장음표시 사용
301쪽
clesia illis per omnia consentaneum praedicabilem paternitatum cc ' SI fraternitatemque vestram gratia superna inuictam atque raeua- cc tam , & suo munere gauduntem perpetuo conteruare digne- cetur ceTractoriam hane in Concilio Senonensi ad ordinationem AEneae in Epit copum Parisiensem exhibitam, lectam , reuerenter susceptam, de ratam habitam, a V ventione, & Coepiscopis suis, immo de iuxta formam ei aescriptam aeneam Episcopum vel subscripsisse. vel aliter professum doctrinam contentam pia rimis argumentis convcere facillime licet. Primo, Doctrinam in hac Prudentit Tractoria expressam,veram & germanam esse Sanctorum Patrum, & totius Ecclesiae Catholicae doctrinam,testimoniis supra memoratorum omnium Sanctorum Patrum probaucrat scriptis suis Prudentius , quae tune omnium Prouinciae suae Episcoporum terebantur mam
Secundo, Doctrina illa Sanctae Scripturae veritate & Sanctorum Patrum auctoritate firmata, aliquomodo suscepta & confirmata fuerat ab iisdem Prouinciae Senoniae Episcopis , qui anno SD, in Concilio Parisiensi cum aliis conienserant, ut Prudentius librum suum mitteret ad Hinc marum & Pardulum.
Tertio, v venito Archiepiscopus excerpta Capitula Pruden tio tradiderat ut scriptis libellum Scoti, quem pro sententia Hincmari illius luipulsu scripserat, refellctet, sicque ciuidem sententiae cum Prudentio Comprouinciali suo Episcopo est e satis professus est. Quarto , Lupus Abbas Fertati ensis Archiepiscopo suo clarissimus & comes individuus , ipsulque & Synodorum Pr uinciae Parisiensis , & huiusce Notarius una cum Prudentio
verae doctrinae intrepidus assertor , & vindex accirimus extitit. Quint5, Ecclesiae Lugdunensis quae retulimus scripta contra Ioannem Scotum,&de tribus Epistolis eiusdem doctrinae alict-totia, Senonensi Ecclesiae non fuerunt tunc ignota et ideoque ad eandem Ecclesiam Lugdunensem, vel tunc, vel initio sequetuis anni tranfinissa eadem quatuor Hinc mari Capitula ut illa seriptis suis refutaret. Sexto , Insolitam formam Regia auctoritate decernendi Capitula, quae veram uniuertae Ecclesiae Catholicae doctrii iam non tantum respicerent, sed euerterent ; idque inconsultis imm5
consillio praetermissis Episcopis , qui ad utramque Synodum de
Suessionensem, & vermeriensem ante & post conuenerant,Eccle
302쪽
Scptimo, Insolenti istina Hincmari audacia & praesumptio, qui Regia abusus auistoritate definitionem quaestionum illarum non solum legitimis rinodis ( ut a Lupo Ferrarienti fuerat expetitum impediret, sed Regio nomine ipse solus cum fidelibus suae factionis complicibus clandestino conuenticulo usurpare praesumeret, illis omnibus &scandalo & contemptui noncsse non potuit. Octavo, In Epistola Synodica de ordinatione Aneae in Epita copum Parisieni cm,apua Lupum Fctrariensem Epistola so, &intei Concilia Antiqua Galliae tona. 3. ad annum praesentena 833. Prudentius Tricassinus Episcopus, qui non nisi per Traetoriam suam praesens aderat, suo loco inter alios Episcopos humeratur r& sie Tractoriam illam(qua non aliter aeneae ordinationi se consentite professus est Ptudentius quam si Catholicae doeirinae in ea explicatae subscriberct Synodo exhibitam, lectam,&reuerenter susceptam constat. Postremo post ordinationem aeneae eadem ipsa Tractoria ei dem ab Archiepiscopo Uvenilone tradita suit , ut ad Regem eam deferret, quo ( ut verosimile est totius Prouinciae iudicio