장음표시 사용
71쪽
SH καὶ ἐξ υτοῖ τουτου θειν, το ἐν πνευμα Το αγιον ως ἀνάπον προὶ ἔναι τον δε υἱὸν γ λόγον, ἔπεται το καὶ τὰ πνευμα τοίθιον εἶναι ἐκ του υἱού. v γὰρ νώ πρόεισιν Ἀου λθου, ἐπεὶ μοδεδυνάμεθα ἀγαπῶν εἰ, τῆ ἐνδιαθέτωλὀrφ πρότερον συλλάβοιμεν τουτο. 'ri εἴ τις τα διάφορα εἰ ὁ των πραγμάτων πισκοποσειεν, ε Σιτις ἐν αυτοῖς τάξις, καθ ο τὰ μεν ζῶντα προ των, ζώντων εἰσὶ καὶ τὰ ζωα περ τὰ φυτὰ, καὶ ο ἄνθρωπος περ τὰ ἄλλα ζῶα, καὶ νέκ rοις τουτων διάφοροι βαθμοὶ ευρίσκονται καr διάφορα M'. θεν καὶ Πλάτων τὰς των πραγμάτων δεας ἀριθμους εἶναι φνσεν, o τω
εἴδει ποικίλονται προσθέσει καὶ ἀφαιρεσε μονάδος, θεν εν ταῖς ἀυλοις ουσιαι κατὰ 'ν τάξιν μόνον εστὶν ξ διάκρισις εν ὁ τοῖς θείοις προσωποι παντάπασιν ουσιν ἀυλοις, ἀδυνατον rέραν εἶναι τάξιν πλοντος κατ αιτίαν ου ἄρα δυο εἰσὶ πρόσωπα ενὸς προῖόντα, ει, θα-
Eτο του πατρος γεννῶντος μεν ον ιον, προβάλλοντος δε oπνευμα το αγιον, το μεν γεννῶν χαρακτοριστικόν εστι το αυτου πο- στάσεως, ω τουνομα δολοι και συστατικον, πατο γὰρ καλεῖται, οδ προβάλλειν ο χαρακrζριστικόν ἐστιν. υ γὰρ πὸ Τοuro καλεῖται '
aer λέγοντες τον πατέρα και τον υἱὸν μίαν αρχον εἶναι του drseu πνευματος, υτ διὰ o εἰναι θεον να τὰ τοιαυτα ἀξιουμεν, ν γὰρ αντο πνευμα δομιουργζμα, υτ μον διὰ το εἶναι τον πατέρα και ιονενα πατερα, υτε γὰρ τουτ δυναται, και το πνευμα ν α μυιος ἀλλὰ μίαν ἀρχον τον πατέρα καὶ ro νιον του πνευματος λέγομεν τη δυνάμει
τῆ προβλητικῆ θαυμάζειν δε ο ρ', ει μία δυναμις δυσὶν ενθεωρεῖται προσωποις, ων ξ φυσις ξ αυτ καὶ μία πάντως φ ἀριθμου, σπερ ὁ την θεότντα καὶ τονθονίαν καὶ τον ἀγαθότητα καὶ την βασίλειαν
και τἄλλα προσνέμοντες τῆ ιβ ου ἀγνοουμεν, πόθεν αδεο τὰ τοιαυτα, παρὰ του πατρὸς γὰρ χει πάντα λαβών, σπερ καὶ αυτ et εἰναι' διὰ τουτο εἷς θεος, εἷς βασιλευς και I σοφὰς ὁ πατο και o ιος' ουτ τον ἀρχον τοῖ πνευματος εχοντος μεν του ιου, χοντος ὁ ταυTην παρὰ ro πατρὸς κατὰ την προβλητικ' δυναμιν, μίαν καὶ τον αυτὴν οισαν λαριδμφ, τε πατρὶ καὶ ἱρ, μία ἀρχ του πνευματος ανεν se πατο καὶ ο υἱός τουτ τον κυριον οἶμαι δολουν λέγοντα ' κεῖνος ἐμε δοξάσει, τι εκ του μου 'φεται καὶ ἀναγγελεῖ μω τουτο δέ ἐστι δεικνύοντος ἀρχον του rseu πνευματος αυτόν εἰr επὶ τον πατέρα ς αιτίαν αυτου πάντα ἀνάγων, φησί πάντα σα χει ὁ πατηρ, ' Quae sequuntur in ratiocinatione verba ἔτι ὁ πατηρ καὶ ὁ υἱός κτλ.vid in m. Schediasmate pag. 12.
τι καὶ ἀπὸ του μὴ δυνασθαι τον Πάπαν τος ἀληθείας λα- μαρrειν ως καὶ ο μακάριος Ἀγάθων νοσὶ πρὸς τοῖς βασιλέας Ῥωμαίων τ' o τ' ἐπιστολον, ἀποστολικὰς νωνὰς η των οἰκουμενικων συνοδων κτο δέξατο, φανερὸν ς γιως ἄν - ἄν τις -ται καὶ ἐκ το νιο το πνευμα το ξιον πορευεσθαι Οὐ μην, ἀλλὰ καὶ τὸ ποίκιλον κω παντοδαπον τος σοφίας - των Ῥωμαίων ἐκκλησία πλουτεῖ, μεθ' ς ε - τον των γραφων ῆλθεν ἔρευναν κατὰ τον του Κυρίου φωνὴν μαρτνριον κανὸν, μειὰ τ' ἀληθείας αὐτὸν Ιστασθαι Ουδ νὰ τοῖς ωιωται καὶ ἐαθύμοις καὶ μηδεν ει - τὰ τοιαυτα ἐπιτρέφομεν.
b περ M. Vat. Fontinuatio usque ad finem libelli recepta est in m. Schediasma pag. 13 sq. puse Aur meoi pag. 332 sq. Versio pistola latina quam ipse auctor consecit, ibid. pag. 359 sq. D. Bessarion. 0pera ed Paris. 1866. pag. 450 sq. Scriptura Codicis qui omittit vocem οἰκουμενικός, concordat cum subscriptione et interpretatione, in quibus pariter deest titulus iste, qui ab Areudis nescio qua auctoritate eritica moto in contextu sui retentus et ipsi ad doctas ansam dedit notas coniecturasque 0puse cit pag. 372 sq. .
