De carminis Graecorum elegiaci origine et notione

91쪽

hMoleum ipsum maximo a edebat, quanquam Arohiloctua,

quem forsitan vel ultra Graeeorum mores progressum esse et pro eximio, quo praeditus erat, ingonio aetatem suam praeeuriam dioere possis, magis etiam quam reliqui suas ipsius rationes urabat quae res et ipsa in ausa esse videtur, ureo neglevi multi Callinum, erius poemata plus etiam epici tenoris ontinerent et ei ratione, qua illa maximo aetas elogia tractari solebat, magis responderent, arminis elisiaci auetorem praedinaverint. - Post elogia initia do-inum ae ii sunt Dorio et Aeolio poetae, qua in re non minus quam in universa Graeeorum Vita onspicuum est, pinnispero apud eo omnia recta Via processerint atque semina sint. Sed ut ad elegia solius rationem et progressum e resoramus, eo e meum est, eam, siquidem Ionum poesis mea moto appellatur, omnia ea genera in se recipem, quae Ox Jonum indois et moribus originem ducere possent, nequo

aliter procedere a temporum ratio larist. Sed -io ipsam ob ausam non videntur laudaudi esse, qui varia genera bonisum, politieum, historioum s. hemioum, Momisum, amatorium inter a distinguunt; nam si eo tam ibi velint, multo plura etiam genera iis prolaronda erunt D neque eon intendero novi, iugulo ad singula genera poetas esse res rendos '), Iiset nonnullorum tamenta, qua quideri aetatem tulerimi, disingula tantum genera pertineant; et aiout melleum poeseos genus non pro argumenti diversitato in diversas partes dividitur, quoniam in eo manissatum ut,

Modo ne extra gentium fines egrediamur.

92쪽

- - poeta variis argumentia peram dedisne, ita in es giae quoque genero idem tenendum esse videtur. ΑΙ- alia genera maxime exmiluisse, ex ipsorum temporum ratisino explicandum est, itaque ea divisio sola laeum habet, quaa eum temporum mutatione convenit. Quam rem accurativa peraequi non est riua tori do universa tamen elegiataearminis historia hoo monendum eat Joniearum civitatum quum per septimum ante Chr. n. Resulum a ea et Tatio, ut multis bonis turbarentur, haec ipsa maxime arminum materiam praebebant, euius vestigia etiam apud Mimnermum reperiuntur, quanquam ille primur publiearum rerum im ei litatem, ut videtur, quum civitates Jonicae vi Oontra maiorem Lydorum potestatem ne malinerent, ad privatas maginis a Gonvertebat, et mollitiem, non minimam debilitatis illisa clausam, in arminibu quoquo non dissimulaba talo nis Europa quoquo Tyrtaeus, Solo, Thoognia in exinmininteatinisque turbis diatiis elegiae utebantur in Simonidem magis onspisua eat Αaiati ea vi do et messitis' ita ut eum Mimnermo potius quam eum iis, qui in Europa ante

eum stomerant, ohaerem videatur. Et hae quidem aetate laetum emo videtur, ut earmina hexametris pentametri

commaticia ara dioerentur, quum armi iam ho maxime motis in dii η-- Quod a qmmam poeta primo laetum ait, orto dotaui nequiti Urioris jam Mimneminis distichia elogiaria earinina Iugubria eo omimo ait, aedulae oam inarius Morali aliquid habeant, in ut ad illud genus magis

au - die pomini, tamen vero arino eum omposui me nemo veterum tradidit, et nomus auloedis , quom ocinia- sertur, quo modo eo amina fixerit, inoortum ea Sod amnon iam ante Simonidem, at ab eo ipso eris lamineisaeae

argumentum hos metro inelusum est 'I, 3dMe illa: aetato maximo in au fuisse, inde etiam Abatur, quod ipse sim nido do tali aratino eum Aeaci mo ortam dicit '

an Primus Me ostendit Franeia Call. p. ετ ra.

93쪽

praetorea Euripidis exemplo, qui elogiae Inetro in Andro-- hae querella utitur D. Minus lauet ex epih in Min- - illum explieam quam dubium ait, num epigram--ta saepius epularia inseripta quam alios in ua adhibita vini et vix eontendi posvit, initio Iugubria maximo a Baiano etiamsi enim antiquis jam temporibus epihminia et , .aea fuerint Maoritur tamen, num eorum usus tam vulgatus ruerit, ut inde potius quam ab alio quolibet argumento forma nomen aeciperet. equo id, quod ἐλεγεῖ--ngularimmero distichum adgnifieat, nomen ab vigrammato, quod uno. distis emiotarot repetendum me probat, atquidem μέτρον umendum osti optimo eo modo, quo diximus,

rus extineatur, ne M opus est, ut eum tricio propter mu similitudinem veterum nouisrum, quibus εχποι nomen erat, milem me numerum atatu ma, quum illi ex ipso sinnamo, in lugubri nomini duxerint; nam proprio quidem Hu - nomen ad argumentum, non ad formam vectamoerium eam Et in hane quoque --tiam adit, non satis

o ptisari, qui saetum sit, ut veterea illi poetae, is quorum earminibus prima distichi logiae vestim exatam, eodem

