Animadversiones criticae in Plutarchi libros duos De Iside et Osiride et De E apud Delphos [microform]

21쪽

Emper SuSpicatus Si ho quoque loco noStrum Pro οὐ χάρ tu ἐπὶ κωμου CripSlSSe χαρ tu Tiκωμου. Quae tam levis mutatio ad rerum ConteXtum tam apte convenit ut vix dubitari possit quin Scriptori manus restituta sit. Duae cum ita Sint vocabulum ἐυμευους loco Se tenere non poteSt. Unde enim CCuSativus ille ouem si mutaveris in nominatiVum omnia recte Sese habebunt. Locus igitur sic legatur: ἀλλ

cadaver ipsos adhortari ut rebus praesentibus utantur . . . ingratum ComiSSatorem in Symposia introducunt'. Medio sere capite pag. 357 E. υ δε φασι, υχουzως regi filium, quem Isis secum Byblo duxisset, mortuum SSe ἀλλ' υ tρ rizα τρόπου εμπεσε tu εἰς et v θάλαTIαυ. εχε δὲ τιμὰς διὰ et v θεόN Mais αδιυσtvAt7υTetto παρὰ et συμπόσια αυερωτα ΟυT0u tua l. Pro εχε legendum Si εχε tu Plutarchus enim non e Sua ipse persona dicit Manerota propter deam honoribus affectum esse, sed quae alii tradiderunt

exponit, ec infinitivo, qui Subsequitur, datis

ad cap. I pag. 358 C. Narrant Aegyptii siridem Orco relicto Horum

armis XercuiSSe, quo saCto ex eo quaesivisse quid pulcherrimum aeStimaret. Horum Cum respondiSSet parentum iniurias ulcisci iterum a patre interrogatum quod animal ad bellum proficiscentibus putaret utilissimum, equum dixiSSe. Id responsum cum pater miraretur ἐπεῖ ob eth ' Ωρου υ λέω μευ o*έλtμου ἐπιδευμέ, ' δυηθειας, ππυς ε ρευIovet 8tα

Miras Horus asser Causa Cur equu leoni praeserendus sit, Cum Contendat animal utilissimum esse ad hostem fugientem dilacerandum et absumendum lId enim magis ad leonis naturam Convenit aut lupi, quem Horu SyneSio auctore ' anteponebat. Fieri igitur non potest quin verba tασπάσα et καταυαλωσα Corrupta Sint, quod omne viros doctos fugit praeter virum ci Wyttenbach, qui pro δtασπάσαt proposuit διαπραξαt. Attamen ut tασπάσα ad tempu miSSum faciamus, lenissima mutatione Vitium, quod in Verbo καΤαυαλωσαt

22쪽

23 latet, sanari poteSt. Cum saepius l1tterasi et '), item A et 2 inter se confundant librarii, pro

lib. II cap. 6 pag. 36 D. Eurip. Iphig. in Aul

Maiores difficultates Verbum otασπασα Praebet. Cum autem, ut X partiCipio φευIovet Sati APParet, Horu equum leoni anteponat quod eum velocitate SVPeret, rerum ConteXtus Verbum desiderat in quo insit vis consequendi. Oua re suspicor Plutarchum SCHPSiSSe tu,cat, quae VOX quamquam magis distata lectione tradita quam correctio viri ci Wytten bach,

Sententiae tamen aptior St.

ad pag. 358 .eto Tυ ρω, δὲ Aegyptii narrant et v Ἱσι δεδεμευ6v

In his καὶ quod ante λυσα positum eSt, delendum cenSeo, nisi sorte qui putat e confusione vocabulorum κα et cleCtionem Corruptam eSSe itaque legendum esse ἀλλ' εκλυσα κ T. λ. ad Cap. 2 pag. 35 F. Fabula enarrata Plutarchus longam Seriem interpretationum diverSarum tradere incipit, statim tamen improbat atque repudiat eorum Sententias, qui omnia quae de dis tradantur, beatae atque empiternae naturae Contingere putent minime fabulam Aegyptiacam Similem SSe μυθευμασt δραtola καὶὀtακευot πλάσμασtu, la tot Iα κα λ0707ράφot καθάπερο ἀράχυα Ιευυωυτες ἀφ' ἐαυτω ἀπαρχὰς ἀυυποθέτους

Parthe et Bernadacis pro ἀπαρχὰς ut ποθέτους dederunt π αρχης ἀυυποθέτου Secuti viro Cl. Baxteret entley etiam Hariman vertit: Zonde vastengrond. Nihil tamen mutandum esse e Stimo: nam, ut praetermittam hiatum inter δυυπιθέτου et υφαtuot at legitimum non SSe, Vocabulum ἀπαρχὰς Sententiae aptissimum St, quippe quod apud recentiores idem valeat atque ἀρχη, initium. ad Cap. 22 Pag. 35 F. καὶ et πλοῖο, ὀ καλουσt.' Ελληυες 'Αρ70, et 'es'0σίρ thocvεω. εἴδωλου rarit alia k κατηστερtσμένου, χυ μακρὰM