72쪽
βουλομένοις τε καὶ τυχεῖν αυτων ἐπιθυμουσι. - 332 lin. 15 αυτὸς ἡμῖν παρών ipse Vobis praesens). - 32 l. Q περὶ των τη μετέρασωτορία νηκόντων de iis quae ad nostram salutem pertinent). 332 I. 9 ni di ouro τά τε κτλ. - 334 lin. 7 π 'ς σοφίας, πάσζς ἐπιστζμζς. 334 lin. 8 εἰς τέλος αὐτὰς raro eas ad persectionem duxerunt). -- 334 I. 27 τρόπον καὶ ἄλλον ποιοοῦντες . 334 I. 27 28 om parenth. φρονούντες, δει, λέγειν ut par est enitentes, dicere). - 33i l l πίστεως ἐκτροπο fidei declinatio). - 336 l. 3υρνμάτισε. - 338 lin. 1. 2 πολλοί τε γαρ των πρ Ἀμῶν multi enim eorum qui ante nos). - 338 l. 3 sq. ii ἀλοθεια Παῖλός τε ὁ μέγας πολλαχού τουτο κορυττει εξαπέσrειλε κτλ. - 338 lin. 9 Sq.υ δ' υτ τ εστιν, ἀξιώματι absque ' et B). - 40 I. 2 δ αυτὸς περὶ τος μψας κείνης καὶ ρας idem de die illa et hora). - 40 l. G, 3 εὐσεβῶς πιστευσομεν pie credemus). - f,4 l. q. 2 επὶ τῆτο Πέτρου μολογία super consessionem Petri). - 42 I. 15 οἱ βάρβαροι - 42 I. 25 υδ εξ νόματος. 342 I. 29 οὐδ αυτοὶ ἱγε τουro ἀναγινώσκοντες ἱερεῖς. - 42 l. 30 ἀλλα τεμμάχιά τινα τά
ἐκκλησία modo in Christi ecclesia). - 48 I. θεὸς ἰδεW ἔπειτμως εἴποι τις Deus scit. Deinde sertassis dixerit aliquis). - 3b0lin. 9 ' πίστεως duro καὶ διδάσκαλον fidei ducem et doctorem). 35 l. 27 που ὁ ἀταξία, κεῖ λυσις ubi non est ordo, ibi est
Iscr. hoc est ex libris Fulvii Ursini .
Georgii Trapeziintii ad Cretenses XX Capita a Leoneollatio odita. Inde variarum ex Codice Vaticano Graeco 428 I. 108 sq. 'in editionem Allatianam lectionum.
τ πνευματι ἀλx ud ro υἱον εἴπη τίς ποτε του πνευματος ὁμοOυσιον ' De Georgio rapezuntio propter doctrinae praestantiam inter cives Venetos adscripto et Romae sere primo Graecorum habito, qui praeter unum Aristotelem caeteros omnes, sed Platonem praecipue acri dente dilaceravit et hinc Bessarionis potissimum calamum in se concitavit, D GOrnale de'
Letterati d'Italia XVI, 4 I sq. et Leon. Allati de Georgiis Diatriba pag. 374. Quantum attinet ad Eusebii Pamphili de Evangelica Praeparatione Libros XIV per Georgium traductos de Graeco in Latinum Cod. Bibl. misian. F. VII. 166), ista interpretatio Venetiis a. 1470 publicata et saepius recusa usui vix ulli est, quum interpres non solum codice usus sit infimae aetatis, sed etiam Verba Scriptoris addendo, resecando, mutando incredibili licentia interpola- Verit. Guil. Dindorsi Praef. ad Euseb. Caes. Opp. d. Lips. 1867. Ol. I pag. XV, qui Fabricii in Delectu argumentorum et syllabo scriptorum pro Veritate religionis Christianae pag. 72 iudicium secit suum st etiam Dion. Petavit pus de theologicis dogmatibus. me Incarn. V. Lib. XIV cap. XI. g. Med. Paris. 1869. m. VII pag. 305.' Graeciae Orth. om. I pag. 537 sq. repet in Patrolog. Graec. d. Mign. . LXI pag. 29 sq.). Cod Monac. gr. 27 sol. 27 sq. rapeguntii παράκλησις πρῶς
την τῶν πολλῶν δόξαν) in odicibus Vaticanis 1175 pag. 202), 1370 pag. 211), 1128 pag. 124 habetur.' Qui in principio opusculi commemoratur Simon Hieromonachus ex Praedicatorum ordine eius tres ractatus Manuel Olobolo, Sophoniae et Joanni Nomophylaci dedicati ex ser Vaticanis 433 et 1101 inmodico Llatrano II ita sunt exscripti, ut simul variantes lectione cum aliis Dagmentis manu Aug. Mariotti inveniantur adiectae. D. Leo Allatius De Simeonum Scriptis Diatriba pag. 202 De Octava Synodo Photiana pag. 452 sq. et Notae meae ad Nicephori lemmidae rationem primam c. 10 necnon ad omnis ecci de Unione Ecclesiarum librum c. 33 .
73쪽
rou ισαι -- 55 I. 14. 15 ἐπεὶ δὲ καὶ τ' μ' ἐκκλησία b6ll. 20. 2 ψω καὶ μεταπίπτει μεταλαβόντος του ἀριθμουντος. 562 I. 27 ναὶ νοσὶν ἀλλ .. 562 l. 29 τὸν πάππα ς ανθρωπον 565 I. χωρὶς νος sic ubique . - 565 I. in οὐδεμίαν. - 566 I. 24 ανῆ παρείκασται b70 I. 24. 25 ἐπὶ τὸν Ἀντιοχείας. bi I. 19ειροσθαί μοι βουλομαι. mi I. 13 sq. πάντως ἀκολουθεῖ ὁρατε
E Murci Eugenici Capitibus Syllogisticis a Georgio Scholaris
et Bessarione confutatis. Code Vaticanus Graecus 428 pag. 28 sq. ' Μάρκ0 μητροπολίτου μεσου του Εὐγενικου Κεφάλαια Συλλο
llan confecta περὶ της ἐκπορεvσεως του ἁγίου πνευματος δε μόνον του παTDος. . εν Πετρουπόλει 1797 II, 709 sq.