-- uterentur, quod proprie e iugubrim eantuum numero inriginem dueeret quo nonnisi per vim quandam eum Mimnermo, qui metrum ad proprium usum revocaverit, conjungi apparet. Illa autem maxime aetate distichum ἐλεγεῖον esse appellatum eo oonvincitur, quod T, omissis eorte aetate a mina elegiae inu dicebantur, paullo post Simonidem autem Thucydides illo nomino disti iuum notabati equis praetem mittendum est, Herodoium nunquam eo nomine uti licet et Solonis armen elegiacum et Simonidis epigrammata saepius inmemoret, unde oriatain olligore Mammus, illa aetato

nondum liquo id in a. sitiano P .

an Eurip. Androm. v. 103 - 116.31 Ita Solineider cap. 47 et Bain. p. Iliri, qui nomen initio de epigrammato Iugubri usin patum, tum ad alia epigrammata et formam

visiversam transsisae enset.

94쪽

Ad hane iraque aetatem elegia non praeter naturam provisa erat posto ad alia quascunque rea ea uti eo pinant viri, quomm poetis laus non magna erat deniquo in Alexandrinorum manus abiit, ad quo Antiminius transitum saei amatorio et lugubri genere conjuneis, mortem Lydea amata lugens Alexandrini amatoriis elegii marimo operam dabant, quod argumentum quum eorum animos vero quodam ardore excitaret, laetum est, ut in hoc genere magis quam in aliis excellerent. Imo autem potianimum metro usi esse videntur non solum propter simplicitatem, quum metricam melleorum carminum compositionem no e spicerent quidem, sed etiam quod eolimrum poetarum carmina nonnisi ipsorum ingenio summo servom concitato

apta essenti equo enim . ulla r magis, quam ex amatoriorum carminum comparatione apparet, quid discriminis inter dat inter melleam poesi et elegiam, quae mi ranimi tranquillitatem quandam et simplicitatem retinet. Ex eadem ejus natura gnomica, quam diount, explieiaur indoles, universo armini elegiae tribuenda '). Certum est eum elegia genus, ut plerique haud parvum locum tribuunt, nullum esse videtur D quodsi ii poetae nomini diuuntur, qui praesepia a fabulis separarent seorsimquo εὐ-- μετρον παρ-ομα- ἀπο ου ἐλέγου, ο σημαίνει παρ Ἀντιχοῖ τον θρῆνον . . . εἰώθασι γαρ χρῆσθαι τοται is τε Θρφοις ἐπιταφιοι καὶ επιγραμμα -

Friminius p. 47 extrema verba eorrigenda esse censet εν - Θρῆ-

νοις καὶ επιταφίοις επιγραμμασι recte quod vero spuria ea

esse arbitratur, nullo argumento nititur. Quod me dicit ab Atticis

θρῆνον dictum esse ἔλεγον, ex Aristophanis ot Euripidis locis eoi

egisso videtur, sed Attieorum non peculiarem fuisse hunc usum, manifestum est. Nihilo minus quod in iisdem verbis inesse Videtur, ab Atticis maxime metrum πιεῖον osse appellatum, forsitan non prorsus est negligendum. - et Bainius d. I . Meg. spee. II, p. 4 exu. : --ea enisnomnis fere Sema M, et potitie et rusum et emus e s--siae re Aeroica. a DCL assum in ahn Jahisb. 826. I, , p. 13.

95쪽

ook- poesi ethioam D, illud quidem in omina, hoc in

nominem sere e poetam elegiacomun numero adore vide--. Nam omnes elogiarum poeta praeeopta edero et fragmenta doeent et ex carminis hujus natura oonsentaneum est, quanquam non parvis sententiis ea includunt, sed major uacarminibus intexunt, et ieet parva tantum fragmina nobis sint serviva, ea tamen e majoribus arminibus excerpta emovidentur ' M. Reaia t-dom, ut videamus, qualia munica arminum elegiaeorum ratio fuerit. Solonia armina et quae ejundem assent generis non eo modo eum instrumentis umeis on-iuneta fuisse, quo mellea armina, qua aine illis esse non