per motus ab Hinc mari persuasionibus in his quaestionibus recederet, vel saltem iudicio Synodi eas definiendas permitteret. Ex quo satis intelligatur Prudent ij Tractoriae AEneam subscripsisse. Huius rei quae Historiae nostre scricin continet testis est Hinemarus ipse in opere suo de Praedestinatione cap. s. Et domis ' nus Prudentius (inquit in Epistola quam nobis veneratio vestra, ' deserente eam vobis venerabili aenea Parisiorum Episcopo tra-D didit , cuius in praefatis libris memoriam fecimus,quamque V vera niloni suo Archiepiscopo,&cceteris Coepiscopis ad ordinatio- nem eiusdem Eneae prudentius ipse direxit , ut si secus ordinandus sentiret, in ipsius ordinatione nullatenus consentire debema' ret, &c. I Hic igitur celeberrimae tanti Prisulis Tractoriae fuit exitus ut in Sancta de venerabili Synodo exit ibita, perlecta, summa cum veneratione suscepta, omnium iudicio comprobata, etiam Regi totius Sinodi precibus oblata quasi Hinc marianorum Capitulorum Tneriaca, postremo ii Rege ipsi Mincmaro tradita fuerit expendenda . Sed ille solita nequitia Traetoriam illam sicut & reliquatam ipsius Prudent ij, qu m Lupi Ferrariensis, Ratramni & reliquorum huiusmodi scripta suppressit, ut ipse testis est in praefatione posterioris operis de Prae uestinatione: quora rum quaedam, inquit, scripta recepimus sed ea publieare noluimus solliciti seruare unitatem Spiritus in vinculo pacis dec. I Do
nec post v lentium Coacilium p um opus suum, di post
303쪽
Tullensi, pouremum illud de Praedestinatione edidit, inqui is A. 8s . se Pactoliae huic respondisse profitetur, ut videbitur suo loco.
CAPUT XXXV. CAP. 3s. Carisiaca Capitula ad Ec fiam Tuti unensem destra.
ut de uae ividulum ferret, Anno ae libelro per fiam Remsum Praesulem suum edito, cui titulus est
de Tenenda immobiliter Scripturae verit tu, rei cluntur
exploduntur. Cuid in unoquoque reprehendat , Squae pacis via tenenda sit, ipsis Abelei verbis indiratur.
IN T ER. 1M ineunte Anno Ss . insignes at qui pietate viri AN N O. etiam forte ex illis qui in Senonensi Synodo conueneratu, 8 J s. nihil I Rege, quia totus abi incinaro penderet, sed ab Ecclesia Lugdunenii plurimum expediantes , eo quod duobus prioribus
scriptis helum,Apostolicssimque scientiain in tutandas ra Ecclesiae Catholicae doctrina demonstrasset, quatuor illa Hincinari capitula ad eandem miserunt Ecclesiam, ut tua non careret ccnsui ados tina lethalis. Muius rei testis est cadem Ecclcisia in principio libri sui de Tenenda vetitate Scripturae. Quia peruenit ad nos M(inquit id est ad EcclesiamLugdunensem,quaedam lchedula stu dio fidelium & bonorum virorum, qui & suae 3 aliorum salutis deuote, ac laudabiliter sollicitudinem gerunt, in nostram notitiam perlata, atque ut ad eam sedulo re: pondere studeremus attentius commendata, in qua insunt quatuor Capitula, maxime Mnouarum dcfinitionum nuper s ut competimus in quodam fra- trum nostrorum Episcoporum Conuentu tractata, digesta atque conscripta &c. Et post recentata quatuor illa Capitula exprimit Esclesia I ugdunensis,quo ordine&qua ratione in refellendis illis processerit. HS c igitur cum legissemus( inquit )de ad uncto nobis fratrum cenostrorum,Deo lonante bene studentium ,& recte intelligentiu cecollegio, pia &fidcli attentione singula pertractassumus, grauiter is perculsi&confusi animo vidimus incis, de Scripturae Sanctae cer- .etissimam veritatem , & Beatissimorum Patrum pr*cipueque S. c. Augustini reuerendam, & in omni Ecclesia Catholica receptiis- .c