Cod. Leon. Allatii Vallicellan. XXV; Laurentian. Plut X. UO XIV Varia ad Concilium Florent pertinentia pag. 148 sq. Bandinii Catal pag. 83 Lamberius VII, 1 11 Arcu vius Lib. II de Concord pag. 1l3 ;Monacens. 27 pag. 180 sq. Hardi I, 140ὶ Speciminis instar thesium Euge-
mea et antithesium Seholarii Bessarionisque caput secundum iam a. 86 in Achedrasmate pag. 22 sq. typis imprimendum curavi. riennio O8teaquam M8er huc spectantia perscrutatus sum, prodiit arisiis 1866 in Patrologiae si laec Tom CLX inter opera Bessarionis pag. 11 sq. των κεφαλαι- συλλογιστικων admodum accurata ut critice exacta receiisi Hermenroetheriana. Vir Andron. Demetracopuli Graecia Orthodoxa Lips. 1872 pag. 00.
ro παreo καὶ υἱου θεότοτος καὶ ξίας καὶ κατὰ ouro βλασφ μεῖν εἰς τὸ πνεῖμα τὰ Θιον, ἔσπερ καὶ κατ' ἄλλα πολλαχῶς ἀναγκάζονιαι. υ Σχολάριος. οἱ Aατῖνοι κἀνταυγα πρὸς τὴν καν αὐτῶν βλασφζμίαν ἀπnλο-r σονται τὰ αυτὰ, οἷα καὶ πρῖς τὸ ων ἐπιχειρ'μάτων ἀπελογήσαντο δευτερον ἐπειὁ καὶ τοῖro ταὐτόν ἐστιν ἐκείνου οὐκ ἰδ' ἔλως καὶ τίνι συνία διαιρεθειν καὶ ξ πρὸς ἐκειν ὁ λυσις καὶ πρὸς Ουro πάντως ἀρκέσει τοσουτον μόνον ἐνrαὐθα καιρὰ V, ἔχοι λεγειν, vidi τὶ τος τάξεως ἀγαθὸν δε καλῶς ο σοφώτατος ἐκεῖνος ἀνὰρ, εἰ μεν ἴσον ἐπιχειρ'μασι καὶ λόγοις, οὐκ ἄν θ'κεν ς δυο διηρημενως τὰ παντίπασιν τὴν αὐrξ εχονri ὁον ιπι εἰ δε ἴσον ἐν τοις θείοις περὶ ν' viso ' οὐκ ἄν οτε a Murερον ἐπεχείρ'ro τότε, χυr τὸ τεταρτονδοθεν ἄλως ἐθηκεν ἔπι ἀπὸ γὰρ του τἀγαθὸν τῆς τάξεως ἀγνοεῖν, καὶ αὐτὸς μεγα τι χαρίζεσθαι δοκεῖ et πατρὶ si τὴν ἰχων του πνευματος ἀποδιδοῖς, τὸν δε υἱὸν αὐτζς ἀφαιρῶν καὶ τους αrίνους Ιεται βλασφωεῖν οὐ τὰ αὐτὰ τούτο τολμῶντας ἀλλ' εἰ μεν ἄλως τὸ μὴ μετεχον τος αἰτίας τῆς ἐν Οἴ πατρὶ, Ἀλαττόν ἐστι τῆ τοδ πατρὸς θεοτοτος καὶ ἀξίας, ώς αὐτὸς ἀξιοῖ, Ῥατινοί τε βλασφρομοῖσιν εἰς τὸ πνευμα καὶ αὐτὸς μοίως εἰς τὸν υἱὸν καὶ τοσου ros αὐτος χεῖρον, οσον ἐκεῖνοι Ῥἐν Ir ιόν τιμῶσι τὸν In Ἀμαρτάνειν εἰ τὶ πνευμα προάγονται, ὁ δε τὸν υἱὸν τῆς προσ'κουσος διὰ φιλονεικίαν εἴργων τιμῆς, in Gennadii nomen substituitur in codice Collegi Graecorum Athanasiani, cuius titulus Sic conceptus est: Συλλογισμοὶ κυρου Μάρκου του Erγε- νικου προπολίτου φέσου κατά Aατίνων, καὶ ἀπολογία κυρου Γενναδίου του Σχολαρι, πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως εἰς τἀ αυτά Syllogismi Domini
Marci Eugenici Metropolitae Ephesii contra Latinos, et Responsio Domini Gennadi Scholarii atriarchae Constantinopolitani in adomi Praecipua celebris de hae persona controversiae, pluresne an unu tantum Georgius Scholarius eadem aetate suerint, momenta cD. C. Werne Geschichte derapologetischen undisolem Literatur de christi Theologie Scaphus 1864. III, 66 sq. in Schediasmate pag. 26 sq. adumbraVi.' Glossa in odice nostro Vaticano pag. 174 c. XVII obvia ταὐτατἀ κεφάλαια ἀντεῖπεν κτλ. de Scholarii continuatore Sched pag. 2l eadem in exemplari Monacensi 27 pag. 222 ab Hergenroether qui solummodo initium fer. at contulit descripto legitur Monit ad ed. it. n. 17. M.
74쪽
οφεσις σται τῆ παre πάντως ἀμφοτέρων περ ἐπον ἰσον ει Σιμον δυναμένων, του τε προάγειν του τε προάγεσθαι. ἀλλὰ τυ παρ οὐδενος εἰναι, καὶ το ἀναίτιον, καὶ τὸ 'δενὸς αἴτιον εἰναι, καὶ το παρ ἀλλου
ἀναιροῖτο τὰ τ' οὐσίας ταυτον λὰ τούτο οὐδ' ἔλαττον ἄν το πνευματη θεοτοτι γίνοντο οὐδὲ προσίσταται του ἐξ ἀλλολων Iναι, καὶ ἄλλως πως εἰναι τὰ πρόσωπα, ουὁἐν Περον τὰ ἀγαθὸν τος τά ως μόνον, ωσμ ολον ora H τὸ ἀνάπαλιν, το ἄλλως iam ξ προῖέναι, τὸ ἀγαθὸντος ταξεως φθείρει τοσουτον ἀπέχοτσι βλασφωεῖν οἱ μει του μ ὁἐντων αλλων σαλεοειν, καὶ ὀ rv τάξεως ἀγαθὸν ἐφ' L μάλιστα ποῦσα αναγκ διανυλάττοντες etauru ὁ τῶν καὶ ὁ γενναῖος ἔτος καὶ συνίδη καλως καὶ nec βοολνθῆ, παυσεται λοιπὸν οὐ ταυτον τορουοας βλασφομον οἰόμενος.
