장음표시 사용
21쪽
Nam minim est ut his pug eulis animus intendatur, remittatur.
ProXime, cum in patria mea fui, Venit ad me salia. tandum municipis mei filius praeteXtatu S. Huic ego studes ' inquam.
Respondit 'etiam.' Ubii ' Mediolani.' Cur non hiel 'Et pater eius erat enim una atque etiam ipse adduxerat puerum) quia nullos hic praeceptores
Quare nullo. Nam vehementer intererat vestra, qui patres estis' et Opportune complure patres audiebant in liberos vestros hic potissimum discere. Ubi enim aut iucundius morarentur quam in patria, aut minore sumptu quam domi Quantulum est ergo collata pecunia conducere praeceptores, quodque nunc in habitationes in viatica, in ea quae peregre emuntur impenditis adicere mercedibus' Nihil honestius praestare liberis vestris, nihil gratius patriae potesti S. Educentur hic qui hic nascuntur statimque ab
infantia natale solum amare conSUeScant.'
22쪽
Avunculus meus ante lucem ibat ad Vespasianum imperatorem, inde ad del0gatum sibi ossicium. ReVersus domum, quod reliquum temporis, studiis reddebat. Post cibum saepe, si quid otii, iacebat in sole, liber legebatur, adnotabat Xcerpebatque. Nihil nim logit quod non Xcerperet. Dicere etiam solebat nullum esse librum tam malum ut non aliqua parte prodeSSet. Haec inter medios labores urbisque remitum. In secessu solum balinei tempus studiis eXimebatur. In itinere quasi solutus ceteris curis huic uni Vacabat.
Ad latus notarius cum libro et pugillaribus, cuius
manus litem manicis muniebantur, ut ne caeliquidem asperitas ullum Studii tempus eriperet quae causa Romae quoque Sella Veliebatur.
23쪽
Memoria repeto, me correptum ab eo cur ambul
Poteras, inquit, las horas non perdere' nam perire omne tempta arbitrabatur, quod studiis non
Numquam maiorem cepi Voluptatem, quam nupere Sermone Corneli Taciti. Narrabat sedisse se cum quodam Circensibus proXimiS. Hunc post Varios eruditosque Sermones requiSiSSe,
Italicus es an provincialis '' Se respondisse, 'Nosti me, et quidem e studiis Ad hoc illum Tacitus es an Plinius t 'EXprimere non possum quam sit iucundum mihi. quod uterque nostrum his etiam e studiis notus quibus aliter ignotuS St. Accidit aliud ante paucos dies simile. Recumbebat mecum vir egregius, Fadius Rufinus; Super eum municeps ipsius, qui illo die primum venerat in urbem; cui Rufinus, demon Stran me, Vides hunc lyMulta deinde de scudiis nostris. Et ille 'Plinius est,' inquit. Verum fatebor, capi magnum laboris mei fruc
24쪽
o. Public eadin98. Magnum prOVentum poetarum annus hic attulit.
Toto mense Aprili nullus fere dies quo non recitaret aliquiS.Iuvat me quod vigent ludia proferunt se ingenia hominum et ostentant, tametsi ad audiendum pigre
Plerique in stationibus sedent tempusque audiendi fabulis conterunt. Subinde sibi nuntiari iubent an iam recitator intraverit, an diXerit praefationem, an e magna parte ovolverit librum.
Tunc demum, ac tunc quoque lente cunctanterque Veniunt. Nec tamen permanent, sed ante finem recedunt,
alii dissimulanter et furtim, alii simpliciter et libere. At Hercule memoria parentum Claudium Caesarem
serunt, cum in palati Spatiaretur audissetque cla-mOΓem, eaUSam requiSiSSe, cumque dictum esset recitare Nonianum, Subitum recitanti inopinatumque eniSSe. Nunc otiosissimus quisque multo ante rogatu et identidem admonitus aut non Venit aut, Si Venit,
queritur se diem perdidisse. Sed tanto magis laudandi probandique sunt quos ascribendi recitandique studio haec auditorum vel desidia vel superbia non retardat.
25쪽
Equidem prope nemini defui. Erant Sane plerique amici neque enim est fere qui quam qui studia, ut non simul et nos amet. His e causis longius quam destinaveram tempus in urbe OnSUmPSi. POSSum iam repetere secessum et scribere aliquid quod non recitem, ne Videar, quorum recitationibus adfui, non auditor fuisse sed creditor. Nam ut in ceteris rebus ita in audiendi ossicio porit gratia, Si repOSeatur.
Recitaturus est Titinius Capito, quem ego audire nescio magis debeam an cupiam. Vir est optimus et inter praecipua saeculi orna
Colit studia, studiosos amat, OVet, proVehit; Ultorum qui aliqua componunt, OrtUS, inUS, Praemium omnium eXemplum ipsarum denique litterarum iam senescentium reductor. Domum Suam recitantibus praebet, auditoria non apud se tantum benignitate mira frequentat mihi certe, si modo in urbe, defuit numquam. Porro tanto turpius gratiam non referre, quanto honestior auga referendae. An si litibus tererer, obstrictum SSe me crederem obeunti vadimonia mea, nunc, qui mihi omne
26쪽
negotium, Omnis in Studiis cura, minus obligor tanta sedulitate celebranti in quo obligari ego, ne dicam Solo, certe maXime possum lQuod si illi nullam vicem, nulla quasi mutua Teia deberem, sollicitarer tamen vel ingenio hominis, vel honestate materiae. Seribit exitus illustrium virorum, in his quorundam mihi carissimorum. Videor ergo fungi pio munere, quorumque eXSequiaScelebrare non licuit, horum quasi funebribus laudationibus, eri quidem Sed tanto magis eris, intereSSe.
