장음표시 사용
61쪽
Constantini uitensetae Oratio de Unione a Leone allatio edita. Variae in textum Allatianum ex odie Vaticano Graeco 708 pag. 1 sq. Lectiones.
G. O. II, 642 G σοφωτάτου χαρτοφυλακος τος μεγάλ' 'Eκκλησίας Κωνσχαντίνου του Μελιτζνιωτου περὶ τος ἐκκλοσιαστικος ἐνωσεως Aατίνων τε καὶ Γραικῶν Πρόσεχε οραν κτλ. Sapientissimi magnae
Ecclesiae Chartophylacis Constantini Meliteniolae de ecclesiastica
unione Latinorum et Graecorum. Audi coelum etc.)642 lin. 22 προστάrμασι, τον κτλ. - 3M lin. b. I κατὰ τους πολλους Των ἐν ταῖς παρφχζμέναις εμπροσθεν γενεαῖς sicuti plerique eorum qui ante nos superioribus generationibus praecesserunt). ' 646 lin. 6. 7 προς του ἐκ ' μ' ἐμεῖ .. 49 lin. 3. γενέσθαι το εἰρ νης μῆς ad conciliandam nobis pacem). - 491 18 τον θεοσrεν καὶ . . 652 lin. 12. 13 περὶ των προκειμένων μῖν ἐξ υψους de propositis nobis ex alto). - b l. 23 ὁ Ου καὶ προς αναζζιζσιν των ιερῶν λογίων per quem et ad sacrorum eloquiorum investigationem). - b lin. 12. 13 ἐναντιογνωμονεῖν μῖν κατὰ τοκτλ. - 655 lin. 1 υτως ου διέλιπες sic non cessasti). - bb lin. 4 γαρ υ συνεῖδον . . b lin. 2 οὐδε προσιδεῖν μῶς στένουσιν nec oculis nos aspicere sustinent). - 658 lin. 2 sq. περὶ ἐς δ' καὶ πρὶν τοῖς περὶ του ζητηματος κτλ. - si lin. 9 των χριστιανικῶν γενῶν Christianarum nationum). - 663 lin. 24 και του ἐξ αιτίου δεοντος et illius quod ex causa est). - 664 in. 32 οὐ παραδέχωνται.
loco recipiendos esse censui ad Theodorum Sugdaea Episcopum libros tres
Ιωάννου ταπεινου πισκόπου Κωνσταντινουπόλεως προς τὰν Σουγδαιας Θεόδωρον
βιβλία τρία), in iis eccus una cum dogmaticis disquisitionibus schismatis Photiani historiam concinnavit. Pro recensendo libri tertii contextu cis etiam Leonis Allatii do utriusque Ecclesiae Occidentalis atque Orientalis perpetua in dogmate de Purgatorio consensione Romae 1655 pag. 27 sq. Ambigue autem in Codice Vaticano 1455 pag. 346 sq. quae continentur, ea γωάννου
του B. πατρ κωνει. πρός Θεόδωρον περὶ Tn εκπορεύσεως του ἁγίου πνενματος
inscribuntur alteram enim ecci in omum Cyprii orationem δεύτερος μῖν ουτος ο κατά του Κυπρίου ἀγων κτλ. D. Allat. G. O. II, 25 sq. exhibent.' Ad Constantinum Melitentotam ecci discipulum doctrinaeque praeconem et vinculorum socium simul cum Georgio Metochita respiciunt haecce
τῆς διαθῆκης οὐ Κωνσταντινουπόλεως Ιωἄννου Verba: τα προσόντα μοι βραχεα καὶ πενιχρά τοι εν τη φυλακῆ συμπαραμείνασι μοι παισιν, ων Ο μὲν εἰς τάξιν υἱο μοι λελόγισται, εις πηρέτ' δέ μοι Ἀτερος, κατά πη μοὐσαν μοι δια
μεριζων πικρισιν Scriptor G. O. I, I93).' Graeciae Orthodoxae omus Secundus ed. Leo Altatius Romae I 659. CD. Cod. Bibl. Laurent Florent. 26 Plut VIII sol. 24 sq.
665 in. 20 si αυτῶν κεφαλαίων eorundem Capitum). - 667lin. 17 κἀκ το τῶν κτλ. - 668 lin. 224υχ ἡσrερίζον κατὰ τον ἔπαρξιν μετὰ rλ. - 669 in. 8 9 I και τους παντας, σοι. - ii l. 1ἀναχείλαντες - 672 I. 24 μῖν ποσζμαῖνον παρξιν nobis indieans existentiam). - 681 in 1 πεφονὸς - 684 l. 30 3 εξωθεν ἐκ- πενοιτοκός - 686 I. 1 ὁ ων προπαρεθέμεθα - 688 lin. 9 ἀναγεγραμμένων χρῆσεων - 689 in 1 Tauro δ' ειπεῖν. - 695 l. 12. 13 τῶν λεγομένων ἐχώμεθα. - 699 in. 22 ἐπεὶ τόνδε τον τρόπον. 702 in. b. 16 ως ν τὸ συνζμμένον ἡ τριὰς χη ut rinitas coniuncta sit). - 708 lin. 9 τ' αὐλον ἐκείν' ουσίαν ἐσῆμανεν immateriatam illam essentiam denotavit). - 12 l. 8 το πατρυς ς ανθρωπος, εαυτὸν κτλ. - 16 in. 1. 32 4 μεῖς ψ δ rola . . 726 in. 27 ἐν δὲ τ τρίrφ. - 734 lin. 15 ὐφ'γεῖται Βασίλειος. 744 l. 20 αυτοῖς ἐρωτῆσωμεν - 752 I. d κοινὴν, δυο T63 in. 10. 1 τίς γαρ ὁ λόγος quae enim ratio est). - 765 lin. 5. 6 εις τον τῶν λόγων εὐόδωσιν - Cod. Vat. 708 pag. 37.
κτλ. Eiusdem Constantini Melitensetae de processione pia ritus Santi etiam eae Filio. Interroga Patrem tuum etc.)- r. Orthod. II, 765 sq. Scripturavi Codicis Vatieani Gr. 708 pag. 37 sq. 76 lin. 14 ἀναγγελεῖ σοι annunciabit tibi). - 765 lin. 16msσέο . . 76 l. 23 κομιδο - 766 lin. 20 πολλαχόθεν το ἀξιόπιστον. 76 l. 28 και μῖσος, υκ λίνοι γὰρ - 770 I. T. 8 ὶ ο καὶ τρις. iis lin. 13 7 πολλάκις και μεθ' - 771 l. 3. 4 si a rourou χάριν εαυτὴν σον quibus huiusce gratia semetipsam, quantum . ii lin. in ἐχομένως και κατὰ τάξιν ἐκθέμενοι sunam i0Staliam digerentes suo ordine). - 27 l. 1 εὐθὼς ἀνεμποδίστως Statim absque ullo impedimento). - 776 in. 12 ἐστὶν νέργζμα. iii in Ib. 16 τί δε καὶ το χάριτος ξ . 780 lin. 19 τῶν προς τον μακάριον Ἀμφιλόχιον. - 784 lin. l. 32 φρονῶν εἴτε α περὶ Τουτων. . 78 l. 3. 4 οὐχ ἐτέρως ε μον. - 794 in. l. et κἀν φ τετάρτω τῶν προς ρμείαν . . 99 lin. 32 φυσικῶς ἀνεκεροξεν, οὐ τὴν του παναγίου πνεύματος κτλ. naturaliter pronunciavit, non ip8am anctissimi Spiritus etc. - 11 I. 19 ὁ σοφώταro δε οριλλος. 82b in se μέσον ἐπὶ του υἱού πάλιν ἐκλείπει προθεσις κτλ.
