장음표시 사용
21쪽
ili, in principio &Pag. io Prudentii Epist. ad
quo eum reclusum tenebat iudicio, quia multis modis eum conuerti tentaverite Et de moritus ac superbia ipsius: Etsim carnis Domini velinpascha debeat eum admittere ad audiendum sacrum officium, des accipiendiam communi
nem. lMitius cum afflicho Monacho agendum , nec den gandam communionem rescripsisse Prudentium, Quae consecuta sunt demonstrant, rhique illis Paschalidus dc alijs ad sacram Communionem admissum Gotte clinicum donec sub anni sequentis finem consilio Rhbam ab omni Communione fuit rescisus, quod ex Rabani Epistola constat. INTERIM. Gottoschalcus duplicem de gemina Dei Pritdestinatione scriptis edidit Confessionem, alteram Breuiorem, alteram prolixiorem, utrianique varijs s c rq scripturq & sanc horum Patrum testimonijs obfimmatam, quq ab ipsius custodibus Hincmaro tradita non nisi eius& sequacium manibus apparuit: Sed ne
plures eius sententiam sequerentur, contra eam Hinc-marus libellum edidit ad reclusos & simplices in sua parochia consistentes, quem Ratraminus Corberensis Monachus ad amicum emissa Epistola refellere non
Ille autem ipse Prudentius libellum composuit seu collectaneum ex sacris scripturis Ec ex multis sanctorum Patrum & maxime sancti Augustini lcstimonijs, quibus docet veritatem geminqprqdestinationis, Christum pro solis fidelibus passum, eosque solos Deum velle saluos fieri: Ncc delibero arbitrio cum Gennadio Mastiliensi sentiendum: Huicque libello Epistilam pr(fixit ad Hincinarum Remensem & Pardulum
Laudunensem Episcopos in cuius prq tione. Hoc primum Viri Tait vestra ncentutem monens postulans, vi dos rinam beatissim patris Augustini, absque ulla dubitiatione unde quaque doctissimi, sanctum crapturarum Muctoritati in omnibus concordissimum, quippe nullis Do- ctorum ab rusa earumscrupulo a rimatus, duis entia rem Disitired b, Cooste
22쪽
quisierit, verius inuenerit, veractas protulerit, luculentias enocuerit deletas tenuerit, robustiias defenderit, Cusi sdisseminauerit, vestri Pontisiciatus tempore commento quolibet impugnari non permittatur Ouanto magis caeses, firmitae munere donata resst, ut nusto cui quam conamine
vultenus auestiposit Sc. JCumque sub Autumnum, non AugustqTuronum,sed Pariris haberetur Synodus generalis quatuor protium clarum,contra Nomenotum absente rege & in expediatione Tholosana degente, librum suum non nisi consensu nodi Prudentius mittere curauit. Et reuerso Biturigas mense Decembri,Lupus abbas Ferrarit Rcgi e
ponens quid in illa Synodo actum fuisset, de libro illo non tacuit, re a Rege quid de tribus illis qucstionibus
ipse sentiret rogatus, sententiam Prudentrum in omnibus comprobauit, ut patet ex eius Epistola ad Κarolum Regem,in principio. Anno sequenti 8so. mense martio, Hincmarus ad
Rabanum scripsit quicquid in Goreeschalcum actum esset, illius Confessiones&librum suum ad recluses, una cum Epistola Ratramni & libro Prudentij ad eum misit, quo iudicium de libro suo ederet, & reliqua rhfelleret. Rescripsit Rabanus librum illum sibi placere. reliqua vero improbare, & quo minus illa refelleret, ex infirmitate corporis & senectutis aegritudine impediri. Apographum Epistolarum suarum ad NostinguinEpiceopum de Eberardum comitem mittit. pauca in eandem sententiam addit, Communionem, Sescribendita colloquendi libertatem, Goties chalco tanquam haeretico denegandam censet, eiusque Consessionem prolixiorem,superbiae notat. Sed Lupus Seruatus venerabilis eiusdem Ecclesiae presbyter, qui placito Moguntino interfuerat, eodem rcmpore, Paulo ante mortem, aureum de tribus illis quaestioni laus libellum edidit, quo in omnibus Gotateschalci sententiam , sicut Prudentius confirmauit.
rum linpiincipi . Libelli Lupi seruat de tribus quaest.