μοῦς ὁ τῶν ατίνων διδάσκαλος ἀξιων μι τῶν ἀντιθέσεωναναγκην εἰναι τὰ θεαρχικὰ πρόσωπα διακρίνεσθαι. ἐπειδὴ νησὶν
υλικη διακρισις ἐν τοῖς θείοις χώραν οὐκ ἔχει, ν κατὰ σχέσιν δνγί. θεσιν μυλμαι μόν' εἰναι την διακρινουσαν, ς ἐτέρας τῶν ἀντιθέσεων os θοισης χώραν. δεικτέον λήμῖν, ω μἄλλον ἱκανὴ πρὸς διάκρισιν των αντιθέσεων ἀντιφατικν καὶ Ἀαvry μόνη καμ τους θεολόγους αλλ λων παντα τὰ θεῖα πρόσωπα διακρίνονται πρῶτον μιν οὐν ἐκεῖνο δολον, ς ὁ ἐκ το et ς πάρξεως τρόπος αὐταρκέστατος πρὸς τὸν ἀνοψο διάκρισιW τρόποος ὁ ἡπάρξεως ἐπὶ των θείων προσώπων οἱ θεολογοι ὁ ἀγέννητον καὶ τὸ γενν τὰν καὶ ι ἐκπορευτὸν λέγουσιν τοι καθολικώτερον φάναι, τὸ ἀναίτιον καὶ τὸ hiato D ἄπερ ἀλλολοι o, ως αντιφατικῶς ἀντίκεινται τὰ γὰρ ἔχον αἰτίαν οὐ τὸ μ ἔχον-ἰ1ίαναντίφασις. μ ἐν v πατῆρ, υἱου καὶ πνεύματος, τούτοις ἀνrιφαrικως διακρίνεται J ὁ υἱὸς καὶ τὸ πνεῖμα πρὸς ἄλληλα, τοι τῶν οἰκείωναιγις παρξεων τρόποις τὰ γὰρ γεινοτῶς εἰναι καὶ τὸ μὴ γεν, iῶς ἀλλ' ἐκπορευτῶς, τρειοι τε πάρξεων - τουτων σι, καὶ ἀλληλοις ἀντινατικῶς ἀντίκεινται καν τουτο περὶ του πνευμαrος ὁ θεόλογος Ceyγόριος λέγει προῖὸν μὲν ἐκ του πατρὸς, χυ υἱIκῶς δὲ Ἀὼδ γὰρ γεννοτῶς, ἀλλ' ἐκπορευτῶς. αδτο ἐν οὐν ἡ διάκρισις καr τον ἀνisi φασιν υσα, και η ἀλοθεία συμφωνος καὶ τοῖς θεολόγοις πασι, καὶ παντα τὰ θεῖα πρόσωπα δυναται διακρίνειν ἡ δὲ εἰσάγει - ἄρως μόνον ἱκανον μαν, την κατάσχεσιν λέγω, τὸν μὲν πατέρα τῶν ξαυζου προελθόντων, υἱου καὶ πνεύματος διακρωιν, τα δἐ λοιπὰ τῶν προσώπων οὐδ' ὁπωσουν οὐδὲ γὰρ αἴτιον θατέρου θάτερον, ουδε ναμε- ται ταυr' ouως τῶν θεολόγων ἐν διάκρισιν εἰθ'κως, ἀλλα τοὐναντίον
απαν μόνος γὰρ αἴτιος ὁ πατνρ, 'σὶν δ αμα- νός καὶ ὀ Nύσσος Γνογόριος του ἐξ αἰείας ἔντος πάλιν ἄλλον διαφορὰν ἐννοουμεν. ἄλλον φησι παρὰ τον Hρομένην, Ῥἐήν κατὰ τὸ Πιον καὶ αἰτιαrὸν δολονδει, καθόλου δὲ οὐ τολμηαον πεῖν ξ ἐννοησαι, παρὰ τὰ θειωδῶς μῖν ἐκ
των ἱερῶν λογίων ἐκπεφασμένα, Λιονύσιος ὁ κλεινὸς ἀποφαίνεται. Divi Thomae Aquinatis Summa Theolog. I. 36. . se qu. 28 art. 4.
