Animadversiones criticae in Plutarchi libros duos De Iside et Osiride et De E apud Delphos [microform]

11쪽

De Iside et Osiride.

Plutarchus, ut plerumque faCere Consueverat, hoc quoque Scriptum uni ex familiaribus dedicavit. Cum autem in permultis aliis scriptionibus eius indicia evariis fontibus petita nobis praesto Sint, quibuSpersonae ad qua Singulae CompoSitae Sunt, probabiliter effingere possimus ), de Clea, cui praeter librum de Iside et Osiride inscriptum est opusculum de Mulierum Virtutibus, nihil aliunde nobis notum est. Quae autem e Plutarcho colligi possunt perpauca Sunt Delphis erat Thyadum princeps'), unde effici potest ut Dionysi mysteriis initiata esset, ut et ipse Plutarchus ); a patre et matre siridis sacris Consecrata Isidem colebat ). Quare facere non OSSum Cum Vir Cl. Wyttenbach existimanti in opere conscribendo id auctoris consilium fuisse ut

12쪽

amicam de horum Aegyptiorum numinum ortu et Cultu saniora quam quae Vulgo ferrentur doceretV,

cf. Animadu in lut Mor. III pag. 57. Librum vero mittens ad seminam, quae haud seCus atque ipse prava de diis opiniones respuebat ), Plutarchus id sibi proposuisse videtur ut aequale non Solum Verum Sensum fabulae, quae deorum Casu Contineret, Periret, quorum Cultu tun temporis longe lateque diffusu erat, Verum etiam de deorum natura omnino meliora et puriora edoceret t. Quamquam neque de tempore, quo Plutarchus librum de Iside et Osiride confecerit neque de loco quidquam pro Certo affirmari potest, Ver Simillimum tamen Si eum Provectiore iam aetate cum Delphis sacerdoti munere fungeretur ), id fecisSe Leguntur enim de Is et s. cap. 6 pag. 378 D. 8t et ' νιε,

φρυυεῖ, ευ ρημα Si Markland libri εχχημα λεὶε v. Cum autem Plutarchi temporibus plurima oracula defeCiSSent ), et χρτοτ ρtti, quod nomine non addito memorat. Apollinii Delphici iraculum AESse satis

probabile est. Iam Senem autem scripsisse Plutarchum documento Sunt Cum quaestio ipSa, tum modu quo eam tractaverit multos enim auctores nominatim laudat ), multorum etiam Sententias tantum tradit 'i. ad Cap. 2 Pag. 35L F. 352 A. Graecum fidi nomen est, item Typhonis, qui

docti, qui hoc in libro occupati fuerunt, offenderunt. Scriptore enim Verbum τελεῖσθαt, Cum idem quod Latinum initiari valeat, Cum dativo Coniungunt, ut deum denotent, Cuiu Sacri quis initietur sacra Contra aut Cum dativo aut Cum accusativo iniunguntur exstant etiam loci in quibus verbum τελειοθαt nullo Casu adiecto per Se ponitur. Neque Plutarchus hoc verbo aliter usu eSt. At lac eum hoc uno loco consuetudine deceSSiSSe merito tamen quaesiveris

Auctores lauclantur Anticlides, Archemachus, Aristagoras, Aristo, Castor. Dino Eudoxus, Hecataeus Heraclide Ponticus, Hermaeus, Manetho Mnaseas Phylarchus, Theopompus libri: t Ερμου λεγομevota φ t, καταλογος πω βασιλεω , Φρύγια γράμματα. s. vlo cap. Ia, 3 17 44. παvτες eaP. . πολλο cap. 3 43.

13쪽

quaenam tandem Verborum τοῖς τελουμέVol θει σε iacsit significatio. Initiantur homines Sacris quibusdam , Verum quo modo quis deorum assimilitudini atque coniunctioni haec inim est Gεt uat initiari possit nemo facile intelleget. Itaque vitium, quod Praeter virum l. Meiske viri docti in vocabulo θεtωσεως latere Iutabant, ilius alio modo Sanare conatus est Reishe Ἐδ αγ θεtωσεως Verten opersanctificationem', Myttenbach Iatu et matu, et Vel 'Iatακοῖς, quorum hoc ei magis probabile videbatur: Holwerda αυτη atu et idem participia κυλιυιυσα t et εθιζούσης mutaVit in κολουουση et dictiυση Berna-dacis, Symb. pag. 7 θει οσtu, Collatis Verbis Capitis tertii, Pag. 352 B. 'Iatu. δε lκυυουσα ταθεῖ α; ipse quoque Vocabulum latωσεως VitioSum SSe putans locum hunc in modum emendare temptabam: οῖς

