De carminis Graecorum elegiaci origine et notione

81쪽

rere non intellexit, et ais explieation- amploro a B t, qua rerum et Cimm'riomni nomina promismo usurpata aurit Plinii loco ad Ephe-um expugnationem Mari,

Quum Arehiloctum anio Callinum floruisse stananaenobia videamur, et alterutri eluiae inventio tribuenda ait, dubitari nequit, qui Archilochus verus inventor sit habendus. equo mirari lieet, qui factum sit, ut multi Callino idem tribuerent, quum uterque eadem sere aetate vixerit, et quantum ab oeuratior rer4m, quae ad illos perlinent, initione abruerint posteriorum temporum aeriptores, e tota dispintatione elueeat. Tantum autem ruisse numerum eorum, qui En Callini partes perduei so paterentur ), ex ipsi illismus is, quibus Strabo sententiam suam probare studet, e plieatur, quibus Medit, quod Callinum, qui elegiam genere solo excellebat, majorem inde gloriam assecutum esse, quam Archilochum, qui inter tot alia arminum genera hute quoquo operam dabat, consentaneum est, eademque ausa est, tur

ininis p. Aristaris is et Aristopluuioa 3-itias Callinarii elegis iuvemorem dixisse videntur, quod tamen o Proin Indicio non sequitur. Plerique munmati de Canino et MMoetis inari dicunt, uter plurimorem amenaum foret, non tradentes A M. Viet. III, p. MM. Orion Theh. p. - α- Gud ἐχενος Caninum Terent. M. V. Iras prae eteris nominat, et aperto eum inventorem appinat se l. - , Amillae nun praviore exhibent M. Viet. IV, p. s. alat. d. M . . IIoi, A.

82쪽

Archiloini nomen nonnullis loria inter poetas elogiam none tot D. Quod temporean ratione eertum eas videtur, Aseehu vim primum dimicto elogiam usum esse, aliis etiam rebus onfirmatis, nequo id, quod dioero aliquis possit, propter ipsam in omponendia metris gloriam ea etiam vitributa enae, quae ab aliis omen profecta, conoedere pos-mua. Probe enim tenendum est, pentametrum nihil emonia ponthemimorim ae linam, quam vocant, duplicatam, qua do re veteres metrici seriptores lorique eo entiunt ;ponino moria ipsa autem ab Arinil primo ita usurpataeat, ut ea hexametro adjecta epodua moeretur ), itaquo,

quum nihil probabilius esse possit, Mim distisium olemaeum, in quo penthemimeris duplinata est, post podieam illam

formam ortum με, neminem ante eundem mitisinum disticho usum eas perspicuum est. Neque igitur recto ne

habere videtur, quod plerique leunt' , hexametrum cum pentametro oriunetum primum podum et stropham effecisse. At alii aliter de natura pentametri judicant, duas vllabas in medio versu posita coniungentea, ita ut ex trimetro daei lim Maloetio in diasyllabum et dimetro anapaeatio eo- positus eas rideatur, quam V sus metiendi rationem et ipsam antiqui metrio nonnulli probaverunt ). Quantopere tamen ea pentametri natura adversetur, ea ipsa evincit, et inde quoque apparet, quod Veterea ipsi in medio pentametro majus esse silentium sive mathesin Ment ' , qua officitur,

83쪽

ut post primi ordinia neni voeabullani terminandum vitidi equo ii, qui meentissimis temp- rogis de his litoria moruerunt, hac de re dubitant . Quae pirum ita sint, jure

moritoque dicere posmmus, pentametrum ex hexametro emo ortum, quandoquidem ejus elementa in hexametro posita sunt, neque ipse in hexametro usurpari potest. Reporiuntur quidem pentametri eum hexamuttia non onjuncti, qui tamen non magis veram hujus motri naturam deo runt, quam alia mutatio, qua Dionysius Atheniensis, qui, χαλκους appelliis batur, pentametrum anto hexametrum posuit ' : sunt illi ves etarum inlarioria aetatis, vel omnino non intor poematamiarendi δ' . Quamobrem oneodi non potest, penthemini rim unquam per se solam esse positam, quam sannua Dantiquissimam Menorum is in fuisse arbitratur eum eoai tura nulla ausa sufficiens exstat, nam quod thron rum Pindaricorum olimias in fine vorsuum saepe hane sermam exhibero dieit, id nihil valet, quum in thronia non saepius trimeter dae linus Maleoti . reperiatur, quam in aliis arminibus, quibus ae lima numerua eat seu modo laetum sit, ut, qui prium elegiacos Versus ------t ho politisimum motin uteretur, a urate explieari nequit; quodam enim modo remo dici potest, id in poeta arbitrio positum fuisse, quum necessitati in his rebus nonnisi is locus