23쪽
o Historis es Chron ascripta ad regem Narolum Epistola seu libello , una
cum collectaneo ex pluribus sanctorum Patrum voluminibus, suam de eis aem quaestionibus sententiam, iam regi Biturigis expositam, confirmando, propter quam ab Hincmaro & similibus aulicis assentatoribus, de Deo non pie fideliterque sentire fuerat diffamatus, utaritatem Catholitae doctrinae strenue tutatus est. Tum etiam Ratramnus. quod a rege Κarolo acceperat mam datum, sententita sanctorum Patrum in quaestione de gemina praedestinatione in unum volumen colligendi, gemino libello eandem veritatem confirmans plene &optimhexecutus est. Qiros libros tam Lupi Ferrariem sis, quam Ratramni regi oblatos, rex ipsc Haecinuo suo expendendos tradidit. ANNO Ssi. Hincmarus una cum Pardulo Laudunensi factionis suae coryphaeo, Amalarium Metensem, vel Treuirensem Diaconum , &.Ioannem Scotum Erigenam aulicum , Philosophiae quidem, de graecae linguae peritum, sed sacrarum Scripturarum penitus ignarum, in Gottesichalcum scribere compulit: Amalarq, Stercoranistarum haereseos iam tunc in concilio damnati liber non extat. Illud vero Ioannis Scoti opus, haerarmes plurima , ineptas quaestiunculus, aniles pene fabulias pluribus olet semis conclusas, Scotorumque pultes puritati fidei nauseam inferentes continenS, duobus concilijs damnatum fuit; immo ex quo apparuit, piorum omnium iudicio anathematigatum. Siquidem excerptas ex illo centum fere propositio nes seu definitiones, sub XIX. capitulis, ut inli oro illo editae fuerant,uvenilo Archiepiscopus Senonensis,sibi traditas Prudentio Tricassno refutandas commisit. Prudentius vero anno sequenti 8s h. assecutus Ioannis Scoti librum integrum deprehendit(vt ipse testis est in praefatione ad V ventionem J Pelago, e se,eorumque sequacis ac defensoris acerrimi Iuliani per Ommia sectatorem, Apannem videlicet Scotum, tanta impudentia ortho. Disitiped by Cooste
24쪽
doae dei, patribusue Catholicis oblatrantem, a unus spiritus Iulianum Ioannisque docuerat, unus idemque spiritus in eis fuerit, nec dispar spiritus per eorum lingtias tot tantasique blasphemiarum nauseaue euomuerit. Nam sgratuitam Dei gratiampariliter impugnant, O Dei iustitui militer denegant, O originale peccatum, quod nascentes trahimus, quoque non nisi caelest gratia per maest rium baptismatissoluimur, in dissimili garrulitate dicti dent, arguti que Dialecticis similet a vanitate desipiunt J Ideoque Prudentius reuolutis Patrum consonis per omnia paginis , quid quisque eorum antidoti contra ea muraena confecerit, decerper deliter curauit , praefixo cuiusque Doctoris nomine, tibiaque pariter intimulo, verba quoque eiusdem Ioannis, ut ab eo digesta sunt, pluribus locis inserui H J Idcirco libro illi titulus prefixus est: Liber Ioannis Seoti correctus a Prudentio, fue a caeterispatribus, videlicet a Gregorio, mero mo, Fulgentio atque Augu-
Iisdem excerptis propositionibus, seu definitionibus ad Ecclesiam Lugdunensem delatis, nulla alia habita libri illius notitia, Ecclesia Lugdunensis per Florum
Magistrum Diaconinu doctissimum studio charalatis debito loci,atque ordinis, insolentiae illius Scoti respondeis re necessariam duxit et ne istius lectores iniani Derbo late es, ventosa loquacitateperniciosissime occupati, non se diuinis scripturis, 'auctoritatibus paternis, humilitersubmittant, sed eius potius fantastica deliramenta sequantur. JEodem anno,ciun sub arctissima dincinari minis roria custodia, omni u comunione interdictus, ergastulo rinclusus detineretur Goties chalc', Hincinarus ipsius nomine tui verosimile est supposititia scripta per fratrem quemda Amoloni Archiepiscopo Lugdunensi tra i-Dt, quasi solatium aerunis eius esset,si tanto praesuli sensa sua innotescerent. Amolo vero fraudis inscius, saliberrima Epistola ad Gotteschalcum errores aliquot
25쪽
Libet l. de trib. Epistolis. in Plancipio.