23쪽

Et lato et alii philosophi dicunt daemones

ad cap. 28 Pag. 362 A. Priore huius capitis parte Plutarchus Somnium enarrat, quo ViSO re Ptolemaeu Cognomine Sole Ditis signum peramplum e Ponto Alexandriam asportandum curaVit quo Cum Sero quidem admodum neque Sine providentia divina pervenisset, Timotheum et Manethonem Cerbero et serpenti, dei attributis, inductos Ditis esse signum,

ConieCiSSe atque regi persuasiSSe Simulacrum Serapidis' esse nomen autem Serapidis post adventum Alexandriam deo datum esse: 6 7ὰρ κειθευ ὐzως

Primum noster de Serapidis mentionem facit Cap. 27, ubi doctrinam tradit eorum, qui perhibent

Et αl Pag. 36 F. Ouamquam aliquid admirationis habet Osiridem tam repente Serapidem appellari, id tamen defendi potest fuit enim pervulgata opinio

24쪽

cari δ) Ouid vero Heracliti verba dicentis Ditem et Bacchum eundem esse deum sibi velint nemo facile intellegat Nam ut omittam in Heracliti sententia de Graecis diis agi, quos idem Valere σκυτεt hc ille perhibet, in prioribus proximis nulla mentio facta est de Serapidis sive Ditis et Osiridis sive Bacchi,

27 Cicerone mompertum habemus primo ante Chr. n. SaeCulo Criptum pervulgatum suiSse, cuius auctor vulgo Hercules deus Aegyptiu haberetur,

natus Aegyptius, quem iniunt Phrygias litteras

conscripSisse. Praeterquam quod e PlutarCho Cognoscimus Herculis in eo progeniem recenseri huius Scripti argumentum plane latet. Nam quae Wytten-bach, Animadv. II pag. II et Religenstein, Zwei religionsgeSCh. Fragen sag 94 et 5 de a rediSSeruerunt, mera Coniectura nituntur. Praesertim Religenstein mirum in modum opinionem Suam probare conatur Dicit enim φρυ7t 7ραμματα imitationem AESse Scriptorum Hermeticorum Ptolemaei temporibus conscriptam. Deinde vir l. Ciceronis

at locum secundum correctionem viri l. Emper, quae quamvis ingenio sit, minime tamen textum restituit, imo vero rerum contextum interrumPit, ct infra.

25쪽

Praestiterit, nisi fallor illud non liquet' pronuntiare. Verum ut tandem Plutarchi locum attingamus: multi viri docti locum corruptum esse orbitrati

opu SSin negaverim. Prima loci difficultas istin adverbio χαρυπ oc adieCtivum enim, a quo deri-Vatum est antiquiores des hilari atque ardenti OCulorum obtutu recentiores etiam de colore Caeruleo usurpant Prior significatio, ut de altera taceam, minime Convenit ad rerum Contextum non enim hilariae res Phrygiarum litterarum auctor tradit, sed cum ex Plutarchi sententia Scriptum plane indignum sit in quod animum advertas, adverbium potius deSideratur, quo auctoris inscientia vel simile vitium significetur Ouapropter Coniecerim OStrum

Attamen Hercules unus e vetustissimis Aegypti dis est, s Herod. II cap. 43 et 145 Diod. Sic Bibl. I cap. 4 III cap. 73 Macroti Sat. I Da . lutarchi liber sis uno stris, ac neuverglichenen Handschriste mitUebe elaung und Erlauterunge herausgegeben vo Gusta Parthey, Berlin I8so.

29 dedisse μαλ' etcrtuac inestissime. Quae mutatio, quamquam arte Palaeographica non valde Commendatur, tamen ad rerum Contextum optime ConVenit.

Deinde pro υ7αet' legatur θυδατρί: quae Stlectio codicis Veneti num in nomine Iacitακού 'Iσα κου Isidis nomen lateat, alii rerum ad theologiam Aegyptiacam pertinentium peritiores diiudicent: Cum autem apud nullum Criptorem traditum sit Isidem Herculis filiam esse ), neque quod nomen filii fuerit, quo Typhon sit ortus, praestiterit nihil

mutare quam in Certum pro incerto Subicere, Praesertim Cum non ita multum intersit ad rerum Contextum. Egit enim OSter Capite proximo de eorum opinione, qui Serapidem eundem quem Osiridem putabant, ne iis tota re SSensu eSt ho autem capite disputationem de Serapide perSecutuS, quae Phrygiae litterae de genere, Phylarchus alii de deo ipso tradunt, relatRt. ad pag. 362 D.