inam auctoritatem, nouo conatu & ausu nimis temeratio impu- ta
304쪽
A. 8 s . constat quantae sint auctoritatis scripta Ecclesiae Lugduneniis, & qua circumspectione emissa, quantum distent a praecipitatione , qua uinculariana Capitula tuere composita. Potro auctorem huius is libri quis fuerit, dubitare non licet alium fuisse quam eiusdem Ecclesiae Archiepiscopum Remigium scili- Ibidem cet, qui tune certissime Sedem illam timedat. Siquidem vetban illai nox relata non nisi Ecclesiae Praesuli conueniunt. Hyc igiturn cum legissem in adjuino uobis Featrum nostrorum &c. Colle
gio &c. i Sicut & quae sequuntur paulo post: In quibus etiam pater quo instinctu, quibus mediis&quo fine, prisul ille dignissi
mus quatuor illa uineinari Capitula libello suo refutare compul-ihi qm, ,, s inquit eharitatis affectione visum est nobis atque complacuit, ut haec qualiacunque sunt de ad commonitionem n D stram: & ad eorum qui legere voluerint qdificationeni& conis D firmationem compendioso& lucido, pro ut Dominus aspirare. D dignatur sermone scriberemus quicquid in eo dicta dum putaui- D mus , non nostro sensu aut praesumptione , sed mani seu istimis D Scripturarum testimoniis, & praefatorum Sanctorum Patruma, venerabili auctoritate firmantes, 1 quorum vestigiis& unitatera absit, ut vel nos, vel illi, quorum charitate compulsi haec di-D cimus, ullatenus recedamus et ne ab ipsis diuisi, etiam ab ipso
D Domino diuidamur, qui illis specialiter dicit: Qui vos audii me 33 am it, crem vos sperant me spernit die. JPrimum mnemata C . De Praedes . refutatur.
Isto igitue libello Ecclesia Lugdunensis per Remigium reis
censita illa qaatuor Hinc mariana capitula sigillatim refellit, reex primo Capitulo in quo de Praedestinatione agitur tria re licienda conuincit; primo in quod ita primus homo definitur Libeti Arbit iij a Deo conditus atque in Paradiso constitutus, tanquam per ipsum tantummodo Arbitrium Liberum,absque dono gratiae in sanctitate & iustitia potuisset permanere. Et contra probat Angelos factos non tantum ut essentialiter es sent, sed etiam diuina gratia illuminante , ut lux & dies in Domino essent, eosque de Spiritu Dei conditos , & eiusdem ' gratia in aeterna illa beatitudine solidatos. Sic ( inquit &O ptimus homo Libeti Arbitri j a Deo conditus , quamdiu scuis. D to bonae voluntatis Dei, id est, diuinae gratiae protectus atque V munitus beatam vitam duxit cum Deo et postquam autem de tua virtute praesuinendo, & contra Creatorem se extollendo auersus ' est ab illo, eius indignatione iram, id est, iustae damnativius p*
305쪽
Idipsum conlitinat celeberrima Sincti Augustini distinctione A. 8s .
viri utque auxili j , naturae sanae & naturae lapsae, & auctoritate Concilij Arausicani, & sic postreino hanc quaestionem concludit. His itaque de prima quaestione breuiter adnotatis , quisquis sin- tacete & pure & Catholice de illa primi hominis siue Angelica con- Ibidem. ditione, vel beatitudine sentire cupit, attendat fidcliter diuinam is auctoritatem, attendat gdelissimos Ecclesiae Patres fidesissime ..disputantes, attendat etiam Conciliis aggregatis id ipsum de- tafinientes, de non iuxta impium Pelabianum errorem credat pri- mum hominem solosito Arbitrio in bono quod acceperat, per- . .