secuta Hincmari Epistola' non essent ab ipso asserti reprehendit: Eumque suppositae ibidem contumaciae& superbiae notat: verum germanam sancti Augustini, & totius Ecclesiae de gemina praedestinatione d ctrinam, de qua sollim in Gotteschalcum actum essEt, plenissime adstruit, dc fideliter confirmat. Altera etiam tui probabile est praestit ille dignissimus ad Hincinaria ipsum Epistola (eam scilicet, quae in manuscripto coduce Treuirensi sine inscriptione &principio,ut notat Si mondus, priori stibijcitur in qua degmine S praescientia Det , deque praedestinatione Olibero urbitrio , de Pertem ae siducia salutis, s de sententia sancti AvGUSTI NI , tamquampost Apostolum praecipui praedestinationis S grianae praedicatoris, breuiter quidem & dilucidE ac saluberri. me disseruit, paucis ante mortem diebus , quasi salutiferiam Cygni cantum emisit. Illinc occasione orta Anno 8s3. Hincmarus Epistola ad Amulum Lugdunensem Archiepiscopum, expositi
qualiter in duobus eo ciles Gotteschalcus iauditus iudicatus S dammitus fuerit, eiusque doctrinam sic recei suit: Coepit praedicare. I. Ouod ante omnia secula Deus, quos voluit praederentrauit ad regnum, S quos voluit Praedestinauit ad intra
r. Et quipraedestinatisant ad interitum ,faluari novpossunt , Et qui praedemnati sunt ad regnum ,perire non possutis 3. Et Meus non vult omnes homines fulvos fieri , sed eos tantam quisluuntur , O quod Hest Apostolus : qui vult omnes nomines saluos fieri: istos dici omnes, qui tam tummodo fuluantur. q. Et Christus non venit ut omne aluaret . necpassus est pro omnibus, ni olummota pro his, qui passionis eius fa uantur mysterio. s. Et po quam primus homo libero arsitrio cecidit, nemo nostrum ad beno mendum, sed latummodo ad male mendum obervoles vliarbitrio. JDiuitigod D. Cooste
26쪽
Tum quid vel a se ipso, vel a coeteris objectum fuerit,
De his similiter re eodem scopo una simul scripsit Pardulus Laudunensis: Et adjuncta est etiam 3. scit,eet Rabant illa ad Nostingum Epistola. Vt quid Eccleasiae Lugdunensis (inquiunt j de eadem re sentiret, vere f. Heliter ressonderet. Sed verius nihil fraudulentae deae teritatis obmissum, quo eandem Ecclesiam,vt Remenissem in fila sensa pertraherent.
Tribus illis Epistolis in Conuentu Ecclesiae Lugdunensis expositis, S. Remigius, Amuli in Cathedra Lugudunensi successor nomine Ecclesiae Lugdunensis res
pondens rescripsit Libello de Tribus Eristolis, in quo
quatuor priores propositiones licet minus aequis verbis expositas Catholicas censuit , quinta sola rejecta, quae gratis & falso Gottesichalco ab Hincmaro adscri pia, Hincinaro ipso teste probatur. Hunc libellum paulo post secutus est alter eiusdem auctoris quasi appendix,cui titulus, Absolutio quaestionis de venerali perAdam damnatione Sc. JInterim mense Maio,eo tractu temporis quod effluxit a Concilio Suessionensi Episcoporum quinque Prouinciarum , ad Vermeriense, ab iisdem Episcopis
Rege ipso praesente paulo post celebratum i in quo
etiam lecta re confirmata fuerunt capitula promulgata in Concilio illo Suessonensi ) Rex Carolus factione Hincmari ab illo concilio in Palatium suum Carisiae cum reuersuruS, Hincmarum dc paucos alios secum adduxit Episcopos & Abbates, voi Hincmarus mira praecipitatione nullis adhibitis, vel sacrae Scriptura , vel sanctorum Patrum voluminibus,quatuor illa famosa edidit capitula, quibus Rex ipse cum reliquis etiam aliquibus inuitis subscripsit. Huius Conventiculi &capitulorum quatuor solus meminit auctor Anna lium Bertinianorum, coaetaneus & in omnibus Hinc noro suo obsecundans , his verbis ad hunc annum
Carisiacaelum; Capitulis Annale Bertiniant.