Vox latωσt: apud iussum scriptorem profanum legitur, CCtesiastici vero paSSim ea utuntur auctore Viro Cl. uicer, C Thes. Eccl. pag. I 398 Oui postquam Dionysium Areopagitam laudavit vocem dat uat, explicantem, deo quam maximam assimilitudinem atque coniunctionem h l. d. ita pergit: Ita Patres observantes iam casaubon, finem et

fructum ultimum Sacramentorum θε toeat diCere non dubitarunt, Cum GCirent Vanarum SuperStitionum RuCtore Sui arto Tetcit eum honorem ultimum auderespondere ) Passim igitur legas apud Patre et c

bulum Ῥεtωσε abiudicemus, Iraesertim tum te Osiridis mysteriis agat in his enim Sacra deorum ratio atque doctrina traditur notumque sit Aegyptios id maxime petiisse ut post mortem deo simillimi ferent ) Neque in vocabulo τελουνιεζυ0tc

14쪽

vitium cinesse mihi videtur: nam ii soli, qui sacris

initiati erant, deorum naturam enitu CognoSCeretisque quam simillimi feri poterant. Itaque verisimile est intercidisse participium verbi, quod Cum genetivo coniungatur in eo autem vim appetendi insit neceSSe St, Cum Secundum PlutarChum eritatis desiderium in primis rerum ad deo spectantium divinitatis appetitus sit in Ouamquam autem SatiS magna Copia Verborum St, in quibus ea notio insit υρε7εσθαι, λιχεσθαι alia, unum tantum eXStat, quod, Sive ad SenSum Spectas, aptissimum huic loco esse confiteariS, Sive quaeri quo modo intercidere potuerit, tibi satisfacturum esse perem nempe Verbum ἐπt-μεutabat. Cum autem participia TLA0ΥΜΕΝ0s et smiMΕΛ0ΥΜΕΝ0I haud ita multum inter se differant hoc facillime oculos librarii effugere poterat. Dedit

f. huius capitis initium. Uulgata habet κωλυουσαtς.

tamen mihi placet, nam cum partiCulae 1a . . ita OSitae Sint ut re enumerentur, quarum niSeS T. 0υ προ T0 κα κυρt0 κα - Ουῶσις, fieri non poteSt ut utrumque partiCipium pertineat ad unum OCabulum απυχαῖς neque unde genetivi forma

satis facile quis intellegat. Cum autem hoc loco

εα υT0ὐς , quae formae dativi plurales participiorum

Sacram rationem atque doctrinam, quam dea colligit, Componit traditque iis, qui sacris initiantur et deo quain simillimi fieri student vita bene morata multorumque ciborum atque libidinum abstinentia intemperantiam et voluptates amputant, rigida

autem et dura templorum ministeria subire se instituunt.

15쪽

ad Cap. 3 pag. 352 A. B. Plutarchus, qui capite proximo contendit Isidis nomen graCCum CSSe, quippe quod derivatum sit a verbo tξέvαt, priore huius capitis parte deam ipsam Graecam origine esse dicit 'Ert πολλοὶ μὲυ υρμud, πολλι δὲ Προμηθεως σzορηκασι αυτ . UIαῖέρα, iovi

D secluSi Cum viris Cl. Megeriacus et Wytten bach: ἐυ ante Ερμο πόλε recte inseruerunt axter alii: φιλουσα et M pSe inserui: ουσα σο*tα Wyttenbach: Go ptαυ υσα Baxter. Attamen Plutarchus in capite, quod antecedit, fidem non dicit Sapientiam esse, verum deam in primis sapientem atque Sapientiae amantem appellat: cat parto συφη κα φιλοσόφυυουπαυ; quominu Cum iri Cl. Benile et Marhlandπ0Sta mute in σοφη impedimento est particula κα PoSita ante participium catκυυουσα,, Cuiu vis hoC

quidem loco nulla est nisi altero participio praegreSSo id *tλουσα, Sse pro Certo onere non au Sim, Probabile tamen est, Cum litterarum ductus Verbo καλουσε simillimi sint, quod non cadit in emendationem viri l. BernadaciS, Symb. Pag. Oz0φη, ουσα, Conicientis. Pr υπ00 ηλυυυτα quod omnes odiCes habent, legeriacus, Bentley, Markland Reishe Scripserunt 67z0δηλ0υVTες, quam lectionem Parthe et Dubner inteXtum receperunt. Est autem laec mutatio it

lutarchus hoc loco non designa duo sacerdotum genera, sed omnes, qui mysteriis Aegyptiis initiati sunt, his nominibus enotat, ut apud Philonem αγίαατουορ ι dicuntur et αγα. αατορόροι audiunt qui veras rerum divinarum virtutisque species animo impressas gerunt , ut vertit Runkenius Tim Lex Plat. PM. 7, ubi plura de hac re.