75쪽
οἱ Ματῖνοι πολλοῖς καὶ ἄλλοις χρωμενοι διδασκάλοις. οὐ τῶω- μονον, 'ν ἐν τοῖς στάτοις χρόνοις τουτοις ἐπλουτ'σαν, πί- τας μὲν ὁμοίως σέβονται καὶ τιμῶσιν, ἔτι σφίσι τ' ἐπὶ την ζ πίμεως αλνθειαν καὶ τὴν μετ' ἀρμος βίον ὁδου ἡνασιν ξγεμόνες καὶ τοῖς ο ἐκείνων προτιθεμένοις μαθέμασιν ως αλοὶ προσέχουσι μαθοraὶαπλανεις φιδασκάλους 'Lαι τουτους πολλαῖς ἀποδείξεσι καὶ πολλοῖς μελις πεισθέντες. ων μέγιστόν ἐστιν πάντων καὶ φανερώτατον, δυτων κοινων το ἐκκλησίας - δογμάτων προέστοσαν. καὶ των της θεολοροας κανόνων ἔχονται πανταχου' των τε θείων δ'λονότι λογίων και 'ς των πατέρων διδασκαλίας, τος περὶ ταυτ Ἀκριβείας οὐδαμως υνιέντες παντας ἐν Ουν ἄπελειπον τιμῶσιν ὁμοίως, τους δὲ σοφωτέρους μαλλον θαυμάζοντες, καὶ ἄλλον αὐτοῖς προσέχουσιν κοιν μὲν πάντες, μαλιστα ὁ ὀπόσοι παρακολουθοῖσι τούτοις καλῶς, ν οῦν ἐπιστο- μονα καὶ σπουδαῖον θω χαριτι καὶ σπουδῆ μακρῆ καὶ παρακολουθων δυναμενον ἔχοντες. -σὶ τοίνυν πολλοὶ των ωρων - μὴ σφόδρα του ἐπαινοῖνrες, 3 δτι νομίζει μὰ δν δύνασθαι του πνευματος τὸν υἱὸν διακρίνεσθαι, ει μ' θάτερον ἐκ θατέρου προ ι' ἀλλ' ἀρκειν γουνται προς την του rων διάκρισιν τὸ ζ προόδου παρολλαγμένον, κιὼ μηδενὸς αλλου τος διαφορας αἰτίου παρόντος. και τοῖτο συγχωροῖσι πει Γραικοῖς, οὐδ' ἐθέλουσιν ἀνrιλέγειν αλλὰ καίτοι τῆ μ μεμφόμενοι τvς ἐντευθεν ἐπιχειρ'σεως, ου τε του συμπεράσματος ὁμως καταφρονοῖσιν, κα πολλοις αὐτοὶ λόγοις ἐτέροις τουτο δεικνύουσιν οὐδὲ γὰρ ετ τις ἐν
τουτο μὴ λέγοντα τὸν Θωμαν ἀναγκαῖα δείξει, ε του ἄλλους πρὀς
το αυτ τουτο συμπέρασμα λόγους αὐτου περιόφεται σαν τὴν ἀνάμηνυοντας τὴν δόξαν αὐτὴν iin μ' se ἀληθο τε οἶδεν ἄσαν αὐτὸς, και λογοι πολλοῖς ἀποδεικνυναι ταύτον ἀναντιωζroις δονοσεται ἄλογον γαρ ν ι παντάπαοι ἀρνεῖσθαι τὴν συνεγνωσμένον Ἀληθειαν δι' ασθένειαν των ταύτη συνπορούντων ,ολλων ἐν ταυτον πειρωμένων σιν Dei , οὐχ ὁμοίως δὲ πάντων, ἀλλὰ των μὲν ἀσθένεστερον, τωνει ἰσχυροτερον οὐ τω γὰρ καὶ τὰ των κοινῶν διδασκάλων μῖν κρωται που καὶ ἡ ων ἐπιχειρημάτων καὶ λόγων διαφορὰ, οἰς τὰ το πίστεως διδασκουσί τε μῶς δόγματα και διεκδικοῖσι ἔκ γε των αὐτοῖς μανομένων, οὐδένα ποιεῖ τῆς ληθείας ἡπεροραν ἴσμεν γὰρ Ου μόνον ἄλλους αλλων περὶ των αὐτων σοφωτερόν τε καὶ ἀκριβεστερον πραγματευσαμένους, αλλα καὶ αὐτοὐς ἐκ ros πολλοῖς με ἀναγκαίοις ἐπιχειρ μασι χρωμένους προς κάστης ἀληθείας ἀπόδειξιπι καί τινα δ' ἐκ περιουσίας, ω οντως εἰπεῖν, προστιθεντας ἴσως ou πρὸς ἀπόδειξιν, ἀλλὰ πρὸς βεβαίωσιν του προκειμένου ταλα συνάπτοντας κοὰ σοφίαν ἐπιδεικνυμέ--π v απ τ' ἀνθρωπινος σοφίας κατὰ et v ἀλοθείας σπαιευομενους' θ st. C. Merne Gesehiehis dos homismus. Regensbg. 1859. pag. 16.
καίτοι καὶ το τοιαδεν ἄνευ ἀνάγκης, οὐδὲν ἀπαδον se. ἀνθρώπους ον ας σε πισμοῖς τισιν ἀνθρωπίνοις ἀμέμπτως δουλευειν, καὶ σοφίαν τοις μαθοται χρομα τι θεῖον καὶ μέγιστον ἐπιδείκνυσθαι. rapruur ωωμα τις μέλοι κατηγορεῖν, ε της ἀλοθείας Θωμ χάριν, ξεσται και πασι τοι βουλομένοις των κοινων το ἐκκλησίας διδασκάλων κατο γορειν, κα τον ' αὐτῶν διδασκομενην ἀλοθειαν ὀλίγου ποιεῖσθα αλ 'ο εστ ταυτα, ου ἔστιν. και σὐ γὰρ ἶνα τοῖς ἄλλους διασκίλοης παρω, ἐν οἷς πιι διαφορὰν καὶ βαθμὸν no πρὸς τὴν τοῦ ἀλη
rx σννπορεῖ, τὸν ἀκρίβειαν καὶ τὸν ἀνάγκην μαρτυρούντε,
λογον et αποδεχονται ἀλλ' οὐ διὰ τούτο και τὸν τοια δεν ἀποπέμπονται δοξαν, ' πολλαῖς, ἄλλον δε πάσαις ἀνάγκαις, ἀλοθῆ τυγχάνειν
'ν εῖξον τὸν Κυδώνον κατασοφιζόμενον τούτων δὴ τῶν ἀντιλογιῶν
76쪽
ΝοGregorii Protos cini imperatorem Trapezuntis XXI capita'
a Leone NIatio edita. Leetiones in textum Matianum variantes ex Codie Vatisano Gr. 428 sol. 81 sq. desumtae.