poterant, ex Athenaei loco ' arem et, ubi Xenophanes, Solo, Theognis, Phoenides, Periander melodiam arminibus non addidisse diuuntur. Posterioribus demum temporibus non solum omeri, sed praeter alia mill hi etiam tmimnormi et Phoenidia armina a rhapsodia melinorum

carminum modo Ἀ-antabantis nophanem quoque

38 V. Thierso e gnom eam Graec in Act philes. Μοn Iu 3, p. 3si 4 4 fasc. 6 p. 56 - 586 f. maxime p. si. 38' G H. Bodius in Goet Gel. Ang 1837. N. 50 p. 4s si cum multis aliis elegiam eam animi affectionem exprimere arbitratur, quae dolore vel desiderio vel timor efficiatur, itaque hanc formam ibi reperiri, ubi animus ita temperatus in singulis hominibus vel in universo populo insit. Cui opinioni qua opponenda sint, tota disputatio do-eet; quod carmina bellica huc refert, ea, quantum ex ipsis fragmentis eviluere Aeet, hunc tenorem non exhibebant, et quomodo quaeque hiscriptio ex animo ita Omparato prodire diei possit, non intelligiturias Athen. XIV, p. 63 supra p. i. n. s.

4M Athon. TU, p. 80 C: αμαλων δ' ἐν et περὶ Στησι

naeum ineonsiderate μελψδηθῆναι seripsisse pro ὁαwφMψgναι statuamus. f. Eustath ad Iliad. p. 497 - δε τοιουτος καὶ

Φαληρευς is γα 'ριος - προλος εἰς θέατρον παρμγαγέ φασι si ινδο- τους καὶ ληρωτας καλουμένους, α μελωδο- λυμήρου καθάπερ αλλοι τὰ σιοδου

96쪽

M hane iraque aetatem elegia non praeter naturam progressa erat posto ad alias quascunque rea ea uti eo pinant viri, quomini poetica laus non magna erat deniquo in Alexandrinorum manus abiit, ad quos Anthnainus transitum saei amatorio et lugubri genere conjuneis, mortem Lydea amata lugens Alexandrini amatoriis elegii maximo operam dabant, quod argumonium quum oriam animos vero quodam ardore excitaret, laetum est, ut in hoc genere magis quam in aliis excellerent. M auton potissimum metro usi esse videntur non solum propter simplicitatem, quum metricam melleorum carminum compositionem no perspicerent quidem, sed etiam quod eolimrum poetarum earmina nonnisi ipsorum ingenio summo servom concitato

apta essenti equo enim ex ulla re magis, quam ex amatoriorum carminum comparatione apparet, quid discriminis inter dat inter melleam poesi et elegiam, qua η-- animi tranquillitatem quandam et simplicitatem retinet. Ex eadem ejus natura gnomica, quam diount, explieiaur indoles, universo armini Iegiae tribuenda '). Certum enim no- eum elogia genus, ut plerique haud parvum locum tribuunt, nullum esse videtur ' ; quodsi ii poetae nomini diuuntur, qui praesepia a fabulis separarent seorsimquo Ex--- μετρον παρωνομα- ἀπο ου ἐλέγου, ο σημαίνει παρ Ἀντιχοῖς - Θρφον . . . εἰωθασι γαρ χρῆσθαι--φ is τε expνοις πιταφιοι καὶ επιγραμμασι.

Friminius p. 47 extrema verba eorrigenda esse censet εν τε Θρῆ

νοις καὶ επιταφίοις ἐπιγραφιμσι recte quod vero spuria Resse arbitratur, nullo argumento nititur. Quod me dicit ab Atticis θρῆνον dictum ess ελεγον, ex Aristophanis ot Euripidis Iocis ol- egisso videtur, sed Attieoriam non poeuliarem fuisse hune usum, manifestum est. Nihilo minus quod in iisdem verbis inesse Videtur, ab Atticis maxime nietrum πιεῖον osse appellatum, forsitan non prorsus est negligendum.

97쪽

oolarent poesi ethioam D, illud quidem in vinea, hoc in

nominem lare e poetarum elegiaeorum numero radere id - Νam omnes elogiarum poetas praeoopta edero et sesegmenta doeent et ex arminis hujus natura oonsentaneum est, quanquam non parvis sententii ea ineludunt, sed major uacarminibus intexunt, et lieri parva tantum agmina nobis sint servata, ea tamen o majoribus arminibus eme in emo videntur ' M. Reata iisdem, ut videamus, qualia munica arminum elogiaeorum ratio fuerit. Solonia armina et quae inundem ossent generis non eo mod eum instrumentis umesa --iuneta fuisse, quo mellea armina, quae sine illis esse non

poterant, ex Athenaei loco ' apparet, ubi Xenophanes, Solo, Theognis, Phoenides, Periander melodiam arminibus non addidisse diuuntur. Posterioribus demum temporibus non solum omeri, ne praeter alia Aristi hi etiam et Mimnormi et Phoesidia armina a rhapsodia melinorum earminum modo laeuantabant i μ' nophanem quoque

