장음표시 사용
51쪽
verbis incitati repugnant eius interpretationi, quOS, cum omne idem Sentiant neque quid opponant, quod facultatem ulterius disputandi praebeat, neque nominatim neque e Sua PerSona loquente Plutarchus inducit. Iam ad locum, unde digreSSi SumuS, redeamuS. Etiam Nicander eandem quam Delphi sententiam habet, quod Satis apparet ex particula γὰρ et verbis υς πυλαμδάvουσι Δελφοί, quae Nerba minus recte
Τ De hac dictione videas quae exposuit Naber, Mnemos. Im Pag. I34-I38.
verbi vis est saepe eundem Sensum habet quem Latinum defendere aliquem, causam alicuius vere Τ) ceteris loci tantum non omnibu Valet aliorum nomine verba facere ). Cum autem Nicander neque alterius sententiam defendat neque aliorum loco verba faciat, vix dubitandum Si quin πρ0M0ρω vitiose traditum sit. Deinde, si nobiscum reputamuSDelphos interpretationem eorum, qui hoSpite ad ea, quae ViSenda erant, duCere solebant ), defendere atque probare et Nicandrum Cum ii Consentire, quaeritur num PlutarchuS CriPSerit Tala PTA II. Quin etiam satis probabilis nobis haec Coniectura videbitur observantibus quanta sit Similitudo VoCabulorum P6ΗΓ6ρω et ΠεPtΗΓηταt. Totus igitur locus sic legatur T.σet 7άρ, ως πυλαμδάυουσι Δελφοtκα ut περ tI Tαt, λεI Νικαυορος Ἀερευς Vel, ut hiatus evitetur cum codice P. Νικαυδρος ὁ ερευς ελε7ε.
52쪽
Pato aut vocabulum καt, quod in codice E deest, delendum Censet quae etiam sententia est viri Cl. BernaclaCi - aut locum Si Supplendum ob I 0ύτως
' D et ' de quibus vide at praes pag. VII. X. XIV. arae duplicatione et quomodo veteres eam effecerint, vides Cantor, V lesunge liber esch de Mathem. I Pag. 94-297.
ἁπλως rodeto προσταetetεtv Neutrum mihi placet. Neque enim Codex , quamvis magna Sit eiu auctoritaS, Semper Golu veras cleCtiones exhibet meque ea erat iraculi sententi ut Graeci irae Meliacae modum duplicarent et praeferea arti geometricae darent Peram, Verum verbis satis obscuris Apollo
Graecos iussit bellis atque discordiis Mesistentes omnibus viribus eniti ut semet ipsos erudirent. Cf. de Gen. Socrat. Cap. 7 pag. 579 C. , ubi Platonis reSponsum tradit Plutarchus Deliis de iraculi vi Consulentibus datum, in primis ultima illius capitis Verba μη 05eto h. e. arae duplicationem δ'οἴεσθαι
geometricam aeStimabat, quippe quae animum optime ideis contemplandis assuefaceret, C e. . de ReP. VII, Cap. 9 Pag. 526 E. 527 . ad pag. 386 F. Theo defensione artis dialecticae suSCepta particulam a plurimum Valere contendit, quippe quae
enuntiationem Componat omnium maxime humanae rationi Congruentem: πως Iis avm Totouetoah συυημμέV0V,
53쪽
παραδέδωκε f ρυσte; Bruta animalia nihil aliud sentiunt nisi res esse, homines contra intellegunt quo modo aliud ex alio exoriatur atque nascatur. Opponitur igitur iudicio consequentiae fit sic πάρξεω TVωσις quod cum ita sit, vix dubitandum est quin Plutarchus scripserit et ou 'ὰκολούθου . . . Simili vitio laborare videntur verba, quae in capite 8 pag. 388 A leguntur: κα ὶάμος πω ο- μασTat SC η πεμπάς Tu ud ρetto πρὸς et θ8λυ, περ teteto et ' αὶ πρὸς et ἀρρὲ 0110toet eta. Ho quoque loco articulus omitti non poteSt, itaque tran Spone: et ou 'α περ etetou, ut simul tollatur hiatus. ad pag. 38 D. δ' Ηρακλης υπω eth Προμηθέα λελυκω ιυδ etula