8 Hermanii. l. e. p. 356. Boeeis. p. 176.s Heraci Pont apud Athon. Xm p. 60s, osann. Bestrage. I, p. 86. Melcher. h. Mus. IV, p. 441. 10 Illius generis exempla exhibent ossius Inst. Poet. Iu I4, 16. Bliner. U. Epigr. p. 573 altarius generis sunt versus, qui exstanti mpparino Platonico. p. 28 et weIe r. l. c. it. 17. p. 153.

ii L. e. pag. 23. E grammaticorum appellatione ιαμβέλεγει nihil aliud

colligi posse videtur, nisi vocis ελεγει abusus. Osanno loquitur etiam G. H. Bodo in Gott. Gel. Anz. 1837. . i. p. 498. 8 cf. e. g. Olmp. I. str. v. i. s. epod. v. d. VI. Str. V. l. Pod. v. l. . . . Pyth. v. v. l. 4. epod. V. s. 7. ymn. m. i, V. . . m. 4. v. s. t . . Paean. m. 10. Dictyr dig. . Prosod. rex , v. 1 . In habes omnium generum exempla, quas augere taedet, quum ubiquo in promtu sint.

84쪽

ait, quom onuiuio in h-ani generis unitatium, ut tonet; nixque hi-- mentia lege adeo aurit explorat-, ut ultimos mauomini sontes inda μω onoemum ait a moh --- el quod pentametri origo a lugubribus primordiis non videtur volo a Me, neque eorum sententia acet, qui ora maea quadam in lamentationibus altata pentametri formam explieare student λ m. At, siquidem ab Archilocho arm- elogiaeum originem ducit, nonne eonfirmatur id, quod multo eontendero vidimus, ologiis initio lugubrea ruinae, quum Aristisinum talia ea mina metro elogiae sociano is monta Mero ideantur tonim in Mohaeum exatant vernua, quum cive -- hagis perdito deplorat, et Plutare nisum sororis maritum, qui in undis vinorat, deplora e tradit et nonnullsa -- generis vernua aervavit D. Quid igitur Nonne hine hisoaeam apparet, elogia initio lugubria uaso arguatienta Quum fragmenta illorum arminum reliota sint, ex ipsis j dieare Aeet. Et in o quidem, quod apud Stobaeum exstat, non tam lam-tautem quam ad mala placido atque aequo animo serenda et quoreis abjicienda exhortantem poetam audimus, o magis inam riua more ad laetum comparaton non e o Plutarisi ' ritu aiora et, quod vino et jocia

uuam Bactius inter lumbrium elegiarum poetas Amilloth in primunt

edissiti

πούμενος ιι, - - ἀνδρὶ τῆς ἀδελφῆς διεφθαρμένεν κατὰ θάλασσαν, ἔνι δἐ κο σταδι προς - - π

85쪽

lum an propter sororia marituri mortatim pollem isthim linquo himbrem illorum arminum indolem non sumo, etiamsi Moasio, quae eorum materiam daret, lugubris esset, res

