장음표시 사용
271쪽
In Libeli. Absoluti quaest. nidem.
Sic igitur Remigius Lugdunensis propositae quaestionis di H ficultatem in principio huiusce libelli exposuit. Nuper quaestio,i habita est, quomodo recte 8e fideliter possit intelligi tota hu-
mani honeris mast 1 merito primae transgressionis ad aeternum D interitum damnata 3 Cum proculdubio omnium electorum D numerus ex ipsa esset assumendus diuina Praedestinatione, aes, Praescientia aetemaliter praecognitus, & praeordinatus ad vitam di, aeternam Si enim iste Beatorum &Sanctorum numerus in ius, ta erat ad intretium diuino iudicio condemnatus , quomodo si erit velut e contrario diuinae misericordiae beneficio ad vitamat praedestinatus 3 Et utrumque vrique aeternaliter atque inuiola- si biliter in eius aeterno & incommutabili consilio , qui iuxtam Prophetam fecit . me futura sunt. Neque enim iuxta Calliolicae , veritatis regesam dicere possumus, omne humanum genus il-- s si lius praeuaricationis merito ad interitum fuisse damnatum,' 's, sed nequaquam ad eundem interitum Praedestinatum, cum dis omnipotentis Dei Iusto & aeterno iudicio nihil potuerit aeter D naliter cile damnatum, quod non ita praescitum & delinitums, sit fuisse damnandum. Omnia enim opera sua tanquam vere,, iusta & recta, & praesciuit futura, & praedestinauit Me dubio
ta continuo Ecesesia Lugdunensis per Praesulem Remigium si sensum suum aperit & exeonit ius verbis et Praedestinauit it i, que & hanc humani generis iustam ac dctitam damnationem, D cui & generaliter ex illius iustitia omnes essent obnoxij, de cva, qua specialiter in illius misericordia discernerentur, & salua di, rentur electi manente scilicet&inconuulsa damnationis PM- ,. destinatione in reprobis. Ek manente similiter inconuulsa et M tionis Praedestinatione in clinis, dum iustissimo de admirabili,, ordine diuinae aequitatis Ela mitericordiae , & illud oportuit D prius fieri ad ostendendam seueritatem Dei,&istud postmos, dum ad ostendendam bonitatem Deir Quod tamen virusn-M que simia, ita semper in aeterno Dei consilio fuerat Praedestim natum , ut sic unum decerneretur iudicij aequitate, &quan-m, tum ad illius massae damnatae meritum pertinet, immobili s as ueritate, quatenus & alterum Eloriosissime impleretur diuinia, arbitrij potestate, A misericordassimi Conditoris gratuita bo-
Tum etiam quis si Sanctarum Scripturarum , & antiquo-Tum Patrum de massa uniuersaliter damnata rectus sens radi quapropter, inquit, iuxta possibilitatem sensus nostri, ubi- , cunque legimus siue in diuinis Scripturis, siue in dogmatibuse, Patium, totam humani generis massam in primo, di per FL
272쪽
mum hominem peccantem esse damnatam: nillil aliud intelli- .. II. 8-.lendum occurrit; nisi eam iusto Dei Iudicio, merito primi ilia talus peccati, aeternae damnationi traditam: de qua damnatio. tane per unum hominem in mundum ingressa manifeste dicit ..
Axostolus nam Iudicium ex uno incondemminonem, quae utique tasticut iam dictum est j non potest recte intelligi nisi aeterna. Si ergo recte intelligitur tota ipsa humani generis massa dam. nata, aeternae damnationi tradita, quid est hoc aliud nisi eidem aeternae perditioni destinata, suae praedestinata: ut quantum is pertinet ad meritum culpae uiae, it Iius videlicet primae praeua- ..ricationis esset iuste omnino, & tota simul aeterna sententia ..condemnata et Quantum vero attinet ad bonitatem & miseri- , cordiiun conditoris, qui sibi nec necessitatem imposuit, nec .. pote statem abstulit, ut de creatura sua, iusta exigente seueri. tale iudicando, posset inde saluari, quantum illa placeret pre is indebitam gratiam,quod iuste & aeternaliter fuerat damnatum ..per culpam; manente scilicet damnationis sententia in quibus tapermanet & reatus, & soluta in his, in quibus idem reatus per in Christi Sanguinem est solutus. Atque ita Praedestinatio om- tantum electorum Des ita eius dispositione esset eraeordinata, taut ex sorte aeternae damnationis transferrentur in tortem aeter- .. .