Fabula, qua Hercules narrabatur Cum Apolline de tripode Concertavisse notissima erat Certamen
illud poetae carminibus celebrabant ), opifices invasis figulinis depingebant, in gemmis nummiSque incidebant' Erat Delphis Phocensium donum post
pugnam Cum TheSSali CommiSSam deo consecratum: Scriptore vero Perpauci eius mentionem faciunt: veluti Apollodorus, ibi ΙΙ: 3O, 3I PauSaniaS, X: 3 4 obiter attingunt Plutarchus etiam de Ser. Num Vind. CaP. 2 Pag. 557 CaP. 7 Pag. 56 D. et Cicero de Nat. Deor. II 16 42. Ouod autem attinet ad locum supra exsCriptum quid sibi velint verba et πρωetu, et δεύτερο Vel, ut est in Codice P. et πρωτου, δεύτερο non intellego, neque quo modo obSCurita Verborum tollatur lectione codicis E et πρωτο, κα et δευτερου quod Emper iam Coniecerat VertenS: si primum es ef
P0Ν, quae vocabula facillime inter se confundi poSSunt, quippe quae Simillima Sint etiam rerum contextu pro Correctione facit aucta aetate Hercules, qui primum indoctu et plane Boeotius
54쪽
erat, postea divinationis et artis dialecticae peritissimus factu ESt. At altera difficultas restat vel potius PS CorreC-tione, quam propoSui, orta est. Particula enim δε inserta, et δε vel et δ'υστερου - sententia in duas partes dividitur, quarum utraque Suum verbum finitum habeat necesse est. Duple autem ratio St, qua hoc incommodum tolli possit aut participia vatρω et καzα7ελ o mutanda Sunt in ἀυαιρεῖ et καzαὶελα, aut poSt πρωτου inserendum est φαυερός , Vel δἶλος ηυ quod equidem praetulerim: nam hoc Plutarchi scriptum, quamquam inter lacu-nΟSiora numerandum non est, tamen laCuni non vacat in nullis libris mss. notatiS, Cf. Pag. 38 B.
Pro δὲ φ oc, quae omnium codicum lectio est, Paton 'υρυς proposuit et in textum recepit. Nihil autem offensionis vocabula ληθειας φῶς habent, dummodo meminerimus Vocabulum uic, ut apud Latino tamen idem valere quod seneStram, lOCum,
quo lux intrat. Eodem sensu a Plutarcho adhibetur de CurioS. Cap. I pag. I B. α δὲ tλοχωρη ic
bItatvυτέρα, et M tκtαυ απερ7α εσθαι. Itaque Theone auctore πόδεtξic St lumen veritatiS, i. e. adiumentum, ut ita dicam, ad veritatem CognoSCendam, quibu verbi Confera quae apud Ciceronem leguntur, Acad. ΙΙ 8 26 itaque argumenti ConCluSio, quae est Graece πόδεtξtc, ita definitur ratio, quae e rebus percepti ad id, quod non Percipiebatur, adducit. ad Cap. 7 Pag. 387 E. Postquam Theo orationis finem fecit Eustrophus Atheniensis incitat Plutarchum ut exponat quid mathematici de littera E significatione, sentiant quo delia re tacere aequum non eSSe, quippe qui omnium rerum Cum humanarum tum divinarum naturae atque principia ad numerum reserant. Est Sententia longior, cuius prior pars difficultatem non affert, poSterior tamen tanta varietate in codicibus legitur, ut eam hoc inusitato modo exscribere mihi liceat: λλὰ εtκός aettv 8μῆς ἀπάρξασθα et εὐθε ' ης Ptλης μαθημα-
55쪽