419 in 14 του μακαρίου Πέτρου beati Petri). - 420 I 15 μετὰ πολυετο ζωον. - 421 l. 20. 21 in καὶ προλέλεκται - 422 L 2 καὶ τὰ ἐξης ς ἐν του προσηκοντι. . 423 l. 23 θεολόγησε 424 in s. 7 κα τὴν ξέτασιν. 42b l. 11. 2 τὸ ἄκρως προσεχές. 426 l. 27 καὶ ὁ Παῖλος ὁ Ἀπόστολος . 42 I. ἐν et προς τον νόμιον. 428 I. 10 φυσικῶς πάρχον naturaliter existons). 429'. 7 εἰς ταυτο συνέρχονται . 430 I. 21 ι τὸ πλῆρωμα κατατεμνοντες plenitudinem scindentes). - 431 in 7 οὐκ ἀδοξot ατος ἔνεκεν .. 432 l. 22 κά ου ἐτέρα . . 434 I. 19 δωμεν δε πῶς εχει - 45 l. 3. 4 τοῖς ἐρωτῶσιν μῆς διαγγέλλομεν - 436 I. 0. H τοι ἐθέλουσι πολλάκις γράφειν . . 437 l. 17 σονοδος ἐν τη τρίτη πράξει αὐιος. 4394 19 θελ Κυριλλος. 441 l. 1 ἐννεν- ντα. 442 l. 26 εὐαπελίζεται ἡμῖν ἄλλο κτλ. - 444 1. 12 ἐν τη αὐτοῖἐπιστολῆ - 44 l. 11 μηδενὶ ζειναι. 447 I. 1 ουδε γὰρ μόνον περὶ των ἰερον. 449 I. 3 τὸ λ eo αυτων ἀπεῖργεν. 45 I. 2 3
qui inter Praesules unionis observantissimos eminens, a 1445 Patriarchat Constantinopolitano donatus, inde ab anno 145 exul Romae non sine sanctitatis pinione obiit, per Gerargium Trapezuntium De nna et catholica celesta e 18. Mign. pag. 864 debito exornatus Iulo.' quibuscum cohaeret Gregorii memmonachi Magni Protosyneeuiues nato ex varii Sanctorii senisntiis ad EpisisIam Marci Ephesii, graece et latine, amophilo interprete edita post Acta Concilii Morentini exe. Stephanus Paulinus Toni. II pag. 36'. m. Ἀπολογία 'πορίου -ο-
' Quod praestare voluit, minameellus praestitit demonstrans eosqm additamentum Filioque in Symbolo teneant, nihil novi in anctam Christi neclesiam prae his quae a S. Patribus constituta sint, introduxisse C Pr ω-nem m. in Scripti r Orth pag. 5 sq. et Acta Synod Provinci armat. ara I Cap. I, 2 pag. 8 ed. Roman. 820. 9.
77쪽
καὶ ω ν προς 'ν μέμφιν ωμα καὶ των ἐκείνου λόγων ἐπανολθες ὐκαίρως' συ σε λοιπὰ μοδ' ἀπολογίας ἀξιουν Iiαι χρείαν προς ταυτα ἀρκουσι γὰρ αἱ του Κυδων καὶ λίαν, προ α ou αν ἔχοις ἀντιβλέπειν, εἴπερ οὐδ' ἔσχες χρι του νυν αλλ' Da νυν μ θοις εἶναί τινας Ου μονον σου σοφωτέρους, ἀλλα καὶ του Κυδων πλέον εἰδότας, καίτοι σφοδρα ων σων περέχοντας διδασκάλων, συγχωρουμέν σοι, αυrα τὸν Θωμα οὐκ ἀναγκαίως πεῖν, καὶ τον ἐκείνι συμμαχουντα Κυδωνον ἐν ἐν τοι αλλοις καὶ γειναίως καὶ μετὰ το ς λζθείας Ouro ποιεῖν, ἐν ε τουτ τ μέρει γενναίως με καὶ ἀλζθῶς προς γε τον Καβάσιλαν γωνίσθαι ος τετο Θωμα ἐλέγχειν, μηδόλως τυυro δυνάμενος, προ δε ζ ὰλζθειαν κιστα ἱκανῶς αλλ' οὐκ ἐντευθεν καὶ τοσυμπέρασμα ἀνελούμεν, δι ας φθομεν εἰπόντες αιτίας ἱκανον γαρ εἶναι διάκρισιν υἱου και πνευματος τ' ἐκ παrρὸς διάφορον πρόοδον, καὶ ι μετὰ Θωμα συγχωρουσι Τουτ δ αυτ και μάλισr ro και
Gregorii Protosyncelli ad imperatorin Trapezuntis XXI Capita' a Leone Allatio edita.
Leetiones in textum Allatianum variantes ex Codice Vaticano Gr. 428 sol. 8 sq. desumtae.
419 lin. 14 του μακαρίου Πέτρου beati et i). - 420 l. 5μετὰ πολυετο ζωον. - 421 l. 20. 21 ως και προλέλεκται - 422 L 12 και τὰ ξης ως ἐν του προσνκοντι - 423 l. 23 θεολόν σε . . 424 lin. 6. 7 καὶ τον ἐξέτασιν .. 42b l. 11. 2 το ἄκρως προσεχές. 426 1. 27 καὶ ὁ Παυλος ὁ Ἀπόστολος .. 427 I. 5 ἐν et προς τον νόμιον. 428 l. 10 φυσικῶς πάρχον naturaliter existens). 429 l. 7 εἰς ταυτο συνέρχονται 430 l. 21 4 το πλορωμα κατατέμνοντες plenitudinem scindentes). - 431 in 7 οὐκ ἀδοξοείρατος νεκεν .. 432 l. 22 και οὐχ ετέρα . . 434 1. 19 ἴδωμεν υν πῶς εχει - 43b l. 3. 4 τοι ἐρωτῶσιν μῶς διαγγέλλομεν. - 436 I. 0. 1 τοι ἐθέλουσι πολλάκις γράφειν . . 437 . 1 σονοδος ἐν τῆ τρίτη πράξει αὐιος. 4394 19 θεῖος Κοριλλος. 441 l. 1 ἐννενηκοντα - 442 l. 26 εὐαγγελίζεται ἡμῖν ἄλλο κτλ. - 444 l. 12 ἐν τη αὐτῶ ἐπιστολὴ . - 44 l. 11 μηδενὶ ἐξεῖναι. 44 I. I οὐδε γὰρ μόνον περὶ τῶν ιερῶν. 449 I. 3 τὸν λορον αὐτῶν ἀπεῖργεν. 4b l. 2. 3
qui inter Praesules unionis observantissimos eminens, a. 1445 atriarchatu Constantinopolitano donatus, inde ab anno 145 exul Romae non sine sanctitatis pinione biit, per Georgium Trapezuntium De una et catholica cclesia c. 18. Mign. pag. 864 debito exornatus elogio.' quibuscum cohaeret Gregorii Hieromonachi Magni Protosyncelli Responsio ex variis Sanctorum sententiis ad Epistolam Marci Ephesii, graece et latine, Cataophilo interprete edita post Acta Concilii Florentini exe. Stephanus Paulinus. om. II pag. 362ὶ CD Ἀπολογία Γρηγορίου Ἱερομο-
ναχου του μεγάλου πρωτοσυγκέλλου καὶ πνευματικου του στερον Dyματίσαντος πατρίαρχου και ἐν Ῥοὸμ ταφέντος καὶ θαυματουργουντος, εἰς τον του Eφέσου πιστολην εὐδιαφόρων ἁγίων H αγία καὶ οἰκουμενικ' ἐν Φλωρεντία
ὶ μεῖς, ω θειότατε βασιλεν, χρεέαν εχομεν ον μόνον τή ' ὐφ'λοτάτIβασιλεια κτλ.