Eiusdem Meliteniolae εἰ Κωνσταντῖνον στίχοι exstant in Od. --tic. 103, 2.
62쪽
831 lin. 18 Ο Θ σνται κτλ. - 41 lin. 24 sq. παρὰ το πατρος αυτὸ ἐκπορετεσθαι φησὶν a Patre procedere dicit). - 43 l. 1 συγχυσις confusio). - 49 in. 9 ἐπείρασεν μας ὁ Σατανα φευσασθαι tentavit vos Satanas mentiri). - 851 l. 33 λαμβάνει καὶ id τὸν
genitus dicit Spiritus Patris et qui ex Patre procedit, et de meo accipiet). - 868 lin. 11. 2 παραδεξώμεθα γεννησιν generationem exciperemus). - 868 in 15 πολάβωμεν .. 873 lin. 2. 13 ὁ δε
υ φωτεκδίκου καὶ Λικαιοφυλακος Γεωργίου του Παχυμε eo' προς ους λέγονrας τι διὰ τουτ λεγεται πνευμα υἱου, διὰ το ὁμοoυσιον,' Ceu in Prolegomenis contra Sernieavium eiusque interpretem Eugenium Bitiga directis pag. 3 innui, secundo Scr. O. O. volumini post utramque Constantini Meliten totae lucubrationem inserere volui Georgii Melochitae trium Capitum a Maximo Planude Monacho editorum Resutationem Ἀντίὐὐησιν
των τριῶν κεφαλαίων ων ἐξέθετο Μάξιμος μοναχος ὁ Πλανον δης novis curis recognitain. Huius ipsius Γεωργίου του μετοχίτου του μεγάλου λογοθέτου τυπικον περὶ πίστεως P. ἐπειδῆ γάρ πρώτιστον necnon opuscula περ αρετης
καὶ σκῆσεως P. δ' ait πρώτη et περὶ ψυχης P. τ μεν ορμην habentur in Codico Vaticano 1187 pag. 45 sq. pag. 565 sq. pag. 597 sq. Porro quem commemorat Theophanes Procopowic Archiepiscopus Novogrodensis De Processione Spiritus Sancti Gothae 1772 in Indice chronologico Scriptorum pro Latinis . XXVI Tractatum .partim ea continentem, quae ecclesiasticae pacis adversarii de processione Sp. S. aliisque patrum sententiis illum ex patre et filio adserentibus opponunt, partim ea quae de pleni patres dubia solventes docent μ in quinque λόγον sive rationes divisum, is coincidit cum Codice Allatiano LXX Γεωργίου Λιακόνου του μετοχίτου Σύγγραμμα
διαλαμβανον α με οἱ πρός την εκκλησιαστιγιον αντικείμενοι φασὶν ειρήνην επὶτ του γίου πνευματος εκπορευσει, καὶ λοιπαῖς πατρικαῖς φωναῖς αἴπερ κπατρός καν υἱου τουτω φωνουσιν δὶ πατέρες οι Ῥεύφοροι διευλυτουντες
διδάσκουσιν), ubi ex S. Vaticano 1716 saec. XIV, quod erat Aloysii Lollini Episcopi Bellunensis, varietas lectionum in calce cuiusque rationis invenitur notata. D. Schediasmam de Leonis Allatii Codicibus pag. 36 ac συγγράμματος fragmenta a Combessio Auctarium nov. biblioth. Patrum pag. 1018 et Αἰ- latio De perpetua in dogm de purgatorio consensione pag. 668 edita.
eddidi et Dieaeophylacis Georgii ac merae adversus eos qui leunt, de dici Spiritum Filii, quod habeat eandem atque ille naturam, Vel quod dignis ab eo suppeditatur. Si etc. - O. O. I, 9 sq. pio in textum Allatianum ex C0die Vatican. r. lil 5
Eae Ioannis Clidae, Metropolitae Ephesi, contra Sehismaticos Tractatu, qui ex diversi canonibus et scriptis demonstrationibus comprobat, quod cum ecclesia St Orthodoxa, absurde nonnulli ab hac secedunt. Codeae Ottobonianus Graecus i 3 sol. 18 sq. Tου Ἀνιωτάτου μητροπολίτου μεσου Ιωάννου λόγος συντεθεὶς
ετιμ 9 τῶ Λικαιοφυλακος ἀξιώματι 'Eτελευτησε ετ τὀ τυς 308. ODτος Πλ ν τι λαβε μέρος εἰς την της Ἀπολογέας του Πατριάρχου γωσης συνταξιν, ως ο αυτος μολογεῖ καὶ ε τ αυτου ἱστορία Τας καινοτομίας κατέκρινεν,εγραφεν δια, Περὶ της εκπορευσεως του γίου πνεύματος πρός του λέγοντας κτλ. COρθοδοξος Ελλάς τοι περι τῶν Ἐλληνων των γραφάντων κατά Λατίνων και ηερλ τῶν συγγραμμάτων αυτῶν πό νδρονίκου M. Gqμητρακοπον λου
Ψρχιμανδρίτου 'Eν Λειψία 1872 pag. 66 sq. CD. Mem limibliotheca Vetus et Nova Alidorfi 1678 pag. 597 et Leon. Allatii de Georgiis et eorum Seripi. Diatr. Append. ad Georg. Acropol Histor Bygant Paris. 165 l. pag. 364 sq. Ist opusculo Allatius recto indicat potissimam Graecorum de processione Spiritus S responsionem, qua illi se Latinorum argumentis fecisse satis existimant, refelli et plano convelli indeque conspici vim veritatis, dum homo Latinis insensissimus et eorum in tali dogmate acerrimus oppugnator, ut X eius liquet Historia, cum serio scribit, non aliud quam rem meram et quod Latini nunciet.
Pachymerae επιτομ της φιλοσοφίας του Ἀριστοτέλους in Od. Vatic. 267, ἐξηγησις συντομωτάτη εἰς λον του ριστοτέλους ἔργανον in NSer. eiuSd.