38 V. Thiersin. d. nom. eam Graec in Acti philes Mon m 3, p. 3si 4a4 fasc. 6 p. 56 - 586 f. maxime p. si. 38' G H. Bodius in Goeli. Gel. Anz. Is37. N. 50 p. 4s sq. eum multis aliis elegiam eam animi affectionem exprimere arbitratur, quae dolore vel desiderio vel timor efficiatur, itaque hane formam ibi reperiri, ubi animus ita temperatus in singulis hominibus vel in universo populo insit. Cui opinioni quae opponenda sint, tota disputatio do-eet; quod carmina bellica huc refert, ea, quantum ex ipsis fragmentis eviluere ieet, hune tenorem non exhibebant, et quomodo quaeque inscriptio ex animo ita omparato prodire dici possit, non intelligitur. as Athen. XIV, p. 63s D. m. supra p. i. n. s.

χορου καὶ μελωδημναί φησιν ου μονον τα λήρου, μὰ καὶ τὰ Ησιοδω καὶ Ἀπαγχου, τι δὲ Μιμνέρμου καὶ

Φωκυλόδου. Causa non est, eur eum Bemhardyo p. 27s Athenaeum ineonsiderate μελ δηθῆναι seripsisse pro ἔ-φδη ναι

statuamus. f. Eustath ad Iliad. p. 497: - δε τοιουτος καὶ

98쪽

quanquam vix aliud in is voli se videtur, rami umaidaetiea - earinina recita-'D. Aod etiamsi forsitan illa viniana praeana ara ita insuerint, inde non a tritur, alam thaea in auriuortia Mogiis et pala istas ahenas ano; is suu statuendum eme videtur, si recipua otiare , tibiarum nonum legiarum eantum ano P .ecutum, ita ut consentaneum sit, ea et in threneticia .armini ua et in auintoriis, quae eum omissationibus eo juneta erant, laeum habuisse, et maximo in iis omnihus, qua in vina antari nolebant undo satis ex eatur, inam niueis, quae inter Theognide refer-tur, arminibusaavo inveniri illud tis eae πῆρος αειδεεν, et eundem me Midem laevonea Cymum aeum ad tibi-- autum esse -- obraturea di eo D.

p. v. f. p. on dicere videtur, de euharae cantu in illis Iovis eo-gitandiis eme, minato ne Ea--uam addidisset, quod λυρικοὶ sesi

sint μελοποιοί

l. α . os aq), elegiam omnium arminum minime conviviis aptam esse, res ipsa docet, quanquam verum esse videtur, carmina certe non omnia, quibus Osannus ad symposiaeum genua eo tituendum sua est, eo consilio a poetis ondita exae, ut in epulia eanerentur. Dj0jtj7 6 by IOO le

99쪽

Alemanem poetam sub Olymp. XLII XLIV floruisse, error est aer torum inferioris aetat a mulio minus oum Nuelloro Dor. n, p. 353 od Angi. ad Olymp. v I rotirendus est. Floruit sub in. -- vel XXX, quae diversiatas ab Ardyia regno pendet. Ceterum Peran ad Aol. V. H. XII, 50 recto conjecit: καὶ ADtμῶνα - -δος γαρ εν. apsodorum nomen nonnisi a v kἀ- derivari potest.

Evenua poeta elegiam Socrati aequalis idom est, quem Eratosthenen νεωτερον et μόνω γνωριζε -- dixeram σαQuatuor fuerunt Lacedaemoniorum contra Messenios bella, quorum primum oeno post Ol. XI finitum, alterum non ante Ol. XXX tertium tempor pugnae Marathoniae, quartum sub Ol. LXXm malum eat.

Spartani apud Thucydidem mmoei, Medaemonii i

serior civium pars non sunt, neque Lacedaemonii sunt per oeci, neque vero pro seue hae nomina ponuntur, sed Spartanorum nomen semper emphasin habeti

100쪽

VIII.

Centuria Min Romano eum tribubus oriunctae sunt inter primi belli Punici finem et adterius initium. IX. Post oenturiarum eum tribubus oriunctionem LXX enturiae Ierunt, attamen amo non desierunt. Taciti Α- Π, o π reete a habet odioia loetio quem fluctu arma morimrum, in legati elo. XI. Linguarum indo- germaniearum omparatio philologiao et aleae, quam voeant, minime est negligenda.