manere potuisse: sed etiam ipsum quamdiu sierit diuina gratia taadiutum fuisse: necoinnipotentena Deum, ut idem homo in san- ..ictitate & iustitia permaneret tantummodo volui illa, sed ut perma-
nere posset etiam adiutorium dedisse. J .. Secundum quod pariter ab Ecclesia Lugdunensi in ptimo illo capitulo improbatum fuit, illud est: quod electio non ex gratia gratuita,sed secundum praescientiam in capitulo illo videatur staeut . Sed hoc nos monet (inquit Ecclesia Lugdunensis cur in hae rum M definitione, cava per gratiam Dei & electi ad vitam aeternam, & si
vita aeternaei idem electis creditur praeparata, ipsos tamen cle- c os absque ulla commemoratione gratiae secundum praescien- etiam suam Deus elegisse dicatur. Quasi gratia sit quod electi per- .cueniunt ad vitam, gratiae quod vita aeterna illis est praeparata. MVt autem eligerentur non fuisse gratiam, sed tantunam ocio prae- te scientiam et quod manifeste contrarium est Catholicae fidei: quia taomnipotens Deus in electione eorum quos pr destinauit &voca- uit ad vitam aeternam, non corum bona merita praesciuit, tan- c quam ideo eos elegisset quia ex semetipsis bonos futuros praesci- taret: sed ipsa electio, ut ex massa perditionis vasa misericordiae cetierem, absque ullo bono merito sola gratia fuit, per quam dis- creti sunt a filiis perditionis, & adoptati in filios vitae & resurre- cxctionis: Hane namque electionem non meritorum sed gratiae, in cequa non alicuius bona praescita sunt opera, sed sola tantum diui- .cn1 miselicordi 1 prs parata, commendat nobis diligenter Aposto- talias, dedkobus manu Isaac et Rebeccae &c. Non itaque secun- cadum pri scientiam meritorum , clegit Deus ex massa perditionis, cequos faceret filios adoptionis, sed gratis elegit, quos ab illa .ciusta damnatione aequaliter omnibus debita misericordit et li- .cherauerit. I cc
Tertio denique in praefato primo capitulo improbat quod re proborum praedestinatio reiicitur, di inter reliqua: mirum csti inquit Ecclesia Lugdunensis quomodo asseriti ir omnipotens .ei cus caetrios, idest, o: vites reprobos iusto iudicio suo in massa ..
306쪽
ra perditionis reliquisse , nec tamen praedestinasse , sed tantum ' priscilla perituros. Si enim iustum iudicium Dei iam in iliapy lis praecessit , & eodem iusto iudicio in massa perditionis sunt '' deputati , quomodo non tali iudicio iam perditioni sunt deis 33 stinxti & praedestinati p Sc. Quasi omnipotens Deus quidat iusto iudicio suo de electis esset facturus & priscietit & pr*33 destitiauerit: quid autem eodem iusto iudicio de reprobis esset
D gesturus, praescierit tantum nec praedestinauerit: Cuin in utrara que parte unum fit iudicium una iustitia, qua vel iustis pr*mia, vel iniquis simplicia retribuuntur. Nam si haec praedestinatio dia D uini iudicii csset merito alicui violenta, vel iniussa, vel prividi' ' ciaria , merito iniustum Deum argueret , immo de illo apud quem non est iniquitas, nullatenus credi deberet: cum autem ina- D nifestissime non sit violenta, quia nullum compellit ut malus sit, D & aliud esse non possit: non sit iniusta , quq illos tantummodo D qui suo vitio in malis perseuerauerint, punit: non sit praeiudiciata D ria, qui non prq iudicat aliquem, ut quasi eius sententia, &noaa' suo merito pereat: quid in ea reprehenditur, vel quasi blasph D mum putatur, in qua sola quitas , sola iustitia inuenitur P hoc D n que erga homines diuina pr*desti iratio quod di diuina prae 33 scientia agit, &e. J D Et paulo post: si quis enim neget esse apud Deum priscientiain D nec Pitdcstinationem manifeste infidelis est: si quis dicit quod D p rq scientia&pr destinatio eius aliquem compellat, ut malus sit D & aliud esse non possit, horribiliter blasphemat die. Et ideo ple-M nam & persectam Praedestinationem iusti iudicii Dei tam in patis
D te electorum quam in parte reproborum, sicut omnino vera est, D veraciter confiteamur, nemini misericordiam Dei negantes, ne- D mini conuersionis gratiam derogantes , nemini aditum indul-D gentis claudentes. Sed omnibus in iniquitate permanere volena, tibus utilem & salubrem terrorem incutientes &c.JEt postquam hoc ipsum pluribus sacrae Scriptutae, & Sanctorum Patrum maxime Beati Augustini & Sancti Fulgentii aucto-D ritate confirmauit. Et est nimis mirabile, inquit, immo horribi-xi te quomodo ut suis ad inuentionibus 8c ineptiis credatur exigant.i, Cum ipsi beatissimos Patres & illustrissimos Doctores Ecclesiaei' abiecerint, ae per hoc nisi se citius corrigere studeant, verissimen haeretici iudicati possunt, qui fidei & charitati, & sincerissimae x, Patrum doctrinae non communicant &c. Et reiecta penitus ementita libri Hypognosticon & libelli de induratione cordis Pharaonis auctoritate, sic huius capituli rei, sponsionem concludit et Caucamiis itaque in quantum Deo auxili liante rosiumus, mendacia aduersus fidem dc veritatem surgentia,
307쪽
& maxime hoc tempore , quando terribili Dei iudicio, & igno- rantia maior in hominibus coepit succrescere,& multiplex error taliberius pullulare: sed N ii quis in ratione fidei vel errat vel er- .crare putatur, utique non mendacio vincendus est: sed veritate re sicut&Beatus Augustinus ad quendam scriptorena improuidum cc vincentium Victorem dicit. Nos te ita volumus esse dii torem di taveritas vincat errorem . non error crrorem , c q:tod est peius maior in minorem. J MII. Nivm. cap. de Libero Arsitrio ictginitia reiicitur.