Bibl. 32l, Paraphrases autem in Dionysium Areopagitam est. Opera S. Dion. Areop. cum Scholiis S. Maximi et paraphrasi Pachymerae a Balthasvre Gr- deris S J latine interpretata et notis theologicis illustrata. Antverpta 1634)in odicibus Vat. 377 et I inveniuntur. qui tempore imperatoris Andronici Palaeologi Senioris c. a. 1280n0ruit ut a Theophane Procopowie l. c. inter Scriptores pro Ibatinis n. XXIXrecensetur. D. Allat democi occid et orient perp. cons. II. g. l pag. 5l3ἰ contra Creyghtonum pag. 14. Alterum idquo latius iusdem perdocti libelli ob cliis alis dete-
63쪽
καὶ μονοίας ἐν κόσμ λυσιτελεστερον . . .' φέρε υν προ παντὸς αλλου
ευρίσκονται παρ μῖν ως ἡμεῖς φατε τοι ἀπεγνωσμένοις, πα ἡμῖν αυτοῖς τοι 'ος ἀκριβείας Cod Ottob. 225 Ἀληθείας ἀντεχομενοις,
ω αυτοὶ διατείνεσθε λλ ει μὲν παρ ἡμῖν εἴποτε ταυτας ευρίσκεσθαι,ο δυνασθέ ποτε πεισαι μῶς, - αν μ' καὶ τους ἀνεπιλοπτους μωναρχιερεῖς ἐμφανεῖς μῖν καταστοσοτε. αρχιερέων γαρ Ἀντων μετὰ καὶ
νατα. ως γαρ μ οντος χρίσματος παρὰ τοις Ιουδαίοις λχροσεὰ γλῶττα τολυάννου φησὶν οὐδἐ ιερεος ἐστιν ἱερέως δε μ' οντος, uti θυσία οὐδ λατρεία το παράπαν ἐστὶν -υτως ἄρα καὶ ἐφ' ων νῖν ειρ καμεν καταφαίνεται μαλλον ψ'ωσπερ οὐρανοῖς αδυνατον χυστ ναι Ἀννἐκεῖσε των νων ἀγγέλων ἱεραρχίαν, μ' ἐνθεωρουμένων ἐκείνοις των
πρωτως καὶ μέσως παρὰ το πρωτου φωτὸς καθαιρομένων και φωτιζομένων θρόνοι ταυτα χερουβίμ τε και σεραφὶμ α πρῶτος ἐστι διάκοσμος των ἄλλων ουρανίων δυνάμεων ' δι ων μέσων καὶ των π αυτοῖς ἀσωμάτοις κα ἀύλοις οὐσίαις παρ' ἐκείνου του ἀκροτάτου φωτος αναλόγως α θεῖαι διαπορθμευονται χάριτες καὶ ἐνέργειαι, χυτω καὶ τὰ της μετέρας ἐκκλvσίας καὶ ιεραρχίας συσrηναι δυνατον των ἀρχιερέων ἐκτος. or και προς τὰ ουράνια τὰ ἐπὶ οὐ ταυτὶ καὶ μέτερα την
ἀναφορὰν ἔχει καὶ την μοίωσιν, κατὰ τον ἐκφάντορα Σουτον καὶ μυσταγωγον χιονυσιον ει δοναταί τις ἀποδεῖξαι δίχα τος γεννωσος τον ποταμον 'r' τὰ τοvτο ρε-ατα φέρεσθαι, g δένδρον νε ριζῶν ἶστασθαι καὶ προβάλλειν, ὁσα το ζῶν τε καὶ ἄλλον δένδρον προβάλλεται. δοναται καὶ παρὰ τοις χριστιανοῖς καὶ ἐκκλησία καὶ ἱερωσυνοσυνίστασθαι ἀρχιερέων χωρίς οτι ὁ τούτων ἀπόντων τὰ τ' εὐσεβείας μυστορια παντελῶς πρακτ'σουσιν, ἐνταυθα κατίδοι τις αν τίς, προς θεου τῶν ἀρχιερέων χωρὶς ἁγιάσαι καὶ τελειωσαι ι Θιον μυρον. εἰ καλέσαι καιρος τίς θυσιαστνριον πορει καὶ τους ἱεροὐς ἐγκαινίσει ναοῖς;
stationem conscripti exemplar comprehenditur Cod Ottobon. 25. se Angmia Spicilegium Romanum Om VI raes pag. XVII sq. Quae equuntur, typis impressa sunt in m. Script Gr. Orth. I, 203.
ων ἐκτος του μυρο καὶ τῶν ναῶν οντε βαπτίσει κατὰ νόμον ὁ ἱερεῖς,
Ουrε προσοίσει θερ -ὰ μυστικὰ καὶ ἀναίμακτα. τίς δε πάλιν ιερεῖς καὶ διακόνους καὶ τα ἄλλας τάξεις τ' ἐκκλοσίας προβαλεῖται καὶ χειροθετ σειν πῶς ὁ καὶ ο καθ' εαντοῖς ἡμεῖς ποτίθεσθε πατριάρχον ποιο τε καὶ διὰ τίνων διὰ τῶν πρεσβυτέρων ἀλλὰ την καινοτομίαν ταύτvν ουδείς πω καὶ 'ομερον προβο ναι ἀκοκοε καὶ χωρὶς ὁ τῶν εἰρημένων, πῶς δυνασθε ἐκκλζσία μία λέγεσθαι του ριστο ἡμεῖς οἱ εἰς διάφορα se καὶ μοίρας διατεθέντες, καὶ ἀλλ'λους βάλλοντες καὶ
κατ' αλληλων στάμενοι ταυτα ου τῶν βασιλευομένων ὐπο μισrou. τι
δε οὐ τως χει, ἄκουσον τί ὁ μένας Γασίλειος 'σὶν έ- τη ἐκκλησίατο θεου, περ 'ς ριστὸς ἀπέθανεν καὶ το πνευμα τ αγιον πλουσίως ἐξέχεεν, νυνὶ δρωμέν πολλ' τε καὶ ὐπερβάλλουσα πρὸς ἀλληλους ὁ νδιαφωνία καὶ το τοὐς προεστῶτας ἐν τοσαύτη μεν τῆ προ αλλολους εἶναι διαφορῆ τοσαυτ δε τῆ πρὸς τὰς ἐντολας του κορίου ἐμῶν σου Αριστο ἐνανrιότοτι χρωμένους ρῶσθαι, καὶ διασπῶν μὲν ἀνολεῶ τον ἐκκλοσίαν ριστου, ἐκταράσσειν ὁ ἀφειδῶς τὰ ποίμνιον αὐτού, ἀπόδειξίς ἐσrιν ἐναery τος περὶ τὰν να καὶ μέγαν καὶ ἀλνθινὰ καὶ μόνον τῶν πάντων βασιλέα καὶ δεσπότην καὶ δομιουργὸν ἀθετοσεως ἐκάστου τος
μεν του κυρίου ἐμῶν σου ριστον διδασκαλίας ἀφισταμένου. λογι--οὐς δέ τινας καὶ ἄρους ὁλος διεκδικούντος ἐξ αυθεντίας, καὶ μῶλλοναρχειν ἀπεναντίας του κυρίου ἄρχεσθαι π το κουρίου βουλομένου ' εἰ γὰρ τῶν πρὸς ἐν νεύμα ἀποβλεπόντων καὶ βασιλεῖ χρωμένων ἐνι, ἴδιον εὐταξία μετὰ συμφωνίας, ἄρα διαφωνία καὶ ἄσα διάστασις σν- μειον ἐστιν ἀναρχίας καθ ο λόγον τοιαυτο πρός τε τὰς ἐντολάς το κυρίου καὶ ρ προς ἀλληλους διαφωνία καὶ ἐν μῖν ἀρτίως εὐρισκο- μέν κατ'γωζμα si se ἀναχωρησεται του ἀληθινου βασιλέως, ξαρνοσεται αὐτου, κατὰ τὸ εἶπεν ἄφρων ἐν καρδία αὐτος, Οὐκ εστιθεος ἀλλ' ἐρεῖ τις ἴσως καὶ πῶς οἱ ἔνιοι της ἀληθείας ὁμολογηταὶ Μαξιμος τε καὶ Θεόδωρος ο Στουδίτ' ἀρχιερέων χωρὶς κατὰ τοὐς ἰδίους χρονοις κάτερος περ τ' ἀλοθείας μέχρις α ατος γωνίσατο. καί
γε ἐκκλοσία - ουτοι μιστο καὶ παρὰ πασιν ἐλέγοντο. γινωσκέτω
ον οστις ει - ὁ τουτο λθων,- οὐ μόνοι κατὰ του Φεudovi νδρίσαντο, αλλὰ συνόδους ευον ἀρχιερέων μεθ' ἐαυτῶν, κα σὐν ἐκείνοις κατὰ τος κακίας νωνίσαντο αὐτίκα γὰρ 'D hιος Μάξιμος ἐκ Κωνσταντινοο- πολεως εἰς τον πρεσβυτέραν Ῥώμην στειλάμενος διὰ τὴν ἐνταυθοῖ τότε κρατομα ἴψεσιν, σὐν τ ὰνιωτάτο Πάπα Ῥωμαίων εἰς λόγους ἐλθώνη . N ' Κωνσταντινουπόλεως ἐκτραγωδοσας κακὰ, άπερ Ἀλοθείας πνευσαι τὸν μέγαν ἐκεῖνον ἱεράρχον. Μαετῖνος δ' ἔτος se. διννειρε
64쪽
σου πάλιν ἐνίκα προεβληθ' ει το τ' ἀρχιερωσον' ἀξίωμα, ἀπεδεξάμεθα, καθώς καὶ ις ἐποκοον χὐτῆ ἀπελογισάμεθα. καὶ κrorεμεχρι του εὐρο ἐν τῆ μυσταγωγία καθ' κάστην ς καθ' κει το σον ἀναφέρομεν νομα. καὶ ως μάρτυς εος ει καὶ κα αὐτον τον μέραν ἐζyryσε κοινωνησαι μας, ἐκοινωνοῖμεν αν αὐτη μηδεν διακρινόμενοι,
οικονόμιον ἐν οὐδενὶ rae et ἀμφίβολον ο δι αὐτον, πο των κανόνων καθηρζμένον πολυτρόπως πάρχοντα λέγετε δε καὶ ρχιερέας εχειν παρὰ μεν τῆ θεε γινωσκομένους, παρ' μῖν δε ἀγνοουμένους το μεν γὰρ εἶναι νίους ἄνδρας κεχαρισμένους Ψ θεω κατὰ πασαν ον ικουμένζν αὐτv ὀντ σιωσκομένοος. ἀγνοουμένους Ἀε παρ έμιν σχεδὰν ' Cis Epistol. I, 1038. 1063 II, 1139. 1202 S. P. N. Theodori Stu ditae per omnia ed. Migne. ut Paris. 1860).