16쪽

IOII

itaque codicum lectio retinenda est et participium reserendum ad aph λυ70V. In proximi Wyttenbach vocabulum C GEως mutandum in o σε ως CenSet, Cribens Animadv. ΙΙΙPag. 60 sitit σι non anum Videtur, dicitur enim malo ei S ut Vidimus pag. 34 D. ), et hic locus bonum requirit . quidem, quamquam haud infitiasiverim vocabulum malo sensu et adhiberi poSSe et a Plutarcho adhibitum esse'), tamen hun SenSum VOCA bulo Semper ineSSe Pro Cert nego; St Otiu VOX media significat enim primo opinionem, vernaCula lingua meening Cf. Plat Phaed. CAP. I Pag. 92 A., Phaedr. Cap. 22 pag. 44 C. Plutarch. DUOm. Adul ab amic interia Cap. I pag. 49 A. deinde opinionem falSam atque arrogantiam, UO Sen SunoSter aePiu VOCabulo Τημα utitur, Cf. libri laud. CaP. 25 Pag. 65 . de reCt. At Rud. RP. Pag. 39 D. CAP. I Pag. 4 A., quom qui SUOS Pros in viri Sent. CAP. O Pag. 8 C. F., DUROSt. Plat Pag. 999 E. Ouod autem yttenbach addit locum vocabulum bono Sensu requirere, id minime RPProbare POSSum. Nam, nisi omnia me fallunt, α λευ λέλαυα καὶπκl δη, α δε ραυερα κα λαμπρα Sunt triStia et laeta,

qua' vulgi opinioni Me Aegyptiis Hiis insunt ea

De recta ratione audiendi cap. 4 in fine.' Quomodo adui ab amic intern CaP. 5 Pag. 65 E.

autem 6 εμυς λοῖος ποιηλοῖ, i. e. XPlicat, Verum eorum Sela Sum docet. Quamobrem nihil mutandum censerem nisi hiatus obstaret, quem Plutarchus Caute vitare Solet. Itaque Suspicor lectionem

OPPOnitur et o ερω 07 1 legitur apud Plutarchum e. . de . apud Delpho Cap. I pag. 39 A.,

Compar Dion et Brut CAP. Q.

Si Scripseram cum publicatus est liber viri l. Hariman, Cui titulus de Avondgon des eiden- doms. Eius Vol. I pag. 58, 15 locum OStrum Vir Cl. Si belgice vertit Dege ij het, die in hun te ais in en his ronddragen de heiligeleer intrent de oden, dewelhe vrij is an allebi jgeloo en alle egochtheid, terwh ge et

Zwarte en uistere an de hennis de goden Verborgen Ouden maar et heldere e schitterende daarva openbaren, lectione tradita hunc in

erraverit vir Cl. Participia enim φέρυυzε et περ taetέλλουτες minime inter se disiungenda Sunt, Sed ut Plutarchus omnes, qu mysterii initiati Sunt, ερα- φυρους et ερυσeto λους appellat, ita reserens ad ea

17쪽

mihi vocabulum desiderari, quod Solis SacerdoteS

denotet minis ros, ut Sententia Sit Cum ministrOS

non deceat vinum bibere domino et rege intuente. Pro fiμερα igitur legendum est πηρέτας. Sic Hermes dicitur ab Aeschylo Prometh. S. 954 θε ovὐπηρέet et Apollinis Delphici sacerdotes dicunturq ut λου πηρέτα Sophocl. Oed Tyr. S. I 2. cI3 ad pag. 353 B. C. Eudoxo auctore, qui se ex sacerdotibus id audivisse profitetur, Plutarchus tradit rege Aegyptiosusque ad PSammelichi tempora vinum neque bibisse

dorus Sic Bibl. I Cap. 26, unde discimus Aegyptios credidisse Isidis temporibus exstitisSe aliquo πυλυσωμάτους quo Graeci Tt7αυtας appellarenti fuisse

ut Myttenbach proposuit Animadv. III pag. Q 73, cui JIηλο76v uv quod quire temptaVerat, minuSplacebat magi enim SSe poeticum et rarius quam pro huius loci ratione ). Ego suspicor Plutarchum dedisse TΩΝ PQ et is, ΓΕΝ ομευ u et scripturam vitiosam aut inde ortam SSe quod librarius compendia, quibus haec

18쪽

I4 Vocabula OnSCripta erant, minus bene intellexit vel neglexit, aut quod locum e Correcturum Speravit memor Graecarum fabularum, quibus homines e Gigantibus nati narrabantur in Haec Certo RuSaest cur lor pro ἀμπελυυ habeat αυθρ οπυυς. ad cap. 8 pag. 354 A.