Quod ad secundum Hinc m. ari capitulum, primo miratur curtam confuse & obtuse & decurtate de Libero Arb itrio dc finitumst. Cum Domino larsiente, inquit , abundeat in Ecclclia cius . Sanctorum atque orthodoxorum Patrum de hac re pleniis nix . . ac clarissimae definitiones&c. J Tum praecipuas quasdam ex illis . .
refert ex decretali Coelestini Papae Epistola, ex Concilio Arausicano, & ex Sancto Augustino. Deinde propositionem illam huiusce capituli impugnat in primo homine
perdit,im. Quomodo , inquit, in hac noua ecfinitionc dictum . .
est . quod Libertatem Arbitrii in primo homine perdidimus p .. Sancti Patres dicunt Liberum Arbitrium in praeuaricatione Adae . . infirmatum. Dicunt naturalem possibilitatem & innocentiam . . perdidisse, dicunt quod eo, id est Libero Arbitrio nemo bcircvta- . . tui sine Christo: dicunt Liberum tale Arbitrium ctiam si diuino . . indigeat adiutorio. J ce Tum agit de Libero Arbitrio infidelium: habent itaque , in- . . quit, omnes homines ctiam qui alieni sunt a Christo Liberum . . Arbitrium, sed tale quale isti Patres ostendunt, id est in prSua- .ericatione Adae infirmatum , naturali possibilitate & innoccntia spoliatum, sine Christo nulli bono usui aptum: habent omnes ho- ..
mines naturaliter mentem rationalem & intellectualem , qua te possint discernere ac diiudicare cuin ad rationalcs annos venerint ..intet bona & mala , inter iusta& iniusta. Habent etiam natura- . .
litet insitum Arbitrium voluntatis, ut eodem Arbitrio possint . . velle mala , possint velle etiam quaedam bona ; sed humana af - ..ctioite ad humanam societatem atque honestatem pertinentia, quae eadem humana assectione, vcl propter aliqua temporalia . . commoda appetuntur, vel propter ipsain soluminodo vitae ho- . . ne statem i sed huiusnodi humana bona qui humana affectione . . potest velle. potest etiam nonnunquam agere litimam natura: .ec im propter temporalia bona appetuntur sine dubio cupiditates . .