me salutis de liberationis r ut & ibi fuerit etiam pars ista vero ..communi sententia condemnata, & hic vere sola Dei gratia li- ..berata, tantoque fieret gratior & deuotior liberanti , quanto .. si agnoscit verius, vere obnoxiam fuisse aeternae damnationi. J .. Deinde eam eae Apostoli mentem, ex germana plurimo- Tum locorum expositione ostendit, tamque etiam uno & est xo ex Lege veteri similis dispositionis exemplo confirmat. Ecce, inquit inter reliqua) populum contumacem rebellem, om- nipotens Deus iusta indigriatione commotus delere voluit,
'uod utique eum voluisse, non tuod absit) fallaciter, sed ve- raciter Scriptura dicit: & tamen letipsum postea fidelis famuli prece & supplicatione placatus, Ebera bonitate & misericor- tadia sua nolint et non quod in eius voluntate ulla sit mobilitas, is
apud quem , iuxta Apostolum, non tram mutatio, nec vicissitu-
uinis obumbrisio: Sed quia ita illud iusta seueritate decreuerat, is ut id postea mira pietate & iusta interueniente causa rela aret, Postea reductive solutionem suam concludit. Sicut ergo, in alvi, in his euidentibus rebus, & aliud iustitia decreuit ; dc is aliud bonitate secit; nec sibi iustus & milericors aliquid con- crarium egit, dum & ibi iustitiam , & hic miserioordiam con- tauruit. Ita pnosecto&in illa devitiatione totius massae dam-- . I x iij Disitired by Cooste
273쪽
natae ad interitum , quod iusta seueritate generaliter statuit, specialiter inde cum voluit eligendo , misericorditer teme rauit: non cuiuiquam supplicatione , sed quod est ineffabiliter gratius & magnificentius, sola bonitatis suae dignatione &miserationer utrumque tamen simul in aeterno Dei consilio semper fuisse, nulli fidelium dubitare licet: quia quamuis iuxta ordinem rerum temporalium, praecedat in genere humano iusta illa damnatio, & subsequatur illa misericors exinde liberatio et Apud aeternam tamen atque incommutabilem veritatem, ubi nihi3 est ante, nihil postea, sed omnia & aequaliter Aesimul, tam praecedentia scilicet, quam lubsequentia in rebus
mutabilibus uno cernuntur intuitu, uno disponuntur nutu,
utrumque (ri dictum est j & sempit a praescientia praecognitum, & sempiterna dispositione constat esse praefixum ac praefinitum. JDenique eandem doctrinam pluribus Sanctorum Patrum Hilarij, Ambrosi, Paciant, Leonis, Coelestini, & maximo Augustini additis auctoritatibus confirmat, opusque suum hoc super adducta coronide complet squae omnia ex fidelissim rum & clarissimorum Patrum disputationibus sumpta, & tamia diuinorum testimonioru atque euidentissimarum rationum contestatione declarata atque firmata, cum ita omnino indubitanter credenda ac tenenda sint. tria quaedam principaliter magna & horrenda mala, quantum intelligi datur, & in reprobis diuini iudicij seueritate retenta, & in clectis diuinae bonitatis miseratione remissa sunt, ac soluta: Manet namque in illis antiquae & primae prevaricationis reatus, qui in istis Christi sanguine est deletus manet in illis sententia aeternae damnationis , in istis soluta per gratiam Redemptionis: sunt illi in aeternum diuini iudicrum Praedestinatione damnati, J ' isti ore. in