Animadversiones criticae in Plutarchi libros duos De Iside et Osiride et De E apud Delphos [microform]

31쪽

Mnemos. 89 Pag. 385.' In libro cui titulus Index Iutarchi.

quin Plutarchu ScripSerit ξηρυτητυς, Siccisa iis. ad Cap. 39 pag. 366 C. D.

Reisl e post οέκα inserendum Censet 6 'Aθύρ, qui mensis est, quo Siri interiit, C Cap. 3 Pag. 356 Cum autem, rudi recte monuit Parthey,

32쪽

42 l. l. pag. 38, 1 huius sabulae interpretatione' non id intersit quo mense, verum quo die Siri mortuus sit, haeci verba addere minime necesSe habemuS. Grave Contra vitium latet in proximis, quod

primus vidit Wyttenbach. Qui Animadv. ΙΙΙ pag. 28

recte bServat: Ne plena luna pertinet ad obitum Osiridis, quem potius decrescente vel obSCurata luna Significari par erat, nec dies decimus Septimus i est quo luna maxime plena apparet, Sed i quo Primum apparet eam aliquid ex rotunda figura amittere et initium facere decrescendi. Igitur hic locus talem quandam scripturam deSiderat: ευ μαλtzz I tua cit

Hae autem lectio, quamvis optime ad sententiam ConVeniat, adeo nihil respicit ad traditam ut hoc uno nomine Se ipsa condemnet. Cum autem nonnumquam litterae JA et M inter se confundantur haud scio an noster, ut Wytten bach coniecit, dederit truaetat 1 a toυμέ,' quam leCtionem, Ut nunCvideo, etiam Hariman Commendat.

ad cap. 45 pag. 360 A.

De Typhonis natura, cf. d. Meyer libri, qui inscribitur: et-Typhon, eine religionsges h. Studie Pag. 4: Die einlaChemund durchsi litigen Angabendes Totenbuch liber die Mythen on et laSSen, So Schein mir, einen Zweise meli libri liber seine Grundbedeuiung die fila stere, Vernichtende Machi, welche dei Lichtgotter Verderben und

33쪽

διαυέμω ὰυακΔράυυυat fl1A, ἀλλά . . . με ante ρ v pSe inSerui ut et , ΔΕ πtati, OPPOSitum Sit περιφερομευη CorreCtio St Viri l. Holwerda ), quam ternadacis in textum reCePit. Plutarchus postquam in priore Capiti parte sententias DemoCriti, Epicuri StoiCorum improbavit, quippe qui nulla ratione explicaverint quae CauSa mali Sit, Suam 1am opinionem de mundi PrOCreatione atque gubernatione exponit duo SSevidelicet principia adversa, e quibu omnia oriuntur,

opinionem in CapitibuS, quae Sequuntur, doctrina magorum ), Chaldaeorum ), Graecorum ), confirmare studet. Duo autem magis Stoicorum doctrinae levitatem ostendat, rationem illam Stoicam comparat Cum diSpenSatore, qui cauponi instar hominibus bona et mala e duobus doliis dispertit, comparatione

desumpta ex Hom. l. XXIV VS. 29, 53O:

ad cap. 47 pag. 37 A. Etiam apud Persas multa fabulosa de diis traduntur; quorum Xemplum noSter affert se bonoS deos ab Horomaga procreatos SSe, malo totidem

In his πεστησε Corrigatur in ὰπεaetri forma enimaoristi reflexivi opu esse ex rerum Contextu SatiSapparet. In fine sere eiusdem capitis Theopompo auctore traditur mago narrare utrumque deum modo tria milia annorum regnare modo domari, deinde eos totidem annos inter Se pugnare, ελος δὲ ὰπολεtπεσθαι τυ 'Atῖς καὶ ιυς μὲυ υθρωπιυς ευδαt116υας ἔσεσθαtμ T Tρ0Fης Θευμενυυς 18T σκtis Tot0υυzαc eth δὲ ταυzα

34쪽

enim, ut in Sequentibus σεσθα legitur, ita hoc loco infinitivum suturi requirit. Quod autem Bernadacis propoSuit 6, Ωρυνιά dupro tu, 'A temp. id plane falsum St. Malum enim principium tandem aliquando superabitur et peribit: id magi Arimanium appellant; quaproPter z0V'Apatμάυto Pro etti 'Attiri restitui absurdum quidem non St, an Vero neCeSSe Sit vehementer dubito, Cum etiam Cap. 46 pag. 369 E. Arimanius a Plutarcho