ipsa doeet, ne quidquam magis ab Arehiloehi ingenio ali usum misso tristitia et euria, ex hoe luculentissimo exemplo apparet '). Quare non tam temerarium, quam Baehi arbitratur, Franelai v judicium osse videtur, misso mque a o Imbria armina voluisse seri re negantis, quum in tanta milamitato tanta levitato loquatur. Νoque in his nolis arminibus Arct ehun diatiis olemaeo sua est, aedalia etiam Huado exstant Dagmenta, quae bellieas et luteas, quin etiam amatoria et lascivis a rea Disontiamqua ut inde, quod Iugubria etiam diauesia pepigit, non id, quod illi vestin, o nihil olligi possit nisi elogiaeam lasemam multis linquo diversis rebus aptam fuisse. Et oequidom iniversa arminis elegiaei historia eonfirmatur, quam qui persequatur, in qualismnquo argummit earminibus huic metro loeum esse putare possiti Nihilo minua ne Marium eat, omnium ommime quiddam fuisse, quod em est, ut hos potissimum metro omponerentur. Quid igitur dicamus -- me istud vineis civisae, in quo interea ologiae notiopi in osset Vetus grammati a D id Meseos genus, quod δ πη-μπιχον appellat, quatuor Peuiebus Onstare ait, visa, iam-hisa, elegiae et mellea, quarum etine quidis suam qua quo sormam habebant, molio um iis uti poterat metria. isam, egiaeam et iambisam po in Ionisam, moveam

86쪽

via Dorieam vel Aeolio a dialevium sibi vindieamo, conatiuia honorimi poetarum ua docet, unde quod facile oonji re iere, illa minis Mirum maxime Mo Doriensium et Aoesiam muriae luisse, id eonfirmatur, ut singularim Poetarum ratione persequimur. Et egiaei quidem poetae ut reliquoammo mittamus , qui primis temp-bus Me metro usi sunt, a vera inter Mnes sunt reserendi, tu Archilochus Pariu

Simoniden Amorsimia, Asius Samius, Callinus phoatu munermus Colophonius, nequo Sol obstat Atheniensis, neque Tyrtaeus, qui, ni non Milesius δ', Atheniensia certo

agat; quanquam is eorum inde aetate ad reliquas quoquo gentea elogia m armen tranant torminosque tantopere propagavit, ut pleriquo poetae parvam ei Bris operam darent. Itaque non nugari nobis Videmur, elegiacum poema Mnum proprium esse dicentea '); nequo id, quod de singuli h minisa apud Graecos mete se habere vidimus, non posnee indam variis arminum generibus pari eventu peram dare, intium moribus abhorret, qua suum quaequo poeseos gema ex luerunt Simul vero tenendum est, non solum sormae ae argumenti etiam ratione habita elogiam ab epi poemato Messisse, et portinere ad id genus, quod, ne pluribus utamur verbia, lyrieum dioere liceat D et quo poetanua peremia non disiamulata ex uo ipsius animo et suo non, o quae ipsum ommovent deviarat, id qu' carminasi' cf. maxime eliner de episine inclus. p. 876 sq.2M Consentituit hae de re Mentiores plerique ita assoW. Grimet vis p. 8 de genere ionico-elegiaco loquitur pariter Uricius v. inprimis II, p. 8 sqq. et Bemhard I, p. 84 al. MDCL Bemharly L, p. 20. 114. - Vota quidem Bera os p. 1i7 et Has Lit Zig. 83s. N. Bl. Ilo, ne hoc modo Graecam poesin dividamus quum vero Plato de Rep. III, p. 3st D. cf. 3s C. et Aristotcles Poet. α alnit. tria illa genera inter se distinguant, quae in recentioribus quq- quo litoria ascemuntur nisi quod non iisdem nominibus, quae nunc in usu sunt, utuntur, nobis quoque argumenti ratione habita picam Poesin mea univorsae opponere licet. Et Franckium quoque non res ipsa, ea nomen solum malo habuisse videtur Call. p. I sq.

87쪽

ipa d ent Attamen ea inibus Jonum lineis non haso forma sis orat, sed iambi etiam et trochao et metrici ordinea. o diverat generibus ompositi, ita ut diversis in di- Verris argumentis uterentur metris; nam quum legis adspicum maxime genua se adjungersi, iambi in irridendis hominum vitii et in ira eonviciis effundenda, tractae initio in gravioribu severioribusquo rebus Versabantur, quanquam mox iambia in eoeperant poetae in rebus a maior anum concitatione alienis, ita ut ad pedeatrem magis amoderent orationem Sed hae omnia genera, quibus Jones utebantur, eotoria arminibus lyricis non forma sola, sed ea ipsa re, quae a te cum sormae ruersitato eohaeret, distinguuntur, quod Mnum sunt propria, quum illa vel oriensium sint vel Aeolum, e quarum gentium moribus omnis dissimilitudo explicatur. Etsi enim hae sorma liberiores uni vomu Emeo, tamen ultra implicitatis cujusdam fine non egrediu tur, quum Oricorum et Aeolicorum poetarum, qui eummuni