ethnum diuinae misericordia Praedestinvitones luati. In quibus postremis vrebis duo hic obseruandar primum est, postremam uiam exelicationem tertiae dissimilitudinis inter reprobos & electos, in excusis codicibus desiderari, cum hae nota quadam; nam in manuscripto duo flia excisa Anti sed ex eo quod foliorum excisorum supei est, nihil nisi in prima parte prioris soli j suisse scriptum apparet; ita ut (sicut ex conclusione libelli iplius patet pauca admodum desiderentur,& vix aliud qu1m accessoria quaedam expositionis quam hic ex subiecta materia ad sensus persectionem supplere praesumps-
Alterum in eo est, quod hic asseritur, in reprobis manere primae praeuaricationis reatus, sed tum obsmiationem MD
274쪽
g stri nostri Alidraeae dci Vallh Doctoris Sorbonici, in notis A. 8s3. ad librum de tribus Ebistolis , ex D. Thoma, i cata semel retatissa nunquam redeunt eadem numero, nec limiliter amplius imputantur a Deo, eo modo ac si non ellent dimissat quia Roman. ii. Sine Poenitentia sunt dona Dei. Redeunt tamen per
subsequens peccatum ratiorve ingratitudinis. quae illud mul to grauius & culpabilius reddit , iuxta Hugonem 1 Sancto victore & alios: Et sic intelligendam Ecclesiain Lugdunensem, notat idem Doctor , & Drae te serunt verba supra relata , cum aliis plurimis passim in libellis illis rei persis. v. De his plurib. in prima parte Decreti de Poenitentia dist. s. Per totum; & in secunda Ianseni j I prensiis Episcopi Apologia, lib. 2. cap. I .
CAPUT XXXII. CAP. 32. Hinc rus S Pardalus vi causam suam consescentem
quoquo modos cirent,mitata nodo celeberrima Suessionensi, furtivo conuentu apud Carisiacum habito hoc ipso anno Os. in suae causae patrocinium abutuntur. Interim refertur quibus artib- θ fraudituis nodum Suessonensem mmarus circumuenerit, ese quale a Summo Pontifice Nicolaoprimo iudicium tulerit.
POreo Libellum illum de Tribus Quaestionibus scuius haec absolutio quaestioni est as,dendix j ab Ecclesia Lugdunensi & Remigio eius Archiepiscopo, ad Hincmarum & 'Par dulum emissum fuisse, licet inscriptio non serat, certissimo ar- lumento est, quod ad eorum preces sui plicemque obsecrationem, eorumque errori refellendo de corrigendo, solo charitatis & pietatis intuitu parata fuerit haec responsio ; qua ergo ratione non fuisset ad ipsos transmissa P Immo vero etiam ante Conventiculum Cariliacense hoc anno mense Maio habitum
de quo mox agendum j ad illos transmissam peruenisse liquet. Siquidem libellus ille minori spatio ( quod trium saltem mensium intercessit & leui labore ab Ecclesia Lugdunensi, quae anno praecedenti in iisdem quaestionibus Idianni Scoto refellendo Plurimum versata fuerat . di ab ipso Remigio doctissimo Praesule conficis oluit, eoque sicilius quod in scri-en illis perscrutandis & refellendis adiuncto fratrum tuorum me studentium e intelligentium collegio, pia & fideli Disitired by CO le
275쪽
A. 8 i, arientione sinoula pertractauerit, ut ipsemet testis est in principio libsti eiusdem Ecclesiae, de tenenda veritate Scripturarita ut vix dubitari possit, quin libellus non ulterius protractus,
ad Hincmarum & Paruulum ante mensem Maium peruenerit.