Ultima quae transcripsi verba variis modis viri docti emendare Conati sunt Markland αλὶaoc με tib

sanatum fore putarent BaXter: αλλω FahSe fietzλ ωρ; BottCher: υαλό7ως. Ego SuSpicor, nam Pro re Certa ponere qui audeat nostrum dediSSe καὶ, , et με Tu statu ii πολύυ, ωσπερ δ' Ἀυθρωπ ' ot 1ωμευ oμazpto, καi, o legitur in Theopompi fragmento ), τυ, ε o ante oti πυλυ POSui, etiam inter ωσπε et ἀυθρωπ' inSerui partiCulam a ut με Primae Sententiae parti oppoSitum Sit. ad Cap. 48 Pag. 37 D. Chaldaeorum doctrina pauci Verbi memorata Plutarchus GraeCo enumerat PhilOSOPhOS, quorum doCtrina Cum vulgi opinionibus Congruit. Incipit ab Heraclito. S aperte bellum omnium rerum regem atque dominum appellat et Homerum Perstringit precantem

Bernadacis viri Cl. Butiman emendatione intextum recepta edidit Λυττας, omne Codice Contra rhioetetet habent. Quare magi probabile est nostrum

dedisse Κλῆθαζ, ut iam vidit Schuster i.

35쪽

ad CaP. O, pag. 37 C. D. In urbe, cui nomen Hermupolis, Typhonis Simulacrum ostendunt hippopotami forma indutum, Cuius in tergo accipiter Cum Serpente pugnan ConSpi

serpentis imagine designari malitiam, quae Typhonem

impedit quominu potentia atque regno fruatur. In teXtu Vero qualem nun habemus Contrarium legitur Typhon υκ Vtλα et Ἀρχ καὶ et j δυυάμεt: rex una atque poclentia ei motrariae non est. Quare fieri non potest quin Vocabulum utiletet falso traditum sit. Quod qui intellexerunt Varia proposuerunt Markland oti κ βυtεταt Reishem παυεταt; Wyttenbach υ tvεχα Vel ἐξtazαΤαt Holwerda iov aut, quod fortaSSe praeStat, ου δια χρ ωμευος TOFω ... υκ utSTα Verten si quibus a quo)Typhon, licet Saeptu Vi utatur, non liberatur, qui Typhon malitia Sua perturbatur et alios perturbat .

Ex his correctio viri l. Markland proxime ad

lectionem traditam accedit, Vereor tamen ne Sententiam, quae deSideratur, non reStituat. Neque enim Typhon adversus malitiam regnum et potentiam non relaxat, ses ipsa malitia, quae eius indoles

atque ingenium St, qua ipse turbatur et alio turbat, ne regnum Con Sequatur obstat. Una tamen litteran Correctione viri l. Markland mutata lectionem restitutam habebis non ἀυ ταt, Verumtaυ ετα SCripsit Plutarchus. Quod Verbum optime ad Sententiam Convenit accipitre qui Hermupolin incolunt indicant potentiam et regnum, quod Typhon, quamviSSaepius Vi petat, non adipiSCitur, Cum pSe perturbetur aliosque Perturbet. ad cap. 5 pag. 37 E. Tu, '' at tu α πά ὀ p θαλμο κα σκηzzzρ οῖρά P0Uatu,

tationem viri l. Parthe ad hunc locum. Pag. 372 A. Aegyptii imagines Osiridis flammeo amiCt oi Inant,

36쪽

sequod Solem existimant concretum boni principium

eSSO, Cuiu natura mente tantum Concipi potest.

ad Cap. 57 pag. 374 D.

