possint, taenis quum Thue idia jam a M. Ῥ-bio nos oum a verbo ἐλεγεῖον prorsus inruisse vidistinus, pr reli eat, e avi in distis rem in epigrammatis ae Iorailibus in nomen in omnia epigrammata sepulcralia, quamvis avia me tria oomposita, translatum explieandum isae hominia illius, qui Phalaridis innon prae a saeri, errorem B curre mas; oianua doniquo per Deum de armis olemaeo loquitur, ubi querelas Nova, muta a notate marum ara Minomin otia armina lugubria hoo metro laeta eas mat.

praefracte negati Lennepius eontra ad i. e. Phalaridem defendit, quippe qui haud dubio epitaphium voluerit, metro incerio μέλος autem et μελωδέαν quodvis minum genus dici solere contendit, atque ogitandum esse iura de ἐλεγειφ μεμελοποιομενου, sive re Vera elegiam elis, sive epitaphium alio versuum genere eonseriptum, aine deniquetari, qualia Stesictorum μεμελοποιηκέναι Plui. d. Μus. p. nas, . testis sit. At si de επεσι cogitasset Sophista ille, hoc ipsum on-

ira sermonia eo uetudinem esset, neque 'do epitaphio sermo esse potest, quod eum musicis modi non jungebatur, sed siquidem ullo modo defendi potest verbum h. I. usurpatum, carmen elegiaeum lugubre est, quanquam id serium esse 'idetur, a seriptoribus bonae notae

hunc usum abesse, quum ἐλεγεῖα et μέλη inter se opponi soleant; Praeterea non eodem redeunt μελη ubi armina Iolea et ubi modi musis sunt Boettigeri s. e. p. 33s quoqno proprio ἐλεγε invigeat Phalaridem defendit, ut obloquitur Maniniua p. 6 sqq. Quod M. p. 18 suspicatus eat, ἐλεγειον multandum esse in επικηδειον, Se osor ad Phal. I. e. reiicit, tenebrioni errorem suum

relinquendum osse eete iudieans.

46쪽

tingunt nihilo minus et pa Me verbo nonnisi do hexametria pentametrisque alternis utuntur, atque ea in re vel ultra Graeeorum usum progressi sunt, quod elegorum nomen non ad argumentum tantum, sed ad ipsum metrum referunt, jus rei notissimum exemplum sunt Horatii eximi elem. ia totum armen appellatur num sorma emesa, quae inis innullis Ovidii Ioel exata 'D, Oete se habeat, dubitatur sorsitan etiam eluia plurali numero veterea aeripis- res dicebant ' . Do adjectivorum usu in utraque lingua tenendum est, ελεγος pro adjectivo usurpari salso olim ereditum esse ' ; 'α aeris adjectiva ἐλεγεῖω et ἐλεγειομος inuata a ii, quorum illud quidem proprie est quod ad ελενος, hoc quod ad ἐλεγεῖον pertinet, sed promiscue de metro usurpantur '). Latini plerumque diuunt elestiacis, grammatici quidam elestiva' '). Ex iis quae disputavimus abunde patet, elegiam Veterum seriptorum sensu diei emnonio metria ac pentametriaeonstans, et qui onua hanc loqnendi consuetudinem adve sentur loci eos abusum poti is quam usum rectum exhiber ouaro nobis quoque, ubi de veterum elegia loquimur, forma metrio respicienda est, et vituperandus est Souehaeus 'D,