πῶσιν, ἐπειδ ora θεὸς mi εἰς καρδίαν ρῆ ἄνθρωποι δε εἰς πρόσωπον, οὐδεὶς ἀντερεῖ. ἐπισκόπον δε εἶναι καὶ ἀγνοεῖσθαι ouδέποτε δεξόμεθα τα των ιερῶν καὶ νόμων καὶ κανόνων βιβλία, ἐν οἷς ἀνάγραπro νέρονται πάντες οἱ κατὰ τον οἰκουμένον ἐπίσκοποι, γινώσκοντες Ἀτι μεν ον υ παρ' ἡμῖν ουσα εὐρίσκεταο ν εἰροκαμεν ἐκκλvσία, χυτε sv ξ καταὐτὴν ἐντελεστάτ' ἱερωσύνζ, κανῶς ἀποδέδεικται.
ἄγε δὴ σκεφώμεθα καὶ ἐρετν σωμεν ἀκριβῶς, μηποτε παρ έμῖν
ταυτας εὐρησομεν. τίς οὐν ρῶν τος μετέρας ἐκκλοσίας τοῖro συστομάτε και πλῆρωμα, μοῖ ἐν εὐσεβεστάτοις βασιλεῖσι καὶ ρθοδόξοις κα- τωχυρωμένον, ομο δε πατρεάρχαις καὶ ιεράρχαις ἄλλοις, καὶ ἱερεῖσι καὶ διακόνοις καὶ τοις κατωτέροις τος ἱερωσονος βαθμοῖς συνομμένον καὶ πολλὴν χον τὸν συμφωνίαν. οὐκ ὀν Ἀεις τοῖτ' ἐκκλοσίας εἶναι Αριστο τ τ' ἐντελοῖς ἱερωσίνος χρομα πλουτουσ' ἐννομώτατα. τίς τἄλλα τος ικουμένης κλίματα ἐνταῖδα συντρέχονr βλέπων καὶ τὴν μεθ' μῶν κοινωνίαν χειν παρακαλοῖντα Υιοῖς μῶν πίστεως νεκα, οὐχὶ et κεφάλαιον 'ς καθολικῆς καὶ ἀποσrολικος ἐκκλησίας τὸν μετέραν ἐρει φ ἐν τ ρισrφ ποιμένι κῶ διδασκάλ ποιμαινομένyν καὶ τοῖς αὐτο ἀγομένον προστάγμασι και θελζμασι τίς δε βλέπων καιοσοι σχίζουσιν αττοος οὐ καλῶς οὐδ' ς φίλον εφ ἀφ' ἡμῶν, οὐχὶ δακρυων ἐρεῖ, τι καὶ ἀπο πάσος ἐκκλοσίας ι τοιοῖτοι auroὼς ἀποκόπτουσι. v γαρ ἐκκλvσίας ἀποδιῖστάμενοι ταυrvς, προς ποίαν ἄλλ'ν τὴν κοινωνίαν ἔχειν δυνζσονται; πάντως πρὸς οὐδεμίαν. ἔτι οὐδε ἄλλο τις ἐκκλοσία το παράπαν Ἀριστου, ταurvi ἐκτὀς καν αὐτοὶ ἐαυτοῖς εκκλζσίαν μισrοῖ νομα υσι, κει ἐπὶ τη ξξει ταυτη καὶ διαστάσει μἄλλον χαίρωνται καὶ λ νωνται τίνων ἄξιοι τιμωριῶν ι τοιοῖτον, 'μεῖς με λέγειν φειδόμεδα. 3 κανόνες τῶν γειν πατέρων ἐμῶν καὶ των 'γίων συνόδων Ἀκανοὶ παραστοσασθαι. Ἀναγνόντες α εἴσεσθε ἀκριβῶς, ἀλλόrριος το θεοῖ παντελῶς καὶ προδολως χριστοκτόνος, τὸν ἐκκλησίαν το μιστοῖ ρθοδοξουσαν σχίζων καὶ ararέμνων. νενεκρωμένον τε μέρος ἐστὶν Io τ' οἰκείας λομελείας ἀποτεμνόμενος, κλάδος κατάξ'ρος 'ς το λοιπου δένδρου συμφυους συνεχείας ολοτελῶς ἀποσπώμενος, καὶ τῶν αιρετικῶν κατ' οὐδεν διενννοχώς' ουτον μαρτίαν οὐδε μαρτυρικὰ α ματα δονανται ἀποπλῖναι καὶ βαλεῖφαι, καθ ο φησὶν ὁ θεοφόρος γνάτιος ἀλλ' ἀναγνωσθοτω ἐν πρώτοις τον μεγάλου Βασιλείου κανών, o ἐν τη πρὸς Ἀμφιλόχιον ἐπιστοληωφερεται ἔχει δε οὐ τως οἱ δὲ νς ἐκκλοσίας ἀποστάντες, οὐκέτι ἔσχοντο χ ρε του πνευματος ἐν ἐαυτοῖς ἐπέλιπε σὰρ f μετάδοσις Ἀτλακυπονα τὴν ἀκολουθίαν. is μὲν γὰρ πρῶτοι ἀναχωρyσαντες παρὰ
Συνοδικὼν περιέχον ἐν ἐπιτομῆ ἁπάσας ἀπ τῶν ἁγίων ἀποστόλων γεγονυὶας ορθοδοξους καὶ αἱρετικάς συνόδους μέλι, της ὀγδόης τος οἰκουμενικης
65쪽
των παrέρων ἔσχον τὰς χειροτονίας καὶ διὰ τῆς ἐπιθέσεως των χειρῶναντῶν, εἶχον το χάρισμα το πνευματικὰν οἱ δὲ ποὐρανέντες λαῖκοι νενόμενοι οὐκέτι δυνάμενοι Cod Ottob. 25 χάριν πνευματος νέουωροις παρασχεῖν, ζ αυτοὶ ἐκπεπτωκασι . . . sn sol. 204 εἷς λαος περιουσιος, εν βασίλειον ἱεράτευμα, υπὸ μίαν αρχον τεταγμένον, και εις μίαν μοτρόπολιν τον ἄνω γερουσαλο συναγόμενον αλλὰ δευτε προσκυνοσωμεν, προσπεσωμεν, προσκλαυσωμεν τ κυρου μῶν ran βασιλεῖ
Ἀζμvrefo το Κυδών κατὰ του Παλαμῆ να- ἐν κεφαλαί κτλ. Demetri CydoniP Constantinopolitani adversus Gregorium Palamam.' Ut summatim etc. - Arcud. Opusc. Aur Theol. pag. 408 q. Scrotum Codicis Vatican Graec. 093 pag. Sq.'408 in περὶ του Παλαμῶ. - 408 l. 8 ινα δ' ς ἐν κενα--λα .. 08 lin. 4 sq. τὰ του Παλαμ διελθωμεν πράγματα ἄνωθεν ἀρξάμενοι, δείξομεν κτλ. - 408 in 7 προ πολλῶν χρόνων multis abhinc annis). - 408 l. 0 Συμεών. - 410 lin. 2 τάδε ζσὶν. ψl lin. 3 τοις ξω σχομασιν ὁ σω ἄνθρωπος συνεξομοιουσθαι. 410 in ἀπλανο - lini 20 σαως. - 4l lin. 7. 8 εἰρομένων περὶ φωτὸς λόγων - 4: I. 14. lb οἱ αιρεσιῶται αὐτοῖ διατομογραφίας ἐπεκυρώσαντες, περὶ μεν διακρίσεως κτλ. - 4l lin. 3 αἰωνία om. μνομH. - l lin. 23 ὁ τρόπος ora χεν θεία υσία αἰτία ἐστὶν ηιλ quartus modus, quod substantia quidem divina est causa etc.)