sunt: cum propter solam vitae honestatem, fine dubio insuta ta
308쪽
A. D elata sunt, tamen potest ea discernere, potest etiam velle , -- D test etiam habere, in quantum naturali bono adiuuat ut di Dei D dispositione permittitur humana natura . Ibidem Deinde pluribus de operibus infidelium maxime Philosopho D rum agitet Talia namque bona , inquit, & in caeteris viderison lent hominibus, & maxime in multis Philosophis gentium , & in D magnis viris, qui in republica praeclari extiterunt, etiam mirabita D liter commendat & laudat historia. De qua vita humana iuxtara humanam affectionem& consuetudinem velut bona & laudabilin Beatus Augustinus in tractatibus Euangelij secundum Ioannem D sic aperte commemorat dicens et multi enim sunt qui secundum D quandam vitae huius consuetudinem dicuntur boni homines, bo- D ni viri, bonae fceminae innocentes, & quasi obseruantes ea quae in D lege praecepta sunt, deferentes honorem Parentibus suis, non D moecnantes, non homicidium perpetrantes, non furtum facien- D tes, non falsum aduersus quemquam testimonium perhibentes, D & caetera, que in lege mandata sunt, velut obseruant, & Chrixi stiani non sunt: quia ergo omnia ista quae faciunt, nesciunt ad D quem finem referant, inaniter faciunt. Dicant ergo Pagani benem vivimus, si per ostium non intrant, quid eis prodest, unde glo-D riantur. Ad hoc debet enim cuique prodesse bene vivere, ut deis,' tur illi semper vivere. Nam cui non datur semper vivere , quid D prodest bene vivere 3 quia nec bene vivere dicendi sunt, qui fi- D nem bene vivendi vel caecitate nesciunt, vel instatione contem- D nunt: non est autem cuiquam spes vera& certa semper vivendi, D nisi 1gnoscat vitam quod est Christus . & per ianuam intret ina' ouile. Fuerunt quidam Philosophi de virtutibus & vitiis subtilia D multa tractantes , diuidentes, definientes , qui etiam dicere au-D derent hominibus: nos sequimini, sectam nostram tenete si uuia D tis bene vivere et sed non intrarant per ostium, perdere vol is bant&c. J . iihi qm. Nee tacet de necessitate gratiae etiam in renatis ad singulos D actus: Sed ut ipsam, inquit, voluntatis Arbitrium diu in I affecti ,, ne diuina bona amet, intelligat, recipiat, exerceat, & perseue-D ranter teneat, non propter aliqua temporalia commoda, sed pro D pter praemia aeterna, nec propter solam praesentis vitae honestadii tem, sed propter solam vitae aeternae bcatitudinem: ut haec (max quam Arbitrium voluntatis humanae possit velle, possit agno D cere, possit hccipere, possit habere, nullatenus valet, nisi diuinae D inspirationis gratia incitetur , illuminetur, & adiuuetur, ac veluta, ex mortuis ad vitam resuscitetur: quia& reuera illa humana vi- D ta, humani affectione acta, hominibus videri potest quasi vita,
D sed Deo mortiis est: hac ratione de bonum Liberi Arbitrii
309쪽
in hominibus agnoscitur , & Dei gratia omnimodis necessaria de- .cclaratur, per quam humana natura merito antiquae praeuaricatio- cenis per fidem Christi regenerata atque innovata, & ad honorem risui reformata principij , recipiat possibilitatem & innocentiam, .cquam in Adam perdidit, de per Christum Libero bene uti incipiat ri Arbitrio: ut eius gratia possit in eo esse sancta cogitatio, pium is consilium , omnisque motus bonae voluntatis: sicque ciliciatur ..humanae voluntatis Arbitrium non ablatum, sed liberatum , &de tenebroso lucidum , deprauo rectum, de languido sanum, de .e imprudente prouidum. Quod tanto magis ster Cliristum innobis fit liberum, quanto miniis vitiis peccatisque seruierit. Tunc riautem erit vere & plene liberum, quando iam persecte libera- ..tum, in vitae aeternae beatitudii te, nullis seruici vitiis & peccatis: .esicque illa Domini benigna promissio qua ait: Si vos filius libera- .euerit diere liberi eritis, hic innovatur in inchoatione fidelium, ibi taperficietur in incorruptionc regnantium. J - . Deinde propositioncm illam, Libertatem Arbitrii in primo homine perditam, iuxta diuersos sensus, quibus intelligi potest discutit. Si ergo (inquit proptereae dictum est in hac dcfinitione, .. Libertatem Arbitro in primo homine perdidimus illius