27쪽
In praefat. eiusaera peris sub finem Prudent Tractori
Carisiacum veniens , cum quibusdam Episcopiae Abiae tibi, Monasticiae,quatuor Capitula edidit, opropriasu scriptione roborauit. tiuorum primum est a Deo neminem praedestinatum ad poenam, Unamque esse Dei praedestinationem , quae aut ad domum pertinet gratiae , aut ad retributionem iustitiae. Secundum , Liberum arbitrium, quod in primo homine perdidimus , nobrum praeueniente, saluuante Christi gratia redditum . Tertium , veste Deum generaliter omnes homines suos sieri , licet non omnes fluentur. O reum , Chrim Sanguinem pro omnibus fusum, licet non omnes Passioniae disterio redimaniatur. JHiticinarum vero haec Capitula praecipitanter, &nullis inspectis voluminibus edidisse, & nonnullos qui RUe exigente subscripserint, postmodum ab ijs resiliisse ipse non suspectus testis est. Prudentium aitem non illis subscripsisse (licet Hincmarus recia mellae quae praecesserunt, &quae subsecuta sunt va
lidissimo sunt argumento. Immo eodem anno cum nequitiam illam perspectam habuisset Prudentius aduersus venena Capitu-Iorum illorum saluberrimam parauit Theriacam : sbquidem ad Concilium Senonense euocatus ad Ordi nationem aEneae in Episcopum Parisiensem, In mimitatibus paend omnibus nouae depressus adesse prohibutus Tractoriam per Vicarium misit, qua ita demum sui consensus praesentiam exhibere professus si is qui omiunandus esset, Apostolicae sedis omnibus institutis , SAeatorum Patrum scriptis ae dictis , S deci iter Capituliae quatuor, quibus Ecclesia Catholica aduersas Pelagium , ei que Haereseos sequaces pugnauit ac vicit, confitendo Abscriberet: scilicet I. Liberum arbitriam ita per Christum redditum , ut semper ad omne opus bonum Dei omnipotenti gratia indigeamus Sc. II. Ouosdam indipenetrabili Dei iussita praedestinatos ad poenam esec. III. Christi Sanetuine pro solis credentibu usum Sc.Im Deum emta quoscumque vult saluare, o quicumque non fu
28쪽
arantur, penitus non esse voluntatis istius ut fatuentur. J m Tractoriam in Concilio Senonensi reuerem ter sussceptam, omnium iudicio comprobatam pluriam argumenta clarissime testantur, immo Regi per neam Episcopum ordinatum Metropolitani iussu exhibitam, de deinde Hincmaro expendendam a Rege ipse pro more suo traditam ille ipse testatur. ANNO sequenti 8s . Capitula illa Hincmariana ad Ecclesiam Lugdunensem delata sunt, ut eodem Zelo contra ea , quo contra Ioamais Scoti ineptias & tres Hincinari, Parduli. Rabani Epistolas. Omthodoxae fidei veritatem tueretur : Quale vero fuirit Remigh Praesulis, & totius Ecclesiae Lugdunensis de his Capitulis iudicium, sequentibus verbis exprimitur : Haec eam legissemus tinquit Remigius 3-adiuuante nobu frutrum nostrorum Deo dominu bene studentium, S intestigentium colligio, pia SHeli attentione singuia pertractassemus , grauiter perculsi se confusi
animo, vidimus in eis.Scripturae Sanctae certi imam veritatem, S Aeanimorum Patrum, Spraecipue Santas i Augum, reuerendam, ese in omni Ecclesia Catholica recepi imam auctoritatem, nouo conatu, S ausu temerario impugnari, O quantum in ipsis fuit improvide atque insolenter labefactari se. JQua vero ratione, quibus argumentis, & quo sine Capitula illa libello suo refutare ae graui censura noetare compulsus sit Praesul ille ut doctissimus sic & Samctissimus, his verbis expressit: Hac( inquiti Chari
tis assectione visum est nobis atque complacuit , ut haec quatiacumque sunt, S ad comonitionem nostram, S adeo- am qui legere voluerunt aedificationem S confirmationem, compendiose s lucido, prout Dominus a*triare dignatur,fermone scriberemus: quicquid in eo dicendum putauimus non nostro sensu , aut praesumptione , sed diuinis climiae Scripturarum testimoni , S praefatorum Sanctorum Patrum venerabili aufZoritate firmantes, a qtiorum vestigiis
O Mitate absit, ut vel nos vel uli quorum charitate CA. 8s .