- 420 l. 2 ἀλλ' εἰ και θνιαι θεότης - 420 lin. 3 ἐνέργεια . .vνεεμεν ἀπειράκις πείρως ἐστὶν . . 422 lin. 9 φιλονεικοῖσι . . 422 l. 23 το περώνυμον - 424 l. 4 του θεοῖ θεότνια de divinitatem). - 426 I. 4 καὶ ἐν τ' οὐ προς κίνδυνον λθφ. - 428 l. 9' Alb. Fabricii Biblioth Graec Τοm X pag. 385. In Demetrium nostrum doctrina conspicuum, qui exeunte saeculo XIV in Coenobio quodam Cretensi saneto obiit, 'Eπίγραμμα Ἐμμανουῆντου Καλέκα quod incipit a Verbis κόσμος ο ην κτλ. exhibent tres Codice Vaticani 77 pag. 493, 1092 pag. 283, 1098 pag. 1253.' Mart. misit De Byzantin ror. Script Graec Liber Lips. 677. P. I. U. XXXV, 7 28. D. do Gregorio Palam Archiepiscopo hessalonicensi a non ivllis Graecorum in numerum Sanctorum Scit Graecorum sententiae Leo Allat. G. D. I, 755 sq. et m. Script Gr. Orth. I, 13 sq. Praeter riseri vaticanum ibi citatum et pro forma contextus της Ἀντιρρησεως eonstituend adhibitum liber Γρηγορίου Ἀρχιεπισκόπον Θεσσαλονίκης τοὐπια- λ μ περ της ἐκπορευσεως του ἁγιου πνεύματος necnon λόγοι ἀποδεικτικοὶ κατα ατίνων de eadem materia in Bibl. Apost Codicibus 17 pag. 207 ,l097 pag. 4 et 1111 pag. 53 nobis occurrunt.' - Codd. Vat. 677, 5; 1095, 1.
το τον οὐσίαν ἄσχετον εἶναι quod substantia careat habitudine 428 l. 23 κουσεν. - 430 l. 14 ὁπόσα M. - 432 Iin. 4 sq. οὐδ' ενι 'πry αυτον γενέσθαι τινὶ καὶ ὁ ροματίσας κτλ. - 434 l. 6 κεφαλαίων αὐτοῖ. μεις om. νησίν). - 436 Iin. 2 Μαρκέλλου. 438 in. 21 πολλὰς ποστάσεις εἶναι του θεοῖ multas hypostases esse Dei). - 440 l. 3 παραδόσεις traditiones). - 440 I 23 λυδαίων - 42 τ' ἄφραστον. - 442 l. 6 καὶ πρὶ AG θά σεως in ser Vatic. I 093 pag. 11 n.).
mmetria Cydonii de processione Spiritus S. metatus ab Arondio primum editus. Inde nariarum in textum Arcudianum ex Codice Catieano Graeco pag. 23 q. Cod. Vatic Gr. 092 f. 1 sua ἡ-
το παrρος ora τοῖς is τῆς οὐσίας οὐ πατρὸς εἰναι τον suo το θεουαρνουμένοις, πολλὰ τὰ ἄτοπα τεται. αον ora μὲν ἐπὶ της ἄνω τριάδος κτλ.
Ad eos qui dicunt, Filium Dei n0 esse ex substantia P tris. Qu0 ex eo quod negant Filium Dei ex substantia esse
Patris, multa sequantur absurda.
Cap. I. Quod in sancta Trinitate te.)446 in 15 κῶ νυν τινὸς - 448 I. Γ καὶ ταλον ἀντιελόντες προ ιζ -σ. . b0 lin. 7 4 ἐν οὐσία νέστηκε substantia quidem
4M in I ad marginem. - 456 Iin. 13 τὰ τρία ἔν τὰ ἐν Ie
Mizι το κοινον καὶ νωμένον quod commune est atque con
66쪽
Indicem reliquarum Cydonii de interpretatione etiam Sanctorum
Card Bessarionis ad Aleaeium ascarim Epistola. Areudii Maetus' cum Codice Vaticano Graeco 428 empto ex libris Card Sipleti sol. L sq. θ collatus. A. 64 in 1 sq.
Bessarionis sapientissimi cardinalis Archiepiseopi linoni ad loxium ascarim Philanthropinum de prooessione Spiritus
Sancti opusculum. VTu quidem non solum rerum humanarum etc.)164 in. 12 νεοευνων. - 161 in Q A fili, bra
καλων. - 'si l. 4 καὶ τῆς ἐξετάσεως et inquisitionis). - 164
Augustini Anselmi Cantuariensis et Thomae Aquinatis optime meriti lumbrationum in forulis Vallicellanis Vaticanis, Ottobonianis latentii ex itim S dramate pag. 8 sq. Quoad autem lan f βψλέι Aliso In ea eratone non tam de Episcopo Hipponensi, quam do S. Le in
Ruspensis libro qui scribitur De fide soli si regula vesa sil ad id ui
' De vita et rebus gestis Bessarionis cardinalis Nicaeni Aloysii Ban-d nn Commentarius. Matrologiae Graecae Om CLXI. Par. l866 pag. III squcs Alb. Fabrici in Bessarionem Notitia historica et bibit mohica Bibi Gr8ee. Om. XI. eum supplem. Hartesii, quae qua totius subra di
. puscula aurea theologica pag. 16 sq. se Bess Cata Opusculum de processione Spiritus S ad Alexium ascarim Philanthro Petro exemplar . . . . signatum huius editioliis mihi suppeditavit flumno
Ier8aiioruul Ictus propulsandos egregie instruit.