Licet admodum difficile esse videatur, immo fortasse omnino fieri nequeat ut ex tot lectionum Confusione eruatur quid ipse scriptor dederit, eo Certe perveniri POSSe e Stimo ut sententia ad rerum ConteXtum accommodata existat. Cui rei vide ne Wyttenbach optime satisfecerit scripsit enim lectionem codiCis F SeCutuS:. . μαθημαTtκ'ς . . . tα ρέρε tul Iυυμ SV0υς, idemque Bernadacis edidit. Quod contra aton edidit, suas ConieCturas in textum reCipienS .. μαθημαTtκἶς, δουλ0μέVης. . . 870υμε vo V, id minime approbare possum. Ouid enim sibi velit fit μαθηματικη δουλεzα nemo facile intellegat praeterea verbum δουλεσθα Coniungi posse Cum infin. Cum part et Verbi Vi et ratio negant. ad cap. 8 pag. 388 C. V Iis ' φυσις αδουσα πυρι ευ σπερματι καt χεαμέvη πολλα μὲ ε μεο ' ρυε ο fμαοῦα κα εἶδ' , δε si, ἐπὶ τελο ἐξά7ε et ἔρ70υ, . . . Recte Paton memorata scripturae discrepantia in
annotaVit Vocabulum χεαμευη Vi genuinum SSePOSSe neque tamen emendationem propoSuit. Neque versio viri cl. Xylandri quidquam auxilii affert: sicut enim natura triticum loco seminis accipiens 'i, multa alternando eo mutandoque . . .' SuSPiCor Plutarchum CripsiSSe δεξαμέvη, quod Si non tantopere rationibus palaeographicis defenditur, optime tamen rerum Contextui Convenit. ad pag. 38 D. PlutarchuS, OStquam Superioribu proximis egit de natura atque proprietate numerorum 5 et , tractat quod Soli numero 5 proprium Si et u δε πεμπάδι καt 0070 μὲ συμδεδηκε κατα πυλλαπλασtασμόυ, idt i,c δὲ et κατα συυθεσt εαυτ' ' δεκάδα otεῖ παραμέρος ἐπιδαλλουσης OTI . . . Duo ultima vocabula, licet omnes CocliCes habeant επtδαλλουσης αυτη, advi mutavit in rettδαλλουσίεαυτ v, mPer in attδάλλουσα αυτο haec Paton intextum recepit, qui tamen, Cum in melioribus codicibus lectio admodum discrepans inveniatur i, putavit Plutarchum hae sere CripsiSSe: δtua δε ε κατα συυθεat δεκάδ μὲ αυτ v, γ δ δεκάδα totais παρα μέρος attβαλλουσαtς UTI.
56쪽
9ONihilominus mihi constat deteriorum codicum )lectionem multo PraeStare ei, quam Paton partim e melioribus partim e Coniectura CompoSuerit. Nam si numero 5 addi 5 Vel numerum, quod fit ex multiplicatione Cum alio numero, vernacula lingua dixeris: en reisoud an si Summa alternis vicibus in et o desiniet itaque recte noster
εαυet iv ' et iv δεκάδα. an autem proprietatem numeri quinarii Plutarchum Spectare Sati apparet everbis, quae paulo inseriuS, pag. 388 E leguntur. Verborum igitur interpretatio Sque ad tutat παραμερο nihil difficultatis habet restant vocabula επtδαλλουσης τυτθ, quae quomodo adVig, Emper,
Paton mutaVerint, Supra memoraVi num loCuSSanetur tamen alterutra coniectura valde dubito. Quaestio, opinor, inprimi non haec est quae participii torma fuerit, verum quo loco Verba Ponenda Sint quo enim nun leguntur rerum ConteXtum conturbant atque impediunt. Collati Vero quae ScripSit noSter pag. 388 .: et o lactλλου uethcεπtδάλλω εαυτή, καὶ συυTtθέμευος δεtκυυσt et vatαφορα,εκάτερος ' manifesto apparet in prima Sententiae parte Collocanda esse, ut Plutarchus dederit: Ztως ε υ
valet sibi addere, hoc iure illi Subiungitur, quippe
quo vox nimis ampla definiatur altera, Cuius vis circumciSior Sit.
Ita Wyttenbach et Bernadacis ediderunt Paton, cum in codicibus Disti postri legatur ὁσα, textui inSeruit ouatet, minime recte, ut poStea Videbimus. Subest scilicet huic loco vitium, quod prius tollendum est. Nam, ut Statim dicam quid Sentiam, Verba, quae SVPra XScripSi plane discrepant cum prioribus
dotes Delphicos tempus exustionis triplo longius esse quam mundi instaurati tempus Ex illis vero prorsus . .