11. Amusino Interruptioniti Recitation.
Mirificae rei non interfuisti: ne ego quidem Sed me recens fabula Xcepit. Passennus Paullus, Spendidus eques Romanus et inprimis eruditus, seribit elegOS. Gentilicium hoc illi: est enim municeps Properti, atque etiam inter maiores suos Propertium numerat. Is cum recitaret, ita coepit dicere, 'Prisce, iubes. 'Ad hoc Iavolenus Priscus aderat enim, ut Paullo amicissimus , Ego ero non iubeo.'Cogita, qui risus hominum, qui Oei. Est omnino Priscus dubiae sanitatis. Interest tamen ossiciis, adhibetur consiliis, atque etiam ius civile publice respondet quo magis, quod tunc fecit, et ridiculum et notabile fuit.
27쪽
Interim Paullo aliena deliratio aliquantum frigoris
attulit. Tam sollicite recitaturis prOVidendum est, non solum ut sint ipsi sani, Verum etiam ut Satio adhibeant. Ia Poet.
Magna me sollicitudine assedit Passenni Paulli valetudo, et quidem plurimis iustissimisque de causis. Vir est optimus, honestissimus, nostri amantiSSi-
Praeterea in litteris Vetere aemulatur, Xprimit, reddit Propertium in primis, a quo genu ducit. Si elegos eius in manum SumpSeriS, lege OPUS terSum, molle, iucundum, et plane in Properti domo scriptum. Nuper ad lyrica deflexit, in quibus ita Horatium, ut in illis illum alterum, iungit. Putes, si quid in studiis cognatio valet, et huius propinquum. Mama arietas marita mobilitas. Amat, ut qui verissime dolet ut qui impatientissime laudat, ut qui benignissime ludit, ut qui facetissime; omnia denique tamquam Singula absolVit. Pro hoc ego amico, pro O ingenio, non minus aeger animo, quam corpore ille, tandem illum, tandem
28쪽
Gratularo mihi gratulare etiam litteris ipsis, quae
e periculo eius tantum discrimen adierunt, quantum e salute gloriae OnSequentur. 1a riter of Comedies.
Sum ex iis, qui mirantur antiquOS; non tamen, ut quidam temporum nostrorum ingenia despicio. Neque enim, quasi lassa et effeta natura nihil iam laudabile parit. Atque adeo nuper audii Vergilium Romanum paucis
legentem comoediam ad Xemplar Veteris comoediae scriptam tam bene, ut esse quandoque OSSit Xemplar. Nescio an noris hominem. Quamquam nosse debes Pe8 enim probitate morum, ingenii elegantia, Operum varietate admirabilis. Scripsit mimiambos tenuiter, argute, VenUSte, atque in hoc genere eloquentiSSime. Nullum est enim genuS, quod abSolutum, non possit eloquentissimum dici. Scrii sit comoedias, Menandrum aliosque aetatis eiusdem aemulatUS. Licet has inter Plautinas Terentianasque numeres. Nunc primum se in Vetere comoedia, Sed non tamquam inciperet, Ostendit. Non illi vis, non subtilitas, non amaritudo, non dulcedo, non lepos defuit.
29쪽
Ornavit virtutes, insectatus est vitia fictis nomini. bus decenter, eri USUS S RPte. Circa me tantum benignitatera mi modum XeeSSit nisi quod tamen poetis mentiri licet. In summa, Xtorquebo ei librum, legendumque, immo ediscendum, mittam tibi. Neque enim dubito futurum, ut non deponaS, Si semel sum PSeriS.
Nuntiatum mihi est C. Fannium decessisse, qui nuntius gravi me dolore confudit primum, quod amavi hominem elegantem, disertum deinde, quod iudicio eius uti solebam.
Erat enim natura acu tu S usu XercitatuS, Veritate
promptiSSimUS. Angit me super ista casus ipsius: decessit veteri testamento omisit, quos maXime diligebat prosecutus est, quibus Ostensior erat. Sed hoc utcumque tolerabile ; gravius illud, quod pulcherrimum opus imperfectum reliquit. Quamvis enim agendi causi distringeretur, scribebat tamen exitus Occisorum aut relegatorum a Nerone,
30쪽
et iam tres libros absolverat, subtiles et diligentes, et Latinos, atque inter sermonem historiamque medios ac tanto magis reliquos perficere cupiebat, quanto frequentius hi lectitabantur. Mihi autem videtur acerba semper et immaturamor eorum, qui immortale aliquid parant.
Nam qui voluptatibus dedit quasi in diem vivunt,
vivendi causas quotidie finiunt qui vero OSteros cogitant et memoriam sui operibus Xtendunt, his nulla mors non repentina St, ut quae Semper inchoatum aliquid abrumpat.
Frequens mihi disputatio est cum quodam docto homine et perito, cui nihil aeque in causis agendis ac brevitas placet. Quam ego cuStodiendam Sse confiteor, Si causa permittat alioqui praevaricatio est transire dicenda, praevaricati etiam cursim et breviter attingere, quae in inculcanda, infigenda, repetenda. Hic ille mecum auctoritatibus agit, ac mihi X Graecis orationes Lysiae ostentat e nostris Gracchorum Catonigque, quorum Sane plurimae Sunt circumcisae et breVes: ego Lysiae Demosthenen, Aeschinen Hyperiden mult0Sque praeterea, Gracchis sit Catoni Pollionem, Caesarem, in primis M. Tullium Oppono, cuiu Orati Optima fertur SSe quae maXima Et Hercule ut alia bonae res ita bonus liber melior