Plutarchus fabulam Platonicam de Amori procreatione e Poro et Penia parentibus, quam fabulam idem fere significare existimat quod Aegyptiacam de Iside et Osiride: καt Ωρου autem addidit lector neSCio quis memoria tenens in interpretatione Aegyptiacae fabulae Horum esse mundi intellegibilis imaginem c cap. 4 Pag. 373 ad Cap. 58 pag. 374 F. 375 A. Plutarchu postquam ea, quae philoSophi quidam de materiae natura docebant, improbari neque tamen quid ipse de materia CenSeat, Plane atque dilucide exposuit, nisi quod omni qualitati eXPerS

Multi viri docti in vocabuli 0υχ πευαυetici offenSi Sunt, qua re Vera omni Sensu Carent itaque Reishe ProPOSuit ob υπευαυTt0υσαυ, quod tamen Verbum neque apud Plutarchum ' neque apud ullum Criptorem, quod Ciam, forma activa legitur Boticher post πευαυettet inSeruit η lautit Vel et M tάυ6tαυ; Wyttenbach in editione Cunctanter υπαυεῖGIV, quae non remissi amorem, addens quidvis mihi persuadeatur

quam ho sanum esse : AnimadV. Vero ΙΙΙ pag. 49 vocabulum Se tueri posSe putat iS, quae capitem a pag. 376 B. leguntur ): neque tamen intellego quid vocabulum πευαυeti ostet, quod ibi CCurrit, ad nostrum locum tuendum faciat Ouamquam igitur vix dubitandum Si quin VoCabulum πευαυTtαυ

37쪽

salso traditum sit, levi tamen correctione locum sanatum iri minime Spero. Nam Si sequentia accuratius perlegerimu Corrupta quidem sed ad rem, quam nun attingimuS, Sati PerSpicua apparebit seminam amantem a viro hac in re differre quod illius amor numquam Satietur ergo, ut UXor semper maritum desiderat, ita dea, quae una Cum deo St, adducta amore bonorum, quae ille habet, semper deum desiderat. Itaque ne Comparatio claudicet, lacunam in codicibus exstitisse necesseeSt, quae Suppleatur: χ Vel V υπευαυτί ΩΣ

Nec quae deinde sequuntur vitii VaCant neque desuerunt, qui Vocabula vatκαt0συυτὶ Corrigere Conati

cum autem omnibus in codicibus tradita sint et eo possunt defendi quod quae discrepantia inter masculinum et semininum amorem Sit denotent, PraeStiterit, nisi fallor, ea ad rerum Contextum emendRre.

Omnes, ut dixi, qui huic loco dederunt operam, offensi sunt in vocabulis ἐυχtκαt6συυη, quae haud dubie magis monachum quam GraeCum Commentatorem redolent. Aliis alia proponentibus Jὶ Boticher optime et levissime pro ὀtκαt6σύ, uaeStituit δtκαtως συυ u erraVit

tamen a mutando in αυ, ut iam videbimus. Locus enim nondum anu est, immo vero nova difficultas orta Si Cum iteratio tκαtu, Qtκαt o minime ferri poSSit et Verbum ερα Careat obiecto. Cum autem

vocabula IKΑl0 et ΓΥΝΑlK0 non ita multum

inter se disserant quin librarius neglegens ea inter

οὐT D . . . ita Portet etiam deam illam cogitatione effingi amore PulChrarum et bonarum rerum, quae de Sint adductam ei Coniunctam ESSe neque unquam ei adverSari, Sed ut iustum Virum amare seminam dicimus, Si rite cum ea vivit, seminam autem, quamquam ei ConiunCtiSSimu vir'St, tamen

eum desiderare, ita . . Vad cap. 62 pag. 376 C. Eudoxus perhibet Aegyptios narrare Iovem, Cum puderet eum quod pedibu Connati procedere non posset, in solitudine degisse, eique fidem illis membris dissectis atque diducti inceSSum integrum reddidisse:

38쪽

sint valde dubito. Ouaenam fabula in libro, qu1

Osiridis atque deorum ei Coniunctorum RSUS Omplectitur voce ὐ μυθοs intellegi potest praeter Osiridis Neque digressio Osiriacae fabulae pars est vel , Plutarchi ierbi utar non est 676ς το 1ὐdua πρ0zztθεμευ0ς Verum fabula ab Eudoxo memorata ad OVem eiuSque CaSu pertinet. Itaque suspicor Plutarchum dediSSe citu tetetovetat SC Aegyptii)

fabulae interpretatione demonstratur mentem divinam atque rationem moVendo ad procreationem Progredi. ad cap. 6 pag. 377 A. Plutarchus quae sibi videatur vera fabulae interpretatio SSe pauci verbi repetit neque Osiridem neque Sidem reCte aquam, Solem, terrRm Coelum haberi neque Typhonem ignem, SiCCitatem, mare; si quiquid his singulis insit abundantia aut inopia immoderati et perturbati Typhoni tribuemus ), quae vero ordinata et bona et utilia videntur, ut Isidis quidem opem, Osiridis vero imaginem et imitationem

Τ De Iside τα Ἀρωτικα curante es cap. a mathel, pio Graee. ' Ioa8 Vs. 36 sqq. et eius libri Praefat. pag. XXI. 1 Sic Metiria: libri οὐ.