29쪽
Concit.' lent. 3 Can. Can. 3 Hinemar. in prae fiat utriusque operis de Pindest.
eompulsi haec dicimus, ullaten s recedamus, ne ab ipsis diuis, etiam a Domino Huldamur. JHac eadem cliaritate ineunte Anno sequenti iss. Idem ipse Remigius Concilio Valentino tertio trium Prouinciarum, Lugdimensis , Viennensis, de Arelatensis h. ec Hincmari Capitula quatuor una cum XIX.
Capitulis Ioannis Scoti proposuit dijudicanda. tiuae quatuor Capitula quas minus prospecte suscepta propter
inutilitatem,vel etiam noxietatem dr errorem contrarium
veritati. Et Iram. Ioannis Scoti Capitata, in quibus commentum diabolipontis quam argumentum aliquod Dei
deprehensum est, 1 Concilio damnata, & penitus interdicta sunt. Et Canones illis Capitulis oppositi inter
alios constituti. Can.3. Fidenter fatemur praedestinationem Electorii ad vitam, & praedestinationem impioru ad mortet, dcc. . Christi Sanguinem pro solis in eum credentibus effusum &c. s. Omnibus baptiEatis factam Christi Sanguine regenerationem , & veram Redemptionem. 6. De Gratia de Libero arbitrio tenendum quic
quid Africana & Amusica Synodi professae sunt, &quod beatissimi Pontifices Apostolicae sedis Catholicae
Porro definitiones huiusce Concilij una cum libellis Ecclesiae Lugdunensis Sc excerptis illis Ioannis Sc ti Capitulis, Imperatori Lothario exhibitae sunt, ut per easdem Gim aliis Gallici Regni Praesulibus, tum
maxime Κarolo Regi fratri suo transmissas, Hincmari& sectatorum illa nequiria reprimeretur. Imperator vero cum Pruiniense Monasterium sub Monaclis habitu mox esset ingressurus,ut in eo reliquum vitae In poenitentia perageret, Hinc Ebboni Gratianopoli.tano Episcopo Prouinciam commisit, quae vel sequenti amo 8ss. suscepta ad Larolum Caluum legatione, illa omnia scripta Regi in manus traderet, quam Im
peratorij mandati fidem ipse apud Vermeriam Pal
30쪽
tium exolvit,. Rex ver5 mense Septembri anno prim dicto 8s6. cum in Neolpha villa Rothomagensis Epiccoph in excubiis contra Normanos degeret, ea omnia (quod ante non semel fecerat j Hincmari sui Pridentiae & conscientiae ob dium c oscendae veritatis ut inquit ille) legenaee o ventilanda commibit. Anno Ss . & 8s8. Hincmarus Flodoardo teste tiabro 3. cap. II. Collegit atque composuit volumen ingens, plures continens libros de Praedistinatione Dei, O Zibero arbitrio , contra quosdam reprehensores suos Epiccopos , maximeque contra Gorteschalcum atque R tramnum Monachum Corbet ensem aa Κarolum Regem. Ipse vero de eodem opere in prefatione posthrioris, Multiplicibus sinquit j multiplicium in rationibus, multiphisburique conlationibus no nessi, cimus S con- femur estoris taedio ,sens ed tamen Catholico , in tribus libris Osiniose sermone respondere fatetimus et Illius operis sola superest praefatio apud Flodoardum , inua eius dispolitionem& ordinem cum aliqua modiniae & humilitatis specie expressit: Si talium, inquiens. sententetiae concordare Capitula , quae excerpsimus demon 'arenon potuerimus , parati sumus doctioribus O tholiciae aurem accommodare , sensumsubdere , Ofine contentione nos doctrinae illorum subprere. Illius eiusdem operis ipse solus, & ab illo mutuatus Flodoardus meminit. Nec falsa est comedium illud in aduersantium sibi, dc eorum maximh qui in Ecclesiae Lugdunensis comminnione viverent,non peruenisse notitiam.
Anno Ss'. Iidem paucis exceptis Episcopi,Lugdunensis, Viennensis, de Arelatensis Prouinciae, qui ad Concilium Valentinum tertium , in suburbium Lingonicae urbis,praesente Κarolo domino ac Rege suo . Lothaem Imperatoris filio, rursus conuenerunt & ibidem XVI. Canones ediderunt, inter quos, sex pri res Concili j Ualentini terti j Canones repetiti,secunda sanctione confirmati fuerunt ast instructionem dominici populi. Et XV. . post diebus, conuenientibus