57쪽
02 Contrarium Collegeris. Itaque pro E legatur ΕΝΝΕΑ. Trium iterularum ΝΕ omissio haud scio an causa fuerit cur librarius temere istud ουσα
PlutarchuS, POStquam capitibus proximis egit de numeri quinarii vi quod ad mundi procreationem
et Combustionem, o Capite eundem numerum in muSic plurimum valere ostendit. Cuius artis Cum imperitissimus sim, libenter hoc Caput praetermitterem nisi essent, ad quae restituenda ratio ipsa sufficeret. Erit mihi res non cum lutarcho sed cum Vir Cl. Paton, qui quamui μουσικωτατος ut ipse Apollo sit, tamen hoc quidem Capite minime Se praeStat'oItaettκ . Ouinque Secundum Plutarchum harmoniae Sunt,
Ita Wytten bach Dubner Bernadacis ediderunt, quae omnium Codicum lectio est exceptis D V, F qui Vocabulo τετραπλάσtti omisso exhibent et v ὀ tu πασω v. Haec verba uncis inclusa edidit Paton addens in annotatione: reliqui SC. Codices)interpolatorium opus exhibent'. Id vero minime
viro Cl. assentiri possum, immo vero Codice deteriores locum, qui in melioribus mutile traditus est, integrum ConServaviSSe nemo negabit, qui animadverterit illam δὶ Qtis πασω quintam harmoniam eSSe 3. Minus igitur recte aton meliorum codicum lectionem SeCutus est item erravit vir l. initio capitis: ἀλλὰ ταυτα μευ καυο καtρου πομεμηκυυταt. 8λο δε
Nihil offensionis habent neque Causam Cur ea deleverit Paton putans: Commentatoris SSe κεφάλο λοὶ o Caput imponentis', omne Probabunt.
Pro χουσα et betod, quae Codicum D, in Finlectiones sunt, reliqui habent otiσα et αυτυ hos Wyttenbach et Dubner secuti sunt, etiam Berna-dacis ουσα in teXtum reCepit, Pr αὐτῆς tamen ediditisuetud illorum contra scripturam Pato tutatus
58쪽
praeterquam quod utique codices D, V i'. meliores
sunt, probabilius Sit partiCipium χουσα depravatum esse in AEυσα,, recte Paton trium illorum codicum lectionem in textum reCepit num Ver reCte Suppleverit πατέρα, vehementer dubito. Nam, ut omittam nullis argumenti Comprobari posse ipsum Vocabulum πατέρα textu intercidisse, difficultas quomodo articuluS interpretandu Sit, eiu emendationem satis redarguit Ex antiquis philosophis alius aliter me phaenomenis iudicabat ex iis autem opinionibus Anaxagora unam, quaSi Sua ipSiu eSSet, promulgabat. Ouae cum ita sint, fieri non potest uim articulus '' falso traditus sit. Neque tamen Casu in textum irrepsit, sed, si quid video, latet in eo ultima vocabuli mutilati pars:
id autem ρχ fuisse veri simillimum est consersis, IIΝΑΤΗ et ΗΝ Α ΡΑ ΗΝ, quanta sit simi
litudo statim animadvertes, mihique dabis παμπά- λαιο ἔχουσα τ' ἀρχη περ φωτισμω δυξα, opinionemde haenomenis cuius origo perantiqua uis ad Sententiam aptissimum esse, cum rebus ad CoSmologiam sertinentibus Anaxagoras in primis
Anarimenem Secutus Sit, Cf. indeiband GeSch. d. ait PhiloS. pag. 4 Burnet Eari Gree Philos. Pag. 295 qq. obiter moneam Pape in exico Platonis locum,
Craiyl. CAP. 24 Pag. O A., laudantem Verbum πtέ at minus reCte Vertere iderigen ut SaepiuS, ita illo loco valet moles se a vicere. ad cap. I Pag. 392 C. AmmoniuS, OStquam Capite proximo sibi videri declaravit litteram E idem valere quod εἰ es , qua appetatione homines deum ipso verbi I, odi σεαυThv Salutantem, reSalutent, hi Sententiam Suam exponit hominem neutiquam o Guet uc veto partiCipem eSSe ridicule igitur mortales unam mortem timere, quiPPequi toties iam mortui sint Semperque denuo moriantur oti ἁ μυυου, ως Ηράκλειτος λε7ε, πυρις θώυατος ἀέρt ευεσtς, καὶ ἀέρος Mατος δατ 7ευεσtς, ἀλλ' etiσαφέστερου ἐπ αὐτω ' i' , v ρθεtρετα μὲ ἀκμάζω,
Verba dedi Secundum Scripturam codicum D, F Pro ' i' ωυ, quae voCabula procul dubio mendosa sunt, reliqui codices habent δοt Eu, Eusebius, qui Plutarchi verba inde a cap. 7 Pag. 39 F. ἰυ υτε ὁ ἀρtθμh, Sque ad Cap. a Pag. 393 .:εtc 7έvaat ἐξίστατα etod μ' veto laudat δὶ 'μω habet.