39쪽

cum vulgo apud GraeCo Osiri atque Dionysus. Demeter atque Si iidem habeantur, de popularium Suorum Pinione CenSuram agit neque omnino iis assentitur propterea quod Aegyptiorum deorum poteState atque munera a Graecis differant. Cum autem Plutarchus Ceteris locis, ubi Eudoxi mentionem facit ), neque improbet quae tradiderit ille neque omnino profiteatur Se eius opinioni maxime repugnare, admodum mirum Si noStrum omnibus aliis auctoribus omissis Eudoxum nominatim memorare idque eo loco, ubi de Graecorum Aegyptiorumque deorum identitate' minime Sermo St. His rationibus adductu vehementer SUSPiCor locum insiticium esse neque Suspicionem infirmant quae Sequuntur: ευὶ Iua utuu τυυς latibς

et Cererem Sse sed Aegyptia illa numina, quorum naturam priore huius capitis parte Plutarchus

descripsit λ

Cap. 6 ar; o sa; a Io Eudoxum inter eos numerat, qui Aegyptum adibant: Γυδοξου ais ob Xουουρε , , vacri εατέτου tytπκιυσα i f. Diog. Laert. VIII cap. 8, qui contra tradit Chonuphin sacerdotem Heliopolitanum suiSSe.

nullum enim in prioribu proximi Verbum est, ad quod infinitivus pertineat; deinde Pro ettκzaziscit legatur εχεσὶ et ut huius Verbi forma Congruat Cum ROTISto περ tά φαο iicit. In Sequentibus vero noli ἐορzά at Cum Vir Cl. advi mutare in ἐορτά at SC 'Αρποκράet c). Pertinet infinitivus adnaraeta vel λέ70υztu, omniaque recte Sese habent, dummodo Verba th It ρακω . . . Tt ρέρυυο a Criptore interposita habeantur.

ad Cap. 6 pag. 377 C. Capite proximo Plutarchus de indoctae multitudinis opinione agit apud Aegyptios quod ad tem

j muletum illud Aegyptii interpretantur,veram vocem' cf. Cap. 68 Pag. 378 B.

40쪽

werda in sua quisque ratione OCum emendare conati sunt. Qui autem vitium in OCabul θευπotta, latere arbitrabantur Vereor ne omne erraUerint: VOX enim datiTotici, quamquam apud antiquo Scriptores non legitur, defendi tamen potest vocabulisl ιυ 07zottα, εραetorto it aliiS rectiSSime eam Wytten-bach interpretatur: rellionem deos vendi. Verumtamen cum Plutarcho auctore periculum sit ne imperiti homines Aetas iri nominibu atque rebus decepti deos quoque proprios eras tos putent, vocabulum desideratur, quod rem proprie Aegyptiacam denotet. Nihil autem est, quo Aegyptii magi a Graecis disserunt, quam animalium deificatione et Custu, neque facile qui ullam rem reperiet, quae adeo Aegyptii propria eSi quam haeC. Itaque

inter μηδε et θευπ0ttα intercidisse mihi videtur cos is, ut noster dederit μηδε isto, θεοποttαυ. Conserenda Sunt quae Porphyrius tradit de Abstin IV cap. 9: sacerdotes Aegyptii ἀπι αυτ ς ιρμυγμευ0t 'ς

hi ι , i. et ' Ῥευπ0lt α παρελαδυ πῆ ζωου. ad cap. 6 pag. 578 E. Ouaerit Plutarchus quomodo tristibus illis sacrificiis utendum iit SP neque quae Constituta Sint omittere meque me diis opiniones suspicionibus turpibus inquinare et perturbare deceat nam Graeco etiam eodem quo Aegyptii tempore mustas res perficere iis Simillimas, qua Aegyptii in Sacris

Student; quamquam argumenti utuntur diverSiS.

ttenbach enim Animadv. II pag. 255 Verbum χtuat tuetur Porphyrium laudans, qui de Abstin. IV