' Isidis pater memoratur: Mercurius: e S. et s. cap. 3 Ia in Carmine magico edito a viro I. v. Herwercle Mnem. 888 Pag. 339. Promotheus: eras et S. caP. 3 37 Clem Alex. Strom. Cap. I. Saturnus: Diocl. Sic Bibl. I cap. 7 in hymno Andrio apud Haltiel Epigramm. Graec. ' O28 S. 5. Uranus, Noctis filius, albet, Epigr. Graec. q. Ioas S. 6.

26쪽

ad Cap. a pag. 363 E. Hoc capite Plutarchus fabulae interpretationem eXPonit eorum, qui ex iis, qui magis ad philosophiae rationem interpretari videntur ), simplicissimi sunt. Hi autem perhibent Osiridem esse Nilum, Isidem terram Typhonem mare, quo Nilus divellatur et

Nenia iisdem verbis memoratur OuaeSt. ConViV. VIII 8 cap. a pag. 72 B. Theon grammatiCuS

Aegyptii a sale abstineant odium scilicet maris, quod

hominum naturae prorsus inimicum esse existiment ):

πιθορα ε et u θαλάτη Tt7υόμευου. Hi locu procul dubio virum l. quire adduxit ut Pro ευόμευου, quod Bernadaci in truti uavo mutat, Suutul1SV0 neque sine veritatis specie daret. Sed hoc levius est, graviu vero vitium latet in prioribus. Quid enim sibi volunt verba α δρυός εσettv ερις επὶ Ου Κρυυυυ7ευθμευυς oeSt Sacra nenia de Saturno'' Nulla

enim in proximis Saturni de Aegyptii mentio facta est, verum Nili vel potius Osiridis, quem

Nilum esse putant. Qua re alii alia ad textum emendandum proposuerunt Reishe ἐπὶ ud Νεtλιυδ tαGTu μευ0υ Th ou Κρυυου, quae Coniectura iam ideo improbanda est quod Osiris h. e. Nilus a Typhone sive mari tollitur et divellitur, cf. quae anteCedunt Semle ἐπὶ το χρό 6υ, quod quid sibi velit non intellego melius Squire '0a,tδος pro Κρυυ0 Proponens, Cui Wyttenbach assentitur i. Attamen quamquam quod Vir Cl. proposuit optime ad sententiam quadrat longiu tamen abest a textu tradito, quod idem cadit in cim 6 Νεtλου, quae St emendatio

27쪽

32 virorum L egeriacus et altwaSSer, qui idem praetermiserunt Aegyptios nenia illa Nilum non suo sed Osiridis nomine lamentari quod nisi ita esset lamentatio fabulae interpretationi argumento

Cum igitur orationis contextus Osiridis mentionem flagitet, Codice autem omne leCtionem Κρυυου Xhibeant, XPlorare iam opus est an sorte Osiri cum

Saturno Cognatione ConiunCtu Sit SeCundum Virumcl. Parthe Osiris in inscriptionibus hieroglyphicis semper Sebis et Netpae filius appellatur ), quorum ille idem qui Saturnus sit item Manetho in libro,

cui titulus At7υ'et tακα, deos Aegypti rege reCenSenS Osiridem Saturni successorem fuisse tradit, fFragm. Hist Graec. II Maneth fragm. I 3 etiam scriptoribus Graecis hae genealogia nota fuit, fDiod. Sic Bibl. CAP. I 3. Ouae Cum ita sint, vix dubitandum est quin Plutarchus Osiridem filium Saturni appellan Scrip-Serit ρlvo . . . Ti Tua εκ Κρυυ0 7SISV μS M. Saepius enim apud nostrum pro liberis legitur D E Ttυυς ε7ευηl1έυ0 Vel 'sεγο 07εc Cf. it. LyS. cap. 26 AleX. Cap. 37 Cicer. CAP. II, alia. Quod autem Plutarchus rettulit cap. 2 Osiridem

33 Solis filium esse, id si rem paulo diligentius Consideraveris, impedimento iam esse non poterit. Tradit enim fabulam qualem erus aeotis homine narrare solebant, e variis fabuli Conglutinatam, Cui CommiXta erant quae vulgo circumferebantur, neque iis temPu neque loCu idem erat, Cf. Vce, the Relig.

o an C. Egypt an Babyl. pag. 53 The legend of Osiris a it existe at the en of the first centur is

De nominis 'Υσtρε sorma Parthe pag. a haec: Die emerkun de Hellanicus. . . Verdient um Someli Beachiun da . . . in de That Hystris derAuSSprache des hieroglyphischen amens siris am