nomino molici diuuntur, id ipsum proprium ait, quod majoro libertate in dissecandia omponendiaque metria ruuntur;

eademque argumentorum ausa est, quae pariter atque -- toma forma pro diversa gentium natura disera erant; nam Iiso Ionum armina non minus quam molita propria pom tarum sententias exprimerent, et materiam ex ipsorum rationibus repeterent, elegia tamen longe abest a perturbationo atque servore animi in Aeolicis arminibus onspicuo abest quoque a Deorum ultu et ab iis rationibus, quae e propria Doriea civitatis Dorieorumquo morum natura originem du-

bant.

quo vero sola gentium diversita variorum generiuneaus est, sed ea ipsa eum temporum etiam diversitato eonvenit. Primi enim Iono, Asiatici ingenia adeo emoluserant et quas emancipaverant, ut lyrioa poesi operam dare possent. Itaque forma, qua utebantur, rotissimo eum piea oonjuncta erat et ex ea ipsa pro fait; nam quum armis hus, quae non in rebus epte moro describendia versabantur,

sed quidquid animum movebat, dociarabant hexameter simplex sum re non videretur, primus hexametri ordo in Mo

88쪽

vel Dorieam vel Aeolitam daal tum sibi vindieamo, conatiuas honoruni poetamni ua docet, unde quod saviis mini re leot illa e tra Jonum maxime Mo Doriensium et Asol uproprium ruinae, id eonfirmatur, ubi singulorum poetarum rationes persequisuri vologiaei quidem poetae ut reliquosnuno mittamus , qui primis om-ibus Me metro usi sunt, a vera inter Mnes sunt reserendi, o Archilochus Pariu

Simonidos morsimia, Asius Samius, Callinus phearia,

Anmnermus Colophonius, nequo Sol obstat Atheniensia, neque Tyrtaeus, qui, ni non Milesiua yra, Athenionia serto agat; quanquam is eorum inde aetate ad reliquas quoquo gentea elegia m armen transiit terminosque t nivem propagavit, ut pleriquo poetae parvam ei orto operam dar-Itaque non nugari nobis videmur, elegimum poema Mnum proprium esse dicentos D nequo id, quod de singuli h

minis ud Graecos mete se habere vidimus, non Posae eundem variis arminum generibus pari eventu operam dare, intium moribus abhorret, qua suum quaeque poeseos genua ex luerunt' ). Simul vero tenendum Bat, non ollam formae ae argumenti etiam ratione habita elogiam ab epi omato eo sisse, et portinero ad id genus, quod, - - ribus utamur verbia, lyrisum disere lieeat D et quo poetam persona non dissimulata ex uo ipsius animo et suo nonuno qua ipsum ommovent deviarat, id quod carminasID f. maxime eliner de episine inclus. p. 876 sq. an consentiunt hae de re Mentiores plerique ita assoW. Ginandas. p. 8 de genere ionico-elegiaco loquitur pinter Iricius v. inprimisu p. 8 sqq. et Bemhardoc I, p. 84 al. 8a Ct Bemharly L, p. 20. 114. 24 Vota quidem Bera os p. 117 et Has Ut ni g. 836. m. Bl IM, o hoc modo Graeeam poesin dividamus quum diro Plato de Rep. III, p. st D. cf. si C. et Aristoteles Poet. α alnit. tria illa genera inter se distinguant, quae in recentioribus quq- quo litoria secemuntur nisi quod non iisdem nominibus, quae nunc va usu sunt, utuntur, nobis quoque argumenti ratione habita pleam Poenin mea universae opponere licet. Et Franckium quoque non res ipsa, sed nomen solum malo habuisse videtur Call. p. I sq.