Nomen Menis, qui primus mortalium rex Aegypti fuit, Graeci auctores varie tradiderunt Herodotus iaccus. tua, Manetho ), EratoSthene.' M vης, Diodorus 3 rivile, Aelianus ' ulule, Josephus in ut αλ: Plutarchus hoc loco Matuto et paulo inserius

Matuto . Ut in re minime Certa nominiS formam non temptavi, ut tamen dativus respondeat genetivo cum Vir Cl. Baxter ego in Sequentibus Matut . Vocabulum a*ασαι an recte traditum sit valde

f. ruppe, Griech Myth. un ReligionSgeSch. Pag. 435 adnot. 3. II cap. 4 99-Apud Muli Fragm. Hist Gram. II Pag. 539. Fragm. I, ecl. Did. Bibl. I cap. 43 45 Hist. Anim XI IO. Archaeol. III cap. 6 a.

dubito. Cum enim in vocabulo tuset ea vi Soleat ineSSe, quam ConSecutiUam appellamuS, praeSertim demonStrativo o set osc PraegreSSo ratio atque oratio flagitant ut posteriore Sententiae parte XPonatur

qua re prisci illi homines ab omni luxuria alienissimi specimen odii sui dederint. Vocabulum igitur

εἴασα rerum ConteXtum interrumpit. Cum autem

nonnumquam litterae librariis inter se confusae sint in pro ΕΦΑΣΑΝ legendum Censeo ΕΡΕ A verbo κεῖσθα expuncto, quod in textum insertum est, postquam prima lectio abiit in ἔφασαυ.

In verbis, quae in fine Capiti pag. 354 B leguntur,

ἐπαtυεῖ non Solum Valet laudare, Sed etiam probare, comprobare, Cf. e. g. Thucyd. V Cap. 65, Xen.

ad cap. I Pag. 35 F. Enumeratis philosophis et legislatoribus Graecis, qui Aegyptum adierunt ut sacerdotibus in disciplinam

harum litterarum confusione vide quae van Her ercle annotavit in Soph. ecl. Tyr. S. 437.

19쪽

s. e. g. quae exempla collegit obet, observ. Critic pag. 37 Sqq.

20쪽

Cum fabula fabulosius sit Osiridem inscientem

Simul amantem, h. e. amore inflammatum Cum Sorore Nephthye coisse, delendum S Vocabulum ερωυῖα:quo expuncto Simul hiatu tolletur, quod non animadvertit molwerda pro ἐρωvet Proponen ακ0υζα.

ad cap. I pag. 357 F.

Herodotus, qui lib. I cap. 78 hunc Aegyptiorum

morem memorat, tradit in SympOSiis opulentiorum hominum imaginem cadaveris ligneam circumferri pictura atque opera per CtiSSimam, Cuiu menSuram unius fere vel duorum cubitorum esse hanc imagi

Diod. Sic Bibl. I CAP. I. Markland et Wyttenbach cum Verba, quae Supra I9eXScripsimus, adcluto δε pertinere eriStimarent, Gettv in tuat mutandum censuerunt Mihi tamen hisce in verbis Plutarchi sententiam inesse magi probabile St. Fac enim eum tυα dedisse non refert priore sententiae parte aliorum opinionem, Verum, ut in verbi l tvες πυλαμδάv0υσt apparet, eorum refutationem opinioniS, quam nonnulli tantum Sequuntur Deinde quominus cum viris cl. Markland et Wytten bach facias, vocabula υσπερ μέλε magno impedimento sunt Saepius inim Plutarchus αproposito digreditur et occasionem captat exponendi quae Sibi ex argumento in mentem Veniant, quain oσπερ ἀμέλε ii 4Sitatum AESt, Cf. e. g. it. Luc. I 7 Phoc. 2 6 Neque igitur hoc loco lutarchus a Consuetudine decedit. In iis enim, quae antecedunt, varia de Manerote Sententia Componit: alios aliter de Manerote existimavisse non deeSSequi eum inominem tuisse prorsus negent et nihil aliud esse serhibeant nisi Carmen sive Sententiam hominibus epulantibus aptiSSimam: tolli et Totαυτα παρει Deinde noster ita, inquit, res se habet si quaeris quid sibi velit cadaveri simulacrum, quod Aegyptii in Symposiis Convivis ostendere Soleant: non est commemoratio Osiridis Casuum, sed adhortatio ad convivas ut rebus praeSentibu quantum possint rutantur. Itaque Isettv recte sese labet, vitium contra in posteriore sententiae parte latere