67쪽
I. I καὶ ἀμαθία - 164 l. 21. 22 με πείρας λεκα μἄλλο v . . 164 l. 23 sq. έπλως αὐτο avi drίας συνόδου αξίωμα. . 164 I. 27 ad marginem Cod. Vat. 1428 Verba leguntur haecce ουτος ο λόγος ἀληθῶς ἐρρέθη ἀντίδοτον αντίδοτον ναρ ἐστι τοῖς δνχθεισι, καὶ διὰ τουτου δυνανται ἰαθ'ναι, ia μόνον θελησουσιν. - 166 lin. 3 μέμνημαι. - 16 l. o το πνευμα νιον quod Spiritus sanctus). - 166 l. 7 τοπα διαλυουσαν. ως μ δεῖν. 166 I. li αἰτεῖς μῶν a nobis postulas). - 66 Iin i περὶ τος ἐνήμῖν ἐλπίδος παντὶ de ea quae in nobis est spe, cuivis . - 166 lin. l7 πέμπομεν χρο- . Οὐτωσίν .l66 l. 22 μέτερον ου δογματικος. 166 lin. 2 καθ' υτους . 166 l. 30 μηδεν τοῖς σπερίοις. - 68 lin. 3 γὰρ μῖν. - 16 l. 5 ἐπιτροχάδνν. - 168 l. 9 μικρον μεν τι - 168 I. 13 εν τι ροτόν. . 168 l. ' διὰ το πωσουν ἀμνιβάλλεσθαι. - 168 l. 18 κατ' Εὐνομίου. - l68 n. 2b ἐν id τ λθον in ea oration . - 168 l. 29 ων με τεττάρων. - 17 lin. 12 των ἐνθαρμένων .. 170 l. 4 κών ων το ψευδος ἀσπάζεται Sponte volensque mendacium amplectitur). - ri l. 6 ἀμελουντες τος λογείας. - 170 I. 1δυο βίβλους .. 70 l. 22 τος ἀνοχος κτλ. ad marg. Arc. 17 l. 3 παε αυτο εχον το εἶναι, καὶ λως κτλ. ab ipso habentem esse, et omnino te. - 72 l. 4 του ονου Κυδώνν. - 17 I. απόνοιαν καὶ σκότον dementiam et tenebras). - i l. 8 9 ξ ρις τους μετερον .. 72 l. 5 ἐμποδῶν μετὰ χάριτο .. 72 lin. 20 συν-γράφασθαι δε μως - ii l. 22 καὶ χάριτος ἀττικος - 17 l. ἡμῖν ἀναγγελλω vobis resero). - li lin. 6 εις ἐμὰς ἐλθὸν χεῖρας quod in mea manus incidit). - l76 l. 24 ἐξημενον. - 178 l. 7ἀκολουθοίη . 78 in. 2 ς γὰρ ὀ In ad marg. Cod. το λοθες κείμενον infra: et διεφθαρμενον κείμενον. - 178 lin. 3 q. παρὰ
To κυρίου εἰπονἔος πορευθεντες ει τον κόσμον παντα βαπτίζετε εἰς et ἄνομα του πατρὸς καὶ ου υἱού καὶ του ανίου πνευμαroς. 180
ειροκα δε - 202 Π. 9 ἀναπέφανται γὰρ - 204 in. 21 ταυταου αὐτοῖς ἐν αων. 20 l. 22 περὶ τῆς δευτέρας συνόδου l. 1 ad marginem Codicis Vat. 428 συμπέρασμα, ὁ τι Οὐκ ἐ-λυται, αλλ πιτα λοθ προσθεῖναι demonstratio, quod vera addere non prohibitum, sed licitum si0. - 206 in. 9 10 oὸeτο-- αναισχυντ α εἴποι ἀλεθειαν. - 206 in. 12 ἀκολουθως - 208 lin. 3 ἐς Φλωρεντίαν. - 208 l. 5, Φλωρεντία - 208 l. 6 -τρωται μέρα - 208 l l προετ αμεν bis). - 208 lin. 8 ατινο δε ad marg. Cod t. 1428, ἀπόκρισις Ιατίνων πρὸς τὰ
Species erunt duarum harum operationum prinoipia). - 226 I. 15
68쪽
λαλοσει. - 24 l. 17 σημανεῖ significabit). - 246 I. 12 δολονότι. 2q6 l. 9 lavrαι το πνευμα πνευμα υἱου Spiritus dictus est Spiritus Filii). - 248 l. 2 ad marginem Codicis Vat. 428 λυσις
του ἀπὸ της συναλοιπος τοπου. - 248 1. 22 εἴτουν. - 24 I. 23 ἐνεργειαν ἐπιθεμεθα - 24 lin. 23. 24 τοτ ει ατοπον. - 250 lin. 23 περὶ δε της δυαρχίας de duplici vero principio . - marginem: απὸ το δυαρχίας. - 2b I. 13 ἐπὶ τον πατερα ἀνανέρεσθαι - 252l. 14 καὶ αυτὸ εἶναι και την του κτλ. - 25 l. 5 του γαρ πατρὸς μ οντο .. 254 lin. 8 αλλὰ φασὶν ὴ τελεία ' ἐκ πατρὸς ἐκπόρευσις' καὶ ματαία ἐξ υἱου. - 254 l. 19 ἀναγκαία. - 256 I. 1 ει εχ ἀντερ- θωσαν - 256 lin. 6 7 εις τ' αυτῶν προοδον ἡ ἐνέργεια. 258 l. 20 ad orginem Codicis Vat. 1428 λυσις των δοκουνrων ἐναντιουσθαι Λατίνοις 'rῶν 80lutio eorum, quae videntur Latinis adversari). - 258 in. 29 ad g. Od. λυσις του 'ro ro Λαμασκηνου τοις μετεροι ἀνίκητον εἶναι δοκεῖ και ἀναντίρρyro παντελῶς - 260 l. 17 τον δε rελεστερον. - 26 lin. 28 29 αλλ' αλλας καὶ λλας ἐννοίας δι αλλων καὶ αλλων 'μαίνοντες λεξεων Verum alias atque alias sententia aliis et aliis vocabulis signiscantes). - 26 l. 13 ει υνυατῖνοι με μετὰ τῶν ἐξ σπερα ἁγίων κτλ.
si igitur Latini quidem cum occidentalibus Sanctis etc. - 266
l. 5. 6 χων τον υἱον 'r' του γλ πνευματος habens Filium sontem Spiritus Sancti). - 268 l. 25 ο ει βέλτιον λέγοιτο θε 'τος, πατο κτλ. vel si melius dicendum esset deitatis, pater etc. 270 lin. 9 καὶ οὐχ ετερως - 270 lin. 10 ἐπίλογος non ad marginem, sed in principio contextus). ἐγώ μεν. - 270 lin. 8 καὶ ἔζς ποκειμενος λος μεθοδος - 270 l. 19 εὐ ἐπισίας τε καὶ νευπρολοφεως eum aequitate ac sine praeiudicio). - 270 lin. 23. 24 πέπομφα χροσεις. - 270 l. 26 v τοὐμ λθφ. - 270 l. 27 ἐπάγοι. 270 lin. 33 ς αν και αυτοῖς νθ ut et ipsos agn0Scas). 2i l. 3 σομνωνουντας - Cod. Vat. 1428 fol. l. I. Eae Manuelis Chrysolorae de processione Spiritus Sancti Capitibus. Code Graecus Vatican. itfobonianus 305 pag. 21 sq.