89쪽

ipa d ent Attamen arminibus omini mei non haso forma stola erat, ae iambi etiam et tractavi et motrici ordine e diversis generibus ompositi, ita ut diversis in di- Verris argumentis uterentur metris; nam quum legis ad vicum maxime genua ae adjungeret, iambi in irridendis hominum vitiis et in ira conviciis effundenda, motae initio in gravioribus severioribusque rebus Versabantur, quanquam mox iambis uti oeperant poeta in rebus a major anum concitatione alienia, ita ut ad podeatrem magis Mederent orationem Sed hae omnia genera, quibus Jones utebantur, a Meria arminibus lyricis non forma avia, sed ea ipsa re, quae a te eum sormae ruersitato eohaeret, distinguuntur, quod Mnum sunt propria, quum illa vel oriensium sintis Aeolum, e quarum gentium moribus oninis dissimilitudo e liuatur. Etsi enim hae sorma liberiores uni versu viso, tamen ultra simplicitatis cujusdam fine non egrediu tur, quum Dorieorum et Aeolieorum poetarum, qui communi

nomino molici diuuntur, id ipsum proprium ait, quod majorosi nato in dissecandia omponendisque metria ruuntur;

eademque argumentorum ausa est, qua pariter atque -- toma forma pro diversa gentium natura disera erant; nam Eoo Ionum armina non minus quam mella proprias p--rum aevientias exprimerent, Et materiam ex ipsorum rationibus repeterent, elegia tamen longe abest a porturbationo atque servore animi in Aeolicis arminibus conspicuo abest quoque a Deorum ultu et ab iis rationibus, quae e propria Dori o civitatis Dorieorumque morum natura originem dueebant.

Neque vero sola gentium diversitas variorum generum onus eat, sed ea ipsa eum tomporum etiam diversitato eonvenit. Primi enim Joneis Asiatio ingenia adeo ex luerant et quasi emancipaverant, ut Urioa poesi operam dare possent. Itaque forma, qua utebantur, aretissime eum pisaeonjuncta erat et ex ea ipsa pro fait; nam quum arminibus, quae non in rebus epte moro describendis versabantur,

sed quidquid animum movebat, deviarabant hexameter simplex sum re non videretur, primus hexametri ordo in fine

90쪽

-avia adduua eat, quo vorato magis etiam misἄ- - - mumdari videliniur; neque igitur vi eo vost distisium eis aeum e forma vim quasi eo nisaa- -- - , immo ea amissis in eati Nulla enim asinoat, eae initio inguis distioli avia postin emo nisi mus 'h - in iniqui incla amisi a potiua ita sint eoaeparata, ut Mesamais inter o ohaereant et navissime in nummano orationis orbis non audatur. - Pari modo argumenti ratum habita lyrieum Ionam poema ex opis ori item e Iuti am antequam hominum ingenia ad eam liberinisae .rvenerunt ut quaecunque limum oumnoveant, forma Maertia peno pia moenia exprimere possint poetae, non inmanimorum inflammationem quandam aequentos, sed ipsis animi amet ua non aino mentia cogitation aptam sum Mquaerentea ' leum poema avium exstat, quod lyris ἀφ' me a in a. eontinet, ita tamen, ut personis, qua de H -tur, non ipsi poetae tribuantur, o hoo modo Uriei p. mali germina nutrit et alit, donee ipsum nullo adjuvas adminimis per se tam possiti me aeva diei potest lyri .um aris. - viso prodire nequo vero opus est in V-- et arula praeterirent, antequam ab altera ad alim' formam transire posset; sed ubi semel initium laetum smi, eum non eat, mina novas Mari temporia vatio metrorum ... -- eum ratione inventas, et meam poesici variam ono saviam, quam vita ipsa emot Hymnos 'in Mos meis quidum dimat lyrici aliquid in o oontiners, quo tamen eos inter poema horoleum et olomaeum mediMinimoni test, quum elegiacis arminibus eum iis ni Maist imilitudinea; immo Megia vitio quidem ad eam

21 Ut erit uuidam arbitratur pag. M. Na. M mee sanni is in sententi At recto Meheres i. e. - idem esse dicit, ae si initio singulos hexametros laetos esse ρη

tendore velis.