- Quod praestare voluit, Protosyncellus praestitit demonstrans eos qui additamentum Filioque in Symbolo teneant, nihil novi in sanctam Christi Leclesiam prae his quae a S. Patribus constituta sint, introduxisse. D. Protegomena m. in eripi. r. Orth pag. 4 sq. et Acta Synod Provine Maronit. ara I Cap. I, 2 pag. 8 d. Roman. 820. 9.
78쪽
453 l. 1 rκλνεις μῶν criminatio vestra). - 455 I. 2 ora δὲ καὶ ξ ανία. 457 l. 21. 2 ἐπιστυγνάζοντες οἷ τ' ἀλοθειας . 459l. 29 οὐδὲ ὰρ ξεστιν ἐκ et κτλ. - 461 l. 3 καί τινες χων ἀνατολικῶν quidam Orientalium). - 463 I. I, ὁ τι θεότητι σέβοντες unum autem deitate colentes). - 463 lin. 29 κιὼβ υἱου ἐκπορευειν. - 464 l. 27. 28 οὐδὲν γὰρ μέσον οἱού καὶ . 465 l. 2 εἴπωμενυπάρχον του κυριευοντος. 466 La Ἀνομίου ubique . - 46i l. 27 sq. και urως ἐν μεμετέρε δογματι τε πατρί ἐμμένομεν ως διασαφουσι. . 468 l. 8 αξιοθαύμαστος. 468 l. 13 εὐφροσύν - μῶν - Vat. 1428
79쪽
s Capitula super facto Coiicilii missa a fel re Clemense Papa VII ad Caesaream Maiestatem, tunc in Flandria agentem, anno Domini b30 mense Novembri per Rev. D. Episcopum Der-
se. De P. Alberto Mazzoleni o de suo Manos ritti ulla toriado Concilio di Trento Cenni de Can. eologo Giovanni inaggi. Luccat Mi pag. 10. Libellus hic ante hos duodecim annos ad me transmissus conspectum exhibet ac succinctam descriptionem Codicum quos doctus ille Beli edictinus collegit hunc in finem, ut sibi componeretur Storia de Concilio di rento possibilinente consermata con autentici contemporanei documenti'. Exstant ista documenta quinquaginta voluminibus comprehen Sa lin. 4222-427l hodieque in publica civitatis ridentinae bibliotheca Etsi autem ex relatione inaggiana accurate admodum adornata concludere licet, illorum unam partem ab iis quae Ragnaldus et Pallavicinius iam excusserunt, haud disserre, alterum vero typis impressam inveniri in Martenti Collectionis omo VIII Par. 173M ct Baluzii Miscelliineorum editione M-siana Lucae 176l , nec deesse permulta in opere meo: Monumenta Vaticana inscripto ex genuinis sontibus publici lacta iuris, Magni tamen utique sunt aestimanda quae delituerunt Collectanea Maggoleniana diarum haud
pauca continent pretiosa ἀνDδοτα lucemque merentur videre v. gr. Codd.
4261 - 427l: Osservationi di Bernardo lori Arcives ovo di Zara Oprai'istoria de Concilio ridentino critia a Pietro Soave μ. Vid. Finazz I. c. pag. 9: . sors anchea Opportunita che si ebbe it adre Maggoleni disrugare ne venet Archivi, o P intento particolare cho si propos di cercare
documenti cho di io si potean avere ne vari paesi delia Germania, Otrebbe ave dato a doti e sollecit nostro adro Alberto di poter iunire qualch raro documento, elle pili grandi accolle sors desiderato e a piugrandi eruditi tuti avia ignoto μ. Pag. 61: Per sarebbe a desiderare chequalebe erudit e saggio critico potesse prevalersene, o rendere di pubblicaragione io che dat . Magetoloni o ali Arciv. Flori si raceolse a dises edillustragione de sanio Concilio, si provvidamente concesso alla Sant nostra Chiesa, non sol a consulare i malaugurati errori della Rilarma, quanto consermare, rimetiere e perpetuare senZa macchia e senga ruga l'ecclesiastica disciplina*. Hei mihi etiam commemorandus esse videtur qui praeter notitia ex Libro Manuali Decretorum Senatus Lucensis et aliunde petitas ad oni iam
Palearium pertinentes Codicis Bibl. S. Petri . Vinc Am . LXIII Hi-8torica duri diei Varia in fol. pars integra est Catalogus de Volumi di Leiter e crit tur Maia ,scritio Originali peltanti plura' gn altro a Con-elli di rento e agi assari publici di Germania, lire ad altri privati e
80쪽
tonensem.' quibus inserta est eiusdem Caesareae Maiestatis resp0n8io. Code Vaticanus 39 δ' sol. I 25.)