Immo etiam peruenisse certissimo ammento est, quod ex eo Hincmarus sententiam suam de Libero hominis Arbitrio aliquantulum immutauit. Qui enim ab Ecclesia Lugdunensi reprehensus fuerat, quod in Epistola ad Amulum, Liberum Arbitrium in primohomine non fuisse emortuum asserui late In secundo Carisiensium Capitulorum: Libertatem Arbitrii in primo homine nos perdidisse ait. In quo tamen paulo ultra quam par esset , eidem Ecclesiae Lugdunensi progredi visus
m, ut iam tetigimus & infra obseruabitur. Hincmarus ergo & Pardulus hoc recepto libello, vinaltemper nuncium suum euentilata Ecclesiae Lugdunensis sententia, priusquam ad Regis & reliquorum notitiam perueniret,h re causae eduxerunt, si quovis modo , arte qualibet, regii auctoritate Episcopos aliquos ad Capitulorum doctrinam suam continentium subscriptionem praecipites agerent i siluaestiones illas in i limo Episcoporum coituentu dennie
as proponerent, ut Lupus Ferrariensis a Rege tela expetierat, ' non sine sua ipsorum consufione condemnatione suturum
cernebant in illo maxime qui sub linem mensis Aprilis celebratus est in urbe Suessionum , ab Episcopis quatuor aut i Pro- uinciarum , qui erant serme omnes iidem iesi, qui as anno 8 o. (ri vidimus in Concilio Parisiensi primo Prudentilli-
bello aliquatenus consenserant: captandam occasionem censuerunt, ut exacti Smodo, cum Rex in Palatium Carisiacum roximum rediret, secum quos huic iraudulentae nequitiae ip-i deligerent Episcopos & Abbates paucos adduceret, quives etiam renitentes propositis capitulis una cum R*e subscriberenti quod ut praemeditati iverant Hincmarus & Pardulus, pari fraude & nreuitia peractum mox videbimus,' prius, expendenda Suession lis illa Synodus, quae praecessit. Nulla celebrat1 Synodo in Regno Caroli, post Parisiensem de iis egimus, illi idem Episcopi coetuor Prouinciarum, S nonensis, Remen sis, Turonicae, & Rothommensis; iuxta is mam praescriptiam, Synodum celebrare deiiderantes, licentiam a Rege obtinuerunt una cum mandato, ut apud urbem
Suessionu in Monasterio Sancti Medardi io. Talendas Dialas conuenirent. Sic enim habet Praefatio ipsius Synodi, tam ini capitularib Diqitigod brum Co
276쪽
capitularibus eiusdem Regis, quam in Conciliis antiquis Gal- A. 8J3.liae tom. 3. ad annum 833. Anno Incarnationis 8 3. dcc. Epis- cone. copis iuxta instituta Canonum Synodum celebrare volenti- M Suession. bus, annuit idem Rex Carolus, eosque apud urbem Suessio- M Anno is snum , in Monasterio Sancti Medardi & Sancti Sebastiani, io. c. Ealendas Maias conuenire praecepit, ubi post habitis saecularibus curis, ipse quoque Rex adme dignatus est, ut non sollim cedeuotione , Ecclesiae se filium esse ostenderet, verum etiam cecubi opus esset, protectorem Regia potestate monstraret. J In hac Synodo conuenerunt Arc Eiepiscopi Senonensis, Remensis & Turonensis, cum suis comprouincialibus Eriscopis, una cum Episcoris Rotomagensis Prouinciae,absente ipsorum Archiepiscopor inter reliquas controuersias de suibus actum est, prima &praecipua fuit reclamatio vulsedi, & aliorum Clericorum Ecclesiae Remensis ab Hincmaro depositorum, eo quod ab Ebone praedecessore suo , post eius legitimam destitutionem, & violentam restitutionem ordinati tuissent, electi iudices ab Hincmaro uvenilo Senonensis, Aldricus Turonensis & Pardulus Laudunensis, qui ab Uvllado Se sociis, superaddito Prudentio Tricassino, probati sunt. Pluribus sutioni bus agitata controuersia, etiam de Promotione Hincmari ad Sedem Remensem actum, tandem depositio vulsedi & sociorum per Synodum confirmata est, ili recte&rite secundum acta quae extant, omnia peracta videntur: Sed postea interposita appellatione ad Sedem Apostolicam apparuerunt multis ab H incmaro falsitatibus & erroribus fuisse composita, ut resere Illustrissimus Cardinalis Baronius in Annalibus Ecclesiastiucis, ad Annum 8s3. num. I . his verbis: huc usque acta Sy- .. nodi Suessionensis de his quae spectant ad iudicium Clerico Hab Ebone ordinatorum , &ad factam penitus eiusdem Ebo- cenis iure deiectionem, & Hincmari ostensam legitimam eie- α ctionem & conseciationem ; quae quidem ita se habuere quo cevsque ad lapidem Lydium , ad iudicium scilicet Apostolicae ..