28쪽

3435

Duplex harum emendationum ratio est alii provocabulo εὐρεσεως, quod OC OC omnino sensu CRreat, ΟCabula PropoSuerunt, quibus notio imbuendi insit alii rati Plutarchum de naturam etymologia nominis Xplicare pΟSteriorem eiu partem, 'lΣ, a Verbo at deduxerunt. Et profecto Plutarchus non Solum Graecorum deorum nomina explicare eorumque Origine Sedulo exquirere Studet sed etiam barbarorum ut ad Graecam Originem redigat maxime dat operam ). Est tamen quod nostro quidem loco huic opinioni obstet Plutarchu enim, Cum Osiridis nomen explicat, semper in D et ΙΡΙΣ

Ouam Cum ita sint, conamini illa cirrita fuisse

nemo negabit. Neque mihi perspicuum est quid vitii in vocabulo φύσεως lateat. Sapientiore enim Sacerdote si audis, Siris est omne principium humectandi facultate praeditum, s. CaP. 33 Pag.

quod est ' Υσtρt ab eadem radice qua verbum Jatv derivatum putat, quid mirum eum Contendere SaCerdotes Aegyptios deum a natura eiuSTσtρt, appellare λSanum igitur esse videtur vocabulum φύσεως Vitium in vocabulo εὐρέσε u latet dumtaxat, quod levi mutatione me Sublaturum esse spero. Pro ΕΥΡΕΣΕΩΣ legatur AIPΕΣΕΩΣ, quod vernacula lingua VertaS harahiar, arae. Si apud Cornutum reperies Det v

Obiter mihi liceat locum Sexti Empirici eodem vitio laborantem emendare. Qui libri, cui titulus

Adversetis Grammaticos cap. 2, duplicem artiS grammaticae rationem eSSe Contendit alteram, quae

sit ars quaedam legendi et scribendi, et ς δε δαθυzέρας

29쪽

3637

ad cap. 35 pag. 364 E. F. Osiridem eundem deum quem Dionysum SSevel cii apparet, quae Sacerdotes Aegyptii taurum Apim sepelientes faciunt; quae nihil disserunt a

Ceterum nisi quis putat Verba κα ταυρι μορφα

Atti υσυ πυtouotu Iάλμαet πολλοὶ ω Ελληυω - Sic enim Secundum leniSSimam Correctionem viri l. Markland legenda sunt interpolatori eSSe, qui ea Sequentibu apposuit, AI0, Cuius vocabuli vis Consecutiva est, Corrigatur in TI. Nimirum assertur

alterum argumentum de Osiridis et Dionysi similitudine. ad cap. 36 pag. 36 B.

θρoua, θρύου optima correctio viri ci WyttenbacheS Pro θριον, θρῖο, quod codice habent: θρυου frequentissime invenitur in paludibus Nilo adiacentibus cf. Diod. Sic Bibl. III cap. O. Falso Contra hoc vocabulum videtur traditum esse de IS. et S.Cap. O ubi rebuS, quibu Componitur Suffimentum κθFt, adnumeratur. PraeStat, niSi fallor θύου quod nomen arbori eSt, Cuiu lignum propter dorem Vetere Cremabant, L Hesych, S. V. duo, TheoPhr. Hist. Plant. V cap. 34 6 Plin. Hist nat. ΙΙΙ Cap. 16. At - ut ad locum unde digressi sumus redeamus, haud facile quis explicabit quo modo et θρυυ narura genetali membro Simile eSS POSSit. Quandoquidem in omnibus rebus ad Cultum pertinentibus Vi Secreta atque notio ineSt, thryon Porro Aegyptii irrigationem omniumque animantium graViditatem a feturam interpretantur, signi alio huius Plantae eadem Sse quae pudendorum videtur.

Itaque pro ΤΗΝ ΦΥΣΙΝ legatur ΤΗΝ Εul ΦΑΣΙΝ. ad pag. 365 C.

30쪽

natus est quid enim sibi vult ἐυταθθα Itaque Reishe, quem haec difficultas non fugiebat, pro ευταυθα legendum censuit ευθάοε mihi magis placet

Contra Correctionem Vir Cl. quire dixit, hunc tamen optime pro Isicti propoSutSS ' alptoti e rerum ConteXtu Sati apparet. Exponit enim Plutarchus inde a Cap. 33 eorum opinionem, qui Osiridem humectandi principium existimabant. Praeterea Cf. quae Cap. 5 2 pag. 372 D. leguntur: tot Iis ot ov' It=t αυτtκρυς 'λtum intuet καὶ 6 6μά εσθα Σεipto v

terram Vocant et eXiStimant non uniVerSam quidem, Verum eam partem, quam Nilu inundat, ε δὲ M.