Μανου' του μουσολωρα Κενάλαια, τι ἐκ του novo αγιον ἐκπορεύεται Πνευμα. Fabricii ibi Graee. VI, 481 Grundris de christlichen Litoraturvo Busse. . IL Munst. 1829. g. 1739. pag. 232 sq. Chrysolorae Erotemata Grammatica pluries Paris. Ferrar Venet Florent et alibi typis mandata sunt; ipsius Comparationem veteris et novae Romae necnon Epistolas naeum Odini Excerptis ediditae Lambecius Par. 1655. Libellus τε ia 99ογραφίας atque In αμματικά διάς ορα asservantur in odicibiis Vatican. 62. 1118. 1368. qui ex odieibus Joannis Angeli Ducis ab Altaemps est et in quo
Ῥωμαίοις γράφων ὁ μακάριος Παυλος, περὶ του ἁγίου πνευματος φναν ον προεγνω καὶ προώρισε συμμόρφους γενεσθαι του εικόνος του υἱου αὐτου ... H ὁ ωσσζς θεῖος Γρηγόριος ἐν φ πρὸς βλάβιον λόγου διαρροδον νοσὶν, ἐν μονφ τ αἰτίου καὶ et ἐξ αὐτου τὰ θεαρχικὰ διακρίνεται πρόσωπα. Ἀσr εἰ ro πνευμα μὴ ῆν ἐκ του υἱου, οὐκει αὐτου διεκρίναιτο και τὸν μεν ιον, ἀμέσως ἐκ του παrρὰς εἰναι φοσί. ' ὁ πνευμα ἐκ του πατεῖς ἐν οὐκ ἀμεσω δε, ἀλλὰ διὰ του υἱου, καὶ rouro διαφορῆς ἔτερον εἶδος εἰναι. εχει γὰρ ἴτω τὰ παράλλακτον τος φυσεως μολογουντες, τῆν κατὰ το αἰδειον καὶ αἰτιατον διαφορὰν οὐκ ἀρνουμεθα, ἐν Ἀεν διακρίνεσθαι τὸ ἔτερον του ἐτερου καταλαμβάνομεν. 'λτο μεν αἴτιον πιστευειν εἶναι, τὰ δε ἐκ του αἰτίου και του ἐλαιτίας ἔντος, αλλ' πάλιν διαφορὰν ἐννοουμεν. νο μεν γὰρ προσεχῶς ἐκ το πρώτου ' στε καὶ τὸ μονογενες ἀμφίβολον ἐπὶ του ιουμενειν καὶ τὸ ἐκ του πατρὸς το πνευμα μὴ ἀμφιβάλλειν τος του οἱοῖ μεσιτείας, καὶ αυτ το μονογενἐς φυλαττουσζς, καὶ τὸ πνε- τος φυσικος προ τον πατέρα σχέσεως ο ἀπειργοοσζς. . . 'ri φησὶν ὁ μέγας Ἀθανάσιος, το πνευμα παρὰ το λόγου λαβον ἐχει, ἄσα ἔχει. Καὶ μιν καὶ ο μέγας Βασίλειος το πνευμα κοριος καλεῖrαι. φησὶν, Ἀπὰ τοῖκυρίου ἐν ἐπωνυμίαν ἔχον Σουτο δὲ, εἰ μὴ αἴτιος iv ro πνευματος ὐπαρξεως ὁ ἰος, πῶς ἄν λλως λέγοιτο .. . H ὁ θεῖος Κύριλλος ἀεὶ το ἴδιον εἰναι του οἱοῖ - πνευμα ἀνrιδιαιρεῖ πρῖς et μῆ ἐξ αὐτολνοσὶ γὰρ βαπτίζοντα τον Ἀσουν ἐν πυρι και νίφ πνεύμαiι, οὐ τὶ ἀλλότριον τοις βαπτιζομένοις ἐνιένια πνευμα δουλοπρεπῶς και πνρετικῶς, αλλ ως θεὸς κατὰ φυσιν με Γζουσίας το εαυτου καὶ ἰλον αὐτου. καὶ ἐν αλλοις' οὐκ ἀλλότριόν τι καὶ διεσπασμένον αὐτοὶ et πνευμα λαβών, ἀλλὰ τὰ ἐξ αὐτου και ἐν αὐτῆ καὶ ἴδιον αὐτοδ καὶ ἀλλαχοῖ δείκνυται σαφῶς, οὐκ ἀλλότριον Του υἱου To πνευμα ro γιον, ἀλλ' ἐν αὐτῆ καὶ ἐξ αὐτου, ῶσπερ νέργει αὐ ιοῖ ouro ὁ και περὶ τού υἱου φησὶν, ς ἴδιος ἐστὶ οὐ πατρὸς ἐξ αὐτo γε M. χι τοίνυν μὴ ἐκ τοῖpraeter Manuelis Capita fol. 1 sq. Eusebii Pamphili Fragmenta in Cantica
Canticorum, pag. 2 q. Omiliae aliquot S. Joannis Chrysostomi insunt Altera peris Chrysolora recensi in Codice Vaticano 1103 pag. 218 sqexstat. Utrumque exempla sequitur Codex Allatianus XIV, qui cum contextu graec simul latinam interpretationem Aug. Mariotii Cis Origine progresso e stat delia Biblioteca allicellana el 1838 para. 4 22 sq. au'tographam connectit.' Non omnia, sed singula ex ti aditione petita argilmenta, quae Clita- soloras in Scriptis Patrum et actis Conciliorum bene versatus collegit huc tran8Scribenda esse consui. y το ὲ διά του πιγοσεχῶς ἐκ του προ ου illud ver ex contiguo a
69쪽
καὶ δεχόμεθα πάντα υσα περί τε το ορθος πίστεως και προς Io Tῶναιρετικῶν λεγχον ἐξεθεντο φανερον δε ἐκ πολλῶν τῶν Iurouσrίνου Ἀζ-σεων, καὶ μάλισr ἐν Ψ περὶ τριάδος βιβλου, και ἐν του κατὰ Nάν- νον, ἐώ ο πνευμα το αγιον ουτως ἐστὶν ε του υἱου, σπερ καὶ ἐκ το παrρός. Ἀνδεκ τοίνυν συγχωρεῖσθαι ro πνευμα τὸ γιον εἶναι ἐκ
uro δε καὶ ἐξ ἀναντιρροτων λόγων δολόν ἐσiιν. ἐν γὰρ ola πράγμασιν ἀναιρεθείσζς ζ υλικος διακρίσεως, ἐν τοῖς θείοις προσ-
ωποι τόπον υ εχει, καr μόνον ἀντίθεσιν, δυνατόν τινα διακρίνεσθαι. τὰ γὰρ πυος ἄλλολα μηδεμίαν ἀντίθεσιν χοντα. δυνατὸν μα εἶναι ἐν 'τ 'vil oθεν ἀδυνατον ταυτα διακρίσεως αἴτια εIι- ει ὰρ διάφορά ἐστι το λευκον και το 'ν, ἐπεὶ μὴ ἀντίκειται. πολλάκις ἐντ αὐτl εἶναι συμβαίνει ἀνάγκ δὲ ποτίθεσθαι κατὰ τος καθολικος ἐκκλοσίας δόγματα το πνευμα το αγιον του υἱου διακρίνεσθαι. ἀλλως γὰρ υκ αν τριὰς ἐν τοῖς προσώποις, αλλὰ δυάς ἀνάγκη τοίνυν 'ν τοιαυτον διάκρισιν κατά τινα ἀντίθεσιν γίνεσθαι. χυτε γὰρ arανάσεως ανrιθέσει, υτ γὰρ τὰ ἄντα διακρίνεrαι τῶν μ' AIων, our στερω σεως καὶ ξεως ἀντιθέσει, υτω γὰρ διακρίνονται τὰ κατ είδος διάφορα. γὰρ ἐναντιοτος, ως διδάσκοοσιν οι φιλόσοφοι, διαφορά εστι κα εἰδος, τις διαφορὰ τοι θείοις