Sedis haec Dant allata, per quod omnia, ut a vento fumus ma- cenuerunt, cum multis ostensa sunt falsitatibus & erroribus esse
composita. J Illud ipsum testantur literae Nicolai Papae ad Episcopos apud
Suessionem, ipsius iussu anno 866. congregatos, relatae in iisdem Annalibus ad d. annum 86 s. num. si.& seqq. & tomo J. Conci l. antiq. Galliae Epistola Nicolai PP. so. Accidit ut etiam Deo reudantet inquit Papa Nicolaus acta Concilij, quod auctore fratre & Coepiscopo nostro Hincmaro, praesa- tos viros segregasse dignoscitur, ad eodem venerabili Antistite G- Lἰ
277쪽
,, nobis dubium transmisti, cum actionibus pro Rothado vene-D rabili Episcopo venirent in manus, in quibus quanta reprea, hensionum inueniatur congeries, si voluerimus exhiberc per singula, facilius chartae quam verba delicient. Ibi nam tae fal-D sitas in ipso mox actionum inuenitur principio, &c. Isi Me- , tropolitanus Antistes (Hinc marm) modo sua iura deponit, D modo resumit, modo subesse Synodo , modo praeesse, modo D fluasi accusatus, modo accusator, modo iudex accedit, & pro D libitu proprio vicibus alternantibus cuncta disponens , mores, cuiusdam Chamaeleontis, non semper unius eiusdemque co-,, loris apparet &c. Et paulo post. Et ut striatim pene omnia , , complectamur, ibi sola obedientia subditorum , quam Apo- D stolus praetositis exhiberi iubet, reputatur in culpam, & qui M praelati iudicio temere non restiterunt, sed humiliter colla sup- D posuere, severissime puniuntur. Ibi qui nulla noxa deliquere, M haereticorum damnationem tanquam licerctici incidere, qui D misericordiam petiuere, nec iustum iudicium percipere me-
Si Goreeschalci miserabilis Monachi causa tanto innotu et Pontifici ( vi suo loco videbimus solitis Hincmari fraudibus& veri utiis dissimulatam ) quanto maiori censura eiusdem Hincinari nequitiam perculisset. Sed de his suo loco;ad Suessi
nensem Syno Jum reuertamur , cuius confirmationem per
Hincinarum a Sede Asostolica saepius expetitam , 1 Leone Summo Pontifice denegatam , 1 Benedicio eius successore tanquam Hincinarianae versutiae ignaro iraudulenter impctratam fuisse refertur in iisdem Annalibus ad d. annum 3s3. D num. 18. Hincmarus, inquit, quo minus icirri tale Synodalei, iudicium posse subsistere, co magis 1 Leone Romano Pontifi-D ce iteratis legationibus illud petiit confirmari, quod Sanctissi- , mus Pontifex facere omnino renuit: ita repulsus n uaquam accepto destitit, sed destincto Leone, ab eius successore Be x, nedicto in ipso eius Pontificatus ingressu eiusdem Synodia, confirmationem subripuit. J Et in supradictis Nicolai Papae literis apud Baronium ad annum 866. num. s . iam vero si M idem Concilium ab Apostolica Sede suisse praetenditur appro-D batum , quemadmossum id voesuta fuerit cavillatione ab A-- postolica Sede praereptum fraternitati vestrae breuiter intima- γγ mus, &c. Et Paulo post: interea eo voti effectu seustrato Apo-,, stolicae Sedis Ponti lex Leo, qui fratris Hinc mari pro postum , nouerat ab hac luce subtractus est. Cumque Sanctae memoriae,, Benedictus vir Apostolicus ei successistet in ordinem Pontifin catus, rursvi Reuereodus Hincmarus .arma praeparat &idem
278쪽