86 mrold. XV Amor. m. 1, 7 Remed. 37s. 'antenio ad M. y. 07 sqq. haec forma suspecta est, quippe quae ideo in textum recepta esse videatur, ne a in fine producatur, cuius tamen rodu tionis in Graecia verbis alia exempla exstent. MYSiquidem apud Iavt. Μere. II, 3, 4 Camerarii libri veram ieetionem exhibent, ubi in aliis est Hostia. 88 Euripidis Ioeo Iph. Taur. Issi ελεγον iam per appositionem EI duarum locutionum oriunctionem explieandum est. L. Selmen ad h. i. Maneh. p. 4. Bain. p. 10 . - Forma ἐλεγεω- utuntur Dion Hal. d. -- -α XXV, p. sis 388 , hi vid. Sehaeseri Athen. IV, p. 344 E. XIV, p. s7 A. mphaeat Enehir p. s. Franckius p. 34 illos more Romamoriam hae oo uti dicit, sed non intelligo quo jure, quum Graeea ait et aliis eiusdem genoris verbis, ut σπονδειακος, prorsus respondentiso Apud Diomed. III, p. 508. Pudiis rimus pro Hoetis ponitur, eo mete, ut videtur, Franckius I. o. realituit, is si mem. t. p. 384.

47쪽

qui earmen elegiaeta versibus soriptum, quod neque insori nia deploret, nequo tristitiam neque gaudia amantium depingat, non elegiam, sed umeri historicum aut didaeticum aut quodlibet aliud versibus elegiacis eo tans dioendum esse Mbitratur; qua in re praeter ανιστο σιαν in natantiae exprobranda est, quum ea quoque amatoria armina, quae querelas non contineant, addat, lioet non magis propriaoverbi ἀλεγος sim attoni respondeant quam aliud quode quo genua. Fecerat id oratii secutus auctoritatem, o majoro iniuria, quod Horatius ipse de forma, de versibus impariter junetis, loquitur. eque vero minus Vituperandus est Iri- eius, qui elegiae poematis nomine totam Jonum, quam diei lyrieam poenin eo laetitur, ad quam etiam iambio carmina atque ninia ea genera, qua inter epieum et lyricum poema media inter dant, quin etiam fabulam Aesopeam reserendaemo eo in ' ). Qua tam a veterum quam a moentiorumum Morrentia vix tolerari posse videntur.

CAPUT IL

Iam quum de nomine elegiae satis dictum sit, quaeritur, unde proficiscamur de ejus origine et natura disputaturi, quae res tantum abest ut Milia sit expeditu et parvi mo-

48쪽

in m ei H musicia rebus cinata iam ratorum uis oram inisviore in memoriam ovo a - is exsti---pla, ut singiua proferite, opus ait. Quod a ploriaque disse et ruisis an in exordinisar Siquidem alia rea non eat, undae elegia originem oris AEnoae ore liceat, russeto ipso in poetarum elegiacorum reliquias sequamur necesse est, ut, quibus in rebus illi ho metro uia sint, videamus. At quid quod sunt qui alia exstare dinant, udo in his non eas su sistendum appareat, immo cogamur, ut argumentum ab iis

videtur, sormam elegis uu Misim, Meno ad tibiam e-tato, non separari, ita ut elegiae earminis initio umbrosuerit arg-etitum, quam Vim posteriorum quoque aetatum aeriptores adeo aenaias aiunt, ut Solo et Theognis auaipsorum, Herodotus Solonis armilla ' ελεγεῖα, ae inridicerent praeterea grammatiosae Veteres elegiam ad naenianrotulisse, et huic argumento ipsam lamam, hexametri eum y - , tr. μ' istisn- , μα- --; -iquo tibiarum ea in ore usum et armini in ea qui hun maesimo

49쪽

prinium a Murimammis inde ει oribus elegiae eariniit -- prosemuum in o Rr auat, quae ab antiquiorum Visia Poetis proferri nolebant et ii Mao denuo prolaruntur λnoquo para momenti esse videntur ae a Masilia rem inj reatigemus.