is hominis transgressionem nullum in hominibus reinanserit Arbi. trium,apparet quod non sit consonu vetitati dec. Si autem propte- cerea dictu est quia naturalem possibilitatem 5e virtute Liberi Ar- .ebitrii qualis in illo primo homine condita est, incrito illius praeua - - ricationis amisimus: Cavendum est omnino, ne hoc,quod de amise tasa eiusdem Arbitri j libet late subiunaitur , quam per Christum is Dominum nostrum recipimus, ita sit dictum, quasi ex quo in is Christo regenerati sumus , talem statum & virtutem L bcri Ar - - bitrii receperimus, ut exinde in praesenti vita tales esse possimus, taqualis ille nomo erat ante peccatum: ut sicut ipse vivebat in pa- taradiso absque ullo peccato , ita & fideles regenerati in Christo is absque peccato vivant in mundo; quod manii cste non pertinet ad .. statum praesentis vitae, sed ad sex licitatem vitae aeternae&c. Quod . . si simpliciter tantummodo dictum est, ut propter inchoationem is ratiae, quam in regeneratione percipimus , iam Libertatem Ar - . . itrii, quam in Adam perdidisse dicimur, recepistic videamur, is cum tamen eius plenitudo atque perfectio in sutura vita fideliter ..expectanda credatur, quid necesse suit tanta ambiguitate &con- iunone verborum clarissimam obscurare veritatem & e. Illud autem obseruandum ex diuersis huius propositionis acceptionibus illam hic impugnari ab Ecclesia Lugdunensi, quam ni nilominus contra eundem Hincinarum& Ioannem Scotum in
310쪽
pressit, ut vidimus nomine Liberi Albitrij deperditi, nihil aliud
intelligi, quam deperditam naturalem possibilitatem ad bonum non naturalem agendi utrumuis facultatem , quae in omnibus, etiam infidelibus temper remansit. Hic vero ut vidimus hunc sanum intellectum Hincinariano Capitulo conuenire non posse probat ideoque impugnat. Item alteram eiusdem Capituli propositionem maximae ab-a' surditatis arguit: Iam, inquit, quanta absurditas est in eo quo se D quitur, ut postquam di istum est, Libertatem Albitris in primo Wh homine perdidimus, quam per Christum Dominum nostrum reis au cepimus stati in subiungetetur. Et habemus Liberum Arbitrium D ad bonum praeuentum & adiutum gratia, & habemus Liberum D Arbitrium ad malum desertum gratiar quasi postquam per gra- D tiam Christi Domini regenerati sumus, tunc coeperimus habere quomodo Liberum Arbitrium ad bonum, ita & liberum Arbiattium ad malum: quasi ex illa regeneratione cum gratia praeuenimur dc adiuvamur , habeamus Liberum Arbitrium ad bonum, dc cum eadem deserimur gratia, habeamus Liberum Arbitrium ad malum, quae hic ratio & consequentia sensus inueniri potest Nunquid ante illam regenerationem nullum omnino liberum .ha-M bebamus Arbitrium nec ad bonum nec ad malum p JPlutibus etiam Probat indigere nos gratia Dei, non soldmad bonum, sicut in hoc Capitulo definitur, sed & ad ipsum ini-M tium fidei et Item ad omnia & singula bona per singulos dies.si Indigemus , inquit, gratia Dei ad omnia & sinsula bona, per
M singulos dies et dicente Psalmista: In quaeum ue g. inuoc mero te si exaudi me. Et iterum: in quacunque die tribulor, inclina ad mera aurem tuam: quam gratiam quotidianam & assiduam Dominus D nostcr Ecclesiae suae promittere dignatus est dicens: Ecce esto vo-M biscum'm omnibus diebus inad consummationem licuit . In-H digemus ea ad excitandam in nobis bona voluntatem, sicut Ap M stolus dicit: Grarias autem Deo, qui dedit eandem selicitudinem in cor, i corde Titi: Et beatus David orat pro populo quem deuote& alata 'M criter offerentem Deo dona videbat, ut eandem bonam volunta-,, tem, quam dederat in eis Deus, conseruaret dicens: DominAs,, Deus Abraham ct Isaae ct muris noli i custodi in sempis, ter-m hanc voluntium cordis eorum, es emper invenerationem
M tui mensista Permaneat. Indigemus grati 1 Dei ad bona & salu-M bria loquenda, sicut ipse Dominus in Evangelio dicit: Non enim Mat L,, vos estis qui loquimini; sed Spiritui Patris vestri, stii loquitur iam 'D vobis, qui ctiam alibi promittit, Aperi os tuum ego implebo,, illud. Indigemus Dei gratia ad omnes vias operum bonorum.., Paulus Apostolus optare se dicit ubi ait : Nam eo qui fumus ia