Summo Praesuli tan3uam suarum inexperto versutiarum la- tenter subripit, ac in ipso constarationis eius principio suadet, tavi Concilium Midem ad votum unius hominis congregatum . firmaret, &c. J Tum in iisdem literis queritur Summus Ponti- .. sex de adulterato per Hincmarum confirmationis illius diplomate. Frater vero Hincmarus, inquit, quaedam addens, plu- rem subtrahens, vel commutans aliter ersecutus est. Sed adhuc ta&in alio mira fratris Hincmari rursus accedit astutia, de soli .. proprio voto sauens se immiscet prudentia, &c. J Tum denique Summus Pontifex resert quae detextu diplomatis Hinc marus penitus eradendo ,quae addendo, & quaenam ipse longe aliter mutando adulterauerit. Notat etiam Barcinius ad annum num. et . Hincinarum pariter subripuisse ab eodem Nicolao Papa tunc dolum ipsius nesciente, confirmationem huiusce Synodi, ita tandem interposita pervulsedum& socios ad Apostolicam sedem appellatione, picnissime perspecta ex actis eiusdem Synodi fraudulenta Hincmari nequitia, & perpetrata per eum indepravandis & adulterandis Apostolicis literis falsitate, illa omnia retractata & damnata fuisse: Anno siquidem 866. alterum Concilium Suessonense indixit Nicolaus Papa, in quo depositio illorum retractaretur, prius frustra hortatus Hincmarum ut Clericos illos clementi animo & tranquilla mignanimitate vocare studens, deposit, omni iunditus animosaate de restitutione ipsorum secum fraterne tractare, atque misericorditere ummare contenderet: frustr1, inquam, Hincmarus enim in secunda Suessoneti si lynodo omne i in eo operam adhibuit , ne dignitati suae restituerentur , tam verbis praesens,
quam quadruplici scripto quod in quatuor eius Epistolis 18.io. ao. & ar. ad Episcopos istius Synodi habetur, & quod omne ignotum esse Summo Pontifici solita iraude cauit & procurauit Epistola sua 13. ad Egilonem i ita ut ne per Synodum illam depositorum clericorum ad suos ordines & dignitates restitutio fieret, maximo impedimento suerit, O & nihilominus cisatis perspecta eius nequitia sui inquit Baronius ad annum c. 866. num. so Summus Pontifex cuncta quae per Hincinarum cc aduersus clericos illos gesta essent in v que Suessionensi Con- cecilio, confutans eum, dc conuincens multipliciter, iniqua, sal- resique fuisse , ditatuit , Se vultadum & reliquos Remenses ceclericos destitutos suis ordinibus & honoribus restituit. J e. Sed nec hic praetermittendum , quod idem ipse Summus Pontifex suis literis, & ad Hincmarum ipsum singularibus, ct
aliis ad Episcopos Concilij coram ipso Rege & Hincmaro le-
279쪽
hendis & lectis, ipse iudex aequissimus plenissime perspectis clus
dem Hincmari in hac ipsa Vulsedi & sociorum controuersi1 fraudibus, & aliis prauis actibus,eundem SuPERBIAE, D Los ITA TIs, & CRUDELIT AT 1 s publice criminatus increpavit. Huiusce notae testem habemus Hincmarum ipsum Eeistola 16. ad eundem Summum Pontificem, qua obiurgatoriis eius literis, solita versutia, & simulata humilitate re ponadet. Literas, inquit. Sanctissimae Paternitatis & Praecellenti simae auctoritatis vestrae coram eodem domno Rege, &praedictis fratribus nostris ab Egilone venerabili vi hic piscopo Sennensi acce Pi, in quibus sed&in literis generaliter ad Epi copos , qui in synodo vestra auctoritate congregata apud Suessiones fuerunt ibidem relectis, tantas &tales increpationes indignitati meae a dignitate vestra illatas inueni, sicut peccata mea merentur, &c. Et paulo post et De tumore namque erga Sedem Apostolicam omnium Ecclesiarum matrem atque magistram , iam apud Sanctae recordationis Sergium atque Leonem fueram denotatus, sed debatis obsequiis coderante Domino, quocunque se locus mihi praebuit demonstraui, quod fidelis & deuotus, humilis quoque atque subiectus semper in omnibus & ubique erga Sedem Apostolicam, & eius rectores extiterim, & modo cum tumore, quem quantum potui ab