parti colliri di Marcello Cervini, o Cardinale di S. Croe in Gerusalemmoscrit: e raceuut da lui denuo lo pagi di renta inque anni, ali anno' eio tot sin al 555, cho fumuello delia sua saltagione a Pontificato μcum clausula: Quest Catalogo si stato compilato dat g Abbate Fabiano Sanose, homo di lettere e di criterio' Quo in Catalogo Archivi Familiae
II gnanellianae non solummodo documenta Corviniana reconsentur sed etiam
phiri volumina di Leiter deli ann e 540 periit a Pontesce Paulo Hed a Cardinat . Flora a Card Alessandro Farnes Nipote di detio spadopsa a sua partenga di Roma in compagni di Marcello Cervini saliora Vescοv d Nicastro per a legagione di Spagna a Cario ' ac di et terede lo1 seritio a Card Camerlongo Ascanio S rga, deit i Card. Santa Flora unacum pistolis asparis Contarini, Christophori Mailrutii, Ottonis 1 ruelisess, Angeli Massarelli variisquo Instructionibus et Votis theologicis ad Congregationes Concilii reserendis Sequitur in eodem Codice Am 9 LXIII Uatalogus di Lettere critie a Vienna a Roma da gr Fabi Mignanellit ma 10 parte in commune o Card. Legato Brundusino a Card Farnese' dat mese di et tembro et 1538 sino ulla metu de mos di Aprilo 1539μCst m Monumenta Vaticana pag. 95 sq. 20 sq. quorum in Prolegomenis XI ' nonnulli ex Memoriali Fabii Mignanelli excerpsi. mutuae Autobiographia s. Ego Fabius Mignanelli Senis . civitate Etruriae non vulgari
honestis parentibu procreatus, tertium natus annum patrem amisi. quia ii Minime adiecissem animum ad rea ecclesiasticas, uxorem duxi Antoninam Ricenatem viduam . . Mortua uxore mea, Statim a SS. D. N ad negotia publica lim Vocatus . . Tandem ducem sunt iam anni, quum Sanctitati Suae Servio cuius iussu, ut mittam plures ad diversos Principes legationes serusemper extra Italiam pro rebus publicis a me susceptas, tantum dicam quod grati88rin et sapientissimo Principi me quantumvis bigamum et Episcopatum minime petentem, placuit tamen Ecclesiae Lucerinae Christianorum Pastorem praelicere, Bononiamque statim Pro-Legatum mittere eoque Magistratu contecto qui per Annum intravit, Venetis Nuntium cum potestate Legati Cardinalis de latere biennio praeesse postremoque Ormaciam ad Conventum imperialem destinare. In omni mea administratione innocentiam colui et aequitatem liber semper ab omni lucro turpi . . iturus nuper ad Concilium1rluentinum, Olens ordinare res meas see hunc librum' ex anno 1548 ineui 'a erisse duo anni prima 'Ottenere ii premio di tante sue gloriose agioni per a S. Sede colla sacra Porpora' iuxta authenticum exempla typis manuata est in Romanis phemeridibus quibus titulus Giornale de Letierati per l'anno 1751 pag. 65 sq.' Fuit hic ubertus ambara, qui ante susceptam apud Carolum
Nunciaturam in Lusitania, Gallia ac Britannia Nuncium egerat, deinceps in Sacrum Cardinalium collegium cooptatus. D. A. v. Reumoni, Betirllge gur Italienischen Geschichie. Beri 1853 sq. I, 131. ἡ Italien Diplomate unddiplomat Verbalinisse.)' Continet odox Varia ad Concilium τῶν πρός την σύνοδον Spectantia eaque ab Hieronymo Cardinali Aleandro, qui istam glossam primae Voluminis paginae propria adspersit manu, collecta. Ch. m. naiecta Oman pag. 60 sq. Initium laciunt sol 1 - 116 documenta ad concilium La-
Ponti ae. Si videbitur Maiestati Caesareae, omnibus rite et recte pensatis conVocandum Concilium, Sanctissimus . . et Sacrum Collegium infra scriptas adiiciunt conditiones. Imperator Caesarea Maiestas in his quae ad indictionem generalis Synodi spectant, reser se ad ea quae Reumis Legato 'et pisc0pis Vasionensi et Dertonensi dicta sunt, et quae sua Maiestas ad gentes su08 0mae Sanctissimo D. N. exp0nenda scribit. Pont. Primo quod Concilium indicatur et fiat tantum super neg0ei belli ureici, et super reductione Lutheranorum, X8tinctione haeresum, ac eorum qui perseveraverint debita puniti0ne. p. Pro observatione ritus a Jure statuti et in sacris Conteranens sub Julio P. II habitum pertinentia; quorum ex numero innuam
a Convocatio Concilii Generalis per aliquot Cardinales anno Domini 15li Mediolani Pontis. Jul. II. Ol. 1.b Litera ad Facultatem Parisiensem. Ol. 5.c Rector et Universitas Parisiensis proponit et deputat D. Hicronymum Aleandrum Oratorem ad Concilium Pisanum. Ol. 7.d D. Hieron. Aleander recusat onus legationis. Ol. 8.e Bulla Indictionis Concilii Lateranensis sol. 11.s Secunda Sessio Concilii Lateranensis sol. 22.
g Apol0gia Pisani Concilii moderni f. 25. h Decretum Pisani Concilii irritans omnia facta a Julio II et similiter iacienda sol. 44.i Literae Pisani Concilii ad Maximilianum Imp. Electum si Novemb15113. sol 45. k De potestate Papae et Concilii examinatur quaestio, in qua consideratur capitulum Frequens. Ol. 50.l Appellatio Universitatis Parisiensis sol. 3.m Extravagans Julii Secundi, super electione simoniaca Papae quam MV ac divini humanique iuris consultissimus D. Petrus Andreas Gammarus
8aeri Palatii Apostolici Auditor et S. D. N. Vicarius commentariis illustrat. dedic Alexandro Farnesio S. R. E. Cardinali Episcopo Ostiensi) sol. 61 sq. est Conciliorum Collectio Regia. Parisiis 1614. Tom. XXXIV. sol. 69 sq.' i. e. Laurentio Cardinali Campegio, Legato ad Germanos Apostolieo, cuius in pistola Augustae XXIV Septembr. 1530 ad Salviatum data
haec leguntur Monumenta Vaticana pag. 57. D. b. Proll. pag. IX. Sq.):, Circa te cos de Concilio heri Sua Maesta me ne parto ad Iungum et ladubstantia de paria suo si stata a ei par che etiam non sussero que8tee03 de Lutherant, che perae de stat ecclesiastico et elli layci si Omnino nece88ari sar u Concilio, qua se non si lacesse pensa che non debbasta termine de dieci anni esse homo che possi sotio obedientia regere aiecio 8e, non che stati, regni et imperii, a quo che ede et desideri delli populi di vendicat si in questa sua liberta et a principio che si si isto et edet Alemagna, et che perorae si 'opinione come disse in Bologna a N. S. eli Omnino si sacci. . CD. Cod. Vatic. 3922 sol. 24 sq. 1896 sol. 7.