Primum iptitur videamus, num pruria nominis εχεγος vis no eogat, ut armina distichis euigiama omposita principio iugi tia mih se --- trito eo res, M. v eos ino' t, usquo enim improhahil videri possit, initio ἐλέγους hexametria et pentametris o-- positos . - φ .in ruino is ni in imam 'mena episse, quod postea, quum ad ili ire in ent i transiret, non ait mutatum. Eadem iamborum ratio eat munMu et ιμι proprii' in eq'vinis, laetum eat, tu poste orma ipsa, quae ver xuri eontumeli is 'utiner solebat, iambi appellamiur, lisint prorsus diversum argumentum in ea inesse aet At quid' 4M re' ιν arminia ex aetris miR-

e 'suit ese certis I. e. 4 Non absona est memeri notatio, qui hane Vocem a V. Moc descendere arbitratur grammatici pro more suo Vel ab Iambecilla, quae iocis Cererem hilarasso dicitur, vel aliis huius nominis mulieribus, vel ab ambo strema duee, qui, quum saeviarestre, ex brevi a essuri extensu a Pansvm νολ--, metro nomen udium esse tramini. Cf. aries ad Fabrici BibI. r. II, p. 07. Santen ad Ter Μaur. pag. 6 sqq. Ber ardy. l. o. is8. Verum vidit Arist. Poet. c. 4.

in καὶ ἰαμβεῖον καλεῖται νυν τι ἐν τέρ μέτρου του Pr ιμ ον ἀλληλους, modo ne ἰαμβεῖον ab hae verbi ἰαμβι-

γε romia derivaret. αμβιζειν explieant per βριζειν, λοιδορεῖν of Sehes ad Heph. p. I . N. Proci. p. hol. I. e. Licet igitur in vo Παμβος proprio metri nimii eatio non inesse Heatum tamen redibile non est, illis temporibus, quorum monumenta litora ad nos pervenerunt, unquam armina ludiera aliis metria onscripta iambos esse dicta, quod elandus contendit d. parod. om aeripi. Gotting. 1833 p. 17 , nisus in ipsius Aristotelis Ioeo Rhet. VI, 17 extri , quamobrem Xenophanis iambos, quorum Diog. a. IX, PI8 mentionem tacit, hexametris eo tuisse spinatur. -- Contrariam ei, quam Ulla saeuii auarun, Minnem vi et Proci. p. hol. p. M.

50쪽

40 motrisque compostin ab anti lammis indo tomi imbua ἐλεγεῖα appesis sunt, ita ut ab antiquis istos, qui ho metro uterentur, nomen ad ipsum metrum tranaiisa diei possit Immo hoe nomen non invenitur ante mundidis aetatem, et Solonia Theognissisque armina ab ipsis auctoribun Arvdiota ea B, illi eo edunt Solo enim in elegia illa dis S unino re peranda dicit ' :

ρνε, σοφιὰ οριενενυι, ἐμοὶ σφρηγὶς πιαειω oo ωδ επεσιν τ λ. et alio loco D: su δὲ στας τις ἐρεῖ Θεύγνιδος ἐστιν M. Sed ante omnia quaeritur, quam vim in his versibus vox επη habeat. Et propriam quidem, qua nihil nisi verba nigniscat, in Solonia certo Ioeo inesso verisimile erit Pindari ἐπέ- θέσιν ' omparanti, quod verbis κοσμον ἐπέων spondet et vix aliter a de verbia arte ad carmen ompositis Molpi potest. In Theognidis autem Mos arminum ignificatio magia eonvenit, licet ab iis quoque altera non omnino abhorreat. Sed forsitan ne hinc quidem aliquid olligero liuet, ni Verum eat, quod grammatio contendunt, quemcunque vernum ino diei D, et alii etiam exstant Ioel e u ψογον καὶ παινον γραφομέω- μοέως λέγεσθαι ἐπεὶ δέ τινες ἐπλεονασαν ἐν ταῖς κακολογέαις - μετρον, ἐκεῖθεν - ἰαμβιζειν εἰς το βριζειν υπο τῆς συνηθεια

10 Ct Schol ad Dion Thr. p. al. inher: Ἐστος τι λέγεται σῶς στίχος ἰαμμιος τε καὶ τροχαῖκὰς καὶ ἀναπαιστικος καὶ δακτυλικος καὶ ο ει το - ποδὶ πιρουμενος. Suid Elym