ineunte aetate vitavi, DOLOSITATE , atque C R v D E L I-m Amt apud sanctam, & prudentissimam simplicitatem vestram videor denotari, &c. JHaec e re Prioris illius Suetanicae Synodi nata, huic cocleandae, cuius disserimonem suscebimus controuersiae non minimum conducunt. Nulla siquidem habita ratione reliquarum Hlamari circumscriptionum ampos urarum & technarum , quas in omnibus sermonTotiis & actibus suis exhibere solitus esset, maxime in oppreuione Rothadi Suessionensis Episcopi,& in tyrannica crudelitate erga proprium nepotem Hincmarum Laudunensem , utraque Synodicis conuentibus ab Hiiacmaro palliata r nulla, inquam, alia habita ratione, quam eorum quae iam probauimus in hac controuersia miserabilis illius Monachi , & in cauta Vulsidi & sociorum iudicio ipsius Summi Pontificis, nemo est qui non iudicet fidem
Hincmaro penitus abrogandam, & reprobandam omnem d finitionem quae in conuenticulis,quibus praefuerit, habita siticum geminae illae tam celebres tot tantorumque Episcoporum Suessoni habitae Synodi, ab illius haudulentis circumuentionibus non potuerint esse immunes.
Moniam vero Pu um Hlacmarianae si audet & captionis
280쪽
participem immo Symmistam, Iciniorem Episcopum, illi amicissimum, aulici vaporis pariter affatum, ex Lupi Ferrariensis Epistola q8. protulimus; obseruare expedit in praefata Sue si oneris Synocta ab Hincmaro electum Iudicem , Quem etiam scriptorum s iorum habebat censorem, ex Flodoard; hist. lib. 3. cap. 11. & in hac ipsa quam inquirimus controuersis ita in uicem coniunctos, ut ad utrumque simul opusculum suum direxerit Prudentius, uterque simul Ioannem Scotum compulerit ad scribendum : Virioue opus suum inscripserit idem Scotus, uterque etiam hac ipsa controuersia simul lcripserit ad Ecclesiam Lugdunensem , fluid nisi uterque fraudulenti, quod mox videbimus, conuenticuli minister tuerit 3 Pro corolla rio seu coronide versatilis & fraudulentae eorum in conuentibus Ecclesiasticis factionis, producenda non suspecti auctoris, ipsius uidelicet Parduli ad Hincmarum ipsum xpistola, nunc primum a R. P. Sirmondo ad calcem Epistolarum Hincimari edita, qu1 illi pro recuperata sanitate congratulatur, Synodorum absque Iuncmaro statum deplorat . quod si, inquit, sibi ..caeter sque Mincmari fidelibus (scilicet factionis participibus J ..
illum motisontisisset mortem se optare, aut in futurum nulli . amplius Synodo interesse profitetur: quae maior sectiosae con- .. spirationis declaratio prosini potest p ipsum audiamus haec ipsa sunt eius verba valde notanda.Patri Reuerentissimo Hincmaro Archiepiscopo Pardulus E- .episcopus in Domino Salutem. Gloria in excelsis Deo,per quem ' cemihi sanitatem vestram omnibus profuturam redditam gau- cedeo, sine qua nihil boni me habiturum sperabam, quia post .. Deum vos habeo in omni tribulatione certissimum adiuto- cerem S in omni necessitate piissimum & benignissimum con- .esolatorem et neque enim ab ea die, qua vos haec infirmitas teti- regit, a corde meo excedere potuit habitus nostrae Synodi. Sed .e neque qui sint in eadem praesidentes aut confidentes , qusduo cein ea proficere solemus, obliuisci potui. Vnde si contiginet cemihi , caeterisque fidelibus vestris, modo quod Deus auem cerat, plus aliquid contrarietatis in hac vestra infirmitate, opta- bam me aut cito vos secuturum, aut nullatenus in aliquam cSynodum progressurum, &c. J M