59쪽
iten bach Dubner ediderunt, mihi placent, Cum quid sibi velit ετ αυetω haud facile quispiam dixerit. Cum autem librarii Ar TΩΝ ΑΝΩΝ, i. e. ἀυθρωπωυ, nonnumquam inter Se Confundant ), hoc pro illo
In sequentibus noli Cum Vir Cl. Pato IlIυυμ υ0υ mutare in Iευομέvos, quae Codicum Pal. V scriptura est et apud Eusebium legitur non enim qui aetate floret interit os quam Sene fac rus est, Verum
χρωμεθα λ070tς, ἄλλοις παθεGtu υκ εἶδος, οὐ μορφ v, oti tάυ0tαM ET TAM UT 4 ἔχυυτες Signum interrogationi vulgo post ἔχουIες Ponitur minu recte, ut opinor. Quod hominum animi isdem rebus alias aliter afficiuntur, id Ammonio maxime argumento est homine ipso Semper mutare. Ouibuscum non Congruit PoSterior Sententiae Par αλλυt . . . ἔχουzες, immo ero Sunt hae prorSu Contraria, cum nullo negotio intellegatur homines forma atque mente mutata aliis Verbis uti, aliter affectibus Commoveri. Lenissima autem medela Plutarchi magistrum ab inconstantiae reprehensione vindicare posSumus interrogationi Signum POS φέ70με Ponatur et reliqua sententiae pars legatur: ἀλλ' αλλotc... εχυ Τες Perron alia rarione utimur, aliis siectibus Q cimur quod eandem formam atque Muram, eandem meniam quam an ea non amplius habemus. ad Cap. I Pag. 392 F. AmmoniuS, POStquam et ovet et v CirCumSCHPSit, tempus quid sit exponit id quasi vas corruptionis et geniturae esse. Cum deinde, prius, eris, fui dicas, ex ipsis illis verbis Sati Superque apparere tempus minime o oveto partiCep eSSe Ouod autem de praeterito et futuro demonstratum sit, id etiam
60쪽
εκλυόμεV0ς. Neque virorum doctorum emendatione desunt, qua omne enumerare SuperSedeo, unam tantum,
quae facilitate reliquas facile superat, mihi Commemorare liceat, quamquam ne hae quidem omnibus partibus mihi placet dico emendationem viri l. Bernadacis Qui cum in editione locum Si constituerit: 'o δὲ μ . a. v. ἐπερείδουτες πάλt απαυ jεκδυόμευος ι λόIoc . . . in Symbolis pag. 76
feliciter vir Cl. ConieCerit. Nam Praeterquam quod non tam facile, quam putat, intellegitur quo modo
MΕΝ0Σ, verbum παρεισδύεσθαι Semper fere malo sensu adhibetur valet enim subripere, clam in roire
er se insinuare, Cf. e. g. apud Plutarchum vit Agid. cap. 3 Apophth. ac pag. 216 B. Instit. LaC. CAP. 42 Pag. 23 F., item SubStantivum παρείσδυatcin malam partem usurpatur de Tranq. Anim Cap. 8 pag. 476 C. Verum 7α aut delendum est, aut mutandum in αμα illud suadent Eusebii codices, qui etiam unice veram lectionem et iv tάυotα επερε ξοπιες Servant, hoc ad Sententiam conVenit, ut mox videbimus. Deinde cum praepositiones ΕΚ et ΕΙΣ saepissime inter se permutentur'), pro ΕΚδυόμεvocrestituatur IΣδυόμευος, pene ranS, immemenS. Totus igitur locus sic legatur: ὀ δὲ μάλtσet et iv VH Gi επερεt80VTες To χρέυου, ἐυέστηκε καὶ heti ερ ε ατ κα et vi v φθε77όμεθα, etodet αυ πάλι, αμα)εtσδυόμευος ι λό76 ἀπόλλυσι, quam tempori Partem, maxime animum intendentes, diCimucinStare, deSSe, nun ceSSe , eam rursus ratio simul penetrans perdit. ad Cap. 2 Pag. 393 D. Tους δ Απόλλω, καὶ ἶλto 870υμέυιυς eth αυThvὰσπάζεσθαι μὲ Eξtό ἐσet καὶ tλεῖ δι' εὐφυiα v,