υχ αρμόζει προσώποις εν - στιν αυτῶν et εἶδος, ῶσπερ και μία υσία, ως ἐν Ψ δευτέρ τος προς Φιλιπποσίους ζσὶν o πόστολος περὶ του υἱου, ως ἐν μορφη θεου πάρχοντος δολαδ το πατρὸς λείπεται τοίνυν αλλολων τὰ θεῖα πρόσωπα διακρίνεσθαι η τῶν πρός τι μόνον αντιθέσει. χυτω γὰρ o Io To πατρὸς διακρίνεται κατὰ τον ἀντίθεσιν ζ προ τον παrέρα του υἱου ἀναφορῆς. εν δε τοῖς θείοις προσώποις οδεμία ἄλλο αναφορικο ἀντίθεσις εἰναι δυναται, ε μγ μόνον ζ καν αἰτίαν. τὰ γὰρ ἀνατορικῶς ἀντικείμενα, ε ποστ εισίν, ως το διπλάσιον και το μισυ, v εν πάθει και νερ- γε', ως δεσπότ' καὶ δουλος, κινουν καὶ κινουμενον, παTη και υἱός. πάλιν ὁ τῶν πρός τι τῶν ἐν ποστ δντων, τὰ μεν ἐν διαφόροις ποσοῖς θεωρουνται, - διπλάσιον και μισυ, μεῖζον και ελαττον. τὰ ὁ ἐνενὶ, το αυτ ο ζμαίνει ἐν τῆ ουσία καὶ ἰσον - μαίνει εὐ τποσΨ, και μοιον 'μαίνει ἐν τρο ποιφ. τα θεῖα δε πρόσωπα οδονανται διακρίνεσθαι ταῖς ἐν διαφόροις ποσοῖς Ουσαι ἀναφοραῖς. αυται γὰρ υκ εἰσιν αἰτίαι διακρίσεως, ἄλλον δε προς νειοτα ἀφορῶσιν εο καί τινα τουτων πολλάκις διάκρισιν προεπινοεῖν ἀναγκάζουσιν. ἐν δεταῖς ἐν πάθει ζ ἐνεργεία ουσαι ἀναφοραῖς, ἀεὶ θάτερόν ἐστιν ποκείμενον καὶ ἄνισον κατὰ δυναμιν, πλην ἐν μόναις χαῖς κατ -ι1ίαν ἀναφοραῖς, ἐν ις οδεμία ἐλάττω αναναίνεται, ἐπεὶ εορίσκεταί τι προάγονομοφον αυτἴ, και κατὰ φυσιν καὶ Tu δυναμιν ἴσον. λείπεται τοίνυντα ηεῖα πρόσωπα μν δυνασθαι διακρίνεσθαι, χι Ῥζ τῆ καc αἰτίαναναφορικλ αντιθέσει. ἀνάγκη τοίνυν ει το πνευμα To αγιον ου υἱου διακρίνεται. ἀπ αὐτο εἰναι o γὰρ ἐσr λέγειν ως ὁ οιός σrιν ἐκ
του πνευματος, ἐπεὶ ἄλλον et πνευμα το αγιον του υἱου εἰναι λέγεTαικα παρὰ του υἱου δίδοσθαι. 4 τι- εχει et προβάλλον προς ro προ βαλλέμενον καὶ το προβάλλειν προς το προβάλλεσθαι ouτως χει καὶ το γεννῶν o To γεννώμενον καὶ τ γεννῶν προς et γεννῆσθαι. 4ὰνο τέσσαρα τινα ἀνάλογον ῆ, καὶ νάλλα ἀνάλογον σrαι ovκουν se Abbreviatura esse videtur pro ιάλευκον albo iniuriDixtum).' ἀποφάσεως sententiae Vat. it.
70쪽
αν ως το προβάλλον πρὸς το γεννῶν, χυτως το γεννώμενον προς TOπροβαλλόμενον. Ἀλλὰ το ἐν προβάλλον καὶ το γεννῶν, ε καὶ διανέρουσιν, αλλ' υν υ ἱκανὰ προς προσώπων διάκρισιν θεωρουνται γὰρ ἐν ἐνὶ καὶ τ αὐτ προσώπω τε του πατρός. τε καὶ τὰ ἀντικε
μενα τουτοι το γεννασθαι καὶ ἐκπορευεσθαι, οὐκ αν χοιεν ἱκανῶς προς το διακρίνειν πρόσωπα, εἰ καὶ προς αλλζλα διαφέρουσιν oυν σχέσιν τινὰ διδόναι ἄσα ἀνάγκ μεταξυ οιο καὶ πνευματος διακριτικον των προσώπων, πάντως τὰ 4τερον Ἀφεται in διακρίνεσθαι του πνευ
δύο πρόσωπα ου ποιουσιν. ἀλΓ ενὶ προσώπου του του πατρὸς Ἀμνω εἰσὶν, πεὶ μο εχουσιν ἀντίθεσιν προς ἄλλολα Οὐδ' ἄρα η υἱότης καὶ ο εκπόρευσις δύο ποιουσι πρόσωπα, ἀλλὰ προς εν αν ἀναφέρονται, ειμ τινὰ εἶχον προς ἀλλ λας ἀντίθεσιν οὐκ εστι δ' ἄλλη παρὰ την καταιτίαν ἐν τοῖς θείοις ἀντίθεσις ἀνάγκ τοίνυν is τολυιτ καὶ του πνεο- ματο τον κατ φιτίαν εἰναι ἀντίθεσιν urως στε θάτερον ἐκ του τέρου εἶναι.
Er τὰ ις εν τι κοινον συνιόντα ει προς ἄλλολα διακρίνοιντο, ἀνάγκ διακρίνεσθαι διαφοραῖς τισι καθ' αὐτὰς, καὶ μ' κατὰ συμβε- κος τὸ κοινον διαιρουσαις, σπερ o ἄνθρωπος καὶ krππος κοινωνουσιν
ἀλλ λοις κατὰ το ζῶον καὶ διακρίνονται ἀλλ'λων, οὐ του λευκl καὶ τουμ λανι, o κατὰ συμβεβοκός ἐστι του ζωφ. ἐπεὶ γὰρ ζῶόν ἐστι τὰ εχονφvχον, ἀνάγκ τουτο διακρίνεσθαι ro τοιάνδε ν τοιάνδε ἔχει φυχην, λογικὴ δηλονότι ' ἄλογον νανερον δε ς δ ιδ καὶ τ πνευμα τοαγιον κατὰ το ἀφ ετέρου εἰναι κοινωνουσιν ἄμφω γὰρ παρὰ του πατρὸς εἰσὶ καὶ κατὰ τὰ κοινον ει περ συνίασιν ἀμφοτέρων ὁ πατορ διαφέρει
ἀν' τέρου ας ὁ διαφορὰς ἀδυνατον εἰναι πλην του αὐro γένους, τουτέστι προ τ κατ αιτίαν ἀναφερομένας ' σr δολονότι et ετερον αὐτῶν εἰναι ἐκ του τέρου λείπεται τοίνυν προς et διακρίνεσθαι τοπνευμα το αγιον του υἱου, ἀναγκαῖον εἰναι παρὰ Του υἱου εἰναι.
πιι ει τις λέγοι, o πνευμα τ αγιον δοναται διακρίνεσθαι ou υἱου, οὐ τῆ ἀπο ου υἱου εἰναι, ἀλλὰ ταῖς ἐκ του πατρὸς κατέρου διαφόροις προόδοις, πάλιν εις αὐro περιελθεῖν ἀναγκαῖον. ει γὰρ
οιὸς ἄλλος ἐστὶ παρὰ το πνευμα το αγιον, καὶ ἄλλ' ἀνάγκ' εἰναι πρόοδον κατέρου duo δε προόδους οὐ δυνατον διακρίνεσθαι ει μ'
τον τος μολοσεως τρόπον σπερ ἀνάπνν, ἀνάγκη πάντως κατὰ τὴν ντ θε καὶ πατρὶ ζ βουλέσεως eo τον νουν διαφοραν, τον δύ' προῖόντας διακρίνεσθαι καὶ τὰς δύο προόδους. Ἀλλ' on σις καὶ νον εν του θεου καὶ πατρὶ οὐ πραγματικῶς διακρίνονται, ἀλλὰ μόντ λψrfὁιαφέροντα ἀλλελων ἀντικατ'γορεῖται. λζθες - στι τὴν του θεολβού-